25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 (Tης Ελευθερίας Παπαγαρυφάλλου)

  

Μοσχοβολούσαν τα βουνά απ’ τ’ άγριο θυμάρι

μοσχοβολιά στα περβόλια τ’ ανθηρά.

Ανήμερα του Ευαγγελισμού στην Άγια Λαύρα

και στη δύσμοιρη Ελλάδα ήταν όλα μαύρα.

Αυτή τη μέρα τη γιορτινή συνάχθηκαν οι Ραγιάδες

κι’ αποφάσισαν ομόγνωμα τ’ άρματα ν’ αρπάξουν.

Μπροστά τραβά ο Παλαιών Πατρών Γερμανός

ξοπίσω καπετάνιοι κι ο σκλάβος ο λαός.

χαρμόσυνο το μήνυμα στο σκλαβωμένο Γένος

κι ανάσαναν οι Έλληνες πολύ ασμένως.

Το ‘ξεραν πως άρχιζε αιματηρός αγώνας

μα τους πρόσταζε γι’ αυτό ο θείος Παρθενώνας.

Ξεχύθηκαν στις ρεματιές και στις αψηλές κορφούλες

ξεχύθηκαν στις θάλασσες οι καραβοκυραίοι.

Μπροστά τραβούν Μαυρομιχάληδες και Κολοκοτρωναίοι

κι αγνάντια μες τα κύματα Κουντουριώτηδες και Μποτασαίοι

τα καρυοφίλια ανάβουν, τα γιαταγάνια αστράφτουν.

Μάχες σκληρές και αιματηρές απ’ άκρη σ’ άκρη

και ναυμαχίες φοβερές στα ελληνικά πελάγη

δώθε οι Μακρυγιάννηδες κι εκείθε οι Μιαούληδες

μαζί κι οι Κουντουριώτηδες που δίνανε τα γρόσια.

Πολεμούν και ναυμαχούν σαν τους ημιθέους

κάνοντας προς την Πατρίδα το μεγάλο χρέος.

Χρόνια επτά αιμάτινα, σκληρά και πικραμένα

οδήγησαν στη λευτεριά με το θείο Εικοσιένα.

Μ’ αυτή την επανάσταση την πολυδοξασμένη

απέδειξαν οι Έλληνες οι πολυσκλαβωμένοι

πως η ανάκτηση της λευτεριάς χρειάζεται σθένος

κι’ αυτό το είχε περισσό το δύσμοιρο το Γένος.

Μας το ‘πε αυτό κι ο Παλαμάς, ο εθνικός μας βάρδος:

«Των εθνών η μεγαλοσύνη

δεν μετριέται με το στρέμμα

με της καρδιάς το πύρωμα

μετριέται και με το αίμα».

Μνήμη αιώνια σ’ όσους έδωσαν

το αίμα τους για την πατρίδα

και ζωντάνεψαν στους Έλληνες την αποσταμένη ελπίδα.

ΣΗΜ. Από την ποιητική της συλλογή «Προσεγγίσεις» εκδ. «Πελασγός» - Γιαννάκενας, Αθήνα 2013, σελ. 50.