ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑ
Σήμερα, αδελφοί μου χριστιανοί, 26 του μηνός Οκτωβρίου, η αγία μας Εκκλησία εορτάζει την μνήμη ενός αγίου, ιδιαίτερα αγαπητού στην Ελλαδική Εκκλησία, του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου.
Πραγματικά, είναι πολύ αγαπητός ο άγιος Δημήτριος, αφού από παλαιά
υπήρχαν χριστιανοί που τον ευλαβούντο και τον επεκαλούντο ιδιαίτερα,
«Δημητριανοί» καλούμενοι.Σήμερα, αδελφοί μου χριστιανοί, 26 του μηνός Οκτωβρίου, η αγία μας Εκκλησία εορτάζει την μνήμη ενός αγίου, ιδιαίτερα αγαπητού στην Ελλαδική Εκκλησία, του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου.
1. Ο άγιος κατά πρώτον ήταν παρθένος, και σχετίζεται γι᾿ αυτό το όνομά του με την Παρθένο Παναγία μας. Θα το εξηγήσω αυτό, γιατί έχει μια ωραία ερμηνεία. Το όνομα «Δημήτριος» είναι παλαιό. Οι παλαιοί την γη την θεωρούσαν ως μητέρα. Καί, πραγματικά, η γη είναι τέτοια, γιατί από αυτή πλαστήκαμε – χώμα είναι το σώμα μας – από αυτή τρεφόμαστε και σ᾿ αυτή πάλι επανέρχεται το σώμα μας με τον θάνατο. Γι᾿ αυτά τα τρία και οι παλαιοί έλεγαν την γη «τρισαγάθη» και την ονόμασαν «μητέρα». Καί στην Λατρεία μας, ένας αναβαθμός του πλ. δ΄ ήχου ονομάζει έτσι την γη, την λέγει «μητέρα»,1 «Γη-μήτερ», έλεγαν·και κατά παραφθορά του «Γ» έγινε «Δη-μήτερ». Έτσι έχουμε το όνομα «Δημήτριος». Καί οι ειδωλολάτρες την θεά γεωργίας την ονόμαζαν «Δήμητρα».
Γιά ᾿μας τους Ορθοδόξους «Γη - Μήτερ» είναι η Παναγία μας. Το γνωρίζουμε ότι είναι Μητέρα μας η Παναγία, αλλά λέγεται και «Γη». Γι᾿ αυτό και ψάλλουμε στους Χαιρετισμούς γι᾿ Αυτήν, «Χαίρε άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών». Έτσι, με αφορμή το όνομά του συσχετίζουν τον παρθένο άγιο Δημήτριο προς την Παρθένο Παναγία μας.
2. Αλλά ο άγιος Δημήτριος δεν υπήρξε μόνον παρθένος αλλά και μάρτυς, μεγαλομάρτυς, και μάλιστα το μαρτύριό του σχετίζεται – παραλληλίζεται προς το Πάθος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο συσχετισμός γίνεται και για το νεαρό της ηλικίας του μάρτυρος, αλλά κυρίως και γιατί λογχίσθηκε, όπως ο Εσταυρωμένος Χριστός μας. Γι᾿ αυτό, και κατά παλαιό τυπικό, πριν από την εορτή του αγίου Δημητρίου γινόταν νηστεία μία εβδομάδα, όπως την Μεγάλη Εβδομάδα για τα Πάθη του Χριστού και μετά την ημέρα της εορτής του αγίου είχαμε μεθεόρτια πάλι μία εβδομάδα, όπως η Διακαινίσιμη Εβδομάδα μετά την Ανάσταση του Χριστού. Η εορτή, λοιπόν, του αγίου Δημητρίου ήταν «εις τύπον της αγίας και μεγάλης Κυριακής της του Χριστού και Θεού ημών αναστάσεως». Αυτό, βέβαια, δεν γίνεται με άλλον άγιο, αλλά με τον άγιο Δημήτριο μόνον, ακριβώς για τον παραλληλισμό του μαρτυρίου του με το Πάθος του Χριστού, γιατί και ο άγιός μας λογχίσθηκε, όπως και ο Χριστός μας στον φρικτό Γολγοθά. Άρχιζε δε παλαιότερα η εορτή του αγίου Δημητρίου από 1ης Οκτωβρίου· ώστε ολόκληρος ο μήνας Οκτώβριος ήταν αφιερωμένος στον άγιο Δημήτριο.
Παρθένος και μάρτυς, λοιπόν, υπήρξε ο άγιος Δημήτριος και μάλιστα είναι πολύ πιθανόν ότι ήταν και ιερεύς,2 οπότε μπορεί να λέγεται και ιερομάρτυς. Στα χρόνια των διωγμών τότε, δεν ήταν φανεροί οι ιερείς, δεν είχαν ιδιαίτερη ενδυμασία, γι᾿ αυτό και πολύ εύκολα διέφευγε η ιερατική ιδιότητά τους· αλλά για τον άγιο Δημήτριο θεωρείται πολύ πιθανόν ότι ήταν ιερεύς, και μάλιστα, όπως άκουσα από γνώστη των λειτουργικών, ήταν «τουλάχιστον ιερεύς»· μπορεί, δηλαδή, να ήταν και Επίσκοπος!
3. Ακόμη ο άγιός μας λέγεται και «Μυροβλύτης», γιατί μυρόβλυσε ο τάφος του. Οι χριστιανοί, αγαπητοί μου, με το Άγιο Μύρο, που λάβαμε κατά το Βάπτισμά μας, πήραμε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος και πνέουμε Μύρο και γινόμαστε μοσχοβολητοί, γι᾿ αυτό και μυροβλύζουν τα Λείψανα των αγίων και οι τάφοι τους. Το κακό όμως που παθαίνουμε είναι ότι με τις αμαρτίες μας χάνουμε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος και πνέουμε Μύρο και γινόμαστε μοσχοβολητοί, γι᾿ αυτό και μυροβλύζουν τα Λείψανα των αγίων και οι τάφοι τους. Το κακό όμως που παθαίνουμε είναι ότι με τις αμαρτίες μας χάνουμε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος και έρχεται στην ψυχή μας η δυσοσμία των κακών παθών. Καί πρέπει, λοιπόν, να καθαριστεί η καρδιά μας από τα πάθη αυτά, πράγμα που πετυχαίνεται με την μετάνοια, για να έρθει πάλι και πάνω μας και μέσα μας η Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Οι άγιοι, με τον καθαρό βίο τους, ήταν πάντοτε κατοικητήρια της Χάριτος του Θεού και τα έργα τους και τα λόγια τους ήταν χαριτωμένα, έπνεαν Μύρο· και ως ένα δείγμα της αγίας τους αυτής ζωής ήταν η ευωδία των αγίων τους Λειψάνων και η μυρόβλυση των τάφων τους, όπως στην περίπτωση του μεγαλομάρτυρος αγίου Δημητρίου.
4. Ο άγιός μας είναι ακόμη ιεραπόστολος. Είχε κύκλο μαθητών. Καί κάθε μέρα ηύξανε τον κύκλο αυτόν, γιατί πόθος του ήταν κάθε μέρα έναν ειδωλολάτρη να τον κάνει χριστιανό. Μας είναι γνωστός ένας από τους μαθητές του αγίου, ο Νέστορας, που το όνομά του το ακούσαμε στο Απολυτίκιο, γιατί συνδέεται πολύ στενά με τον διδάσκαλό του άγιο. Εκείνα τα χρόνια, αγαπητοί, υπήρχε ένας γιγαντόσωμος και υπερφίαλος ειδωλολάτρης, πρόσωπο του βασιλέως Μαξιμιανού, Λυαίος στο όνομα, που κομπορρημονούσε και έλεγε, ότι θα συντρίψει με την δύναμή του το γένος των χριστιανών· και προκαλούσε τους χριστιανούς, αν πιστεύουν για δυνατό τον Χριστό τους – έλεγε – να έρθουν να παλέψουν μαζί του, για να τους αποδείξει την δική του δύναμη και την δική τους αδυναμία. Αλλά παρουσιάστηκε για να παλέψει με τον θρασύ και υπερφίαλο αυτόν Λυαίο ο χριστιανός Νέστορας, μικρός και αδύνατος στο παράστημα. Πήγε όμως πρώτα στην φυλακή, για να πάρει την ευχή του αγίου Δημητρίου. Ο άγιος από την φυλακή του τον εσταύρωσε, τον ευλόγησε και του είπε προφητικά: «Καί τον Λυαίον νικήσεις και υπέρ Χριστού μαρτυρήσεις»! Δυναμωθείς από τον λόγο του αυτόν ο Νέστορας πήγε στο στάδιο, το κατάμεστο από κόσμο, για να παλέψει με τον γιγαντόσωμο Λυαίο. Καί όταν άρχισε ο αγώνας είπε δυνατά:
«Θεέ του Δημητρίου, βοήθει μοι»!!! Καί αμέσως όρμησε εναντίον του θηρίου και με μία επιδέξια κίνηση τον σώριασε κατά γης και τον εθανάτωσε. Έτσι κατέβαλε την υπερηφάνεια των ειδωλολατρών και το καύχημα του βασιλέως. Σ᾿ αυτό το θαύμα αναφέρεται η φράση του Απολυτικίου του αγίου «ως ούν Λυαίου καθείλες την δύναμιν εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα».
Την νίκη αυτή των χριστιανών κατά των απίστων Λυαίων την ζήσαμε και εμείς οι Έλληνες σαν έθνος στον αγώνα μας το ᾿40, ένα λαμπρό ιστορικό γεγονός που δεν το ξεχνάμε και δεν πρέπει να το ξεχάσουμε ποτέ. Ήμαστε κι εμείς σαν έθνος μικροί και ταπεινοί, ενώ οι εχθροί μας ήταν δυνατοί, είχαν άρματα και τάνκς και αεροπλάνα, που έσκιαζαν τον ήλιο· και κομπορρημονούσαν, και αυτοί σαν τον Λυαίο, και με πεποίθηση έλεγαν ότι θα μας συντρίψουν και θα μας βουλιάξουν. Αλλά συντρίφτηκαν αυτοί, γιατί εμείς παραταχθήκαμε εναντίον τους εν ονόματι του Θεού μας, με την Ευχή της Παναγιάς μας. Αυτή ήταν η Μαυροφόρα Εκείνη, που την έβλεπαν οι φαντάροι μας πάνω στα χιονισμένα βουνά να απλώνει τα παντοδύναμα Χέρια Της, να οδηγεί τα στρατεύματά μας και τα βόλια του εχθρού άλλαζαν κατεύθυνση. «Ούτοι – οι εχθροί μας – εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις· ημείς δε εν ονόματι Κυρίου του Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα» (Ψαλμ. 19,8).
Αύτη η πίστις των Ορθοδόξων! Αύτη η πίστις των «Δημητριανών»!
Αγαπητοί μου! Τα προβλήματα της ζωής μας, τα εμπόδια στους καλούς μας αγώνες, αυτοί οι φοβεροί Λυαίοι, θα λυθούν και θα διαλυθούν με την ευχή και το κοντάρι του αγίου Δημητρίου, του αγαπητού και θαυμαστού αγίου μας, ΑΜΗΝ.
Με πολλές ευχές,
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
YΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. «Επί την μητέρα αυτού γην, πας αύθις αναλύσει».
2. Αυτό υποδηλώνεται από το ότι σ᾿ αυτόν κατέφυγε ο Νέστορας για να πάρει «ευχή» για την πάλη του με τον Λυαίο, από το ότι ο άγιος τον εσφράγισε επί της κεφαλής του, τον ευλόγησε, όπως κάνουν οι ιερείς και από το ότι ο Νέστορας στο στάδιο επικαλέστηκε τον Χριστό ως «Θεό του αγίου Δημητρίου».Η ιερωσύνη του αγίου φαίνεται ακόμη και από το ότι ο άγιος είχε κύκλο «μαθητών», σαν μια σημερινή ενορία, αυξάνοντας καθημερινά τον αριθμό της συνάξεώς του κάνοντας χριστιανούς. Αυτό είναι το έργο του ιερέως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου