ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

http://www.dimitrisotiropoulosbooks.com/blogs/news/98607879-

Παραμονή Θεοφανείων κι ενώ ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε σε πόλεις και χωριά, δημοσιεύουμε το κεφάλαιο «Πανηγύρι στό βασιλομονάστηρο» από το βιβλίο του Δημήτρη Σωτηρόπουλου «Σταλαγματιές Αγιορείτικες Προσκυνητών Αναμνήσεις» που αναφέρεται στον Εορτασμό των Θεοφανείων στον Άθω και συγκεκριμένα στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου.

Παραμονή τῶν Θεοφανείων, φτάσαμε στό Βατοπαίδι. Τή μεγαλύτερη ἁγιορείτικη Μονή, μαζί μέ τή Μεγίστη Λαύρα.

Κόσμος πολύς μαζί μας, προσκυνητές ἀπ' ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τῆς Γής. Ὅλοι, ἦρθαν γιά τή μεγάλη ἑορτή.

Μόλις διαβεῖς τήν παμπάλαια πύλη τοῦ Μοναστηριοῦ, ξετυλίγεται μπροστά σου μία ὁλόκληρη πολιτεία: Τό Καθολικό δεσπόζει στό κέντρο, ἐνῶ τριγύρω διακρίνονται κι ἄλλοι τρούλοι ἀπό τά ἀμέτρητα παρεκκλήσια.

Τό μάτι δέν μπορεῖ νά πιάσει ὅλη τήν ἔκταση τῆς τεράστιας Μονῆς, ἀλλά κατευθεῖαν διακρίνει τίς σκαλωσιές σέ πολλές πτέρυγές της, δεῖγμα τῆς σημαντικῆς άναστήλωσης πού ἐπιχειρείται.

Στό Ἀρχονταρίκι, μᾶς περιμένει ὁ μοναχός γιά νά μᾶς κεράσει δροσερό νερό καί λουκουμάκι. Κατόπιν, μέ τάξη - παρά τήν πολυκοσμία - μᾶς δίνει τά δωμάτιά μας.

Ἔχω βρεθεῖ πολλές φορές σ' αύτό τό κάστρο τοῦ μοναχισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά κάθε φορά θέλω νά τό ξαναγυρίσω ὁλόκληρο. Νά περπατήσω στά πλακόστρωτα καλντερίμια του. Νά δῶ ξεχασμένες γωνιές καί φθαρμένους τοίχους ἀπό τήν πολυκαιρία. Νά βρεθῶ ξαφνικά σέ κάποιο «μυστικό» παρεκκλήσι.

Μέ αύτή τήν περιήγηση, ἡ ὤρα περνάει κι ὁ Ἑσπερινός ἀρχίζει.

Στό μεγάλο Καθολικό, ἑκατοντάδες ἂνθρωποι. Οἱ μοναχοί (εἶναι περίπου 120) ἐμφανίζονται συνεχῶς, κινούμενοι σάν μαῦρες σιλουέτες στό ἡμίφως τῶν καντηλιῶν.

Οἱ ψαλτάδες βάζουν τά δυνατά τους. Ἐδώ, ἡ ψαλτική δέν ἔχει τό πομπῶδες, χαρακτηριστικό ὔφος τῶν μεγαλουπόλεων, ἀλλά ἕναν κατανυκτικό, πραγματικά βυζαντινό ρυθμό.

Ἀκολουθεί ἡ Τράπεζα. Ἀλήθεια, πόσοι χωροῦν μέσα σ' αὐτή τήν τεράστια τραπεζαρία, πού ὅμοιά της δέν ὑπάρχει πουθενά ἀλλοῦ στό Ἅγιον Ὄρος;

Ἡ ξηροφαγία δέν μᾶς ἐπηρεάζει. Προσκυνοῦμε τά Τίμια Λείψανα κι ἀκούμε τήν «ξενάγηση» πού μᾶς κάνει ἔνας μοναχός στίς πολλές θαυματουργές εἰκόνες τῆς Μονῆς.

Ἀργότερα, ἀκούγεται ἡ καμπάνα. Ἀρχίζει ἡ μεγάλη Ἀκολουθία τῶν Ἐπιφανείων, μέ τήν Ἀγρυπνία της.
Οἱ οὐρανομήκεις ψαλμωδίες νικοῦν τήν ὀρθοστασία. Τό κλίμα κατάνυξης καί ἱερότητας συντρίβει τήν σωματική κούραση. Ἐδώ, κυριαρχούν οἱ πνευματικές ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου καί ὄχι οἱ ὑλικές. Σπάνιο, ἀλλά γίνεται.

Μετά ἀπό μερικές ὧρες ἀνάπαυσης, ἀρχίζει ὁ Ὀρθρος καί ἡ πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Ὅλα λάμπουν τώρα. Οἱ ὕμνοι γίνονται πιό δυνατοί καί τό «Ἐν Ἰορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε» ἀντηχεῖ σ' ὁλόκληρο τό ναό.

Ἔχει ξημερώσει γιά τά καλά. Κρύο, μά λιακάδα. Ἑτοιμάζεται ἡ ἔξοδος ἀπό τό Καθολικό καί ἡ μετάβαση στήν προβλήτα, γιά τήν κατάδυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τόν Ἀγιασμό τῶν ὑδάτων.

Ἀρχίζει ἡ μεγαλοπρεπής πομπή μέ τόν Μητροπολίτη καί τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας νά προπορεύονται καί τούς μοναχούς μέ τούς λαϊκούς ν' ἀκολουθοῦν.

Κι ὄμως. Σ' ἐκεῖνο τό παγωμένο πρωϊνό τού Γενάρη, μέ τήν θερμοκρασία τού νεροῦ νά μήν ξεπερνάει τους 0 βαθμούς Κελσίου, βρίσκονται καμιά τριανταριά θαρραλέοι χριστιανοί, ἔτοιμοι νά τηρήσουν τό ἔθιμο!

Οἱ περισσότεροι νέα παιδιά, μά κι ἀρκετοί μεσήλικες. Παλεύουν γιά τό ποιός θά πρωτοπιάσει τόν Σταυρό. Ἡ εὐλογία Του ὅμως, εἶναι γιά ὃλους.

Στό γυρισμό κι ἀφοῦ γίνει ἡ Ἀπόλυση, ἀκολουθεῖ ἡ ἑορταστική Τράπεζα. Οἱ μοναχοί εἰσέρχονται σ' αὐτήν ψέλνοντας τούς ὕμνους τῆς ἡμέρας καί θυμιατίζοντας. Μιά ἀξέχαστη είκόνα λιτῆς, μά πραγματικής πανηγύρεως!

Παρότι πεντανόστιμο, τό φαγητό εἶναι τό τελευταῖο πού μᾶς ἀπασχολεῖ.

Σ' ἓνα τέτοιο πανηγύρι, πρῶτα χορταίνουν ἡ ψυχή, ὁ νοῦς, τό πνεύμα καί μετά ὄλα τά ὑπόλοιπα. Κι ἒτσι, γιορτάζεις τήν Ἡμέρα καί τό Γεγονός καί ὅχι τίς ὑλικές της προεκτάσεις, ὅπως ἔχουμε συνηθίσει νά κάνουμε στήν κοσμική μας ζωή.

«ΣΤΑΛΑΓΜΑΤΙΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ»: Δείτε περισσότερες πληροφορίες και αποκτήστε το βιβλίο πατώντας πάνω στην εικόνα