https://www.dimokratianews.gr/content/91995/romi-thanasimos-ehthros-toy-ellinismoy
Την 28η Οκτωβρίου 1940 η Ιταλία μάς ενέπλεξε σ’ έναν πόλεμο που μας κόστισε τουλάχιστον το 10% του πληθυσμού μας και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές
Δεν τολμώμεν να ιστορήσωμεν τας αισχροπραγίας εις ας εξώκειλεν ενταύθα το τέρας εκείνο της φύσεως και αίτινες, περιγραφόμεναι υπό Δίωνος του Κασσίου, υπερβαίνουσι παν ό,τι η ακολαστοτάτη φαντασία ηδύνατο να επινοήση. Πλην τούτων όμως ο Νέρων ελεηλάτησε την Ελλάδα, την κατ’ αυτόν ελευθέρα Ελλάδα, αναριθμήτους δ’ εφόνευσεν άνδρας, γυναίκας, παίδας διά να κληρονομήση τας περιουσίας αυτών.
Απήγαγεν εξ Αθηνών και εξ όλων των ναών πολλά έργα τέχνης, ίνα δι’ αυτών επανορθώση τας ζημίας όσων επήνεγκεν εν Ρώμη η τότε καταστρέψασα την πόλην ταύτην πυρκαϊά και ίνα κοσμήση τα ίδια αυτού βασίλεια· ετιμώρησε την εν Δελφοίς Πυθίαν τολμήσασαν να ελέγξη αυτόν και αποκαλέση Ορέστην, αινιττόμενη τον της μητρός αυτού θάνατον, καταλύσας το μαντείον και σφάξας ανθρώπους εις το στόμιον από του οποίου εξήρχετο το ιερόν πνεύμα· και καθόλου ειπείν επήνεγκε εις την Ελλάδα συμφορές μείζονας των όσας πάλαι ποτέ η του Ξέρξου διαβόητος επιδρομή».
Κ. Παπαρρηγόπουλου «Ιστορία του Ελληνικού Εθνους», Αθήνα: 1930, εκδόσεις Νίκας, Τόμος 3, σελ. 404.
Κ. Παπαρρηγόπουλου «Ιστορία του Ελληνικού Εθνους», Αθήνα: 1930, εκδόσεις Νίκας, Τόμος 3, σελ. 404.
Η Ρωμαιοκρατία ήταν η ταφόπλακα του αρχαίου ελληνικού κόσμου και μια περίοδος ταπείνωσης του πνεύματος του έθνους μας και αδιάκοπης λεηλασίας των πολιτισμικών θησαυρών μας. Στο εναρκτήριο απόσπασμα ο εθνικός ιστορικός μας Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος περιγράφει, παρά την τραχύτητα ορισμένων εκφράσεών του, εύστοχα τη λεηλασία της πατρίδας από τον Νέρωνα. Δίνει με λίγα λόγια την εικόνα των σφαγών, της βεβήλωσης, της ατίμωσης και της κατεδάφισης μακραίωνων θεσμών του έθνους μας από τον επικεφαλής του ρωμαϊκού ιμπέριουμ. Ο Νέρωνας είχε έρθει στην Ελλάδα ώστε να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες (το 67 μ.Χ.), τους οποίους διέσυρε γινόμενος, όπως αναφέρει ειρωνικά ο Παπαρρηγόπουλος, «παντονίκης». Νίκησε σε όλα τα αγωνίσματα «συλλέξας εβδομήκοντα και πέντε στεφάνους».
Ο Νέρων και η συμπεριφορά του στην Ελλάδα δεν είναι ιστορική εξαίρεση, ένα παράδοξο του χωροχρονικού συνεχούς του «ελληνορωμαϊκού» πολιτισμού. Αν εξεταστεί ψύχραιμα και εκτός δημαγωγικών στερεοτύπων (τύπου «ούνα φάτσα ούνα ράτσα») η Ιστορία των γεωπολιτικών συνόλων Ελλάς - Ρώμη (όπου στη «Ρώμη» περιλαμβάνεται και το βενετσιάνικο αλλά και το ιταλικό διάδοχο σχήμα της), θα διαπιστωθεί ότι η Ρώμη βρίσκεται πίσω από τις περισσότερες και μεγαλύτερες καταστροφές που υπέστη το ελληνικό έθνος.
Η ρωμαϊκή μεθοδολογία της κατάλυσης της ουσιαστικής, πολιτικής αυτονομίας του αρχαίου ελληνικού κόσμου, της αποψίλωσης της επικράτειας από αγάλματα, χρυσό, ναούς ολόκληρους και αντικείμενα αξίας επαναλήφθηκε το 1204 με την Αλωση της Πόλης από τους Φράγκους, αφού είχε προετοιμαστεί το έδαφος με το χρυσόβουλο του Αλεξίου Α΄ (το 1082), που παραχωρούσε εξωφρενικά προνόμια στους Βενετούς και τους διευκόλυνε να εκμεταλλευτούν οικονομικά και να ανταγωνιστούν καθολικά την ανατολική αυτοκρατορία.
Η Ρώμη λειτουργεί εχθρικά προς την Ελλάδα αποφεύγοντας να το εκδηλώνει ανοιχτά και να «διαφημίζει» την εχθρότητά της. Στις αρχές του 20ού αιώνα ο τρόπος που λειτούργησε το ιταλικό κράτος διευκόλυνε τη συντριβή του Ελληνισμού στον ανατολικό πνεύμονά του. Τον Μάρτιο του 1921 η Ιταλία, έχοντας έλθει σε συμφωνία με τον Κεμάλ, αποχωρεί από το μέτωπο της Μικρασίας, παραχωρώντας μάλιστα τον οπλισμό της στον στρατό του Ατατούρκ αντί οικονομικού αντιτίμου. Τη συνέχεια αυτής της υπόθεσης τη γνωρίζουμε άπαντες και τις συνέπειές της θα συνεχίσουμε να τις υφιστάμεθα και τους επόμενους αιώνες.
Η Ιταλία, φυσικά, έχει στο «ενεργητικό» της την υποκίνηση και τον σχεδιασμό για την ίδρυση (του εχθρικού προς την Ελλάδα και καταπιεστικού για την εθνική μας μειονότητα της Βορείου Ηπείρου) αλβανικού κράτους ως αναχώματος πιθανής δημιουργίας Μεγάλης Ελλάδας. Επιπλέον, το ίδιο κράτος, με αφορμή τη δολοφονία του στρατηγού Ενρίκο Τελίνι (την 27η Αυγούστου 1923 στα ελληνοαλβανικά σύνορα, στην περιοχή της Κακαβιάς), κατέλαβε την Κέρκυρα λίγες ημέρες αργότερα (31/8/1923). Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τελλίνι ήταν στρατηγός εχθρικά διακείμενος προς τον τότε φασίστα ηγεμόνα της Ιταλίας Μπενίτο Μουσολίνι.
Και ύστερα, την 28η Οκτωβρίου 1940 η Ιταλία μάς ενέπλεξε σ’ έναν πόλεμο που μας κόστισε τουλάχιστον το 10% του πληθυσμού μας (ο αριθμός των νεκρών εκτιμάται περί τους 800.000 και μαζί με την υπογεννητικότητα τα θύματα ξεπερνούν το 1.000.000) και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές. Πριν από την 28η Οκτωβρίου οι Ιταλοί ξεπέρασαν σε ανανδρία, αντιχριστιανισμό και ποταπότητα πολλά βάρβαρα έθνη ώστε καταδέχτηκαν ανήμερα της Παναγιάς να τορπιλίσουν την «Ελλη» ενώ βρισκόταν αγκυροβολημένη έξω από τον λιμένα της Τήνου. Βρισκόταν εκεί για τις εκδηλώσεις του εορτασμού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Το 1940, στον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας οι Ιταλοί έκαναν δύο λάθη: 1. Διαφήμισαν τις προθέσεις τους, προκαλώντας το αίσθημα της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού. 2. Τα έβαλαν με ηγέτη που ήθελε και μπορούσε να σταθεί αντάξιος του Γένους μας: τον Ιωάννη Μεταξά.
Ο Νέρων και η συμπεριφορά του στην Ελλάδα δεν είναι ιστορική εξαίρεση, ένα παράδοξο του χωροχρονικού συνεχούς του «ελληνορωμαϊκού» πολιτισμού. Αν εξεταστεί ψύχραιμα και εκτός δημαγωγικών στερεοτύπων (τύπου «ούνα φάτσα ούνα ράτσα») η Ιστορία των γεωπολιτικών συνόλων Ελλάς - Ρώμη (όπου στη «Ρώμη» περιλαμβάνεται και το βενετσιάνικο αλλά και το ιταλικό διάδοχο σχήμα της), θα διαπιστωθεί ότι η Ρώμη βρίσκεται πίσω από τις περισσότερες και μεγαλύτερες καταστροφές που υπέστη το ελληνικό έθνος.
Η ρωμαϊκή μεθοδολογία της κατάλυσης της ουσιαστικής, πολιτικής αυτονομίας του αρχαίου ελληνικού κόσμου, της αποψίλωσης της επικράτειας από αγάλματα, χρυσό, ναούς ολόκληρους και αντικείμενα αξίας επαναλήφθηκε το 1204 με την Αλωση της Πόλης από τους Φράγκους, αφού είχε προετοιμαστεί το έδαφος με το χρυσόβουλο του Αλεξίου Α΄ (το 1082), που παραχωρούσε εξωφρενικά προνόμια στους Βενετούς και τους διευκόλυνε να εκμεταλλευτούν οικονομικά και να ανταγωνιστούν καθολικά την ανατολική αυτοκρατορία.
Η Ρώμη λειτουργεί εχθρικά προς την Ελλάδα αποφεύγοντας να το εκδηλώνει ανοιχτά και να «διαφημίζει» την εχθρότητά της. Στις αρχές του 20ού αιώνα ο τρόπος που λειτούργησε το ιταλικό κράτος διευκόλυνε τη συντριβή του Ελληνισμού στον ανατολικό πνεύμονά του. Τον Μάρτιο του 1921 η Ιταλία, έχοντας έλθει σε συμφωνία με τον Κεμάλ, αποχωρεί από το μέτωπο της Μικρασίας, παραχωρώντας μάλιστα τον οπλισμό της στον στρατό του Ατατούρκ αντί οικονομικού αντιτίμου. Τη συνέχεια αυτής της υπόθεσης τη γνωρίζουμε άπαντες και τις συνέπειές της θα συνεχίσουμε να τις υφιστάμεθα και τους επόμενους αιώνες.
Η Ιταλία, φυσικά, έχει στο «ενεργητικό» της την υποκίνηση και τον σχεδιασμό για την ίδρυση (του εχθρικού προς την Ελλάδα και καταπιεστικού για την εθνική μας μειονότητα της Βορείου Ηπείρου) αλβανικού κράτους ως αναχώματος πιθανής δημιουργίας Μεγάλης Ελλάδας. Επιπλέον, το ίδιο κράτος, με αφορμή τη δολοφονία του στρατηγού Ενρίκο Τελίνι (την 27η Αυγούστου 1923 στα ελληνοαλβανικά σύνορα, στην περιοχή της Κακαβιάς), κατέλαβε την Κέρκυρα λίγες ημέρες αργότερα (31/8/1923). Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τελλίνι ήταν στρατηγός εχθρικά διακείμενος προς τον τότε φασίστα ηγεμόνα της Ιταλίας Μπενίτο Μουσολίνι.
Και ύστερα, την 28η Οκτωβρίου 1940 η Ιταλία μάς ενέπλεξε σ’ έναν πόλεμο που μας κόστισε τουλάχιστον το 10% του πληθυσμού μας (ο αριθμός των νεκρών εκτιμάται περί τους 800.000 και μαζί με την υπογεννητικότητα τα θύματα ξεπερνούν το 1.000.000) και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές. Πριν από την 28η Οκτωβρίου οι Ιταλοί ξεπέρασαν σε ανανδρία, αντιχριστιανισμό και ποταπότητα πολλά βάρβαρα έθνη ώστε καταδέχτηκαν ανήμερα της Παναγιάς να τορπιλίσουν την «Ελλη» ενώ βρισκόταν αγκυροβολημένη έξω από τον λιμένα της Τήνου. Βρισκόταν εκεί για τις εκδηλώσεις του εορτασμού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Το 1940, στον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας οι Ιταλοί έκαναν δύο λάθη: 1. Διαφήμισαν τις προθέσεις τους, προκαλώντας το αίσθημα της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού. 2. Τα έβαλαν με ηγέτη που ήθελε και μπορούσε να σταθεί αντάξιος του Γένους μας: τον Ιωάννη Μεταξά.
Παναγιώτης Λιάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου