Οι διανοούμενοι… ρατσιστές του 1940. (Toυ πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Οι διανοούμενοι… ρατσιστές του 1940.

Στις 10 Νοεμβρίου του 1940, διαβάζουμε και τα εξής στην έκκλησή τους «Προς τους διανοούμενους ολόκληρου του κόσμου»: «Αγωνιζόμαστε για τη σωτηρία όλων εκείνων των υψηλών αξιών που αποτελούν τον πνευματικό και ηθικό πολιτισμό, την πολύτιμη παρακαταθήκη που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα οι δοξασμένοι μας πρόγονοι και που σήμερα βλέπουμε ν’ απειλούνται από το κύμα της βαρβαρότητας» (Το πλήρες κείμενο αυτής της Έκκλησις βλ. Ι. Αντωνακέα: «Το Έπος του 1940 και οι Συντελεσταί του», Αθήναι 1997, σελ. 46).

Οι σημερινοί… προοδευτικοί αντιρατσιστές θα γυρίζουν το πρόσωπό τους στους τότε διανοούμενους, οι οποίοι, άκουσον άκουσον, γράφουν για «δοξασμένους προγόνους που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα την πολύτιμη παρακαταθήκη των υψηλών αξιών».

Ανάμεσά τους: Κωστής Παλαμάς, Σπύρος Μελάς, Α. Σικελιανός, Γ. Δροσίνης, Σ. Σκίπης, Σ. Μυριβήλης, Κ. Ουράνης, Μ. Μαλακάσης, Γρ. Ξενόπουλος κ.λπ.

Όταν ο… προοδευτισμός γίνεται αρλουμπισμός συναντά τη γελοιότητα!

Αθήνα 30/11/2015

Δημόσιος βίος των Ελλήνων της μεταπολιτευτικής και μνημονιακής και μεταπολιτευτικής εποχής

Ένας ανανεούμενος πολιτικός βόθρος στον οποίο βιώνουν και διαιτώνται κάθε λογής πολιτικά σαπρόφυτα έχοντας ως ιδεολογία τον ασύνορο τυχοδιωκτισμό!

Ένα βοθροποιημένο πολιτικό σύστημα, το οποίο πύργωσαν οι αρχιτέκτονες του πολιτικαντησμού μεχτίστες τους ψηφοφόρους των κομμάτων της σήψης.

Αυτό το «σύστημα» δεν διορθώνεται από τις κάλπες. Χρειάζεται μπουλτόζες της ΜΟΜΑ. Χωρίς τις μπουλτόζες τα πολιτικά μπάζα δεν καθαρίζουν.

Όσο για το γιατί οι μαζοχιστές ψηφοφόροι επιμένουν να το στηρίζουν, την απάντηση θα μπορούσε να δώσει ίσως η ομαδική ψηχιατρική και ο Γουστάβος Λε Μπον.

Αθήνα 30/11/2015

Πολιτικές υποθήκες

(Από το έργο μου: «Η κομμουνιστική Ουτοπία»)

Φ.Νίτσε: «Δεν έχω γνωρίσει πρόσωπα που εμπνέουν τέτοιο δέος όπως οι Έλληνες φιλόσοφοι».

Επίκουρος: «Ασεβής δεν είναι όποιος καταργεί τους θεούς του πλήθους, παρά όποιος τις δοξασίες του πλήθους τις αποδίδει στους θεούς».

Μ. Μ. Ρόζενταλ: «Η γνώση έχει ιστορικό περιεχόμενο και δεν βγαίνει ξαφνικά όπως βγαίνει η σφαίρα από την κάννη του όπλου».

Τ. Αντρόνο: «Με την πολιτιστική βιομηχανία οι μάζες όχι μόνο οδηγούνται στον κομφορισμό της σκέψης αλλά και στον πνευματικό ευνουχισμό που τις μετατρέπει σε αντικείμενό της και τις χαλιναγωγεί, με αποτέλεσμα να εξαφανίζεται η κριτική τους σκέψη».

Ομάδα Κοινωνιολόγων: «Οι μάζες μοιάζουν αγέλες αγρίων ζώων που ψάχνουν απεγνωσμένα για τον θηριοδαμαστή τους».

Δ. Γληνός: «Ένας μύθος χρειάζεται πάντα για να ζει ο άνθρωπος τη ζωή».

Π. Παπαγαρυφάλλου: «Όταν ο άνθρωπος πιστεύει ειλικρινά και δυνατά στο μύθο αντέχει πολλά και όσο αυτός είναι πιο μεγάλος, τόσο περισσότερο πιστεύει σ’ αυτόν και δίνεται σ’ αυτόν».