Ένα δύσκολο και πρωτότυπο βιβλίο:
«Η Οδύσσεια πέρα από τον μύθο».
(Συγγραφέας ο γνωστός ιστορικός Δ. Μιχαλόπουλος και εκδότης «Το Ινστιτούτο Ιστορίας Εμπορικής Ναυτιλίας» (2016), σελ. 95 και 7 σελίδες πυκνογραμμένης βιβλιογραφίας με 4 χάρτες της θαλάσσιας πορείας του Οδυσσέα στα πέρατα των θαλασσών).
Ομολογώ ότι πρόκειται –για τον γράφοντα- για ένα δύσκολο και θα έλεγα στρυφνό έργο, του οποίου η κατανόηση προϋποθέτει μια σειρά εξειδικευμένων γνώσεων, που αρχίζουν από τα Ομηρικά Έπη και την κοσμογονία, περνούν από την κοσμολογία και την αρχαία ελληνική γραμματεία και καταλήγουν στην παγκόσμια γεωγραφία, τη γνώση των θαλασσών και ποταμών και στις κλιματολογικές και γεωοικονομικές συνθήκες πολλών γνωστών και άγνωστων Ηπείρων.
Ως προς τον προορισμό του «σμικρού βιβλίου» γίνεται σαφής από τούτα τα λόγια του ακάματου Προέδρου του εν λόγω Ινστιτούτου ε.α. ναυάρχου Δημητρίου Μπατιά, ο οποίος μας τον σκιαγραφεί με τούτα τα λόγια: «Το σμικρόν βιβλίον του ιστορικού Δημητρίου Μιχαλόπουλου κάθε άλλο παρά σμικρόν είναι, αφού στις σελίδες του ανακαλύπτει κανείς έναν πραγματικό φιλολογικό και ιστορικό θησαυρό. Η έξοδος του Οδυσσέα από τις Ηράκλειες Στήλες, ο διάπλους του Ατλαντικού και η προσέγγιση της αμερικανικής ηπείρου μπορεί να υπονοούνται στα Κύκλια Έπη.. το μικρό αυτό πόνημα είναι πράγματι μεγάλων αξιώσεων και αξίζει την προσοχή κάθε αναγνώστη». Οφείλω να ομολογήσω ότι το «σμικρόν» αυτό βιβλίο βρίσκεται έξω από τα γνωστικά μου οικόπεδα, αλλά επειδή επιχειρεί κάτι το πρωτότυπο, και πολύ ενδιαφέρον απόιστορική άποψη που σμίγει με το μύθο, επιχειρώ να ξεναγήσω τον αναγνώστη στην Οδύσσεια, με οδηγητή τον συγγραφέα Δ. Μιχαλόπουλο.
Να, λοιπόν, η ξενάγηση του ιστορικού:
Στην Εισαγωγή μας λέει ότι «πριν από τον Κολόμβο υπήρξαν πολλές ανακαλύψεις της Αμερικής» και ότι το ταξίδι για τις Ινδίες «ήταν γνωστό στον Αριστοτέλη, ο οποίος έκανε λόγο για τη σύνθεση των Ηράκλειων Στηλών με τις Ινδίες» διατυπώνοντας την άποψη: «Ναι, οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την ύπαρξη της Αμερικής» (σελ. 15-18) – όλες οι υπογραμμίσεις του γράφοντος-.
Στο Α’ κεφάλαιο, το οποίο φέρει τον τίτλο: «Ο Οδυσσέας και ο κόσμος του», ο σ. δίνει μια Ομηρική περιγραφή των γεωοικονομικών και κλιματολογικών συνθηκών της Ιθάκης, της οποίας ο Οδυσσέας ήταν βασιλιάς, ενώ προσκομίζει γεωλογικά και κλιματολογικά στοιχεία προσδιορίζοντας την ταυτολογία των νησιών του Ιουνίου. Το κεφάλαιο καταλήγει με τις επισημάνσεις του σ. ως προς την περιγραφή, από τον Όμηρο, «των πολιτικών θεσμών που κατ’ εξοχήν αρμόζουν στο βίο των ανθρώπων» καθώς και την περιγραφή των ελληνικών καραβιών της Ομηρικής περιόδου (σελ. 21-25, 28-29 και 30-35).
Στο Β’ κεφάλαιο, ο σ. μας εμφανίζει τον Οδυσσέα στη Μεσόγειο – μετά την άλωση της Τροίας – όταν ο Οδυσσέας αντιμετώπισε επικίνδυνα προβλήματα στο ακρωτήριο Μαλέας και στη συνέχεια θα τον εντοπίσει στη χώρα των κυκλώπων, την οποία ο σ. καταχωρεί στη Σικελία, όπου και βρέθηκαν αφιερώματα στο όνομα του θαλασσοπόρου (σελ. 34-39).
Στο Γ’ κεφάλαιο, το οποίο φέρει τον τίτλο: «Εξωκεανισμός» εντοπίζεται η δράση του Οδυσσέα στονΑτλαντικό Ωκεανό, και στο οποίο ο σ. χαρακτηρίζει τον Όμηρο ως «τον καλύτερο εμπειρικό γεωγράφο», ο οποίος «γνωρίζει καλά τον Ατλαντικό» (σελ. 40-41).
Από την περιπλάνηση αυτή, τα κύματα θα φέρουν τον Οδυσσέα στο νησί Αιαία, που βρισκόταν στην Αμερικανική Ήπειρο και στην οποία ζούσε η μυθική Κίρκη, η οποία, κατά τη μυθολογία, είχε την ικανότητα να μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε γουρούνια.
Κατά τον σ. σ’ αυτό το νησί παρέμεινε ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του για ένα χρόνο (σελ. 50-51).
Σ’ αυτό το νησί η Κίρκη μεταμόρφωσε και τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του σε γουρούνια και η ίδια τους επανέφερε στην ανθρώπινη υπόσταση μετά από παρακλήσεις του Οδυσσέα. Από το γεγονός αυτό ο σ. συνάγει το συμπέρασμα ότι αυτό, το πέραν του Ατλαντικού ταξίδι, ήταν γνωστό στον Οδυσσέα (σελ. 55-60).
Στο Δ’ κεφάλαιο, το οποίο φέρει τον τίτλο «Ο Νόστος», (σελ. 66 επ.), ο σ. προσκομίζοντας ιστορικό υλικό και αποσπάσματα των ομηρικών Επών, εμφανίζει τον Οδυσσέα «στο στόμιο ποταμού που εξέβαλλε ακριβώς στον Ατλαντικό –ωθούμενος από τεράστια μαύρα κύματα- και επρόκειτο για ένα «άριστο τοπίο» το οποίο ως σίγουρο λιμάνι «αναζητούσε ο κεφαλλήνων άναξ». Στη συνέχεια ο σ. μας εμφανίζει τον Οδυσσέα στιςΙβηρικές ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού, «πολύ πριν από τους Ρωμαίους» (σελ. 74).
Καταλήγοντας θα έλεγα ότι ο Δ. Μιχαλόπουλος, προσκομίζοντας πλούσιο ιστορικό και ομηρικό υλικό πείθει πράγματι ότι ο Οδυσσέας έκανε ταξίδι –από τους πρώτους- στον Ατλαντικό Ωκεανό και την Αμερικάνικη Ήπειρο.
Τέλος, σημειώνω ότι αγνοούσα την ύπαρξη και τη λειτουργία του «Ινστιτούτου Ιστορίας Εμπορικής Ναυτιλίας», στο οποίο με ξενάγησε ευχαρίστως ο εμψυχωτής του ναύαρχος Δ. Μπατιάς, βλέποντας τα σκαριά, τα καράβια και τα ελληνικά πλοία δια μέσου των αιώνων. Από την εποχή του Ομήρου έως σήμερα.Αξίζει μια επίσκεψη στον Πειραιά, επί της οδού Γρηγορίου Λαμπράκη. Μαθαίνεις πολλά και οπτικά.
Αθήνα 04/05/2016
Μ. Σάββατο του 2008. Το σάβανο της Ελλάδας. Ένα αληθινό κείμενο
Εκείνο το Μ. Σάββατο, προβλέποντας τα δεινά που σωρεύονται στην Ελλάδα και τα όσα ερχόντουσαν, έγραφα: «Αυτές οι γραμμές χαράσσονται λίγες ώρες πριν από το «Χριστός Ανέστη», αλλά η σταύρωση της Ελλάδας και του λαού της θα εξακολουθήσει. Το σύστημα των πολιτικών συμμοριών, των σικελικών μαφιόζων της αρπαχτής, της μίζας, των κουμπάρων και των νταβατζήδων πνίγει όλες τις εθνωφελείς φωνές με τη γνωστή μέθοδο της συνωμοσίας της σιωπής. Ζούμε την τραγικότητα των ημερών, τις οποίες εδώ και έναν αιώνα ο εθνικός μας βάρδος Κωστής Παλαμάς σκιαγραφούσε με τούτους τους στίχους:«Όλες οι πλάστρες οι φωνές σβησμένες μες τη χώρα». Και κατέληγα: «Σκοτάδι, παντού σκοτάδι και κάποιες χαραμάδες φωτός, σκεπάζονται εσπευσμένα από τους φωτοσβέστες που υφαίνουν το ΣΑΒΑΝΟ της Ελλάδος».
Ήταν οι τελευταίες γραμμές του έργου μου «Η Μακεδονία στη Μέγγενη της Γ΄ Διεθνούς και του ΚΚΕ», ΕΚΔ. «Κάδμος», Θεσσαλονίκη 2008 και Β΄ έκδοση συμπληρωμένη από «Πελασγό» - Γιαννάκενα, Αθήνα 2013, σελ. 349).
Ήταν τότε, το 2008, που ο φαύλος λαός έτρεχε πίσω από τους νεκροθάφτες του (πολιτικούς αρχηγούς) και τους χειροκροτούσε, ενώ αυτοί ύφαιναν το σάβανό του.
Ήταν τότε που η σάπια δημοσιογραφία αερολογούσε και – κατά κανόνα – έγλειφε την εξουσία.
Ήταν τότε που όλες οι πλάστρες φωνές – που ήταν λίγες – ήταν θαμμένες στη χόβολη της πρόστυχης προπαγάνδας.
Σήμερα, Μ. Σάββατο του 2016, ανοίγει η αυλαία της επερχόμενης εθνικής τραγωδίας. Όσο ο «κυρίαρχος» λαός δεν συνειδητοποιεί γρήγορα ότι τον οδηγούν – οι εκλεκτοί του - στον Καιάδα, τόσο περισσότερο δημιουργούνται οι προϋποθέσεις να τον ρίξουν μέσα.
«Καλή Ανάσταση» του λαού δεν υπάρχει. Ζοφερό το άμεσο μέλλον μας και ιδιαίτερα των παιδιών μας και βέβαια όσων δεν έβαλαν τη χούφτα στο μέλι και δεν «τα έφαγαν μαζί».
Σε αυτό το κατάντημα έφτασαν την Ελλάδα όσοι όλα αυτά τα χρόνια της σήψης απέφυγαν να ασκήσουν αληθινή κριτική στη σάπια εξουσία αλλά και να αναδείξουν τον σωστό λόγο.
Έλεγε ο μεγάλος λυρικός ποιητής της αρχαιότητας, ο Πίνδαρος (518-438), για τις ολέθριες συνέπειες τηςσιωπής: «Θνάσκει δε σιγάθεν καλόν έργον», δηλαδή με τη σιωπή πεθαίνει κάθε καλό έργο.
Αθήνα, 30/04/2016
ΥΓ: Δημοσιεύεται καθυστερημένα, λόγω τεχνικού προβλήματος
Πολιτικές Υποθήκες
Σωκράτης: «Εάν ήταν αναγκαίο να αδικήσω ή να αδικηθώ, θα προτιμούσα περισσότερο ν’ αδικηθώ παρά να αδικήσω».
Πλάτων: «Όταν έχουμε τυραννικούς νόμους, τότε στην πράξη έχουμε τυραννίδα, κι ας ονομάζεται αυτή δημοκρατία».
Ο ίδιος: «Η κάθε αρχή νομοθετεί σύμφωνα με το συμφέρον της».
Ο ίδιος: «Εκείνο το οποίον είναι αληθινά το μέγιστον κακόν και το πρώτον μεταξύ όλων, είναι το να μη τιμωρείται κανείς ενώ αδικεί».
Γ. Λε Μπον: «Μια γενεά ανθρώπων πολύ σπάνια αντιλαμβάνεται το έργο που επιτελεί. Προετοιμάζει το μέλλον αλλά το μέλλον είναι συχνά αντίθετο απ’ αυτό που ήθελε».
Ανάχαρσις: «Οι νόμοι σας Σόλωνα, μου φαίνονται σαν τον ιστό της αράχνης. Τα μικρά έντομα πιάνονται πάντα σ’ αυτόν, ενώ τα μεγάλα πάντα τον τρυπούν και περνούν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου