Στης Ελλάδος την αυλή ..έφτασε η ώρα… που δεν θα φτάνει το σκοινί.

http://koukfamily.blogspot.gr/2014/10/blog-post_416.html

Γράφει ο Δρ Κωνσταντίνος Βαρδάκας 

Φώτο… ξημέρωμα στο Αιγαίο .. από  την μπουνάτσα στην τρικυμία που έρχεται και από την τρικυμία στην μπουνάτσα. 

Το Αιγαίο –Αγιοτόκο-Αρχιπέλαγος σαν γενεσιουργός τροφοδότης του διαχρονικού πολιτισμού μας ανέλαβε τον ¨άχαρο ρόλο να μας ξυπνήσει και να μας φέρει στα ίσα μας¨ 

ΠΩΣ ;;; 
Σήμανε η ώρα που ¨Άγγελοι φτερουγούν μες του Αιγαίου τα νερά¨. Και  είναι νοητοί Άγγελοι και ιπτάμενοι της ΠΑ, οι Ναύτες και οι Στρατιώτες Φύλακες μας, τα παιδιά μα. Αυτά φυλάνε Θερμοπύλες και έχουν χρεωθεί από την ιστορία αν χρειαστεί να ξαναγράψουν σελίδες λεβεντιάς και τόλμης. 
Τέτοιες ημέρες εορταστικές-Ορθόδοξες και ηρωικές οι εφιάλτες και οι  δαίμονες , τα μιάσματα των τοκογλύφων φυγαδεύονται πνευματικά από την Ελλάδα ακριβώς γιατί φοβούνται ότι το τέλος τους θα είναι σαν του ¨επηρμένου Λυαίου μέσα στο στάδιο από τον μικρόσωμο Άγιο Νέστορα τον Μαθητή του Αγίου Δημητρίου ¨και σαν ¨των φασιστο-ιταλών από την μικρή Ελλάδα του 40 στο Έπος της  Ελληνογέννας Βορείου Ηπείρου¨. Τι φοβούνται άραγε;
Την ¨ωραία τρέλα¨του Έλληνα που όταν καταλάβει παρόλο τον αποπροσανατολισμό . τις μπαμπεσιές  πίσω από την πλάτη του θα σηκώσει τα πανιά του ιδιαίτερου ψυχισμού του και  θα ευθυδρομίσει σε νέες πορείες προόδου και δημιουργίας;
Κάπου στην Θεσσαλονίκη  της κρίσης και της ανεργίας τέτοιες εορταστικές μέρες… 
¨Ρε Μητσάρα σε λίγες μέρες γιορτάζεις, τι δώρο φέτος θέλεις να σου κάνουμε; Ρώτησαν οι λιμενεργάτες τον μικροκαμωμένο συνάδελφο τους. Ο Μητσάρας ¨ο Γίγαντας¨με το παρατσούκλι και πολύτεκνος στις υποχρεώσεις της ζωής, φιλότιμος και αγαπητός ανάμεσα στους συνεργάτες του, δεχόταν ευχαρίστως κάθε χρονιά παραμονή του Αι Δημητρίου το ταπεινό δώρο από τους φίλους του.
-Ένα σκοινί!! Τους είπε κοφτά. - Τι να το κάνεις βρε Δημήτρη το σκοινί; Είπαμε να σου κάνουμε ένα απλό δώρο, αλλά μην μας τρελάνεις κιόλας.
Ο Μητσάρας κοντοστάθηκε για λίγο, έσκυψε το κεφάλι του και όταν το σήκωσε δυο κρυσταλλένια δάκρυα κύλισαν από τα μάγουλα του.
Τρόμαξαν οι φίλοι του, πρώτη φορά είδαν τον ¨Γίγαντα¨να δακρύζει. - Δημήτρη σου συμβαίνει τίποτα; Τα παιδιά, η γυναίκα είναι καλά;
Τι να πει ο ¨Γίγαντας¨. Ότι είχε καταρρεύσει οικονομικά; Ότι το σούπερ-μάρκετ τους έβλεπε κάθε μήνα για τα άκρως απαραίτητα; Ότι το μικρό  επίδομα δεν τον αρκούσε για να ¨ζεστάνει¨ τις παγωμένες από χαρά καρδιές και τα συναισθήματα μέσα στην οικογενειακή εστία του;
Ο Μητσάρας σκούπισε βιαστικά τα δάκρυα του, όρθωσε το σακατεμένο κορμί του από την φορτοεκφόρτωση και απάντησε χαμογελώντας. - Το θέλω για να ¨κρεμάσω¨ την Ελλάδα. - Καθυστέρησες, ήδη την έχουν ¨κρεμάσει¨ άλλοι. Του απάντησαν οι φίλοι του χαχανίζοντας και γεμάτοι απορία. Ναι, αλλά εγώ δεν θέλω να την ¨κρεμάσω¨ με χρέη όπως την κρέμασαν αυτοί, αλλά με σκοινί.
Πάγωσαν όλοι. Ο Μητσάρας που κατέβαινε στα γήπεδα με την Ελληνική σημαία, ο ¨Γίγαντας¨που τους ιστορούσε τα κατορθώματα του παππού του στο Αλβανικό Μέτωπο και του Καταδρομέα πατέρα του στην Κύπρο, να πει αυτή την βαριά κουβέντα;
Το μυαλό όλων πήγε στις ¨κρεμάλες- δημοσκοπήσεις¨των επόμενων εκλογών που συζητιούνται στην πολιτική πιάτσα. Και αυτός ήταν ο λόγος που του ζήτησαν αμέσως εξηγήσεις.
- Καλά τι έπαθες και μιλάς έτσι, σε πείραξε τίποτε; - Σας ρωτάω αν κάποιος σε έκλεβε ολοφάνερα και μετά σε χρέωνε επί πλέον με τα κλεψιμαίικα με αποτέλεσμα να σε κλέψει πολλές φορές και έτσι να στραπατσάρει την ζωή και τα όνειρα σου, τι θα τον έκανες; Θα τον συγχωρούσες;
Άντε και να τον συγχωρούσες. Αλλά αυτός αν δεν έβαζε μυαλό και συνέχιζε τα ίδια, δεν πρόδιδες με αυτήν την στάση το μέλλον των παιδιών σου που τα αφήνεις και αυτά έκθετα στην πλεονεξία και την ανωμαλία του;
Μήπως σήμερα το κάθε επιπλέον πολλαπλάσιο χρέος μας δεν αντιστοιχεί σε πολλαπλάσια κλεψιά που έγινε σε βάρος μας; Και προσωπικά δεν με ενδιαφέρει αυτό πότε έγινε γιατί όταν παραμιλάω κρυφά τα βράδια για να μην με βλέπει η γυναίκα και τα μικρά παιδιά μου, δεν πονάω γιατί με κλέψανε και με χρεώσανε, αλλά γιατί δεν έκανα τίποτα έως τώρα για να σταματήσω την διαστροφή αυτή.
Οι συνάδελφοι μπήκαν αμέσως στο νόημα γιατί και αυτοί ήταν σχεδόν στην ίδια μοίρα. Και η συζήτηση άναψε.
- Καλά ρε ¨Γίγαντα¨ και είναι αυτός λόγος για να πεις ότι θα κρεμάσεις την Ελλάδα μας; Είναι λόγια αυτά; Η δόλια πατρίδα δεν φταίει σε τίποτε. Αν κάποιοι φταίνε είμαστε εμείς που ψηφίσαμε τέτοιους στα χρόνια της μεταπολίτευσης  δίχως να το πολυσκεφτούμε. - Λοιπόν πάρτε το απόφαση αντί να κρεμαστώ εγώ με σκοινί, ¨¨θα κρεμάσω¨¨ την Ελλάδα.
Άρχισαν πλέον να ανησυχούν για την νοητική κατάσταση του φίλου τους και κοιτάχθηκαν αναμεταξύ τους.
Ο Δημήτρης συνέχισε τον συλλογισμό του… - Φέτος θέλω μπόλικο σκοινί για να ¨κρεμάσω¨ την Ελλάδα.
Εκεί ψηλά στο Επταπύργιο που μένω στην άνω Πόλη, στον ιστό που θα στήσω έξω στην αυλή ¨θα κρεμάσω¨ την Ελλάδα της ψυχής μου που πονάει για το κατάντημα όλων μας, να μην μπορούμε να διεκδικήσουμε όνειρα και σχέδια αλλά και αυτή την χαρά την λίγη της  ζωής.
Οι φίλοι του Δημήτρη αμέσως ησύχασαν. Κατάλαβαν ότι ο Μητσάρας ετοιμάζεται παραμονή του Αι- Δημητρίου να σηκώσει στην ¨Συμβασιλεύουσα¨φτωχομάνα Θεσσαλονίκη  την Σημαία Γίγαντα που έχει εκεί, ψηλά στην άνω-Πόλη. Και  όπως φαινόταν από τα λεγόμενα του δεν έχει ακόμη και αυτήν την οικονομική άνεση για να αγοράσει επί πλέον φρέσκο σκοινί.
- Καλά ρε Δημήτρη, πες μας επιτέλους ότι  θα κρεμάσεις την Σημαία σου για να καταλάβουμε και εμείς και να ησυχάσουμε. Άλλωστε και εμείς  σκοπεύουμε να ¨κρεμάσουμε ¨  την Ελλάδα της Ψυχής μας όχι μόνο στα μπαλκόνια και στις αυλές μας, αλλά από εδώ και πέρα πάνω από τις προδομένες ζωές μας μήπως και τις κουμαντάρουμε.
Ο Δημήτρης τους κοιτούσε τώρα ίσια στα μάτια και αυτή την φορά δάκρυσε πάλι, αλλά από συγκίνηση.
Όσες άδικες λύπες μας ¨χάρισαν¨, με  τόσες πραγματικές χαρές-εορτές Παλιγγενεσίας  θα μας ανταμείψει ο ΘΕΟΣ.
- Μου φαίνεται  ότι από εδώ και πέρα από τις πολλές ¨γιορτινές ανατροπές¨ που θα έχουμε δεν θα μας φτάνει το σκοινί.¨
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας 
ΥΓ. Έφτασε η ώρα που η μικρή και καταφρονημένη Ελλάς πρέπει να φωνάξει μέσα στον στίβο της Ζωής σαν τον Άγιο Νέστορα ¨Θεέ Δημητρίου, βοήθει μοι¨και τότε Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ  θα κινήσει τις  Σημαίες του Έθνους μας προς την καθ ημάς  Ανατολή… πολιτιστικά, δημιουργικά, πνευματικά. Από εκεί άλλωστε θα ξεκινήσει και η πραγματική ανάπτυξη…. 
Αφιερωμένο στους εορτάζοντες αλλά και στους ακρίτες μας από Θράκη  μέχρι Καστελόριζο … από  Βόρειο Ήπειρο μέχρι κατεχόμενη Κύπρο… αλλά και στους ¨Ακρίτες Αγγέλους¨ που φυλάνε τις ρημαγμένες εκκλησιές μας στην Ιωνία, τον Πόντο, την Καππαδοκία και στην Βασιλεύουσα των Πόλεων, την Κωνσταντινούπολη.

Αφιερώνεται στην κυβέρνηση Ο Κεϋνς και η οικονομική ανάπτυξη (Πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Αφιερώνεται στην κυβέρνηση

Ο Κεϋνς και η οικονομική ανάπτυξη

Όπως είναι γνωστό στην οικονομική θεωρία, ο κεϋνσιανισμός θεωρήθηκε ως «μια νέα επανάσταση», όπως τον χαρακτήρισε ο γνωστός καθηγητής του Χάρβαρντ J.K. Galbaith, τον δε Keynes ως «Προφήτη». Πρόκειται για το παγκοσμίως γνωστό του έργο: «Γενική θεωρία της Απασχολήσεως του τόκου και του χρήματος», το οποίο επανεκδόθηκε πρόσφατα από την εφ. «Το Βήμα». Θυμίζω ότι θεμελιώδης θέση του Κεϋνς για την οικονομική ανάπτυξη στα πλαίσια του καπιταλισμού είναι η κατάλληλη χρήση της δημοσιονομικής πολιτικής. Το κλασικό αυτό έργο κυκλοφόρησε στα μέσα της δεκαετίας του 30 και τα όσα αναφέρονται εδώ έχουν ως πηγή το διμηνιαίο τεύχος του περιοδικού «Νέα Οικονομία» (Ιουλίου – Αυγούστου 1965), με εκδότη και διευθυντή τον γνωστό οικονομολόγο Άγγελο Αγγελόπουλο. Ο οικονομολόγος Γκάλμπραιηθ, σχολιάζοντας την παρουσία του 19^ου κεφαλαίου από το έργο αυτό, σημείωνε, τότε, στα 1965: «Οι οικονομικές κρίσεις αποτελούν βέβαια ένα οργανικό φαινόμενο του καπιταλιστικού συστήματος οικονομικής οργανώσεως, αλλά ένα βραχυχρόνια φαινόμενο το οποίο πρέπει να τοποθετηθεί μέσα στο μηχανισμό που δένει τις μακροχρόνιες τάσεις του συστήματος» (σελ. 588). Προχωρώντας θα παραθέσει την άποψη του επίσης γνωστού οικονομολόγου P. Sweezy, ο οποίος υποστήριξε ότι: «η έλλειψη της ενεργού ζητήσεως είναι η γενεσιουργός αιτία των οικονομικών κρίσεων στον καπιταλισμό, είναι η κεντρική ιδέα αυτών των κρίσεων που ο Μαρξ αποκάλεσε με την περίεργη ορολογία του Realization crises (ρεαλιστικές κρίσεις)», χωρίς να επεκτείνομε περισσότερο στην ερμηνεία των θεμελιωδών αυτών αξιωμάτων της οικονομικής επιστήμης, τα οποία υποθέτω πως γνωρίζουν στοιχειωδώς και οι σημερινοί οικονομολόγοι της συγκυβέρνησης, που χαράσσουν την οικονομική πολιτική, περιορίζομαι να πω μόνο τούτο: Με συμπιεσμένη ή ανύπαρκτη ενεργό ζήτηση των λαϊκών στρωμάτων, όπως συμβαίνει σήμερα, ΔΕΝ ξεπερνιέται η βαθιά οικονομική κρίση και δεν ροδίζει η οικονομική ανάπτυξη. Το γεγονός αυτό επιτείνεται διπλά από την ανυπαρξία δημοσίων επενδυτών ως εργαλείου άσκησης οικονομικής πολιτικής. Αυτό το καθοριστικό οικονομικό γεγονός αναδείκνυε ο Κεϋνς, απ’ ευθείας προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Φ. Ρούσβελτ, στο περίφημο γράμμα του στους «Τάϊμς της Νέας Υόρκης», της 31 Δεκεμβρίου 1933, στο οποίο έγραφε και τα εξής: «Δίδω κυριαρχική έμφαση στην αύξηση της εθνικής αγοραστικής δυνάμεως που να προκύπτει από τις δημόσιες δαπάνες, οι οποίες να χρηματοδοτούνται με δάνεια» (βλ. οπ. π. σελ. 589). Εδώ και έναν αιώνα, αυτές οι θεμελιώδεις οικονομικές αρχές αποτελούν οικονομικά δόγματα, τα οποία διδάσκονται σ’ όλα τα οικονομικά παν/μια της Ελλάδος και του κόσμου και ασφαλώς τ’ άκουσαν και τα διάβασαν οι σημερινοί κυβερνητικοί οικονομολόγοι. Άρα. Υποχρεώνοντας τον σαχλαμπούχλα «κυρίαρχο» λαό στην πείνα και την ανεργία γνωρίζουν άριστα ότι ΔΕΝ πρόκειται να βγούμε από την κρίση, η οποία όμως τώρα ΔΕΝ είναι βραχυχρόνια. Θα διαρκέσει ολόκληρο τον 21^ο αιώνα. Συνεπώς θα έλεγα ότι εκτελούν τους Έλληνες και την Ελλάδα, εκτελώντας εντολές ξένων, …. Σημαίνει ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Καταλήγοντας, και μια και αναφέρθηκαν και οι οικονομικές κρίσεις του μαρξισμού, σημειώνω την γοερή του διάψευση από τη ζωή, αφού μέσα σ’ αυτή την ανείπωτη κρίση ΔΕΝ γίνονται επαναστάσεις: (βλ. το έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία. Διαλεκτικές και φυσιολογικές αντιφάσεις της κοσμοθεωρίας του ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού», εκδ. β’ «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2013, σελ. 287-332, οπ. το κεφάλαιο: «Η συγκέντρωση της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής, στο κρατικό μονοπωλιακό καπιταλισμό, και τις οικονομικές κρίσεις ως αιτία της επανάστασης»). Ερώτημα: Ποιοι διαβάζουν, ποιοι σχολιάζουν, ποιοι οικονομολόγοι της κυβέρνησης θ’ αποφασίσουν να δράσουν με βάση τις πάγιες οικονομικές αρχές; Υπάρχει περίπτωση ν’ ασχοληθούν οι πολιτικάντηδες μ’ αυτά τα σοβαρά επιστημονικά ζητήματα;

Για να διευκολύνω τους σημερινούς κυβερνώντες που στράγγισαν την οικονομία και τους Έλληνες από τους φόρους τους παραθέτω και τούτο από το εν λόγω κείμενο: «Οι πρόεδρου Κέννεντυ και Τζόνσον εκείνο που είναι τώρα πια μια κοινότοπη πολιτική…εχρησιμποίησαν το νέο όργανο της εσκεμμένης μειώσεως των φόρων για τη διατήρηση της συνολικής ζητήσεως» (σελ. 591).

Θα λάβουν οι εν Αθήναις κυβερνώντες υπόψη τους το τι έκαναν για την ενίσχυση της ενεργού ζητήσεως, με τη μείωση των φόρων οι κυβερνώντες των ΗΠΑ; Ο Γκαλμπραίηθ, τιμώντας την εφαρμογή της Κεϋνσιανής θεωρίας καταλήγει: «Πρέπει να αποδώσουμε την τιμή που τους ανήκει στους σκαπανείς της Κεϋνσιανής επαναστάσεως. Όλοι τώρα υπερηφανεύονται για τη λειτουργία της οικονομίας. Θα έπρεπε να τιμήσουμε κάπως τους ανθρώπους που συνέβαλαν σ’ αυτό. Το χρέος προς το θάρρος και την ευφυΐα του Alvin Hausen είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Μετά τον Κεϋνς, σ’ αυτόν ανήκει η τιμή της σωτηρίας εκείνου το οποίο και οι συντηρητικοί ακόμη εξακολουθούν να ονομάζουν καπιταλισμό». Ούτε το σωστό καπιταλισμό δεν μπορούν να υπηρετήσουν οι γραικύλοι των Αθηνών;

 

Αθήνα 27/10/2014

 

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

-Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα

θέματα, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Επιτροπής. (http://ethnikonthematon.blogspot.gr)

 

 

Μια εξήγηση του γράφοντος

Γράφω: Για να υπενθυμίζω στους εναλλασόμενους εξουσιαστές ότι δεν είμαι πολιτικός Αυστραλοπίθηκος.

Για να θυμίζω τη μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν άδικα για την Ελλάδα, που πρόδωσαν οι σύγχρονοι Εφιάλτες. Γιατί η σιωπή σημαίνει συνενοχή και έγκριση.

Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

ΤΑ «ΜΕΙΓΜΑΤΑ» ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ> «Γιατροσόφια» στην υπηρεσία του εκμεταλλευτικού συστήματος

από τον Ριζοσπάστη

 

ΤΑ «ΜΕΙΓΜΑΤΑ» ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

«Γιατροσόφια» στην υπηρεσία του εκμεταλλευτικού συστήματος

Με τρόικα ή με αγορές, στην ύφεση ή στην ανάκαμψη, εντός της ΕΕ και της εξουσίας του κεφαλαίου, ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει για την πλουτοκρατία

Μπόλικος κουρνιαχτός σηκώνεται αυτή την περίοδο, σχετικά με τη διαμόρφωση της «μεταβατικής φάσης», για την έξοδο από τα μνημόνια και την επάνοδο στην «ευρωπαϊκή κανονικότητα» των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων. Οι αντιλαϊκές διεργασίες της τρέχουσας περιόδου σηματοδοτούνται από τη διασφάλιση των όρων και των προϋποθέσεων για την επάνοδο του ελληνικού κράτους, με ανταγωνιστικούς όρους, στις διεθνείς χρηματαγορές, για την άντληση κεφαλαίων που θα διασφαλίζουν τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της χώρας.

Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, το μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής που κερδίζει έδαφος στην παρούσα φάση προβλέπει μεταξύ άλλων την ενεργοποίηση του λεγόμενου «πακέτου Γιούνκερ», για επενδύσεις σε υποδομές ύψους 300 δισ. ευρώ, σε συνδυασμό με τη «χαλάρωση» της νομισματικής πολιτικής στην Ευρωζώνη, προκειμένου να διοχετευθούν φρέσκα κεφάλαια στα ευρωενωσιακά μονοπώλια. Κεντρικό ζητούμενο η διασφάλιση των νέων κερδοφόρων επενδύσεων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, προκειμένου να διαμορφωθούν συνθήκες σταθεροποίησης και ανάκαμψης της μάζας της κερδοφορίας του, ενώ επιβεβαιώνεται ότι τα μονοπώλια δεν είναι σε θέση να κάνουν ούτε βήμα μπροστά χωρίς την «ομπρέλα» προστασίας και ενίσχυσης από τις εθνικές κυβερνήσεις και συνολικά την ΕΕ. Ταυτόχρονα, η διαδικασία στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης προϋποθέτει μπαράζ νέων αντεργατικών αναδιαρθρώσεων, μεγάλες «εξοικονομήσεις» στην κλίμακα της παραγωγής, τη διαμόρφωση ακόμη μεγαλύτερων επιχειρηματικών σχηματισμών στους νευραλγικούς κλάδους της οικονομίας. Και αυτό γιατί μόνο έτσι τα λιμνάζοντα και υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια θα μπορέσουν να διοχετευθούν σε επενδύσεις τέτοιες που να διασφαλίζουν κέρδη στα μονοπώλια.

Σε αυτό το πλαίσιο, η επάνοδος στην «ευρωπαϊκή κανονικότητα» του ελληνικού κεφαλαίου σηματοδοτεί την προσπάθεια «αναβάθμισης» του ελληνικού αστικού κράτους, την εύκολη πρόσβαση στις χρηματαγορές για δανεισμό, μικρότερες εγγυήσεις προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τη διασφάλιση φτηνής χρηματοδότησης για τους ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους κ.ο.κ.

Καπιταλιστική ανάκαμψη και κρατικό χρέος αλληλοτροφοδοτήθηκαν

Εχει σημασία να θυμηθούμε ότι μετά την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, εν μέσω υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι εκδόσεις ομολογιακών δανείων με προσφυγή στις τράπεζες ήταν φαινόμενο απόλυτα συνηθισμένο. Η αδιαμεσολάβητη πρόσβαση στις χρηματαγορές γινόταν σε περίοδο ραγδαίας αύξησης του παραγόμενου ΑΕΠ. Για το 2003 η καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα έφτασε στο 6,6%, το 2004 στο 5%, το 2006 στο 5,8%. Η καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα, μέχρι και τα μέσα της περασμένης δεκαετίας, ήταν πολλαπλάσια σε σχέση με αυτή των άλλων κρατών της Ευρωζώνης, πολύ πάνω από τους μέσους όρους.

Η διόγκωση της ανάπτυξης του κεφαλαίου, ωστόσο, επιτάχυνε και εμβάθυνε την καπιταλιστική κρίση που εκδηλώθηκε στη συνέχεια, με αντίστροφα πολλαπλάσιους αρνητικούς ρυθμούς και ιδιαίτερη ένταση. Είναι φανερό το γεγονός ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη και το κρατικό χρέος αλληλοτροφοδοτήθηκαν. Το κρατικό χρέος διοχετεύεται στην ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, στη χρηματοδότηση των προτεραιοτήτων επιλεγμένων κλάδων και τομέων της οικονομίας, ενώ ταυτόχρονα γιγαντώθηκε με τα εκτεταμένα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων νευραλγικών κλάδων που εκχωρήθηκαν σε «επενδυτές».

Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να είναι καθαρό ότι τόσο οι εναλλαγές ως προς τις πηγές άντλησης του χρέους (διακρατικά δάνεια ή χρηματαγορές) όσο και το ύψος του δεν αποτελούν κριτήριο για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του λαού.

Αναγκαστικά και αναπότρεπτα, η συσσώρευση καπιταλιστικών κερδών πάνω από ένα ορισμένο, κάθε φορά, σημείο, θα οδηγεί στην επόμενη φάση του οικονομικού κύκλου, δηλαδή στο ξέσπασμα της επόμενης καπιταλιστικής κρίσης, ανεξάρτητα από το μείγμα της αστικής διαχειριστικής πολιτικής και την οικονομική και πολιτική δύναμη κάθε κράτους στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανισομετρίας. Ηδη στην Ευρωζώνη και σε συνδυασμό με τις γενικότερες εξελίξεις, ακόμα και στην «ατμομηχανή» της, τη γερμανική οικονομία, εκδηλώνονται μια σειρά από νέες αβεβαιότητες και αυτό χωρίς καν να έχουν εμπεδωθεί σε επίπεδο ΕΕ οι συνθήκες της «σταθεροποίησης». Σε αυτό το πλαίσιο, ένα προς ένα, όλα μαζί τα διάφορα μείγματα της αντιλαϊκής πολιτικής, είναι απλά γιατροσόφια στο σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα, που έχει «φάει τα ψωμιά του».

Α. Σ.

    

ΣΥΡΙΖΑ

«Φωνάζει ο κλέφτης... »

Οσο κοντοζυγώνει η εκλογική αναμέτρηση και όσο περισσότερο συγκλίνει η πολιτική του με αυτήν της κυβέρνησης - αφού κοινή τους πυξίδα είναι τα συμφέροντα του κεφαλαίου - τόσο συχνότερα ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανασύρει μια ιδιαιτέρως προσφιλή του κατηγορία εναντίον του ΚΚΕ: Οτι κρατά ίσες αποστάσεις ανάμεσα σ' αυτόν και την κυβέρνηση, ακόμα χειρότερα ότι πολεμά περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ στηρίζοντας έτσι την κυβέρνηση και την πολιτική της! Κατά καιρούς, το έχουν ισχυριστεί όλα τα κορυφαία στελέχη του, μηδέ εξαιρουμένου του προέδρου του, Αλ. Τσίπρα. Αποτελεί δε αγαπημένο θέμα για γνωστούς και μη εξαιρετέους αρθρογράφους της «Αυγής».

Ερχονται, όμως, δεύτεροι και καταϊδρωμένοι.... Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι ήταν το ΠΑΣΟΚ αυτό που πρώτο «έριξε» στην πολιτική «αρένα» την κατηγορία εναντίον του ΚΚΕ ότι αφού δεν το στηρίζει, στηρίζει τη ΝΔ.«Οποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας», κραύγαζε η γνωστή παλαιοΠΑΣΟΚική λογική, που στηλίτευε όποιον αρνιόταν να βάλει πλάτες σε μια διαχείριση - λαιμητόμο για το λαό και τα δικαιώματά του. Ο εκβιασμός που εμπεριέχει καθιστά το «επιχείρημα» ασυναγώνιστο και εξαιρετικά δημοφιλές στους κόλπους της σοσιαλδημοκρατίας. Το 2007, ο Γ. Παπανδρέου κατηγορούσε το ΚΚΕ σαν «αριστερό ψάλτη της δεξιάς». Σήμερα, το ίδιο κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του. Η λογική του αυριανισμού αναπαράγεται εκεί όπου οι φορείς της «κεντάνε» για τη «μετενσάρκωση» της σοσιαλδημοκρατίας.

Γνωρίζουν, βεβαίως, οι του ΣΥΡΙΖΑ ότι το ΚΚΕ έχει βγάλει συμπεράσματα για την αταλάντευτη στάση αντιπαράθεσης που πρέπει να έχει το κομμουνιστικό κίνημα απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία σε όλες τις εκδοχές και μορφές της, τις παραλλαγές και προσαρμογές της σε όλες τις συνθήκες. Γνωρίζουν ακόμα ότι το ΚΚΕ δεν κρατά «ίσες αποστάσεις» ανάμεσα στους διεκδικητές της αστικής διαχείρισης, όποιοι κι αν είναι αυτοί, πολύ απλά γιατί δε στέκεται «ανάμεσά» τους. Αυτοί στέκονται στο ίδιο σημείο και το ΚΚΕ στέκεται απέναντί τους, όπως απέναντι στέκεται συνολικά στην τάξη που εκφράζουν και εκπροσωπούν, αντιπαλεύοντας την εξουσία της.

Τι σημαίνει η «συνέχεια του κράτους»;

Απόδειξη ότι μοιράζονται το ίδιο πλαίσιο είναι τα λόγια του ίδιου του Αλ. Τσίπρα κατά την επίσκεψή του τη βδομάδα που πέρασε στο υπουργείο Αμυνας. Διαβεβαίωσε ότι με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «...το κράτος θα έχει συνέχεια»! Κάτι για το οποίο είχε δεσμευτεί και σε παράγοντες της αμερικανικής κυβέρνησης κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, το Γενάρη του 2013.

Τι σημαίνει αυτό; Οτι θα συνεχίσουν τη «δουλειά» από εκεί ακριβώς που θα την αφήσει η συγκυβέρνηση και με τα ίδια «εργαλεία». Η δήλωση του Τσίπρα ισοδυναμεί με δέσμευση συνέχισης της πολιτικής που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, για να διασφαλίσει τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητά του. Της πολιτικής που χτυπά αλύπητα το λαό και τα δικαιώματά του, ενώ ταυτόχρονα τον εκθέτει σε τεράστιους κινδύνους, βαθαίνοντας την εμπλοκή της χώρας στους ανταγωνισμούς για το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της ευρύτερης περιοχής, που ενίοτε «διευθετούνται» με αιματηρές επεμβάσεις και πολέμους. Οταν ο Αλ. Τσίπρας ομνύει στη «συνέχεια» του κράτους, στην πραγματικότητα υποβάλλει τα σέβη του στον καπιταλισμό και τη βαρβαρότητά του. Των καπιταλιστών είναι το κράτος, αυτούς θέλει να υπηρετήσει και, από κυβερνητική θέση ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το κράτος θα διαχειριστεί.

Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται «τη συνέχεια του κράτους» δεσμεύεται ότι θα αφήσει - τουλάχιστον - απείραχτα όλα αυτά που σε οικονομικό, πολιτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο διεθνών συμμαχιών εγγυώνται την καταδίκη του λαού σε μια ζωή - μαρτύριο, εκτεθειμένη στο διαρκή κίνδυνο του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Κι αν οι διαβεβαιώσεις του Αλ. Τσίπρα δεν είναι ικανές να θρυμματίσουν αυταπάτες που έχουν καλλιεργηθεί ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα ασκήσει διαχείριση πιο φιλολαϊκή απ' αυτή που ασκεί η σημερινή κυβέρνηση, δεν έχει κανείς παρά να ρίξει μια ματιά στα τεκταινόμενα στην Περιφέρεια Αττικής. Η προσκείμενη στον ΣΥΡΙΖΑ νέα περιφερειακή αρχή ψήφισε τον προϋπολογισμό της προηγούμενης διοίκησης Σγουρού! Τον ίδιο που λίγο καιρό πριν είχαν καταψηφίσει ως αντιλαϊκό!

Αποτινάσσοντας και τα τελευταία υπολείμματα του αντιμνημονιακού προσωπείου, η νέα διοίκηση της μεγαλύτερης περιφέρειας της χώρας ψήφισε έναν προϋπολογισμό που ενισχύει την εξυπηρέτηση των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, ενώ την ίδια ώρα δεν προβλέπει κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων και την υλοποίηση αναγκαίων για αυτά έργων. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον προϋπολογισμό που έφερε η διοίκηση ΣΥΡΙΖΑ τον υπερψήφισαν η παράταξη του Γ. Σγουρού και ο περιφερειακός σύμβουλος Π. Μαντούβαλος, ενώ τον στήριξε και ο Θ. Τζήμερος.

Ενδεικτική του αντιλαϊκού προσανατολισμού του προϋπολογισμού ήταν η τοποθέτηση του πρώην περιφερειάρχη Γ. Σγουρού, ο οποίος ευλόγησε τα γένια του, λέγοντας ότι «πρόκειται για έναν προϋπολογισμό που κινείται κατά 95% στα χνάρια της προηγούμενης διοίκησης. Αυτόν τον προϋπολογισμό εμείς τον συντάξαμε, τον ψηφίσαμε και θα τον ψηφίσουμε».

Αυτά θα προσπαθήσει να συσκοτίσει ο ΣΥΡΙΖΑ με θρασύτατες κραυγές εναντίον του ΚΚΕ, επειδή αποκαλύπτει το ρόλο του. Κι όσο περισσότερο θα επιβεβαιώνεται η στρατηγική σύμπλευση με τις άλλες δυνάμεις της διαχείρισης στην κατεύθυνση που προστάζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τόσο πιο πολύ θα «φωνάζει ο κλέφτης...».

Να στηριχθούν οι ελαιοπαραγωγοί της Ηλείας , ζητεί ο Φώτης Αλεξόπουλος

Να στηριχθούν οι ελαιοπαραγωγοί της Ηλείας , ζητεί ο Φώτης Αλεξόπουλος

 

Οι ελαιοπαραγωγοί των οποίων οι καλλιέργειες επλήγησαν από την πρόσφατη χαλαζόπτωση στην Ηλεία  κατά τις τελευταίες ημέρες , και κατά συνέπεια επλήγη και το εισόδημά τους, πρέπει σήμερα να στηριχθούν, καθότι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της ιδιωτικής πτώχευσης   Δηλώνει ο Φώτης Αλεξόπουλος με επιστολή του στον ΕΛΓΑ  .

Ο Φώτης Αλεξόπουλος Π. Αναπληρωτής Βουλευτής Νομού Ηλείας  τονίζει  την ανάγκη να γίνει άμεσα η αυτοψία από τους γεωπόνους του ΕΛΓΑ, προκειμένου να καταγραφεί η πραγματική εικόνα της ζημιές και να μπορέσουν έτσι να αποζημιωθούν για τις ζημιές.

Μεταξύ των Άλλων ο κ. Αλεξόπουλος ζητεί από τον ΕΛΓΑ να αποζημιωθεί όλο το κατεστραμμένο αγροτικό κεφάλαιο καθώς και να δοθεί ολική αποζημίωση για τα αγροτικά προϊόντα που έχουν πάθει ζημιές . ( Ελιές, πατάτες, υπαίθρια Μαρούλια& Κουνουπίδια  κ.λ.π

 Επίσης ο κ. Αλεξόπουλος ζητεί να παγώσει η πληρωμή όλων των δανείων για όσους είναι κατά επάγγελμα αγρότες .

 Τέλος, θεωρεί ότι θα πρέπει άμεσα να χορηγηθούν χαμηλότοκα δάνεια με άτοκη πενταετή περίοδο για αποκατάσταση των γεωργικών δραστηριοτήτων και κατά επέκταση την άμεση σταδιακή αποκατάσταση της Ηλειακής αγοράς και οικονομίας .

Βαρθολομιό Ηλείας

25/10/2014

Ξέφλουδη «γιορτή»... (Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ)

από τον Ριζοσπάστη

ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΜΟΝΙΟ

Ξέφλουδη «γιορτή»... 

 

Τούτη η επικείμενη 28η Οκτωβρίου έρχεται σέρνοντας την ημερολογιακή της υποχρέωση... Σημαδεμένη με το φως του αίματος. Του αίματος που, χωρίς δεύτερη σκέψη, με πάθος που κατανικάει το φόβο, ξόδεψαν οι αθώοι που αντιστάθηκαν. Αυτοί που πολέμησαν για να μη σκοτεινιάσει η πατρίδα, προσδιορίζοντάς την ως γενναίου λαού τόπον υψώνοντα ανάστημα στη σβάστικα.

Η λέξη έπος θα συρθεί και πάλι σε μεγαλοστομίες και ύβρεις, ξέφλουδη απ' το λαϊκό της περιεχόμενο, από την ίδια της την υπόσταση, αυτήν που αποκτιέται μόνον απ' τη θυσιαστική ποιητική των μαζών, όταν αναλαμβάνουν το βάρος του δίκαιου πολέμου. Θα διαβαστούν μηνύματα. Θα τελεστούν μνημόσυνα χωρίς πένθος για τους ανθούς που θερίστηκαν. Θα ξεθαφτεί πρόχειρα και το άσμα ηρωικό και πένθιμο, ανάμεσα σε σπόντες για τη φορολογία ακινήτων κι άλλα ζοφερά της πολιτισμένης καπιταλιστικής επικαιρότητας. Το θράσος να κολλάνε τα σημερινά σβαστικοφόρα φασισταριά τη μούρη τους στα καλλιτεχνήματα των τάφων, υπερασπιζόμενα την «παρεξήγηση» της Ιστορίας, τείνει να αντιμετωπιστεί ωσάν απλή ανορθογραφία που διορθώνεται. Σα σβησμένο τατουάζ η επέτειος για τους αναιδείς της εποχής. Με το Οχι της να θρυμματίζεται σε άπειρα μικρά σφαιρίδια ευκαιριακής ιδιοτέλειας. Ετσι που ο τότε χαμένος ανθυπολοχαγός να αντιπαρατίθεται χυδαία με τα φρικιά της επικαιρότητας ενός εμπόλεμου ειρηνικού κόσμου.

Θέλει πολύν κόπο, περίσσιο πολιτισμό, αποθέματα γνήσιας κουλτούρας, αγάπη για τα νιάτα, για το μέλλον του ανθρώπου, ώστε να μπορέσει σήμερα ένας δάσκαλος, ένας παππούς, ένας ελεύθερος πολίτης, ένας απλός κοινός νους, βρε αδερφέ, που δε σταμάτησε τη λειτουργία του με άλλοθι την επιβίωση, να μιλήσει για τη μέρα. Να δώσει στήριγμα απ' το νόημά της σε χειμαζόμενες μάζες. Να επιμείνει πως υπάρχουν και δυνατότητες και ιστορικές αποδείξεις πως με τα ψίχουλα άμα δεχτείς να ζεις, τότε η Ελευθερία δεν είναι σκοπός ζωής άξιος θανάτου, αλλά εξαργύρωση μιας νομοτέλειας εμπορικής που συσκευάζεται σε ανάγκη.

Μέσα στον πόλεμο, με ηττημένο το στρατό, με κατοχή και βαρβαρότητα, και πείνα, γεννήθηκε η Εθνική Αντίσταση. Το Επος του Λαού, το ΕΑΜ. Αυτήν την ποίηση υπογραμμίζει συμβολικά το ημερολόγιο. Που αυτές τις μέρες θα παρέχεται διαστρεβλωμένη, συσκευασμένη σε κονσέρβες σκοπιμότητας, ως αφορμή για διαδικτυακές εξάρσεις ενός οιονεί φθηνού εμφυλίου απόψεων. Στην αστική παραμόρφωση, θα ακουστεί στα καφενεία και τις ταβέρνες, στην «όαση», δηλαδή, της επίσημης αργίας, αβίαστα και συνάμα μονότονα ένα «χρόνια πολλά». Ρωτάς ποιος «γιορτάζει»;

Προσευχή ευγνωμοσύνης (Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)

http://www.agioritikovima.gr/diafora/panagia/proseuches/item/45990-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE-%CE%B5%CF%85%CE%B3%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%82

Κύριε η θύμησή σου θερμαίνει την ψυχή μου
Φιλάνθρωπε Κύριε, πώς δε λησμόνησες τον αμαρτωλό δούλο σου, αλλά γεμάτος έλεος με είδες από τη δόξα σου και μου εμφανίστηκες με ακατάληπτο τρόπο!
Εγώ πάντοτε σε προσέβαλλα και σε λυπούσα. Συ όμως, Κύριε, για τη μικρή μου μετάνοια μου έδωσες να γνωρίσω τη μεγάλη σου αγάπη και την άμετρη αγαθότητά σου.

Το ιλαρό και πράο βλέμμα σου έθελξε την ψυχή μου. Τί να σου ανταποδώσω, Κύριε, ή ποιόν αίνο να Σου προσφέρω; Συ δίνεις τη χάρη σου, για να καίγεται αδιάλειπτα η καρδιά μου από αγάπη, και δεν βρίσκει πια ανάπαυση ούτε νύχτα ούτε μέρα από τη θεϊκή αγάπη.
Η θύμησή σου θερμαίνει την ψυχή μου, που τίποτε στη γη δεν την αναπαύει εκτός από Σένα. Γι’ αυτό με δάκρυα Σε ζητώ, και πάλι ποθεί ο νους μου τη γλυκύτητά σου… Κύριε, δώσε μου να αγαπώ μόνον Εσένα. Συ με έπλασες, Συ με φώτισες με το άγιο Βάπτισμα, Συ συγχωρείς τα αμαρτήματά μου και μου δίνεις τη χάρη να κοινωνώ το τίμιο Σώμα και Αίμα σου. Δώσε μου τη δύναμη να μένω πάντα κοντά σου. Κύριε, δώσε μου τη μετάνοια του Αδάμ και την άγια ταπείνωσή σου.
Αμήν

ΠΩΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΣΩΣΕ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΦΙΛΟΘΕΟ ΖΕΡΒΑΚΟ - δύο φοβερά θαύματα στα 1906, στον Πασά της Θεσσαλονίκης.

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/10/1906.html

ΠΩΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΣΩΣΕ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΦΙΛΟΘΕΟ ΖΕΡΒΑΚΟ Δύο σύγχρονα φοβερά θαύματα του Αγίου Δημητρίου στα 1906, στον τότε Πασά της Θεσσαλονίκης…
«….Μετά δύο ημέρας φθάσαμε εις Θεσσαλονίκην, η οποία τότε κατείχετο υπό των Τούρκων και, επειδή εγώ από μικρός είχον ευλάβειαν εις τον Άγιο Δημήτριο, παρεκάλουν τον φίλον μου Νικόλαον να εξέλθωμεν τού ατμόπλοιου, δια να προσκυνήσωμεν τον τάφον τού Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τού Μυροβλήτου. Εξελθόν­τες μετέβημεν και προσκυνήσαμε μετά κατανύξεως τον Τάφον τού Αγίου και, επιστρέψαντες εις τι ξενοδοχείον Ελληνικόν, εμείναμεν ολόκληρον την ημέραν και το εσπέρας. Την επομένην ητοιμάσθημεν ν’ αναχωρήσωμεν δι’ Άγιον Όρος και μεταβάντες εις το Τελωνείον, δεν μας επέτρεψαν ν’ αναχωρήσωμεν. -       Δεν θα φύγετε, μας είπον, διότι είσθε κατάσκοποι ! Τους είπομεν ότι τοιούτον τι δεν συμβαίνει και, έφ’ όσον τα διαβατήριά μας είναι επικυρωμένα από το Τουρκικόν Προξενείον και την Πρεσβείαν, οφείλουν να μας επιτρέψουν ν’ αναχωρήσωμεν, άλλ’ ουδεμίαν σημασίαν έδωκαν εις τους λόγους μας· Δεν μας εφυλάκισαν, αλλά μας είχον υπό επιτήρησιν αυστηράν, και εις το ξενοδοχείον που εμέναμεν εφύλαττον στρατιώται, και όταν εξηρχόμεθα μας παρηκολούθουν πάντοτε στρατιώται. Εμείναμεν ούτω αρκετάς ημέρας. Τα χρήματα ολιγόστεψαν και ηρχίσαμεν να στενοχωρούμεθα. Μίαν ημέραν λέγω εις τον φίλον μου Νικόλαον. -Θα υπάγω εις το κονάκι να παρουσιασθώ εις τον Πασά, ίσως μας επιτρέψη εκείνος ν’ αναχωρήσωμεν. Την απομένην εγερθείς λίαν πρωί μετέβην πρώτον εις τον Τάφον τού Αγίου Δημητρίου και προσκυνήσας παρεκάλουν μετά κατανύξεως και δακρύων τον Άγιον να μεσιτεύση προς τον Κύριον να αφεθώμεν ελεύθεροι και υπάγωμεν εις το Άγιον Όρος. Αφού προσηυχήθην ικανήν ώραν και εκάθησα ολίγον να αναπαυθώ, μοι ήλθεν εις τον λογισμόν μου το μαρτύριον τού Αγίου Δημητρίου· πως ελογχεύθη και απέθανε δια την αγάπην τού Χριστού και την πίστιν μας την αγίαν, και πως εδοξάσθη παρά Θεού και εν γη και εν ουρανώ και θα δοξάζεται εις τους αιώ­νας των αιώνων. Αυτά συλλογιζόμενος μου  ήλθεν επιθυμία, να ήτο τρόπος, να απέθνησκον και εγώ δια την Ορθόδοξον Πίστιν και την αγάπην τού Χριστού. Παρεκάλουν λοιπόν τον Άγιον Δημήτριον όχι να μεσιτεύση να αφεθώμεν ελεύθεροι, αλλά να μεσιτεύει να αξιωθώ μαρ­τυρικού τέλους. Εύρον δε και τον τρόπον προς επιτυχίαν τού ποθού­μενου. Είπον καθ’ εαυτόν, θα υπάγω εις το κονάκι (Διοικητήριον), θα παρουσιασθώ εις τους Τούρκους με θάρρος, θα τους δώσω αφορμήν τίνα και αυτοί θα μου ειπούν τι δια την πίστιν μου. Θα μαρ­τυρήσω την δική τους πλάνη, αυτοί ίσως μου ειπούν ν’ αρνηθώ την πίστιν μου και εγώ θα σταθώ γενναίος.  Θα προτιμήσω τον θά­νατον και ούτως θα τύχω μαρτυρικού τέλους.  Ευθύς λοιπόν ανήλθον μετά θάρρους εις το κονάκι και περπατούσα εις ένα διάδρομον. Κάποιος Τούρκος αξιωματικός με είδε και με ηρώτησε τι ζητώ. Του λέγω, -Θέλω τον Πασά. -Και τι τον θέλεις; -Έχω λόγον να του πω, απήν­τησα. Μου λέγει, -Εγώ είμαι αντιπρόσωπος τού Πασά, είπε μοι ελευ­θέρως τι θέλεις; Τώ λέγω˙ -Αφού είσαι αντιπρόσωπος τού Πασά, πες μου, δια ποίον λόγον δεν μας αφήνετε να υπάγωμεν εις το Αγ. Όρος; Μου απήντησε με αυστηρόν τρόπον, -Δεν θα σου δώσω τον λόγον. Του λέγω με θάρρος· -Δεν είσθε καλοί άνθρωποι, είσθε άδικοι. Ενώ δεν πταίσαμε, ενώ δεν είμεθα κακοποιοί άνθρωποι και ενώ τα χαρ­τιά μας είναι εντάξει, δεν βλέπω τον λόγον, διατί να μας εμποδίζε­τε και μας στενοχωρείτε;  Τα χρήματα που είχαμε μας σώθηκαν, πως θα ζήσωμεν εις άγνωστον και ξένον τόπον; Εάν σεις πηγαί­νατε εις την Ελλάδα θα είσθε ευχαριστημένοι να σας έκαμνον ο,τι σεις κάμνετε εις ημάς; Οι λόγοι ούτοι τον ηρέθισαν και εκίνησεν εις θυμόν και ήρχισε να κρούη τον κώδωνα δυνατά. Ευθύς εσυνάχθησαν 30-35 στρατιώται και αξιωματικοί, οίτινες με ήρπασαν και με επήγαιναν εις τον Λευκόν Πύργον. Τίνα σκοπόν είχον δεν γνωρίζω. Πάντως ίσως δια να με φυλακίσουν, άλλ’ εγώ ποσώς δεν εδειλίασα, δεν έχασα το θάρρος μου, μόνον ελυπούμην που δεν μοι ειπόν τι δια την πίστιν μου. Ήλπιζα όμως ότι εκεί που θα με επήγαινον κάτι θα μου έλεγον. Και βαδίζοντες προς την οδόν τού μαρ­τυρίου παρεκάλουν τον Άγιον Δημήτριον να μεσιτεύση προς Κύριον και με αξιώση μαρτυρικού θανάτου, εάν είναι θέλημά Του, ή εάν δεν είναι να με λυτρώσει από τας χείρας των άθεων, βαρβάρων, αιμοβόρων, και αγρίων Αγαρηνών. Μόλις επροχωρήσαμεν ολίγον, να καιπαρουσιάζεται ένας α­νώτερός των,όστις τους ομίλησε Τούρκικα. Τι τους είπε δεν ηννόησα· μόνον αντελήφθην ότιτους ομίλησε με θυμόν και τους έδιω­ξε. Τον δε αξιωματικόν εκείνον, όστις ήτο ο αίτιος και με συνέλαβον, εσήκωσε την ράβδον του και τον εκτύπησε εις τον ώμον. Αφού δε τους εξεδίωξε με επλησίασε με ιλαρό βλέμμα και χαϊδευτικά με εκτύπησεν εις τον ώμον με το χέρι του και με παρέδωκεν εις ένα στρατιώτην φρόνιμον εξ Ιωαννίνων. Καιτου έδωκεν εντολήν να με υπάγη εις το Ελληνικόν Ατμόπλοιον«Μυκάλη», το οποίον ευρίσκετο εις τον λιμένα Θεσσαλονίκης, δια να επιστρέψω εις την Ελλά­δα. Μη γνωρίζοντας ποιος ήταν αυτός που έδωσε τις διαταγές ρώτησα τον στρα­τιώτην να μοι πει, και εκείνοςμοι είπεν ότι ήτο ο ίδιος ο Πασάς. Και διατί εκτύπησε μόνον τον ιδιαίτερόν του και τι τού είπε; Τον επέπληξεν, μοι είπεν, διότι χωρίς να τού ζητήση άδειαν σε κατεδίκασε εις θά­νατον. -Και που με επήγαιναν τού λέγω; -Εις τον Λευκόν Πύργον, μοι απεκρίθη. Σε επήγαιναν δια να σε εκτελέσουν. Εκεί πηγαίνουν όσους καταδικάζουν εις θάνατον και άλλους τους οποίους κλείνουν δια ν’ αποθάνουν από την πείναν, την δίψαν και την δυσωδίαν. Εχάρην διότι ελυτρώθην εκ των χειρών των αγρίων εκείνων Αγαρη­νών, επειδή ηγνόουν εάν θα με εφόνευον δια την πίστιν μου, αλλά και ελυπήθην, διότι δεν έτυχον τού μαρτυρίου. Πλην όμως το μαρτύριον πρέπει να γίνεται νομίμως, ως λέγει ο θεοκήρυξ Απόστολος Παύλος«Εάν δε και αθλητίς, ου στεφανούται, εάν μη νομίμωςαθλήσει…»(Β’ Τιμ. 2, 6). Εις εμέ μεν υπήρχεν ο ζήλος και ο πόθος δια να μαρ­τυρήσω, αλλάδεν συνυπήρχε ο λόγος και η αιτία. Δια να μαρτυρήση τις πρέπει να υπάρχη εύλογος αιτία. Πρέπει να είναι κατά Θεόν το μαρτύριον. Το να θέλη τις χωρίς λόγον και αφορμήν να προκαλεί εις εαυτόν το μαρτύριον και να ρίπτη μόνος εαυτόν εις πειρασμόν είναι επικίνδυνον. Μετέβημεν κατόπιν εις το ξενοδοχείον, και λαβών την βαλίτσαν και τα ολίγα πράγματά μου απεχαιρέτησα τον αγαπητόν μοι φίλον Νικόλαο. Τον αποχαιρέτησα και ανεχώρησα. Με συνοδεία τον καλόν ε­κείνον Τούρκο στρατιώτην έφθασα μέχρι της παραλίας, Καθ’ οδόν με επαρηγόρει να μη στενοχωρούμαι, αλλά να έχω υπομονήν, και φωνήσας λεμβούχον τίνα Εβραίον του είπε να μοι υπάγη εις το Ελληνικόν Ατμόπλοιον. Μοι είπεν δε να μη υπάγω από το Τελωνείον, διότι ίσως με καθυστερήσουν και αναχωρήση το Ατμόπλοιον και δεν προφθάσω να φύγω. Αλλά μόλις επροχωρήσαμε ολίγον μας αντε­λήφθησαν εκ τού Τελωνείου και ήρχισαν να φωνάζουν να επιστρέψωμεν. Επειδή όμως ο στρατιώτης είχεν είπει εις τον λεμβούχον ότι ο Πασάς έδωκε διαταγήν να φύγω επροχώρει. Βλέποντες οι του Τε­λωνείου ότι δεν επέστρεφεν ούτε εσταμάτα ήρχισαν να ρίπτουν πυροβολισμούς εις τον αέρα· και εμβάντες 10 στρατιώται εις μίαν λέμβον ήρχισαν να κωπηλατούν σπεύδοντες να μας φθάσουν. Ευτυχώς επρόφθασα και ανήλθον εις το ατμόπλοιον, όταν αυτοί μας επλησίασαν.  Άρχισαν να απειλούν και να κτυπούν τον λεμβούχον. Όταν όμως τους είπεν ότι είχεν εντολήν από τον Πασά, τον Διοικητήν, να με υπάγη εις το πλοίον, τον αφήκαν. Δεν ήτο, ως φαίνεται, θέλημα Θεού να υπάγω εις το Άγιον Όρος και δια τούτο ήλθον όλα τα εμπόδια. Οφείλω δε μεγίστην ευγνωμοσύνην εις τον προστάτην μουΜεγαλομάρτυρα Άγιο Δημήτριον, τη μεσιτεία και πρεσβεία τού οποίου εσώθην από τον κίνδυνον τού θανάτου. ΤΟ  ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΣΑ…  Άλλ’ επειδή δεν κατάλαβα πως και δια ποίαν αιτίαν ο Πασάς έδειξεν τόσον ενδιαφέρον για μένα για να με σώσει, ερευνούσα αυτό  να το μάθω. Έτσι λοιπόν, έμαθα τι ακριβώς είχε συμβεί μετά δύο περίπου έτη, από τον φίλον μου Νικ. Μητρόπουλον, Δικηγόρον, ο οποίος μετέβη και εύρίσκετο εις το Άγιον Όρος. Μεταβάς λοιπόν προς επίσκεψίν του και προσκύνηση τού Αγιωνύμου Όρους έλαβον πληροφορίας πως και γιατί ότι ο Πασάς με ελευθέρωσε και με έστειλε εις την Ελλάδα. «Μετά δύο ή τρεις ημέρας, μου λέγει ο δικηγόρος, της αναχωρή­σεώς σας εκ Θεσσαλονίκης και επιστροφής εις την Ελλάδα, καθήμενος έξω τού καφενείου τού κάτωθεν τού ξενοδοχείου, (εις το οποίο εξ αρχής είχαμε τότε μείνει φρουρούμενοι υπό στρατιωτών Τούρκων, μη τυ­χόν δραπετεύσουμε λάθρα), με πλησίασε και με χαιρέτησε ο Υπασπι­στής αξιωματικός τού Πασά της Θεσσαλονίκης, παλαιός γνωστός μου, και με τον οποίον είμεθα μέλη εις την σχηματισθείσαν  Ελληνο-Τουρκικήν επιτροπήν μετά τον άτυχη Ελληνο-Τουρκικόν  πόλεμον τού 1897, προς συμφωνίαν και καθορισμόν των συνόρων Ελλάδος και Τουρκίας. Αφού μείναμεν σύμφωνοι και υπεγράψαμεν την ειρήνην, άπαντα τα μέλη της Επιτροπής, Έλληνες και Τούρκοι, μετέβημεν χαίρον­τες εις Κέρκυραν, εις το Αχίλειον, και εορτάσαμεν την ειρήνην επί μίαν εβδομάδα. Ο υπασπιστής τού Πασά, όταν με είδε εις το καφενείον, με εγνώρισε και με ηρώτησε πως ευρέθην εις την Θεσσαλονίκην. Εγώ τού ανέφερα όλην την υπόθεσιν και αμέσως έδιωξε τους στρατιώτας που με εφύλαττον και φωνήσας αμαξηλάτην με επήρεν εις τον οί­κον του, με περιεποιήθη και την άλλην ημέραν επήγαμεν ομού εις τον Πασάν, εις τον οποίον με συνέστησεν ως φίλον του και τον παρεκάλεσε να μου επιτρέψη να μεταβώ εις Άγιον Όρος. Ο Πασάς είπεν εις τον υπασπιστήν του ότι είμαι ελεύθερος,  να με συνοδεύσει μέχρι του Ατμόπλοιου και να μου  παρέχει  πάσαν  προστασίαν και βοήθειαν και προσέθεσεν και ταύτα: -«Ήταν και κάποιος άλλος νέος (που είχε συλληφθεί και ήθελε να πάει στο Άγιο Όρος), δια τον οποίον  πρωΐαν τινά, ενώ εκοιμούμην  ησύχως, εισήλθε εντός τού δωματίου μου ο Αγιος Δημήτριος ενδεδυμένος στολήν Στρατηλάτου, φέρων μαζί και τα άρματά του, και μοι λέγει προστακτικώς και με βλέμμα αυστηρόν: -Εγέρθητι πάραυτα, ενδύθητι, και υπόδεσε τα σανδάλια σου και ύπαγε εις την δείνα οδόν της πόλεως να ελευθερώσης νέον τινά δικασθέντα αδίκως και απαγόμενον εις θάνατον υπό τού ιδιαιτέρου γραμματέως σου. Αφού δε τον ελευθερώσεις και τον λυτρώσης τού θανάτου, να τον στείλης εις το λιμάνι της Θεσσαλονίκης στο ναυλοχούν Ατμόπλοιον «Μυκάλη», το οποίον ετοιμάζεται προς αναχώρηση… «Και σπεύσας», είπε ο Πασάς, «τον λύτρωσα εκ του κινδύνου και τον απέστειλα εις την Ελλάδα». Και τότε εγνώρισα ότι ο σωτήρ και ρύστης μου εκ της καταδίκης τού θανάτου μου ήτο οΜεγαλομάρτυς Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης. Κι΄ έτσι επαλήθευσε και ηπροφητεία τού Αγίου Νεκταρίουπου μου είχε πει ότι, όπου και αν υπάγω, εις την Λογγοβάρδαν θα καταλήξω.  Επληροφορήθην δε εκ τούτου ότι πρέπει πάντοτε να έχουμε τελείαν υπακοήν εις τον Πνευματι­κόν μας Πατέρα, χωρίς αντιλογίες, και να ποιούμε ουχί το θέλημα το δικό μας, αλλά το θέλημα τού Πνευματικού μας Πατρός μιμούμενος τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, όστις ήλθεν εις τον κόσμον ούχι να ποιή το θέλημα το Ιδικόν Του, αλλά το θέλημα τού πέμψαντος Αυτόν Πατρός… ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΥΠΟ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ Αναχωρήσας εξ Αγίου Όρους και, όταν το πλοίον έφθασεν εις τον λιμένα της Θεσσαλονίκης, έ­κρινα καλόν να εξέλθω δια να προσκυνήσω τον τάφον τού Αγίου Δημητρίου, τού προστάτου μου και μετά Θεόν φύλακος και σωτήρος μου. Εξελθών, δεν ηξεύρω πως, πάλιν οι Τούρκοι με εξέλαβον ως κατάσκοπον και με είχον υπό επιτήρησιν αρκετάς ημέρας. Όταν δε απεφάσισα να φύγω και επέρασα από το Τελωνείον με συνέλαβον και με επέρασαν από τρεις σειράς συρματοπλεγμάτων και με έκλει­σαν εκεί. Εύρον δε εκεί κεκλεισμένοννεανίαν, τον οποίον ηρώτησα· -Δια ποίον λόγον μας έκλεισαν; Και μου λέγει˙ -Δια να μας φονεύ­σουν, και εγώ είπον, -Τι κακόν εποιήσαμεν; -Άφησε, μου είπε, μη ε­ξετάζεις το γιατί… Δεν παρήλθον ολίγα λεπτά της ώρας και κατέπλευσεν εις τον λιμένα της Θεσσαλονίκης Ατμόπλοιον ερχόμενον εκ Ρουμανίας με φορτίον πετρελαίου και αρκετούς επιβάτας. Μόλις όμως έφθασεν, τις οίδε πως και από ποίαν αιτίαν, κάποιο ντεπόζιτο πετρελαίου πήρε φωτιά, το οποίον ακαριαίως μεταδόθηκε εις όλον το φορτίον, και εις μίαν στιγμήν κρότοι ισχυροί ηκούοντο και φλόγες ουρανομήκεις ανεπετάσσοντο. Η Θεσσαλονίκη εγένετο ανά­στατος ! Χιλιάδες ανθρώπων κατήλθον εις την παραλίαν, άλλοι δια να δουν και άλλοι να σώσουν τους κινδυνεύοντας επιβάτας με τας λέμβους και τα πλοία. Έφυγον δε και όλοι οι φύλακες από το Τε­λωνείο. Την στιγμήν εκείνηνο νεανίας εκείνος εξαγαγών ψαλίδιον εκ της τσέπης του έκοψεν τα σύρματα, και λαβών με εκ της χειρός εξήγαγε έξω της φυλακής. Έπειτα πληρώσας Εβραίον τίνα λεμβούχον του είπεν να μας υπάγη εις το Ελληνικόν Ατμόπλοιον, το οποίον ευρίσκετο έξω τού λιμένος. Ενώ ητοιμαζόμεθα να εισέλθωμεν εις την λέμβον, ήλθεν ο στρατιώτης εκείνος που με έκλεισεν εις τα συρ­ματοπλέγματα να με συλλάβει, άλλ’ ονεανίας εκείνος, όστις με ε­ξήγαγε, του έδωκεν ράπισμα και έφυγε… Ανήλθομεν εις το Ελληνικόν Ατμόπλοιον και εγώ εφρόντισα να τοποθετήσω τα πράγματά μου, αφού δε τα ετοποθέτησα, εστράφην δια να εύρω τοννεανίαν εκείνον, τον σωτήρα μου, να τον ευχα­ριστήσω και να τον ερωτήσω ποίος και από που ήταν. Αλλά πουθενά δεν τον εύρον. Ερωτήσας σχεδόν πάντας τους επιβάτας και τους τού Ατμόπλοιου αντελήφθην ότι ουδείς είδεν αυτόν, ούτε να εισέλθη εις το πλοίον ούτε να εξέλθη. Ποιος ήταν και τι εγένετο ο Θεός γνωρίζει ! Εγώ τούτο μόνον γνωρίζω, ότι μετά πάροδον αρκετών ετών, ότε ηλευθερώθη η Θεσ­σαλονίκη και επήγα και ελειτούργησα και εκήρυξα τον λόγον τού Θεού εις τον Ναόν τού Αγίου Δημητρίου και είδον την εικόνα τού Α­γίου ανεμνήσθην ότιο νεανίας εκείνος που με ελευθέρωσε της φυ­λακής και με οδήγησεν εις το Ατμόπλοιον είχεν μεγάλην ομοιότη­τα με την εικόνα τού Αγίου Δημητρίουτης Θεσσαλονίκης! « Ο Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, 1884 – 1980» Αναδημοσίευση από: http://patrablog. Blogspot. Com/2011/10/26-1906. Html http://www.egolpion.net/agioi_zervakos_dimitrios.el.aspx#ixzz2iZO1lsCK http://antexoume.wordpress.com/

Γόρτυνος Ιερεμίας:Τα τέσσερα χαρακτηριστικά του αγίου Δημητρίου

http://www.agioritikovima.gr/eipan/item/46065-%CE%B3%CF%8C%CF%81%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%AD%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑ
Σήμερα, αδελφοί μου χριστιανοί, 26 του μηνός Οκτωβρίου, η αγία μας Εκκλησία εορτάζει την μνήμη ενός αγίου, ιδιαίτερα αγαπητού στην Ελλαδική Εκκλησία, του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου.

Πραγματικά, είναι πολύ αγαπητός ο άγιος Δημήτριος, αφού από παλαιά υπήρχαν χριστιανοί που τον ευλαβούντο και τον επεκαλούντο ιδιαίτερα, «Δημητριανοί» καλούμενοι.
1. Ο άγιος κατά πρώτον ήταν παρθένος, και σχετίζεται γι᾿ αυτό το όνομά του με την Παρθένο Παναγία μας. Θα το εξηγήσω αυτό, γιατί έχει μια ωραία ερμηνεία. Το όνομα «Δημήτριος» είναι παλαιό. Οι παλαιοί την γη την θεωρούσαν ως μητέρα. Καί, πραγματικά, η γη είναι τέτοια, γιατί από αυτή πλαστήκαμε – χώμα είναι το σώμα μας – από αυτή τρεφόμαστε και σ᾿ αυτή πάλι επανέρχεται το σώμα μας με τον θάνατο. Γι᾿ αυτά τα τρία και οι παλαιοί έλεγαν την γη «τρισαγάθη» και την ονόμασαν «μητέρα». Καί στην Λατρεία μας, ένας αναβαθμός του πλ. δ΄ ήχου ονομάζει έτσι την γη, την λέγει «μητέρα»,1 «Γη-μήτερ», έλεγαν·και κατά παραφθορά του «Γ» έγινε «Δη-μήτερ». Έτσι έχουμε το όνομα «Δημήτριος». Καί οι ειδωλολάτρες την θεά γεωργίας την ονόμαζαν «Δήμητρα».
Γιά ᾿μας τους Ορθοδόξους «Γη - Μήτερ» είναι η Παναγία μας. Το γνωρίζουμε ότι είναι Μητέρα μας η Παναγία, αλλά λέγεται και «Γη». Γι᾿ αυτό και ψάλλουμε στους Χαιρετισμούς γι᾿ Αυτήν, «Χαίρε άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών». Έτσι, με αφορμή το όνομά του συσχετίζουν τον παρθένο άγιο Δημήτριο προς την Παρθένο Παναγία μας.
2. Αλλά ο άγιος Δημήτριος δεν υπήρξε μόνον παρθένος αλλά και μάρτυς, μεγαλομάρτυς, και μάλιστα το μαρτύριό του σχετίζεται – παραλληλίζεται προς το Πάθος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο συσχετισμός γίνεται και για το νεαρό της ηλικίας του μάρτυρος, αλλά κυρίως και γιατί λογχίσθηκε, όπως ο Εσταυρωμένος Χριστός μας. Γι᾿ αυτό, και κατά παλαιό τυπικό, πριν από την εορτή του αγίου Δημητρίου γινόταν νηστεία μία εβδομάδα, όπως την Μεγάλη Εβδομάδα για τα Πάθη του Χριστού και μετά την ημέρα της εορτής του αγίου είχαμε μεθεόρτια πάλι μία εβδομάδα, όπως η Διακαινίσιμη Εβδομάδα μετά την Ανάσταση του Χριστού. Η εορτή, λοιπόν, του αγίου Δημητρίου ήταν «εις τύπον της αγίας και μεγάλης Κυριακής της του Χριστού και Θεού ημών αναστάσεως». Αυτό, βέβαια, δεν γίνεται με άλλον άγιο, αλλά με τον άγιο Δημήτριο μόνον, ακριβώς για τον παραλληλισμό του μαρτυρίου του με το Πάθος του Χριστού, γιατί και ο άγιός μας λογχίσθηκε, όπως και ο Χριστός μας στον φρικτό Γολγοθά. Άρχιζε δε παλαιότερα η εορτή του αγίου Δημητρίου από 1ης Οκτωβρίου· ώστε ολόκληρος ο μήνας Οκτώβριος ήταν αφιερωμένος στον άγιο Δημήτριο.
Παρθένος και μάρτυς, λοιπόν, υπήρξε ο άγιος Δημήτριος και μάλιστα είναι πολύ πιθανόν ότι ήταν και ιερεύς,2 οπότε μπορεί να λέγεται και ιερομάρτυς. Στα χρόνια των διωγμών τότε, δεν ήταν φανεροί οι ιερείς, δεν είχαν ιδιαίτερη ενδυμασία, γι᾿ αυτό και πολύ εύκολα διέφευγε η ιερατική ιδιότητά τους· αλλά για τον άγιο Δημήτριο θεωρείται πολύ πιθανόν ότι ήταν ιερεύς, και μάλιστα, όπως άκουσα από γνώστη των λειτουργικών, ήταν «τουλάχιστον ιερεύς»· μπορεί, δηλαδή, να ήταν και Επίσκοπος!
3. Ακόμη ο άγιός μας λέγεται και «Μυροβλύτης», γιατί μυρόβλυσε ο τάφος του. Οι χριστιανοί, αγαπητοί μου, με το Άγιο Μύρο, που λάβαμε κατά το Βάπτισμά μας, πήραμε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος και πνέουμε Μύρο και γινόμαστε μοσχοβολητοί, γι᾿ αυτό και μυροβλύζουν τα Λείψανα των αγίων και οι τάφοι τους. Το κακό όμως που παθαίνουμε είναι ότι με τις αμαρτίες μας χάνουμε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος και  πνέουμε Μύρο και γινόμαστε μοσχοβολητοί, γι᾿ αυτό και μυροβλύζουν τα Λείψανα των αγίων και οι τάφοι τους. Το κακό όμως που παθαίνουμε είναι ότι με τις αμαρτίες μας χάνουμε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος και έρχεται στην ψυχή μας η δυσοσμία των κακών παθών. Καί πρέπει, λοιπόν, να καθαριστεί η καρδιά μας από τα πάθη αυτά, πράγμα που πετυχαίνεται με την μετάνοια, για να έρθει πάλι και πάνω μας και μέσα μας η Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Οι άγιοι, με τον καθαρό βίο τους, ήταν πάντοτε κατοικητήρια της Χάριτος του Θεού και τα έργα τους και τα λόγια τους ήταν χαριτωμένα, έπνεαν Μύρο· και ως ένα δείγμα της αγίας τους αυτής ζωής ήταν η ευωδία των αγίων τους Λειψάνων και η μυρόβλυση των τάφων τους, όπως στην περίπτωση του μεγαλομάρτυρος αγίου Δημητρίου.
4. Ο άγιός μας είναι ακόμη ιεραπόστολος. Είχε κύκλο μαθητών. Καί κάθε μέρα ηύξανε τον κύκλο αυτόν, γιατί πόθος του ήταν κάθε μέρα έναν ειδωλολάτρη να τον κάνει χριστιανό. Μας είναι γνωστός ένας από τους μαθητές του αγίου, ο Νέστορας, που το όνομά του το ακούσαμε στο Απολυτίκιο, γιατί συνδέεται πολύ στενά με τον διδάσκαλό του άγιο. Εκείνα τα χρόνια, αγαπητοί, υπήρχε ένας γιγαντόσωμος και υπερφίαλος ειδωλολάτρης, πρόσωπο του βασιλέως Μαξιμιανού, Λυαίος στο όνομα, που κομπορρημονούσε και έλεγε, ότι θα συντρίψει με την δύναμή του το γένος των χριστιανών· και προκαλούσε τους χριστιανούς, αν πιστεύουν για δυνατό τον Χριστό τους – έλεγε – να έρθουν να παλέψουν μαζί του, για να τους αποδείξει την δική του δύναμη και την δική τους αδυναμία. Αλλά παρουσιάστηκε για να παλέψει με τον θρασύ και υπερφίαλο αυτόν Λυαίο ο χριστιανός Νέστορας, μικρός και αδύνατος στο παράστημα. Πήγε όμως πρώτα στην φυλακή, για να πάρει την ευχή του αγίου Δημητρίου. Ο άγιος από την φυλακή του τον εσταύρωσε, τον ευλόγησε και του είπε προφητικά: «Καί τον Λυαίον νικήσεις και υπέρ Χριστού μαρτυρήσεις»! Δυναμωθείς από τον λόγο του αυτόν ο Νέστορας πήγε στο στάδιο, το κατάμεστο από κόσμο, για να παλέψει με τον γιγαντόσωμο Λυαίο. Καί όταν άρχισε ο αγώνας είπε δυνατά:
«Θεέ του Δημητρίου, βοήθει μοι»!!! Καί αμέσως όρμησε εναντίον του θηρίου και με μία επιδέξια κίνηση τον σώριασε κατά γης και τον εθανάτωσε. Έτσι κατέβαλε την υπερηφάνεια των ειδωλολατρών και το καύχημα του βασιλέως. Σ᾿ αυτό το θαύμα αναφέρεται η φράση του Απολυτικίου του αγίου «ως ούν Λυαίου καθείλες την δύναμιν εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα».
Την νίκη αυτή των χριστιανών κατά των απίστων Λυαίων την ζήσαμε και εμείς οι Έλληνες σαν έθνος στον αγώνα μας το ᾿40, ένα λαμπρό ιστορικό γεγονός που δεν το ξεχνάμε και δεν πρέπει να το ξεχάσουμε ποτέ. Ήμαστε κι εμείς σαν έθνος μικροί και ταπεινοί, ενώ οι εχθροί μας ήταν δυνατοί, είχαν άρματα και τάνκς και αεροπλάνα, που έσκιαζαν τον ήλιο· και κομπορρημονούσαν, και αυτοί σαν τον Λυαίο, και με πεποίθηση έλεγαν ότι θα μας συντρίψουν και θα μας βουλιάξουν. Αλλά συντρίφτηκαν αυτοί, γιατί εμείς παραταχθήκαμε εναντίον τους εν ονόματι του Θεού μας, με την Ευχή της Παναγιάς μας. Αυτή ήταν η Μαυροφόρα Εκείνη, που την έβλεπαν οι φαντάροι μας πάνω στα χιονισμένα βουνά να απλώνει τα παντοδύναμα Χέρια Της, να οδηγεί τα στρατεύματά μας και τα βόλια του εχθρού άλλαζαν κατεύθυνση. «Ούτοι – οι εχθροί μας – εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις· ημείς δε εν ονόματι Κυρίου του Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα» (Ψαλμ. 19,8).

Αύτη η πίστις των Ορθοδόξων! Αύτη η πίστις των «Δημητριανών»!
Αγαπητοί μου! Τα προβλήματα της ζωής μας, τα εμπόδια στους καλούς μας αγώνες, αυτοί οι φοβεροί Λυαίοι, θα λυθούν και θα διαλυθούν με την ευχή και το κοντάρι του αγίου Δημητρίου, του αγαπητού και θαυμαστού αγίου μας, ΑΜΗΝ.
Με πολλές ευχές,
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
YΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. «Επί την μητέρα αυτού γην, πας αύθις αναλύσει».
2. Αυτό υποδηλώνεται από το ότι σ᾿ αυτόν κατέφυγε ο Νέστορας για να πάρει «ευχή» για την πάλη του με τον Λυαίο, από το ότι ο άγιος τον εσφράγισε επί της κεφαλής του, τον ευλόγησε, όπως κάνουν οι ιερείς και από το ότι ο Νέστορας στο στάδιο επικαλέστηκε τον Χριστό ως «Θεό του αγίου Δημητρίου».Η ιερωσύνη του αγίου φαίνεται ακόμη και από το ότι ο άγιος είχε κύκλο «μαθητών», σαν μια σημερινή ενορία, αυξάνοντας καθημερινά τον αριθμό της συνάξεώς του κάνοντας χριστιανούς. Αυτό είναι το έργο του ιερέως. 

Το Συγκλονιστικό Θαύμα της Μυρόβλησης του Αγίου Δημητρίου το 1987!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/1987.html

Ήταν 26 Οκτωβρίου 1987. Ώρα περασμένες δέκα το βράδυ. Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε την μνήμη της αθλήσεως του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου καθώς και τα ελευθέριά της από την περίπου πεντακοσίων ετών (1430-1912) καταδυναστεία των Οθωμανών.

Ο ναός του Αγίου Δημητρίου με ανοιχτές τις πόρτες δεχόταν τους νυχτερινούς προσκυνητές, που γονάτιζαν μπροστά στην ασημένια λάρνακα με τα άγια λείψανα του Μυροβλύτου. Την ώρα εκείνη δεν θα ήταν περισσότεροι από τριάντα με σαράντα άνθρωποι στον ναό. Μια ομήγυρις περίπου δέκα γυναικών, μπροστά στην λάρνακα, έψελνε την παράκληση του Αγίου. Μοναδικός κληρικός που παρευρισκόταν, ο νεαρός και νεοχειροτονηθείς διάκονος του ιερού ναού μαζί με την διακόνισσα-σύζυγό του. Ο τότε προϊστάμενος του ναού και νυν μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων, τους είχε παραγγείλει να βρίσκονται εκεί και να τον περιμένουν.

Ξαφνικά, οι γυναίκες που έψελναν την παράκληση άρχισαν να φωνάζουν!

 
Ο διάκονος έτρεξε κοντά τους και αυτές, με ανάμικτα συναισθήματα, του έδειξαν την λάρνακα! Ήταν λουσμένη κυριολεκτικά με ένα ελαιώδους συστάσεως μύρο (λέω μύρο γιατί η ευωδία του ήταν ασύγκριτη). Θα έλεγε κανείς με σιγουριά, ότι κάποιος άδειασε επάνω της τουλάχιστον δυο "κουβάδες" αρωματικό υγρό (χρησιμοποιώ την λέξη "κουβάδες" για να γίνει κατανοητό ότι η ποσότητα του μύρου που γλυστρούσε στα συμπαγή τοιχώματα της αργυρής λάρνακας με τις ανάγλυφες παραστάσεις, ήταν μεγάλη).

Ο διάκονος για μια στιγμή σάστισε: ο Άγιος μυροβλύζει! Χωρίς να αμφιβάλει καθόλου για το θαύμα, και ευρισκόμενος σε μια κατάσταση χαράς, έκπληξης και ενθουσιασμού, έτρεξε να φέρει βαμβάκι από κάποιο έπιπλο του ιερού βήματος. Επέστεψε τρέχοντας και άρχισε να σκουπίζει με το βαμβάκι το μύρο από τα εξωτερικά τοιχώματα της λάρνακας και να δίνει τμήματα από μυρωμένο αυτό βαμβάκι στους προσκυνητές. Σκούπιζε και το μύρο δεν τελείωνε, αλλά συνέχισε να αναβλύζει μυστικά, χωρίς να υπάρχει κάποια ορατή πηγή. Χαρακτηριστικά, του έκανε πολύ εντύπωση ένα γεγονός: με ένα μεγάλο κομμάτι βαμβάκι σκούπισε το μύρο από μια λεία περιοχή της λάρνακας. Το βαμβάκι σκούπισε καλά όλο το μύρο, όπως όταν σκουπίζουμε ένα τζάμι με ένα στεγνό πανί πιέζοντάς το καλά και αφαιρούμε την υγρασία που μπορεί να υπάρχει επάνω. Μια γυναίκα έσυρε την παλάμη του χεριού της πάνω στο τμήμα της λάρνακας που μόλις είχε σπογγιστεί. Ο διάκονος, με θαυμασμό, είδε το χέρι της βρεγμένο από το ελαιώδες κιτρινοπράσινο μύρο!!!

Εν τω μεταξύ η ευωδία είχε πλημμυρίσει όλον τον ναό και ξεχείλιζε από τις ανοιχτές πόρτες προς την οδό Αγίου Δημητρίου, προσελκύοντας τους περαστικούς, που έσπευδαν να δουν τι συμβαίνει και από που προέρχεται η ευωδία αυτή. Όλοι κατευθύνονταν προς την λάρνακα με τα λείψανα του Αγίου Δημητρίου, που ήταν τοποθετημένη όχι στο κιβώριό της (ακόμα δεν είχε κατασκευαστεί) αλλά μπροστά στο τέμπλο του ναού.

Οι ευχάριστες όμως εκπλήξεις δεν σταμάτησαν εκεί! Οι προσκυνητές διαπίστωσαν ότι όλες οι εικόνες του ναού, οπουδήποτε κι αν βρίσκονταν, σε προσκυνητάρια ή στο τέμπλο, ανέβλυζαν μύρο. Μάλιστα ο διάκονος είδε προσκυνητές να βγάζουν χαρτομάντηλα και να σκουπίζουν τα τζάμια τα προστατευτικά των εικόνων του τέμπλου και τα χαρτομάντηλα να κιτρινίζουν από το μύρο το οποίο "έτρεχε" και από τις δύο πλευρές του τζαμιού, εσωτερική και εξωτερική. Το μέγεθος του θαύματος ήταν τέτοιο που δεν άφηνε το παραμικρό περιθώριο για αμφισβήτηση. Δεν καταλαβαίναμε τί ζούσαμε, ήταν κάτι σαν όνειρο μέσα στην ομίχλη, αλλά το ζούσαμε!!! Το ψηλάφιζαν τα χέρια μας, το έβλεπαν τα μάτια μας, το μύριζαν τα αισθητήρια της όσφρησής μας!!!

Σε λίγο χρόνο δημιουργήθηκε μια "ουρά" από ανθρώπους που με δάκρυα στα μάτια προσκυνούσαν την λάρνακα του Μυροβλύτη και συνειδητοποιούσαν γιατί του δόθηκε το προσωνύμιο αυτό.

 
Εν τω μεταξύ έφθασε στον ναό και ο προϊστάμενος ιερεύς με άλλους κληρικούς. Ξεκλείδωσαν τα ανοίγματα της λάρνακας και αποκαλύφθηκαν τα άγια λείψανα του Πολιούχου της Θεσσαλονίκης. Ευωδίαζαν μεν, αλλά ήταν η ευωδία των ιερών λειψάνων. Η ευωδία του μύρου ήταν διαφορετική και χαρακτηριστική.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κυρός Παντελεήμων ο Β΄, ο Χρυσοφάκης, απέδωσε το θαύμα της μυρόβλυσης του Αγίου Δημητρίου στο εξής γεγονός:

 
Εκείνο το βράδυ, στην εορταστική τελετή του Πανεπιστημίου για τα ελευθέρια της Θεσσαλονίκης, ο κεντρικός ομιλητής αγνόησε στην ομιλία του παντελώς τον Άγιο, και δεν αναφέρθηκε καθόλου σ’ αυτόν. Ο Άγιος Δημήτριος όμως δήλωσε με την μυρόβλυσή του ότι, όπως ποτέ δεν εγκατέλειψε την πόλη του Θεσσαλονίκη έτσι και τώρα είναι πάντοτε παρών και αυτός είναι που την έσωσε και από την σκλαβιά και από τους σεισμούς, αλλά και διαμαρτύρεται όταν οι Θεσσαλονικείς αποδεικνύονται αχάριστοι και απομακρύνονται από τον Χριστό και τους Αγίους Του.

Πέρασαν 24 χρόνια από τότε. Είμαι ο τότε διάκονος του ναού, τώρα ιερεύς στην Θεσσαλονίκη και σας γράφω τα γεγονότα όπως τα θυμάμαι. Την ώρα εκείνη ήταν σαν να ζούσα ένα μυστήριο. Δεν μπορώ να περιγράψω τί αισθανόμουν! Χαρά, έκπληξη, συγκίνηση, ενθουσιασμό... δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς. Πάντως είναι από τα γεγονότα που ενισχύουν την πίστη, που μας γεμίζουν χαρά, ελπίδα και αίσθηση της παρουσίας του Χριστού και των Αγίων. Η πίστη μας είναι "ζωντανή".

http://enoriakonstantinouelenis.blogspot.gr

26 Οκτωβρίου: Εορτή του Αγίου Δημητρίου, του Μυροβλήτου

http://www.agioritikovima.gr/diafora/vioiagiwn/item/45973-%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85,-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CE%AE%CF%84%CE%BF%CF%85

Γιορτάζουμε σήμερα 26 Οκτωβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Δημητρίου, του Μυροβλήτου.
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου.

Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.
Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.
Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.
Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.
Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.
Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.
Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
Απολυτίκιο:
Ήχος γ’.
Μέγαν εύρατο εv τοις κιvδυvοις, σε υπέρμαχοv, η οικουμένη, Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ούν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύvας τον Νέστορα, ούτως Άγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή
 Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος