Ένας ρακοσυλλέκτης συνελήφθη έξω από το σπίτι του Αλέξη Τσίπρα από... λάθος της ασφάλειας του πρωθυπουργού. Τον είδαν να περιφέρεται και να ψάχνει στα σκουπίδια και τον έπιασαν ως επικίνδυνο για τον λαοπρόβλητο Αλέξη.
Αυτό που έγινε στο Μέγαρο Μαξίμου με τον Τσίπρα και τους εργοδότες είναι στην ουσία ένα... σύμφωνο συμβίωσης ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους, στα χαρτιά βεβαίως.
http://kourdistoportocali.com/economy/apochereta-ton-astera-vouliagmenis-pou-poulithike-gia-400-ekatommyria-evro/ Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έπεσαν οι υπογραφές
Στο μεθόριο της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης βρίσκεται το επισφράγισμα όλων των προφητών και ο μέγιστος αυτών, ο Τίμιος Πρόδρομος. Αυτό το επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Κύριος όταν είπε ότι «ουκ εγήγερται μείζων εν γεννητοίς γυναικών του Ιωάννου του βαπτιστού» δηλ. δεν γεννήθηκε φυσιολογικός άνθρωπος σπουδαιότερος από τον Ιωάννη τον βαπτιστή. Στην Παλαιά Διαθήκη ονομάστηκε προφητικά από τον Ησαΐα «φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού», διότι προετοίμασε και προλείανε τις καρδιές των ανθρώπων για να δεχθούν το κήρυγμα του Κυρίου. Η προφητική του ιδιότητα δεν εξαντλείται, με το να διδάσκει το λόγο του Θεού, αλλά με το να προαναγγέλλει και τελικά να υποδεικνύει το πρόσωπο του Ιησού, ο οποίος ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας.
ΜΙΚΡΟ ΣΧΟΛΙΟ: Πρόκειται για σοβαρό, ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ζήτημα που δυστυχώς πολλοί - ανάμεσά τους και Χριστιανοί - πέρασαν «στα ψιλά». Αναφερόμαστε στην κίνηση του Επισκόπου Θερμοπυλών να δώσει τον Σταυρό στους λαϊκούς Τσίπρα και Παυλόπουλο έτσι ώστε αυτοί να τον ρίξουν στη Δεξαμενή Αθηνών, κατά την διάρκεια του Αγιασμού των Θεοφανείων. Οι φωτογραφίες είναι αδιάψευστος μάρτυρας του γεγονότος, που μας λυπεί βαθύτατα, διότι αντιστοιχεί σε μια πράξη που προσβάλει την Χριστιανική Πίστη και την Εκκλησία μας. Και βεβαίως, δημιουργεί ΚΑΚΟ προηγούμενο, δεδομένης και της παρουσίας διάφορων πολιτικών (μόνο!) στις συγκεκριμένες Τελετές,παρότι πρόσφατα πολλοί Αρχιερείς δήλωναν πως δεν επιθυμούν την παρουσία τους σε αυτές, λόγω της υπερψήφισης του κατάπτυστου «συμφώνου συμβίωσης ομοφυλοφίλων» εκ μέρους των (Διαβάστε κι εδώ ένα κατατοπιστικό άρθρο για να καταλάβετε...πόσο απέχουν τα λόγια από τις πράξεις).
Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, σε ηλικία 89 ετών, η σπουδαία ηθοποιός Άννα Συνοδινού, έχοντας διαγράψει μία σημαντική πορεία στο θέατρο, που ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας.
ΠΙΚΡΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΕ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΟΝΟΥΣ: “Τελειωμένη η υπόθεση με τους πλειστηριασμούς”. Πολλοί Έλληνες εκτιμώ ότι θα χάσουν τα σπίτια τους» – δήλωσε ο Ειδικός γραμματέας του ΙΝΚΑ Φώτης Αλεξόπουλος
“Όταν εύχεται κανείς για τον πλησίον του, μια καλή δύναμη βγαίνει απ’ αυτόν και πηγαίνει στον αδελφό και τον θεραπεύει και τον δυναμώνει και τον ζωογονεί.”
Είναι αυτονόητο ότι οι εκκλησιαστικοί ύμνοι έχουν συντεθεί με αποκλειστικό σκοπό να υπηρετήσουν τη λατρεία της Εκκλησίας στο πλαίσιο συνήθως των διάφορων ακολουθιών της. Πέρα όμως από τη χρήση τους αυτή, υπάρχουν περιπτώσεις που μπορούν να λάβουν και έναν άλλο, εκτός ακολουθιών, ρόλο, είτε αυτός είναι η πνευματική τέρψη των προσκυνητών ενός μοναστηριού στο συνοδικό μετά από ολονύκτια αγρυπνία είτε η ψυχαγωγία των συνδαιτημόνων ενός τραπεζιού είτε ρόλος λειτουργικός στα πλαίσια του πανηγυριού μίας κοινότητας, αλλά ακόμα και ενός λαϊκού δρωμένου. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, που χωρίς αμφιβολία εντυπωσιάζει, είναι η περίπτωση κατά την οποία η κοινότητα, όχι απλώς ψέλνει, αλλά χορεύει ψέλνοντας έναν εκκλησιαστικό ύμνο.
Είναι η σημαντική ομιλία του Ρώσου πρόεδρου Βλαδιμήρ Πούτιν, όπου τολμά και αναφέρεται στο δαιμονικό κατρακύλισμα της Δύσης και στην επιβαλλόμενη δικτατορία της διαστροφής της ανθρωπινής φύσης.
Πριν 1 βδομάδα περίπου, γράψαμε πως κάποιος ευσεβής μητροπολίτης έσπευσενα αποκηρύξει δημοσίως την υπογραφή του από την "ομολογία πίστεως"(κείμενο ενάντια στον Οικουμενισμό) και να δηλώσει πιστός στρατιώτης του Πατριάρχη Βαρθολομαίου "μέχρι θυσίας" (δείτε εδώ). Τότε χρησιμοποιήσαμε τον πράγματι προκλητικό όρο "μητροπολιτικές κολοτούμπες".
Για πρώτη φορά μετά από 94 χρόνια, στη μαρτυρική παραλία της Σμύρνης στην Τουρκία, ο Ελληνισμός μπόρεσε να τελέσει τον Αγιασμό των Υδάτων, για την εορτή των Θεοφανείων.
Ο εθισμός στο διαδίκτυο και τα όρια πλέον δεν είναι εύκολα διακριτά !!! Διαβάσαμε σχόλια από το καλά να πάθει μέχρι το «πάθημα της Ομονοίας» όπου αστυνομικός έβαζε να δέρνονται οι κρατούμενοι μεταξύ τους και βιντεοσκοπούσε τα κατορθώματά του, που δεν έγινε «μάθημα».
Η Αγία Συγκλητική γεννήθηκε περί το 270 μ.Χ στη Μακεδονία. Οι γονείς της, ήταν πλούσιοι και ευσεβείς Χριστιανοί. Προτίμησαν την Αλεξάνδρεια να εγκατασταθούν μόνιμα, γιατί εκεί είχαν ακούσει, ότι υπήρχαν περισσότεροι Χριστιανοί. Εκείνη την περίοδο Αρχιεπίσκοπος Αλεξάνδρειας, ήταν ο Μέγας Αθανάσιος ( 18 Ιανουαρίου), για τον οποίο είχαν ακούσει πολύ καλά λόγια. Έτσι, μόλις ξενιτεύτηκαν και εγκαταστάθηκαν, η πρώτη τους δουλειά ήταν, να τον γνωρίσουν. Αυτή τους η γνωριμία τους βοήθησε να γνωρίσουν καλύτερα τις Χριστιανικές Αλήθειες, αλλά και η κόρη τους Συγκλητική, να διδαχθεί σωστά το δρόμο της αρετής.
Κατάφεραν να τη μορφώσουν όσο καλύτερα μπορούσαν, δίδοντάς της συγχρόνως και Χριστιανική ανατροφή. Από νωρίς άρχισαν να φαίνονται τα πλούσια ψυχικά της χαρίσματα, που την έκαμαν να ξεχωρίζει από τους συμμαθητές της. Όμως, και η σπάνια σωματική της ομορφιά, ήταν για τους νέους της εποχής, μια διαρκή πρόκληση. Τα προξενιά, έφθαναν στους γονείς της το ένα μετά το άλλο και πολλοί ήταν οι νέοι, που τη ζητούσαν σε γάμο. Την ίδια άποψη είχαν και οι γονείς της, που τη θεωρούσαν έτοιμη για γάμο και άρχισαν διακριτικά να την πιέζουν. Μάλιστα δε, για να την πείσουν, χρησιμοποιούσαν το επιχείρημα, ότι θέλουν απογόνους στην οικογένειά τους.
Η κατά πάντα, όμως, άψογη Συγκλητική, δε συμφωνούσε καθόλου με την άποψη των γονιών της. Την ενδιέφερε ο Ουράνιος Νυμφίος Χριστός και Αυτόν, ήθελε να υπηρετήσει. Έτσι, τα δάκρυα των γονιών και των συγγενών, δεν τη συγκινούσαν ιδιαίτερα. Ζούσε ασκητική ζωή, με συνεχή προσευχή , αλλά και νηστεία. Μάλιστα δε, για τη νηστεία έλεγε, ότι είναι το μοναδικό γιατρικό, για το σώμα και τη ψυχή. Τη θεωρούσε δε μια, από τις μεγαλύτερες αρετές.
Όταν δε, μετά από λίγο διάστημα πέθαναν οι γονείς της, χάρισε την περιουσία της στους πτωχούς και τα ορφανά της Αλεξάνδρειας και έφυγε από την πόλη. Εγκαταστάθηκε σε έρημη τοποθεσία ιδρύοντας Μοναστήρι, που εφάρμοζε τους δικούς της ασκητικούς κανόνες. Πλήθος δε γυναικών την ακολούθησαν, που επέλεξαν να μονάσουν μαζί της. Ήταν για όλες παράδειγμα και υπόδειγμα Μοναχής και τις ευχαριστούσε να συνομιλούν μαζί της και να ασκούνται στην υπακοή και την ταπείνωση. Φρόντιζε πάντα, να μη βλέπει κανείς την προσωπική της ζωή και τα έργα της, γιατί δεν ήθελε καμιά ανθρώπινη διαφήμιση. Ο στόχος της ήταν, όχι μόνο πως θα κάνει το καλό, αλλά πως, θα το κρύψει από τους άλλους. Ήταν, έτσι, γεμάτη από πίστη και έλαμπε από χαρά και ταπείνωση. Όσο δε περνούσε ο χρόνος, άρχισαν να ανθίζουν οι αρετές της και οι ευωδίες τους έφθαναν, σε όλους τους ανθρώπους.
Ήταν δε, πάντα πρόθυμη να συμβουλέψει, αλλά και να διδάξει τις μοναχές, όταν εκείνες της το ζήταγαν. Έτσι, όταν, κάποια στιγμή τη ρώτησαν πως πρέπει να πολεμούμε το διάβολο, εκείνη τους έδωσε την εξής απάντηση: «Πρέπει να γνωρίζουμε, ότι όσο ανεβαίνουμε τα πνευματικά σκαλοπάτια, τόσο ο διάβολος προσπαθεί να μας πολεμήσει με τις παγίδες του. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πάντοτε άγρυπνες στους λογισμούς, που συχνά μας πολεμούν. Ο εχθρός μας, προκειμένου να γκρεμίσει τον οίκο της ψυχής μας, η από τα θεμέλια τον γκρεμίζει, η από τη σκεπή. Δένει πρώτα το νοικοκύρη και μετά κυριεύει, όλα τα πράγματα του οίκου. Το θεμέλιο της ψυχικής μας οικίας είναι τα καλά έργα. Η σκεπή είναι η πίστη μας και τα παράθυρα είναι οι αισθήσεις μας. Αυτά χρησιμοποιεί, προκειμένου να μας πολεμήσει ο εχθρός μας. Γι’ αυτό, όποιος στέκει να προσέχει να μην πέσει. Γιατί αυτός που έπεσε, έχει μόνο μια φροντίδα, πως να σηκωθεί. Ενώ, αυτός που στέκει πρέπει να φυλάγεται συνέχεια, για να μην πέσει. Κανείς από μας δεν πρέπει να κατηγορεί τον πεσμένο, αλλά να φοβάται για τον εαυτό του, μήπως γλιστρήσει και πέσει στο βάθος του γκρεμού. Όμως, για εκείνο που στέκει, υπάρχει διπλός ο φόβος, αλλά και ο κίνδυνος. Όταν τον πολεμά ο εχθρός του, να μην ολιγοψυχήσει και επανέλθει στα παλιά του πάθη, αλλά και να προσέχει, να μην εξαπατηθεί από την υπερηφάνειά του. Ο εχθρός μας, αφού μεταχειριστεί όλα του τα όπλα, αφήνει τελευταίο την υπερηφάνεια. Είναι το μεγαλύτερο καταστρεπτικό δηλητήριο, με το οποίο, ποτίζει την ψυχή μας. Την κάνει να φαντάζεται, ότι γνωρίζει εκείνα, που δε ξέρουν οι άλλοι και να πιστεύει, ότι ξεπερνά τους άλλους στις νηστείες και ότι έχει περισσότερες αρετές. Το χειρότερο δε, την κάνει να ξεχνά, τις δικές της αμαρτίες. Η αιτία της υπερηφάνειας είναι η παρακοή και το γιατρικό της, είναι η υπακοή….».
Γι’ αυτή της τη διδασκαλία, αλλά και τη συμπεριφορά γενικότερα, τη φθόνησε θανάσιμα ο διάβολος, που προσπαθούσε να βρει τους δικούς του διαβολικούς τρόπους, να την εξοντώσει. Έβλεπε, ότι η Οσία Συγκλητική είχε χωθεί για τα καλά στα δικά του χωράφια, αφαιρώντας του καθημερινά τμήματα, από την ανθρώπινη περιουσία του. Έπρεπε να βρει γρήγορα τρόπους, να την βγάλει από τη μέση, χτυπώντας την στο σώμα κατάλληλα. Της έδωσε τέτοιο πόνο στα εντόσθια της, που δε μπορούσε κανείς να τη βοηθήσει. Στη συνέχεια της πλήγωσε τον πνεύμονα και θα μπορούσε εάν ήθελε, να τη θανατώσει. Όμως αυτό ήθελε να το πετύχει με αργούς ρυθμούς, προκειμένου να την τυραννήσει περισσότερο.
Οι πόνοι για την Οσία ήταν ανυπόφοροι και ο πυρετός της κρατούσε συνέχεια συντροφιά. Έτσι, καθημερινά υπόφερε και έλιωνε σαν κερί. Την αρρώστια της την αντιμετώπιζε μεγαλόψυχα και δεν κατάπεσε, αλλά ούτε και λιποψύχησε. Όμως, είχε το κουράγιο και τη δύναμη να συμβουλεύει τις μοναχές, που έδειχναν να τα έχουν χαμένα. Μάλιστα δε τους έλεγε: «ότι δεν πρέπει ποτέ να είναι αμέριμνες οι ψυχές, που είναι αφιερωμένες στο Θεό, γιατί βοηθούν τον εχθρό, να ακονίζει τα δόντια του. Δεν υπάρχει κακός άνθρωπος τους έλεγε, που να μην έχει μέσα του μια σπίθα από καλοσύνη. Όπως, δεν υπάρχει και καλός, που να μην έχει μέσα του κάποια κακία. Πάντοτε συμβαίνει να βρίσκεται μέρος του καλού στους κακούς ανθρώπους, όπως υπάρχει και μέρος κακού στους καλούς ανθρώπους».
Είχε, έτσι, το κουράγιο και τη δύναμη να συμβουλεύει τις μοναχές, οι οποίες την άκουγαν με ανοιχτό το στόμα. Όμως, κάποιος ενοχλούνταν και ήθελε να της το κλείσει, αφαιρώντας της έτσι τη δυνατότητα να ομιλεί. Τα σωτήρια λόγια της Οσίας εξόργιζαν περισσότερο το διάβολο, που, όσο την έβλεπε να ανδρειώνεται, του κακοφαίνονταν. Έβλεπε, ότι την τυραννική του εξουσία συνέχεια τη νικούσε η Οσία και αυτός να κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, δεν το δέχονταν. Αποφασίζει να της χτυπήσει τα όργανα της φωνής, προκαλώντας της ολική αφωνία. Έτσι, δεν ήταν δυνατόν να χρησιμοποιεί πλέον, το προφορικό λόγο και να συμβουλεύει τις μοναχές. Όμως και απ’ αυτή τη πληγή, υπήρξε όφελος για τις μοναχές. Οι σωματικές της πληγές, τις δυνάμωνε περισσότερο στην αρετή και τους γιάτρευε, τις πληγωμένες τους ψυχές.
Τέλος, και αυτές τις σχέσεις της Οσίας με τις μοναχές, ήθελε να κλονίσει ο διάβολος, γιατί τον ενοχλούσαν αφάνταστα. Καταστρώνει λοιπόν το διαβολικό του σχέδιο, χτυπώντας με νέα πληγή την Οσία. Της σαπίζει ένα δόντι, και το σάπισμα επεκτείνεται σε όλο της το σαγόνι. Μια βαρεία δυσοσμία, έβγαινε από το στόμα της. Οι μοναχές που την φρόντιζαν, δε μπορούσαν να την πλησιάσουν. Σκέφτηκαν να καλέσουν γιατρό, μήπως και μπορέσει και την βοηθήσει. Εκείνη, δεν ήθελε να το ακούσει και τους έλεγε με νοήματα: «να μη βλέπεται αυτό που φαίνεται, αλλά να ζητάτε αυτό, που κρύβεται».
Τρεις ολόκληρους μήνες, αγωνίστηκε η Οσία, με τις ανυπόφορες πληγές της. Η σωματική της δύναμη χαλάρωνε κάθε μέρα, γιατί δε μπορούσε να βάλει τίποτα στο στόμα της, αλλά και να κοιμηθεί από τους πόνους. Μάζεψε τις μοναχές και τους είπε, ότι σε τρεις μέρες, θα φύγει από κοντά τους. Έτσι την τρίτη μέρα και σε ηλικία 80 χρονών, εγκατέλειψε την παρούσα ζωή και κέρδισε την Αιώνια, που είναι η Βασιλεία των Ουρανών.
Σοφία και χάριτι, κεκοσμημένη σεμνή, ακλόνητος έμεινας, ως ο Ιώβ ο κλεινός, εχθρού επίθεσιν· όθεν Συγκλητική σε, η ουράνιος δόξα, δέδεκται μετά τέλος, ως παρθένον φρονίμην· εν η των μεμνημένων σου αεί μνημόνευε.
Κοντάκιον
Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Αρετών εκλάμψασα, ταις ουρανίαις ακτίσιν, ως λαμπάς αείφωτος, Συγκλιτική θεοφόρε, ήμβλυνας, του παλαμναίου εχθρού τα κέντρα, ίθυνας προς τον νυμφώνα της άνω δόξης, δήμον άγιον παρθένων, μεθ’ ων δυσώπει, ελεηθήναι ημάς.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις των παρθένων η καλλονή, και Ιώβ του θείου, εκμαγείον εν πειρασμοίς· χαίροις ουρανίου, συγκλήτου κληρονόμε, Συγκλητική θεόφρον, Πνεύματος όργανον.
Οπτικοακουστικό Υλικό
Ακούστε το απολυτίκιο!
Αγία Συγκλητική: Δεύτερη γέννα
Ερώτησαν κάποτε την Αγία Συγκλητική· τι διαφέρει ο άλλος κόσμος από τούτον εδώ οπού ζούμε τώρα; Και η μακαρία Συγκλητική αποκρίθηκε:
Το παιδί ενόσω βρίσκεται μέσα στην κοιλιά της μάνας του, ζει πολύ στενοχωρημένο, όντας ανακατωμένο μέσα στη λάσπη της μήτρας, ωσάν τυφλό.
Όταν όμως έλθει η ώρα του και γεννηθεί, λευτερώνεται από την στενοχώριαν εκείνη, όπου ήτανε κλειδωμένο, και χωρίς να το καταλάβει έρχεται σε ένα καινούριο κόσμο γεμάτον φως, ευρυχωρία και απόλαυση.
Ένα τέτοιο πράμα γίνεται και με την ψυχή του ανθρώπου. Στενοχωριέται μέσα στην κοιλιά τουτουνού του ψεύτικου κόσμου, έως ότου έβγει απ’ αυτόν και πάει στην άλλη ζωή την αιώνιο, όπου, αντί ήλιος βλέπει ν’ αστράφτει η όψη του Χριστού, αντί αέρα αναπνέει το Άγιο Πνεύμα και αντί θροφή γεύεται την Δόξα του Θεού. Η πρώτη γέννα μας έχει και πείνα. Η δεύτερη γέννα είναι Ανάστασις και Χόρτασις.
Σε πνιγμό οφείλεται ο θάνατος του άτυχου Βασίλη Γρατσάνη του ενός εκ των δύο φίλων που εντοπίστηκαν σήμερα το πρωί σε αρδευτικό κανάλι δίπλα σε δρόμο, πολύ κοντά σε σπίτια της περιοχής Κατοχή Μεσολογγίου.