https://katohika.gr/ellada/o-pontios-pilatos-enimeronei-ton-kaisara-tis-romis-gia-tin-stavrosi-kai-anastasi-tou-christou-diavaste-tin-epistoli-tou/
Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης
Μετά την ανάσταση του Ιησού Χριστού, μια γυναίκα παρουσιάστηκε στον Καίσαρα της Ρώμης, τον Τιβέριο, και του ανέφερε όλα όσα έγιναν στην Ιερουσαλήμ με τον Χριστό. Ο Τιβέριος δεν θυμόταν το όνομά της, αλλά όπως έγραψε ο ίδιος, του συστήθηκε ως μαθήτρια του Χριστού και ότι ο Χριστός εξέβαλε απ’ αυτήν επτά δαιμόνια. Πρόκειται για την Μαρία την Μαγδαληνή.
Μόλις λοιπόν πληροφορήθηκε ο Τιβέριος τα γεγονότα που συνέβησαν στην Ιερουσαλήμ, έστειλε επιστολή στον Πόντιο Πιλάτο και του ζητούσε εξηγήσεις. Ο Πόντιος Πιλάτος του απάντησε με άλλη επιστολή. Παραθέτω εν περιλήψει τα γραφόμενα του Πιλάτου και ολόκληρη την απολογητική αναφορά του θα την διαβάσετε παρακάτω.
Άρχιζε την επιστολή του ο Πιλάτος με τις απαραίτητες προσφωνήσεις προς τον Αυτοκράτορα, και συνέχιζε. Στα μέρη που διοικώ υπάρχει μία πόλη η οποία ονομάζεται Ιερουσαλήμ. Σ’ αυτήν υπάρχει ο Ναός και το έθνος των Ιουδαίων. Το πλήθος των Ιουδαίων μού παρέδωσε κάποιον ονομαζόμενον Ιησούν, τον οποίον κατηγορούσαν για πολλά και άπειρα εγκλήματα. Τον κατηγορούσαν ότι τους έλεγε ότι δεν είναι σωστό το Σάββατο να έχετε αργία.
Παρένθεση. Το προσέξατε; Ενώ εμάς μας διδάσκουν ότι ο Χριστός κατηγορείται ΜΟΝΟ επειδή γιάτρευε ασθενείς την ημέρα του Σαββάτου, ο Πιλάτος μάς πληροφορεί ότι ο Χριστός κήρυττε στους Ιουδαίους ότι κακώς τιμούν το Σάββατο ως αργία. Τους το έλεγε, δεν τους το έδειχνε μόνον.
Το Σάββατο το τιμούν έως σήμερα, διότι είναι αφιερωμένο στον Κρόνο, στ΄ αγγλικά, ο Κρόνος λέγεται Saturn και το Σάββατο, Saturday. Ο Κρόνος αντιστοιχεί στην Χρυσή Εποχή της πτώσεως του ανθρώπου, ήτοι στον Σατανά, εξ αιτίας του οποίου έπεσε ο άνθρωπος. Η έλλειψη σωστής ενημέρωσης που έχουμε συμβαίνει διότι η Αγία Γραφή έχει κάπως αλλοιωθεί σκοπίμως με το πέρασμα των χρόνων, κάτι που παραδέχεται και η εγκυκλοπαίδεια του Πάπα, η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, στην σελίδα 565 του τρίτου τόμου. Κλείνει η παρένθεση.
Συνεχίζω με την αναφορά του Πιλάτου, ο οποίος είχε γράψει. Ο Ιησούς πολλούς γιάτρευε μόνο και μόνο για να πράξει το καλό. Τυφλούς έκανε να βλέπουν, λεπρούς καθάριζε, νεκρούς ανέστηνε, έκανε παραλυτικούς να περπατούν και να τρέχουν, όλα τα έκανε με έναν μόνον λόγον του. Αλλά το πιο θαυμαστό που έκανε, και το οποίο είναι τελείως αδιανόητο για τους δικούς μας θεούς, ήταν ότι ανέστησε τον Λάζαρο ο οποίος είχε πεθάνει πριν από τέσσερεις ημέρες και του οποίου το σώμα είχε αρχίσει να φθείρεται, να βρωμάει και να το τρώνε σκουλήκια.
Με έναν λόγο του τον διέταξε να τρέξει, και βγήκε ο Λάζαρος από τον τάφο ολόφρεσκος σαν γαμπρός, πλήρης ευωδίας. Δαιμονισμένους ελευθέρωνε από τα δαιμόνια, αυτούς οι οποίοι έτρωγαν τις ίδιες τους τις σάρκες τους γιάτρευε, αυτούς που είχαν τρελαθεί και ζούσαν στις ερημιές με τα άγρια θηρία τους έκανε ικανούς να ζουν ξανά στα σπίτια τους (Και αυτά μας τα κρύβουν).
Ιδιαίτερη έμφαση δίνει ο Πιλάτος στην ίαση της γυναικός που άγγιξε το κάτω μέρος του χιτώνος τού Ιησού και γιατρεύθηκε. Γράφει: γυναίκα η οποία έπασχε από αιμορραγία και η οποία ήταν διάφανη ως γυαλί και φαίνονταν ακόμη και οι κλειδώσεις των οστών της, την γιάτρεψε και άρχισε να τρέχει. Τον Ιησού, τον οποίο κατηγορούσαν γιατί ότι όλα αυτά τα έκανε ημέρα Σάββατο. Μου τον έφεραν οι Ηρώδης, Αρχέλαος, Άννας, Φίλιππος και Καϊάφας μαζί με όλο τον λαό των Ιουδαίων στασιάζοντας έντονα εναντίον μου εξ αιτίας όλων αυτών για τα οποία κατηγορούσαν τον Ιησού. Εγώ τον φραγγέλωσα χωρίς να βρω κάποια κατηγορία εναντίον του και μετά τον έδωσα σ’ αυτούς και τον σταύρωσαν. (Εδώ έχουμε ομολογία του Πιλάτου ότι οι Ιουδαίοι σταύρωσαν τον Χριστό)
Τότε έγινε βαθύ σκοτάδι, αν και ήταν ημέρα, και φάνηκαν μέχρι και τ’ αστέρια στον ουρανό, η δε Σελήνη (αργότερα ονομάστηκε «φεγγάρι» από κάποιους για να μας κρύψουν μια αλήθεια) δεν έλαμπε αλλά ήταν κόκκινη σαν αίμα. Τα δε άστρα και ο Ωρίων (αυτό το αναφέρει διότι οι αρχαίοι και κυρίως οι εκ των Βαβυλώνος επιρροές των Ιουδαίων έδιναν μεγάλη σημασία στην αστρομαντεία) προμήνυαν θρήνο για τους Ιουδαίους.
Συνεχίζει ο Πιλάτος με τα γεγονότα της αναστάσεως του Χριστού. Την νύχτα βγήκε τόσο λαμπρός ήλιος όσο ποτέ άλλοτε και ο ουρανός χαροποιήθηκε και εμφανίσθηκαν στον ουρανό ψηλοί άνδρες με υπέροχα ενδύματα και ανείπωτης μεγαλοπρεπείας καθώς και αναρίθμητοι άγγελοι, οι οποίοι έλεγαν υμνολογώντας «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία, ανέλθετε δεδουλωμένοι εν τοις καταχθονίοις του άδου».
Τότε επικράτησε τόσος φόβος και έκσταση όσο ποτέ άλλοτε στον κόσμο. Έγιναν πολλοί σεισμοί και ανοίχθηκαν χάσματα στην γη, τόσο βαθειά που φάνηκε η άβυσσος. Βγήκαν οι νεκροί από τους τάφους, τούς οποίους παραδέχθηκαν ότι τους είδαν και οι Ιουδαίοι. Είδαν τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και τους 12 πατριάρχες. Είδαν ακόμη και τον Νώε. Είδαν όλο το πλήθος αυτών να περπατά και να υμνεί τον Θεό μεγαλοφώνως λέγοντας «Ο αναστάς εκ των νεκρών Κύριος ο Θεός ημών πάντας τους νεκρούς εζωοποίησεν, και τον άδην συλήσας ενέκρωσεν».
Εκείνη την νύχτα Βασιλιά, το φως δεν σταμάτησε να υπάρχει, πολλοί από τους Ιουδαίους πέθαναν και άλλοι έπεσαν στα χάσματα της γης. Αυτά τα έπαθαν οι Ιουδαίοι οι οποίοι είχαν καταφερθεί εναντίον του Ιησού. Όλα αυτά με φόβο και τρόμο αναγγέλλω στην κραταιότητά σου.
Αυτή ήταν η περίληψη της επιστολής, αλλά μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο επ’ ακριβώς, αμέσως παρακάτω.
Περιληπτικότατα θ’ αναφερθώ στο τι έγινε μετά την ανάσταση του Χριστού διότι έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Μόλις διάβασε την επιστολή του Πιλάτου ο Τιβέριος συνέταξε διαταγή με την οποία αφού πρώτα ανέφερε ότι αναγνωρίζει ότι σκότωσαν κάποιον αθώον, και κατηγορεί τον Πιλάτο ότι δωροδοκήθηκε από τους Ιουδαίους για να θανατώσει τον Χριστό, (με τα λόγια έδειχνες συμπάθεια, αλλά με τα έργα τον οδήγησες στον θάνατο, έτσι έγραψε ο Τιβέριος) διέταζε τον Πιλάτο να αχθεί δέσμιος στην Ρώμη για να τιμωρηθεί με θάνατο διότι αναιτίως αθώα ψυχή παρέδωσε στον θάνατο.
Επίσης αναφέρει ότι αν δεν θέλατε να παραδεχθείτε τον Ιησού ως θεό, θα μπορούσατε να τον παραδεχθείτε τουλάχιστον ως ιατρό. Διέταζε ο Τιβέριος, όπως όλοι οι πρώτοι των Ιουδαίων και οι τοπικοί αρχηγοί μαζί με τους Πιλάτο, Αρχέλαο, Ηρώδη, Φίλιππο, Άννα και Καϊάφα να αχθούν δέσμιοι σ’ αυτόν και να σφαχθούν όλοι οι Ιουδαίοι, προφανώς της Ιερουσαλήμ. Ο Τιβέριος έστειλε την διαταγή με στρατό ο οποίος έσφαξε όλους του άρρενες Ιουδαίους, τις δε γυναίκες των βέβυλων Ιουδαίων τις διέσπειρε σ’ όλα τα έθνη και… «και ανεφύη και εξανέστη σπέρμα μυσαρόν του πατρός αυτών του Σατανά» όπως ακριβώς είναι γραμμένο.
Όλους όσους του πήγαν, τους θανάτωσε ο Καίσαρας της Ρώμης. Με τον χειρότερο τρόπο θανάτωσε τον Άννα. Τον περιτύλιξε με δέρμα βοδιού και τον άφησε στον ήλιο με αποτέλεσμα να βγουν τα εντόσθιά του από το στόμα.
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι οι Ιουδαίοι αρνήθηκαν να πιστέψουν στον Χριστό ακόμη και όταν είδαν ανεστημένους του προπάτορές τους μετά από τουλάχιστον 2000 χρόνια, οι ίδιοι οι Ιουδαίοι παραδέχονται ότι τους είδαν, οι οποίοι τους διαβεβαίωναν ότι ο αναστηθείς Χριστός είναι ο πραγματικός Θεός. Φαντασθείτε πόσο τους επηρέασε και πόσο κακό τους έχει κάνει ο Μωυσής! Το αποτέλεσμα το ζούμε όλοι μέχρι σήμερα.
Όλα τα παραπάνω είναι «κρυμμένα» σ’ ένα βιβλίο του 1837 μ’ εκτενή τίτλο στα γερμανικά που λέει «Επιστημονικό ταξίδι σε Γερμανία, Ιταλία, Σικελία και Γαλλία», το οποίο υπάρχει στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας στην θέση 78.W.3. Το βιβλίο είναι μια συλλογή κειμένων από διαφόρους παλαιούς κώδικες τα οποία παραμένουν στην γλώσσα που βρέθηκαν και όχι σε μεταφράσεις. Τα περισσότερα κείμενα είναι στα λατινικά, αλλά η επιστολή του Πιλάτου προς τον Τιβέριο είναι στα ελληνικά, και η οποία και μας ενδιαφέρει περισσότερο λόγω των ημερών.
Η συντριβή που καταλήγει σε αγαλλίαση και χαρά που μας προκαλεί το Θείο δράμα και η Ανάσταση του Χριστού μας, θα ήταν ακόμη μεγαλύτερες εάν μας έδιναν όλη την αλήθεια.
Χρήστος Μαντζιάρης
Μετά την ανάσταση του Ιησού Χριστού, μια γυναίκα παρουσιάστηκε στον Καίσαρα της Ρώμης, τον Τιβέριο, και του ανέφερε όλα όσα έγιναν στην Ιερουσαλήμ με τον Χριστό. Ο Τιβέριος δεν θυμόταν το όνομά της, αλλά όπως έγραψε ο ίδιος, του συστήθηκε ως μαθήτρια του Χριστού και ότι ο Χριστός εξέβαλε απ’ αυτήν επτά δαιμόνια. Πρόκειται για την Μαρία την Μαγδαληνή.
Μόλις λοιπόν πληροφορήθηκε ο Τιβέριος τα γεγονότα που συνέβησαν στην Ιερουσαλήμ, έστειλε επιστολή στον Πόντιο Πιλάτο και του ζητούσε εξηγήσεις. Ο Πόντιος Πιλάτος του απάντησε με άλλη επιστολή. Παραθέτω εν περιλήψει τα γραφόμενα του Πιλάτου και ολόκληρη την απολογητική αναφορά του θα την διαβάσετε παρακάτω.
Άρχιζε την επιστολή του ο Πιλάτος με τις απαραίτητες προσφωνήσεις προς τον Αυτοκράτορα, και συνέχιζε. Στα μέρη που διοικώ υπάρχει μία πόλη η οποία ονομάζεται Ιερουσαλήμ. Σ’ αυτήν υπάρχει ο Ναός και το έθνος των Ιουδαίων. Το πλήθος των Ιουδαίων μού παρέδωσε κάποιον ονομαζόμενον Ιησούν, τον οποίον κατηγορούσαν για πολλά και άπειρα εγκλήματα. Τον κατηγορούσαν ότι τους έλεγε ότι δεν είναι σωστό το Σάββατο να έχετε αργία.
Παρένθεση. Το προσέξατε; Ενώ εμάς μας διδάσκουν ότι ο Χριστός κατηγορείται ΜΟΝΟ επειδή γιάτρευε ασθενείς την ημέρα του Σαββάτου, ο Πιλάτος μάς πληροφορεί ότι ο Χριστός κήρυττε στους Ιουδαίους ότι κακώς τιμούν το Σάββατο ως αργία. Τους το έλεγε, δεν τους το έδειχνε μόνον.
Το Σάββατο το τιμούν έως σήμερα, διότι είναι αφιερωμένο στον Κρόνο, στ΄ αγγλικά, ο Κρόνος λέγεται Saturn και το Σάββατο, Saturday. Ο Κρόνος αντιστοιχεί στην Χρυσή Εποχή της πτώσεως του ανθρώπου, ήτοι στον Σατανά, εξ αιτίας του οποίου έπεσε ο άνθρωπος. Η έλλειψη σωστής ενημέρωσης που έχουμε συμβαίνει διότι η Αγία Γραφή έχει κάπως αλλοιωθεί σκοπίμως με το πέρασμα των χρόνων, κάτι που παραδέχεται και η εγκυκλοπαίδεια του Πάπα, η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, στην σελίδα 565 του τρίτου τόμου. Κλείνει η παρένθεση.
Συνεχίζω με την αναφορά του Πιλάτου, ο οποίος είχε γράψει. Ο Ιησούς πολλούς γιάτρευε μόνο και μόνο για να πράξει το καλό. Τυφλούς έκανε να βλέπουν, λεπρούς καθάριζε, νεκρούς ανέστηνε, έκανε παραλυτικούς να περπατούν και να τρέχουν, όλα τα έκανε με έναν μόνον λόγον του. Αλλά το πιο θαυμαστό που έκανε, και το οποίο είναι τελείως αδιανόητο για τους δικούς μας θεούς, ήταν ότι ανέστησε τον Λάζαρο ο οποίος είχε πεθάνει πριν από τέσσερεις ημέρες και του οποίου το σώμα είχε αρχίσει να φθείρεται, να βρωμάει και να το τρώνε σκουλήκια.
Με έναν λόγο του τον διέταξε να τρέξει, και βγήκε ο Λάζαρος από τον τάφο ολόφρεσκος σαν γαμπρός, πλήρης ευωδίας. Δαιμονισμένους ελευθέρωνε από τα δαιμόνια, αυτούς οι οποίοι έτρωγαν τις ίδιες τους τις σάρκες τους γιάτρευε, αυτούς που είχαν τρελαθεί και ζούσαν στις ερημιές με τα άγρια θηρία τους έκανε ικανούς να ζουν ξανά στα σπίτια τους (Και αυτά μας τα κρύβουν).
Ιδιαίτερη έμφαση δίνει ο Πιλάτος στην ίαση της γυναικός που άγγιξε το κάτω μέρος του χιτώνος τού Ιησού και γιατρεύθηκε. Γράφει: γυναίκα η οποία έπασχε από αιμορραγία και η οποία ήταν διάφανη ως γυαλί και φαίνονταν ακόμη και οι κλειδώσεις των οστών της, την γιάτρεψε και άρχισε να τρέχει. Τον Ιησού, τον οποίο κατηγορούσαν γιατί ότι όλα αυτά τα έκανε ημέρα Σάββατο. Μου τον έφεραν οι Ηρώδης, Αρχέλαος, Άννας, Φίλιππος και Καϊάφας μαζί με όλο τον λαό των Ιουδαίων στασιάζοντας έντονα εναντίον μου εξ αιτίας όλων αυτών για τα οποία κατηγορούσαν τον Ιησού. Εγώ τον φραγγέλωσα χωρίς να βρω κάποια κατηγορία εναντίον του και μετά τον έδωσα σ’ αυτούς και τον σταύρωσαν. (Εδώ έχουμε ομολογία του Πιλάτου ότι οι Ιουδαίοι σταύρωσαν τον Χριστό)
Τότε έγινε βαθύ σκοτάδι, αν και ήταν ημέρα, και φάνηκαν μέχρι και τ’ αστέρια στον ουρανό, η δε Σελήνη (αργότερα ονομάστηκε «φεγγάρι» από κάποιους για να μας κρύψουν μια αλήθεια) δεν έλαμπε αλλά ήταν κόκκινη σαν αίμα. Τα δε άστρα και ο Ωρίων (αυτό το αναφέρει διότι οι αρχαίοι και κυρίως οι εκ των Βαβυλώνος επιρροές των Ιουδαίων έδιναν μεγάλη σημασία στην αστρομαντεία) προμήνυαν θρήνο για τους Ιουδαίους.
Συνεχίζει ο Πιλάτος με τα γεγονότα της αναστάσεως του Χριστού. Την νύχτα βγήκε τόσο λαμπρός ήλιος όσο ποτέ άλλοτε και ο ουρανός χαροποιήθηκε και εμφανίσθηκαν στον ουρανό ψηλοί άνδρες με υπέροχα ενδύματα και ανείπωτης μεγαλοπρεπείας καθώς και αναρίθμητοι άγγελοι, οι οποίοι έλεγαν υμνολογώντας «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία, ανέλθετε δεδουλωμένοι εν τοις καταχθονίοις του άδου».
Τότε επικράτησε τόσος φόβος και έκσταση όσο ποτέ άλλοτε στον κόσμο. Έγιναν πολλοί σεισμοί και ανοίχθηκαν χάσματα στην γη, τόσο βαθειά που φάνηκε η άβυσσος. Βγήκαν οι νεκροί από τους τάφους, τούς οποίους παραδέχθηκαν ότι τους είδαν και οι Ιουδαίοι. Είδαν τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και τους 12 πατριάρχες. Είδαν ακόμη και τον Νώε. Είδαν όλο το πλήθος αυτών να περπατά και να υμνεί τον Θεό μεγαλοφώνως λέγοντας «Ο αναστάς εκ των νεκρών Κύριος ο Θεός ημών πάντας τους νεκρούς εζωοποίησεν, και τον άδην συλήσας ενέκρωσεν».
Εκείνη την νύχτα Βασιλιά, το φως δεν σταμάτησε να υπάρχει, πολλοί από τους Ιουδαίους πέθαναν και άλλοι έπεσαν στα χάσματα της γης. Αυτά τα έπαθαν οι Ιουδαίοι οι οποίοι είχαν καταφερθεί εναντίον του Ιησού. Όλα αυτά με φόβο και τρόμο αναγγέλλω στην κραταιότητά σου.
Αυτή ήταν η περίληψη της επιστολής, αλλά μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο επ’ ακριβώς, αμέσως παρακάτω.
Περιληπτικότατα θ’ αναφερθώ στο τι έγινε μετά την ανάσταση του Χριστού διότι έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Μόλις διάβασε την επιστολή του Πιλάτου ο Τιβέριος συνέταξε διαταγή με την οποία αφού πρώτα ανέφερε ότι αναγνωρίζει ότι σκότωσαν κάποιον αθώον, και κατηγορεί τον Πιλάτο ότι δωροδοκήθηκε από τους Ιουδαίους για να θανατώσει τον Χριστό, (με τα λόγια έδειχνες συμπάθεια, αλλά με τα έργα τον οδήγησες στον θάνατο, έτσι έγραψε ο Τιβέριος) διέταζε τον Πιλάτο να αχθεί δέσμιος στην Ρώμη για να τιμωρηθεί με θάνατο διότι αναιτίως αθώα ψυχή παρέδωσε στον θάνατο.
Επίσης αναφέρει ότι αν δεν θέλατε να παραδεχθείτε τον Ιησού ως θεό, θα μπορούσατε να τον παραδεχθείτε τουλάχιστον ως ιατρό. Διέταζε ο Τιβέριος, όπως όλοι οι πρώτοι των Ιουδαίων και οι τοπικοί αρχηγοί μαζί με τους Πιλάτο, Αρχέλαο, Ηρώδη, Φίλιππο, Άννα και Καϊάφα να αχθούν δέσμιοι σ’ αυτόν και να σφαχθούν όλοι οι Ιουδαίοι, προφανώς της Ιερουσαλήμ. Ο Τιβέριος έστειλε την διαταγή με στρατό ο οποίος έσφαξε όλους του άρρενες Ιουδαίους, τις δε γυναίκες των βέβυλων Ιουδαίων τις διέσπειρε σ’ όλα τα έθνη και… «και ανεφύη και εξανέστη σπέρμα μυσαρόν του πατρός αυτών του Σατανά» όπως ακριβώς είναι γραμμένο.
Όλους όσους του πήγαν, τους θανάτωσε ο Καίσαρας της Ρώμης. Με τον χειρότερο τρόπο θανάτωσε τον Άννα. Τον περιτύλιξε με δέρμα βοδιού και τον άφησε στον ήλιο με αποτέλεσμα να βγουν τα εντόσθιά του από το στόμα.
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι οι Ιουδαίοι αρνήθηκαν να πιστέψουν στον Χριστό ακόμη και όταν είδαν ανεστημένους του προπάτορές τους μετά από τουλάχιστον 2000 χρόνια, οι ίδιοι οι Ιουδαίοι παραδέχονται ότι τους είδαν, οι οποίοι τους διαβεβαίωναν ότι ο αναστηθείς Χριστός είναι ο πραγματικός Θεός. Φαντασθείτε πόσο τους επηρέασε και πόσο κακό τους έχει κάνει ο Μωυσής! Το αποτέλεσμα το ζούμε όλοι μέχρι σήμερα.
Όλα τα παραπάνω είναι «κρυμμένα» σ’ ένα βιβλίο του 1837 μ’ εκτενή τίτλο στα γερμανικά που λέει «Επιστημονικό ταξίδι σε Γερμανία, Ιταλία, Σικελία και Γαλλία», το οποίο υπάρχει στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας στην θέση 78.W.3. Το βιβλίο είναι μια συλλογή κειμένων από διαφόρους παλαιούς κώδικες τα οποία παραμένουν στην γλώσσα που βρέθηκαν και όχι σε μεταφράσεις. Τα περισσότερα κείμενα είναι στα λατινικά, αλλά η επιστολή του Πιλάτου προς τον Τιβέριο είναι στα ελληνικά, και η οποία και μας ενδιαφέρει περισσότερο λόγω των ημερών.
Η συντριβή που καταλήγει σε αγαλλίαση και χαρά που μας προκαλεί το Θείο δράμα και η Ανάσταση του Χριστού μας, θα ήταν ακόμη μεγαλύτερες εάν μας έδιναν όλη την αλήθεια.
Χρήστος Μαντζιάρης
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου