Ο Χίτλερ, ο Ερντογάν, και ο πόλεμος με τη Ρωσία (του Σάββα Καλεντερίδη)

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2019/11/blog-post_882.html

Σάββας Καλεντερίδης
Στο άρθρο μας της προηγούμενης Κυριακής κάναμε μια συγκριτική μελέτη του φαινομένου Ερντογάν και του Αδόλφου Χίτλερ, παραθέτοντας αντικειμενικά στοιχεία για την πολιτική πορεία των δυο ανδρών.
Δεδομένης της σοβαρότητας του θέματος για την εθνική ασφάλεια της Κύπρου και της Ελλάδας αλλά και για την περιφερειακή και παγκόσμια ειρήνη, δεν ήταν λίγοι οι Έλληνες που αντέδρασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αρνητικά στο άρθρο, με ορισμένους εξ αυτών να έχουν περίπου ως πρότυπο ηγέτη τον Ερντογάν και να εκφράζουν τη λύπη τους γιατί η Ελλάδα δεν έχει έναν τέτοιο πολιτικό ηγέτη.
Το αναφέρω, γιατί θεωρώ ότι έχει τη σημασία του και ενδιαφέρει τους αναγνώστες μας.
Όμως πριν στεγνώσει το… μελάνι του άρθρου μας, είδαμε με σχετική έκπληξη στην τουρκική ιστοσελίδα artıgerçek, με αναδημοσίευση στο  ahvalnews.com, άρθρο του İşxan Miroyev, με τίτλο «Όπως δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τον Χίτλερ, έτσι δεν θα σταματήσει και ο Ερντογάν. Ο Ερντογάν βαδίζει προς τον πόλεμο».

Επειδή το θέμα αφορά την περιφερειακή ειρήνη αλλά και την εθνική ασφάλεια της Κύπρου και της Ελλάδας, παρουσιάζουμε τη μετάφραση ορισμένων τμημάτων του άρθρου:

Ο Ερντογάν κινείται ακάθεκτος προς τον πόλεμο. Μάλλον ο Μουσταφά Κεμάλ δεν τον αφήνει να ησυχάσει, και θέλει να γίνει ο δεύτερος πατέρας των Τούρκων. Και αυτό θέλει να το πετύχει με την παλινόρθωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ένωση όλων των τουρκικών λαών υπό την ηγεσία του. Δεν τον σταματά κανένα εμπόδιο. Οποιαδήποτε παραχώρηση της Ευρώπης και της Ρωσίας την εκλαμβάνει ως αδυναμία, και αυτό του ανοίγει την όρεξη. Όπως η Συμφωνία του Μονάχου δεν σταμάτησε τον Χίτλερ, έτσι τίποτα δεν θα σταματήσει και τον Ερντογάν.

Η διεθνής κοινή γνώμη παρακολουθεί τα γεγονότα σαν να συμβαίνουν κάπου αλλού, πολύ μακριά. Όμως είναι λάθος να θεωρεί κανείς ότι το θέμα αυτό είναι τοπικό και να μην αντιλαμβάνεται ότι αν ξεσπάσει πόλεμος, θα έχει τεράστιες διαστάσεις και θα λειτουργήσει όπως ένα ντόμινο. Το πιο αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός ότι ο Ερντογάν θέλει τους προέδρους των τουρκικών κρατών να σκύβουν το κεφάλι και να προσεγγίζουν την Τουρκία και όχι τη Μόσχα και τη Δύση. Η υιοθέτηση από το Καζακστάν του λατινικού αλφαβήτου και η ανέγερση ανδριάντα του Μ. Κεμάλ είναι ένα δείγμα.

Η Τουρκία θα επωφεληθεί από την αποδυνάμωση της Ρωσίας και θα διεκδικήσει τον Β. Καύκασο, το Μπασκουρδιστάν, το Ταταρστάν, και θα φθάσει μέχρι τη Γιακουτία.

Η ένταση στο διεθνές σκηνικό αυξάνεται, και οι πολιτικοί απειλούν με πόλεμο – ακόμα και με πυρηνικό. Η γενιά που έζησε τον πιο φοβερό πόλεμο του 20ού αιώνα έφυγε, και η τωρινή γενιά θεωρεί ότι το να παίζεις «πολεμικά παιχνίδια» δεν είναι κάτι τόσο σοβαρό.

Οι δε Τούρκοι το έχουν προχωρήσει και θεωρούν ότι όλα τα προβλήματα θα τα λύνουν με στρατιωτική βία. Επειδή με όσα έκαναν τον 20ό αιώνα βγήκαν κερδισμένοι, νομίζουν ότι τα διεθνή προβλήματα μπορούν να τα λύσουν με τη βία και σήμερα. Με άλλα λόγια, γινόμαστε μάρτυρες ενός δεύτερου Χίτλερ στο πρόσωπο του Ερντογάν. Θεωρώ ότι είναι λάθος οι εκτιμήσεις Ρώσων αναλυτών που λένε ότι όσο είναι ο Ερντογάν στην εξουσία δεν θα αρχίσει ένας μεγάλος πόλεμος, και ότι αν αναλάβουν οι εθνικιστές υπάρχει μεγαλύτερος τέτοιος κίνδυνος και θα είναι χειρότερα για τη Ρωσία.

Οι αναλυτές αυτοί θεωρούν ότι το πραξικόπημα που έγινε εναντίον του Ερντογάν, οργανώθηκε από τις ΗΠΑ. Το στρατιωτικό πραξικόπημα είναι το πιο επικίνδυνο όχημα για επίλυση πολιτικών προβλημάτων. Οι ΗΠΑ έχουν πολλά άλλα οχήματα-επιλογές. Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και αυτό σημαίνει ότι ο Ερντογάν είναι εξαρτημένος από κάθε άποψη από τις ΗΠΑ. Φυσικό είναι να δίνει την εντύπωση ότι είναι ένας πολιτικός ανεξάρτητος.

Όμως αυτό είναι για το εσωτερικό της Τουρκίας. Ποτέ δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι στις ΗΠΑ, αυτό είναι αδύνατο.

Η Τουρκία είναι γεμάτη με βάσεις των ΗΠΑ, ο τουρκικός στρατός είναι εξοπλισμένος με ΝΑΤΟϊκά (δηλαδή αμερικανικά) όπλα, οι ΗΠΑ έχουν επενδύσει πολλά στην Τουρκία. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις ποιος μπορεί να μιλήσει για αυτονομία του ηγέτη της Τουρκίας;

Φυσικά οι ΗΠΑ είναι δυνατό να κλείσουν τα μάτια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του Ερντογάν εναντίον της Ρωσίας. Είναι γνωστό ότι ο Ερντογάν θέλει να αναβιώσει τη μεγάλη Τουρκία και ο ίδιος να γίνει σουλτάνος. Όμως για να γίνει αυτό, θα πρέπει να πολεμήσει με τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ αυτό περιμένουν από την Τουρκία. Όταν λάβουμε υπόψη μας όλα αυτά, είναι δυνατόν να σκεφθούμε ότι ο Ερντογάν έχει παραιτηθεί από τα σχέδια του; Όχι, απλώς συμπεριφέρεται πονηρά.

Ο Ερντογάν είναι ο Χίτλερ της Τουρκίας. Μέχρι σήμερα έχει συλλάβει 9.000 αξιωματικούς του τουρκικού στρατού. Οι μαζικές συλλήψεις αξιωματικών συνεχίζονται, όπως και πιέσεις στην αντιπολίτευση, ενέργειες που εμπεδώνουν το δικτατορικό του καθεστώς.

Όλα αυτά σας θυμίζουν τίποτε; Ο Χίτλερ, τη «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών», στις 30 Ιουνίου 1934, με την υποψία προετοιμασίας πραξικοπήματος εναντίον του, κατέστρεψε τις μονάδες SA του Ερνστ Ρεμ μέσα σε μια νύχτα.

Μετά από αυτό έγινε αδιαμφισβήτητος δικτάτορας.

Ορισμένοι αναλυτές λένε ότι θα πρέπει να διατηρήσουμε την ειρήνη με την Τουρκία πάση θυσία και «να μην επιτρέψουμε μια πολεμική σύγκρουση χριστιανών και μουσουλμάνων». Όμως όλοι γνωρίζουν ότι οι σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας είναι μια ιστορία εναλλασσόμενων πολέμων. Αυτό έτσι ήταν και έτσι θα συνεχιστεί. Θυμηθείτε πόσοι ρωσοτουρκικοί πόλεμοι έγιναν. Θυμηθείτε το ρόλο των Τούρκων στον Πόλεμο της Κριμαίας, την απελευθέρωση των Σλάβων των Βαλκανίων από τον τουρκικό ζυγό, την υποστήριξη της Τουρκία στη Γερμανία στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά την υποτιθέμενη ουδετερότητά της.

Οι ειρηνικές σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας είναι μικρά διαστήματα μεταξύ πολεμικών συγκρούσεων. Η Ρωσία ποτέ δεν θέλησε και δεν θέλει πόλεμο με την Τουρκία, όμως η Τουρκία πάντα επιδίωκε και ακόμα επιδιώκει έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Δεν μπορούμε δε, όσο και να το θέλουμε, να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τη θρησκευτική αντιπαλότητα στις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας.

Δημοσιεύεται στην εφημερίδα δημοκρατία και το Pontos-news