Στρατευμένα παπαγαλάκια (η πορνευόμενη δημοσιογραφία) - Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

Τ’ ακούω να ωρύονται μέσα και πίσω από τα «ιδεολογικά» τους μετερίζια και να βγάζουν αφρούς κατά των αντιπάλων που κρατούν την κουτάλα. Ο «αγώνας για το πάπλωμα»! Ένας ποταπός «ιδεολογικός» πόλεμος, που κρατά όλα τα χρόνια της νόθου μεταπολιτεύσεως. Χυδαία προπαγανδιστικά ανθρωπάκια – με το αζημίωτο – και υπό τα χειροκροτήματα και τους επαίνους των πιθηκοποιημένων ακροατών («συγχαρητήρια για την εκπομπή σας»), συνετέλεσαν και συντελούν στην πολύμορφη και πολυεπίπεδη χρεωκοπία και σήψη της Ελλάδας (Αυτή τους την εθνοκτόνο δημοσιογραφία καυτηρίασα εδώ και πολλά χρόνια, με πλείστα όσα κείμενά μου, όπως π.χ. («Αρρωστημένη δημισιογραφία=χυδαία δημοκρατία», στα «Πολιτικά Θέματα», της 24-1-2003). Πόσο δίκαιο είχε ο διευθυντής των «New York Times», ο οποίος στα 1953, χαρακτήρισε τους δημοσιογράφους ως «διανοοούμενες πόρνες» (βλ. περιοδικό «Ρεσάλτο», τευχ. Ιανουαρίου 2008, σελ. 39). Πρόκειται για μια θανατηφόρο πορνεία, η οποία όλο και απλώνεται και όλο και βαθαίνει. Η γνωστή μας πορνεία και ωφέλιμη και πιο τίμια είναι. Στις 15 Σεπτεμβρίου, ημέρα Πέμπτη, άκουσα τον γνωστό εκδότη της «Αυριανής» κ. Γ. Κουρή, ο οποίος καταθέτοντας στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής να λέει ότι στο σταθμό «ALTER» υπήρχαν δημοσιογράφοι που έπαιρναν έως και 100.000 (εκατό χιλιάδες) ευρώ το μήνα και τέτοια αρρωστημένα ποσά κυκλοφορούσαν και σε άλλα κανάλια. Τώρα χρεωκόπησαν, πήραν θαλασσοδάνεια και θα κληθείς εσύ που παριστάνεις τον «έξυπνο» και σιωπάς να τα πληρώσεις! Ένας βουβός και γονατισμένος και χέστης πεινασμένος λαός που πληρώνει το δημοσιογραφικό νταβατζηλίκη χρόνια και χρόνια. Γι’ αυτό τον «κυρίαρχο» λαό ό,τι και να πεις λίγα είναι.   Αθήνα 06/10/2016

Υποθήκες από το πολίτευμα της Σπάρτης: -«Ο Λυκούργος δίδασκε πως μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη της ανδρείας έχουν τη συνήθεια, η παιδεία, το μάθημα και ο τρόπος ζωής». -«Ο Αριστοτέλης έγραφε για τους Σπαρτιάτες πως δεν επιτρέπεται να θεωρεί κανείς ότι ένας πολίτης ανήκει στον εαυτό του, αλλά όλοι πιστεύουν πως όλοι ανήκουν στο κράτος, αφού ο καθένας είναι μέρος του και η φροντίδα για τον ένα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τη φροντίδα για το σύνολο». -«Όλη η φροντίδα των Σπαρτιατών επικεντρωνόταν στην εκπαίδευση των νέων και αυτό το έκαναν για το καλό του κράτους». -«Η καλλιέργεια της φυλετικής καθαρότητας και η παιδεία ήταν αλληλοσυμπληρούμενες και αδιαχώριστες μεταξύ τους έννοιες».   ΣΗΜ. Τα παραθέματα αντλούνται από το έργο του Γερμανού καθηγητού T. Brake: «H πολιτική εκπαίδευση των Σπαρτιατών» εκδ. β’ από “Το αντίδοτο”, Καλαμάτα 2014.