ΣΟΒΑΡΑ ΚΥΡΙΕ ΒΑΛΣ; ΣΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ''ΠΟΛΛΟΙ''; (Του ΔΙΟΝΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ)

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=22825:vals-eleftheratos&catid=37:di-evropi&Itemid=172

''ΑΝΑΤΟΜΙΑ'' ΜΙΑΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ  

Πολλούς μετανάστες και πρό­σφυγες μαζέψαμε στις χώ­ρες της Ευρωπαϊκής Ένω­σης, είπε – δεκτό και το «απεί­λησε»- προ ολίγων ημερών ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, Μανουέλ Βαλς. Προς επίρρωση της διαπίστωσης, φυσικά, ότι η εχθρότητα για τους πρόσφυγες εκλαμβάνε­ται πλέον ως «νόμιμη άμυνα» (και εξόχως προσοδοφόρα, για εμπόρους «ασφάλειας» …) απέναντι στον ISIS, σε με­γάλη κλίμακα, στις τάξεις των ευρωπαϊκών ελίτ. Έστω κι αν κανένας λογικός συνειρμός δεν θα συνηγορούσε εύκολα σε τέτοιες αφοριστικές, απάν­θρωπες εξομοιώσεις.  

Η ατάκα του «σοσιαλιστή» Βαλς δεν αποτελεί ασφαλώς κεραυνό εν αιθρία κι αυτό ακριβώς είναι που την καθι­στά ενδιαφέρουσα: Μια απλή «ανατομία» της, φωτίζει κα­θαρότατα τους ευρωπαϊκούς και εν γένει δυτικούς ηθι­κούς-πολιτικούς κώδικες, κι όχι κατ’ ανάγκη μόνον όσους ισχύουν αυτήν την πυρακτω­μένη περίοδο.  

«Προκαταρκτικά», ας ξεκαθαρίσουμε κά­τι: Όσοι τυχόν σκέφτονται πως έπειτα από τη 13η Νοεμβρίουκάθε Γάλλος αξιωματούχος δικαιούται «να λέει και μια κουβέντα παραπά­νω», ας θυμηθούν μεταξύ (πολλών…) άλλων και τούτο: Ότι ο Φρανσουά Ολάντ, εβδομάδες νωρίτερα, έλαμψε δια της απουσίαςτου από την έκτακτη σύνοδο, την οποία είχε συγκαλέ­σει για το προσφυγικό ο πρόεδρος της Κομι­σιόν,Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.  

Για την ακρίβεια, ο Ολάντ και άλλοι …17 ηγέτες εκ των «28» της ΕΕ δεν καταδέχθη­καν να πάνε -ούτε για το θεαθήναι, που λένε… Εξυπακούεται όμως πως ήταν πιο «χτυπητή» η απουσία ηγετών κρατών, όπως της Βρετανί­ας και της Γαλλίας, οι οποίες πρωτοστάτησαν στη διάλυση ολόκληρων κρατών (π.χ.Ιράκ η πρώτη, Λιβύη η δεύτερη), με τόση «απλότη­τα» και «άνεση», όση χαρακτηρίζει τώρα και την έκφραση της δυσφορίας τους, για τις ρο­ές των ξεριζωμένων.  

Όχι, στο παρόν σημείωμα δεν θα υπενθυ­μίσουμε πόσοι, πώς και σε ποιες περιόδους «περιέθαλψαν» τον ISIS. Ούτε από πότε χρο­νολογείται το «δόγμα» της «θεσμικής Δύσης», σύμφωνα με το οποίο ο ισλαμισμός θα έπρεπε να ενισχυθεί στη Μ. Ανατολή και την Τουρ­κία, για να διαδραματίσει ρόλο αποτελεσμα­τικού αντίβαρου στην «κοσμική», μαρξιστική ή μαρξίζουσα Αριστερά. Εδώ θα περιοριστού­με στο τερέν που επιλέγει ο αξιότιμος κ. Βαλς, όστις αποφαίνεται: «Πολλούς πρόσφυγες και μετανάστες μαζέψαμε στην ΕΕ…».  

Πολλούς; Με ποιον γνώμονα; Μήπως τις «γαλλικές διαδικασίες» παραγωγής προσφύ­γων; Όχι δα… Όταν ο Νικολά Σαρκοζί ντυ­νόταν πολέμαρχος και προκαλούσε την απο­σύνθεση της Λιβύης, μπας και πετύχαινε την «ανασύνθεση» των δικών του συνδετικών κρί­κων με το γαλλικό κατεστημένο (στη βάση της λογικής «μπορεί στην Ευρώπη να είμαστε ιπ­ποκόμοι του Βερολίνου, αλλά υπάρχουν και τα …εξωστρεφή κλέη, σε άλλους τόπους»), τι ακριβώς ανέμενε ο πολιτικός κόσμος της χώ­ρας; Ότι το εγχείρημα θα έμοιαζε με παιχνί­δι στο πλέυ – στέησον; Αιμοσταγές μεν, εικο­νικό δε; Χωρίς ανθρώπους που θα έφευγαν, τρέχοντας και πλέοντας;  

Κρίνει άραγε ο Βαλς ότι είναι πολλοί οι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, που έφθασαν μέχρι τη Γαλλία; Πολλοί, βάσει ποιου μέτρου; Όχι πάντως βάσει όσων δραματικών δεδομέ­νων διαμόρφωσε ένας «μονιμοποιημένος» πό­λεμος, με πολυετή γαλλική συμμετοχή και με ήθη που συμπεριλαμβάνουν άφθονες «παρά­πλευρες απώλειες», κόσμο που «θερίζεται» σε γαμήλια πανηγύρια και βομβαρδισμούς νο­σοκομείων.  

Εκτός εάν αντίβαρο σε όλα αυτά θεωρεί­ται η … ποιότητα της δημοκρατίας που «εξα­σφαλίστηκε» στην εν λόγω χώρα, όπως και στο Ιράκ. «Ποιότητα» ασορτί με την «ειλικρί­νεια» των εκάστοτε επιδρομέων, όταν «θυμού­νται» τα ανθρώπινα δικαιώματα: Ίδρωσε μή­πως κανένα αφτί «επισήμου» στη Δύση, όταν το τυραννικό καθεστώς του Μπαχρέιν «γάζω­νε» αδίστακτα άοπλους, συγκεντρωμένους σε μία πλατείαδιαδηλωτές της «αραβικής άνοι­ξης» (όχι ένοπλους αντικαθεστωτικούς αντάρ­τες), με την αρωγή στρατού και τανκς (!) που κατέφθασαν για αυτόν το λόγο από τη Σαου­δική Αραβία; Κανένα απολύτως. Άκρως βο­λικά από πολιτικής πλευράς για τη Δύση, τα δυο αυτά καθεστώτα μπορούσαν να κατακρε­ουργούν όσους υπηκόους τους ήθελαν, χω­ρίς να αμφισβητείται αυτό τους το «δικαίω­μα» στηνΟυάσινγκτον, ούτε στο Λονδίνο, ού­τε στο Παρίσι.  

Θα μπορούσαμε φυσικά να επεκταθούμε σε ειδικότερα «εδάφια» του «κεφαλαίου» Γαλ­λία – Συρία – ISIS, αλλά για αυτά ούτως ή άλ­λως συζητάμε- και θα συνεχίσουμε να συζη­τάμε- ενδελεχώς. Και δικαίως.  

Η ουσία βεβαίως παραμένει αναλλοίωτη: Ο Βαλς μας λέει πως ο αριθμός των προσφύγων ή και μεταναστών που κρίνονται «πολλοί» κα­θορίζεται μόνο στο ζύγι των μετέπειτα δυσκο­λιών, οι οποίες ανακύπτουν στη Δύση. Όχι στο ζύγι των -συχνά υπαρ­ξιακών ή και θανατηφόρων αδιεξόδων που η Δύση έχει ήδη διαμορφώσει στις χώ­ρες των «πλεοναζόντων».  

Ανάλογο «μονά-ζυγά δι­κά μας» χαρακτηρίζει, εδώ και πολλά χρόνια, τη σχέση του τρόπου οικονομικής δι­είσδυσης δυτικών συμφερό­ντων στην Αφρική και την Ασία με τον όγκο των μετα­ναστευτικών ροών.  

Η Δύση είχε και έχει το «ελεύθερο» για όλα: Να κα­ταργεί κάθε δομή προστα­τευτισμού των οικονομιών του Τρίτου Κόσμου. Να λε­ηλατεί πλουτοπαραγωγικές πηγές και ανθρώπινο δυ­ναμικό. Να μην αφήνει λέ­πι για τους αλιείς της Σομα­λίας. Να χρηματοδοτεί εγκληματίες «αντάρ­τες»-ανδρείκελα, ώστε να αποσταθεροποιεί «ζώνες» χωρών, όπως την πετρελαιοπαραγω­γό Καμπίντα της Αγκόλας, της οποίας η κυ­βέρνηση έπρεπε να «τιμωρηθεί» για την επι­λογή της να κάνει «κάνει δουλειές» με κινεζι­κές εταιρείες και όχι με δυτικές. Εγκληματί­ες που τον Ιανουάριο του 2010 δεν δίστασαν να σκοτώσουν μέλη της αποστολής της εθνι­κής ποδοσφαιρικής ομάδας του Τόνγκο, για να εκπέμψουν το μήνυμα ότι η κυβέρνηση της Αγκόλας δεν ήλεγχε την Καμπίντα. Ειρήσθω εν παρόδω, σύμφωνα με τη Le Monde η γαλ­λική «El» ήταν μια από της πετρελαϊκές εται­ρείες που «δεν έβλεπαν την ώρα» να «μπουν» στην Καμπίντ…  

Το «ελεύθερο» της Δύσης είναι απόλυτο στο οικονομικό πεδίο, στο πολεμικό και σε κά­θε «μεικτό». Και είναι «ελεύθερο» απολύτως … μονομερές. Αίρεται, ενίοτε αγρίως, όταν οι άν­θρωποι των πληγεισών περιοχών σπεύδουν να αναζητήσουν προς δυσμάς καλύτερη τύχη ή απλώς ευκαιρίες επιβίωσης. Γίνεται; Ε, δεν γίνεται…  

Ο αξιότιμος κ. Βαλς ξέρει καλά ότι δεν χρειάζεται να γυρίσουμε στην εποχή του … Μποκάσα για να γεμίσουμε ένα ολόκληρο βι­βλίο με το μερίδιο των γαλλικών «αμαρτιών». Κι αν βρίσκει «πολλούς» τους πρόσφυγες-με­τανάστες που ζουν στη χώρα του, εμείς θα λέ­γαμε ότι είναι πολλαπλάσια η ντροπή που θα όφειλε να νιώθει η γαλλική πολιτική και οικο­νομική ελίτ για τα διαχρονικά της πεπραγμένα.  

(Ξέρουμε, ξέρουμε, «ντροπή» και «ελίτ» είναι έννοιες τόσο συμβατές, όσο η ελευθερι­ότητα και ο ISIS…)

*Πηγή: prin.gr