Από τις στενές «συντροφικές» σχέσεις, στο ναδίρ
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας στεκόταν δίπλα στο φέρετρο του Ούγκο Τσάβες, το Μάρτιο του 2013, στο Καράκας, οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τη Βενεζουέλα, ήταν κάτι παραπάνω από καλές.
Μάλιστα, από τη στιγμή που ξεκίνησε η κρίση στην Ελλάδα, και όλα τα επόμενα χρόνια, οπότε ισχυροποιείτο ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται να επισκέφθηκε επανειλημμένως την οικία του πρέσβη της Βενεζουέλας στην Αθήνα, όπου είχε γίνει δεκτός σε κάτι παραπάνω από θερμό κλίμα.
Όμως, πέρυσι τον Ιανουάριο, μετά από την εκλογή της «πρώτη φορά Αριστερά», εμφανίστηκαν, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, τα πρώτα σύννεφα. Σήμερα, δε, οι σχέσεις των δυο πλευρών μάλλον κινούνται μεταξύ «τυπικότητας» και ναδίρ. Κάποιοι κάνουν λόγο για «δυσαρέσκεια» του Καράκας, εξαιτίας της αλλαγής της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ προς «φιλοαμερικανική» και «φιλομνημονιακή» κατεύθυνση. Άλλοι ομιλούν για απόφαση του μεγάρου Μαξίμου να μειώσει τα πολλά πάρε – δώσε με τη Βενεζουέλα, διότι εδώ και καιρό δεν υπάρχει το δίλημμα «Κούβα της Μεσογείου» ή «Ανήκομεν στη Δύση». Ωστόσο, δεν λείπουν και εκείνοι, οι οποίοι θεωρούν ότι, παράλληλα με τις πολιτικές εξελίξεις, στην υποβάθμιση των σχέσεων έχουν παίξει ρόλο αρκετά «παρατράγουδα» που έχουν συμβεί στην πρεσβεία της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας στην Αθήνα. Τι από όλα αυτά βαραίνει περισσότερο; Είναι άγνωστο, αλλά φαίνεται πως, μάλλον όλα αυτά μαζί έχουν οδηγήσει στον … «μεγάλο αποχαιρετισμό».
Ο ρόλος της πρεσβείας
Άνθηση στις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ - Καράκας υπήρξε ιδιαίτερα έως το 2013. Σε αυτό, σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους, συνέβαλε καθοριστικά ο ρόλος του τότε πρέσβη στην Ελλάδα, Ροντρίγο Τσάβες. Άλλοτε διευθυντής του γραφείου του Ούγκο Τσάβες, πρέσβης στη Γερμανία, και με εποπτικό ρόλο ουσιαστικά στις πρεσβείες της Βενεζουέλας σε όλη την Ευρώπη, χρημάτισε για πέντε χρόνια πρέσβης στην Ελλάδα, έως το τέλος του 2012. Σε αυτό το διάστημα, κατάφερε να στήσει γέφυρες, όχι μόνον με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με ευρύτερα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού κόσμου της χώρας μας. Σε αυτό, βέβαια, συνέβαλε και η τότε, γενικότερη πολιτική «συμπαράστασης» του Καράκας απέναντι στην Ελλάδα της κρίσης. Λέγεται, μάλιστα, πως μια ενδεικτική χειρονομία προς την Ελλάδα, μέσω του πρέσβη της στην Αθήνα, ήταν να προτείνει η πλούσια σε ενεργειακούς πόρους χώρα, το 2011, στον τότε πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, τουλάχιστον ένα τάνκερ με πετρέλαιο. Ο τελευταίος, όμως, αφού, όπως λέγεται, το «σκέφτηκε» και το «ξανασκέφτηκε» (;), στη δεύτερη συνάντησή του με τον πρέσβη αρνήθηκε την προσφορά (!).
Στη συνέχεια, πρέσβης ανέλαβε ο Φρανκλίν Γκονζάλεζ, ο οποίος όμως, απομακρύνθηκε –άρον, άρον- σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, μετά από καταγγελίες (!) σε βάρος του για «παρατράγουδα» με το προσωπικό της πρεσβείας. Κάτι που τότε κοινοποιήθηκε και στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, με αποτέλεσμα το τελευταίο να βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να χειρίζεται ιδιαιτέρως «λεπτά» ζητήματα. Λέγεται, μάλιστα, πως τότε, για την απομάκρυνσή του, είχε «μεσολαβήσει», με επιστολή του προς το Καράκας, ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας.
Φωτογραφία … με τον Τσάβες
Μετά την απομάκρυνσή του, στο μέσον του 2013, τον αντικατέστησε ο Φαρίντ Φερνάντεζ, ο οποίος είναι μέχρι σήμερα πρέσβης. Από τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις που έκανε ο ιδιαιτέρως νεαρός πρέσβης, ήταν να φωτογραφηθεί με τον Αλέξη Τσίπρα, να κρατούν μαζί μια αθλητική φανέλα με το πρόσωπο του Τσάβες. Παρά τον επικοινωνιακό συμβολισμό του συγκεκριμένου ενσταντανέ, όλα δείχνουν ότι μάλλον οι σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ – Καράκας, έχουν «ατονήσει» σήμερα, τόσο εξαιτίας του θανάτου του Ούγκο Τσάβες όσο και όλων των εξελίξεων που σημειώθηκαν στην Ελλάδα, το 2015, καθώς και των αλλαγών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στην πολιτική του.
Οι ίδιοι διπλωματικοί κύκλοι, ωστόσο, υπογραμμίζουν ότι θα ήταν λάθος να θεωρήσει κανείς ότι σήμερα δεν υπάρχουν καλοί δίαυλοι επικοινωνίας Αθήνας – Καράκας. Όμως, η σοβαρή οικονομική και πολιτική κρίση, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και τη Βενεζουέλα, έχουν αλλάξει άρδην τα δεδομένα στις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ – Καράκας. Όπως και να’ χει, πάντως, αναφέρουν οι ίδιοι διπλωμάτες, επουδενί συγκρίνονται με τις σχέσεις που υπήρχαν προτού γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, και πολύ περισσότερο, όταν στην Αθήνα λειτουργούσαν κάποιας «ειδικής βαρύτητας» διπλωμάτες της Βενεζουέλας.
Με το «Τσακάλι»
Αν και ο σημερινός πρέσβης πραγματοποιεί κάποιες συναντήσεις με στελέχη και παράγοντες του υπουργείου Εξωτερικών, Έλληνες διπλωμάτες διακρίνουν πλέον μια «τυπικότητα» και μια μεγάλη μείωση της κινητικότητας της πρεσβείας της Βενεζουέλας στην Ελλάδα. Δεν λείπουν, βέβαια, και οι απόψεις που αποδίδουν αυτή την κατάσταση στο νεαρόν της ηλικίας του πρέσβη και την διπλωματική απειρία του.
Ο νεαρός αρχιτέκτονας σε σπουδές, γόνος παλαιάς διπλωματικής οικογένειας μεγαλωμένος στην Ευρώπη (Παρίσι), για πρώτη φορά ανέλαβε πόστο πρέσβη στην Ελλάδα, μόλις σε ηλικία 32 ετών. Κάτι ασυνήθιστο για πόστο πρέσβη, γεγονός, μάλιστα, που είχε προκαλέσει εντύπωση στους διπλωμάτες του ελληνικού ΥΠΕΞ. Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση είχε προκαλέσει ότι στην πρεσβεία, είχαν έλθει για να υπηρετήσουν σε θέσεις -κλειδιά, επίσης από τη Γαλλία, μια «ηθοποιός» στο επάγγελμα και ένας «ντελιβεράς» (!).
Εξίσου εντύπωση είχε προκαλέσει το ότι, ενώ η Βενεζουέλα έμπαινε σε οικονομική κρίση, στην οποία βρίσκεται και σήμερα, ο νεαρός πρέσβης έκανε κάποια ασυνήθιστα –για πρεσβείες λατινοαμερικάνικων χωρών στην Αθήνα- «χλιδάτα» ανοίγματα. Όπως, για παράδειγμα, ότι μετακόμισε σε πρεσβευτική κατοικία με πισίνα (λέγεται ότι είναι ο πρώτος πρεσβευτής της χώρας του που μετακόμισε σε πρεσβευτική κατοικία με πισίνα) ή ότι μετέφερε την πρεσβεία στο Κολωνάκι.
Ιδιαιτέρως ενδιαφέρον είναι, όπως αναφέρουν οι ίδιοι διπλωματικοί κύκλοι, ότι το 2011, μεγάλη φιλο-Τσάβες εφημερίδα της Βενεζουέλας, είχε κατηγορήσει τον τότε πρέσβη της χώρας στη Γαλλία, Τζέσους Πέρεζ, ότι είχε «πουλήσει» τον Ραμίρεζ Ιλιτς Σάντσεζ. Έναν από τους πλέον μεγάλους τρομοκράτες στον κόσμο τον 20ο αιώνα, γνωστό ως Κάρλος το «Τσακάλι». Ο Κάρλος κατάγεται από τη Βενεζουέλα, και είναι γιος γνωστού κομμουνιστή παράγοντα της χώρας στο παρελθόν. Κρατείται στις φυλακές της Γαλλίας ήδη από τη δεκαετία του 1990, οπότε το Σουδάν, όπου είχε βρει καταφύγιο τον «πούλησε» στις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες τον αναζητούσαν για τρομοκρατικές ενέργειες στο Παρίσι. Ο Ούγκο Τσάβες, όμως, τον είχε χαρακτηρίσει ως «σύμβολο της επανάστασης», και άπαντες εκτιμούσαν ότι, με τα κατάλληλα «ανταλλάγματα», τελικά θα αποσπούσε τη συναίνεση της Γαλλίας και θα τον αποφυλάκιζε. Τελικώς, κάτι τέτοιο δεν έγινε. Τότε, το 2011 λοιπόν, εκτός από τον πρέσβη, ο «φιλο-Τσάβες» Τύπος κατηγόρησε και τον Φαρίντ Φερνάντεζ, ο οποίος ως υπάλληλος της πρεσβείας της Βενεζουέλας στο Παρίσι χειριζόταν κι’ αυτός την «υπόθεση Κάρλος», για κάποιες δηλώσεις που είχε κάνει σχετικά με το θέμα.
«Σοσιαλιστικός – νεοφιλελευθερισμός»
Πάντως, το γεγονός ότι ένας νεαρός σε ηλικία ήταν στο κύκλο των διπλωματών που χειριζόταν μια τόσο σοβαρή υπόθεση όσο αυτή του Κάρλος, είχε προκαλέσει εντύπωση σε Έλληνες διπλωμάτες. Όμως, ακόμα μεγαλύτερη ήταν η έκπληξη στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, όταν σχετικά πρόσφατα, για μια ακόμη φορά, έγινε παραλήπτης νέων καταγγελιών για την πρεσβεία της Βενεζουέλας στην Αθήνα. Μετά από εκείνες το 2013, τώρα γινόταν γνωστό ότι Έλληνες εργαζόμενοι στην πρεσβεία έχουν προσφύγει στην Επιθεώρηση Εργασίας, αλλά και στην ελληνική Δικαιοσύνη, καταγγέλλοντας την πρεσβεία για ωμές παραβιάσεις εργατικής νομοθεσίας. Δηλαδή, ότι εφαρμόζει τις πλέον ακραίες νεοφιλελεύθερες πρακτικές. Κι΄ αυτό τη στιγμή που η σημερινή κυβέρνηση στη Βενεζουέλα διαφημίζει το «σοσιαλιστικό» - «φιλολαϊκό» προφίλ της.
Η πρεσβεία, λοιπόν, καταγγέλλεται για συνεχόμενες απολύσεις ακόμα και μετά από προϋπηρεσία 20 και 25 ετών, και για άλλες παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας (π.χ. εξαναγκασμός σε «παραιτήσεις» χωρίς αποζημιώσεις απόλυσης, κ.ο.κ.). Το εντυπωσιακό που ακούγεται είναι ότι οι απολύσεις γίνονται με την αιτιολογία της ψυχικής διαταραχής των εργαζομένων (!), και ότι κάποιοι μάλιστα επιχειρούν να κάνουν «σαμποτάζ» (!) στην πρεσβεία. Κατά τις ίδιες καταγγελίες, οι απλήρωτες υπερωρίες αποτελούν καθεστώς, τη στιγμή μάλιστα που στη Βενεζουέλα απαγορεύεται η υπερωριακή εργασία διότι αντιστρατεύεται τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Εάν ισχύουν όλα αυτά, το μόνο που λείπει, είναι οι διπλωμάτες της Βενεζουέλας να συμπεριφέρονται προς τους Έλληνες υπαλλήλους της πρεσβείας, όπως συμπεριφέρονταν στο λαό της Βενεζουέλας παλιότερα οι αποικιοκράτες, και να τους ζητούν «να χαμηλώνουν τα μάτια» μπροστά τους, ή, όπως κάνουν οι τροϊκανοί, να τους λένε «τεμπέληδες» που τους «ταΐζουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι». ‘Η, μήπως τα λένε και αυτά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου