Τον Γιάννη τον Μαύρο, τον γνώρισα το 2010 μέσα στον πυρετό του αγώνος κατά των «μνημονίων», τότε που είχε μετατρέψει τα γραφεία του σε ορμητήριο του αγώνα των διαφόρων επιτροπών και κινήσεων.
Κατ’ εξοχήν άνθρωπος της δράσης και ανυποχώρητος αντιμνημονιακός βρίσκεται διαρκώς στις πρώτες γραμμές, τόσο εναντίον των μνημονίων όσο και για τη διεκδίκηση του συνόλου των Γερμανικών οφειλών που προέκυψαν από τη λεηλασία των στρατευμάτων κατοχής και τα αναγκαστικά δάνεια.
Με την ιδιότητά του ως ιδρυτικό μέλος του «Συντονιστικού Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμαντικών Οφειλών προς την Ελλάδα», υπό την προεδρία του Μανώλη Γλέζου, προσπάθησε να προωθήσει το αίτημα τόσο μέσα όσο και έξω από την Ελλάδα.
Ο Μαύρος θέλοντας να συνδυάσει τη θεωρία με την πράξη, διέθεσε πολύτιμο χρόνο και φαιά ουσία, όχι διεκδικώντας τις οφειλές αλλά το αυτονόητο της δράσης και της κινητοποίησης του Εθνικού Συμβουλίου, το οποίο είχε αποφασίσει να κάνει αυτό το αίτημα, αίτημα και αγώνα ολόκληρου του Ελληνικού λαού.
Είναι αυτό ακριβώς στο οποίο απέτυχε το Συμβούλιο παρά το γεγονός ότι ο Μαύρος δεν παρέλειπε να τοβομβαρδίζει με εισηγητικές εκθέσεις και ντοκουμέντα.
Δεκάδες οι έγγραφες προτάσεις του και οι παρεμβάσεις του που αρχίζουν από το Φεβρουάριο του 2010 και καταλήγουν στο Φεβρουάριο του 2016. Εφτά χρόνια, δρα, διαμαρτύρεται, κριτικάρει πράξεις και παραλείψεις του αδρανούντος Εθνικού Συμβουλίου και της Συντονιστικής Επιτροπής, αποτελώντας τησωκρατική μύγα των αδρανούντων.
Πίστεψε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προωθούσε το εθνικό αίτημα αλλά γρήγορα διαπίστωσε την πλάνη του , την οποία δεν μπορούσε να φανταστεί. Χαρακτηριστικό αυτής της πίστης του προς τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν και η δριμύτατη κριτική που άσκησε στη δική μου δυσμενή κριτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Είχε όμως την πολιτική εντιμότητα να μου πει: «Πάνο είχες δίκιο».
Διαβάζοντας αυτά τα κείνενα του Μαύρου, έμαθα πολλά γύρω από το ζήτημα αυτό και τα όσα περέλειψε να κάνει αυτό το Εθνικό Συμβούλιο.
Θεωρώ ότι θα ήταν χρήσιμο, τα δακτυλογραφημένα αυτά κείμενα να εκδοθούν σε ένα τομίδιο. Αυτή η περιπέτεια του Γιάννη, αποδεικνύει το πόσο δύσκολη είναι η σύζευξη θεωρίας και πράξεως.
Αντανάκλαση αυτού του κοινωνιοκτόνου και εθνοκτόνου γεγονότος είναι και η γονατισμένη συμπεριφορά του Ελληνικού λαού και των πνευματικών του ταγών στα μνημόνια που τον ανασκολοπίζουν.
Γιάννη, Έρρωσο.
Αθήνα 05/04/2016
Πολιτικές Υποθήκες
Ι. Στάλιν: «Είναι μη μαρξιστικό και λαθεμένο να μιλούμε για ταξικό καθορισμό της γλώσσας και να προοιωνίζουμε μια γλώσσα ειδικά σοσιαλιστική».
Ν. Μπελογιάννης: «..ενώ οι πρώτοι χριστιανοί, που μαρτυρούσαν και πέθαιναν είχαν την ελπίδα ότι θα κερδίσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους για να ανατείλει ένα ευτυχέστερο αύριο που δεν θα το ζήσουν» (Απολογία στο στρατοδικείο).
Λένιν: «Η γνώση είναι κίνηση».
Κ. Μαρξ: «Εάν δεν υπήρχε η τύχη, η ιστορία θα ήταν μαγεία».
Δημόκριτος: «Πολλοί ενώ πράττουν τα αίσχιστα, επιμελούνται να εκφράζονται με αρίστους λόγους».
Σωκράτης: «Εάν ήταν αναγκαίο να αδικήσω ή να αδικηθώ, θα προτιμούσα περισσότερο ν’ αδικηθώ παρά ν’ αδικήσω».
Πλάτων: «Όταν έχουμε τυραννικούς νόμους, τότε στην πράξη έχουμε τυραννίδα, κι’ ας ονομάζεται αυτή δημοκρατία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου