Πλην της ακατανόητης εμμονής με την εκκλησία, προσυπογράφω...
Χ.Α.
Φωτο: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Πρωΐ Δευτέρας 23ης Μαρτίου του σωτηρίου έτους 2020. Από την 6η πρωϊνή έχει επιβληθεί απαγόρευση της κυκλοφορίας εις άπασαν την επικράτειαν με τον έλληνα πολίτη σαστισμένο να βρίσκεται ξαφνικά «φυλακισμένος» εντός της οικίας του.
Η κυβέρνηση έφτασε στα άκρα προσπαθώντας να προφυλάξει την υγεία των πολιτών της. Ως μέτρο είναι σωστό και κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο. Είτε ο Τσίπρας ήταν κυβέρνηση, είτε η Γεννηματά, το ίδιο θα έκαναν, μπορεί και χειρότερα.
Όμως αυτό που έχει σημασία είναι να αναρωτηθούμε είναι: «Μπορούσαμε καλύτερα;»
Ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Κίνα, όταν αργά πιστοποίησε το μέγεθος της διασποράς και των θανάτων από τον νέο κορονοϊό, τότε ενεργοποίησε το πρωτόκολλο της μαζικής μόλυνσης πληθυσμού από ιό ή βακτήριο και τις οδηγίες που δίνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κατά γράμμα.
Απέκλεισε πλήρως όλη την επαρχία Ουχάν εκτάσεως 8.500 χιλιομέτρων και έκλεισε στα σπίτια, τους σχεδόν 12 εκατομμύρια κατοίκους της επαρχίας. Με την πάροδο του χρόνου οι νεκροί μειώθηκαν, όπως και τα κρούσματα δείχνοντας έτσι τον δρόμο στις υπόλοιπες χώρες για το τι πρέπει να πράξουν έγκαιρα και άμεσα. Ολική καραντίνα, έλεγχος, συντονισμός όλων των κρατικών υπηρεσιών συμπεριλαμβανομένων και των ενόπλων δυνάμεων.
Στον αντίποδα, παρά την παγκόσμια εξάπλωση, οι Ευρωπαίοι δεν ενεργοποιήθηκαν από την αρχή βάζοντας σε κόκκινο συναγερμό τα υγειονομικά τους συστήματα, μένοντας έτσι στα τυπικά και στη θερμομέτρηση, λες και ζούμε στην εποχή του Μάρκο Πόλο και η διασπορά του ιού θα γινόταν μέσα σε μήνες ή και χρόνια. Εν ολίγοις η βλακεία σε όλο της το μεγαλείο. Άλλη εξήγηση δεν μπορεί να δώσει κανείς για αυτή την ολέθρια καθυστέρηση.
Ο ιός έφτασε (όπως ήταν φυσικό) και άρχισε να πλήττει μαζικά την απροετοίμαστη Ευρώπη, με τη Γηραιά Ήπειρο να αποκτά τα «πρωτεία» των θανάτων από την μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα του κόσμου. Το δράμα της Ιταλίας και της Ισπανίας είναι ενδεικτικό, με την Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ να ακολουθούν όπως φαίνεται κατά πόδας.
Οι ηγέτες της «μεγάλης Ευρώπης» των μνημονίων της δημοσιονομικής πειθαρχίας και των αριθμών, αποδείχτηκαν – με τον πιο αναπάντεχο και φυσικό τρόπο - κατώτεροι των περιστάσεων.
Η Ελληνική σπασμωδική αντίδραση
Η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν αργοπορημένη και, έχοντας το νου της στις τουρκικές προκλήσεις και το ζήτημα των παράτυπων μεταναστών και των προσφύγων, άργησε να ασχοληθεί.
Δεν είχαν δοθεί σαφείς εντολές από το υπουργείο Υγείας προς το ΕΣΥ, δεν υπήρξαν άμεσα αναλογικές μελέτες για τα υλικά που θα χρειαστεί η Ελλάδα με βάσει το χειρότερο σενάριο, τα έκτακτα μέτρα ελέγχου και άμεσης αντιμετώπισης ήταν στο συρτάρι και η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας προετοιμαζόταν για τον αντιπυρικό σχεδιασμό του ερχόμενου καλοκαιριού. Φευ όμως!
Επικράτησε πανικός, ημίμετρα, ενώ στην Ιταλία οι άνθρωποι πέθαιναν σαν τα φύλλα που πέφτουν από τα κλαδιά. Οι ακτοπλοϊκές και αεροπορικές γραμμές σε πλήρη λειτουργία, χιλιάδες πήγαν και ήρθαν (άλλοι κρυφά, άλλοι φανερά), εκατοντάδες πληρώματα πλοίων βγήκαν στη στεριά χωρίς ελέγχους και πόσα ακόμη. Στο τέλος εδέησε ο Κύριος και σταμάτησε η ακτοπλοϊκή και αεροπορική σύνδεση με την Ιταλία. Το ίδιο έγινε μετά με την Ισπανία και με τις πέριξ της περιοχής μας χώρες. Το κακό όμως έχει ήδη γίνει.
Όσο για το εσωτερικό; Τραγέλαφος. Αντί να αποκλειστούν οι είσοδοι και οι έξοδοι των νομών με τα περισσότερα κρούσματα παρακολουθούσαμε ζωντανά στα διόδια χιλιάδες βόμβες διασποράς του κορονοϊού να φεύγουν προς την επαρχία, με τους οδηγούς να χαιρετούν και να μιλούν χαρούμενοι στις κάμερες λες και πήγαιναν διακοπές…
Και εκεί άργησαν να παρθούν μέτρα.«Ξέρουμε τις πινακίδες σας» ήταν η αμίμητη απάντηση του υφυπουργού - πλέον - κ. Χαρδαλιά. Και εκεί γέλασαν και τα τσιμέντα.
Το κακό όμως δεν σταμάτησε εκεί. Σε πλήρη λειτουργία βρίσκονταν όλα και η κυβέρνηση συνιστούσε «πηγαίνετε στα σούπερ-μάρκετ αλλά να κρατάτε αποστάσεις». Και φυσικά αυτό τηρήθηκε μόνο στο μυαλό των «φωστήρων» που το σκέφτηκαν. Δημιουργούν πανικό και περιμένουν οι πολίτες να τηρήσουν τις συμβουλές; Ωρέ η μάχη των Δερβενακίων έγινε. Μόνο χατζάρες και καριοφίλια δεν βγήκαν στα σούπερ μάρκετ, τα φαρμακεία και τα κρεοπωλεία. Στους 20 πόντους η απόσταση και άπαντες έκαναν γιουρούσι στο οχτρό που κρυβόταν στα ψυγεία των πάσης φύσεως προϊόντων. Το αποτέλεσμα γνωστό: «Κερδίσαμε αδέλφια!» (ή αλλιώς δεν έμεινε κουνούπι).
Τα λάθη όμως συνεχίστηκαν. Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση περίμενε το «αόρατο χέρι» της αγοράς να βάλει τα πράγματα σε τάξη. Αυτό που κατάφερε μάλλον το «αόρατο χέρι» ήταν να βάλει βαθύτερα το χέρι στο πορτοφόλι των πολιτών. Τιμές στα ύψη, δεν υπήρξε πλαφόν στην προμήθεια προϊόντων απολύμανσης, γαντιών, μασκών και το αποτέλεσμα το ξέρουμε όλοι. Όταν το κατάλαβαν οι εν λόγω «φωστήρες» ήταν αργά.
Έτσι αντί να υπάρξει μια μετριασμένη και ελεγχόμενη κλιμακούμενα ένταση των μέτρων, βρεθήκαμε να ξυπνάμε ένα πρωί με ακραία μέτρα. Ναι μεν σε αυτό είχαν βάλει το χεράκι τους και αρκετοί πολίτες, αλλά από την άλλη δεν είχε λάβει τα απαιτούμενα μέτρα πειθούς η κυβέρνηση προς τους ανυπάκουους. Γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις η ψυχολογία της μάζας για να συνέλθει και να πειθαρχήσει για το δικό της καλό χρειάζεται να καταλάβει ότι: «όταν λέμε απαγόρευση εννοούμε απαγόρευση και όποιος δεν υπακούει, θα του πιστοποιείται εκείνη τη στιγμή ένα πρόστιμο 5.000 ευρώ». Απλά πράγματα.
Αλλά όταν δεν θέλεις για ψηφοθηρικούς λόγους να βλάψεις την Εκκλησία η οποία αρνούνταν να κλείσει τους ναούς και τελικά το καταφέρνει (γιατί πρέπει να πέφτει και το ανάλογο μπαξίσι στα παγκάρια), όταν βλέπεις να λειτουργούν οι λαϊκές, οι αστυνομικοί να σου κάνουν ελέγχους χωρίς μάσκα και γάντια, οι νοσοκόμοι των ασθενοφόρων να μην έχουν ούτε αυτοί τις προβλεπόμενες ειδικές μάσκες και γάντια, εφορίες, δήμοι και γενικά το δημόσιο όχι μόνο 2 μέτρα να μην είναι κοντά αλλά να κοντεύουν να σφιχταγκαλιαστούν, όταν στο ιδιωτικό τομέα (σε όσες εταιρίες δουλεύουν) ζητάς επίσης αποστάσεις στα γραφεία και αν πάει κάποιος θα δει ότι είναι εν δυνάμει εστίες δημιουργίας διασποράς του ιού, ε, τότε βαυκαλιζόμαστε!
Φυσικά για το τι γίνεται όμως στην επαρχία ούτε λόγος. Εκεί είναι άλλη Ελλάδα. Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη. Τα καφενεία στα χωριά λειτουργούν μια χαρά, οι ταβέρνες και οι μαζώξεις για οικογενειακά τραπέζια και φιλικά καλά κρατούν.
Τα αστικά κέντρα «μαζεύτηκαν» αλλά στην επαρχία επικρατεί χάος. Και άντε να αρρωστήσει μαζικά κανένα χωριό στην Κάτω Παναγιά και να μεταδώσει τον ιό στην Άνω Παναγιά και μετά θα φτάσει η μετάδοση στο Θεό. Δεν θα προλάβουν κιχ να βγάλουν. Τα μόνα οχήματα που θα πηγαινοέρχονται στα χωριά θα είναι μισθωμένα 4Χ4 των γραφείων κηδειών και αν…
Δεν υπάρχει ολίγον έγκυος κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης. Υπάρχει: ή κάνω Lockdown ή δεν κάνω! Και δεν είναι θέμα δημοκρατικών θεσμών και δικαιωμάτων. Κανείς δεν τα έχασε και δεν θα τα χάσει. Αλλά όταν έχεις να κάνεις με έναν αόρατο εχθρό, το κράτος οφείλει για το κοινό καλό να επιβάλει και να διατηρήσει την τάξη μέχρι να εξαλειφθεί η απειλή.
Τα μέτρα και η οικονομία
Αφού λοιπόν έφτιαξαν τα εσωτερικά μέτρα μη διασποράς του ιού (τρομάρα μας), κάποια από τα νεοφιλελεύθερα μπουμπούκια αποφάσισαν να δώσουν ένα επίδομα ασπιρίνη για τον Απρίλιο σε όσους εργαζόμενους βρίσκονται σε υποχρεωτική άδεια και σε όσους απολύθηκαν.
Μέσα στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται φυσικά. Μέσα σε 20 ημέρες άνω των 40.000 πιστοποιημένες απολύσεις με την κυβέρνηση μετά από τα τραγικά αυτά στοιχεία να υπόσχεται απαγόρευση απολύσεων για ένα μήνα (μετά τον Απρίλιο τι γίνεται;) ενώ παράλληλα ξημερώματα του Σαββάτου 21 Μαρτίου μέσα στη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και συγκεκριμένα στο άρθρο 9, δίνει τη δυνατότητα σε όλους ανεξαιρέτως τους εργοδότες, ακόμα και σε αυτούς δηλαδή που δεν πλήττονται από την κρίση έως τώρα, επί ένα εξάμηνο να δύνανται να χρησιμοποιούν τους εργαζόμενούς τους για δυο μόνο εβδομάδες το μήνα, εννοείται με το μισό μισθό. Και αυτό, χωρίς καμία διαβούλευση ή άλλη προϋπόθεση!
Εν ολίγοις, όσοι επιζήσαμε των μνημονίων και τα καταφέραμε κουτσά-στραβά, θα μας τελειώσει η ανικανότητα μιας νέας γενιάς μαθητευόμενων μάγων, που ναι μεν δεν πιστεύει στα ταμπούρλα και στις συντροφικές «μπαρουφιές», αλλά στην «αόρατη χειρ» του Άνταμ Σμιθ. Γλυτώσαμε από τον Μόμπι Ντικ και θα μας φάει ο Λεβιάθαν.
Και μέσα στο χαμό έρχεται και ο υπουργός Οικονομικών κ. Σταϊκούρας να… «ενισχύσει» τη ψυχολογία των επιχειρήσεων λέγοντας ότι το λιγότερο φέτος θα έχουμε ύφεση -3%. Έλεος βρε παιδιά! Ούτε πρωτοετής φοιτητής δεν κάνει τέτοια λάθη.
Οι προβλέψεις πάντως για την Ελλάδα κάνουν λόγω για ύφεση άνω του -3% και απώλεια εσόδων που μπορεί να ξεπεράσει τα 30 δις χωρίς φυσικά να υπολογίζεται η εγχώρια ύφεση και η δραματική αύξηση της ανεργίας που θα επέλθουν ως επακόλουθα. Αυτά δεν προέρχονται από κάποια Κασσάνδρα ή κάποιον Ιερεμία. Εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι. Και ο έχων ώτα ακούει, ακουέτω.
Για να μετριαστεί το κακό, ίσως είναι ώρα να κάτσουν όλοι στο τραπέζι και να συζητήσουν για εναλλακτικές και κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Η κατάσταση είναι όμοια με αυτή πολέμου και δεν σηκώνει «εγώ» αλλά «εμείς».
Καλά να το λέμε αγαπητή και συμπαθεστάτη κυρία Πρόεδρε της Δημοκρατίας, αλλά οι πράξεις έχουν σημασία. Δύσκολα άρχισε η θητεία σας, αλλά έτσι δοκιμάζονται θεσμοί και άνθρωποι.
Όσο για του Μαξίμου, ξεκαβαλικέψτε. Αυτό το «εγώ» στα διαγγέλματα του Πρωθυπουργού δεν θα σας βγει σε καλό. «Εμείς» λέμε στη Δημοκρατία. Μη σας βγει κανένα «l'état, c'est moi» και τρέχουμε να το μαζέψουμε μετά.
Και αυτόν τον συμπαθέστατο και ήρεμο καθηγητή τον κ. Τσιόδρα, αφήστε τον να κάνει τη δουλειά του. Μη τον «εργαλειοποιείτε». Τα καταφέρνει περίφημα και οι εσείς οι πολιτικοί έχετε έναν μοναδικό τρόπο να καταστρέφετε τους άξιους ανθρώπους. Αφήστε τον ήσυχο.
Δεν χρειαζόμαστε τηλεοπτικούς ήρωες, τηλεοπτικούς ηγέτες και τηλεοπτικούς μαϊντανούς. Ούτε παχιά και μεγάλα λόγια. Πράξεις, ουσία, ηρεμία, χωρίς κραυγές και όσο το δυνατόν καλύτερη προετοιμασία του Εθνικού Συστήματος Υγείας για τον τυφώνα που έρχεται.
Ήρωες είχαμε, έχουμε και θα έχουμε. Μετά τη νίκη εναντίον αυτού του αδυσώπητου και αόρατου εχθρού, θα έχουμε τον χρόνο να στήσουμε ανδριάντες και να βγούμε έξω να βαρέσουμε παλαμάκια για καμιά βδομάδα ασταμάτητα.
Αυτό που μετράει τώρα είναι αφενός να αφήσουμε τους ειδικούς να κάνουν τη δουλειά τους και αφετέρου να σεβαστούμε τις προειδοποιήσεις τους και να πράττουμε αυτά που μας λένε.
Είναι θέμα επιβίωσης να παραμείνουμε ενωμένοι ως λαός και πρώτοι ας δώσουν το παράδειγμα οι ηγέτες των ανωτάτων πολιτειακών και πολιτικών αξιωμάτων. Ο θάνατος δεν ξεχωρίζει θώκους, ηλικίες και πλούτο. Και το κυριότερο: να θυμούνται πως στο τέλος θα υπάρξει ο ανάλογος «λογαριασμός», ανάλογα με το αποτέλεσμα. Ουδείς δεν ξεφεύγει από το ζύγι του λαού…
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου