Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

 https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2021/02/blog-post_844.html

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

Γράφει ο Χρήστος Α. Κιοσές, Δάσκαλος – Συγγραφέας

Η 9η  Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας. Της γλώσσας  που μέσα από αυτήν δημιούργησαν,  εξύμνησαν , υπηρέτησαν, και τελικά πέρασαν στο πάνθεον των μεγάλων ποιητών και πνευματικών ανθρώπων του έθνους μας. Ο εθνικός μας ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός  και ο ποιητής  του Αιγαίου, του φωτός και της θάλασσας, ο Οδυσσέας Ελύτης όπως και πολλοί άλλοι.

«Δεν έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και Γλώσσα», έγραψε ο Δ. Σολωμός και από την άλλη «Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου», έγραψε ο Ο. Ελύτης καταδεικνύοντας τη μεγάλη και βαριά κληρονομιά που οφείλει να μεταλαμπαδεύσει στις επόμενες γενιές των Ελλήνων επωμιζόμενος την προσωπική του ευθύνη.

Στη γλώσσα μας γράφτηκαν και  διασώθηκαν η Αγία Γραφή, οι αρχαίες τραγωδίες. Μέσα από την ελληνική γλώσσα έγιναν γνωστά τα κείμενα του Αριστοτέλη, τα λόγια του μεγαλύτερου δασκάλου, του Σωκράτη. Οι επιστημονικές θεωρίες του Ιπποκράτη, του Πυθαγόρα και τόσων άλλων φιλοσόφων της αρχαιότητας.

Απέναντι σ’ αυτό το κληροδότημα, φαντάζει τόσο φτωχή η  χρήση της γλώσσας μας με τρόπο ιερόσυλο και τελικά όλοι ασελγούμε με ποικίλους τρόπους πάνω στο σώμα της. Πρώτα απ’ όλα η λεξιπενία είναι τουλάχιστον τραγική..  Ο μέσος αριθμός των λέξεων που χρησιμοποιούμε δεν ξεπερνά τις χίλιες διακόσιες, σε αντίθεση με τον «αγράμματο» Μακρυγιάννη, που χρησιμοποιούσε πάνω από τέσσερις χιλιάδες λέξεις. Μα πώς, θα αναρωτηθεί κάποιος , με τέτοιον λεξιλογικό πλούτο  να καταντήσουμε τόσο φτωχοί;

Αναντίρρητα η σημερινή μας γλώσσα νοσεί επικίνδυνα. Απομακρυνθήκαμε από τη βαριά πολιτιστική μας κληρονομιά. Αποδεχτήκαμε και υιοθετήσαμε ξενόφερτα γλωσσικά στοιχεία στο όνομα της προσαρμοστικότητας. Καθιερώσαμε να γράφουμε πλέον ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες. Κακοποιούμε καθημερινά τη γλώσσα μας, ξεχνώντας, αν το έχουμε συνειδητοποιήσει, ότι όλες οι επιστήμες χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα στην ορολογία τους.

Οι αιτίες του προβλήματος βαθιές αλλά ταυτόχρονα ιάσιμες. Πρώτα απ’ όλα καταλυτικό ρόλο μπορεί και επιβάλλεται να έχει η σύγχρονη εκπαίδευση των παιδιών μας. Το πρώτιστο είναι να εμπνεύσουμε εμείς οι Δάσκαλοι τους μαθητές μας να αγαπήσουν τη γλώσσα μας. Να τους εμπνεύσουμε και να εμπνευστούν από το μεγαλείο της. Κι αυτό φυσικά δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια, που είναι τόσο φτωχά σε λεξιλόγιο και γλωσσικά φαινόμενα. Είναι τραγελαφικό να διδάσκονται οι μαθητές κείμενο με οδηγίες χρήσης καφετιέρας, όταν υπάρχει τέτοιος πλούτος λογοτεχνικών κειμένων.

Ο Ξενοφών Ζολώτας  χρησιμοποιώντας μόνο ελληνικές  λέξεις στο παγκόσμιο οικονομικό συνέδριο στην Αμερική έγινε κατανοητός από όλους τους παρευρισκομένους και  η ενέργειά του αυτή έμεινε στην ιστορία ως γλωσσικός άθλος. Glossic Athlos ήταν το πρωτοσέλιδο των New York Times.

Κι όμως, αυτός ο λόγος, που επαναλήφθηκε   στα αγγλικά αλλά και στα γαλλικά, με διαφορετικό περιεχόμενο, απουσιάζει από τα σχολικά βιβλία και είναι άγνωστος στην πλειοψηφία των μαθητών.

Η ευθύνη της πολιτείας  μεγάλη κι ακόμα μεγαλύτερη η ατομική αλλά και των  Δασκάλων που διδάσκουμε  τη γλώσσα, που χάρισε σε όλο το δυτικό πολιτισμό τον πλούτο της.