Ανυπαρξία φορολογικών μηχανισμών!!! (Του Πολίτη Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου)

Ανυπαρξία φορολογικών μηχανισμών!!!

Αυτό το γελοίο επιχείρημα ξανακούμε από τους σημερινούς κυβερνώντες, που κατηγορούν τους προηγούμενους που δεν τους έστησαν και οι προπροηγούμενοι κατηγορούν τον…Καποδίστρια!! Γελοίοι πολιτικοί εν μέσω ενός ανεύθυνου λαού που συναλλάσσεται μαζί τους για τα ποταπά μικροσυμφέροντά του.Ακούω τα ραδιοφωνικά παπαγαλάκια «να πέφτουν απ’ τα σύννεφα» και να ωρύονται για την ανυπαρξία των φορολογικών μηχανισμών!

Άλλες γελοιότητες αυτές.

Ματαίως ο γράφων τρεις και πλέον δεκαετίες, αναδείκνυε το θέμα και χτυπούσετην καμπάνα του εθνικού αφανισμού.

Στα 1993 π.χ. στο άρθρο μου: «Φοροδιαφυγή – κοινωνία – εξουσία – τρεις πληγές της σύγχρονης Ελλάδας», έγραφα ότι «οι φοροφυγάδες ανήκουν σ’ όλο το πολιτικό φάσμα και είναι η μόνη στέγη που τους ενώνει όλους αφού το συμφέρον είναι κοινό» (βλ. «Πολιτικά Θέματα», 17-12-1993).

Επανερχόμενος το 2001 έγραφα: «Η εθνική μας οικονομία εμφανίζει μεγάλες μαύρες τρύπες, τις οποίες απέκρυψαν οι μικροί γκεμπελίσκοι» και ζητούσα την «εμφάνιση ενός δικαστού του αναστήματος του εισαγγελέα της Ιταλίας Ντι Πιέτρο» (βλ. «Πολιτικά Θέματα», της 27-04-2001, όπου το κείμενό μου: «Ισχυρή» Ελλάδα: Δέκα μαύρες εικόνες).

Για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής – και όχι μόνο – πρότεινα τηνκατάργηση της μυστικότητας των τραπεζικών λογαριασμών (βλ. το κείμενό μου: «Οι λογαριασμοί της αμαρτίας και τα καθήκοντα των πιστών», στα «Πολιτικά Θέματα», 8-5-2001). Συνεχίζοντας αναδείκνυα το εθνοκτόνο και κοινωνιοκτόνο φαινόμενο της φοροδιαφυγής, το οποίο επισήμανε σχετική Έκθεση του ΙΟΒΕ, γράφοντας: «Παραοικονομία – Διαφθορά – Φοροδιαφυγή. Είμαστε οι πρωταθλητές» (βλ. το κείμενό μου: «Ελλάδα: Η χώρα της ανομίας», στα «Πολιτικά Θέματα», 26-6-2001). Θα μπορούσα να συνεχίσω με δεκάδες κείμενα, τα οποία έπεφταν στο κενό! Σπανίως οι δημοσιογράφοι «έπιαναν» το θέμα ενώ οι πολιτικάντηδες το έβαζαν κάτω από το χαλί. Για τους αδαείς κυβερνώντες παραθέτω μερικά πληροφοριακά στοιχεία, τα οποία αντλώ από τον καθηγητή της Πολιτικής Οικονομίας και Δημοσίας Οικονομίας Σάββα Σπέντζα, ο οποίος για μισό αιώνα ασχολείται με το ελληνικό καρκίνωμα της φοροδιαφυγής, τόσο ερευνητικά όσο και διδακτικά.

Τους παραπέμπω, λοιπόν, σ’ ένα από τα έργα του υπό τον τίτλο: «Φορολογική Διαφυγή. Ένα σύγχρονο αντικοινωνικό φαινόμενο» (Ανάτυπο εκδοθέν από το παν/μιο Θεσσαλονίκης, το 1982.

Εκεί, διαβάζουμε τις προτάσεις του ειδικού επιστήμονα, οι οποίες ήταν:

Α) Η σύσταση μιας διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, η οποία «θα παρακολουθεί το θέμα και θα επικοινωνεί άμεσα με το Υπουργείο Οικονομικών».

Β) Τη σύσταση ενός συμβουλίου, το οποίο «θα έχει ως σκοπό την πρόληψη και την αντιμετώπιση της φορολογικής διαφυγής».

Γ) Η ενίσχυση του ρόλου και της ανεξάρτητης λειτουργίας του υπουργού οικονμικών.

Δ) Δημιουργία, στο Υπουργείο Οικονομικών, «Ειδικής Διεύθυνσης για τα θέματα της φοροδιαφυγής».

Ε) Νομοθετικές προσαρμογές κ.λπ.

Είναι αυτονόητο ότι σ’ αυτή την ειδική μελέτη, ο φίλος μου Σπέντζας, εξειδικεύει τις προτάσεις του τις οποίες συνέδεε με τη σύσταση «Φορολογικού Ακυρωτικού» και σειράς άλλων μέτρων – θεσμών.

Από την εμπεριστατωμένη αυτή εργασία, προϊόν ερεύνης και εμπειρίας μισού αιώνος, αντιγράφω το τέλος της: «Φιλοδοξεί να συμβάλει στον περιορισμό της φορολογικής διαφυγής, όσο γίνεται περισσότερ. Δεν επιδιώκουμε το απόλυτο γιατί δεν γίνεται… πιστεύομε ότι μπορεί, και πρέπει, να περιοριστεί σημαντικά» (σελ. 620).

Ακόμη, στους φωστήρες του… σοσιαλισμού θα πρότεινα, για μια ευρύτερη ενημέρωση να συμβουλευθούν τη μελέτη του ίδιου: «Από τα παγκόσμια κείμενα… και τα ελληνικά συντάγματα που προστατεύουν το φορολογούμενο» (Μελέτη προς τιμήν του καθηγητού Αθ. Κανελλόπουλου, του παν/μίου Πειραιώς, τομ. Β, έτους 1992).

Είναι αυτονόητο, ότι στις εν λόγω εργασίες υπάρχει πλήθουσα σχετική βιβλιογραφία.

Ακόμη, θα συνιστούσα στους… προοδευτικούς πολιτικούς ν’ αποτανθούν στηνΕταιρεία Φορολογικού Δικαίου και Φορολογικών Μελετών, η οποία κουβαλά στους ώμους της επιστημονικό και ερευνητικό φορολογικό υλικό έξι δεκαετιών, καθώς και το «Δελτίο Φορολογικής Νομοθεσίας», αντίστοιχου χρόνου έκδοσης.

Από πλευράς σφαιρικής ενημέρωσης θα τους πρότεινα να μελετήσουν τοφορολογικό σύστημα επί τουρκοκρατίας, το οποίο ήταν συνδεδεμένο με τοΚοινοτικό Σύστημα (Υπάρχει στα έργα μου για την τοπική αυτοδιοίκηση). Τέλος, και σε συνδυασμό με την τουρκοκρατία, καταθέτω τούτο το γεγονός, όπως το καταγράφει ξένος ταξιδιώτης στην εποχή του Όθωνος.

Να, λοιπόν, πως πληρώναν το «γελοίο φόρο» οι Μπέηδες της Μάνης: στους φοροεισπράκτορες των Τούρκων: «πήγαινε τρέμοντας στο σύνορο. Του άπλωναν στην άκρη ενός γυμνού σπαθιού, ένα πουγκί που περιείχε μερικά χρυσά νομίσματα» (βλ. Έντμοντ Αμπού: «Η Ελλάδα του Όθωνος», εκδ. Τολίδη, Αθήνα Χ.Χ. – Επιμέλεια Τ.Βουρνά, σελ. 61).

Αυτά, τα ολίγα, περί φορολογίας αναμένοντας τις λίστες με τους ληστές, όχι των Ορέων, αλλά με τα παπιγιόν και τα φράκα.

Θα το τολμήσουν;

Αθήνα 26/03/2015

Πολιτικές υποθήκες:

Γκαίτε: “Δεν ήρθαμε στη γη για να λύσουμε προβλήματα αλλά για να θέσουμε νέα’’

Γκαίτε: ‘’Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου ισούται με το μεγαλείο των θεών”

Μ.Ράσσελ: “Οι πλειοψηφίες, κατά κανόνα, ποτέ δεν είχαν δίκαιο”

Μαρξ: “Ένας άγιος σκοπός που χρησιμοποιεί άτιμα μέσα γίνεται άτιμος σκοπός”

Πλάτων: “Όποιος δεν δέχεται κριτική είναι ακάθαρτος”

Μαρξ: “Απόλυτος ομοφωνία σημαίνει πειθαρχία πτωμάτων

Αριστοτέλης: “Πολίτης είναι ο μετέχων κρίσεως και Αρχής”

Παπαγαρυφάλλου Ελευθερία: “Πολίτη, ψυχή της πολιτείας και κινητήρια δύναμη της ιστορίας, έξω απ’ τα δόντια τη γνώμη σου να λες σε βασιλιάδες και κάθε λογής διαφεντευτές”

Ε.Φρομ: “Αν δεν υπήρχε η μειοψηφία, οι άνθρωποι θα ζούσαν στην εποχή των Σπηλαίων”

Γκάιμπελς: “Πολιτική είναι η τέχνη που καθιστά δυνατά και όσα φαίνονται αδύνατα”.

Αυτή η χυδαιότητα εφαρμόστηκε. Καιρός, σιγά, σιγά, να εξαλειφθεί.

Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου