ΜΙΑ "ΩΡΑΙΑ" ΙΣΤΟΡΙΑ....

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΙΝΚΑ κ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΟΥΣΑΚΗΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΣΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ κ.ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΕΛΗ, ΣΤΟΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗ, ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ, ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010.



Προς τις ακόλουθες 6 τράπεζες, Πειραιώς, Citi, Diners, Εμπορική, Millennium και MarfinEgnatia, που έσπρωξαν για 10 χρόνια με απανωτά, δάνεια και κάρτες, έναν μικρόμισθο και ακόλουθα άνεργο, σε απόγνωση σήμερα.
Αξιότιμοι,
Έχουμε λάβει την Επιστολή – Αίτημα Βοήθειας του μέλους μας, κου Χρήστου
Αλεξόπουλου από το Αγρίνιο, στην οποία μας αναφέρει αναλυτικά, όπως και το
συνημμένο φύλλο Excel, μια πορεία 8 χρόνων με σπρωχτά δάνεια και κάρτες από τις
ανωτέρω τράπεζες (που έχουν φθάσει τώρα σε € 110.800 το 2008 και 150.000 σήμερα).
Την ίδια περίοδο και από την αρχή, εκείνος, δεν είχε μεν τις προϋποθέσεις,
περιουσίας και εισοδήματος, για τις εγκρίσεις αυτές εκ μέρους των τραπεζών, που αφού
του τα πρότειναν τα αποδέχτηκε, γιατί είχε κρίσιμη οικονομική ανάγκη για την επιβίωσή
του αλλά και την ελπίδα ότι θα βρει δουλειά ανάλογη για να ανταπεξέλθει στις
υποχρεώσεις των δανείων αυτών που αναγκάστηκε να αποδεχθεί.
Η επιστολή του έχει μορφή θρήνου, ιστορεί ότι εγκλωβιστεί στο απόλυτο αδιέξοδο,
ακόμα δηλαδή και αν κατά περιόδους του εύρισκαν μια δουλειά, το εισόδημά του ήταν
αδύνατο να καλύψει τις βιοτικές και δανειακές υποχρεώσεις του.
Θεωρούμε, ότι και αν ακόμα μπορούσε να θεωρηθεί ότι η μία μετά την άλλη, (με
δεδομένο ότι όλες ξέρουν τους πελάτες των άλλων τους), τον έκαναν πάσα σε
εναλλακτικούς κύκλους, σε τρόπο ώστε, να του παρασχεθεί ο χρόνος για να βρει δουλειά
η για να αργήσει το τέλος του, τώρα στο τέλος του, φράκαραν και αυτές και αυτός.
Ένας τέτοιος κύκλος, γύρω από έναν άνθρωπο, και μορφωμένο και αξιοπρεπή, θα
έπρεπε να περιέχει και την υποχρέωση αυτών που τον δανειοδοτούν, να του βρουν και
δουλειά με ανάλογο εισόδημα, για να τους αποπληρώσει, πράγμα που εδώ δεν έγινε.
Την τελευταία περίοδο μας αποστέλλει ενημέρωση ότι δέχεται, συνεχιστικά έντονα
απειλητικά και ταπεινωτικά τηλεφωνήματα, για τις οφειλές του σε κάθε τράπεζα, ανώνυμα
και επώνυμα μεν αλλά μετά ως ανύπαρκτα τα ονόματά τους όταν τους επανακαλεί,
βρίσκεται δε πράγματι, σε προστάδιο παράκρουσης.
Ζητούμε με απάντησή σας, την ενημέρωσή μας σχετικά με την επιμέλεια των
δανειστικών εγκριτικών συμβουλίων σας, για την προστασία και των δύο μερών των
συμβαλλομένων, πριν την απόφαση της δανειοδότησής του, αλλά και για το αν
επιμεληθήκατε να του βρείτε δουλειά με ανάλογο όμως μισθό των δοσοκαταβολλών των
δανείων που του παραχωρήσατε.
Σε περίπτωση που μπορείτε τώρα να επικουρήσετε με οποιονδήποτε τρόπο το
εισόδημά του ώστε να δυνηθεί να εξοφλήσει τα δάνειά του, ποτέ δεν είναι αργά και το
ευχόμαστε.
Εμείς δεν θέλουμε να τον ακούμε να μας λέει ότι η μόνη λύση είναι να
αυτοκτονήσει, (προσχωρώντας όπως συμβαίνει στο τέλος πριν την ημέρα του
απαγχονισμού να έχουν γίνει φίλοι εκτελεστής και κατάδικος και να ανεβαίνει
στην κρεμάλα μόνος του με καλοσύνη).
Για τις δικές σας ενέργειες.
Με τιμή Για το Κέντρο Καταγγελιών του ΙΝΚΑ
Ο Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. και πρόεδρος του ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ
Γιάννης Ανουσάκης

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΕΣΕΙΛΑ ΣΤΟ ΙΝΚΑ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2008



Προς το ΙΝΚΑ Ακαδημίας 7 Αθήνα τηλ. 210 3632443 Fax. 210 3633976
Αγαπητό ΙΝΚΑ,
Πρόκειται για την τραγωδία μου με τις τράπεζες, τα δήθεν ως δώρα η
διευκολύνσεις δάνεια και κάρτες που κυριολεκτικά ΄΄σπρώχνουν΄΄ στις δύσκολες
στιγμές μας, λες και ξέρουν από πριν με βάση τις έρευνές τους, ποιος και πού θα
τσιμπήσει αμέσως.
Αν θα ήταν διευκολύνσεις στις δύσκολες στιγμές μας, τα επιτόκια θα ήταν
ανάλογα πολύ χαμηλότερα για να μπορεί να διευκολυνθούμε και όχι να μεταφερθούμε
από τις δυσκολίες στις άλλες δυσκολίες με μεγέθυνση που δεν μαζεύεται πλέον, όπως και
εγώ που τώρα έχω φρακάρει κυριολεκτικά.
Οι κεφαλαιακές αυτές τραπεζικές έντοκες παροχές - συμβάσεις, σχετίζονται
απαραιτήτως με ευθύνη και των δύο μερών και μάλιστα ο έχων την μεγαλύτερη
οργανωτική και οικονομική επάρκεια έχει την μεγαλύτερη ευθύνη σε αδυναμία τήρησης
της σύμβασης, όταν έχει προτείνει σύμβαση στον άλλο ενώ ξέρει η οφείλει να ξέρει πως
ο άλλος δεν μπορεί να την εκτελέσει. Αυτό λογικά όταν αποδεικνύεται, προβάλει ότι, αν
ο ένας, ο κοινωνικά ισχυρότερος, πρότεινε την σύμβαση στον άλλο που γνώριζε την
αδυναμία του, για να ωφεληθεί από την καλοπιστία του και να ιδιοποιηθεί τα ελάχιστα
πράγματα που διέθετε και διαθέτει ως περιουσία μου, ο πρώτος ενέργησε δόλια και
πρέπει και να αποζημιώσει τον δεύτερο αν η σύμβαση που τον παρέσυρε τον έβλαψε.
Την τραγωδία μου την ονομάζω:
ΜΙΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ…
Είμαι πτυχιούχος του Παντείου Πανεπιστημίου. Το 2000 που τέλειωσα την
στρατιωτική μου θητεία και αφότου αντιμετώπισα επαναληπτικές απογοητεύσεις από τη
διαδικασία εύρεσης εργασίας που έχει το σύστημά μας, απασχολήθηκα σε μια ασφαλιστική
Εταιρία.
Πολλές πάρα πολλές οι υποσχέσεις, λίγα τα δικά μου λόγια, ακόμα λιγότερη η
ρευστότητα στη δουλειά αυτή (όταν μάλιστα κάποιος αμείβεται «με το κομμάτι», δηλαδή αν
κάνεις συμβόλαιο πληρώνεσαι, αν δεν κάνεις δεν πληρώνεσαι), με οδήγησαν στην πρώτη
επαφή με τον κόσμο του πλαστικού χρήματος, την άνοιξη του 2001.
Μια πιστωτική κάρτα από την Εγνατία Τράπεζα σε συνεργασία με την εταιρία που
δούλευα, Ευρωπαϊκή Πίστη VISA ο τίτλος της, με αρχικό όριο τις 300.000 δρχ.(περίπου 900
σημερινά Ευρώ). Τρέχον πιστωτικό όριο της κάρτας αυτής τα 8.000 Ευρώ (δηλαδή 2.700.000
δρχ. περίπου), με άλλα λόγια εννεαπλασιάστηκε!!! Ο σημερινός τίτλος της κάρτας είναι
MARFIN EGNATIA BANK VIACARD VISA.
Το αρχικό όριο των 300.000 δρχ. σύντομα καλύφτηκε, οι υποχρεώσεις τρέχανε,
ώσπου «ανακάλυψα» και άρχισα να χρησιμοποιώ μια πιστωτική κάρτα του πατέρα μου, που
η EUROBANK, χωρίς φυσικά να τον ρωτήσει, την εξέδωσε για να εξοφλείται δήθεν ο
λογαριασμός του κινητού τηλεφώνου που μου είχε αγοράσει όταν υπηρετούσα ακόμα τη
στρατιωτική μου θητεία. Αρχικό όριο της κάρτας αυτής ήταν οι 500.000 δρχ.(1.500 ευρώ).
Το τρέχον όριό της είναι 10.500 ευρώ (3.600.000 δρχ. περίπου), δηλαδή 7 φορές
μεγαλύτερο!!! Όλα αυτά βέβαια χωρίς να ερωτηθεί καν ο πατέρας μου ούτε για την έκδοση
της κάρτας ούτε για τις διαδοχικές αυξήσεις του πιστωτικού ορίου! Που να εξηγείς τόσο
δύσκολα πράγματα σε έναν 60χρονο, θα σκέφτηκαν, κι ας είναι αυτός ο 60χρονος
συνταξιούχος υπάλληλος της Τράπεζας της Ελλάδος, της Κεντρικής δηλαδή τράπεζας της
χώρας!
Τέλη του 2001, μια απλή αλλαγή στο σκληρό δίσκο του υπολογιστή που
χρησιμοποιούσα τότε, στάθηκε η αφορμή για τη έκδοση της ΠΕΙΡΑΙΩΣ VISA, με αρχικό
όριο τις 150.000 δρχ. (περίπου 500 ευρώ) και σημερινό όριο τις 3.300 ευρώ (1.125.000 δρχ.).
Σχεδόν 7 φορές πάνω δηλαδή. Με ρώτησαν για όλα αυτά; Όχι βέβαια!
Τέλη του 2002, για να γίνω συνεργάτης μιας εταιρίας εναλλακτικής – σταθερής
τηλεφωνίας, έπρεπε να αγοράσω τον σχετικό εξοπλισμό (κάρτες, αιτήσεις κλπ.) και να
πληρώσω μόνο μέσω πιστωτικής κάρτας! Έτσι, εκδόθηκε η EUROBANK VISA
ELECTRON, με όριο τα 300 ευρώ το μοναδικό που παραμένει αμετάβλητο 6 χρόνια τώρα!
Κάπως έτσι πορεύτηκα μέχρι τις αρχές του 2003, όταν και βρήκα δουλειά σε μια
αναπτυξιακή εταιρία που αφορούσε στη διαχείριση προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η δουλειά ήταν πολύ καλή, πάνω στο αντικείμενό μου (σπούδασα Κοινωνιολόγος στο
Πάντειο Πανεπιστήμιο), αλλά πληρωνόμουν με δελτίο παροχής υπηρεσιών, που σημαίνει
ασφάλιση, ΦΠΑ και λοιπά έξοδα ενός «μισθωτού – ελεύθερου επαγγελματία» (ναι, υπάρχει
και αυτό στην Ελλάδα του 2010!), έπρεπε να τα καλύπτω από την τσέπη μου. Και η
πληρωμή, όπως συμβαίνει με τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα (χωρίς βέβαια καμία απολύτως
ευθύνη του εργοδότη μου), γινόταν όποτε εκταμιεύονταν τα χρήματα από την Περιφέρεια
Δυτικής Ελλάδος, που σημαίνει πολλές φορές δύο και τρεις μήνες καθυστέρηση. Από τα
περίπου 1.200 ευρώ που ήταν η μικτή αμοιβή μου έμεναν περίπου 700 ευρώ (αν
συνυπολογιστεί και το 20% που παρακρατούταν για να μου το αποδωθεί ως επιστροφή
φόρου τον επόμενο χρόνο).
Η εφορία όμως δεν αστειευόταν. Κάθε τρίμηνο έπρεπε να καταβληθεί ο ΦΠΑ, αλλιώς
χαράτσι 2,5%, κάθε μήνα έπρεπε να πληρωθεί το ΤΕΒΕ, αλλιώς άλλο χαράτσι 2,5%.
Επομένως και πάλι η ρευστότητα περιορισμένη…
Εν τω μεταξύ, με το δέλεαρ της μείωσης στο κόστος του μηνιαίου λογαριασμού του
κινητού μου τηλεφώνου ως και 10 ευρώ μηνιαίως, εκδόθηκε η CITIBANK VISA
VODAFONE, με αρχικό όριο 600 ευρώ και σημερινό τα 10.000 ευρώ, δηλαδή 17 φορές
μεγαλύτερο από το αρχικό!!!
(Σημείωση: Είχα αναλάβει να πληρώνω εγώ το λογαριασμό του κινητού μου τηλεφώνου, με
αλλαγή αριθμού κινητού και εταιρίας και εξόφληση του λογαριασμού μέσω της ανωτέρω
πιστωτικής κάρτας. Η EUROBANK όμως γιατί, ως όφειλε, δεν προχώρησε σε ακύρωση της
κάρτας του πατέρα μου, αλλά συνέχισε να την έχει σε ισχύ και όχι μόνο αυτό, αλλά συνέχισε
να αυξάνει με σταθερά μεγάλη συχνότητα το πιστωτικό της όριο; Πόσα τηλεφωνήματα και
πόσες ώρες αναμονής, συνεπώς και τηλεφωνικά έξοδα χρειάζονται για να δεήσει μια τράπεζα
να πράξει το αυτονόητο; Απλά ρωτάω…)
Η Τράπεζα Πειραιώς μου έκανε «δώρο» άλλη μια πιστωτική κάρτα, την ΠΕΙΡΑΙΩΣ
MASTERCARD, με αρχικό όριο τα 1.000 ευρώ και σημερινό τα 2.500 ευρώ, δηλαδή 2,5
φορές μεγαλύτερο.
(Σημείωση: Με τη Τράπεζα Πειραιώς συνεργαζόταν και η εργοδότρια εταιρία μου, από εκεί
εκδιδόταν οι επιταγές για την πληρωμή μου, εξ ου και το «δώρο». Και ως γνωστόν, όταν
δωρίζεις κάτι δεν ρωτάς τον παραλήπτη του «δώρου», ειδικά όταν αυτό είναι μια πιστωτική
κάρτα… Ξεκαθαρίζω εδώ ότι ο εργοδότης μου δεν είχε καμία απολύτως εμπλοκή. Η τράπεζα
προφανώς επικαλούταν τη συνεργασία με τον εργοδότη μου για να εκδώσει την κάρτα στο
όνομά μου, χωρίς φυσικά να τον ενημερώσει ότι μίλαγε και εξ ονόματός του…).
Η CITIBANK επίσης ήρθε να μου κάνει κι αυτή το «δωράκι» της (καλοκαίρι του
2004), μια CITIBANK MASTERCARD, με αρχικό όριο τα 1.500 ευρώ και σημερινό τα
8.400, δηλαδή σχεδόν εξαπλάσιο από το αρχικό!!!
Η συγκεκριμένη τράπεζα ολοκλήρωσε τα «δώρα» της (φθινόπωρο του 2004) με την έκδοση
της AEK DINNERS, για να υποστηρίξουμε, λέει, την αγαπημένη μας ομάδα, άρτι υπαχθείσα
στο άρθρο 44 περί εξυγίανσης προβληματικών ανωνύμων εταιριών (μέσω ίσως της
ταυτόχρονης δημιουργίας προβληματικών ιδιωτών – πελατών!). Αρχικό όριο της κάρτας τα
1.500 ευρώ. Σημερινό; 15.000 ευρώ, δεκαπλάσιο δηλαδή από το αρχικό)!!!
Κάτι που δεν μπορώ να απαντήσω μόνος μου: Καλά, η CITIBANK έχει ως πολιτική της
την επιθετική αύξηση των πιστωτικών ορίων στις κάρτες της. Τα αυξάνει όμως έτσι
αλόγιστα, χωρίς να ζητήσει μια εγγύηση για την πιστοληπτική ικανότητα του πελάτη της; Και
δεν μιλάμε για μικρές αυξήσεις των ορίων. Στην περίπτωσή μου, το αρχικό όριο και για τις
τρεις κάρτες ήταν 3.600 ευρώ και έφτασε να είναι 33.400 ευρώ, δηλαδή σχεδόν
δεκαπλασιάστηκε μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια!!! Και τέλος, τόσο γενναιόδωρη είναι αυτή
η τράπεζα ώστε να κάνει τέτοιου είδους «δωράκια», με σχετικά υψηλό μάλιστα αρχικό
πιστωτικό όριο;
Φτάνουμε στο 2005, το Μάρτιο του οποίου έληξε η περίοδος χρηματοδότησης για το
οποίο εργαζόμουν στην αναπτυξιακή εταιρία, με συνέπεια να μείνω άνεργος, χωρίς μάλιστα
επίδομα ανεργίας, καθότι ήμουν πια «σκέτος» ελεύθερος επαγγελματίας, ελεύθερος να είμαι
άνεργος!
Τα έξοδα όμως «έτρεχαν», τα υπόλοιπα των καρτών «φουσκωμένα», επομένως κάποια
μορφή ρύθμισης των οφειλών μου έμοιαζε επιτακτική.
Τότε βρέθηκε στο δρόμο μου ο «μάγος με τα δώρα», η EUROBANK!
Όντας άνεργος πια, αλλά με το εκκαθαριστικό της εφορίας του προηγούμενου έτους (2004)
και μόνο αυτό, χωρίς ας πούμε μια βεβαίωση ότι εργάζομαι κάπου, γιατί τότε θα διαπίστωνε
πολύ απλά ότι δεν εργαζόμουν, μου ενέκρινε δάνειο «Ανοιχτή Γραμμή», με αρχικό όριο
10.000 ευρώ. Το κωμικοτραγικό με αυτό το προϊόν, είναι ότι μου αύξησαν το πιστωτικό όριο
κατά 3.000, διαμορφώνοντας το συνολικό όριο της πίστωσης στα 13.000 ευρώ, μόλις ένα
χρόνο μετά, το 2006 όταν μάλιστα τα έσοδά μου ήταν σχεδόν μηδενικά, όντας άνεργος το
2005!!!
Επίσης το 2007, μου αύξησε το όριο της πίστωσης άλλες 3.000 ευρώ, δηλαδή συνολικά
16.000 ευρώ, με μηνιαία δόση πια τα σχεδόν 300 ευρώ!!!
Το γεγονός αυτό είναι ίσως πρωτοφανές, εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να το ερμηνέυσω, (να
σου αυξάνουν το πιστωτικό όριο ενώ είσαι άνεργος), ενώ το ίδιο έγινε τόσο το 2005 όσο και
το 2006 και με το σύνολο των πιστωτικών καρτών που είχα ως τότε!!!
Η EUROBANK όμως δεν έμεινε εκεί. Όταν μου ενέκρινε την «Ανοιχτή Γραμμή», μου
εξέδωσε ταυτόχρονα (χωρίς καν να με ρωτήσει φυσικά) όχι μια, ούτε δύο, αλλά τρεις (!)
πιστωτικές κάρτες:
 Την MASTERCARD με αρχικό όριο 1.500 ευρώ και σημερινό 2.000
 Την EUROLINE με αρχικό και σημερινό όριο 1.500 ευρώ
 Την EUROLINE STYLE με αρχικό και σημερινό όριο τα 1.000 ευρώ
Εδώ δεν χρειάστηκε να αυξήσουν τα όρια των καρτών. Αύξαναν τα όρια των δανείων (!),και
αυτό άλλο ένα που δεν μπορώ να εξηγήσω μόνος μου.
Την ίδια περίοδο (άνοιξη του 2005), μου προσφέρθηκε και συνήψα δάνειο 8.500
ευρώ και εξόφληση σε 5 χρόνια και με την Εμπορική Τράπεζα, η οποία, χωρίς να με ρωτήσει
βεβαίως, μου «δώρισε» και μια πιστωτική κάρτα «ΕΜΠΟΡΟΚΑΡΤΑ», την οποία αργότερα
μου τη μετέτρεψαν σε «ΕΜΠΟΡΙΚΗ MASTERCARD», με αρχικό όριο τα 1.500 ευρώ και
σημερινό 4.000, δηλαδή σχεδόν τριπλάσιο από το αρχικό!
Τον Αύγουστο του 2005 η EUROBANK μου προσέφερε και ένα κλειστό δάνειο
5.000 ευρώ με εξόφληση σε 5 χρόνια. Για το δάνειο αυτό πληροφορήθηκα εκ των υστέρων,
όταν γύρισα από τις καλοκαιρινές διακοπές που πέρασα με τους γονείς μου στην Αιδηψό
(πού να κάνω διακοπές μόνος μου ή με την παρέα μου, χωρίς δουλειά και έσοδα; Για τις
τράπεζες όμως αυτά ήταν ψιλά γράμματα – ξέρουν αυτές από ψιλά γράμματα!), όταν ένας
υπάλληλος courier μου άφησε τα χαρτιά για να τα υπογράψω κάτω από την πόρτα! Έτσι,
χωρίς δικαιολογητικά και τα συναφή. Μόνο την υπογραφή μου! Όχι, εδώ δεν μου
«προσφέρθηκε» κάποια πιστωτική κάρτα. Άλλωστε, εξάντλησε το ρεπερτόριο του
«μπουκέτου» των καρτών που μου προσέφερε με την «Ανοιχτή Γραμμή»!
Αλλά και η Τράπεζα Πειραιώς δεν με άφησε χωρίς προσφορά: Επειδή ήταν χορηγός
της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου, που το 2004 στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, κατά τη
διάρκεια του καλοκαιριού του 2005 οργάνωσε περιπλανώμενους θιάσους σε κεντρικές
πλατείες πολλών ελληνικών πόλεων με δέλεαρ το αυθεντικό αντίγραφο του κυπέλλου του
2004, αλλά πραγματικό υποκρυπτόμενο στόχο την προώθηση της πιστωτικής κάρτας
Πειραιώς CHAMPIONSCARD MASTERCARD. Αυτή μου προσέφερε και εμένα, με αρχικό
πιστωτικό όριο 1.500 ευρώ (αρκετά υψηλό, αν αναλογιστεί κανείς και κυρίως η εν λόγω
τράπεζα, την ήδη από τότε υψηλή επιβάρυνση και υπερδανεισμό μου) και σημερινό 3.300
ευρώ (πρόλαβε και το αύξησε 2,2 φορές!).
Το Μάρτιο του 2006 προσλήφθηκα στη δομή «Βοήθεια στο Σπίτι» του δήμου Μενιδίου
Αιτωλοακαρνανίας, με την ειδικότητα του Κοινωνιολόγου και σύμβαση ορισμένου χρόνου
(ανανεώνεται ετησίως εδώ και 3 χρόνια περίπου). Οι αποδοχές μου είναι 800 ευρώ καθαρά,
αλλά πού να πληρώσεις με αυτά τα χρήματα δόσεις δανείων και καρτών που υπερέβαιναν τα
1.000 ευρώ;
Οπότε ξανά φαύλος κύκλος υπερδανεισμού και υπερχρέωσης.
Η αρχή συνέχειας γίνεται τον Μάρτιο του 2006, όταν και συνήψα με την
EUROBANK το πρόγραμμα συγκέντρωσης οφειλών «Εν τάξει», ύψους 19.500 ευρώ και
διάρκειας 7 ετών και μηνιαία δόση 350 ευρώ, στο οποίο μετέφερα και το δάνειο της
Εμπορικής Τράπεζας, γλυτώνοντας (έτσι νόμιζα τουλάχιστον) 190 ευρώ μηνιαίας δόσης.
Όταν, πέρα από τον συμβατικό τόκο έχεις να πληρώσεις και τόκους υπερημερίας,
ανατοκισμού και εγώ δεν ξέρω τι άλλο (για μία… ώρα καθυστέρησης πληρωμής μιας δόσης),
όταν από τις συνεχείς αυξήσεις των πιστωτικών ορίων των καρτών αποκτάς μια ψευδή
εντύπωση «ασφάλειας» (της «λογικής» του «έχω ακόμα όριο στις κάρτες μου, άρα έχω να
πληρώσω τις δόσεις των δανείων μου»), τότε μοιραία αυτό είναι πρόταση ενός αναπνευστήρα
θα έλεγα κάτω από την επιφάνεια του νερού που βρίσκεσαι, και ο φαύλος κύκλος
διαιωνίζεται… αναγκαστικά όμως τώρα.
Το φθινόπωρο του 2007, αναζητώ νέα ρύθμιση των οφειλών μου, που είχαν πια
διογκωθεί, στην MILENIUM BANK, όπου, ώ του θαύματος, και παρά το ότι οι συνολικές
μου οφειλές ήταν πια κοντά στις 100.000 ευρώ (!), μου εγκρίνεται ρύθμιση ύψους 26.500
ευρώ και μάλιστα χωρίς κανέναν εγγυητή ή προσημείωση ακινήτου!!!
(Σημείωση: Η ανωτέρω τράπεζα συνεργάζεται πια με την εργοδότρια εταιρία μου, οπότε
ίσως το θαύμα να εξηγείται, χωρίς βέβαια να σχολιάζω τον εργοδότη μου, αυτό να
ξεκαθαριστεί.). Ακολούθησε η μη ευθύνη μεν αλλά και η ωφέλεια δε της τράπεζας από τις
καθυστερήσεις, της μέσω εκτελούμενου προγράμματος, μισθοδοσίας μου
Όταν καθυστερείς να πληρωθείς 4 και 5 μήνες από την εργασία σου (κάτι ιδιαίτερα
σύνηθες στα συγχρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση προγράμματα, όπως το
«Βοήθεια στο Σπίτι»), άντε μετά να τα βγάλεις πέρα.
Αναλήψεις από τις πιστωτικές κάρτες για να πληρώσω νοίκια, κάρτες, κοινόχρηστα,
το ένα, το άλλο, το παρα-άλλο, η θηλιά γύρω από το λαιμό μου σφίγγει όλο και περισσότερο,
που κοντεύει να με πνίξει. Χάνω κάθε ενδιαφέρον για την εργασία μου, κοιτάζω μόνο που
και πώς να βρω μια άκρη στο μαρτύριο αυτό, οι γιατροί και τα ψυχοφάρμακα μπαίνουν στην
ημερήσια διάταξη, οι συνάδελφοι παραπονιούνται (και με το δίκιο τους) για την πλημμελή
άσκηση των εργασιακών μου καθηκόντων, να έχω συναίσθηση όλων αυτών και να μην
μπορώ να κάνω τίποτα.
Εντελώς τίποτα. Μια τραγωδία χωρίς τέλος…
Τα πράγματα για μένα είναι τώρα τραγικά και δουλεύουν από μόνα τους.
Πράγματα που δεν μπορώ να εξηγήσω:
1. Το γεγονός ότι έχω μια οφειλή που αγγίζει τα 130.000 ευρώ, χωρίς έναν έστω εγγυητή ή
μια έστω προσημείωση ακινήτου, δεν προβλέπεται από το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο να
ελέγχεται και να αποτρέπεται από κάποιους εκεί πάνω στις τράπεζες και την τράπεζα της
Ελλάδος. Αν το μόνο που επιδιώκουν είναι να παγιδεύουν νέους η γενικά σε ανάγκη
ανθρώπους στο τυρί του υπερκαταναλωτισμού, για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι
τράπεζες και η αγορά, πιάνοντάς μας μετά στη φάκα της υπερχρέωσης, της οικονομικής
καταστροφής και των δικαστηρίων, δηλαδή της ανυπέρβλητης πολυετούς δυστυχίας μετά
από μια προσωρινή δανεική ευτυχία;
2. Παρά τη σημαντική βοήθεια των δικών μου ανθρώπων: της οικογένειάς μου, 4-5 καλών
φίλων, των εργοδοτών και των συναδέλφων μου, έχω πια καταντήσει ένα ανθρώπινο
ράκος, χωρίς κίνητρο να κάνω τίποτα. Αυτό ήταν προβλεπόμενο από τις τράπεζες με τις
άρτιες μελετητικές υπηρεσίες τους και όχι από εμένα που ότι μου έδιδαν και όποιος θα
μου το έδινε, θα το έπαιρνα, τοξικό ξετοχικό. Μετά την αρχή τώρα στο τέλος, τις
προβλέψεις υπάρχουν για να μην μας φτάνουν στην απειλή και της ίδιας της ζωής μας
μετά την κατάντια της ψυχικής μας υγείας, όπως εγώ.
3. Βάσει των παραπάνω, εγώ μέχρι εδώ που έχω αντέξει, ίσως θα πρέπει να με διαφημίσουν
οι τράπεζες ως πραγματικό πρότυπο ανθρώπου που συναλλάσσεται με αυτές. Και όχι τις
ολότελα παραπλανητικές τους διαφημίσεις. Αλλά επειδή θα φαίνεται και η απόγνωσή
μου μαζί δεν μπορεί τους συμφέρει, γιατί ο κόσμος θα καταλάβει «τι εστί βερίκοκο» και
θα γνωρίζουν και την άλλη πλευρά του νομίσματος;
4. Η λογική θέση προς τα δύο μέρη: Δεν ξέρεις ότι όταν παίρνεις δάνειο πρέπει και να το
επιστρέψεις, έχει και την ισότιμη λογική θέση: Δεν ξέρεις ότι όταν προτείνεις και δώσεις
δάνειο και μάλιστα έντοκο, για διευκόλυνση να ζήσει, σε έναν που δεν έχει την
δυνατότητα να στο επιστρέψει, αφού δεν είναι έμπορος για να το αυγατίσει, ούτε υπάρχει
υποχρέωση του κράτους να του δώσει δουλειά, δεν πρέπει να τον πιέζεις να
αυτοκτονήσει επειδή ντρέπεται που δεν κατάφερε, αυτό που η τράπεζα ήξερε από πριν
πως δεν θα μπορέσει να το καταφέρει.
Αυτά από έναν, υπερδανεισμένο, πριν και μετά, περισσότερο καταχρεωμένο και
κατεστραμμένο άνθρωπο, που δεν έχει αυταπάτες για το τι τον περιμένει στη συνέχεια.
Επισυνάπτω και την ανάλυση σε ένα λογιστικό φύλλο.
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008
ΧΡΗΣΤΟΣ Κ. ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ