https://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2019/04/blog-post_21.html
Κήρυγμα Κυριακής των Βαϊων 2018
Ο Κύριος έρχεται εις την αγίαν Πόλιν, έρχεται να δοξάσει και να δοξασθεί από και εις την Ιερουσαλήμ. Η δόξα του Χριστού είναι ο μαρτυρικός θάνατος του επί του Τιμίου Σταυρού. Έρχεται, όχι, με υπεροχή αλλά απλά και ταπεινά όπως πορεύθηκε, αγαπητοί μου αδελφοί, σε όλη του τη ζωή ο Ιησούς Χριστός. Έχει προϊδεάσει όλους για τα επερχόμενα αλλά και τους έχει κάνει σαφές με τα θαύματα του που εκ νεκρών ανέστησε τον υιόν της χήρας της Ναϋίν και της κόρης του Ιαείρου αλλά και με την εκ νεκρών ανάσταση του τετραημέρου φίλου του Λαζάρου ότι είναι δι’ αυτόν η ανάσταση εύκολο γεγονός.
Αλλά πως θα μπορούσε να το κατανοήσει αυτό ένας άνθρωπος που δεν θέλει να ξέρει για την ανάσταση και βασικά ενώ μπορεί να λέει ότι την πιστεύει, δεν την αφουγκράζεται στο τρόπο ζωής του τον καθημερινό. Δεν του λέει κάτι στη ζωή του η ανάσταση, διότι η ζωή του είναι νενεκρωμένη στην ολοκληρία της.
Πώς όμως να βιώσει ανάσταση; Πως δείχνει την ανάσταση ο Ιησούς μας; Όχι με διδασκαλικές μεθόδους αλλά με απλό και καθημερινό τρόπο. Φωνάζει στους ανθρώπους αυτό που ο προφήτης λέγει μη φοβάσαι, Σιών, διότι σε ένα πουλαράκι μικρό και απλό θα έρθει ο βασιλεύς σου. Θα σε εξουσιάσει με την απλότητα του και θα απλώσει πέπλο ταπεινώσεως στην κατάντια του εγωισμού σου. Με απλή διάθεση θα καλέσει ο Κύριος όλους να μετέχουν στο Πάθος του. όχι με υπερβολές, όχι με ομαδοποιήσεις, όχι με τραμπουκισμούς, όχι με φωνασκίες, όχι με την εξουσιαστική καμαρίλα των θρησκευτικών ηγετών του λαού του Ισραήλ.
Ο φόβος δεν πρέπει να υπάρχει σε κανέναν καθότι ο Χριστός μας επιλέγει να σταυρωθεί, θέλει να πάθει για χάρη μας. Από αγάπη και πόνο για όλο το ανθρώπινο γένος. Σκεπάζει με το πάθος του όλο το ανθρώπινο γένος που πονά και πεινά για δικαιοσύνη!
Aλλά πώς όμως να εμπιστευθείς έναν ταπεινό και τετραχειλισμένο; Πώς να εμπιστευθείς έναν ρακενδύτη και έσχατο στα ανθρώπινα όρια και πλαίσια; Πώς τα απλά θα γίνουν ευλογημένα; Πως; Αυτά μας βασανίζουν τα ερωτήματα. Ο Κύριος το «μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία» το έλεγε γιατί το ζούσε και το ζούσε γιατί το έλεγε στην καθημερινότητα Του. Ήταν ταπεινός και πράος, ο Κύριος μας και δίδασκε έτσι όπως ζούσε, τους μυούσε στη ζωή Του.
Μα βασιλιάς που θα εκβάλει τον φόβον έξω από την καθημερινή μας ζωή θα έρθει σε ένα ταπεινό πουλαράκι ιππεύοντας; Γίνεται να τον εμπιστευθείς ενώ φαντάζει τόσο ταπεινός; Κι όμως το παράδοξον είναι εδώ ότι Αυτός δεν σε προδίδει, δεν σε κάνει να φοβάσαι τα απλά και ταπεινά και σε κάνει να ζητάς τα ταπεινά και ευτελή να δεις πως αυτό θα βιωθεί στην ζωή μας και στην πιστεύουσα δράση μας. Δρούμε καθώς πιστεύουμε και πιστεύουμε καθώς η καρδιά μας, μας επιτάσσει να εμπιστευόμεθα τον Χριστό του Κυρίου μας.
Mας κάνει να τον εμπιστευθούμε ο Κύριος μας μέσα στην ταπείνωση του, μέσα στην κένωση του Σταυρού, μέσα στην δίψα πάνω στο ατιμοτικό ξύλο και να μάθουμε ότι ο Στυαρός δεν ήρθε ως τιμωρία αλλά ως δώρο ελευθερίας μας από τον φόβο. Πλέον δεν φοβούμεθα αλλά εμπιστευόμεθα και εμπιστευόμεθα αγαπώντας και αγαπώμενοι. Η αγάπη μας γίνεται σταυρός, η θυσία μας γίνεται άνοιγμα μας και συνεργασία μας προς τους ανθρώπους.
Δεν μπορεί να δεχθεί ο Ιουδαίος και ο Εθνικός τον Θεό να πάσχει στο Σταυρό Του! Μα ο Χριστιανός νοιώθει την εν Χριστώ ελευθερία δια της θείας Σταυρώσεως του Κυρίου Ιησού Χριστού μας, ενώ τώρα δέχεται την χαρά της υποδοχής του Χριστού υπό των ανθρώπων. Τον υποδέχονται με χαρά σαν βασιλιά και τον σταυρώνουν καθότι η βασιλεία του «ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου». Χαίρονται και προσδοκούν αποκατάσταση επίγεια της Ιουδαϊκής Εξουσίας, μα η εξ-ουσία του Χριστού είναι γεμάτη ουσία. Ουσία και ουσιώδη επανάκτηση σχέσεων Θεού και ανθρώπου. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος και φθάνει μέχρι του Σταυρού για να γίνει πάλι ο άνθρωπος μέτοχος του Σταυρού που οδηγεί στην ανάσταση του Χριστού.
Η οποία ανάσταση είναι η συνέχεια του Σταυρού, ανάσταση χωρίς σταυρό θα ήταν μια θαυματοποιία και σταυρός χωρίς ανάσταση θα ήταν μια θαυματοποιία της αποστολής του Ιησού Χριστού ανάμεσα στους ανθρώπους.
Κανείς φόβος να μην παραμονεύει ούτε στα μετόπισθεν των σκέψεων μας και φυσικά να μην αγγίζει την ύπαρξη μας. Ο «φόβος φυλάει τα έρημα» λέγει ο λαός μας ο θυμόσοφος, ενώ εμείς δεν είμεθα έρημοι, ούτε πρόβατα μη έχοντες ποιμένα. Μας ποιμαίνει ο Χριστός με την παρουσία του την γεμάτη απλότητα και ταπεινότητα, αφού αυτά για τον Χριστό ήταν φυσικά και αβίαστα μέσα Του. μας σώζει, αδελφοί μου, με το μυστήριο του Σταυρού και βιώνει όμως και Εκείνος την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των ανθρώπων που σε δέχονται όταν κάνεις αυτό που θέλουν και όταν προσβάλλεις το θέλημα τους κινδυνεύεις μέχρι του σταυρού να φθάσεις χωρίς να κατανοούμε οι άνθρωποι, ότι ο Κύριος διάλεξε τον δρόμο του Σταυρού και μας άφησε ελεύθερους από φόβο για να χαρούμε το μυστήριο του Σταυρού μέσω της Αναστάσεως του και να πορευθούμε στην Ανάσταση του δια σταυρώσεως του αμαρτιτικού θελήματος μας. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας στην αγάπη του Θεού για να εκβάλλουμε έξω τον φόβο της ασημαντότητας μας που είναι συνυφασμένη με την αγωνία του θανάτου μας. Αμήν.
Αρχιμανδρίτου Ιεροθέου Λουμουσιώτη,
Ιεροκήρυκος ι.Μητρ.Υδρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου