Από την Καισαριανή στο Ίδρυμα Κλίντον

http://www.antinews.gr/Antitheseis/apo-tin-kaisariani-sto-idruma-klinton/

Το μεγάλο ταξίδι... του Αλέξη Τσίπρα

Χωρίς να έχουμε μαντικές ικανότητες, αλλά απλά παρατηρώντας τις κινήσεις στη διεθνή σκακιέρα, γράψαμε από τις πρώτες κιόλας μέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, πως ο Αλέξης Τσίπρας, ενδεχομένως με τις κινήσεις του να οικοδομεί έναν Δούρειο Ίππο διάλυσης της πόρτας του “ευρώ”, προβαίνοντας μάλιστα σε χτυπήματα από την πίσω πόρτα.

Στις 12 Φεβρουαρίου γράφαμε εδώ στο Antinews το ενδεχόμενο να είναι ο Τσίπρας ο δούρειος ίππος ενός νομισματικού πολέμου , στο πλαίσιο της μάχης ευρώ έναντι δολαρίου.

Υπογραμμίζαμε τότε:

«Πεδίο μάχης το νόμισμα και στόχος το ευρώ.

Για όποιον δεν το έχει καταλάβει εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα επικρατεί μεγάλη νομισματική αναταραχή με την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία και την Ιαπωνία, να έχουν ήδη προχωρήσει σε εσωτερική νομισματική υποτίμηση, όπως συμβαίνει και με το Ελβετικό Φράγκο. Αυτή η παγκόσμια αναταραχή των νομισματικών ισορροπιών, χτυπάει κατά κύριο λόγο τον πυρήνα της Ευρωζώνης και κυρίως την Γερμανία. Όσο και αν φαίνεται θετικό για τις εξαγωγές της να έχει ένα υποτιμημένο ευρώ έναντι του δολαρίου –μιας και τα προϊόντα της είναι φτηνότερα-η συνεχής καταβαράθρωσή του, μόνο καλό δεν είναι. Τόσο για την Γερμανία όσο και κυρίως για την Ευρώπη.

Καταρχήν είναι θέμα ασφάλειας. Οι αγορές έλκονται από σκληρά και σταθερά νομίσματα, όπως για παράδειγμα το δολάριο και δε θα αργήσουν να γυρίσουν τη πλάτη τους σε ένα ευάλωτο ευρώ.

Δευτερευόντως είναι θέμα ενέργειας. Η Γερμανία είναι μια παραδοσιακά βιομηχανική χώρα και το παιχνίδι των τιμών του πετρελαίου, θα πλήξει την παραγωγική της βάση

Τρίτον είναι θέμα εμπιστοσύνης. Μια γενικότερη νομισματική ανισορροπία θα οδηγήσει σε παράλυση την αγορά και θα μειώσει τη δυνατότητα της Γερμανίας να πουλήσει τα προϊόντα της.

Τέταρτο και πιο βασικό. Το εξωτερικό χρέος της Γερμανίας είναι σε δολάριο, οπότε σε κάθε περίπτωση δεν ευνοεί μια κάθετη πτώση του ευρώ, τη δημοσιονομική της κατάσταση.

Στο πλαίσιο αυτό, το πολιτικό ρίσκο που δημιουργείται από μία ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του Ευρώ, είναι τεράστιο. Το domino effect που θα προκαλέσει ένας τέτοιος κίνδυνος, επηρεάζοντας ιδιαίτερα τις χώρες του Νότου, δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Είναι σε κάθε περίπτωση προφανές πως θα γεννηθούν σημαντικά προβλήματα ρευστότητας, στη χώρα που θα επιχειρήσει τη γενναία έξοδο. Κανείς στην Ευρώπη δε θα ήθελε να ρισκάρει μια πυρηνική αλυσιδωτή αντίδραση. Ακριβώς γιατί σε βάθος χρόνου θα μειωθεί η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης και της Γερμανίας».

Και όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις “όταν τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια”. Ο Αλέξης Τσίπρας με τη φορά του “αλλάζω την Ευρώπη” πάτησε πάνω στο κύμα των μεγάλων αντιθέσεων, μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και Γερμανίας” με τα γνωστά αποτελέσματα: Το κύμα μας πήρε και μας σήκωσε και πέταξε τη χώρα στα βράχια του πιο σκληρού Μνημονίου.

Τώρα, φαίνεται πως ο μικρός Αλέξης δε βάζει μυαλό. Χωρίς ξεκάθαρο προσανατολισμό, αφήνει δειλά υπονοούμενα σημάδια πως η χώρα σκοπεύει να αλλάξει σφαίρα επιρροής, με εμφανή άγνοια για το ρόλο που επιτελούν και τις αρμοδιότητες που έχουν τα βασικά γεωπολιτικά πιόνια στη διεθνή σκακιέρα.

Παίζει για μια ακόμη φορά με την παρουσία της χώρας στην Ευρώπη, σηκώνοντας το τυράκι του χρέους από τη μία, κρύβοντας όμως τη φάκα από την άλλη.

Ποιος του είπε να μιλήσει για το χρέος στις ΗΠΑ; Έχει την ψευδαίσθηση πως εκείνη την ώρα ο Σόιμπλε και κυρίως το γερμανικό κεφαλαίο δεν παρακολουθούσε τη συζήτηση; Η νομίζει πως η Γερμανία θα κάτσει άπραγη με τους κουτσαβακισμούς επιπέδου lower του Τσίπρα;

Παράλληλα στις 13 Μαΐου γράφαμε σε άρθρο με τίτλο “Από την αποικία του χρέους στην αποικία των αγωγών”:

"Είναι σαφές, πως για ιστορικούς, ιδεολογικούς και εσωκομματικούς λόγους, μια κυβέρνηση της Αριστεράς δε μπορεί να δηλώσει φιλο-αμερικανική. Όπως μου είπε και ένας πολιτικός αναλυτής, με μαρξιστική παιδεία, «σε μια χώρα που κάθε χρόνο ακούγεται το σύνθημα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», δε μπορείς να πεις «είμαι φιλοαμερικανός». Για πολλούς και ιστορικούς επίσης λόγους – στην Ελλάδα- δεν είναι εύκολο μια ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει εύκολα και άμεσα σε εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ. Παρόλα αυτά, ήδη έχουν αποτυπωθεί κάποια τέτοια σημάδια. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της επιδιωκόμενης μετατόπισης και βασικότερο κριτήριο για να «λοκάρουμε» τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της χώρας είναι η ανανέωση της σύμβασης των αεροπλάνων”.

Επίσης χρήζει ιδιαίτερου ενδιαφέροντος το γεγονός, πως ο κ. Κοτζιάς, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, κάνει λόγο για ανάγκη “απεξάρτησης της χώρας από μια γερμανική πρωτοκαθεδρία”.

Πλέον διαφαίνεται πως ο Αλέξης Τσίπρας, δεν κρατάει κανένα πρόσχημα στο παζάρι με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Δεν προσπαθεί να οικοδομήσει τον Δούρειο Ίππο. Είναι ο Δούρειος Ίππος.

Ο Τσίπρας μετά την πρώτη ορκωμοσία του ως πρωθυπουργός πήγε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής – και μετά έφερε Μνημόνιο. Τώρα, μετά την δεύτερη ορκωμοσία του ως πρωθυπουργός, πήγε στο ίδρυμα του Κλίντον στις ΗΠΑ – «φαντάζεστε τι έρχεται»;