«Αν θέλεις πάντα να σου πηγαίνει δεξιά η τύχη, πρέπει να πορεύεσαι ανάλογα με τον καιρό» (Ν. Μachiavelli: «Ergo», εκδ. «Κάλβος», Αθήνα 1984, σελ. 471).
Έρχομαι στο θέμα χωρίς προλόγους: Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών: 24ηςΙουλίου 1974. Αυτοκαταρρέει η δικτατορία λόγω του Κυπριακού ζητήματος, που υπονομεύτηκε και από Έλληνες στρατιωτικούς και πολιτικούς. Ο «αντιστασιακός» λαός βγαίνει στους δρόμους, με το σύνθημα: «Δώστε τη χούντα στο λαό», που ήταν ο ίδιος ο «λαός» που τη χειροκροτούσε στο στάδιο. Το ΚΚΕ, μετά από τρεις, σχεδόν, δεκαετίες παρανομίας, νομιμοποιείται και το κόμμα με τους εξορίστους κομμουνιστές του, εμφανίζονται στην Ελληνική κοινωνία με το φωτοστέφανο του αντιστασιακού. Ταυτόχρονα, ο αφιχθείς εκ των ευρωπαϊκών ξενοδοχείων Ανδρέας Παπανδρέου ιδρύει το ΠΑΣΟΚ και ο εκ παρισίων αφιχθείς Κ. Καραμανλής, θα έρθει ως προσκεκλημένος τους προέδρου του στρατιωτικού καθεστώτος Φ. Γκιζίκη, ενώπιον του οποίου και ορκίστηκε!
ΕΡΕ, η προδικτατορική, γίνεται τώρα Νέα Δημοκρατία, στην οποία μετακομίζει όλος ο παλιός κόσμος της Δεξιάς.
Κάποιες απόπειρες στο χώρο του κέντρου, για την αναβίωσή του σβήνουν. Έτσι, ο κόσμος της Αριστεράς και του αναδυόμενου ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται οι μόνες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες φέρουν τη σφραγίδα του … προοδευτικού και του ριζοσπαστισμού στα μάτια των νέων… αγωνιστών που αναζητούσαν ρόλους και καριέρες κάθε λογής στο δημόσιο βίο.
Ανάμεσα σ’ αυτούς και οι εν Εσπερία σπουδασάντες και λαβόντες doctora κατά τη διάρκεια της επταετίας. Το ΚΚΕ (Εξ) και το ΚΚΕ (Εσ) παρά τις διαμάχες τους γοήτευσαν μεγάλο μέρος των νέων καριεριστών, ιδιαίτερα στον πανεπιστημιακό χώρο, όπου οι νεολαίες τους διέθεταν ισχυρές δυνάμεις.
Επειδή ο άνθρωπος λατρεύει τη δύναμη ένα σημαντικό μέρος των καριεριστών τράβηξαν προς το εκεί, για να κλέψουν κι’ αυτοί ένα κομμάτι του προοδευτικού και του αγωνιστού! Έτσι, ένας κόσμος και κοσμάκης εδήλωσε… επαναστάτης και κομμουνιστής χωρίς, οι πιο πολλοί, να έχουν καμία απολύτως σχέση με ό,τι αυτή σήμαινε.
Παράλληλα, και ανάλογα με τα κενά που έβρισκαν, αρκετοί χωνόντουσαν στο ΠΑΣΟΚ, που έδινε ελπίδες καριερισμού παντός είδους. Με αφετηρία, λοιπόν, και μοχλό την καριέρα ένας ολόκληρος κόσμος αυτοχαρακτηρίστηκε κομμουνιστής, σοσιαλιστής και επαναστάτης και ο πολιτικός και επιστημονικός βίος της Ελλάδος – στην πλειοψηφία του – οικοδομήθηκε από ερζάτς ιδεολόγους. Ιδεολόγους, οι οποίοι στην πορεία του χρόνου, αφού τακτοποιήθηκαν ποικιλοτρόπως και πήραν το… επαναστατικό και το σοσιαλιστικό διαβατήριοάλλαξαν πορεία. Χρησιμοποιήσαντες γνωριμίες, επιρροές και επωνυμίεςπήδησαν σ’ άλλο ιδεολογικό τρένο και οι πιο πολλοί στο ΠΑΣΟΚ, όπου και στέγασαν τις καριέρες τους.
Στο λαϊκίστικο αυτό κίνημα, που λεηλάτησε την ιδεολογία και τον κόσμο της Αριστεράς, έσπευσε να ενταχθεί κόσμος και κοσμάκης – ενεργώντας ως καλός μαθητής του Μακιαβέλλι – ο οποίος αποτέλεσε τη σπονδυλική στήλη του καθεστώτος. Ένας ολόκληρος κόσμος του τίποτα και της ανυπαρξίας έγινε επώνυμος. Μπήκε στη βουλή, κατέλαβε υπουργεία, κατέλαβε υψηλές θέσεις κάθε λογής στο αλωθέν κράτος και πλούτισε εκ του ασφαλούς.
Από τα κοινωνικά υπόγεια ανέβηκε στα ρετιρέ και διαφέντευσε την Ελλάδα για τρεις δεκαετίες.
Στα τριάντα – σαράντα αυτά χρόνια, πέρασε… μπέικα από κάθε άποψη και όταν το καράβι παρουσίασε ρωγμές αυτός ο ίδιος κόσμος που ορκιζόταν στο κίνημα και το σοσιαλισμό του άρχισε τα πηδήματα και τις κάθε λογής δολιχοδρομίες. Τάχα διαφωνώντας, τάχα αναζητώντας καλύτερους σοσιαλισμούς, τάχα «για το καλό του λαού» το εγκατέλειψε σταδιακά και από τον πάτο βρέθηκε ξανά στην επιφάνεια. Ο κόσμος αυτός του τίποτα αφού συνετέλεσε στο σημερινό κατάντημα του λαού που τον ψήφιζε, έμπλεος θρασύτητος και χυδαιότητος πολιτικής μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ όπου και έχτισε τις νέες καριέρες του.
Χαμαιλέοντες ιδεολογικοί επιπλέουν και πάλι και αποφασίζουν για τη ζωή και εκείνων των Ελλήνων που κράτησαν την αξιοπρέπειά τους με νύχια και δόντια. Αυτοί οι πολιτικοί χαμαιλέοντες διακηρύσσουν ότι αποτελούν το «νέο» στον κατάπτυστο δημόσιο βίο της χώρας.
Αυτό τον κόσμο του πολιτικού, ηθικού και εθνικού δοσιλογισμού εξακολουθεί να στηρίζει και να ψηφίζει ο επίσης χαμαλαίων λαός, ο οποίος δίκην προβάτων αλλάζει στάνες βελάζοντας ασμένως.
Δεν είχε καθόλου άδικο ο σαρκαστικός Λασκαράτος που έλεγε: «Οι παλιάνθρωποι ενώνονται μεταξύ τους, όπως οι σάπιες σταφίδες». Ιδού λοιπόν, ο λεγόμενος δημόσιος βίος της Ελλάδος των Ελλήνων … χριστιανών: Οι έντιμοι, οι αξιοπρεπείς, οι συνεπείς, οι αληθινοί πατριώτες, οι σεβόμενοι εαυτούς και αλλήλους διαρκώς στα υπόγεια και την ανέχεια και την ανωνυμία;
Οι αντίθετοι, στα ανώγια, στη βουλή, στα υπουργεία, στις διοικήσεις οργανισμών και στα προεδρικά μέγαρα με τις επευφημίες του φαύλου λαού. Γιατί η κοινωνία και η ιστορία να λειτουργούν τόσο άδικα και τόσο χυδαία;
Καταλήγοντας θα έλεγα ότι αυτή τη χυδαιότητα την αντιμετώπισε, την ανέδειξε και την καυτηρίασε ο Λένιν, αμέσως μετά την επικράτηση της επανάστασης τωνμπολσεβίκων, στο έργο του: «Αριστερισμός παιδική ασθένεια του κομμουνισμού», στο οποίο κατέκρινε τον χυδαίο καριερισμό από ανθρώπους, οι οποίοι, αφού την πολέμησαν, έσπευδαν να την… υπηρετήσουν από διάφορα πόστα!
Εφάρμοζαν δηλαδή τη συνταγή του Μακιαβέλλι, η οποία είναι η μόνη διέπουσα τ’ ανθρώπινα πεπρωμένα: πηγαίνετε με το … ρεύμα! Όσοι κάνουν την αποκοτιά ν’ αντιστέκονται τους τρώει το σκοτάδι και όχι μόνο!
Η μόνη παρηγοριά για τους διαβιούντες στα κοινωνικά υπόγεια, η ρήση του διανοητού Γκαίτε: «Η ζωή προχωρεί γιατί υπάρχουν και εκείνοι που της αντιστέκονται». Είναι αρκετό αυτό για τα … θύματα της συνέπειας και της αξιοπρέπειας;
Αθήνα 02/03/2015
Πολιτικές υποθήκες:
Γκαίτε: “Δεν ήρθαμε στη γη για να λύσουμε προβλήματα αλλά για να θέσουμε νέα’’
Γκαίτε: ‘’Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου ισούται με το μεγαλείο των θεών”
Μ.Ράσσελ: “Οι πλειοψηφίες, κατά κανόνα, ποτέ δεν είχαν δίκαιο”
Μαρξ: “Ένας άγιος σκοπός που χρησιμοποιεί άτιμα μέσα γίνεται άτιμος σκοπός”
Πλάτων: “Όποιος δεν δέχεται κριτική είναι ακάθαρτος”
Μαρξ: “Απόλυτος ομοφωνία σημαίνει πειθαρχία πτωμάτων
Αριστοτέλης: “Πολίτης είναι ο μετέχων κρίσεως και Αρχής”
Παπαγαρυφάλλου Ελευθερία: “Πολίτη, ψυχή της πολιτείας και κινητήρια δύναμη της ιστορίας, έξω απ’ τα δόντια τη γνώμη σου να λες σε βασιλιάδες και κάθε λογής διαφεντευτές”
Ε.Φρομ: “Αν δεν υπήρχε η μειοψηφία, οι άνθρωποι θα ζούσαν στην εποχή των Σπηλαίων”
Γκάιμπελς: “Πολιτική είναι η τέχνη που καθιστά δυνατά και όσα φαίνονται αδύνατα”.
Αυτή η χυδαιότητα εφαρμόστηκε. Καιρός, σιγά, σιγά, να εξαλειφθεί.
Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου