ΤΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ 2 ΞΑΝΑ ΣΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ!

http://olympia.gr/2012/03/31/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF-2-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%83-%CE%BF%CE%B8%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%83/

Nόμιζαν ότι μπορούν να μας “φιμώσουν” αλλά είναι βαθιά νυχτωμένοι…

νόμιζαν ότι πλησιάζοντας κάποιούς “συνεργάτες” μας θα κατάφερναν να μας τη φέρουν εκ των έσω αλλά και εκεί μας βρήκαν μπροστά τους. Πίστεψαν ότι μπορούν να μας αφήσουν “αστεγους” αλλά εμείς ήδη βρήκαμε τόσο διαδικτυακή (makeleio.gr) όσο και τηλεοπτική στέγη την οποία και θα ανακοινώσουμε σύντομα..Σας αποκαλύπτουμε ότι το ΜΑΚΕΛΕΙΟ 2 
θα προβάλλεται κάθε Παρασκευή στις 23.45 το βράδυ και κάθε Κυριακή στις 22.00… Επιστρέφουμε πιο δυνατοί!!! Τόσο διαδικτυακά όσο και τηλεοπτικά!!!!

PSI: Ρέκβιεμ για την Ελλάδα - Tής κυρίας Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη, πρώην πρυτάνεως και καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, προέδρου του Ιδρύματος Δελιβάνη

http://olympia.gr/2012/03/31/psi-%CF%81%CE%AD%CE%BA%CE%B2%CE%B9%CE%B5%CE%BC-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/

(Επιλογή του Μίσα)

Προϊόν ενός αναίσχυντου εκβιασμού, που έγινε ωστόσο δεκτός με την, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, δουλικότητα της κυβέρνησής μας, το PSI – κοινώς κούρεμα – λειτούργησε ως «ταύρος σε υαλοπωλείο» καταπατώντας με ανείπωτη βαρβαρότητα κάθε ελπίδα ανόρθωσης της άμοιρης ελληνικής οικονομίας. Έτσι οι θετικές συνέπειες των 4 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα εξοικονομήσουμε, σε ετήσια βάση, από τόκους του χρέους αναιρούνται δραματικά από τις βραχυχρόνιες, αλλά κυρίως μακροχρόνιες υποχρεώσεις που αναλάβαμε απέναντι στους δανειστές μας και που μας εξαφανίζουν, στην κυριολεξία, από προσώπου Γης.

Από το τέλος του 2010 είχα υποστηρίξει σε πολυάριθμα άρθρα μου το αυταπόδεικτο: ότι δηλαδή η αναδιάρθρωση – αναδιαπραγμάτευση του χρέους μας ήταν η μοναδική οδός που θα το καθιστούσε βιώσιμο χωρίς ταυτόχρονα να οδηγήσει τον λαό σε πλήρη εξαθλίωση. Ωστόσο, η λύση αυτή απορρίφθηκε από την κυβέρνηση, ως δήθεν καταστρεπτική για την Ελλάδα, με την επιπολαιότητα ανίδεων που, όμως, είναι πεπεισμένοι ότι εκφράζουν την απόλυτη αλήθεια.

Και έτσι, οδεύοντας ακάθεκτοι, από τότε, προς την ολοκληρωτική καταστροφή, συρθήκαμε, τελικά, χωρίς αντίσταση, σε μια υποχρεωτική μονομερή αναδιάρθρωση – αναδιαπραγμάτευση του χρέους, που πια απέβλεπε στην εξυπηρέτηση των δανειστών μας και όχι του ελληνικού λαού.

Ι. Επιδιώξεις – Επιτεύγματα

Μετά το πέρας του όντως εκτρωματικού αυτού κουρέματος του ελληνικού χρέους, που σίγουρα μας εξασφάλισε μια ζηλευτή θέση στο Guinness, οικονομίας δηλαδή που πανηγυρίζει επειδή χρεοκόπησε, θα προσπαθήσω να οριοθετήσω τις παραμέτρους της νέας πορείας μας προς την άβυσσο. Σε τρεις ενότητες θα εξετάσω πρώτον τι επιδιώξαμε και τι τελικά επιτύχαμε, δεύτερον τις συνέπειες του PSI και τρίτον το πώς θα αναβιώσει η ελπίδα στον τόπο μας.

1. Να γίνει το χρέος διαχειρίσιμο

Η προσφυγή σε κούρεμα χρέους αποτελεί, γενικώς, ομολογία της αδυναμίας εξυπηρέτησής του. Ακριβώς, το κούρεμα αποσκοπεί στο να το καταστήσει ελέγξιμο. Με βάση νεότερες σχετικές έρευνες, ένα χρέος θεωρείται βιώσιμο όταν δεν υπερβαίνει το 90% του ΑΕΠ συγκεκριμένης οικονομίας. Για την ελληνική περίπτωση, ωστόσο, φαίνεται ότι ακολουθήθηκε ειδική αντιμετώπιση, εφόσον το ΔΝΤ δέχεται ότι το 120% μπορεί να εκληφθεί ως βάση βιωσιμότητας.

Αποφασίστηκε, λοιπόν, ότι θα έπρεπε να είμαστε ικανοποιημένοι, η τρόικα πρωτίστως και στη συνέχεια εμείς οι Έλληνες, αν, ύστερα από αιματηρές θυσίες 11 ολόκληρων ετών, το χρέος μας το έτος 2020 θα επανερχόταν στο ίδιο ύψος με το 2009, σημείο εκκίνησης των προβλημάτων μας. Φυσικά η επάνοδος αυτή θα σήμαινε ότι επί 11 ολόκληρα χρόνια ο ελληνικός λαός θα βίωνε ένα σισύφειο έργο. Δυστυχώς, όμως, και αυτό το υποτιθέμενο «ευνοϊκό σενάριο» γρήγορα αποδείχθηκε εξωπραγματικό, εφόσον πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μετά το PSI, εκτιμά το χρέος στο ΑΕΠ, για το 2020, σε 145,5%.

2. Να αποφύγουμε τη χρεοκοπία

Παρότι η χρεοκοπία μας – αφότου δραστηριοποιήθηκαν τα CAC, που έκαναν υποχρεωτικό και όχι πια εθελοντικό το κούρεμα, στην ουρά του, και που έτσι αφυπνίστηκαν τα στοιχήματα CDS – επισημοποιήθηκε, δηλαδή αναγνωρίστηκε ως πιστωτικό γεγονός, η κυβέρνησή μας, ωστόσο, προσπάθησε να αποσιωπήσει αυτή την εξέλιξη υποστηρίζοντας με νοητικές ακροβασίες ότι η ελληνική χρεοκοπία δεν είναι, ακριβώς, χρεοκοπία. Κι όμως, πολυάριθμες αιματηρές θυσίες, και πάνω απ’ όλα το αυτόχρημα εγκληματικό Μνημόνιο ΙΙ, προωθήθηκαν με την ουτοπική υπόσχεση ότι έτσι θα αποφευχθεί η χρεοκοπία.

3. Να μετριαστεί το βάρος των θυσιών του ελληνικού λαού

Παρότι η κυβέρνηση μεταχειρίζεται κάθε μορφής μεθοδεύσεις, αποπροσανατολισμού, τρομοκράτησης του λαού με την εξαγγελία της έλευσης τεράτων της Αποκάλυψης, αν δεν συμμορφωθούμε προς τις υποδείξεις, επίκλησης μονόδρομων, επιβολής στραγγαλιστικών εκβιασμών, απειλής σκληρών τιμωριών κ.ο.κ., πιστεύω ωστόσο πως πια είναι αδύνατον να υποστηριχθεί, έστω και αναμασώντας τα μέχρι τώρα ιλαροτραγικά επιχειρήματα, ότι χάρη στο PSI περιορίστηκαν οι καταστροφές της ελληνικής γενοκτονίας.

Πράγματι, πιστεύω ότι έγινε πια ξεκάθαρο στη συνείδηση του ελληνικού λαού ότι οι απανωτές «σωτηρίες μας» στην πραγματικότητα μας σέρνουν σε πορεία χωρίς επιστροφή. Γιατί πια ο ελληνικός λαός γνωρίζει ότι οι πολυπληθείς «σωτήρες του», εντός και εκτός της Ελλάδας, τον καταδίκασαν ερήμην του να διαβιώνει εφεξής στον τόπο του ως δουλοπάροικος και ως ζήτουλας των περισσευμάτων από τα πλουσιοπάροχα τραπέζια των δανειστών του.

4. Να ανοίξει ο δρόμος για τη βελτίωση της ελληνικής οικονομίας

Αμέσως μετά το πέρας του PSI, ο πρωθυπουργός μας εμφανίστηκε σχεδόν δακρύβρεκτος από τη συγκίνηση για το «αίσιο τέλος» του και, χωρίς βέβαια να συγκεκριμενοποιήσει τα πολλαπλά κατ’ αυτόν οφέλη της Ελλάδας από την υπ’ αριθμόν 10 (δέκα) αυτή «σωτηρία μας», προέβλεψε ωστόσο ότι «ανοίγει ο δρόμος για την ανάκαμψη».

Μπορεί, τελικά, να αποδειχθεί σωστός. Διότι, αν αποδεκατιστεί ο πληθυσμός της χώρας εξαιτίας της μαζικής μετανάστευσης των νέων μας, εξαιτίας της πείνας και των κακουχιών που καθημερινά πλήττουν μεγαλύτερο ποσοστό του λαού, αν πληθύνουν οι αυτοκτονίες εξαιτίας του ξέφρενου πολλαπλασιασμού των λουκέτων, εξαιτίας της ανεξέλεγκτης ανεργίας, που σύντομα θα εμπλουτιστεί και με τους 150.000 δημοσίους υπαλλήλους που θα πεταχτούν, σαν σκουπίδια, στον δρόμο, αν περιοριστούν ακόμη περισσότερο οι γεννήσεις, αν αυξηθούν τα θύματα ληστειών και ανθρωποκτονιών, τότε, ναι, θα επαληθευτούν οι «αισιόδοξες» πρωθυπουργικές προβλέψεις.

Διότι, τότε, τα ψίχουλα του ελληνικού μόχθου θα αποδειχθούν αρκετά για να διατηρήσουν στη ζωή τα εξαθλιωμένα απομεινάρια του ελληνικού λαού.

Πρώτο συμπέρασμα

Κανένας από τους συνήθεις στόχους που τίθενται στο κούρεμα χρέους δεν υλοποιήθηκε στην ελληνική περίπτωση. Αντιθέτως, η κατάσταση χειροτέρεψε σημαντικά, ακριβώς, και εξαιτίας του κουρέματος.

ΙΙ. Συνέπειες του PSI

Η υπογραφή των Μνημονίων, των διαφόρων συμβάσεων και του συνόλου αυτού του φρικιαστικού συρφετού, αφού διαβάστηκαν ή και χωρίς να διαβαστούν, βασίστηκε προφανώς στην υπόθεση ότι «οι Ευρωπαίοι εταίροι μας πασχίζουν να μας σώσουν, αλλά εμείς είμαστε ανεπίδεκτοι».

Υπόθεση που πρέπει, πάραυτα, να εγκαταλειφθεί, διότι αποδείχθηκε περίτρανα ότι δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα. Αντιθέτως, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, επιδιώκοντας στενά εθνικά τους συμφέροντα, αγνοώντας βασικές ιδιορρυθμίες της ελληνικής οικονομίας, λειτουργώντας κάτω από το βάρος απειλών για το μέλλον της ευρωζώνης, υιοθετώντας επικίνδυνες για την ανθρωπότητα, φανατικές ιδεολογίες, αδυνατώντας να υψωθούν στις ανάγκες των περιστάσεων, έχοντας το ενδιαφέρον τους στραμμένο σε επικείμενες βουλευτικές εκλογές, αντιμετώπισαν αρχικά την Ελλάδα ως «φύγε κακό από τα μάτια μου», επιβάλλοντας λύσεις, που ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθούν.

Αλλά, στη συνέχεια… το ξανασκέφθηκαν:

♦ Γιατί όχι και στο ολοκαύτωμα της Ελλάδας;

♦ Γιατί όχι και στο ξεπούλημά της;

♦ Γιατί όχι και στην αποικιοποίησή της;

Ιδίως όταν η κατακαημένη Ελλάδα κατρακυλούσε σε ελεύθερη πτώση προς το βάραθρο, εφόσον οι φυσικοί της υπερασπιστές, οι ταγμένοι εκπρόσωποι του λαού της έσπευδαν, αδίστακτα, να δηλώσουν «Ναι σε Όλα». Γιατί, λοιπόν, να μην απομυζηθεί, μέχρι το μεδούλι, η φτωχότερη, αλλά και η μεσαία τάξη; Γιατί να τεθεί κάποιο όριο στον καταποντισμό μισθών και συντάξεων, στον αποδεκατισμό του κράτους Πρόνοιας, στην πλήρη ζουγκλοποίηση της αγοράς εργασίας, στη νοσηρή φαντασία ενίων υπουργών της κυβέρνησης για τη θέσπιση παρανοϊκών φόρων, στην πλήρη αποδιοργάνωση της δημόσιας παιδείας, της υγείας, της εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας, στις μαζικές απολύσεις εργαζομένων;

Ουδείς λόγος υπάρχει για τέτοιας μορφής δισταγμούς, εφόσον οι Έλληνες αρμόδιοι, σχεδόν με ευγνωμοσύνη, αποδέχονται αυτές τις φρικαλεότητες, και μάλιστα τις εμφανίζουν στον λαό ως «σωτηρία του».

Πολύ συνοπτικά, το απερίγραπτο φιάσκο του PSI έχει ως εξής:

Α. Οικονομικά στοιχεία

1. Το χρέος μας ανέρχεται, ήδη, σε 430 δισ. ευρώ, επειδή στο ήδη υπάρχον χρέος έχουν προστεθεί και τα 130 δισ. ευρώ – ή και 173 δισ. ευρώ, όπως τελευταίως ανακοινώθηκε – του νέου δανείου. Σε πείσμα των αξιωματούχων της Ε.Ε. και των δικών μας, που ισχυρίζονται ότι δήθεν θυσιάζονται και δήθεν «μας βοηθούν», στην πραγματικότητα δεν θα δούμε ούτε σταγόνα από το δάνειο αυτό, εφόσον και αυτό – όπως και το προηγούμενο – θα πάει εν συνόλω για την πληρωμή τόκων στους δανειστές, καθώς βέβαια και για τη βελτίωση της υγείας των τραπεζών μας.

Είναι, ασφαλώς, ξεκάθαρο ότι το ποσό αυτό δεν είναι δυνατόν να πληρωθεί, έστω κι αν υποβληθούν σε συνεχείς και απάνθρωπες θυσίες δέκα γενιές Ελλήνων. Είναι σαφές ότι για ακόμη μια φορά, με το PSI, κερδίζουμε χρόνο. Η ανεπάρκεια, ωστόσο, του κουρέματος, εξαιτίας κυρίως της εγκληματικής αργοπορίας να αποφασιστεί, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη πια πτώση του ΑΕΠ μας, διαπιστώθηκε από τις αγορές, και πριν ακόμη περατωθεί το PSI, γι’ αυτό και ήδη συζητιέται η παροχή και νέου δανείου.

Το φάσμα, όμως, της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας μας, σε πείσμα του PSI, εξηγεί το πώς και το γιατί οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων εξακολουθούν να αγγίζουν βουνοκορφές. Πράγματι, οι υψηλές αυτές αποδόσεις ενσωματώνουν υψηλή πιθανότητα -νέας – ελληνικής χρεοκοπίας.

2. Προαπαιτούμενο για τη χορήγηση του δανείου αυτού των 130 δισ. ευρώ – ή 173 δισ. ευρώ – είναι η πλήρης και χωρίς ημερομηνία λήξης εξαθλίωσή μας. Πέρα, ωστόσο, από τη γενοκτονία, στην οποία μας υποβάλλουν οι δυνάστες μας, με την αμέριστη πάντοτε συμπαράσταση των δικών μας πολιτικών, είναι απαραίτητο να στιγματιστεί και το εντελώς παρανοϊκό πρόγραμμα που, σε πείσμα της μέχρι τώρα τραγικής αποτυχίας του, μας υποχρεώνουν να εφαρμόσουμε. Θεωρώ βέβαιο, και σε πείσμα του νεοφιλελεύθερου φανατισμού από τον οποίο διακατέχονται οι κατακτητές μας, ότι ούτε οι ίδιοι πιστεύουν στην αποτελεσματικότητα των Μνημονίων και συνεπώς ουδόλως αναμένουν ότι από τα ερείπια της ελληνικής οικονομίας θα ξεπηδήσει η ανόρθωσή της.

Πράγματι, έστω κι αν οι δυνάστες μας περιφρονούν βαθύτατα τις γνώμες Ελλήνων και ξένων οικονομολόγων, έστω κι αν εμφανίζονται με την αλαζονική πεποίθηση ότι τα «ξέρουν όλα», δεν νοείται ωστόσο να αγνοούν τη γενική πια κατακραυγή εναντίον της λιτότητας χωρίς ημερομηνία λήξης και ως αυτοσκοπό.

Είναι αδύνατον οι αρμόδιοι, Έλληνες και ξένοι, που μας στραγγαλίζουν, να μην έχουν πρόσβαση στις αναλύσεις των γνωστότερων, διεθνώς, οικονομολόγων, που φιλοξενούνται στα επιφανέστερα διεθνή περιοδικά και που αποδεικνύουν την παντελή έλλειψη βάσης όλων αυτών των προγραμμάτων της συμφοράς; Και δεν είναι πιστευτό ότι στοιχειωδώς νουνεχή άτομα μπορούν να βαυκαλίζονται με την ιδέα ότι, παρά ταύτα, οι ίδιοι έχουν δίκιο και η υπόλοιπη υφήλιος άδικο.

Συνεπώς, πρέπει να συμπεράνουμε ότι τα όποια συμφέροντα των Ευρωπαίων εταίρων μας, τα οποία συμμερίζονται και οι δικοί μας κυβερνητικοί, είναι διαμετρικά αντίθετα των δικών μας. Δηλαδή, πρέπει να συμπεράνουμε ότι το πρόβλημα των Ευρωπαίων εταίρων μας ουδόλως είναι το πώς θα μας σώσουν και ακόμη ουδόλως τους ενδιαφέρει αν καταστραφούμε, φθάνει αυτή η καταστροφή μας να μην βλάψει και τους ίδιους. Επομένως, μόνο αν έχουμε αποφασίσει να προχωρήσουμε σε εθνική αυτοκτονία μπορεί να δικαιολογηθεί η παραμονή μας στο θανατηφόρο καθεστώς της τρόικας. Καθεστώς αιματηρών θυσιών χωρίς αντίκρισμα.

3. Με τις ακροβασίες του PSI το χρέος μας από κυρίως ιδιωτικό μετατράπηκε σε κυρίως επίσημο, δηλαδή προς κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς. Συγκεκριμένα, ενώ πριν από το PSI το 62% του χρέους μας βρισκόταν στον ιδιωτικό τομέα, μετά το PSI το αντίστοιχο ποσοστό έπεσε στο 27%. Αντιθέτως, το 73% του χρέους πέρασε, έτσι, στο ΔΝΤ, στην ΕΚΤ και στους Ευρωπαίους εταίρους μας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι σε μελλοντική αναδιάρθρωση του χρέους μας, που είναι ήδη προ των πυλών, θα εμφανιστούν ανυπέρβλητες δυσκολίες πραγματοποίησής της.

4. Με το Μνημόνιο ΙΙ και με το PSI υποχρεωθήκαμε να καταθέσουμε το σύνολο των διαθεσίμων όπλων μας, που θα μπορούσαν να μας σώσουν από την καταστροφή.

♦ Δεθήκαμε, δηλαδή, με το αγγλικό δίκαιο, που περιορίζει την αποτελεσματικότητα της επιστροφής μας στη δραχμή, εφόσον δεν μπορούμε πια να αποπληρώσουμε το χρέος με πληθωριστικές δραχμές.

♦ Δεχθήκαμε, ακόμη, να επιταχύνουμε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μας, βαφτίζοντάς το «αξιοποίηση» ή/και «απαραίτητη μεταρρύθμιση».

♦ Δεχθήκαμε να αποκεφαλίσουμε 150.000 δημόσιους υπαλλήλους, γιατί έτσι θα αυξηθεί, δήθεν, η «ανταγωνιστικότητά μας».

♦ Δεχθήκαμε, παρά τον μεγάλο αριθμό των πανεπιστημίων μας, του υψηλού ποσοστού νέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και των πολύ σημαντικών επιστημονικών επιτευγμάτων μας, διεθνώς, ότι είμαστε «ανίκανοι να ελέγξουμε τα οικονομικά μας», γι’ αυτό και «χρειαζόμαστε αλλοδαπό επίτροπο, καθώς και στρατό 160 Γερμανών υπαλλήλων, που θα μας ελέγχει».

♦ Δεχθήκαμε να παραιτηθούμε από τη δυνατότητα να δηλώσουμε παύση εξωτερικών πληρωμών, σε χρόνο που θα μας συνέφερε, και συναινέσαμε σε χρεοκοπία με όρους και σε χρόνο που συμφέρει τους δυνάστες μας, αλλά όχι εμάς. Πρόκειται για συμπεριφορά σαφέστατα προδοτική των εθνικών μας συμφερόντων, που επιπλέον θέτει σε άμεσο κίνδυνο την επιβίωση του λαού μας.

5. Είναι, βέβαια, γεγονός ότι, χάρη στο PSI, θα μπορέσουμε να καταβάλουμε τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις μας του Μαρτίου. Θα αποφύγουμε, έτσι, την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Ποιος, όμως, θα ωφεληθεί τελικά από μια τέτοια εξέλιξη; Σαφώς και αποκλειστικά οι δανειστές μας! Σε ό,τι μας αφορά, το τίμημα που καταβάλλουμε για κάθε ευρώ που μας δίνεται είναι, αυτόχρημα, απαγορευτικό. Και τούτο διότι το αντάλλαγμα αυτό αφορά αδιαπραγμάτευτες αξίες, όπως η εθνική μας ανεξαρτησία, η εθνική μας κυριαρχία, η εθνική μας αξιοπρέπεια, η δυνατότητα να ρυθμίζουμε τα του οίκου μας, η διατήρηση ενός βιοτικού επιπέδου ευρωπαϊκής και όχι αφρικανικής χώρας.

6. Άρχισαν να μας σέρνουν στα δικαστήρια, αμέσως και τόσο γρήγορα μετά την περάτωση του PSI. Μας απειλούν, ήδη, με κατασχέσεις κρατικών περιουσιών εκατοντάδες περιπτώσεις θεσμικών επενδυτών ή φυσικών προσώπων, που αρνήθηκαν να υπαχθούν στο κούρεμα και που ήδη προσφεύγουν ενώπιον διεθνών δικαστηρίων. Οι κατασχέσεις προβλέπεται ότι θα αρχίσουν μέσα σε τρία χρόνια.

7. Το PSI δεν μας έσωσε από τη χρεοκοπία, αν και η απειλή της υπήρξε η βασική δικαιολογία για να δεχθούμε τα πάνδεινα. Η πιθανότητα χρεοκοπίας μας εξακολουθεί να ανέρχεται σε 80%. Και πριν αλέκτορα φωνήσαι… οι εταίροι μας απαιτούν και άλλα αιματηρά μέτρα, ύψους 11,5 δισ. ευρώ, έως το 2014. Από πού θα βρεθεί αυτό το τεράστιο ποσό; Μα από τις συνήθεις πια πηγές των απολύσεων, των περικοπών μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, της ακατάσχετης αύξησης των φορολογικών βαρών, που επιπίπτουν μονίμως επί μισθωτών και συνταξιούχων, αλλά βέβαια και από το ξεπούλημα της Ελλάδας. Μια Λερναία Ύδρα, που πίνει το αίμα μας.

Και, φυσικά, το PSI δεν πρόκειται να μας οδηγήσει στην ανάπτυξη, όπως αβάσιμα προβλέπει η τρόικα για το 2014. Διότι, για όλες αυτές τις ανεδαφικές προβλέψεις, είναι σαφές ότι δεν λαμβάνεται υπόψη η καταστρεπτική και διαρκής επίδραση των αρνητικών πολλαπλασιαστικών αποτελεσμάτων, που θα γονατίσουν οριστικά την ελληνική οικονομία. Θα την καταστήσουν κρανίου τόπο. Και βέβαια το PSI δεν πρόκειται να μας επιστρέψει στις αγορές πριν, ίσως, από το 2040.

Σ’ αυτήν τη δραματική περίοδο, μέσα στην οποία επιταχύνεται η επιχείρηση της γενοκτονίας μας, θέλω να στιγματίσω γι’ ακόμη μια φορά, μια άθλια εκστρατεία, που βαίνει παράλληλα και που ενισχύεται από πολλά ΜΜΕ. Πρόκειται για την επανάληψη προσπαθειών γενίκευσης κάποιων μεμονωμένων κρουσμάτων διαφθοράς, στον δημόσιο τομέα, για να δικαιολογηθεί αυτή τη φορά η κατάργηση επιδομάτων κ.λπ. σε δικαιούχους του Δημοσίου. Συνεχίζονται, δυστυχώς, ακάθεκτες, οι γκαιμπελικής έμπνευσης μεθοδεύσεις.

Β. Το PSI και η υπόστασή μας

1. Με το Μνημόνιο ΙΙ και το PSI, που με εκβιαστικό τρόπο μας επιβλήθηκαν ως προαπαιτούμενα για τη χορήγηση του νέου δανείου, εκχωρήσαμε την υπόστασή μας ως ανεξάρτητου ευρωπαϊκού κράτους. Εκχωρήσαμε, για ένα κομμάτι ψωμί, το μέλλον της Ελλάδας και του λαού μας.

2. Αποτέλεσμα της πλήρους υποταγής μας στους κατακτητές είναι και η ταπεινωτική και άκρως προσβλητική απόφαση των φορέων του PSI, με απόλυτη σύμπνοια του δικού μας υπουργού Οικονομικών, για τη «μη αποζημίωση των Ελλήνων ιδιωτών, κατόχων ελληνικών ομολόγων». Ιδίως, και αν η απόφαση αυτή συνδυαστεί με μια άλλη που απαλλάσσει τη γνωστή μας Siemens από το κούρεμα των ομολόγων μας. Ανταλλάξαμε την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία με την επίσημη κατάληξή μας σε προτεκτοράτο της Ε.Ε. Και στο μεταξύ η Γερμανίδα καγκελάριος έδωσε εντολή σε εξειδικευμένη επιτροπή να καταρτίσει σχέδιο, με την ονομασία «Εύρηκα», για τους όρους και τις μεθόδους της πλήρους ρευστοποίησης του δημόσιου πλούτου μας.

Δεύτερο συμπέρασμα

Το PSI μας αποτελειώνει. Δεν έχουμε το δικαίωμα να παραμείνουμε αδρανείς, όταν η πατρίδα μας χάνεται

http://topontiki.gr/article/32928

Τα golden boys της τρόϊκας: 90 εκατ. θα εισπράξουν για τις υπηρεσίες τους οι ...διασώστες!!!

http://www.anatropi2020.gr/2012/03/golden-boys-90.html

Ούτε η Πάμελα Άντερσον και η ομάδα των διασωστών της επιτυχημένης (για πολλά χρόνια) τηλεοπτικής σειράς Baywatch δεν θα πληρώνονταν τόσο αδρά. Κι, όμως, οι διασώστες της ελληνικής οικονομίας που εργάζονται ως τεχνικοί σύμβουλοι παρά την τρόϊκα θα εισπράξουν τεράστια ποσά, ενώ παράλληλα ταξιδεύουν business class, διαμένουν σε πανάκριβα ξενοδοχεία ( Hilton, King George, St.  George Lycabetus και Μεγάλη Βρετάνια) και ξοδεύουν με άνεση. Οι πληροφορίες θέλουν, μάλιστα, την ομάδα των κ.κ Τόμσεν και Μόρς να έχουν ζητήσει να διαμένουν κατά τις επισκέψεις τους, τους καλοκαιρινούς μήνες, σε παραθαλάσσια ξενοδοχεία όπως ο Αστέρας στη Βουλιαγμένη και το Lagonissi Grand Resort για να απολαμβάνουν τη θάλασσα και τις υψηλού επιπέδου υπηρεσίες!
Όπως έγινε γνωστό, αμοιβή 90 εκατ. ευρώ πρόκειται να λάβουν τα τεχνικά στελέχη της Τρόικας για τις «δουλειές» τους στην Αθήνα. Την ώρα που στην Ελλάδα εφαρμόζεται το χειρότερο πρόγραμμα λιτότητας με περικοπές μισθών, συντάξεων και με απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων οι ελεγκτές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ βρήκαν τρόπο για το πώς θα αυξήσουν τις αποδοχές τους εκμευταλευόμενοι τον έλεγχο της ελληνικής οικονομίας.
H Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη εγκρίνει ένα ποσό της τάξης των 90 εκατ. ευρώ για τις υπηρεσίες που πρόκειται να προσφέρουν στην χώρα μας τα στελέχη...



 από Βρυξέλλες, Ουάσιγκτον αλλά και αυτά που πρόκειται να έρθουν από Αυστρία, Βέλγιο, Ιταλία, Ισπανία, Βουλγαρία.
Πηγές του υπουργείου Οικονομικών με άριστη ενημέρωση επί του θέματος επισημαίνουν ότι το ποσό αυτό θα φθάσει στις «τσέπες» των τεχνικών κλιμακίων μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) τα έσοδα του οποίου πρόκειται να ενισχυθούν τους επόμενους μήνες με το προηγούμενο ποσό. Δεν αποκλείεται το κονδύλι από την Ε.Ε. να φθάσει ακόμη και τα 100 εκατ. ευρώ σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, δεδομένου η «πολυεθνική δύναμη» των τεχνοκρατών θα αυξηθεί απότομα έως το καλοκαίρι.

Να σημειωθεί ότι ο επικεφαλής της ομάδας εργασίας της ΕΕ στην Ελλάδα, Χορστ Ράιχενμπαχ σε πρόσφατη συνέντευξη του έκανε λόγο για άφιξη 160 και πλέον ελεγκτών που θα φθάσουν στην Αθήνα το αργότερο μέχρι το καλοκαίρι.

Ήδη το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας, με τη βοήθεια των διαφόρων ομόσπονδων κρατιδίων, κατάφερε να συγκροτήσει κλιμάκιο 100 εφοριακών οι οποίοι πρόκειται να συμμετάσχουν σε αποστολές στην Ελλάδα. Μεγάλη ήταν και η ανταπόκριση από πλευράς Κρατών Μελών για παροχής βοήθειας στα προβλήματα της Ελλάδας.

Συνολικά δήλωσαν πρόθυμες δώδεκα χώρες-μέλη (Αυστρία, Βέλγιο, Δανία, Γερμανία, Βουλγαρία, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία κλπ). Και πώς να μην ήταν άλλωστε μετά την ενημέρωση που είχαν για την χρυσή αμοιβή που θα λάβουν για τις υπηρεσίες τους στην Αθήνα. Δικαίωμα σε αυτό το κονδύλι θα έχουν και οι εμπειρογνώμονες από τη Σουηδία για την συνεισφορά τους στο θέμα της βελτίωση της είσπραξης οφειλών, όπως και οι εμπειρογνώμονες από τη Δανία και τη Γαλλία για τις συμβουλές που θα παράσχουν για τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου αλλά και για τις τεχνικές βοήθειας σε ότι αφορά στον καλύτερο φορολογικό έλεγχο.

Στην μοιρασιά θα μπουν και τα στελέχη από την Ισπανία για την τεχνική βοήθεια σχετικά με τη φορολόγηση των «σημαντικών» φορολογουμένων αλλά και για την είσπραξη των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης. Πολλοί από αυτούς τους τεχνοκράτες έχουν αρχίσει ήδη αρχίσει να έρχονται στην Αθήνα. Χθες τρία κλιμάκια ξένων αποτελούμενα από επτά ελεγκτές «έκοβαν βόλτες» στο Γενικό Λογιστήριο χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα για τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας. Το γεγονός αυτό ανάγκασε τα στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου να χάνουν πολύτιμο χρόνο για την ενημέρωση των γκρουπ της Τρόικας, η οποία τις περισσότερες φορές έπαιρνε τη μορφή σεμιναρίου…

Η ΜΗΝΥΣΗ ΣΤΗ ΧΑΓΗ ΓΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΠΟΥΛΙΑ, ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ, ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΠΑΓΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ…

http://olympia.gr/2012/03/31/%CE%B7-%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%87%CE%B1%CE%B3%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB/ 

Γράφει ο Πάνος

”Μια Ελληνίδα πολίτης, η Χριστίνα Σαλέμη, κάτοικος Χαλκίδας, εμφανίστηκε στον εισαγγελέα του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου της Χάγης και κατέθεσε καταγγελία κατα του Προέδρου της δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, του πρώην πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου, του νυν πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου και του υπουργού οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου, για γενοκτονια κατα του Ελληνικού λαού. Η καταγγελία είναι νομικά τεκμηριωμένη.” 

Αυτά αναφέρει στην ιστοσελίδα του ο Μax Keiser

Itʼs about time
A Greek citizen, Christina Salemi, resident of Chalkida, appeals to the prosecutor of the International Criminal Court of the Hague and sues President Kaloros Papoulias, current PM Lucas Papademos, former PM George Papandreou and Finance Minister Evangelos Venizelos for genocide of the Greek people. In her letter, Salemi accuses Greeceʼs political leadership of genocide and crimes against the Greeks, that were committed after October 5th, 2009.  ( maxkeiser )

Διαβάστε ολόκληρη την καταγγελία της Χριστίνας Σαλεμή

83515418 Icc Notification

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ!

http://www.kourdistoportocali.com/articles/10553.htm 

Ένα απίστευτο κόλπο που μόνο οι Πασόκοι θα μπορούσαν να σκαρφισθούν βρίκεται σε εξέλιξη και δεν είναι άλλο από το "παιδομάζωμα" των μεταναστών.
Είναι διάχυτη η αίσθηση ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών θα μετατραπούν την Κυριακή των εκλογών σε εκατοντάδες χιλιάδες ψηφαλάκια του Πασόκ. Ο Αχμέτ και ο Τσετίν από το Πακιστάν θα βρεθούν με ταυτότητες και πράσινα δαγκωτά ψηφοδέλτια μπροστά στις κάλπες.
Όπως τότε που εξελέγη μαγικά ο Σημίτης των Ιμίων και της ΟΝΕ...

ΝΥΧΤΑ ΚΟΛΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΙΣΣΟ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ!

http://halkidikinews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=5512:i-ierissos-ezise-mia-nihta-kolasis&catid=1&Itemid=5

Βομβαρδισμένο τοπίο μοιάζει η Ιερισσός και το πρώτο φως της ημέρας ανέδειξε το μέγεθος των χθεσινοβραδινών αναταραχών και επεισοδίων.  Αυτοκίνητα αναποδογυρισμένα, κάδοι απορριμμάτων κατεστραμμένοι, υπολείμματα φωτιάς και στάχτες… Η απογευματινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Αριστοτέλη έληξε άδοξα και κατέληξε με την Ιερισσό να μετρά τις πληγές της. Η παράταξη του Μιχάλη Βλαχόπουλου ζήτησε την παραίτηση του αντιδημάρχου Βασίλη Μοσχόπουλου, γιατί στα γεγονότα των Σκουριών εμφανιζόταν «ως εκπρόσωπος της εταιρείας και των εργαζομένων και όχι ως αντιδήμαρχος». Ο δήμαρχος Χρήστος Πάχτας κάλυψε τον αντιδήμαρχό του και είπε στη συνεδρίαση ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί ο κ.Μοσχόπουλος και ότι τον έστειλε ο ίδιος για να παρέμβει στις Σκουριές εκ μέρους του δήμου. Ο επικεφαλής της μειοψηφίας του ΔΣ Μιχάλης Βλαχόπουλος και τα μέλη της αποχώρησαν από το Δημοτικό Συμβούλιο. Μόλις αυτό έγινε γνωστό συγκεντρώθηκε πλήθος κατοίκων έξω από το Δημαρχείο για να διαμαρτυρηθεί. Τα επεισόδια δεν άργησαν να ξεκινήσουν. Οι αντιδρώντες απέκλεισαν τις εισόδους του κτηρίου και δεν επέτρεπαν κανέναν από τους περίπου 40 δημοτικούς συμβούλους και υπαλλήλους και το δήμαρχο Χρήστο Πάχτα να εξέλθουν από το Δημαρχείο. Μέχρι τις 4 τα χαράματα έμειναν εγκλωβισμένοι μέσα στο Δημαρχείο, ενώ απ’ έξω αντιδρώντες και ΜΑΤ είχαν επιδοθεί από νωρίς σε έναν άνευ προηγουμένου κλεφτοπόλεμο γύρω από το Δημαρχείο και εντός των στενών δρόμων της περιοχής. Έπεσαν πέτρες, ρίχτηκαν δακρυγόνα, άναψαν φωτιές, αναποδογυρίστηκαν αυτοκίνητα. Εικόνες θλιβερές που γυρίζουν τη βόρεια Χαλκιδική στη δεκαετία του ’90, όταν και τότε είχαν σημειωθεί σοβαρά επεισόδια μεταξύ κατοίκων και αστυνομικών, που κανείς δεν ήθελε να θυμηθεί… Εκείνες οι μέρες φαίνεται ότι ξαναγύρισαν. «Η νεολαία της περιοχής είναι εξοργισμένη και δεν θα κάνει πίσω. Δεν θα ανεχτεί κανένας αυτό το ξεπούλημα» λένε στο halkidikinews.gr μέλη της επιτροπής των αντιδρώντων. «Ο κ.Βλαχόπουλος με την αποχώρησή του από το δημοτικό συμβούλιο άναψε φωτιές στην Ιερισσό» δήλωσε στο halkidikinews.gr o αντιδήμαρχος Βασίλης Μοσχόπουλος, υποδεικνύοντας ουσιαστικά τον κ.Βλαχόπουλο, ως ηθικό αυτουργό της ανεξέλεγκτης κατάστασης. Ο κ.Βλαχόπουλος μιλώντας στο halkidikinews.gr εξήγησε τους λόγους της αποχώρησής του από την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου. «Δεν μπορώ να παραβρίσκομαι με ανθρώπους που υποκινούν γεγονότα αυτοδικίας» είπε ο κ.Βλαχόπουλος στοχοποιώντας τον αντιδήμαρχο κ.Μοσχόπουλο για τη στάση του τις προηγούμενες μέρες στις Σκουριές. Τα επεισόδια έληξαν τα ξημερώματα και μετά από διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών, εντός και εκτός Δημαρχείου και αοφύ ήδη είχε γίνει η Ιερισσός γυαλιά καρφιά, αποφάσισαν να συμφωνήσουν και να αποχωρήσουν όλοι για τα σπίτια τους... Δυστυχώς, το κλίμα στην Ιερισσό μυρίζει μπαρούτι και οι κάτοικοι που αντιδρούν στην επένδυση χρυσού είναι αποφασισμένοι να φθάσουν μέχρι το τέλος. Το ζήτημα είναι, εάν νέοι και παλιοί μέτοχοι της Ελληνικός Χρυσός θα αντέξουν τον πόλεμο νεύρων και την αντίδραση της τοπικής κοινωνίας που πλέον έχει εξαγριωθεί… του Θοδωρή Δούκα ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΚΑΤΕΓΡΑΨΕ ΤΟ halkidikinews.gr ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΙΣΣΟ ΕΔΩ και ΕΔΩ φωτογραφίες:enpoarneas.blogspot.com

Συντηρητικοί Μαρξιστές (Α' μέρος)... - Του κ. Γιάννη Βαρουφάκη

http://hassapis-peter.blogspot.com/2012/03/blog-post_3929.html

Μετά τους Δεσμευμένους Ελευθεριάζοντες και τουςΣυνθηκολογημένους Κευνσιανούς (βλ. εδώ για τοΜέρος Β), σήμερα ήρθε η σειρά των εγχώριων μαρξιστών που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα έκαναν τον Καρλ Μαρξ να βγει από τα ρούχα του – ακριβώς όπως οι Δεσμευμένοι Ελευθεριάζοντες θα εκνεύριζαν τον γκουρού τους Friedrich von Hayek, και οι Συνθηκολογημένοι Κευνσιανοί τον....

John Maynard Keynes.

Πριν προχωρήσω, επιτρέψτε μου να θυμίσω τον σκοπό αυτών των τριών άρθρων: Να εξετάσουν κατά πόσον οι έλληνες διαμορφωτές της κοινής γνώμης (πολιτικοί, επιστήμονες, σχολιαστές) είναι συνεπείς με τις αρχές, και την ιδεολογία, που οι ίδιοι δηλώνουν ότι έχουν. Στόχος μου δεν είναι να αμφισβητήσω τον νεοφιλελευθερισμό, τον Κευνσιανισμό ή, σήμερα, τον Μαρξισμό. Στόχος μου είναι να καταδείξω τον τρόπο με τον οποίο οι κυρίαρχοι εκπρόσωποι, στην Ελλάδα, αυτών των τριών ιδεολογικών ρευμάτων πέφτουν σε αντιφάσεις με αυτά που οι ίδιοι λένε ότι πιστεύουν. Πολλοί μου λέτε: Και γιατί πρέπει κάποιος σώνει και καλά πρέπει να είναι «πιστός» στο ιδεολόγημά του; Γιατί να μην μπορεί κάποιος να δηλώνει επηρεασμένος από τον Hayek αλλά και να δέχεται κάποια από τα επιχειρήματα του Keynes, ή και του Μαρξ ακόμα, παρόλο που ο Hayek τα απέρριπτε; Συμφωνώ απόλυτα. Όμως, σε αυτή την περίπτωση πρέπει να απαιτήσουμε το εξής: Να μας εξηγήσουν επακριβώς σε ποιο σημείο της ανάλυσης του «γκουρού» τους διαφωνούν με αυτόν, τι αντιπροτείνουν οι ίδιοι, και με ποιο τρόπο εντάσσουν στην ιδεολογία τους τα επιχειρήματα της «άλλης» πλευράς. Από την ποιότητα αυτής της απάντησης εμείς, το «κοινό» τους, θα μπορέσουμε να κρίνουμε το κατά πόσον επρόκειτο για πραγματικά συνεκτική συνθετική σκέψη (που απαιτούν τα νέα δεδομένα και η νέα τους ανάλυση) ή για απλή ασυνέπεια (που επιβάλει το συμφέρον τους στην σημερινή συγκυρία). Ιδίως τώρα που πλησιάζουν εκλογές, εμείς οι εκλογείς έχουμε υποχρέωση να θέτουμε τέτοια αμείλικτα ερωτήματα σε εκείνους που θέλουν να μας εκπροσωπήσουν.

Η συνεισφορά του Μαρξ

Πριν καλά-καλά αναδυθεί ο σύγχρονος καπιταλισμός, ο Μαρξ είχε διαισθανθεί το μεγαλείο αλλά και τις αντιφάσεις του. To 1848 έγραφε ότι η αστική τάξη «έχει επιτύχει θαύματα πολύ σημαντικότερα από τις Αιγυπτιακές Πυραμίδες, τα Ρωμαϊκά Υδραγωγεία, τις Γοτθικές Μητροπόλεις.» «Δημιούργησε παραγωγικές δυνάμεις πιο γιγάντιες, πιο κολοσσιαίες από εκείνες που είχαν δημιουργήσει όλες οι προηγούμενες γενιές μαζί.» Ο καπιταλισμός «δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς να γεννά συνεχείς τεχνολογικές επαναστάσεις ανατρέποντας όχι μόνο τις παραγωγικές δυνάμεις αλλά και τις κοινωνικές σχέσεις.» Φανταστείτε τι διθύραμβους θα έγραφε σήμερα για το Διαδίκτυο, τις νέες τεχνολογίες, και τον τρόπο με τον οποίο όλα αυτά καταστρέφουν το παλιό και φέρνουν το νέο.

Όταν ο Μαρξ έγραφε την φράση «όλες οι κατεστημένες εθνικές βιομηχανίες έχουν καταρρεύσει, ή καταρρέουν καθημερινά», δεν θρηνούσε για αυτές: χαιρέτιζε την κατάρρευσή τους! Όταν προσέθετε την συναφή φράση πως «στην θέση των παλαιών επιθυμιών, που ικανοποιεί η εγχώρια παραγωγή μιας χώρας, δημιουργούνται νέες επιθυμίες για τα προϊόντα χωρών μακρινών και κλιμάτων εξωτικών», όχι μόνο προέβλεπε πως στο Λονδίνο σήμερα ο μέσος Άγγλος θα καταναλώνει ελαιόλαδο και θα αγοράζει μάνγκο, αλλά και επικροτούσε την παγκοσμιοποίηση αυτή.

Το γεγονός ότι διέκρινε ότι αυτό το θαύμα του καπιταλισμού ερχόταν «πακέτο» με μια σκοτεινή πλευρά, σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τον θαυμασμό του Μαρξ για τα επιτεύγματά του. Αντίθετα, ο Μαρξ θέλει διακαώς να κρατήσει τα «καλά» του καπιταλισμού, να τον προστατέψει από τους καταστροφείς του (είτε αυτοί είναι αριστοκράτες-ραντιέρηδες που μισούν την επιχειρηματικότητα είτε ρακένδυτοι Λουδίτες που φοβούνται το καινούργιο), αλλά βεβαίως και να ανατρέψει τις αντιφάσεις του.

Ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβουμε την αγωνία του Μαρξ, είναι να θυμηθούμε την νουβέλα της Mary Shelley που σκαρφίστηκε τον θρύλο του Dr Frankenstein. Ο ήρωας της Shelley, καλός κ’ αγαθός επιστήμονας, απλά ήθελε να νικήσει τον θάνατο. Όπως ο Προμηθέας μας δώρησε την φωτιά, έτσι κι εκείνος ήθελε, μέσα από την επιστημονική δίοδο, να μας δώσει την Αθανασία, να μας βοηθήσει να μην χρειαστεί ξανά να χάσουμε τους αγαπημένους μας. Όμως, η τεχνολογία τον πρόδωσε. Δημιούργησε ένα τέρας που, τελικά, τον σκότωσε. Αυτός είναι ο φόβος του Μαρξ για τον καπιταλισμό: δημιουργεί καταπληκτικές τεχνολογίες, οικοδομεί αφάνταστες παραγωγικές δυνατότητες, που υπόσχονται να μας απελευθερώσουν από τον ανόητο μόχθο (καθιστώντας μας όλους εν δυνάμει φιλόσοφους σε κάποια Αγορά, όπως της Αρχαίας Αθήνας των ονείρων του), αλλά, εν τέλει, αυτά τα ίδια τα μηχανήματα καταλήγουμε να τα υπηρετούμε όλοι, πλούσιοι και φτωχοί. Καπιταλιστές και προλετάριοι γινόμαστε σκλάβοι των μηχανών που έπρεπε να μας απελευθερώνουν. Του χρήματος που τα λαδώνει. Κι όχι μόνο γινόμαστε σκλάβοι τους, αλλά σκλάβοι που, περιοδικά, δεν έχουν καν το δικαίωμα να... δουλεύουν.

Αυτό είναι το δράμα του καπιταλισμού στα μάτια του Μαρξ. Ότι δημιουργεί ταυτόχρονα συγκλονιστικές δυνατότητες παραγωγής και απελευθέρωσης αλλά, παράλληλα, δημιουργεί και μορφές δυστυχίας που η ανθρωπότητα δεν έχει ξαναζήσει. Αυτά τα δύο, τον ανείπωτο πλούτο και την αβάσταχτη φτώχεια, τα δημιουργεί η ίδια ακριβώς διαδικασία. Το ερώτημα, λοιπόν, που έθεσε ο Μαρξ στον εαυτό του, και το οποίο προσπαθούσε να απαντήσει μέχρι την τελευταία του στιγμή, ήταν: Πώς μπορούμε να κρατήσουμε την δημιουργική δυναμική του καπιταλισμού, απεμπολώντας τις καταστροφικές (και μάλιστα αυτο-καταστροφικές) τάσεις του; 

Ας δούμε όμως τώρα από που προκύπτει η πεποίθηση του Μαρξ για αυτή την τεράστια αντίφαση που θεωρεί ότι χαρακτηρίζει τον καπιταλισμό. Ο Μαρξ ξεκινά την ανάλυσή του με την εξής υπόθεση: Μόνο η ανθρώπινη εργασία δημιουργεί αξία. Οι μηχανές, η γη, το πετρέλαιο, είναι απλώς πρώτες ύλες. Χωρίς τον ανθρώπινο μόχθο, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια στοίβα «υλικών». Άρα, η αξία του κάθε εμπορεύματος, π.χ. του κάθε κινητού, αντανακλά τον ανθρώπινο μόχθο που «σπαταλήθηκε» για την κατασκευή του. Για αυτό, μετά από λίγο καιρό, όταν η παραγωγή αυτοματοποιηθεί, οι ηλεκτρονικές συσκευές φτηναίνουν: επειδή αυξάνεται το ποσοστό συμμετοχής στην παραγωγή τους των άψυχων μηχανών και, παράλληλα, μειώνεται το ανάλογο ποσοστό συμμετοχής της ανθρώπινης εργασίας. Και η αξία της ανθρώπινης εργασίας από τι καθορίζεται;

Εδώ έγκειται η σημαντική αναλυτική συνεισφορά του Μαρξ: το ότι ξεκαθαρίζει την διπλή φύση της εργασίας. Η πρώτη «φύση» της εργασίας είναι εκείνη που αγοράζει ο εργοδότης καταβάλλοντας ένα μισθό – η εργασία-εμπόρευμα, με άλλα λόγια. Η αξία της εργασίας-εμπόρευμα μεταφράζεται, σε όρους χρήματος, στον μισθό. Υπάρχει όμως κι η δεύτερη φύση της εργασίας: η εργασία-δραστηριότητα, ή ο μόχθος, η σκέψη, η δημιουργικότητα, το ταλέντο του εργαζόμενου την ώρα που εργάζεται. Αυτή η δεύτερη μορφή εργασίας δεν είναι εμπόρευμα, δεν αγοράζεται. Είναι όμως «δημιουργική ενέργεια» που εμφυσά αξία στα προϊόντα της επιχείρησης.

Περιληπτικά, οι εργαζόμενοι ζουν πουλώντας την εργασία-εμπόρευμα τους με αντάλλαγμα τον μισθό που αντανακλά την πραγματική αξία αυτού του εμπορεύματος. Όμως, την ώρα της δουλειάς, οι εργαζόμενοι προσφέρουν στην επιχείρηση την εργασία-δραστηριότητα τους, η οποία προσδιορίζει την αξία των παραγόμενων από αυτούς προϊόντων. Για να είναι βιώσιμο το καπιταλιστικό σύστημα, λέει ο Μαρξ, η συνολική αξία της εργασίας-δραστηριότητας (δηλαδή των προϊόντων) πρέπει να υπερβαίνει την συνολική αξία της εργασίας-εμπόρευμα (δηλαδή των μισθών). Αυτή η διαφορά ονομάζεται υπεραξία και παρακρατάται από τον εργοδότη. Με αυτά τα χρήματα, ο εργοδότης αποπληρώνει τα δάνεια του στην τράπεζα και πληρώνει νοίκι στον ιδιοκτήτη του ακίνητου. Τα υπόλοιπα αποτελούν τα κέρδη του επιχειρηματία. Στον βαθμό όμως που ο επιχειρηματίας αντιμετωπίζει έντονο ανταγωνισμό, αναγκάζεται να τα επενδύσει σε νέα τεχνολογία για να μην μείνει πίσω σε σχέση με τον ανταγωνισμό, για να μην φαλιρίσει στο μέλλον (στην περίπτωση που οι ανταγωνιστές καταφέρουν, με νέες τεχνολογίες, να ρίξουν το κόστος τους κάτω από το δικό του). Έτσι, σύμφωνα με τον Μαρξ, τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι εργοδότες ζουν δύσκολα κάτω από το βάρος του ανταγωνισμού: οι εργαζόμενοι φυτοζωούν, εισπράττοντας την πενιχρή αξία της εργασίας-εμπορεύματός τους, ενώ κι οι εργοδότες αναγκάζονται να επενδύουν τα κέρδη τους σε νέα τεχνολογία, υπό τον φόβο ότι θα καταλήξουν κι αυτοί υπάλληλοι άλλων εργοδοτών (σε περίπτωση που οι ανταγωνιστές τους τους ξεπεράσουν σε παραγωγικότητα).

Και πού είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα σύμφωνα με τον Μαρξ έγκειται στο γεγονός ότι αυτή η κοινωνική οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας παραγάγει, με μαθηματική ακρίβεια, Κρίσεις. Για του λόγου το αληθές, να τι έγραφε επί λέξει: «Κρίσεις στην επιχειρηματική δραστηριότητα θέτουν υπό αίρεση, κάθε φορά και πιο απειλητικά, την ύπαρξη ολόκληρης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Στην διάρκεια αυτών των κρίσεων, ανά καιρούς καταστρέφεται όχι μόνο ένα μέρος των παραχθέντων προϊόντων, αλλά και των παραγωγικών δυνάμεων που δημιουργήθηκαν στο παρελθόν.» Πόσο πιο συγκεκριμένα μπορούσε να το πει ο άνθρωπος;

Το ερώτημα βέβαια τίθεται: Σε τι οφείλεται αυτή η περιοδική καταστροφή η οποία θυσιάζει στον Καιάδα της Ιστορίας ολόκληρες γενιές, όπως η σημερινή στην χώρα μας; Η απάντηση του Μαρξ ήταν η εξής:

Ας υποθέσουμε ότι ξεκινάμε με μία περίοδο «παχιών αγελάδων». Η οικονομία μεγεθύνεται, οι επενδύσεις καλά κρατούν, και οι εργοδότες επανεπενδύουν πρόθυμα τα κέρδη τους σε περισσότερα και καλύτερα μηχανήματα. Είναι η κατάσταση αυτή διατηρήσιμη; Ο Μαρξ κοίταξε αυτή τη ρόδινη εικόνα μιας μεγεθυνόμενης καπιταλιστικής οικονομίας και διέκρινε την αρχή μιας επικείμενης οικονομικής κρίσης. Καθώς η παραγωγή αυτοματοποιείται, κάθε μονάδα προϊόντος ενσωματώνει όλο και λιγότερη ανθρώπινη εργασία. Και καθώς η τελευταία είναι εκείνη που καθορίζει την αξία των εμπορευμάτων, η μείωση των αξιών, η πτώση των τιμών και η κατάρρευση των κερδών είναι απλά ζήτημα χρόνου. Κάποιες επιχειρήσεις, οι περισσότερο ευάλωτες, θα χρεοκοπήσουν προκαλώντας μία αρνητική αλυσιδωτή αντίδραση: οι πρώτοι εργάτες που θα μείνουν άνεργοι θα περικόψουν την κατανάλωσή τους και έτσι θα μειώσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη κάποιων άλλων επιχειρήσεων οι οποίες θα αναγκαστούν τότε να απολύσουν περισσότερους εργαζόμενους κ.ο.κ. μέχρι η οικονομία να περιέλθει σε στασιμότητα οπότε τεράστιες ουρές ανέργων θα μαζεύονται έξω από τις πύλες εργοστασίων που υπολειτουργούν (ή, ακόμα χειρότερα, που έχουν κλείσει), ψάχνοντας απεγνωσμένα για δουλειά.

Σε κάποιο σημείο, η Ύφεση θα έχει βαθύνει τόσο πολύ, που όσες επιχειρήσεις έχουν επιβιώσει θα αρχίσουν να πηγαίνουν καλύτερα. Αυτό θα συμβεί διότι, με πολλούς από τους ανταγωνιστές τους να έχουν τεθεί εκτός αγοράς, θα απολαμβάνουν ένα πολύ μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς. Παρά το ότι η πίτα θα έχει συρρικνωθεί, θα υπάρχουν πολύ λιγότερες επιχειρήσεις που θα ανταγωνίζονται για κάποιο κομμάτι, με αποτέλεσμα όσοι έχουν μείνει στο παιχνίδι να είναι σε θέση να αρπάξουν ένα μεγαλύτερο κομμάτι από την (εντούτοις συρρικνωμένη) πίτα. Επιπρόσθετα, μέσω της δημιουργίας τεράστιων ποσοτήτων ανενεργού κεφαλαίου και εργασίας, οι τιμές των οποίων θα πέσουν κάτω από τις αξίες τους, η Ύφεση θα μειώσει τα κόστη των επιχειρήσεων. Με απλά λόγια, κατά τη διάρκεια της Ύφεσης, οι επιχειρήσεις που θα έχουν επιβιώσει θα είναι σε θέση να αγοράσουν πρώτες ύλες, ηλεκτρονικό εξοπλισμό και μηχανήματα, για ένα κομμάτι ψωμί. Όσον αφορά στους εργάτες, απεγνωσμένοι καθώς θα είναι για δουλειά, θα εργαστούν για χαμηλότερους μισθούς και – ακόμα και αν ο μισθός τους δεν μειωθεί – θα εργαστούν πολύ πιο σκληρά φοβούμενοι ότι μπορεί, με κάθε καπρίτσιο του εργοδότη, να πεταχτούν στον ανθρώπινο σωρό που περιμένει με αξιολύπητο τρόπο έξω από τις πύλες του εργοστασίου. Σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο, δεν είναι καθόλου περίεργο ότι, σύμφωνα με τον Μαρξ, οι οικονομικές κρίσεις είναι για τον καπιταλισμό ό,τι και η κόλαση για τον Χριστιανισμό: απολύτως αναγκαίες.

Σε αντίθεση όμως με την κόλαση, μία οικονομική κρίση δεν είναι μόνιμη. Προσπαθώντας να επαυξήσουν την κυριαρχία τους στην αγορά, οι επιχειρήσεις που έχουν επιβιώσει αρχίζουν να επεκτείνονται μέσα στην ύφεση. Καθώς επεκτείνονται (π.χ. προσλαμβάνοντας περισσότερους εργάτες), ξεκινούν μία άλλη αλυσιδωτή αντίδραση, αυτή τη φορά θετική, η οποία αυξάνει το προϊόν, την απασχόληση και τελικά τη συσσώρευση κεφαλαίου. Η οικονομία βγαίνει από την ύφεση και εισέρχεται σε μία περίοδο μεγέθυνσης. Και πάλι όμως, η άνοδος εμπεριέχει τον σπόρο της επόμενης ύφεσης. Και ούτω καθ’ εξής.

Προσέξατε ότι ο οικονομικός κύκλος που μόλις περιέγραψα «παράχθηκε» χωρίς την παραμικρή μνεία στο χρήμα και τον χρηματοπιστωτικό, ή τραπεζικό, τομέα; Όταν στο μείγμα προστίθεται ο χρηματοπιστωτικός τομέας, ο κύκλος γίνεται πιο ασταθής και ένας νέος, πρωτοφανής συστημικός κίνδυνος εμφανίζεται στον ορίζοντα: ο κίνδυνος μιας καταστροφικής πτώσης (τύπου 1929 ή 2008) σε αντίθεση με μια βαθμιαία και παροδική ύφεση.

Τέλος, τι πρέπει να γίνει για να κρατήσουμε τα «καλά» του καπιταλισμού και να απεμπολήσουμε τα αρνητικά του; Η απάντηση του Μαρξ, απλή: να ξεριζωθεί η ρίζα του «κακού» χωρίς να αγγιχτεί η τεχνολογία που μας χάρισε ο καπιταλισμός. Και πως μπορεί να γίνει αυτό; Να καταργηθεί ο διαχωρισμός μεταξύ εκείνων που εργάζονται χωρίς να είναι ιδιοκτήτες της επιχείρησης και των άλλων που δεν εργάζονται αλλά είναι οι μεγαλομέτοχοί της. Μόνο έτσι, υποστήριζε ο Μαρξ, θα διατηρήσουμε την βιομηχανική επανάσταση χωρίς τον ανορθολογισμό των Κρίσεων που γεννά, αναπόφευκτα, η μονοπώληση, από τους λίγους, των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων επί του προϊόντος που παράγουν οι πολλοί.

Από:  protagon.gr

Σοκάρουν οι περικοπές στην Ισπανία – 27 δις για το 2012!

http://olympia.gr/2012/03/30/%CF%83%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-27/

27 δις περικοπές για το 2012 ανακοίνωσε η Ισπανία!

Με πάγωμα μισθών στον δημόσιο τομέα και μείωση στους προϋπολογισμούς των Υπουργείων κατά 16,9% για το 2012, η ισπανική κυβέρνηση προσπαθεί να μειώσει το δανεισμό της, αλλά και να φέρει το έλλειμμα στον αναθεωρημένο φετινό στόχο.Παράλληλα, έρχονται αλλαγές και στην Υγεία.

Με την ανεργία στο 25% και τα μέτρα λιτότητας σε πλήρη ισχύ, τα πράγματα στην Ισπανία δυσκολεύουν πολύ.

Χαρακτηριστική η δήλωση του Όλι Ρεν ότι τα πράγματα στην Ισπανία είναι «πάρα πολύ δύσκολα», ενώ πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που θέλουν την Μαδρίτη να ζητά εξωτερική οικονομική βοήθεια.

Σαρώνουν "Ανεξάρτητοι" (8%), "Χρυσή Αυγή" (5%) - Εκτός Βουλής το ΛΑΟΣ! - Πρόβλημα ΝΔ

http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=38015&Itemid=139

Ίσως η πιο έγκυρη δημοσκόπηση (κρινόμενη πάντα βάσει των αποτελεσμάτων που παρουσιάζει σε σχέση με το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα στις τελευταίες τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις) έρχεται από το μοντέλο της Public Issue και δείχνει νέα πτώση της ΝΔ, στο 22,5% άνοδο οριακή του ΠΑΣΟΚ στο 15,5% που περνά από την πέμπτη στην δεύτερη θέση και επτακομματική Βουλή με τον ΛΑΟΣ να μένει εκτός!

Η δημοσκόπηση είναι με αναγωγή αναποφάσιστων και έχει +2% ή -2% στατιστικό λάθος. Όπως προείπαμε από το σύνολο των προεκλογικών δημοσκοπήσεων στις οποίες έχει προχωρήσει στις τελευταίες τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις η Public Issue ( η δημοσκόπηση δημοσιεύεται στην "Καθημερινή της Κυριακής") έχει πέσει "μέσα" σε όλες, χωρίς καν να χρειαστεί να κάνει χρήση του + ή -2%.

Έτσι λοιπόν, περίπου πέντε εβδομάδες πριν τις εκλογές που μάλλον (!) θα γίνουν στις 6 Μαίου, η Νέα Δημοκρατία δείχνει να έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα πεφτοντας στο 22,5% έναντι 25% που είχε πριν από τρεις εβδομάδες σε δημοσκόπηση της ίδιας εταιρείας και από το 30% που είχε πριν τρεις μήνες.
Το ΠΑΣΟΚ από το 11% φτάνει το 15,5% και ανεβαίνει στην δεύτερη θέση κάτι που είναι απόλυτα λογικά, αλλά δεν διαφοροποιεί σε τίποτα τον χάρτη: Το πάλαι ποτέ πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ καταγράφει ποσοστά λίγο πάνω από αυτά του ΚΚΕ!
Να σημειώσουμε ότι αυτό το αποτέλεσμα δίνει περίπου 145 βουλευτές σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, (40 και 110 μαζί με το "μπόνους" των 50 εδρών) μακριά δηλαδή από την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.

Στην τρίτη θέση βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ με 12,5%, ενώ είχε 12%. Στην τέταρτη και πέμπτη θέση βρίσκονται το ΚΚΕ και η ΔΗΜΑΡ με 12%. Το κόμμα του Φώτη Κουβέλη στην προηγούμενη δημοσκόπηση ήταν δεύτερο με 15,5%.
Φαίνεται ότι "η πρώτη στάση εξόδου από το ΠΑΣΟΚ" που είναι η ΔΗΜΑΡ έχει οδηγήσει ορισμένους ψηφοφόρους και στην αντίστροφη πορεία...

Οι "Ανεξάρτητοι Έλληνες" του Πάνου Καμμένου δείχνουν όχι απλώς να εισέρχονται στη Βουλή, αλλά και να εκλέγουν περί τους 20-25 βουλευτές με ποσοστό που φτάνει το 8,5% έναντι 6% που είχαν πριν είκοσι ημέρες στην δημοσκόπηση της ίδιας εταιρείας! 

Ο ΛΑΟΣ, για μία ακόμα δημοσκόπηση, μένει εκτός Βουλής βλέποντας τα ποσοστά του να υποχωρούν στο 2% από το 4% της προηγούμενης δημοσκόπησης της ίδιας εταιρείας (άλλες εταιρείες ήδη τον δείχνουν εκτός Βουλής σε τρεις περιπτώσεις), ενώ η "Χρυσή Αυγή" εκτοξεύεται στο 5% από το 3,5% που είχε πριν από 15 μέρες.
Οι ειλικρινείς και καθαρές θέσεις φαίνεται ότι θα έχουν τον πρώτο λόγο σε αυτή τη Βουλή!

Οι Οικολόγοι Πράσινοι συγκεντρώνουν 3% ενώ η Δημοκρατική Συμμαχία παραμένει στο 2%. Τίποτα δεν μπορεί να βάλει την Ν.Μπακογιάννη στη Βουλή. Εκτός από την επιστροφή της στη ΝΔ...
Στην προηγούμενη δημοσκόπηση της ίδιας εταιρείας τα αποτελέσματα ήταν: Νέα Δημοκρατία  25% το ΠΑΣΟΚ 11%, Δημοκρατική Αριστερά, 15,5%, ΚΚΕ 11,5%, 6,5% οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, το ΛΑΟΣ 4%, ο ΣΥΡΙΖΑ 12%, ενώ 3,5% κέρδιζε η Χρυσή Αυγή, όπως και και οι Οικολόγοι Πράσινοι 3,5%, Δημοκρατική Συμμαχία 2%.

Στη δημοσκόπηση της 04/03, είχαμε τα εξής αποτελέσματα: Νέα Δημοκρατία 28% και ακολουθούν, Δημοκρατική Αριστερά με 16%, ο ΣΥΡΙΖΑ με 12%, το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ με 11%, το ΛΑΟΣ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και οι Οικολόγοι με 4% και Χρυσή Αυγή με 3,5%. Εκτός Βουλής μένει η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη.

Στις 6-7/02, η ίδια εταιρεία που πραγματοποιεί κυλιόμενες έρευνες ανά ένα μήνα το ΠΑΣΟΚ ελάμβανε ποσοστό μόλις 8% και πρώτο κόμμα αναδεικνυόταν η ΝΔ με 31%. Ακολουθούν η Δημοκρατική Αριστερά με 18%, το ΚΚΕ με 12,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ με 12%, ο ΛΑΟΣ με 5% οι Οικολόγοι με 3,5% και η Χρυσή Αυγή με 3%. Η Δημοκρατική Συμμαχία λάμβανε 2%.

Δύο μήνες πριν, στις 14-15/01, το Βαρόμετρο έδειχνε την εξής εικόνα: Η ΝΔ 30,5%. ΠΑΣΟΚ 14%, ΔΗΜΑΡ με 13,5%, ΚΚΕ 12,5%, ΣΥΡΙΖΑ 12%, ΛΑΟΣ 5,5%, Οικολόγοι - Πράσινοι με 4% και ΔΗΣΥ 2,5%. Η αποχή, έφτανε το 32,5%, ενώ στη νυν φτάνει το 30%.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr