Φεστιβάλ κωμωδίας - επιθεώρησης τον Μάιο 2014 στο θέατρο Eliart. Αιτήσεις μέχρι 30 Απριλίου στο: eliart@hotmail.gr
Το Bob festival καλεί νέους καλλιτέχνες στο Scratch night
Από
την Ηρώ Μητρούτσικου
To Bob festival (www.bobfestival.gr )
είναι πια ένα θεατρικό γεγονός, που αναμένουν κάθε Μάιο οι θεατρόφιλοι.
Δημιουργήθηκε πριν επτά χρόνια από την θεατρική ομάδα AbOvo με σκοπό να περιλαμβάνει και να
παρουσιάζει τις καλύτερες νεανικές παραστάσεις που παίχτηκαν τη θεατρική σεζόν
που μας πέρασε. Τότε, οι νεανικές παραστάσεις και ειδικά αυτές που απευθύνονταν
σε πιο νεανικό κοινό ήταν πολύ λιγότερες από ότι σήμερα. Ωστόσο, από την πρώτη
του, κιόλας, χρονιά, το bob φέστιβαλ εξελίχθηκε σε μία
δυναμική θεατρική γιορτή!
Εκτός από τις καλύτερες παραστάσεις, συχνά παρουσιάζονται προπαραστάσεις
(δηλαδή work in progress που θα
δουλευτούνε κι άλλο και θα παρουσιαστούνε ξανά στο κοινό, την νέα χρονιά, πιο
ολοκληρωμένες), stand up, παραστάσεις αυτοσχεδιασμού, συναυλίες κ.α.
Το φεστιβάλ λαμβάνει χώρα, και φέτος, στο Bios
(Πειραιώς 84), από τις 5 ως τις 11 Μαΐου,
με πολλές παραστάσεις καθημερινά!
Κατά τον τρίτο χρόνο του φεστιβάλ, δημιουργήθηκε και ο διαγωνισμός Scratch night, αρωγός
για θεατρικά φιντανάκια…
Νέες ομάδες, ακόμα και παιδιά που μόλις αποφοίτησαν από δραματικές
σχολές, μπορούν να κάνουν την δικιά τους μικρή θεατρική πρόταση (η οποία δεν
έχει ξαναπαρουσιαστεί), είτε είναι devised,
είτε όχι, να διαγωνιστούν με άλλες νεανικές ομάδες και ενδεχομένως να κερδίσουν
όχι μόνο ένα χρηματικό ποσό (500€), αλλά και την παραχώρηση του θεάτρου για 10
παραστάσεις τον Σεπτέμβριο, σεμινάριο δραματουργίας-παραγωγής από
τους ίδιους τους AbΟvo, καθώς και την “επικοινωνία” της
παράστασης.
Πιο αναλυτικά: κάθε ομάδα συμπληρώνει την αίτηση μέχρι την Παρασκευή 11
Απρίλη
και φτιάχνει ένα μικρό βιντεάκι. Σε αυτό η ομάδα, απλά, παρουσιάζεται και
μιλά για την ιδέα τους.
Οι AbΟvo επιλέγουν κάποιες από τις
ομάδες, οι οποίες θα πρέπει και να ετοιμάσουν μια 15λεπτη παράσταση, ένα σκράτς,
που θα παρουσιάσουν κατά την διάρκεια του φεστιβάλ. Οι καλύτερες ομάδες
ανακηρύσσονται φιναλίστ και λαμβάνουν μέρος στον τελικό γύρο που θα αναδείξει τον
τελικό νικητή με ψηφοφορία. Η νικήτρια ομάδα θα κερδίσει το διπλό έπαθλο με την
υποχρέωση να εξελίξει αυτό το 15λεπτο σε μια ωριαία παράσταση!
Όσοι, λοιπόν, είστε νέοι ηθοποιοί, φερέλπιδες σκηνοθέτες
και προπάντων ορεξάτοι καλλιτέχνες, σπεύσατε. Δεν έχετε τίποτα να χάσετε… Και
που ξέρετε, μπορεί να κερδίσετε!
Πνεύμα Θεατρικό
Από την Ηρώ
Μητρούτσικου
Εξαιρετικός
και μοντέρνος Λόρκα σε δυο παραστάσεις στο Vault
Η “Γέρμα”, “Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα” και ο “Ματωμένος
γάμος” είναι τα τρία τραγικά θεατρικά έργα της «Ισπανικής υπαίθρου»
του Λόρκα. Και τα τρία έργα υπογραμμίζουν τον εγκλωβισμό και την
πειθήνια υποταγή των γυναικών που αποζητούν ελευθερία στην παραδοσιακή
κοινωνία, η οποία τους αρνείται την κοινωνική ή ερωτική ισότητα. Και τα τρία
τελειώνουν με θάνατο!
Σήμερα θα ασχοληθούμε με τα δύο πρώτα, που ανεβαίνουν και τα δύο στο
θέατρο Vault σε λίγο πιο σύγχρονες εκδοχές. Δύο
έργα καθαρά γυναικεία, με πολλούς χαρακτηριστικούς τύπους της επαρχίας, στα
οποία οι άντρες είτε παίζουν μικρό ρόλο (Γέρμα), είτε δεν εμφανίζονται ποτέ και
μόνο ακούμε γι αυτούς (Μπερνάντα Άλμπα), αλλά πάντα εξουσιάζουν τα πάντα! Και
στα δυο είναι έντονη η αίσθηση της απελπισίας και της καταπίεσης της
γυναίκας, αλλά και μιας ιστορίας που θυμίζει έντονα αρχαία τραγωδία σε μια
σύγχρονη εκδοχή, όπου τα θεία έχουν αντικατασταθεί από τις αυστηρές κοινωνικές
επιταγές…
Γέρμα
Γράφτηκε το 1934, ενώ στην Ελλάδα παρουσιάστηκε
το 1961 από το Εθνικό Θέατρο (σκηνοθεσία Αλ.Σολωμού, Γέρμα: Αν.Συνοδινού).
Στα Ισπανικά, Yerma σημαίνει στείρα, άγονη, έρημη. Η Γέρμα είναι μια
νέα κοπέλα που παντρεύεται με τον διακαή πόθο να γίνει μητέρα, αλλά τελικά
οδηγείται σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Το έργο, τελικά, ασκεί κριτική στις κοινωνικές
νόρμες και τα ήθη και στην κατάπνιξη της γυναικείας επιθυμίας και του έρωτα.
Η Λιλή Μελεμέ έστησε μια υπέροχη, νεανική παράσταση, γεμάτη δύναμη και
ένταση, με 10 ηθοποιούς συνέχεια επί σκηνής. Στην μικρή σκηνή του θεάτρου Vault οι νεαροί ηθοποιοί παίζουν, τραγουδούν,
χορεύουν, κάνουν μάγια, φονεύουν και όλα αυτά σε απόσταση αναπνοής από
τους θεατές! Άχρονα ή σύγχρονα κουστούμια και μια πολύ ιδιαίτερη λύση για το
σκηνικό (Αριάδνη Βοζάνη)!
Πολύ καλή επιμέλεια κίνησης (Πάρης Μαντόπουλος) και μία ιδιαιτερότητα: ο
πρωταγωνιστικός ρόλος της Γέρμας έχει διδαχτεί σε διπλή διανομή: Μυρτώ
Γκόνη και Ειρήνη Κουμπαρούλη. Όλες οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές και
η παράσταση -αν και έχει σύγχρονη μορφή- δεν έχει πειραχτεί καθόλου το
κείμενο. Ένα έργο γεμάτο πάθος και μια παράσταση φρέσκια και μοντέρνα που
θα συνιστούσα να μην χάσετε!
Μετά από συνεχείς παρατάσεις παίζεται για δυο Τετάρτες και Πέμπτες ακόμα
(μέχρι το Πάσχα), στις 7.00.
Πνιγμονή
Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα το έγραψε ο Ισπανός συγγραφέας και
ποιητής δυο χρόνια μετά (1936) και ήταν το τελευταίο έργο που έγραψε. Ο
Δημήτρης Καρατζάς (ιδιοκτήτης του θεάτρου Vault) αποφάσισε να μεταφέρει το έργο στην
σύγχρονη εποχή. Για να είναι, όμως, πιστευτός όλος αυτός ο τυφλός
πουριτανισμός, η απάνθρωπη καταπίεση και οι ασφυκτικοί κανόνες μιας
ανδροκρατούμενης κοινωνίας, έπρεπε να το μεταφέρει σε άλλη χώρα.
Έτσι από την Ισπανία του 1936, μεταφερόμαστε στην Ανατολική Τουρκία του
2013. Πάλι ύπαιθρος, πάλι αυστηροί κανόνες, σε ένα τόπο " που το χειρότερο
που μπορείς να πάθεις είναι να γεννηθείς γυναίκα”.
Το κείμενο δεν αλλάζει πολύ. Άλλαξαν τα ονόματα (μετατρέπονται σε
μουσουλμανικά), η δομή κρατήθηκε και πολλές
σκηνές κρατήθηκαν αυτούσιες, ενώ προστέθηκαν ακόμα τέσσερις σκηνές.
Η ιστορία: Η Χαντισέ 'Αλντα (Μπερνάντα Άλμπα), σκληρή και πέτρινη, έχει
χάσει δυο αδερφές παλιά, από λιθοβολισμό και τώρα, μόλις, κήδεψε τον άνδρα της.
Ωστόσο, αυτή είναι που θα επιβάλει πένθος οχτώ χρόνων στις πέντε ανύπαντρες
κόρες της. Μόνον η μεγαλύτερη κόρη, η πιο πλούσια και πιο άσχημη, μπορεί
να μιλά στον αρραβωνιαστικό της πίσω από το καγκελόφραχτο παράθυρό της. Όμως, ο
αρραβωνιαστικός διατηρεί μυστικό δεσμό με την μικρότερη και ομορφότερη κόρη (ο
Πέπε Ρομάνο, το αντικείμενο του πόθου για τις κόρες, δεν εμφανίζεται
ποτέ!). Οι κόρες αλληλοφαγώνονται, ενώ η υπηρέτρια προσπαθεί να προλάβει
το κακό, όπως μπορεί…
Πνιγμός είναι μια μορφή ασφυξίας που οφείλεται
σε μηχανική απόφραξη της αναπνευστικής οδού.
Το έργο εδώ τελειώνει με ένα έγκλημα τιμής, το
οποίο προκαλεί άλλα εγκλήματα, απόρροια της σκληρής καταπιεστικής ζωής και της
βουβής απελπισίας όλων των γυναικών! Βαρύ έργο με εξαιρετικές ερμηνείες και από
τις νεαρές: Κική Μαυρίδου, Αλεξάνδρα Ούστα, Νίκη
Αναστασίου, Ειρήνη Σταματίου, Μελισάνθη Μαχούτ και από τις μεγαλύτερες και πιο γνωστές: Αθηνά
Τσιλύρα (Μπερνάρντα Άλμπα), Γιάννα
Σταυράκη (μητέρα της), Θεοδώρα
Σιάρκου (υπηρέτρια). Λιτό σκηνικό
που θυμίζει επαρχιακό σαλόνι, απλά μαύρα ρούχα (Σίμος Παπαναστασόπουλος).
Η παράσταση βρίσκεται υπό την αιγίδα της
Unesco Πειραιώς και Νήσων και στις 20 Μαρτίου παρουσιάστηκε στις γυναικείες
φυλακές Ελεώνα Θήβας, στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την ψυχαγωγία των
έγκλειστων γυναικών.
Κάθε ΠΣΚ.
Πολυχώρος VAULT
Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός
(8’ από μετρό Κεραμεικός)
213 0356472 / 6945 993870
Πνεύμα Θεατρικό
Από
την Ηρώ Μητρούτσικου
Μπουλγκάκοφ: ένας παραγκωνισμένος συγγραφέας
Δύο έργα του Μπουλγκάγκοφ παίζονται αυτή την στιγμή στην
Αθήνα. Το “Διαβολιάδα” από την νεανική ομάδα Ubuntu, με την φρέσκια ματιά της σκηνοθέτιδος Ελεάννας Τσίχλη,
στο bios, και λίγο πιο
μακριά, στο Studio Μαυρομιχάλη, μια μυθιστορηματική βιογραφία αυτού του
διάσημου Ρώσου συγγραφέα.
Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ
Ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ (1891-1940) θεωρείται ως ένας από τους πιο
σημαντικούς σατιρικούς της Ρώσικης λογοτεχνίας. Υπηρετεί και τραυματίζεται κατά
τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πράγμα που επηρεάζει τις δημιουργίες του. Το πιο
σημαντικό έργο του, το οποίο γράφει από το 1924 μέχρι τον θάνατό του, είναι «Ο
Μαιτρ και η Μαργαρίτα». Πρόκειται για μια σατιρική εκδοχή του
"Φάουστ", όπου ο Σατανάς επισκέπτεται τη Μόσχα της δεκαετίας τού
'30 και κάνει άνω κάτω την τοπική κοινωνία. Ορισμένοι κριτικοί θεωρούν αυτό το
βιβλίο ως το καλύτερο Ρώσικο μυθιστόρημα τού 20ου αιώνα.
Από το 1927 η καριέρα του είχε αρχίζει να
δέχεται τριγμούς, καθώς οι κριτικοί τον θεωρούν πολύ αντισοβιετικό. Το 1930 η
καριέρα του σταματά τελείως από τη λογοκρισία: έργα του δεν δημοσιεύονται πλέον
και τα θεατρικά του εξαφανίζονται από το πρόγραμμα των θεάτρων. Ο Μπουλγκάκοφ
παρουσίαζε γελοιοποιημένες παραστάσεις της καθημερινότητας με φανταστικά ή
παράλογα χαρακτηριστικά – ένας τυπικός τρόπος άσκησης κοινωνικής κριτικής από
την εποχή του Γκόγκολ. Για αυτό και "Η καρδιά ενός σκύλου" (1925) και
πολλά από τα έργα του, θεατρικά και μη, δημοσιεύτηκαν στην Ρωσία πολλά χρόνια μετά
τον θάνατο του συγγραφέα.
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣ
ΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ
Το έργο του Ισπανού δραματουργού Χουάν Μαγιόργκα «Γράμματα
αγάπης στον Στάλιν» είναι μια φανταστική ιστορία βασισμένη στην τρομερή
εμπειρία του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, τον οποίο ο Σταλινισμός
καταδίκασε σε σιωπή. Η υπόθεση διαδραματίζεται τη δεκαετία του ’30, όταν ο
Μπουλγκάκοφ, απεγνωσμένος από την απόλυτη λογοκρισία που επιβάλλεται στα έργα
του, μετατρέπεται σε «συγγραφέα για έναν μόνο αναγνώστη»: γράφει το ένα γράμμα
μετά το άλλο στον Στάλιν, απαιτώντας ή να ζήσει ελεύθερος ως καλλιτέχνης στη
Σοβιετική Ένωση ή να του δοθεί η άδεια να φύγει από τη χώρα. Περιθωριοποιημένος
σε μια κοινωνία της οποίας φέρεται ως προδότης, με την υποστήριξη και τη
θαλπωρή μόνο της συζύγου του, ο Μπουλγκάκοφ περιμένει εις μάτην μια απάντηση
από τον μεγάλο σύντροφο. Ώσπου μια μέρα δέχεται ένα τηλεφώνημα από κάποιον
που του συστήνεται ως Στάλιν. Ο Μπουλγκάκοφ δεν έχει καμιά αμφιβολία επ’ αυτού.
Δυστυχώς, το τηλεφώνημα διακόπτεται τη στιγμή που ο Στάλιν είναι έτοιμος να
ορίσει μια συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο. Το αποτέλεσμα; Ο συγγραφέας απομονώνεται
από τον κόσμο περιμένοντας το επόμενο τηλεφώνημα ή την απάντηση στα γράμματά
του.
Το έργο του Μαγιόργκα, τελικά είναι πολιτικό και αποτελεί
έναν στοχασμό πάνω στη σχέση εξουσίας και καλλιτέχνη, εξουσίας και ατόμου. Ποιά
είναι τα όρια που θέτει ο δημιουργός σε αυτή τη σχέση προκειμένου να κρατήσει ακέραιο
το έργο του, τα ιδανικά του και τις αρχές του; Πώς μπορεί να γίνει κανείς
αποδεκτός από την εξουσία και ταυτόχρονα να παραμείνει συνεπής ως προς το δημιούργημά
του;
Ο Ισπανός δραματουργός, κινούμενος με αριστοτεχνικό τρόπο ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό, χρησιμοποιεί τρία υπαρκτά πρόσωπα μιας άλλης εποχής, προκειμένου να αγγίξει ερωτήματα που είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, για μια κοινωνία που οδεύει ακάθεκτη προς τον ολοκληρωτισμό.
Ο Ισπανός δραματουργός, κινούμενος με αριστοτεχνικό τρόπο ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό, χρησιμοποιεί τρία υπαρκτά πρόσωπα μιας άλλης εποχής, προκειμένου να αγγίξει ερωτήματα που είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, για μια κοινωνία που οδεύει ακάθεκτη προς τον ολοκληρωτισμό.
Η ομάδα «Εν Δράσει» επέλεξε αυτό
το έργο για να το παρουσιάσει στο θέατρο “Studio Μαυρομιχάλη”, θεωρώντας
ότι αφορά την εποχή μας με την επιβολή των μνημονίων, τον αυταρχικό τρόπο
επιβολής μέτρων, καθώς και το κόψιμο επιχορηγήσεων και κάθε είδους κονδυλίων...
Το καστ της παράστασης έχει τις
καλύτερες συστάσεις: ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μυλωνάς είναι
ηθοποιός τού Στάθη Λιβαθινού και αυτή είναι η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά, ο
πρωταγωνιστής Μελέτης Ηλίας είναι ηθοποιός του Θ.Τερζόπουλου, η Άννα Ελεφάντη
ηθοποιός του Γ.Καλαβριανού, ενώ ο Στάθης Σταμουλακάτος ηθοποιός της Ελένης
Σκότη! Οι τέσσερίς τους ενώθηκαν και έφτιαξαν μια πολύ προσεγμένη παράσταση.
Παρακολουθούμε τον πάντα εξαιρετικό Μ.Ηλία, σε ένα συνεχές παραλήρημα, τόσο
κλονισμένο ψυχικά ώστε να φτάνει στο σημείο να βλέπει οράματα. Υποτελής και, συγχρόνως,
ματαιόδοξος, γεμίζει τους τοίχους του θεάτρου αποκόμματα εφημερίδων, γράφει μανιωδώς
γράμματα και αδιαφορεί για γυναίκα, φίλους και οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο
και ζει στον πυρετό της επικοινωνίας με τον Στάλιν, ο οποίος τον αγνοεί!
Έντονη κινησιολογία (Θάλεια Δήτσα) σε λιτή σκηνοθεσία και λιτό σκηνικό (Κωνσταντίνος
Ζαμάνης), αρκετά, όμως, για να ξεχειλίσει η σκηνή με την ερμηνεία του Μ.Ηλία, σε ένα όχι και τόσο εύκολο κείμενο!
Κι ενώ το έργο αναφέρεται
σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, σήμερα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Μπορεί να μην
έχουμε άμεση λογοκρισία, ούτε ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά η Τρόικα είναι
συνεχώς πάνω από το κεφάλι μας… Η κρίση είναι αξιακή, κοινωνική, πολιτική. Δεν είναι μακριά ο νευρικός κλονισμός (που υποθέτει ο συγγραφέας ότι παθαίνει
ο Μπουλγκάκοφ), από τις αυτοκτονίες που συμβαίνουν γύρω μας και την έλλειψη
ελπίδας για ανάκαμψη που
κυριαρχεί….
STUDIO ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ
Μαυρομιχάλη 134
Μαυρομιχάλη 134
Τετάρτη 8:00,
Πέμπτη και Παρασκευή 9:15,
Τελευταία εβδομάδα, ή να αναμένουμε
και δεύτερη παράταση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου