sociologyalert: Η πόλη στον πόλεμο χωρίς αυτάρκεια στις καλλιέργειες/εκτροφή είναι καταδικασμένη - η υπεροχή (ως προς την ασφάλεια) της "υπόγειας καλλιέργειας" (ΦΩΤΟ - VIDEO)

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

Η πόλη στον πόλεμο χωρίς αυτάρκεια στις καλλιέργειες/εκτροφή είναι καταδικασμένη - η υπεροχή (ως προς την ασφάλεια) της "υπόγειας καλλιέργειας" (ΦΩΤΟ - VIDEO) - Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/05/video.html

«Σε μια μέρα θα αδειάσει η Αθήνα και όλοι θα σκοτώνονται στα χωράφια για μια πατάτα»...

Έλεγε σε ομιλία του ο μακαριστός μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης τονίζοντας έμμεσα ένα από τα κυριότερα προβλήματα στην διαβίωση του αστικού πληθυσμού εν καιρώ πολέμου: την τραγική έλλειψη τροφής.

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν από πείνα στην Αθήνα κατά την γερμανική κατοχή το ‘40.

Την ίδια ώρα που στην επαρχία μπορούσαν να επιβιώσουν πότε με λίγα άγρια χόρτα απ’ το βουνό, άντε και με λίγο ψάρεμα ή κυνήγι, κάποια κρυφή μικρή καλλιέργεια, δυό τρία ζώα για γάλα ή αυγά...και τις ανάλογες ανταλλαγές, συνδυασμούς και πράξεις αλληλοστήριξης που πάντα υπάρχουν στις μικρές κοινότητες...

Τουτέστιν, η διαφορά της πόλης με την ύπαιθρο είναι πως στην δεύτερη, όλο και κάποια πηγή τροφής υπάρχει για τον επαρχιακό πληθυσμό.

Αλιεία, κυνήγι, άγρια χλωρίδα, κτηνοτροφία, καλλιέργειες.

Στην πόλη όμως;

Η πόλη, ανέκαθεν περίμενε την τροφοδοσία της σε τρόφιμα από την αγροτοκτηνοτροφική ύπαιθρο.

Σ’ αυτήν βασίζονταν με αποτέλεσμα να εφησυχάζεται και να μην αναπτύσσει αυτόνομες δικές της «εναλλακτικές πηγές τροφοδοσίας της».

Και στην πόλη όμως μπορούν να υπάρξουν εναλλακτικές πηγές τροφής.

Το πρόβλημα φυσικά είναι πως μέχρι να «παρουν μπρος» οι δέουσες (δηλ. εκτάκτου ανάγκης) «διαδικασίες παραγωγής τροφής» απαιτείται χρόνος...πολύς χρόνος...

Κι αυτό με την σειρά του, όταν ξεκινάει (ως διαδικασία) ΑΦΟΥ ξεσπάσουν τα δεινά του πολέμου, σημαίνει «απώλειες ανθρώπινων ζωών»...

Ενώ αντιθέτως στην ύπαιθρο οι «παραγωγικές διαδικασίες» είναι ενεργές εκ των προτέρων.

Γι’ αυτό και προσαρμόζεται στις συνθήκες πολέμου πολύ πιο εύκολα και γρήγορα απ’ ότι οι πόλεις.

Οι εναλλακτικές λύσεις για την πόλη θα μπορούσαν να κωδικοποιηθούν κάπως έτσι:

Κατ’ αρχήν, μιλάμε κυρίως για την φυτική διατροφή...

Η ζωϊκή έχει απαιτήσεις που δεν μπορούν να καλυφθούν σε αστικές συνθήκες στον βαθμό που μπορούν να καλυφθούν αυτές της φυτικής.

Ο άνθρωπος, προκειμένου να λάβει τα ζωϊκά θρεπτικά συστατικά θα πρέπει να ξεχάσει τις «πηγές ζωϊκών» που χρησιμοποιούσε πριν και να τις αντικαταστήσει με «άλλες».

Μέσα στην πόλη, ιδίως σε συνθήκες πολέμου, δεν είναι δυνατόν να εκτρέφει ούτε μεγάλα, ούτε μεσαία, ούτε καν μικρά ζώα...

Οι απαιτήσεις τους σε διατροφή είναι μεγάλες και η «σχετική θρεπτική τους απόδοση» μικρή...

Ίσως με μια μικρή εξαίρεση τα πουλερικά κι αυτά όχι τόσο για το κρέας όσο για τα αυγά.

Η «αναπλήρωση» του «ζωϊκού κεφαλαίου» θα προέλθει από τους πολύ μικρούς τους συγγενείς...

Τα σαλιγκάρια, τα έντομα, τα σκουλήκια...

(Κι αν σκεφτεί κανείς πως ο ΟΗΕ και η ΕΕ έχουν «ανοίξει το δρόμο των επιδοτήσεων» αυτής της διατροφής είναι ν’ απορεί κανείς πως και δεν έχουν κάνει ήδη στροφή προς τα εκεί Πολιτεία και Παραγωγοί...

...Καθώς, εκτός από το προσφερόμενο «δωρεάν χρήμα» δεύτερο και ακόμη πιο πολύτιμο ζητούμενο θα ήταν η «πρακτική εμπειρία» (εκτροφής αυτών των «άγνωστων τροφών εκτάκτου ανάγκης») που θα αποκτούνταν και που θα κοστολογείται σε χρυσάφι στις συνθήκες πολέμου...άλλωστε, το πρώτο μεγάλο βήμα – τα σαλιγγάρια – έχει γίνει εδώ και δεκαετίες...δεν θα ήταν δύσκολη η είσοδος και στα υπόλοιπα)...

Η "μικρή οικιακή σαλιγγαροτροφία" http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/05/blog-post.html είναι ήδη διαδεδομένη σε άλλες χώρες, κυρίως του νότου...

τύποι "μικρού οικιακού σαλιγγαροτροφείου"...

...για μια τάξη μεγέθους απόδοσης, αρκεί να σκεφτεί κανείς πως με ξεκίνημα είκοσι σαλιγγάρια, σε ένα χρόνο αυτά θα έχουν φτάσει τα 400!

Και οι ανάγκες τους σε τροφή δεν είναι και ιδιαίτερες ποιοτικά και ποσοτικά.
(Σχετικά με την εκτροφή σαλιγγαριών στην πόλη, επιλέγεται υποχρεωτικά η "κλειστού τύπου" (πχ UNE - SALIPAP) όπως θα μετεξελιχθεί/προσαρμοσθεί συν τω χρόνω στις αστικές συνθήκες του πολέμου. Περισσότερα στοιχεία γι' αυτήν την πολύτιμη μέθοδο δείτε στο http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/05/une-salipap.html και θα καταλάβετε το πως και πόσο εύκολη είναι η μετεξέλιξή της στην μελλοντική "αστική της μορφή "(ιδιαζόντως κλειστού τύπου) σαλιγγαροτροφείας" εκτάκτου ανάγκης").

Σαλιγγαροτροφείο κλειστού τύπου UNE (SALIPAP)

Διδασκόμενοι από την «εμπειρία της Ασιατικής ανατολής και του αφρικανικού νότου αλλά και από τα «ιστορικά γνωστά πεπραγμένα ΌΛΩΝ των πολέμων του παρελθόντος, συμπεραίνουμε με βεβαιότητα πως εξέχουσα θέση ως «πηγές ζωϊκής πρωτεϊνης και λοιπών θρεπτικών συστατικών» θα έχουν και τα «ξαδέρφια» των εξαφανισμένων στον πόλεμο – και δη στις πόλεις - γουρουνιών, τα μικρά τρωκτικά...

"Ποντικοτροφείο" στην Κίνα...

Ποντίκια...αρουραίοι...ιδίως κάτι «γιγάντιες ποικιλίες» που στην ειρήνη τα κοιτάνε οι άνθρωποι – και δικαιολογημένα – με αποτροπιασμό, φόβο και αποστροφή...

Θα πρέπει πάντως να επισημανθεί εδώ ένας κίνδυνος που τα τελευταία εκατό χρόνια έχει κάνει την εμφάνισή του διεθνώς μαζί με την έκρηξη των μετακινήσεων των λαών:

Η ταυτόχρονη μετακίνηση/διάδοση – πότε τυχαία και πότε εσκεμμένα – και κάτι «τέτοιων γιγάντιων εξωτικών ειδών»...

Κλασσική περίπτωση το γιγάντιο αφρικανικό σαλιγκάρι, ο γιγάντιος βάτραχος/βούβαλος και ο γιγάντιος αρουραίος...

Εξαιρώντας την «τυχαία μετακίνησή» τους (πχ μέσω ενός πλοίου - αρουραίοι) υπήρξαν πολλές οι περιπτώσεις που εσκεμμένα κάποιοι πήραν μαζί τους την «αγαπημένη τους τροφή» για να την «αναπαράγουν στο νέο τόπο κατοικίας τους, στην νέα χώρα δηλαδή»...

Και ΠΑΝΤΑ, τα νέα αυτά γιγάντια είδη προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές στην ενδημική πανίδα και χλωρίδα...

Οι πόλεμοι και η «πείνα στις πόλεις» πάντα συνέβαλλαν σε τέτοιες καταστροφικές πρακτικές...

Όσο για τον γιγάντιο βάτραχο (ευτυχώς ο "αμερικάνος" και όχι ο "αφρικάνος"), ήδη έγινε το λάθος και υπάρχει στην Ελλάδα από το 2000 (Κρήτη)...

Όσο δε για το γιγάντιο αφρικανικό σαλιγκάρι, με τόσες εκατοντάδες χιλιάδες αφρικανούς πλέον στην Ελλάδα και ενεργό το λαθρεμπόριο αφρικανικών ζωϊκών ειδών προς Ευρώπη και Ελλάδα, είναι απλά θέμα χρόνου να έρθει και στην Ελλάδα κάποια στιγμή και αυτό το καταστροφικό είδος με δέλεαρ την ταχεία πάχυνσή του και τον μεγάλο όγκο βρώσιμης σάρκας που προσφέρει.

Περισσότερα στο http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/03/hot-dog.html

Τα πρώτα – σαλιγγάρια, έντομα, σκουλήκια - έχουν μικρές διατροφικές ανάγκες και...

όπως και τα δεύτερα (τρωκτικά) τρώνε τα πάντα...

Και τα δύο έχουν «απίστευτους ρυθμούς αναπαραγωγής» και «ταχείας πάχυνσης»...

Κοινό τους επίσης χαρακτηριστικό είναι το ότι μπορούν να εκτραφούν σε κοινούς χώρους με την αστική φυτική παραγωγή...

Θερμοκήπιο ταράτσας - Μογγολία

Για την οποία οι (αστικές) συνθήκες μπορούν να αξιοποιηθούν με πολλούς τρόπους:

πχ

Ομαδικές καλλιέργειες σε κοινοτικούς ή ιδιωτικούς χώρους...

Ατομικές καλλιέργειες σε ιδιωτικές εκτάσεις...

Καλλιέργειες σε ταράτσες και βεράντες...

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/04/blog-post_82.html

Καλλιέργειες μέσα σε σπίτια και οικοδομικά συγκροτήματα...

...κυρίως κάθετες καλλιέργειες...

...κάθετες δε, διαφόρων τύπων...πχ κρεμαστό φύτεμα...όπως αυτά...

Αριστερά, διπλό φύτεμα πάνω-κάτω...κέντρο/δεξιά, κρεμαστή καλλιέργεια ντομάτας...

...ή και αυτά...

ή και αυτός ο τύπος καλλιέργειας...

Πολλαπλή κάθετη καλλιέργεια σε σωλήνα PVC...

....αλλά και πιο βιομηχανοποιημένες κάθετες τακτικές...όπως πχ τύπου - ας πούμε "τιμής ένεκεν" - "Σιγκαπούρης"...(μια και η Σιγκαπούρη με αυτό τον "τρόπο", χωρίς τη συνδρομή της κλασσικής γεωργίας ανοιχτών εκτάσεων κατόρθωσε να έχει μια κορυφαία θέση παγκοσμίως στην αγροτική παραγωγή και εξαγωγές!)

...καθώς και οικοδομήματα μικρά ή πολυόροφα...

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/11/blog-post_97.html

Καλλιέργειες σε υπόγεια...εντελώς υπόγεια ή ημιυπόγεια (σκαμμένα μέσα στη γη - walipini) – για πολλαπλές ετήσιες αποδόσεις...

Αριστερά, walipini Ν.Αμερικής, δεξιά, Γερμανία

Τα χαρακτηριστικά που θα κάνουν την διαφορά είναι δύο:

Ο υδροπονικός (ή/και αεροπονικός χαρακτήρας ποτίσματός τους), η μέγιστη αξιοποίηση (ανακύκλωση, επεξεργασία) κάθε αστικού πόρου ύδρευσης...

...αλλά και η χρήση «μικροοργανισμών» για την μέγιστη απόδοση καρποφορίας τους...έστω κι από μικρής έκτασης καλλιέργειες...

http://www.toarkoudi.gr

Υπάρχουν επίσης συνδυασμοί πχ σε επίπεδο ταράτσας, αλληλοϋποστηριζόμενων θερμοκηπίων με υδατοκαλλιέργειες ψαριών.

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/04/blog-post_47.html

Άγνωστο δυστυχώς εν πολλοίς στην Ελλάδα (οικιακή μικρο-ιχθυοκαλλιέργεια) αλλά ιδιαιτέρως διαδεδομένο σε πολλές χώρες στο εξωτερικό.

Οπότε, ναι, είναι εφικτή μια «αυτονόμηση της διατροφής» μιας πόλης (έστω σε μεγάλο βαθμό) εν καιρώ πολέμου...

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/04/manchester.html

Λαχανικά πάνω από κοτόπουλα κι αυτά πάνω από μικρο-ιχθυοκαλλιέργεια - σωστά μαντέψατε: τα περιττώματα (και δη, νιτρώδη και φωσφορικά) του ενός είναι η τροφή του άλλου

Αυτό που θα πρέπει να ληφθεί επίσης πολύ σοβαρά υπ’ όψιν είναι πως τον καιρό του πολέμου είναι ιδιαιτέρως αυξημένος ο δείκτης εγκληματικότητας...

Τουτέστιν, αυτοί που θα επιχειρούν να κλέψουν αυτά που άλλοι θα καλλιεργούν θα είναι πάρα μα πάρα πολλοί...

Συνεπώς, στον πρώτο βαθμό επικινδυνότητας θα βρίσκονται οι «ανοιχτές εκτάσεις» και εύκολα προσβάσιμες...

Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα βρίσκονται σε κίνδυνο ακόμη και οι βεράντες και οι ταράτσες...

Συνεπώς, οι πιο ασφαλείς καλλιέργειες θα είναι οι «εντός του οικιακού περιβάλλοντος» και κυρίως οι «υπόγειες εγκαταστάσεις»...

(πείραμα Λονδίνου στα καταφύγια του 2^ου παγκ. Πολέμουhttp://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/04/project-video.html )

Υπόγεια καλλιέργεια, Λονδίνο...

Αν μάλιστα λάβουμε υπ’ όψιν και τον παράγοντα «βομβαρδισμοί», τότε μακράν η πιο «ασφαλής και προστατευμένη καλλιέργεια» θα είναι η «υπόγεια εγκατάσταση»...

Υπόγεια καλλιέργεια, Τόκιο...

(η ιαπωνική «πειραματική εμπειρία» http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/04/1-2.html)

Τόσο τα ατομικά υπόγεια των κτισμάτων όσο και τα δημόσια υπόγεια όσο και τα εκτεταμένα συστήματα στοών της Αθήνας.

(υπόγειες καλλιέργειες και εκτροφή ψαριών σε ορυχεία του Καναδάhttp://www.cbc.ca/news/canada/sudbury/mining-company-to-raise-fish-underground-1.1276825 )

Κάτι που σημαίνει βεβαίως πως, εφόσον ένα από τα πλέον απαραίτητα στοιχεία μιας καλλιέργειας, το φως, «λείπει» από εκείνα τα σκοτεινά βάθη, θα πρέπει να χορηγηθεί «τεχνητά»...

Και αν και πολλοί μιλάνε για συστήματα καθρεπτών, αυτό σαν μέθοδος ποτέ δεν περπάτησε ικανοποιητικά...

Αυτό που χρησιμοποιείται με επιτυχία στα σχετικά project (πειραματικά είτε παραγωγικά) είναι συστήματα φωτισμού LED, πράγμα που σημαίνει πως απαιτείται «ενέργεια» γι’ αυτά τα συστήματα...

Πάμε δηλαδή αυτομάτως σε ένα ακόμη εξαιρετικά σημαντικό κεφάλαιο που επίσης παραμελείται – όπως ακριβώς και τα προηγούμενα που πραγματευόμαστε (αστικές καλλιέργειες)...

Πάμε στο κεφάλαιο «εναλλακτικές πηγές ενέργειας», δηλαδή, παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από κάθε διαθέσιμη πηγή...

Ηλιακή, αιολική, φωτιά και ατμός, (βιο)χημικές πηγές, κραδασμοί, μηχανική παρενέργεια άλλων δραστηριοτήτων, λύμματα, βιομάζα, κλπ

Θα έπρεπε να έχει ήδη αναπτυχθεί γνώση και πείρα παραγωγής «αυτοσχέδιων συστημάτων παραγωγής ενέργειας», πχ αυτοσχέδιες αεροτουρμπίνες και φωτοβολταϊκά...και βεβαίως ατμοτουρμπίνες...

Συστήματα που, τουλάχιστον, θα έδιναν την απαραίτητη ελάχιστη ενέργεια για τον ειδικό φωτισμό των υπόγειων καλλιεργειών...που με τη σειρά τους θα δώσουν τροφή και βιομάζα...

Δυστυχώς, το κεφάλαιο αυτό, αν και ήδη υφίσταται, ήδη υπάρχουν έτοιμες δοκιμασμένες λύσεις, κυρίως στο εξωτερικό, «τρέχει» μόνον μεταξύ κάποιων ελάχιστων preppers (funs της επιβίωσης)...

Αυτό που «βασιλεύει» είναι τα «εργοστασιακά φωτοβολταϊκά»...

Δηλαδή, «πανάκριβα»...

Κι όσο για «μεταχειρισμένα»;

Αλήθεια, έτσι που έχει καταρρεύσει με την οικονομική κρίση η αγορά φωτοβολταϊκών, τι έγινε με τα μεταχειρισμένα και κατασχεθέντα (κατά δεκάδες χιλιάδες κομμάτια);

Λίγα χρόνια πριν απασχολούνταν στον κλάδο στην εγχώρια αγορά περί τους 30,000 εργαζόμενους και το 2015 μόλις περί τους 3,000....

Συνεπώς, μιλάμε για «καθίζηση...

Γιατί δεν έχει ακουστεί το παραμικρό για όλα αυτά τα κομμάτια (ιδιωτών και επιχειρήσεων) που έτσι κι έπεφταν σε χαμηλές τιμές στην αγορά (ως μεταχειρισμένα και παλαιότερης τεχνολογίας) θα ανακούφιζαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες της φτωχολογιάς αυτές τις δύσκολες μέρες και κατά δεύτερον θα ήταν μια εκπληκτική «δικλείδα ασφαλείας» για τις δύσκολες μέρες του πολέμου που καλπάζοντας έρχεται;

Μήπως το «πρόβλημα» έχει να κάνει με το ότι θα «συμπαρέσυραν χαμηλά τις αισχρά υψηλές τιμές των καινούριων φωτοβολταϊκών συστημάτων»;

Η «τεχνητή εξαφάνισή» τους από την αγορά δεν θεωρείται απόπειρα «μονοπωλιακού ελέγχου της αγοράς»;

Δεν εμπίπτει στις σχετικές αντιμονοπωλιακές διατάξεις;

«ΠΟΙΟΣ» είναι ο ΔΡΑΣΤΗΣ αυτής της αισχρής «χειραγώγησης» της αγοράς;

Το Υπουργείο Ανάπτυξης «υπάρχει»;

Θα κινηθεί ποτέ για τον «συνετισμό» αυτής της «πανίσχυρης (αντιμονοπωλιακής/αντικαρτελ) επιτροπής» (και των «όπισθεν αυτής») που «λύνει και δένει» ασχέτως ποιός είναι κυβέρνηση κάθε φορά;

Τα ΜΜΕ γιατί δεν έχουν ασχοληθεί μ’ αυτό το θέμα;

Δεν τους φαίνεται σημαντικό;

Η δικαιοσύνη γιατί δεν έχει ασχοληθεί αυτεπάγγελτα;

Ποιοί πολιτικοί (και όχι μόνον) έχουν αναμειχθεί στην συγκάλυψη αυτής της υπόθεσης;

Και να’ ταν η μόνη;

Από μόνο του το κεφάλαιο ανυπαρξίας ποικίλης προετοιμασίας του πληθυσμού σε ζητήματα επιβίωσης είναι εγκληματική παράλειψη από μέρους της Πολιτείας...

Ο υπόγειος κόσμος μια πόλης μπορεί και πρέπει να μετατραπεί στην σωτηρία της εν καιρώ πολέμου, σε μια εκτεταμένη δικλείδα ασφαλείας.

Γιώργος Ανεστόπουλος

Growing Underground Pitch