«Αν συμβή κάποτε να κυριευθούμε από ανυπόφορο πυρετό» (Ιερός Χρυσόστομος)
Αγαπητοί,
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συχνά πυκνά στις ομιλίες του αναφερόταν στο μυστήριο του θανάτου. «Αυτά» –λέγει- «ας τα σκεπτώμαστε και όταν είμαστε υγιείς, κι όταν είμαστε άρρωστοι και ας τα λέμε και σε άλλους» [1].
Οι δύο αυτές σειρές ως άλλες οροσειρές, αρκούν για να οριοθετήσουν τα σκεπτόμενά μας, ώστε η γραφή μας να περιορισθεί στις αρρώστιες που αιώνες τώρα αιχμαλωτίζουν αλλά και θερίζουν μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και δούλους ή αλλιώς μαθητές και καθηγητές, επιφανείς πολιτικούς και αφανής πολίτες, άρχοντες και αρχόμενους, κληρικούς και λαϊκούς, ιατρούς και νοσηλευτές.
Χωρίς να αγνοούμαι ότι «ο θάνατος εισώρμησεν εις τον κόσμον ως καρπός της αμαρτίας», ότι «από την ώραν που ήλθαμεν εις τον κόσμον είμεθα μελλοθάνατοι!» Και κάτι ακόμη∙ «ενώ ο θάνατος έρχεται μίαν φοράν εις την ζωή μας, ημείς τον φοβούμεθα κάθε ημέραν.»[2], ας σκεφτούμε εκείνες τις περιπτώσεις όπου κυριευθήκαμε από ανυπόφορο πυρετό αλλά και όλους εκείνους, που μας υπόσχονταν να τον θεραπεύσουν με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο!
Αδελφοί, «Αυτά ας τα σκεπτώμαστε και όταν είμαστε υγιείς, κι όταν είμαστε άρρωστοι και ας τα λέμε και σε άλλους∙ και αν συμβή κάποτε να κυριευθούμε από ανυπόφορο πυρετό, ας πούμε στον εαυτό μας αυτό το λόγο»:
– «Ο τάδε, αν και ήταν άρρωστος και υπέφερε και τον παρακαλούσαν κάποιοι ασταμάτητα και τον προέτρεπαν και τον συμβούλευαν να δεχτεί μαγικά λόγια, δεν δέχτηκε, αλλά τους είπε: “Είναι καλλίτερα να πεθάνω έτσι, παρά να προδώσω την ευσέβειά μου”.».
– «Διότι, όπως ακριβώς, όταν αποδεχθής την μαγική ωδή, κι αν ακόμη είσαι υγιής, βρίσκεσαι σε χειρότερη κατάστασι από εκείνους που υποφέρουν από πυρετό, συλλογιζόμενος την αμαρτία, έτσι και τώρα∙ είτε υποφέρεις από πυρετό, είτε βρίσκεσαι σε αμέτρητες συμφορές, αν αποκρούσης τους μιαρούς εκείνους, θα βρεθής σε καλλίτερη κατάστασι από κάθε υγιή, διότι ο λογισμός σου θα νοιώθη υπερηφάνεια, η ψυχή σου θα χαίρεται και θα ευφραίνεται, η συνείδησις θα σε επαινή και θα σε παραδέχεται και θα σου λέγη: “Εύγε, εύγε, άνθρωπε, δούλε του Χριστού, πιστέ άνδρα, αθλητά της ευσεβείας”. Εσύ, που προτίμησες να πεθάνης μέσα στα βάσανα, παρά να προδώσης την ευσέβεια που είχες, θα βρεθής μαζί με τους μάρτυρες κατά την ημέρα εκείνη. Διότι, όπως ακριβώς εκείνοι προτιμούσαν να μαστιγώνονται και να βασανίζωνται για να τιμηθούν, έτσι και συ σήμερα∙ προτίμησες να μαστιγώνεσαι και να βασανίζεσαι από τον πυρετό κα τα τραύματα, παρά να καταφύγης σε λόγια μαγικά και ασεβή, ούτε και σε φυλακτά∙ και έτσι τρεφόμενος με τις ελπίδες αυτές, ούτε καν θα νοιώσεις τα βάσανα που προκαλούν. Διότι, κι αν ακόμη ο πυρετός αυτός, δεν σε οδηγήση σε θάνατο, οπωσδήποτε, όμως, κάποιος άλλος∙ κι αν τώρα δε θα πεθάνουμε, θα πεθάνουμε αργότερα.
Μας δόθηκε σώμα φθαρτό, όχι για να καταφύγουμε εξ αιτίας των παθών του στην ασέβεια, αλλά για να οδηγηθούμε από τα πάθη αυτά στην ευσέβεια. Διότι, αν είμαστε προσεκτικοί, αυτή η φθορά και η θνητότητα του σώματος θα μας γίνουν αιτία ευδοκιμήσεως και θα μας δώσουν πολλή παρρησία κατά την ημέρα εκείνη…».
Και συνεχίζει ο άγιος: «Αν, λοιπόν, εδώ τέτοια είναι τα έπαθλα της ανδρείας αυτής, σκέψου πόσα στεφάνια θα λάβης εκεί, όταν, τότε, παρουσία των αγγέλων και όλων των αρχαγγέλων, θα έλθη ο Χριστός και, αφού σε πάρη από το χέρι, σε οδηγήση στο μέσο του θεάτρου εκείνου, και, ενώ όλοι θα ακούν, θα πη: “Ο άνθρωπος αυτός, όταν κάποτε κυριεύθηκε από πυρετό, για το όνομά μου και για το σεβασμό του σε μένα, έδιωξε και περιφρόνησε όλους εκείνους, που του υπόσχονταν να τον θεραπεύσουν με τον τρόπο εκείνο και προτίμησε να πεθάνη μάλλον μέσα στην ασθένειά του, παρά να προδώση την αγάπη του σε μένα”».
– «Αυτό το στεφάνι είναι πραγματικό στεφάνι μαρτυρίου. Διότι κάποιον δεν τον κάμνει μάρτυρα μόνον η διαταγή να προσφέρη θυσία στα είδωλα και η προτίμησίς του να πεθάνη παρά να θυσιάση στα είδωλα, αλλά και η τήρησις μόνον ό,τι δήποτε άλλο χάριν του Χριστού, που μπορεί να οδηγήση στο θάνατο, είναι μαρτύριο πραγματικό»[3].
Αδελφοί, «Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε» (π. Σάββας Αχιλλέως)
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Πτολεμαΐδα 25-01-2022
Αφιερώνεται,
Στους συγγενείς του εν Χριστώ αδελφού Αντωνίου που προτίμησε να πεθάνει μάλλον μέσα στην ασθένειά του εν έτη 2021, εν μέσω πανδημίας.
- [1] «Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ» (ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ), ΥΠΟ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου Νέα Σκήτη Αγίου Όρους (Σελ. 144)
- [2] «ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ», ΝΙΚ. Π. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ, ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ», ΑΘΗΝΑΙ-ΜΑΡΤΙΟΣ 1980 (Σελ. 3)
- [3] βλ. παραπομπή 1η (Σελ. 142-144)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου