Αυτός ο εφιάλτης υλοποιείται σήμερα: Η κτηνωδία, που υπάρχει στα οστά και στο αίμα του καπιταλισμού, «ξερνιέται» με μορφές παράνοιας.
Ο πρώτος στόχος αυτής της μαλθουσιανικής φρίκης είναι τα «παιδιά» του κατώτερου «θεού»: οι εργαζόμενοι, οι πληβείοι, τα αδύνατα και ευπαθή λαϊκά στρώματα.
Τα παιδιά του «ανώτερου Θεού» (οι διεθνείς χρηματιστηριακές και τοκογλυφικές ελίτ) έχουν κηρύξει ένα εξοντωτικό πόλεμο εναντίον του συνόλου της ανθρωπότητας.
Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια προς τις χωματερές…
Τα λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα τα αδύνατα και ευπαθή, ρίχνονται στον «καιάδα» της καταστροφής και της αποκτήνωσης…
Οι κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις των λαών που «ποτίστηκαν» με πολύχρονους αγωνιστικούς ποταμούς αίματος, η ιστορία των λαών, τα πνευματικά τους δημιουργήματα, οι αγωνιστικές μνήμες και το θρησκευτικό τους συναίσθημα, κάθε Πίστη και Όραμα, κάθε Αξία και Ηθική, όλα ισοπεδώνονται βάναυσα από τα παιδιά του «ανώτερου Θεού»: Από τις πολυεθνικές και τους δολοφονικούς μηχανισμούς τους…
Στην Ελλάδα ζούμε, σε μορφές παράνοιας, αυτόν τον άγριο και κτηνώδη ρατσισμό εναντίον του ελληνικού λαού, της ιστορίας του, της εθνικής του υπόστασης, της θρησκείας του και του πολιτισμού του.
Ζούμε και τη φρίκη της απάτης των «μνημονίων» και «αντιμνημονίων»: ΑΠΑΤΗ διότι ο κανιβαλισμός της «Άριας φυλής» (των ευρω-χουντικών και διεθνών χρηματιστηριακών μαφιών του χρήματος), δεν καθορίζεται από τα Μνημόνια, προωθείται εξίσου και χωρίς τα Μνημόνια. Τα μνημόνια είναι ένας από τους νομικούς κώδικες αυτής της φρίκης, ένα από τα ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ αυτής της φρίκης…
Οι λαοί και τα έθνη της Ευρώπης, αλλά και όλης της υφηλίου, με Μνημόνια ή χωρίς Μνημόνια, πεθαίνουν και δολοφονούνται ανελέητα, στραγγίζεται και η τελευταία ρανίδα του αίματός τους, ενώ τα κέρδη της κεφαλαιοκρατικής ολιγαρχίας, ιδιαίτερα τα κέρδη των τραπεζών, εξακοντίζονται σε δυσθεόρατα ύψη: Μια τοκογλυφική αναλγησία χωρίς ιστορικό προηγούμενο…
Η «Άρια φυλή» χρησιμοποιεί μακάβρια για πιάτα τα καλά γυαλισμένα κρανία των θυμάτων της εκμετάλλευσης: τα «απόβλητα» του κέρδους, τα παιδιά του «κατώτερου θεού»…
Σημείωση: Περισσότερα για τη μαλθουσιανή φρίκη διαβάστε ΕΔΩ:
Δημοσιεύουμε δύο σχόλια του Νίκου Μπογιόπουλου, που δείχνουν τη φρενοβλάβεια του μαλθουσιανικού ρατσισμού.
«Παιδοκτόνοι»
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που δόθηκαν στη δημοσιότητα από την αρμόδια Επίτροπο για θέματα Εκπαίδευσης,
το 13,1% των μαθητών στην Ελλάδα εγκαταλείπει το σχολείο πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του.
Να, λοιπόν, ένα ακόμα «επίτευγμα» της Ελλάδας του «ευρώ», της Ελλάδας του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού», της πάλαι ποτέ «ισχυρής Ελλάδας» που (κατά τους θιασώτες της γνωστής θεωρίας «πρέπει πάση θυσία να») ανήκει στον «σκληρό πυρήνα» της Ευρωζώνης:
Τα 13 στα 100 παιδιά «πετιούνται» από τα σχολεία, δεν μπορούν να ολοκληρώσουν ούτε καν τη στοιχειώδη εκπαίδευση.
Μήπως πρόκειται για εξέλιξη άσχετη με τη φτώχεια που βιώνει ο τόπος;
Είναι ένα φαινόμενο άσχετο, τάχα, με το γεγονός ότι χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο αναγκάζονται να ψάξουν για το μεροκάματο – και μάλιστα σε μια χώρα που το 50% των νέων είναι άνεργοι – ώστε να καλύψουν την «τρύπα του οικογενειακού προϋπολογισμού» (για να μιλήσουμε και με όρους μνημονίου) που άφησε πίσω η μείωση των μισθών, η μείωση των συντάξεων, η απόλυση των γονιών τους;
*
Σε πρόσφατη έκθεση της «UNICEF» με τίτλο «Η κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα – 2012» διαβάζουμε:
«Παραμερίζοντας τα καθαρά εκπαιδευτικά μειονεκτήματα της μαθητικής διαρροής, πρέπει να τονιστεί η σημαντική συσχέτιση που αυτή εμφανίζει με φαινόμενα όπως η παιδική παραβατικότητα και η παιδική εργασία».
Στην ίδια έκθεση σημειώνεται:
«Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας, στα οποία αναφέρεται ο Συνήγορος του Παιδιού, κάθε χρόνο εκδίδονται 1.500 βιβλιάρια εργασίας ανηλίκων περίπου, η ΕΛ.ΣΤΑΤ. υπολογίζει τον αριθμό των εργαζομένων ηλικίας 15 ως 18 χρόνων σε 8.886 (2011). Λαμβάνοντας όμως υπόψη τον αριθμό της σχολικής διαρροής σε συνάρτηση με τις εκτιμήσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ότι 70% των μαθητών που διακόπτουν το σχολείο εισέρχονται στην αγορά εργασίας, ο Συνήγορος του Παιδιού υπολογίζει ότι στην πραγματικότητα οι ανήλικοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα ξεπερνούν τις 100.000»!
*
Στα παραπάνω – αποκαλυπτικά για την καπιταλιστική «Δημοκρατία» – στοιχεία, η έκθεση προσθέτει ότι:
«Το ποσοστό της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα είναι 23% ενώ αντίστοιχα για το σύνολο της Ευρώπης είναι 20,5%. Οι ανήλικοι κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 439.000 (Eurostat, 2010)».
*
Σημείωση:
Τα προηγούμενα αφορούν σε στοιχεία του 2010.
Δηλαδή, η Ελλάδα της παιδικής φτώχειας και της εξ’ απαλών ονύχων διάψευσης των ονείρων για μια καλύτερη ζωή, η Ελλάδα των ανήλικων «σκλάβων» που από μαθητές μετατρέπονται σε φτηνά ανταλλακτικά για τις κρεατομηχανές του κεφαλαίου, είναι μια Ελλάδα που υπάρχει πολύ πριν από την καταιγίδα των μνημονίων. Πριν ακόμα μάθουμε να ζούμε με τα συσσίτια. Πριν ακόμα αρχίσουν τα παιδιά να λιποθυμούν στα σχολεία λόγω υποσιτισμού.
Που σημαίνει ότι τα μνημόνιά τους δεν ήταν η αρχή του εγκλήματος. Ηταν και είναι η συνέχιση του εγκλήματος. Με εκείνον τον μεθοδευμένο, οργανωμένο και αδίστακτο τρόπο κατά τον οποίο κάθε κοινωνικό έγκλημα της – καπιταλιστικής – «Δημοκρατίας» τους μετατρέπεται σε ταξική «γενοκτονία».
Φάρμακο για την ξετσιπωσιά δεν υπάρχει…
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
«Δεν θα έχετε φάρμακα»!
«Αν δεν εφαρμοστεί η πολιτική μας δεν θα έχετε φάρμακα»!
Το ακούσαμε από την πρώτη στιγμή της συγκρότησης της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Το ακούσαμε από τον Παπανδρέου.
Το ακούσαμε από τον Σαμαρά.
Το έλεγαν την ώρα που συνέτασσαν και ψήφιζαν το δεύτερο μνημόνιο.
Εβαζαν τους «παπαγάλους» τους να αναμηρυκάζουν πρωί, μεσημέρι, βράδυ την τρομοκρατία και να εκβιάζουν τον κόσμο από τα δελτία των 8.
Το έλεγαν και το ξαναέλεγαν κατά την προεκλογική περίοδο:
«Προσέξτε τι θα ψηφίσετε γιατί δεν θα έχετε φάρμακα»!
Ε, λοιπόν, οι εκλογές έγιναν. Και φτιάχτηκε κυβέρνηση. Φτιάχτηκε μια κυβέρνηση από εκείνους που υποτίθεται ότι θα εξασφάλιζαν στο λαό τα φάρμακά του. Φτιάχτηκε μια κυβέρνηση από εκείνους που έλεγαν ότι για να έχει ο λαός φάρμακα «πρέπει» να έχει ΕΕ, ευρώ, μνημόνια και δανειακές τους συμβάσεις.
Και τώρα τι γίνεται; Τι θα γίνει τώρα που – επειδή ακριβώς ο λαός έχει και ΕΕ, και ευρώ, και μνημόνια, και δανειακές συμβάσεις – συντελείται απ’ άκρη σ’ άκρη στην Ελλάδα μια ανθρωπιστική κρίση;
Τι γίνεται με τους εκατοντάδες χιλιάδες γέροντες, τους άρρωστους, που συνεχίζουν να τους στερούν τα φάρμακα;
Τι γίνεται κύριοι της τρι(α)φασικής κυβέρνησης;
Βέβαια, από μια άποψη, έχετε κι εσείς τα δίκια σας:
Φάρμακο, που να σε κάνει καλά από την έλλειψη τσίπας και από την ξεδιαντροπιά, δεν έχει βγει ακόμα…
ΠΗΓΗ:
του Γιάνη Βαρουφάκη
Το ρεπορτάζ του Spiegel δεν είναι παρά ένα μάθημα αξιοπρέπειας, αγάπης προς την πατρίδα, υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής και συνέπειας λόγων και έργων με την υπογραφή του σούπερ Μάριο Μόντι>
.jpg)