ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΤΗ ΝΕΦΕΛΟΚΟΚΚΥΓΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - γράφει η κυρία Μαρίνα Μέργου Θεατρολόγος, Σκηνοθέτης, Υποψήφια διδάκτωρ του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης Και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου

http://www.alfavita.gr/artro.php?id=54755
     Βία, Ρατσισμός, Εγκληματικότητα, Διαφθορά, Διάβρωση Ηθικών Αξιών είναι μόνο μερικά από τα ‘καυτά’ θέματα που επαναλαμβάνονται καθημερινά στα διεθνή και εγχώρια μέσα επικοινωνίας, όταν αναφέρονται στα φαινόμενα που μαστίζουν την Ελλάδα της κρίσης. Όλοι καταλογίζουν τα ανωτέρω φαινόμενα στο όνομα μιας «ελληνικής» νοοτροπίας. Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ από πού μπορεί να ξεκινάει μια τέτοια παραβατική συμπεριφορά και κυρίως ποιοι οι τρόποι ουσιαστικής αντιμετώπισης της, καθώς η βίαιη καταστολή κάθε είδους τείνει να αναπαράγει τα ανωτέρω φαινόμενα αντί να τα καταστέλλει; Θα μπορούσε η θεατρική αγωγή να συμβάλλει στην ουσιαστική αντιμετώπιση τους; 

    Παρακολουθώντας το μικρόκοσμο της ελληνικής κοινωνίας, το ελληνικό σχολείο, παρατηρούμε το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού, (γνωστό και ως bullying) να παίρνει τεράστιες διαστάσεις με τους μαθητές πολλές φορές σε εναλλασσόμενους ρόλους θύτη -θύματος. Μάλιστα σε έρευνα που διερεύνησε το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων την περσινή ακαδημαϊκή χρονιά προέκυψε πως η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών (πάνω από 90%) έχουν υπάρξει θύματα ή θύτες άμεσου και έμμεσου εκφοβισμού κατά τη διάρκεια της μαθητικής τους ζωής. Οι επιθετικές και παραβατικές συμπεριφορές πρωτοπαρουσιάζονται σε νεαρή ηλικία και οφείλονται σε ποικίλα αίτια (προσωπική ανασφάλεια, ξενοφοβία, ομοφοβία κ.ά.) και αν υπάρχει ένα μέρος όπου μπορούν να καταπολεμηθούν είναι εκεί που πρωτοπαρουσιάζονται: στο Σχολείο. 

   Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δουλεύουν μαζί με τα παιδιά και τους νέους και μέσα από ομαδοσυνεργατικές διαδικασίες και δημιουργικούς τρόπους εκμάθησης προσπαθούν να καταπολεμήσουν τα ανωτέρω φαινόμενα. Δυστυχώς όμως οι δράσεις τους δεν παρουσιάζονται συχνά στον παντοδύναμο κόσμο των «Αναπαραστάσεων». Το αποτέλεσμα είναι οι θεατρολόγοι/ θεατροπαιδαγωγοί που το γνωστικό τους αντικείμενο δεν άπτεται στο ν’ ανεβάζουν απλώς παραστάσεις στις σχολικές γιορτές ή να παίζουν λίγο με τα παιδιά, αλλά στο να δουλεύουν μέσα από συγκεκριμένες θεατρικές τεχνικές και παιδαγωγικές μεθόδους και να διδάσκουν με δημιουργικούς τρόπους στα παιδιά να κατανοούν το ένα το άλλο, να συνεργάζονται, να είναι ανεκτικά, να σέβονται τη διαφορετικότητα των συμμαθητών τους και πληθώρα άλλων ηθικών και δημοκρατικών αξιών. Καθώς, όμως, ζούμε στην εποχή της Εικόνας και στην κυριαρχία του Φαίνεσθαι, το σημαντικό έργο που τελούν στα σχολεία υπονομεύεται στο όνομα της αφάνειας και της οικονομικής κρίσης.

    Με αφορμή την πρόσφατη κατάργηση του μαθήματος της θεατρικής αγωγής απ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης,  θα ήθελα να παρουσιάσω κάποιες δράσεις θεατρολόγων/ θεατροπαιδαγωγών  που με πίστη και πείσμα βρίσκονται δίπλα στα παιδιά και στους νέους δουλεύοντας μαζί τους και πολεμώντας κατά μέτωπο φαινόμενα όπως ο ρατσισμός, η βία, ο εθισμός και η παθητικότητα, θέτοντας έτσι γερά θεμέλια για να επέλθουν ουσιαστικές αλλαγές τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.

      Το «Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Σχολικού Θεάτρου & Performance» που πραγματοποιήθηκε το 2008 και το 2010 στο δήμο Ηλιούπολης και στο οποίο συμμετείχαν σχολεία από 10 ευρωπαϊκές χώρες και την Παλαιστίνη έφερε σε επαφή και δημιουργική συνεργασία μαθητές από  διαφορετικές πολιτισμικές κουλτούρες της Ευρώπης προωθώντας με αυτόν τον τρόπο την ανεκτικότητα και την πολυπολιτισμικότητα.  Το πρόγραμμα «Εσύ …όπως κι εγώ» που υλοποιήθηκε σε σχολεία της Αττικής από το 2007 έως το 2011 από το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση σε συνεργασία με τη Διεύθ. Β’ Εκπαίδευσης Ανατ. Αττικής με στόχο τη διερεύνηση της διαφορετικότητας μέσα από το θέατρο και τις τέχνες.  Το θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα «Διαφυγές...από κάθε εξάρτηση» που χρησιμοποιεί θεατροπαιδαγωγικές τεχνικές Φόρουμ και υλοποιήθηκε σε σχολεία της Αττικής το 2011 με στόχο την κοινωνική  ενσωμάτωση, την πρόληψη και τη λήψη αποφάσεων σε διοργάνωση του ΜΚΟ Ώσμωση σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Β’ Εκπαίδευσης Ανατ. Αττικής και το Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. Οι διαδραστικές παραστάσεις θεάτρου Φόρουμ «Μικρές Σκηνές Καθημερινής Βίας» που παρουσιάστηκαν σε σχολεία της Αττικής από την Ακτιβιστική Ομάδα Θεάτρου του Καταπιεσμένου της Διεθνούς Αμνηστίας και την Ώσμωση με κύριο στόχο την επίλυση συγκρούσεων και την καταπολέμηση του ρατσισμού. Το θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα  «Η Θεατρική Αγωγή ως μέσο ένταξης αλλοδαπών μαθητών στο ελληνικό σχολείο» που υλοποιήθηκε από τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Θεατρολόγων (ΠΕΣΥΘ) σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς (ΓΓΝΓ) το 2010-2011 σε σχολεία  τεσσάρων μεγάλων πόλεων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Χαλκίδα). Όλες οι παραπάνω δράσεις δεν είναι παρά μόνο ένα μικρό δείγμα από τις ποικίλες πρωτοποριακές πρωτοβουλίες που συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια με πρωταγωνιστές τους θεατρολόγους μαζί με τους μαθητές. Στα προγράμματα αυτά, θεατρολόγοι  μπαίνουν σε σχολικές τάξεις και αντί να πάρουν το λόγο οι ίδιοι,  δίνουν το λόγο στους μαθητές προσπαθώντας ν’ ακουστεί η δική τους φωνή,  μια φωνή που καταπνίγεται συνήθως από διάφορες μορφές λογοκρισίας.

   Τα παραπάνω προγράμματα διεξήχθησαν από φορείς που στηρίχτηκαν τόσο από ανεξάρτητες πηγές χρηματοδότησης όσο και από κρατικές. Το γεγονός πως το κράτος στήριζε οικονομικά και επεδίωκε μέχρι σήμερα την υλοποίηση τέτοιου είδους προγραμμάτων αποδεικνύει πως αναγνώριζε έμπρακτα την αξία και χρησιμότητα τους.  Η αναγνώριση ήρθε πρόσφατα και στην εκπαίδευση με την ένταξη της θεατρικής αγωγής στο ελληνικό σχολείο από το Υπουργείο Παιδείας. Το 2008 μάλιστα προκηρύχτηκε ΑΣΕΠ και διορίστηκαν 70 μόνιμοι θεατρολόγοι, καθώς ακολούθησε και η πρόσληψη πολλών αναπληρωτών πλήρους και μειωμένου ωραρίου στα δημοτικά σχολεία της χώρας. Η διδασκαλία του μαθήματος του θεάτρου  πραγματοποιούνταν  ήδη  στα μουσικά και τα καλλιτεχνικά σχολεία καθώς και στο Γενικό Λύκειο, εξού και η ύπαρξη  του βιβλίου «Στοιχεία Θεατρολογίας». Φέτος είναι η δεύτερη χρονιά που διανύουμε όπου υπάρχει ως βασικό μάθημα στην πρωινή ζώνη των περισσότερων Δημοτικών Σχολείων. Μάλιστα έχει εκδοθεί και το βιβλίο της Θεατρικής Αγωγής από το Υπουργείο Παιδείας για την Ε΄ και την ΣΤ΄ Δημοτικού.  Κι ενώ μέχρι πρόσφατα το Υπουργείο Παιδείας φαινόταν να στηρίζει έμπρακτα το θέατρο στην εκπαίδευση και ν’ αναγνωρίζει την αξία του ως εκπαιδευτικό εργαλείο και μέσο κοινωνικής παρέμβασης, στη νέα υπουργική απόφαση το μάθημα της θεατρικής αγωγής «απουσιάζει» από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και όποια θεατρική δραστηριότητα στο σχολείο θα διεξάγεται από ενδιαφερόμενους δασκάλους. Το αποτέλεσμα είναι πως όχι μόνο απαξιώνεται ολοκληρωτικά το μάθημα της θεατρικής αγωγής, αλλά  απαξιώνονται και όλοι οι απόφοιτοι των τεσσάρων σχολών Θεατρολογίας που υπάρχουν στη χώρα μας (Τμήματα Θεατρικών Σπουδών του παν/μίου Αθηνών, του ΑΠΘ, του παν/μίου Πατρών και του παν/μίου Πελοποννήσου), καθώς φαίνεται πως ο κάθε εκπαιδευτικός, εξειδικευμένος στο δικό του γνωστικό αντικείμενο, μπορεί να διδάξει θέατρο και θεατρική αγωγή. Με αυτήν τη λογική του παραλόγου, ενδεχομένως ν’ αρχίσουν και  οι θεατρολόγοι να διεκδικούν να διδάξουν το μάθημα της γλώσσας, της ιστορίας, και γιατί όχι των μαθηματικών και φυσικοχημείας, εάν δεν υπάρχει πια καμία αξία στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση…

  Η καθιέρωση του μαθήματος της θεατρικής αγωγής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης κρίνεται αναγκαία στο ελληνικό σχολείο όσο ποτέ άλλοτε. Η εμπειρία μου ως επιστημονική σύμβουλος του προγράμματος «Η Θεατρική Αγωγή ως μέσο ένταξης αλλοδαπών μαθητών στο ελληνικό σχολείο» που υλοποίησε ο ΠΕΣΥΘ το 2010-11 απέδειξε έμπρακτα αυτήν την αναγκαιότητα. Τη ζητούν επίμονα και παθιασμένα όχι μόνο οι μαθητές που έχουν την ανάγκη να εκφραστούν και να δημιουργήσουν, αλλά και οι εκπαιδευτικοί που έχουν ανάγκη από υποστήριξη στην καταπολέμηση φαινομένων σχολικού εκφοβισμού, βίας και παραβατικότητας που δυστυχώς λαμβάνουν χώρα καθημερινά στα σχολεία.

      Όμως οι μαθητές, όταν τους δοθεί η ευκαιρία να εκφραστούν ελευθέρα και δημιουργικά και να ακουστεί η φωνή τους, μόνο βίαιοι και παραβατικοί δεν είναι.  Το 2010 είχα την τύχη να δουλέψω με δυο  ομάδες σε δύο λύκεια της Ηλιούπολης διεξάγοντας ένα βιωματικό θεατρικό εργαστήριο  με τίτλο: «Δημιουργώντας τη Νεφελοκοκκυγία» που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του 2ου  Ευρωπαϊκού  Φεστιβάλ Θεάτρου Και Performance. Στόχος του εργαστηρίου ήταν, εμπνευσμένοι από το αριστοφανικό έργο «Όρνιθες»,  οι ίδιοι οι μαθητές να δημιουργήσουν την Ιδανική Πολιτεία που θα ήθελαν να κατοικούν, καθώς και το ιδανικό πολίτευμα και τους νόμους που θα επικρατούν σε αυτήν. Οι συγκλίσεις των απόψεων σε ορισμένες επιλογές τους ήταν συγκλονιστικές. Η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων παρουσίασε πολιτείες  χωρίς την ύπαρξη νόμων, χωρίς την ύπαρξη χρημάτων, χωρίς την ύπαρξη μπουλντόζων και κατεδαφίσεων, χωρίς την ύπαρξη αυτοκινήτων και άλλων μεταφορικών μέσων που ρυπαίνουν, χωρίς κάμερες, χωρίς φοβισμένους ανθρώπους.  Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιλογή της εξορίας ως επιβολής τιμωρίας των πολιτών που έκαναν κάτι «κακό» και η παντελής έλλειψη οποιουδήποτε άλλου είδους τιμωρίας, εκτός από την επιτέλεση κοινωνικού έργου. Οι πολιτείες τους είναι μέρη γεμάτα φύση, κάμπους και λιβάδια, χώρους ψυχαγωγίας κάτω από τη θάλασσα και μεγάφωνα που παίζουν δημόσια μουσική άλλοτε για να χαλαρώσουν και άλλοτε για να ψυχαγωγήσουν τους κατοίκους εν ώρα εργασίας. Δημοκρατία και όχι κακία καθώς και ελεύθερη πρόσβαση στην παιδεία ήταν επίσης μερικές από τις ιδέες που επικράτησαν. Πολιτείες που οι μεγάλοι θα χαρακτήριζαν ουτοπικές αντί για ιδανικές.

    Αυτές οι γεμάτες φαντασία και όνειρα των νέων ιδέες αναδεικνύονται μέσα από το μάθημα της θεατρικής αγωγής.  Αν στερήσουμε από τους νέους μας τα όνειρα τους είναι σαν να  απορρίπτουμε τελείως ένα καλύτερο μέλλον απαξιώνοντας το ως ουτοπικό, γιατί η σκληρή πραγματικότητα της κρίσης θέτει κανόνες και αξίες ζούγκλας όπου μόνο ο ισχυρότερος επιβιώνει. Ζητάω από όλους όσους παραμένουν ακόμα στην Ελλάδα της κρίσης και έχουν παιδιά να αναρωτηθούν: αυτούς τους κανόνες και αξίες θέλουμε να θέσουμε για την αυριανή γενιά;

     Πολλοί επίσης μπορούν να ισχυριστούν πως το θέατρο αποτελεί πολυτέλεια στις παρούσες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα. Όμως η θεατρική αγωγή δεν είναι απλώς μια διασκεδαστική δραστηριότητα για να περνούν τα παιδιά τον καιρό τους, αλλά ένα πολύτιμο εκπαιδευτικό εργαλείο που μέσα από συγκεκριμένες θεατροπαιδαγωγικές μεθόδους και τεχνικές τα παιδιά και οι νέοι μαθαίνουν με βιωματικό τρόπο τις αρχές της δημοκρατίας, της ελεύθερης βούλησης, της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της εμπιστοσύνης, της ανεκτικότητας και του κριτικού πνεύματος.  Αν δώσουμε στους μαθητές τα ερεθίσματα, εκείνοι μπορούν να χτίσουν κοινωνίες καλύτερες από αυτές που τους παραδόθηκαν. 

      Γονείς, θεατρολόγοι και εκπαιδευτικοί μαζί ενωμένοι μπορούμε να καλλιεργήσουμε και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί με όπλο τη φαντασία να δημιουργήσουμε τη δική μας Ιδανική Πολιτεία. Μήπως ξεχνάμε πως το θέατρο ξεκίνησε στην Αρχαία Ελλάδα και κατείχε μια σημαντική θέση στην κοινωνία του τότε, με τον πολυδιάστατο ρόλο του ως μέσο μαζικής επικοινωνίας, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας; Στη Μεγάλη Βρετανία η θεατρική αγωγή είναι ενταγμένη στα σχολεία τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ήδη από τη δεκαετία του 1950. Στη Γαλλία ισχύει από το 1980 θεσμοθετημένο από τα Υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού το Partenariat, η συνεργασία ενός καλλιτέχνη και ενός εκπαιδευτικού στο πλαίσιο του σχολείου για την από κοινού διδασκαλία του μαθήματος της θεατρικής αγωγής, και η εφαρμογή του είναι υποχρεωτική για το συγκεκριμένο μάθημα. Στην Ιρλανδία το θέατρο στην εκπαίδευση είναι ενταγμένο στο αναλυτικό πρόγραμμα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης από το 1999.  Στη Φινλανδία τεχνικές θεάτρου και δράματος χρησιμοποιούνται από εκπαιδευτικούς σε πληθώρα σχολείων στο μάθημα της γλώσσας, καθώς επίσης υπάρχει και στο πρόγραμμα ως μάθημα επιλογής. Στην Τουρκία το εκπαιδευτικό δράμα διδάσκεται ως αυτόνομο μάθημα στην προσχολική και πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Και αναρωτιέμαι στην Ελλάδα, τη μητέρα του θεάτρου, γιατί ξαφνικά πρέπει να καταργηθεί;

         Η έλλειψη πρωτοβουλιών είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία του σήμερα κι ένας σημαντικός λόγος του φαινομένου έγκειται  στην διαδικασία του εκπαιδευτικού συστήματος όπως έχει μορφοποιηθεί και λειτουργεί στη χώρα μας. Η επικρατούσα ιδεολογία είναι η ιδεολογία του να τα περιμένουμε όλα έτοιμα από δασκάλους, γονείς,  πολιτικούς. Το θέατρο όμως αντιστέκεται σε αυτήν την  ιδεολογία. Το θέατρο μας φέρνει όλους αντιμέτωπους με τον ίδιο μας τον εαυτό και μας οδηγεί στο να αναλάβουμε τις ευθύνες των πράξεων μας.  Το θέατρο έχει τη δύναμη να δημιουργήσει Ιδανικές Πολιτείες όπου όλοι έχουν θέση και λόγο.

     Οι θεατρολόγοι σε συνεργασία με τους μαθητές προσπαθούν καθημερινά να ονειρεύονται και να φαντάζονται τη δημιουργία ενός καλύτερου αύριο αναλαμβάνοντας δράση. Γιατί ξαφνικά πρέπει να στερήσουμε αυτό το όνειρο από την αυριανή γενιά;  Στον καθένα από εμάς δίνεται μια επιλογή: να τολμήσουμε να δημιουργήσουμε όλοι μαζί το αύριο μας μεταμορφώνοντας τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας σε πρωταγωνιστές-δημιουργούς της δικής μας Ιδανικής Πολιτείας ή να παραμείνουμε παθητικοί θεατές στο θέατρο του παραλόγου όπου μοναδική μας αναπαράσταση  ως έθνος είναι η βία, η εγκληματικότητα και η διαφθορά. Ξεχωρίσαμε στον κόσμο για τον αρχαίο μας πολιτισμό με το θέατρο να αποτελεί μια από τις πιο γενναιόδωρες πολιτισμικές κληρονομιές που έχουμε.  Έχουμε το δικαίωμα να ξεχωρίσουμε και σήμερα. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τη διεκδικήσουμε…

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα του ΠΕΣΥΘ: http://www.pesyth.gr/

Μαρίνα Μέργου
Θεατρολόγος, Σκηνοθέτης, Υποψήφια διδάκτωρ του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης Και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

Kαταργούν το μάθημα του θεάτρου ακόμα και στο Δημοτικό!!!! ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΨΗΦΙΣΤΕ (θα σας πάρει ένα λεπτό)!

Kαταργούν το μάθημα του θεάτρου
ακόμα και στο Δημοτικό!!!!

ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΨΗΦΙΣΤΕ
(θα σας πάρει ένα λεπτό)

http://www.gopetition.com/petitions/%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-.html%29

Πϊσω από κάθε ακρωτήρι ξεπροβάλλει ένα άλλο - ένα υπέροχο κείμενο από τον κ. Νίκο Ξυδάκη

http://vlemma.wordpress.com/

Ο ήλιος καταυγάζει τον Σαρωνικό, την Αττική, την πόλη των Αθηνών. Καταυγάζει ψυχές και αλλάζει διάθεση. Καθώς υποδεχόμαστε το 2012, νιώθουμε ότι τίποτε δεν είναι ίδιο πια, ίδιο με ό,τι γνωρίζαμε· η χρονιά που τέλειωσε μάς κατέπληξε, μας πόνεσε, μας φόβισε, τόσο που να περιμένουμε τα πάντα, ακόμη και χειρότερα.
Θα είναι δύσκολο το ’12, αλλά θα αρχίσει να φαίνεται πια το τέλος· το τέλος της καθόδου. Δηλαδή, το τέλος της αβεβαιότητας: αυτή είναι η πιο επώδυνη, αυτή μουδιάζει τις ψυχές και τα μυαλά. Η πρόσκρουση στον πάτο θα είναι ανακουφιστική, διότι θα σημάνει το τέλος των ψευδαισθήσεων σωτηρίας εξ ουρανού, θα τερματίσει το φόβο και την απόγνωση. Σημαίνει γείωση στο χώμα και τη στάχτη. Θα σημάνει επανέναρξη.
Βαθιά μέσα μας πεταρίζει μια πίστη καταγόμενη από το Tikkun olan της Καμπάλα: εκεί στα σκοτάδια του πάτου, ξαναβρίσκουμε τον βαθύ χρόνο, τον χρόνο πριν από τον χρόνο, πριν από την πτώση, και μαζί μάς αποκαλύπτεται η δυνατότητα αποκαταστάσης, η δυνατότητα να αποκαταστήσουμε τον ραγισμένο κόσμο μας, να τον επαναφέρουμε καινούργιο· εκεί στα σκοτάδια του βυθού, απόκειται η τρομερή δυνατότητα της ανακαίνισης. Οχι αναπαλαίωση, όχι αναστήλωση ερειπίων, αλλά ανακαίνιση μέσα από την καταστροφή.
Αυγή.
Ο ήλιος βάφει μαγικά τον ουρανό πάνω απ’ την Καστέλα. Παραβάλλω αυτό το πυρετώδες ηλιοβασίλεμα με την ζωγραφική «Αυγή» που μου ‘στειλε ο Μποκόρος για ευχή. Ηλιόβγαλμα και ηλιοβασίλεμα υποστασιώνονται στα μάτια μας με ίδια χρώματα, ίδιες φόρμες, ίδια φευγαλέα δυναμική, ίδιο κέντρισμα να στοχαστείς το χρόνο: στο τέλος η αρχή. Κύκλος.
Η κρίση φέρνει στον νου τον κυκλικό χρόνο των προνεωτερικών ανθρώπων, τέτοιων που ζουν ακόμη, τέτοιων που ήταν οι γονείς και οι παππούδες μας. Τη χρειαζόμαστε αυτή την κρίση για να αποτινάξουμε την τυραννία του γραμμικού χρόνου, του αυθάδους διανύσματος της διαρκούς προοόδου, της αλαζονικής συσσώρευσης. Η απόγνωση της κρίσης μάς προσφέρει μια βαθύτερη επίγνωση του χρόνου: ο χρόνος σπαταλιέται, όταν δεν τον ζεις απόλυτα και μοναδικά, με ό,τι έχεις, όπως είσαι· μόνο έτσι, αλλιώς, η ζωή κλειδώνει σε βρόχους, κάνει λούπες, ξοδεύεται και καίγεται.
Κατά τα λοιπά, οι άνθρωποι:
Μπαινοβγαίνω σε ηλικίες, κλέβοντας ομιλίες και σημάδια εφήβων, είκοσι-κάτι, τριάντα-φεύγα, μεσηλίκων, ηλικιωμένων. Σε καφενεία, τραπεζώματα, ραδιοθαλάμους, σε φυσαλίδες σοσιαλμηντιακές και σωματικές προσκρούσεις, όλοι μου μεταγγίζουν δύναμη και πίστη στη ζωή. Σκέφτομαι ότι αυτό το κεφάλαιο είναι αφάγωτο, οι άνθρωποι: απρόβλεπτοι, ανόμοιοι, πληγωμένοι, σκόρπιοι, παρ’ όλ’ αυτά ακατάβλητοι, πομποί αισθημάτων και ζωτικότητας.
«Θα σταθούμε όρθιοι, ρε!» μου σφίγγει ζωηρά το χέρι και με χτυπάει στον ώμο πολυπράγμων συνομήλικος στην οδό Ασκληπιού, κι ένας άλλος στη Σκουφά διασχίζει το οδόστρωμα με φιλάει στο κρύο μάγουλο και ψιθυρίζει εμπιστευτικά μες στη βουή «υγεία, αδελφέ, αγάπη, κι όλα θα ‘ρθουν…» Εγκαρδιωμένος μοιράζομαι κονιάκ και ρακές, ώσπου να σκοτεινιάσει καλά. Από κάθε πόρο της πόλης αναδύεται γνώση και καρτερία, και μια θέληση αμίλητη ακόμη, ωστόσο υπαρκτή, φουσκώνει στις φλέβες: Θα σταθούμε όρθιοι, δεν θα μας πάρει αποκάτω.
Ξυπνάω πριν την αυγή.
Είμαι στο πλοίο, ακτή Κονδύλη, Σαρωνικός, Κάβο Κολώνες, Κάβο Ντόρος ανταριασμένος, Τζιά, Γιούρα, κάτω δυτικά τα Θερμιά, ο κάβος της Σύρας, το μπουγάζι του Τσικνιά, το Φανάρι. Στο τέρμα του δρόμου, ο Αϊ-Λούκας των κεκοιμημένων, φλογίτσες δαρμένες από τον βοριά, και χαμομήλια την άνοιξη. Φλογίτσες. Φωτογραφίες από βαφτίσια με βιολιά στο νησί, φωτογραφίες από βαφτίσια με κλαρίνα στο βάλτο. Φλογίτσες.
Είμαι ξανά στο πλοίο. Χωρίς βιβλίο, χωρίς μουσική. Μόνο με κύμα μανιασμένο κι αρμύρα και τσιγάρο κλεισμένο μες στη φούχτα. (Δεκάξι, στο Ναϊάς Ι, πενήντα τρία, στο Ιθάκη, ίδιο ταξίδι, πάντα το ίδιο, από το ένα λιμάνι στο άλλο, πότε για ζωή και πότε για θάνατο.)
Πϊσω από κάθε ακρωτήρι ξεπροβάλλει ένα άλλο.

Η ΠΙΕΣΗ ΕΦΕΡΕ ΚΑΡΠΟΥΣ: ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΡΡΗΤΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ

http://olympia.gr/2012/01/20/expenses-corruption-greece/

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΜΟΝΗ ΜΑΣ, ΤΟ ΣΦΥΡΟΚΟΠΗΜΑ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ, παρα την πρώτη απογοητεύτική απάντηση, ο Σταύρος Δήμας έφερε στην βουλή στοιχεία που ανοίγουν τον δρόμο για ειδικά δικαστήρια.

Ο Δήμας αναφέρει στην απάντηση του επι λέξη:

3.    Ερώτημα Γ: «Ποια χρηματικά ποσά καταναλώθηκαν ως απόρρητες δαπάνες κατά το έτος 2010»: τα αρχικώς εγκριθέντα ποσά για το έτος 2010, σε βάρος του ως άνω ΚΑΕ ανήρχοντο σε 18.000.000 ΕΥΡΩ και το ποσό που τελικώς δαπανήθηκε ανήλθε σε 56.073.300 ΕΥΡΩ (στοιχεία υπάρχουν στο διαδίκτυο).

Μιλάμε για σκάνδαλο μεγατόνων, που βγαίνει επιτέλους ένα μικρό μέρος του. Το μέγα σκάνδαλο είναι τα συνολικά ποσά αλλά κυρίως το που πήγαν. ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΙ ΕΠΙΟΡΚΟΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.

Το ιστορικό της υπόθεσης:

Π. ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ στην επιτροπή οικονομικών και διαφάνειας: Ανακοινώστε όλες τις απόρρητες δαπάνες απο το 2004 και μετά!
Επιμένει ο Τσίπρας στο σκάνδαλο με τις απόρρητες δαπάνες! Αρνούνται προκλητικά να απαντήσουν ΥΠΟΙΚ και ΥΠΕΞ . . .
Διαβάστε ολόκληρη την απάντηση Δήμα:
Με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, και σε απάντηση σχετικής επιστολής του τελευταίου αναφορικά με τη διαχείριση των δαπανών απόρρητων εθνικών αναγκών, ο Υπουργός Εξωτερικών, Σταύρος Δήμας, επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι συμφωνεί με την ομόφωνη απόφαση, της 25ης Οκτωβρίου 2011, της εν λόγω Επιτροπής, να αναζητηθεί ο πλέον πρόσφορος τρόπος συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων, προκειμένου να επιτευχθεί η κοινή, όπως τη χαρακτηρίζει, επιδίωξη συνδυασμού της εξασφάλισης διαφάνειας στην διάθεση του δημόσιου χρήματος και της αποτελεσματικότητας στην επίτευξη του σκοπού για τον οποίο διατίθενται τα κονδύλια αυτά.
Στο ίδιο πλαίσιο, ο Υπουργός Εξωτερικών ενημερώνει τον Πρόεδρο της Ειδικής Επιτροπής για τις κείμενες διατάξεις που διέπουν τη διαχείριση των εν λόγω δαπανών, σημειώνοντας, ότι παρέκκλιση από την εφαρμογή των εν ισχύ διατάξεων μπορεί να γίνει μόνο με νομοθετική πρωτοβουλία. Τον ενημερώνει επίσης για το ύψος των δαπανηθέντων κονδυλίων για το 2010 και τον προϋπολογισθέντων κονδυλίων για το 2011, σημειώνοντας ότι τα εν λόγω στοιχεία είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο, ενώ επισημαίνει ότι από τις 11 Νοεμβρίου 2011 δεν έχουν εγκριθεί εκταμιεύσεις.
Για την πληρότητα της ενημέρωσης, παρατίθεται το πλήρες κείμενο της επιστολής του Υπουργού Εξωτερικών.
«Σε συνέχεια των ερωτημάτων που θέτετε με την, από 14/12/2011 επιστολή σας, σχετικώς με την διαχείριση των δαπανών απορρήτων αναγκών του Υπουργείου Εξωτερικών, σας γνωρίζω τα ακόλουθα:
1. Ερώτημα Α: «Αν διαθέτετε κονδύλια για απόρρητες δαπάνες και ποια είναι η πολιτική διαχείρισης αυτών των κονδυλίων»: To Υπουργείο Εξωτερικών διαθέτει δαπάνες απορρήτων εθνικών αναγκών. Ως προς την ακολουθητέα διαδικασία διαχείρισης αυτών σημειώνεται ότι:
α) κατόπιν εισηγήσεων των αρμοδίων Διευθύνσεων του ΥΠΕΞ προς τον Υπουργό Εξωτερικών, η αρμόδια Επιτροπή Ειδικών Δαπανών γνωμοδοτεί για το αν οι προτεινόμενες προς διάθεση δαπάνες, που διαβιβάζονται σε αυτήν από τον Υπουργό Εξωτερικών (αρ. 39 παρ. 5 Ν. 3566/2007), πληρούν τους όρους του άρθρου 164 παρ.1 Ν. 3566/2007.
β) εφόσον η γνωμοδότηση της ανωτέρω Επιτροπής είναι θετική, με απόφαση του Υπουργού Εξωτερικών διενεργείται η διάθεση ποσών από την ειδική πίστωση απορρήτων εθνικών αναγκών του ΥΠΕΞ (αρ. 164 παρ.4).
γ) ως προς τα παραστατικά έγγραφα της δαπάνης, εφαρμόζονται οι διατάξεις της παρ. 7 του άρθρου 39 Ν. 3566/2007.
δ) σημειώνουμε ότι, η αρμόδια Επιτροπή Ειδικών Δαπανών στελεχώνεται αποκλειστικώς από ανώτερους υπηρεσιακούς παράγοντες του Υπουργείου Εξωτερικών (ΦΕΚ 28/11.2.2011).
2.    Ερώτημα Β: «Ποια είναι τα χρηματικά ποσά για απόρρητες δαπάνες που ενεγράφησαν τον προϋπολογισμό του Υπουργείου σας για το έτος 2011»: η αρχικώς εγγεγραμμένη πίστωση στον προϋπολογισμό του ΥΠΕΞ, ΚΑΕ 09-110/ 0896, για το έτος 2011 ανήλθε σε 34.150.000 ΕΥΡΩ.
3.    Ερώτημα Γ: «Ποια χρηματικά ποσά καταναλώθηκαν ως απόρρητες δαπάνες κατά το έτος 2010»: τα αρχικώς εγκριθέντα ποσά για το έτος 2010, σε βάρος του ως άνω ΚΑΕ ανήρχοντο σε 18.000.000 ΕΥΡΩ και το ποσό που τελικώς δαπανήθηκε ανήλθε σε 56.073.300 ΕΥΡΩ (στοιχεία υπάρχουν στο διαδίκτυο).
4.    Ερώτημα Δ : «Σκέψεις, απόψεις, προτάσεις για αλλαγές νομοθετικού περιεχομένου που θα οχυρώσουν την διαφάνεια στην διάθεση του δημοσίου χρήματος»: Σημειώνεται ότι, παρέκκλιση από την εφαρμογή των διατάξεων περί δαπανών απορρήτων εθνικών αναγκών, οι οποίες εφαρμόζονται από το ΥΠΕΞ, μπορεί να γίνει μόνον με νομοθετική πρωτοβουλία. Θα ήθελα, από πλευράς μου, να επισημάνω ότι, συμφωνώ με την ομόφωνη απόφαση, της 25ης Οκτωβρίου 2011, της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας να αναζητηθεί ο πλέον πρόσφορος τρόπος συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων, προκειμένου να επιτευχθεί η κοινή μας επιδίωξη συνδυασμού της εξασφάλισης διαφάνειας στην διάθεση του δημοσίου χρήματος και αποτελεσματικότητας στην επίτευξη του σκοπού για τον οποίο τα κονδύλια αυτά διατίθενται.
Παραμένω στην διάθεσή σας για κάθε περαιτέρω συνεργασία.
Υ.Γ. Από 11/11/2011 δεν έχουν εγκριθεί εκταμιεύσεις.»

Συγκυβέρνηση και στο οργανωμένο έγκλημα!

http://www.kourdistoportocali.com/articles/9364.htm

Από τον Τάσο Παπαδόπουλο

http://orgi.gr/

Η πρόσφατη εξάρθρωση κυκλώματος τεσσάρων συμμοριών εκβιαστών και τοκογλύφων στη Θεσσαλονίκη, δεν είναι μια απλή υπόθεση του αστυνομικού δελτίου. Είναι μια υπόθεση που συνδέεται άμεσα και ευθέως με πολιτικά κόμματα.

Κι αυτό γιατί τα μπουμπούκια αυτά είχαν συγκεκριμένες κομματικές ταυτότητες που κατά σύμπτωση(;) καλύπτουν τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης.

Ο ένας συνδικαλιστής του ΠαΣοΚ για μια δεκαετία και στη συνέχεια επικεφαλής του ΣΔΟΕ στη συμπρωτεύουσα. Μια θέση που καταλαμβάνουν πρόσωπα προσκείμενα στο κόμμα της εξουσίας. Ο δεύτερος υπήρξε υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης στη Θεσσαλονίκη με το ψηφοδέλτιο που ΛΑΟΣ. Ο τρίτος είχε τοποθετηθεί από την κυβέρνηση της ΝΔ διευθυντής Ειδήσεων στην ΕΤ3.

Και επειδή οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι οι θέσεις αυτές μοιράζονται σε «ημετέρους», είναι ηλίου φαεινότερο ότι στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με τα 10.000 «δικά μας» παιδιά που έλεγε ο στρατηγός άνεμος κατά κόσμον Βύρων Πολύδωρας, που διορίζουν τα κόμματα όταν αναλαμβάνουν την εξουσία.

Αυτές οι κομματικές διασυνδέσεις μπορεί να μην ενοχοποιούν τα κόμματα της εξουσίας, όμως φανερώνουν ότι κάποιοι χρησιμοποίησαν τις διασυνδέσεις τους με την πολιτική για να αναρριχηθούν επαγγελματικά και εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους αυτή, να προβούν σε εγκληματικές ενέργειες.

Αν αυτή η υπόθεση αφήνει αδιάφορα τα κόμματα, που τώρα σφυρίζουν κλέφτικα παριστάνοντας ότι δεν γνώριζαν τα πρόσωπα που εμπλέκονται, τότε μπορούμε να συμπεράνουμε αβίαστα ότι ούτε μυαλό έβαλαν, ούτε έχουν αίσθηση της ηθικής τους ευθύνης.

Τώρα γιατί να περιμένει κανείς διαφορετική συμπεριφορά από πρόσωπα και κομματικές ηγεσίες, όταν δεν έχουν συνειδητοποιήσει την καταστροφή που προκάλεσαν στη χώρα και επιμένουν ότι αυτοί είναι οι μόνοι ικανοί να μας σώσουν.

Γερμανία, η ντροπή της Ευρώπης - Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2012/01/germania-i-ntropi-tis-europis.html

... οι βάρβαροι άνθρωποι, οι οποίοι κατέβασαν την όμορφη Ευρώπη από την «πλάτη» του Διός και την έβγαλαν στην «βίζιτα».

... οι ανάξιοι Ευρωπαίοι, οι οποίοι το 1945 την «γκρέμισαν» από τον «Όλυμπο» και το 2012 την παρέδωσαν σαν «δουλικό» στους Φοίνικες τοκογλύφους.

Η ιστορία στη λειτουργία τής κατανόησής της μοιάζει πολύ με τη γεωγραφία. Η ευκολία στην αντίληψη της ουσίας τους εξαρτάται από την "απόσταση" που βλέπει κάποιος τα δεδομένα τους. Εξαιτίας αυτής της ιδιομορφίας προκύπτουν και τα διάφορα παράδοξα που τις αφορούν ...Τα κοινά παράδοξα. Μπορεί κάποιος με ελάχιστα δεδομένα να κατανοήσει τα πάντα και με άπειρα δεδομένα να μην μπορεί να κατανοήσει το παραμικρό. Αυτό, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, είναι κάτι που ισχύει. Μπορεί ένας απλός άνθρωπος με ελάχιστη γνώση να κατανοεί πλήρως την ιστορική πορεία της ανθρωπότητας και ένας ιστορικός επιστήμων με άπειρη γνώση να βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση.

Εδώ ακριβώς έχει νόημα η σύγκριση της ιστορίας με τη γεωγραφία. Μπορεί, για παράδειγμα, ακόμα και ένας παντελώς άσχετος άνθρωπος να δει έναν παγκόσμιο χάρτη και να "κατανοήσει" τι σημαίνει γεωγραφικά μια τεράστια απόσταση, όπως αυτή μεταξύ Πεκίνου και Αθήνας και την ίδια ώρα μπορεί κάποιος με άπειρες γνώσεις να χαθεί μέσα σε ένα αστικό δάσος εντός του Πεκίνου ...Να μην το αντιλαμβάνεται στην ολότητά του, γιατί μπορεί να μην έχει το μέσον ν’ αλλάξει επίπεδο ...Το μέσον του χάρτη στην προκειμένη περίπτωση.

Απλά πράγματα. Αν κάποιος περιπατητής κοιτάζει τα πόδια του, γνωρίζει με απόλυτη "ακρίβεια" πού πατάει, αλλά δεν βλέπει πού πηγαίνει. Γνωρίζει τα "κύτταρα" της γεωγραφίας αλλά αγνοεί τον "οργανισμό" της. Γνωρίζει τα "δένδρα", αλλά δεν βλέπει το "δάσος". Όλοι οι υπερυπολογιστές του κόσμου δεν φτάνουν, για ν’ "αποθηκεύσουν" τα δεδομένα που υπάρχουν σε μία βήμα προς βήμα ανάλυση της διαδρομής μεταξύ της Αθήνας και του Πεκίνου και την ίδια ώρα και για τον ίδιο σκοπό αρκεί μία χαρτοπετσέτα, για ν’ αποτυπώσει κάποιος τα βασικά δεδομένα αυτής της διαδρομής. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση της ιστορίας. Με τις κατάλληλες πέντε κουβέντες μπορεί κάποιος να καταλάβει πράγματα, τα οποία δεν θα τα ανακαλύψει μόνος του ακόμα κι αν "καταπιεί" ολόκληρες βιβλιοθήκες.

Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Ότι η ανθρώπινη ιστορία στην εξέλιξή της δεν είναι τόσο περίπλοκη όσο θα ήθελαν κάποιοι να είναι ...Όσο θα ήθελαν κάποιοι να την εμφανίσουν, γιατί τους συμφέρει η περιπλοκότητά της ...Όσο θα ήθελαν κάποιοι πολιτικοί να την εμφανίσουν, για να δικαιολογήσουν τις ολέθριες για τους λαούς τους και συμφέρουσες για τους ίδιους επιλογές τους ...Όσο θα ήθελαν κάποιοι αστοί ιστορικοί επιστήμονες, προκειμένου να δικαιολογήσουν το επιστημονικό τους "μεροκάματο" ...Όλοι εκείνοι, οι οποίοι έχουν συμφέρον από την τεχνητή περιπλοκότητά της, εφόσον επωφελούνται από τις συνεχείς επαναλήψεις των ίδιων δεδομένων.

Κάποιοι μπορούν εκ του ασφαλούς και παριστάνουν τους φωτισμένους "ηγέτες", εξαιτίας αυτών των επαναλήψεων. Κάποιοι άλλοι παριστάνουν τους δαιμόνιους "επενδυτές" και κάποιοι άλλοι τους σοφούς "προφήτες", εξαιτίας αυτών των επαναλήψεων. Όλοι αυτοί βγάζουν το μεροκάματό τους, "βλέποντας" υποτίθεται "μπροστά" από τους υπόλοιπους ανθρώπους, ενώ στην πραγματικότητα δεν "βλέπουν" τίποτε, εφόσον έχουμε επαναλαμβανόμενους κύκλους... "Μαγγελάνοι" της πλάκας, που βλέπουν τις πατούσες τους, αλλά όχι τον ορίζοντα ..."Μύωπες ημίτυφλοι", που ξεχωρίζουν με απόλυτη γνώση τη λάσπη από την άσφαλτο ή την άμμο που πατάνε, αλλά δεν βλέπουν πού πηγαίνουν.

Αυτοί είναι που εδώ και αιώνες εκπαιδεύονται από το σύστημα να οδηγούν την ανθρωπότητα. Εκπαιδεύονται στα περίπλοκα που συμφέρουν το σύστημα και όχι στα απλά που συμφέρουν την ανθρωπότητα. Άνθρωποι, οι οποίοι γνωρίζουν τα πάντα εκτός από τα χρήσιμα. Άνθρωποι, οι οποίοι γνωρίζουν τι χρώμα φανελάκι φορούσε ο Ναπολέοντας, αλλά που δεν υποπτεύονται καν ποιοι επωφελήθηκαν από τα CDS της ήττας του στο Βατερλώ. Όλα αυτά συμβαίνουν εκ του ασφαλούς, γιατί η "φάμπρικα" είναι μεγάλη και σίγουρη ...Μεγάλη, που κρύβει τεράστια συμφέροντα ...Συμφέροντα, τα οποία, αν αποκαλυφθούν, θα ξεσηκωθούν οι λαοί εναντίον των εκμεταλλευτών τους και θα τους σκοτώσουν.

Γι’ αυτόν τον λόγο αναφερόμαστε στην ομοιότητα της γεωγραφίας με την ιστορία. Κάποιος, που έχει τις κατάλληλες γνώσεις, μπορεί με πέντε κουβέντες να εξηγήσει στους λαούς την ανθρώπινη ιστορία ...Μπορεί να τους εξηγήσει και τον δικό τους ρόλο σε αυτήν την ιστορία ...Μπορεί να τους εξηγήσει πού και πότε ακριβώς πέτυχαν μεγαλειώδη και σημαντικά πράγματα και πότε ακριβώς είχαν απώλειες. Σε αυτό το σημείο βέβαια υπάρχει και το φαινόμενο της τραγικής ειρωνείας. Η σημερινή αδυναμία κατανόησης των ιστορικών δεδομένων, που οδηγούν σε καταστροφές, αφορά κατά κύριο λόγο τον λαό εκείνο, ο οποίος υποτίθεται ότι είναι ο πιο "έμπειρος" του κόσμου ...Τον λαό της Ευρώπης ...Της Ευρώπης, που για τις τελευταίες δύο χιλιετίες δέσποζε στον Πλανήτη.

Αυτός ο "έμπειρος" λαός έφτασε σήμερα στο σημείο να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του. Ο λαός αυτός, ο οποίος "εφεύρε" όλες τις μορφές του σύγχρονου ιμπεριαλισμού, είναι σήμερα το μεγαλύτερο θύμα του. Ο λαός αυτός, ο οποίος "εφεύρε" την ίδια την επιστήμη της ιστορίας, δεν κατανοεί την ίδια τη λειτουργία της. Δεν καταλαβαίνει ούτε καν τις συνέπειες των δικών του πράξεων, εφόσον πρωταγωνιστεί ανελλιπώς τους τελευταίους αιώνες στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Δεν καταλαβαίνει ούτε καν πότε και πώς την "πατάει". Μπερδεύεται. γιατί απλούστατα δεν κατανοεί τα συμβαίνοντα. Εμπιστεύεται προδοτικές ηγεσίες και δεν έχει τα κριτήρια εκείνα, τα οποία θα πίστευε κάποιος ότι θα διέθετε εξαιτίας της εμπειρίας του, προκειμένου ν’ αποφεύγει τις "κακοτοπιές".

Ο λαός αυτός, ο οποίος "γέννησε" τους πιο σημαντικούς και ισχυρούς ανθρώπους της ιστορίας, σήμερα άγεται και φέρεται από τα "σκουπίδια" της. Ο λαός, που κάποτε "γέννησε" τον Αλέξανδρο, τον Περικλή, τον Λεωνίδα, αλλά και τον Καίσαρα, τον Τραϊανό ή τον Καρλομάγνο, κατάντησε να άγεται και να φέρεται από την "πλέμπα" της μεγάλης "λάσπης" ...Από αγράμματα "σκουπίδια" σαν τον Χίτλερ, τον Στάλιν παλαιότερα ή τη Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τον Κάμερον και τον Σαρκοζί σήμερα ...Από τα μίσθαρνα υποχείρια των "τρωκτικών" των εβραϊκών γκέτο του Βερολίνου και της Βαρσοβίας.

Μέσα σε λιγότερο από μισό αιώνα αυτός ο υποτίθεται έμπειρος λαός "έχασε" δύο μεγάλους πολέμους από δύο διαφορετικούς αντιπάλους και δεν το κατάλαβε καν. Με συνοπτικές διαδικασίες οι Ευρωπαίοι έχασαν τη μάχη της παγκόσμιας κυριαρχίας τόσο από τους Αμερικανούς όσο και από τους Εβραίους. Ο πάλαι ποτέ αήττητος λαός έφτασε στο σημείο να μην μπορεί καν να προβάλει αντίσταση ...Στο σημείο να μην αντιλαμβάνεται καν πότε δέχεται επίθεση και από ποιους. Ο λαός, ο οποίος για δύο και πλέον χιλιετίες δέσποζε στον Πλανήτη, έγινε το μεγαλύτερο "θύμα" του ...Θύμα των δικών του επινοήσεων και αναγκών ...Θύμα των "μαθημάτων" που έκανε σε πονηρούς "μαθητές". "Τυφλώθηκε" από εκείνους, που τους έμαθε να "βλέπουν".

Το 1945, στο όνομα της "ευρωπαϊκής" δημοκρατίας, έχασαν οι Ευρωπαίοι την ελευθερία τους. Έπαιξαν κάποιοι με τους φασίστες και το πέτυχαν. Στο όνομα της προστασίας της δημοκρατίας της Ευρώπης από τους Ναζιστές ή τους Σταλινικούς οι ευρωπαϊκοί λαοί υποτάχθηκαν απόλυτα στους Αμερικανούς. Απέκτησαν "κηδεμόνα" και άρα απώλεσαν την ελευθερία τους. Το ίδιο πονηρό παιχνίδι έπαιξαν μετά από μισό αιώνα και οι Εβραίοι. Σήμερα, στο όνομα της Ενωμένης Ευρώπης, οι ευρωπαϊκοί λαοί χάνουν τις ίδιες τις πατρίδες τους.

Αυτοί, οι οποίοι αποφάσισαν να "ενώσουν" τις πατρίδες τους για το κοινό συμφέρον, στο τέλος έχασαν τις ίδιες τις πατρίδες τους. Αυτοί, οι οποίοι εξαιτίας της πρώτης ήττας ήταν ανελεύθεροι, τώρα, κατόπιν υποδείξεων των αφεντικών, επιχειρούν σήμερα να "ενωθούν" με τον πιο απόλυτο τρόπο. Στην πραγματικότητα τώρα "ενώνουν" τα χρέη τους, εφόσον αυτά είναι τα μόνα που πλέον τους ανήκουν πραγματικά. Οι πρώην θύτες του Πλανήτη έγιναν τα μεγαλύτερα θύματά του. Λογικό είναι αυτό. Όταν δεν μπορείς να καταλάβεις τον λόγο που σε "σπρώχνουν" οι τοκογλύφοι στην Ένωση, δεν είναι δυνατόν να καταλάβεις τον λόγο που, όταν θα την επιτύχεις, το μόνο το οποίο θα σου απομένει είναι τα χρέη. Οι Εβραίοι τοκογλύφοι αποφάσισαν την Ένωση της Ευρώπης και αυτοί είναι σήμερα οι κυρίαρχοί της.

Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι ακριβώς θέλουμε να πούμε. Θα ξεκινήσουμε βλέποντας έναν μακρινό "χάρτη" της ευρωπαϊκής ιστορίας ...Αρκετά "μακρινό", για να βλέπουμε το σύνολο της "πορείας" της, αλλά και αρκετά "κοντινό", για να μην χάνουμε τους "πρωταγωνιστές" της. Θα ξεκινήσουμε λοιπόν από το ν’ αναζητήσουμε το τι είναι πραγματικά σημαντικό ιστορικό γεγονός για την Ευρώπη και τι δεν είναι. Θα ξεκινήσουμε από ένα βασικό "ξεκαθάρισμα" της ανώφελης ιστορικής "σαβούρας" που κουβαλάμε όλοι στο μυαλό μας και η οποία δεν έχει την παραμικρή αξία. Από το σύνολο της δήθεν περίπλοκης ευρωπαϊκής ιστορίας ελάχιστες είναι οι πραγματικά σημαντικές ημερομηνίες που την αφορούν. Ό,τι μας περιγράφει η ιστορική επιστήμη σαν "σημαντικό", είναι συνήθως μια ασήμαντη επανάληψη, η οποία αφορά μόνον αυτούς που εμπλέκονται σ’ αυτήν και κανέναν άλλον.

Σημαντικό, για παράδειγμα, για την ευρωπαϊκή ιστορία ήταν όταν ο Λεωνίδας αποφάσιζε να στήσει τις "Θερμοπύλες" του απέναντι στην ασιατική λαίλαπα, που απειλούσε την Ευρώπη. Σημαντικό ήταν, όταν ένας "αφηνιασμένος" Μέγας Αλέξανδρος "κάλπαζε" μέσα στην Ασία. Ασήμαντος ήταν ο Καρλομάγνος, ο Ναπολέοντας ή ο Μεγάλος Πέτρος, όσο κι αν ήταν εντυπωσιακά τα φαινόμενα που τους συνόδευαν. Γιατί; Γιατί το σημαντικό βρίσκεται στην "πορεία" της Ευρώπης και όχι στην εσωτερική της "διαρρύθμιση", η οποία εξαρτιόνταν από τους "καλπασμούς" των ασήμαντων στην Ευρώπη. Όσο ανθρώπινο αίμα και ν’ ανακάτευαν με τη λάσπη οι "ασήμαντοι" βασιλείς της σημαντικής Ευρώπης, εξακολουθούσαν να παραμένουν στο ίδιο επίπεδο ...Το επίπεδο εκείνο, που καθόριζε η ίδια η Ευρώπη και η θέση της στον Κόσμο.

Με τα ίδια κριτήρια κρίνονται όχι μόνον τα πρόσωπα, αλλά και τα μεγάλα γεγονότα τα οποία υποτίθεται σημάδεψαν την ιστορία της Ευρώπης. Η μάχη του Γρανικού ήταν σημαντική για την Ευρώπη, γιατί θεμελίωνε την υπερχιλιετή επικράτησή της. Η άλωση της Πόλης ήταν ασήμαντη, γιατί απλά άλλαζε τους εσωτερικούς συσχετισμούς της Ευρώπης. Η μάχη του Βατερλώ ήταν ασήμαντη για τους ίδιους λόγους. Η ναυμαχία του Τραφάλγκαρ ήταν επίσης ασήμαντη. Σημαντικό δηλαδή για την Ευρώπη και την ιστορία της είναι ό,τι επηρεάζει τη θέση της στον Κόσμο και όχι τους εσωτερικούς της συσχετισμούς.

Τα γεγονότα και τα πρόσωπα, που αλλάζουν αυτούς τους συσχετισμούς, είναι ήσσονος σημασίας και έχουν τη σημαντικότητά τους για τους λαούς οι οποίοι επωφελούνται ή αδικούνται, χωρίς να αλλάζει κάτι για τα γενικότερα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Η μάχη του Βατερλώ έχει αναμφίβολα μεγάλη σημασία της για τους Γάλλους και τους Βρετανούς, όπως και η ναυμαχία του Τραφάλγκαρ. Όμως, στο ευρωπαϊκό επίπεδο αυτά τα δύο ιστορικά γεγονότα δεν έχουν καμία σημασία. Δεν έχουν καμία σημασία, γιατί δεν επηρέασαν τη θέση της Ευρώπης και των λαών της στην παγκόσμια ιεραρχία. Κυρίαρχη θα παρέμενε η Ευρώπη στον Κόσμο όποιος κι αν επικρατούσε στις λάσπες του Βατερλώ ή στα νερά του Τραφάλγκαρ.

Όλα αυτά όμως, για να τα καταλάβει κάποιος και να τα αξιολογήσει όπως τους αξίζει, θα πρέπει να γνωρίζει τη θέση της Ευρώπης στην πανανθρώπινη ιστορία ...Θα πρέπει να γνωρίζει τις μεταβολές αυτής της θέσης σε σχέση με αυτήν την ιστορία ...Θα πρέπει να γνωρίζει τους μεγάλους "σταθμούς" της ανθρώπινης ιστορίας και όχι τις ενδιάμεσες ασήμαντες "στάσεις" της ...Να γνωρίζει στο παράδειγμά μας την αρχή, που είναι η "Αθήνα" και το τέλος, που είναι το "Πεκίνο" και να μην επηρεάζεται από τα ενδιάμεσα ...Να μην καταλαβαίνει ως "σταθμό" ένα "μπλοκάρισμα" έξω από την "Άγκυρα". Να μην τον ενδιαφέρει επειδή χάθηκε ένα "τραίνο" στο σταθμό της "Τεχεράνης" ή αν έπεσε μια "γέφυρα" στον δρόμο για το τέλος. Όλα τα ενδιάμεσα είναι ασήμαντα. Είναι ασήμαντα, γιατί δεν επηρεάζουν τη γενική κατάσταση. Θα μπορούσαν να γίνουν, αλλά και να μην γίνουν, χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτε απολύτως στην εξέλιξη των πραγμάτων.

Η Ευρώπη, υπό αυτό το "πρίσμα" της μελέτης, είναι ένας μεγάλος "σταθμός" στην ανθρώπινη ιστορία ...Ο αμέσως επόμενος μεγάλος "σταθμός" μετά από την Ασία απ’ όπου ξεκίνησαν τα μεγάλα ανθρώπινα συστήματα εξουσίας. Οι Έλληνες γι’ αυτόν τον λόγο ήταν ο απόλυτα σημαντικός λαός για την Ευρώπη. Γι’ αυτόν τον λόγο, ως λαός, αποτελούσε επί αιώνες τον "κανόνα" και βέβαια το "μέτρο" σύγκρισης για όλους τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς. Ήταν ο λαός, ο οποίος είχε την ευφυΐα, τη γενναιότητα αλλά και την ικανότητα όχι μόνον ν’ αντισταθεί στην ασιατική επίθεση, αλλά να αντεπιτεθεί και να πάρει μέσα από τα "χέρια" της Ασίας την κοσμοκρατορία της ...Να καταλύσει την εξουσία της και να τη μεταφέρει στην Ευρώπη. Ήταν το απόλυτα πετυχημένο πρότυπο όλης της Ευρώπης ...Οι "πατέρες" της. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε οι Έλληνες ήταν και οι "νονοί" της Ευρώπης. Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να τη "βαπτίσει" εκτός από αυτούς, οι οποίοι της έδωσαν τον παγκόσμιο ρόλο της.

Αυτοί την προστάτευσαν όταν έπρεπε και αυτοί την ανέβασαν στην κορυφή του κόσμου όταν μπόρεσαν. Απλά πράγματα. Οι Έλληνες, ως Ευρωπαίοι, έβγαλαν μόνοι τους την "άμυνα" για το σύνολο της Ευρώπης και οι ίδιοι ήταν αυτοί οι οποίοι επιτέθηκαν στην Ασία με στόχο τη νίκη ...Την ελληνική νίκη, η οποία ήταν ευρωπαϊκή νίκη. Αυτές οι ενέργειες ήταν σημαντικές, γιατί ο κόσμος --και άρα και η Ευρώπη-- θα ήταν σήμερα διαφορετικός, αν οι Έλληνες έχαναν τη "μάχη" από τους Πέρσες ...Θα ήταν επίσης διαφορετικός κι αν δεν τους νικούσαν έξω από τη Βαβυλώνα ...Θα ήταν διαφορετικός, γιατί δεν θα υπήρχε Ρώμη και ό,τι αυτή μπορεί να σημαίνει για την ανθρώπινη και την ευρωπαϊκή ιστορία.

Σημαντικό για την Ευρώπη λοιπόν είναι το 480 π.Χ.. Γιατί; Γιατί η ασιατική παντοκρατορία δεν μπόρεσε να "περάσει" στην Ευρώπη. Είναι χρονιά ορόσημο, γιατί μέχρι τότε είχαν οριστικοποιηθεί οι μάχες μεταξύ των "Τιτάνων" της εποχής. Οι δύο κορυφαίες αυτοκρατορίες του αρχαίου κόσμου είχαν συγκρουστεί μεταξύ τους και είχαν "καταλήξει" σε μια κατάσταση. Η ασιατική Βαβυλώνα είχε επιβληθεί απόλυτα της αφρικανικής Αιγύπτου και ήταν πλέον ελεύθερη να διεκδικήσει και την Ευρώπη. Ο βασιλιάς της ήταν πλέον ένας ζωντανός "Θεός". Ήταν ταυτόχρονα βασιλεύς της Βαβυλώνας και Φαραώ της Αιγύπτου ...Ο απόλυτος άρχων του αφροασιατικού κόσμου. Αυτός επιτέθηκε στην Ελλάδα με στόχο την Ευρώπη. Σε αυτόν τον πανίσχυρο "θεό" αντιστάθηκαν οι Έλληνες ως Ευρωπαίοι ακρίτες και έσωσαν την Ευρώπη.

Σημαντικό επίσης είναι και το 323 π.Χ. που πέθανε ο Αλέξανδρος. Γιατί; Γιατί με τον θάνατό του "κλείδωσε" τη νέα εποχή. Ένας Ευρωπαίος "άλωσε" τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία του Κόσμου και η ανθρωπότητα άλλαξε "σελίδα" στην ιστορία της. Από την εποχή της Ασίας περάσαμε στην εποχή της Ευρώπης. Η Ευρώπη, η οποία μέχρι τότε απειλούνταν από την Ασία ή την αφρικανική Αίγυπτο, έγινε η απόλυτη κυρίαρχος των πάντων. Μετέφερε ανθρώπινο δυναμικό στην ασιατική επικράτεια και δημιούργησε τα "αναχώματα" για τη μετέπειτα κυριαρχία της. Οι Ευρωπαίοι Έλληνες, οι οποίοι πήγαν στην Ασία και την Αφρική ως επικυρίαρχοι, ήταν αυτοί που έδωσαν τον χρόνο, τη γνώση, αλλά και τη δύναμη στη Ρώμη να "χτίσει" την Ευρώπη που σήμερα γνωρίζουμε. Η Ρώμη έχτισε" την Ευρώπη που γνωρίζουμε, γιατί οι Έλληνες είχαν "μπλοκάρει" τους γίγαντες της Ανατολής. Δεν ήταν τυχαίο που η Ρώμη αναγνώριζε τον Αλέξανδρο ως τον δέκατο τρίτο θεό της.

Γι’ αυτόν τον λόγο το τρομερό παιδί του ελληνισμού ήταν σημαντικότατος παράγοντας στην ευρωπαϊκή ιστορία. Γι’ αυτόν τον λόγο όλοι οι μύθοι και οι θρύλοι της Ευρώπης είχαν ως σημείο αναφοράς τους τον Αλέξανδρο. Ο Έλληνας και άρα ο Ευρωπαίος απόλυτος άρχων του κόσμου ήταν αυτός, ο οποίος οδήγησε την Ευρώπη στην "κορυφή" του κόσμου. Για περισσότερο από δύο χιλιάδες χρόνια η Ευρώπη ήταν η απόλυτη κυρίαρχος δύναμη στον κόσμο. Οι εξουσίες της "μετακινούνταν" από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα, αλλά παρέμεναν εντός των "τειχών" και η παντοδυναμία της ήταν ακλόνητη. Από τη Ρώμη πήγε η εξουσία στη Νέα Ρώμη και από εκεί μοιράστηκε και στους υπόλοιπους. Τελευταίος εκφραστής τής ευρωπαϊκής κυριαρχίας ήταν το Λονδίνο ...Το ρωμαϊκό Londinium.

Δύο χιλιάδες χρόνια οι Ευρωπαίο εισέπρατταν τα άπειρα κέρδη από τον "καλπασμό" του μεγάλου Αλεξάνδρου ...Από τον "καλπασμό" του ελληνικού "ταύρου", ο οποίος πήρε στην "πλάτη" του την όμορφη Ευρώπη και την ανέβασε στον "Όλυμπο" της δόξας αλλά και της εξουσίας. Λατίνοι, Γάλλοι, Ισπανοί, Βρετανοί αλλά και Ρώσοι είδαν τον κόσμο από "ψηλά", εξαιτίας του ελληνικού επιτεύγματος. Ακόμα και οι σημερινοί Φιλανδοί, οι οποίοι δήθεν "μαλώνουν" τους Έλληνες, άγνωστο είναι σε ποια ιγκλού θα βρίσκονταν σήμερα χωρίς αυτούς.

Όλοι οι Ευρωπαίοι επωφελήθηκαν από τους Έλληνες. Όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί εισέπραξαν κέρδη από τον ελληνικό θρίαμβο. Είχαν τον κόσμο στα "χέρια" τους, γιατί τους τον πρόσφεραν οι Έλληνες. Για όσο διάστημα λοιπόν η Ευρώπη παρέμενε στην "κορυφή" του Κόσμου, εξαιτίας της νίκης των Ελλήνων, δεν είχε καμία σημασία η εσωτερική της κατάσταση. Οι εσωτερικοί της πόλεμοι --και άρα οι μάχες των βασιλέων της-- ήταν μάχες μεταξύ των επιγόνων και αυτές οι μάχες είναι ήσσονος σημασίας, όταν δεν επηρεάζουν τον "θρόνο".

Βλέποντας όμως κάποιος τη σημερινή θέση της Ευρώπης στην παγκόσμια "σκακιέρα", αντιλαμβάνεται πως αυτός ο "θρόνος" έχει προ πολλού χαθεί. Η Ευρώπη σήμερα είναι "σκιά" του εαυτού της. Σχεδόν έχει καταντήσει ένας "κομπάρσος" της ανθρώπινης ιστορίας. Άρα τι συμπέρασμα βγάζουμε; Ότι κάτι σημαντικό και εξαιρετικά τραγικό έγινε εις βάρος της Ευρώπης και απλά δεν το έχουμε αντιληφθεί. Κάτι έγινε κάπου ενδιάμεσα και εμείς δεν το αντιληφθήκαμε. Μέσα στην πληθώρα των ασήμαντων ιστορικών δεδομένων χάσαμε τα πραγματικά σημαντικά. Η ανθρωπότητα άλλαξε "σταθμό" και εμείς ούτε καν το αντιληφθήκαμε. Η "Πλανηταρχία" άλλαξε Ήπειρο και εμείς, ως Ευρωπαίοι, ούτε καν καταλάβαμε πότε χάσαμε τη μάχη.

Είναι λοιπόν δεδομένο πως κάτι σημαντικό έχει γίνει και η εξουσία του Πλανήτη άλλαξε "ήπειρο". Κάπου έχασε τον πόλεμο η Ευρώπη, για ν’ αποφασίζει η αμερικανική Ουάσιγκτον για το μέλλον του Κόσμου. Μετά τον σημαντικό θρίαμβο των Ελλήνων θα πρέπει να υπήρξε κάποια επίσης σημαντική πανωλεθρία των Ευρωπαίων. Δεν μπορεί να χαθεί η παγκόσμια πρωτοκαθεδρία χωρίς μια ανάλογα κολοσσιαία ήττα. Κάπου έγινε το μέγα λάθος και δεν το αντιληφθήκαμε. Κάπου ανάμεσα στους ασήμαντους πολέμους χάθηκε και ο σημαντικός. Κάποιος προφανώς ηλίθιος Ευρωπαίος επίγονος, στην προσπάθειά του να αλλάξει τους εσωτερικούς συσχετισμούς, κατέστρεψε την "οικογενειακή" περιουσία. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Κάποια από τις πολλές εσωτερικές ευρωπαϊκές μάχες θα είχε συνέπειες στη συνολική ευρωπαϊκή παρουσία στον κόσμο.

Τώρα μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης το νόημα αυτού του οποίου είπαμε παραπάνω και μπορεί να φάνηκε υπερβολικό ...Αυτό το οποίο είπαμε πιο πάνω ότι έχει νόημα για κάποιους, να ελέγχουν ασφυκτικά την "επιστήμη" της ιστορίας. Κάποιοι ισχυροί παράγοντες της ιστορίας έχουν συμφέρον να αναμιγνύουν τα σημαντικά με τα ασήμαντα, προκειμένου να μην καταλαβαίνουν οι λαοί τι συμβαίνει. Έχουν συμφέρον να παρουσιάζουν την ιστορία σαν μια άκρως περίπλοκη "επιστήμη", η οποία αφορά τους "επιστήμονες" και όχι τον απλό άνθρωπο. Ο αναγνώστης βλέπει πως έχει νόημα για κάποιους να παρερμηνεύουν τα ιστορικά δεδομένα, γιατί σε διαφορετική περίπτωση κάποιοι θα εκτελούνταν στις ευρωπαϊκές πλατείες.

Μέσα στα πλαίσια αυτής της εσκεμμένης ιστορικής παραπληροφόρησης αναζητούμε τα αίτια της σημερινής ιστορικής άγνοιας των ευρωπαϊκών λαών. Μέσα στα πλαίσια των αναγκών των νέων ισχυρών αναζητούμε τους λόγους της "παραποίησης" των ιστορικών στοιχείων. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το οποίο βλέπουμε. Οι Ευρωπαίοι έχασαν τη μάχη της κοσμοκρατορίας και δεν το κατάλαβαν καν. Πρωτοφανές και ανήκουστο όχι για σύγχρονους λαούς στην εποχή της πληροφορίας, αλλά απαράδεκτο ακόμα και για πρωτόγονους. Είναι σαν να μην γνώριζε ένας Ασιάτης τη σημασία της κατάληψης της Βαβυλώνας από τον Ευρωπαίο Αλέξανδρο.

Μια τέτοια κολοσσιαία ήττα πού την αναζητούμε; Σε έναν κολοσσιαίο πόλεμο. Δεν χάνεις την κοσμοκρατορία με μια αψιμαχία σε κάποιο ακριτικό φυλάκιο. Ανάλογος πόλεμος χρειάζεται για μια τέτοια απώλεια και τέτοιος είναι μόνον ένας Παγκόσμιος Πόλεμος. Ποιος δεν γνωρίζει τους Παγκόσμιους Πολέμους, οι οποίοι ξεκίνησαν από την Ευρώπη; Ενώ όμως τους γνωρίζει, δεν μπορεί να τους αξιολογήσει. Γιατί; Γιατί έχουν τεράστια διαφορά μεταξύ τους. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένας παντελώς ασήμαντος εσωτερικός πόλεμος της Ευρώπης, εφόσον δεν επηρέαζε την "πορεία" της. Αντίθετα ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο πλέον σημαντικός, γιατί κατέστρεψε την Ευρώπη. Αυτό, το οποίο κατάφεραν οι Έλληνες με τις "Θερμοπύλες" στην εξ’ ανατολών επίθεση που δέχθηκε η Ευρώπη από τους Ασιάτες, δεν το κατάφεραν οι Ευρωπαίοι στην εκ δυσμάς επίθεση που δέχθηκε η Ευρώπη από τους Αμερικανούς.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το "τέλος" της παντοκρατορίας της Ευρώπης και η "αρχή" της παντοκρατορίας Αμερικής. Ό,τι ήταν η επίθεση του Αλεξάνδρου για την ασιατική αυτοκρατορία ήταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος για την ευρωπαϊκή αυτοκρατορία. Η αρχή του τέλους της. Αν ο αναγνώστης κατανοήσει τη σημαντικότητα αυτού του πολέμου, θα αρχίσει ν’ αντιλαμβάνεται ορισμένα πράγματα, τα οποία σήμερα δυστυχώς διαφεύγουν από τους πολλούς. Με βάση λοιπόν την νέα "οπτική" --εξαιτίας της "απόστασης"-- μπορεί να αρχίσει να ανιχνεύει τους υπεύθυνους της ευρωπαϊκής "ήττας". Επιτέθηκαν ποτέ οι Αμερικανοί στην Ευρώπη; Όχι βέβαια. Άρα ποιοι ήταν αυτοί, οι οποίοι με την ηλιθιότητά τους άνοιξαν την "πόρτα" στους Αμερικανούς και τους παρέδωσαν το "σκήπτρο" της Ευρώπης;

Οι μόνοι, οι οποίοι με τις ενέργειές τους πραγματικά άλλαξαν τον "ρου" της ευρωπαϊκής ιστορίας, ήταν οι Γερμανοί. Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς ήταν οι αρνητικοί πρωταγωνιστές της κατάστασης. Άλλαξαν την ιστορία της Ευρώπης εις βάρος της Ευρώπης, γιατί απλούστατα ήταν οι πλέον άχρηστοι και ανάξιοι Ευρωπαίοι. Αυτοί με τις πράξεις και με τις ηλιθιότητές τους "έφεραν" τους Αμερικανούς στην Ευρώπη και "έστειλαν" την πρωτοκαθεδρία στην Αμερική ...Το ακριβώς αντίθετο από αυτό που πέτυχαν οι Έλληνες και οι οποίοι είναι γνωστοί στην ιστορία με τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά. Αν οι Έλληνες με την ευφυΐα τους και την ικανότητά τους "έφεραν" την Πλανηταρχία στην Ευρώπη, τότε οι Γερμανοί με την ηλιθιότητά τους και την ανικανότητά τους "απώλεσαν" αυτήν την Πλανηταρχία για ολόκληρη την Ευρώπη.

Γιατί μιλάμε για ηλιθιότητα; Γιατί δεν υπάρχει διαφορετική εξήγηση γι’ αυτά που βλέπουμε. Οι βραχυπρόθεσμες "επιτυχίες" τους, τόσο στη δεκαετία του 40 όσο και σε αυτήν που διανύουμε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά "κομπαρσιλίκια" εφήμερων "μπράβων". Υπό τις εντολές ξένων και μη Ευρωπαίων "αφεντικών" οι Γερμανοί κατά καιρούς παριστάνουν τους κυρίαρχους, γιατί αυτό βολεύει τα "αφεντικά". Μιλάμε για καθαρή ηλιθιότητα, γιατί η Γερμανία είναι ευρωπαϊκή δύναμη. Είναι μια ξεχωριστή οντότητα, αλλά δεν παύει να ανήκει στην ευρωπαϊκή "οικογένεια". Τα ειδικά της συμφέροντα μπορεί να είναι διαφορετικά από αυτά των υπολοίπων ευρωπαϊκών λαών, αλλά τα γενικά της συμφέροντα είναι ευρωπαϊκά. Τη συμφέρει δηλαδή να υπερασπίζεται τα γερμανικά συμφέροντα, αλλά πρωτίστως τη συμφέρει να υπερασπίζεται τα ευρωπαϊκά συμφέροντα.

Αυτό ακριβώς είναι το λεπτό σημείο. Εδώ προκύπτει το βασικό ερώτημα, το οποίο, αν απαντηθεί, αποκαλύπτει αυτόματα όλους τους κρυφούς ρόλους των πρωταγωνιστών. Εξαιτίας της ευρωπαϊκής Γερμανίας τα συμφέροντα της Ευρώπης εξυπηρετήθηκαν ή απειλήθηκαν; Τον ρόλο της Γερμανίας στην ιστορική πορεία της Ευρώπης μπορεί να την καταλάβει κάποιος με τον απλό νομικό τρόπο. Δεν χρειάζεται καν να μπει κάποιος στον κόπο της ιστορικής ανάλυσης. Απλή νομική σκέψη απαιτείται, για ν’ αποκαλυφθούν όλα. Qui Bono?, Who Benefits? Ποιος επωφελείται; Δεν έχει σημασία δηλαδή τι εμφανίζεται ως ζητούμενο, όταν αυτό δεν "συμφωνεί" με αυτό το ερώτημα. Δεν έχει σημασία αν η Γερμανία προσπάθησε να "κατακτήσει" την Ευρώπη για δικό της λογαριασμό. Σημασία έχει τι κέρδος είχε αυτός, ο οποίος την έβαλε να το επιχειρήσει. Αν για παράδειγμα η αμερικανική κυριαρχία στην Ευρώπη ξεκίνησε μετά την αποτυχία της Γερμανίας να κυριαρχήσει, υπάρχουν "ερωτηματικά" όταν οι Αμερικανοί ήταν αυτοί οι οποίοι τη χρηματοδότησαν για να ξεκινήσει την προσπάθειά της.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Όταν αυτός, ο οποίος επωφελείται από τις αποτυχημένες προσπάθειες κάποιου άλλου, είναι ο ίδιος που τις εμπνέεται και τις χρηματοδοτεί, τότε τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται ...Κάποιος "παίζει" με τις φιλοδοξίες ενός χαζού και εκμεταλλεύεται τις συνέπειες των πράξεών του ...Κάποιος παίζει με τα ένστικτα ενός κτήνους και καταστρέφει αυτά τα οποία δημιούργησαν οι ευφυείς. Απλά πράγματα. Με ευφυή τρόπο "στήνεις" έναν πολύπλοκο ευρωπαϊκό πορσελάνινο "πύργο" και κάποιος πονηρός πηγαίνει και "τσιμπάει" τον ηλίθιο Γερμανό και αυτός, κινούμενος ενστικτωδώς, τα γκρεμίζει όλα.

Μια παρέα "παιδιών", παίζοντας στην αμμουδιά, χτίζει έναν μεγάλο πύργο και τον θαυμάζει. Θαυμάζει το δημιούργημά της και ένας πονηρός πηγαίνει και "τσιμπάει" το πιο χαζό από αυτά και το "ρίχνει" πάνω στο ευαίσθητο δημιούργημα. Αυτό έγινε στην Ευρώπη. Ό,τι με άπειρη ευφυΐα, ηρωισμό και ικανότητα έχτισαν όλοι οι Ευρωπαίοι μαζί ως σύνολο, το γκρέμισαν μέσα σε λίγα χρόνια κάποιοι ηλίθιοι Γερμανοί ...Κάποιοι αγράμματοι Γερμανοί, οι οποίοι γρύλιζαν κάτι απόκοσμα "χάιλ".

Ήταν εύκολο να τους εκμεταλλευτούν όλους αυτούς οι Αμερικανοί, γιατί γνώριζαν τα χαρακτηριστικά τους. Αν δεν τα γνώριζαν οι ίδιοι, τα γνώριζαν κάποιοι άλλοι, οι οποίοι ήταν διατεθειμένοι να συνεργαστούν μαζί τους ...και ήταν οι Εβραίοι. Αυτοί εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι, εξαιτίας του εβραιοκίνητου και βρετανοχρηματοδοτούμενου σοσιαλομαρξισμού, η Γερμανία φερόταν σαν ανεγκέφαλο "κτήνος". Η Γερμανία, με εξουδετερωμένη πλήρως τη μορφωμένη αστική και κεφαλαιοκρατική της τάξη, ήταν εύκολο έρμαιο τού κάθε φιλόδοξου ιμπεριαλιστή. Με κυρίαρχη κοινωνική δύναμη της Γερμανίας την αγράμματη πλέμπα των μπυραριών και των ορυχείων, ήταν εύκολο να την παρασύρουν εναντίον τής ίδιας της Ευρώπης. Σε μια Γερμανία, η οποία στεκόταν πολύ κοντά στον ευρωπαϊκό πορσελάνινο "πύργο" της εξουσίας, ήταν πολύ εύκολο να την "τσιμπήσουν" και να επωφεληθούν από την ηλίθια αντίδρασή της. Ήταν εύκολο να τη στρέψουν εναντίον όχι των εθνικών της εχθρών, αλλά εναντίον της ίδιας της Ευρώπης.

Αυτό και έκαναν. Χρηματοδότησαν αγράμματους και αστοιχείωτους κομπάρσους --όπως ο Χίτλερ και η παρέα του-- και κατέστρεψαν την Ευρώπη. Την ισοπέδωσαν και κατόπιν --με το "δικαίωμα" του δανειστή και του συμμάχου-- έβαλαν "πόδι" στην Ευρώπη. Ό,τι έκαναν με τα όπλα οι Έλληνες στην Ασία, το έκαναν με τα χρήματα οι Αμερικανοί στην Ευρώπη. Διείσδυσαν στην "καρδιά" του αντιπάλου τους και πήραν μέσα από τα "χέρια" του την εξουσία. Εύκολο ήταν να εκμεταλλευτούν τη Γερμανία και να την παρασύρουν στο αντιευρωπαϊκό της λάθος, γιατί γνώριζαν τι έπρεπε να κάνουν.

Γνώριζαν πώς να εκμεταλλευτούν τους Γερμανούς, γιατί είχαν τους ανθρώπους τους ανάμεσά τους. Ακόμα και τα ιμπεριαλιστικά "παραμύθια" της Γερμανίας ήταν δικές τους επινοήσεις ...Για "ξεκάρφωμα" και "άλλοθι" δημιουργήθηκαν τα περισσότερα. Αυτά, δηλαδή, τα οποία γνωρίζουμε σαν ναζιστικά "παραμύθια", δεν ήταν γερμανική επινόηση. "Δανεικά" ήταν από τους Αμερικανούς και τους Εβραίους, οι οποίοι τους χρηματοδοτούσαν ..."Δανεικά" από ανθρώπους τύπου Ροκφέλερ και Πρέσκοτ Μπους.

Μιλάμε για τραγελαφικές καταστάσεις απείρου κάλλους. Μιλάμε για αστοιχείωτους κομπάρσους, οι οποίοι εξαντλούσαν την ευφυΐα τους σε παρελάσεις και παράτες. Αυτοί μόνον να χαιρετάνε γνώριζαν. Όλα τα άλλα τα έπαιρναν έτοιμα σε "σκονάκια". Όταν μιλούσε ο Χίτλερ στην αλαλάζουσα γερμανική πλέμπα, πρέπει να ξεκαρδίζονταν από τα γέλια τα αφεντικά του στην Ουάσιγκτον. Αυτοί οι μεθυσμένοι "τενεκέδες", που χρηματοδοτούνταν από Αμερικανούς και Εβραίους, έχτισαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για να προστατεύσουν, αλλά και να δώσουν "άλλοθι" και νομιμοποίηση στους Εβραίους στην αμερικανική μεταπολεμική εποχή της Ευρώπης.

Αυτοί, οι οποίοι παρίσταναν τους "ανώτερους" Άρειους, ήταν στην πλειοψηφία τους αυτά τα οποία κατηγορούσαν ...Αστοιχείωτοι, ομοφυλόφιλοι, ανώμαλοι, δύσμορφοι, βουλιμικοί, σακάτηδες κλπ.. Ας δει κάποιος την ηγεσία των Ναζί και θα καταλάβει ποιοι πρέσβευαν τα "ανώτερα". Μιλάμε για πραγματικά "Ορκ" που κατέστρεφαν το ευρωπαϊκό επίτευγμα –το οποίο θεμελιώθηκε από τους Έλληνες--, υποσχόμενοι ελληνική πνευματική και σωματική "ρώμη". Όλοι αυτοί ήταν πληρωμένοι από τους Αμερικανούς, προκειμένου οι δεύτεροι να μπορέσουν να "μπουν" στην Ευρώπη, χωρίς να χρειαστεί να έρθουν οι ίδιοι σε σύγκρουση μαζί της.

Δεν υπάρχει δηλαδή κάποιο μυστήριο της ευρωπαϊκής ήττας. Ο χαζός της "οικογένειας" έκανε τη μεγάλη "πατάτα". Οι Γερμανοί χρηματοδοτήθηκαν, για να κάνουν έναν εξ αρχής χαμένο πόλεμο, ο οποίος θα παρέδιδε τη Γερμανία στους δανειστές της και την Ευρώπη στον υπερατλαντικό "σύμμαχό" της. Αυτό είναι το πρωτοφανές στην ιστορία της Ευρώπης και αυτό το κατάφεραν οι Γερμανοί. Οι Γερμανοί ήταν οι πρώτοι που άνοιξαν τις "πόρτες" της Ευρώπης σε μη Ευρωπαίους. Δανείστηκαν χρήματα από ξένους, για να κάνουν έναν "αδερφικό" πόλεμο, που δεν γνώριζαν ποιους θα εξυπηρετούσε στο τέλος του. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το οποίο είδαμε ...Οι Αμερικανοί κατέκτησαν τη Γερμανία και κηδεμόνευσαν την Ευρώπη. Τους συνέφερε να γίνει αυτός ο εκ των προτέρων χαμένος πόλεμος από τους κομπάρσους Γερμανούς. Γι’ αυτό άλλωστε και αγωνίστηκαν στον πόλεμο εναντίον τους. Αγωνίστηκαν εναντίον εκείνων, τους οποίους οι ίδιοι χρηματοδότησαν για να χάσουν ...Απλά πράγματα ...Κανένα μυστήριο, που να απαιτεί μυστικές πληροφορίες ή περίπλοκες σκέψεις.

Αυτό το τραγικό "σφάλμα" καθιστά τους Γερμανούς σημαντικότατους παράγοντες της ευρωπαϊκής ιστορίας ...Εξίσου σημαντικούς με τους Έλληνες, αλλά --δυστυχώς γι’ αυτούς-- με το αντίθετο πρόσημο. Γι' αυτόν τον λόγο κάνουμε την "αεροπλανική" γεωγραφική προσέγγιση της ιστορίας. Ο κόσμος όλος, από το 323 π.Χ. μέχρι και τα μέσα του περασμένου αιώνα, ακόμα έξω από την "Αθήνα" ήταν. Οι Καίσαρες, οι Ναπολέοντες και οι Καρλομάγνοι της Ευρώπης έκαναν τις ενδοοικογενειακές τους "φασαρίες" στα "άλση" αυτής της "Αθήνας". Το 1945 --και εξαιτίας των Γερμανών-- "πετάξαμε" στο "Πεκίνο". Εξαιτίας των Ελλήνων η ανθρώπινη ιστορία είχε φτάσει στη "στάση" της "Αθήνας" και εξαιτίας των Γερμανών "πέταξε" από την Ευρώπη και πήγε στο "Πεκίνο". Εξαιτίας τους η παγκόσμια ιστορία άλλαξε "στάση" και εγκατέλειψε την Ευρώπη.

Αν οι Έλληνες ήταν οι απόλυτα πετυχημένοι Ευρωπαίοι, οι Γερμανοί ήταν οι απόλυτα αποτυχημένοι. Αν οι Έλληνες ήταν πάντα το απόλυτο πρότυπο της Ευρώπης, τότε οι Γερμανοί δικαιούνται να είναι το απόλυτο αντιπρότυπο. Αν εξαιτίας των Ελλήνων η Ευρώπη τα πήρε όλα, εξαιτίας των Γερμανών τα έχασε όλα. Η Ευρώπη εξαιτίας τους γκρεμίστηκε από τον "θρόνο" της. Η παγκόσμια εξουσία είχε πλέον χαθεί για τους Ευρωπαίους. Ό,τι είχε κερδίσει η Ευρώπη εξαιτίας της ελληνικής υπερπροσπάθειας, το είχε χάσει εξαιτίας της ναζιστικής υπερηλιθιότητας ...Μιας υπερηλιθιώτητας, η οποία θα παρέμενε μόνιμη γερμανική "αναπηρία" για όσο διάστημα κάποιοι θα καθήλωναν τη Γερμανία υπό την εξουσία της μαρξιστικής της πλέμπας.

...Μια υπερηλιθιώτητα, η οποία θα γινόταν "ιερό" δόγμα για τους Αμερικανούς κυρίαρχους της Ευρώπης. Δεν θα άφηναν με καμία δύναμη τη Γερμανία να συνέλθει και να ξαναγίνει φυσιολογικό κράτος. Από το 1945 και μετά η γερμανική κοινωνία ελέγχεται απόλυτα, ώστε να μην παράγει τίποτε απολύτως. Ό,τι είναι ικανό ή χρήσιμο ή επικίνδυνο, καταστρέφεται εν τη γενέση του. Ας προσπαθήσει κάποιος να θυμηθεί έναν σημαντικό Γερμανό του τελευταίου μισού αιώνα και γρήγορα θα διαπιστώσει ότι τέτοιος δεν υπάρχει ...Ούτε καν τραγουδιστές δεν έχει αφεθεί η Γερμανία ελεύθερη για να "παράγει". Στη Γερμανία υπάρχει μια τρομερή αναξιοκρατία, η οποία είναι απόλυτα μεθοδευμένη άνωθεν.

Γι’ αυτόν τον λόγο ένα τέτοιο μεγάλο κράτος και ένας τέτοιος λαός εδώ και μισό αιώνα δεν έχει αναδείξει κανέναν σημαντικό άνθρωπο σε κανέναν τομέα. Αυτοί, οι οποίοι εμφανίζονται σαν "ισχυροί" Γερμανοί, είναι λογιστές και "κατσαβιδολόγοι". Γι’ αυτόν τον λόγο η Γερμανία κυβερνάται από ανθρώπους, οι οποίοι σε άλλα κράτη απλά δεν θα μπορούσαν καν να επιβιώσουν. Νεκρή "γη" είναι η Γερμανία ..."Στείρα" μάνα, που δεν μπορεί να γεννήσει τίποτε σημαντικό, εφόσον αυτό απειλεί τους ιδιοκτήτες της ...Καταδικασμένη να "γεννά" Μέρκελ, Σόιμπλε, Ράιχενμπαχ και Φούχτερ. Μιλάμε για πραγματικά δύσμορφα και καθυστερημένα "Ορκ" ...Βλάκες, οι οποίοι περιορίζονται από ωράρια, εντολές και κανονισμούς και το σύστημα τούς έχει πείσει ότι αυτό είναι η απόλυτη ικανότητα.

Αυτό το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό, γιατί ο ρόλος της Γερμανίας δεν θα εξαντλούταν στην εξυπηρέτηση μόνον των αμερικανικών συμφερόντων. Η "υποδομή" της είναι χρήσιμη για τον ιμπεριαλισμό. Όταν υπάρχει ένας χαζός, αυτός είναι χρήσιμος για όλους τους πονηρούς. Όπως τον χρησιμοποίησε ήδη ένας ιμπεριαλιστής εις βάρος κάποιου άλλου, έτσι μπορεί να τον χρησιμοποιήσει ο κάθε επίδοξος ιμπεριαλιστής. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί η αμερικανική παντοκρατορία αποδείχθηκε ολιγόζωη ...Καμία σχέση με την υπερχιλιετή ευρωπαϊκή κυριαρχία. Μέσα σε λιγότερο από πενήντα χρόνια η αμερικανική κοσμοκρατορία έδειξε σημάδια παρακμής. Έχοντας εξ’ αρχής ατέλειες στο "στήσιμό" της, δεν ήταν δυνατόν να κρατήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αυτήν την αδυναμία της την αντιλήφθηκαν κάποιοι σφετεριστές και την αιφνιδίασαν. Ξαφνικά --και ερήμην της Ευρώπης-- οι Αμερικανοί δέχθηκαν "επίθεση" μέσα στην ίδια την επικράτειά τους. Από ποιους; ...Από τους υπεράνω πάσης υποψίας συνεταίρους τους ...Από τους Εβραίους ...Από τους ασιατικής καταγωγής Εβραίους ...Από τους ομοεθνείς του πεθερού του Ξέρξη, ο οποίος τον έπεισε να επιτεθεί στην Ευρώπη και στους Έλληνες ...Από τα παιδιά της Εσθήρ, της κόρης του Μαρδοχαίου. Μιλάμε δηλαδή για το απόλυτο σενάριο της ιστορίας. Μιλάμε για την απόλυτη "ανατροπή", που θα τη ζήλευε και το Χόλυγουντ. Οι Ασιάτες, οι οποίοι απέτυχαν να κατακτήσουν την Ευρώπη εξ’ ανατολών, επιχειρούν μετά από χιλιάδες χρόνια να κάνουν το ίδιο εκ δυσμάς. Μέσω Αμερικής επιχειρούν σήμερα να καταφέρουν αυτό, το οποίο απέτυχαν να κάνουν εβρισκόμενοι δίπλα στην Ευρώπη.

Αυτό γίνεται σε μια συγκυρία που υπάρχει το Ισραήλ στην Ασία και ο Σιωνισμός βασιλεύει στη Δύση στο σύνολό της ...Το Ισραήλ, το οποίο είχε πάψει να υπάρχει από τότε που το είχαν "εξαφανίσει" οι επικυρίαρχοι Έλληνες με επικεφαλής τον Αντίοχο. Σε αυτήν την συγκυρία σήμερα "ορθώνεται" η Νέα Τάξη Πραγμάτων από τους Εβραίους ...Η Ασία, η οποία επιχειρεί να αρπάξει την εξουσία που κάποτε έχασε, αλλάζοντας την τακτική της. Μετά την αποτυχία της να κατακτήσει την Ευρώπη με στρατιωτικά μέσα, επιχειρεί να το κάνει με το χρήμα. Σε αυτόν τον στόχο έχουν ανάγκη τους Γερμανούς.

Οι Γερμανοί αποδεικνύονται η εύκολη λύση στην παραβίασή της "κερκόπορτας" της Ευρώπης. Όποιος θέλει να "μπει" μέσα στην Ευρώπη και να τη ρημάξει, δεν έχει παρά να "δουλέψει" τους Γερμανούς. Δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερο από πενήντα χρόνια οι ηλίθιοι της Ευρώπης γίνονται θύματα ξένων και τους εξυπηρετούν εις βάρος της Ευρώπης ...Δεύτερη φορά παίρνουν χρήματα από ξένους και στρέφονται κατ’ εντολή τους εναντίον των "αδερφών" Ευρωπαίων ...Δεύτερη φορά που ο χαζός τής οικογένειας παίρνει "καραμέλες" από τον "παιδεραστή" της γειτονιάς, για να τον μπάσει στο "υπνοδωμάτιο" όπου κοιμούνται τα μικρότερα "αδέρφια" του ...Στο κοινό πλέον "υπνοδωμάτιο", λόγω της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εξαιτίας των Γερμανών η Ευρώπη γίνεται το "υπνοδωμάτιο" όπου βιάζονται οι Ευρωπαίοι από τους Εβραίους τοκογλύφους. Την πρώτη φορά εξυπηρέτησαν τους Αμερικανούς εις βάρος των Ευρωπαίων και τη δεύτερη φορά εξυπηρετούν τους Ασιάτες Εβραίους εις βάρος και πάλι των Ευρωπαίων. Εξαιτίας τους το 1945 ξεκίνησε η αμερικανική κατοχή της Ευρώπης και το 2012 --και πάλι εξαιτίας τους-- ξεκινάει η εβραϊκή κατοχή ...Μια κατοχή, η οποία δεν έγινε ως δια μαγείας, αλλά υπήρξε αποτέλεσμα πολεμικής επίθεσης. Το 1989 ο Εβραίος Γκρίνσπαν εξαπέλυσε από το "άρμα" της FED την "επίθεσή" του εναντίον τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ευρώπης ...Την "επίθεση" του φτηνού χρήματος, της οποίας το αποτέλεσμα είναι αυτό το οποίο βλέπουμε. Το φτηνό χρήμα κατέστρεψε τις παραγωγές των δυτικών κρατών και τα βύθισε στην ανεργία. Οι λαοί χωρίς απασχόληση έμπλεξαν σε τεράστια χρέη και τώρα τις πατρίδες τους τις λυμαίνονται οι τοκογλύφοι.

Αυτό το παιχνίδι των Εβραίων δεν θα μπορούσε να παιχθεί χωρίς τη Γερμανία ...Χωρίς τον πρώτο "πρόθυμο" να "παίξει". Πάλι εξαιτίας βλακωδών και ανώφελων χρηματοδοτήσεων την "πάτησε" η Γερμανία και στράφηκε εκ νέου εναντίον της Ευρώπης ...Το ίδιο έργο με άλλα "αφεντικά". Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Γερμανία χρηματοδοτήθηκε από τους Αμερικανούς, για να ξεκινήσει έναν παγκόσμιο πόλεμο εξ’ αρχής χαμένο. Κατέστρεψε τα πάντα και έφερε στην Ευρώπη τους Αμερικανούς δανειστές της. Σήμερα κάνει κάτι αντίστοιχο. Χρηματοδοτήθηκε εκ νέου από τη FED του Εβραίου Γκρίνσπαν, για να φέρει στην Ευρώπη τους ομοεθνείς του τοκογλύφους. Γνωρίζοντας οι Εβραίοι τις ανάγκες και τα κόμπλεξ της, μπορούσαν να παίξουν με αυτά. Γι’ αυτόν τον λόγο την έβαλαν στην περιπέτεια της ενοποίησης ...Την περιπέτεια της δήθεν εθνικής "υποχρέωσης", την οποία οι ίδιοι φρόντισαν να την κάνουν πανάκριβη. Γιατί; ...Για να τη χρηματοδοτήσουν ...Για να βυθίσουν την ενιαία πλέον Γερμανία σε απίστευτα χρέη. Ποιος ήταν ο στόχος της υπερχρέωσης της Γερμανίας; ...Να της δώσουν μια και μοναδική "οδό" σωτηρίας.

Αυτή η "οδός" είναι η υπερχρέωση όλων των υπολοίπων λαών της Ευρώπης ...Όλων εκείνων των λαών, οι οποίοι δεν είχαν την εγκληματική αφέλεια να δανειστούν οικειοθελώς και χωρίς λόγο από τους Εβραίους τοκογλύφους των ΗΠΑ. Η Γερμανία "άλωσε" εκ των έσω την Ευρώπη για λογαριασμό των Εβραίων. Προκειμένου ν’ απαλλαγεί από το χρέος της, εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επίθεση διαφθοράς στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει διαφθορά που να ταλαιπωρεί κάποιο ευρωπαϊκό κράτος και να μην κρύβεται πίσω από αυτήν η Γερμανία. Γιατί; Για να υπερχρεώσουν οι διεφθαρμένοι από τους Γερμανούς ηγέτες τα κράτη τους, προκειμένου να μπορεί η Γερμανία να "πουλάει" τα προϊόντα της και άρα να ξεπληρώνει τα χρέη της.

...Η Γερμανία πρόδωσε εκ νέου την Ευρώπη. Αυτή παρέδωσε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη στους Εβραίους τοκογλύφους, έχοντας την αφελή άποψη ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε ν' απαλλαγεί η ίδια από αυτούς. Έβαλε την ευρωπαϊκή οικογένεια στο "στόχαστρο" των "αγορών" και εισπράττει κέρδη κάθε φορά που "εκτελείται" κάποιο μέλος της. Οι τοκογλύφοι, οι οποίοι παριστάνουν τους "κυνηγούς", πυροβολούνε εκ του ασφαλούς μέσα στο ευρωπαϊκό "κοτέτσι", γιατί φρόντισε η Γερμανία να το "μαντρώσει" απ' όλες τις πλευρές. Ο ένας μετά τον άλλο καταστρέφονται οι Ευρωπαίοι, για να μπορεί η Μέρκελ να ξεπληρώνει τα βλακώδη και τεχνητά γερμανικά χρέη απέναντι στους τοκογλύφους.

Απλά, όπως συνέβαινε και με τις προηγούμενες φορές, έτσι και τώρα το "παραμύθι" της είναι εξόχως παραπλανητικό. Η ναζιστική Γερμανία, που στο όνομα των ελληνικών ιδεωδών κατέστρεφε την Ευρώπη, κάνει το ανάλογο και σήμερα. Η υποταγμένη, διαφθοροποιός, με επιδότηση ανταγωνιστική και εξόχως αντιευρωπαϊκή Γερμανία, παριστάνει την ασυναγώνιστη ευρωπαϊκή δύναμη, η οποία αγωνίζεται υπέρ της ευρωπαϊκής ενότητας και εναντίον της διαφθοράς. Αυτή, η οποία εκμεταλλεύτηκε την ενοποίηση για να εξυπηρετήσει τα εθνικά της συμφέροντα, απαιτεί από τους άλλους να τα απεμπολήσουν στο όνομα αυτής της ενοποίησης. Αυτή, η οποία ακόμα και σήμερα διαφθείρει όποιον βρίσκει μπροστά της, απειλεί τους διεφθαρμένους. "Ξέρασε" πάνω σε μια ήπειρο ολόκληρη και τώρα ψάχνει τους "λεκέδες" πάνω στα θύματά της, για να τους τιμωρήσει.

Τώρα αυτή η Γερμανία επιδίδεται σε ένα καθημερινό ανθελληνικό παραλήρημα κατά της Ελλάδας. Σε ημερήσια διάταξη είναι οι κατηγορίες των Γερμανών κατά των Ελλήνων. Η λέξη Griechenland θα πρέπει να είναι μακράν η πιο πολυχρησιμοποιημένη λέξη στον γερμανικό πολιτικό λόγο τον τελευταίο καιρό. Καθημερινά πλέον κατηγορούν οι Γερμανοί πολιτικοί --και όχι μόνον-- τους Έλληνες. Τους κατηγορούν μάλιστα και με τον πιο επικίνδυνο και άδικο τρόπο για έναν λαό, που είναι αυτός της συλλογικής ευθύνης. Τους κατηγορούν με τον ίδιο ρατσιστικό τρόπο που κάποτε κατηγορούσαν τους Εβραίους και αυτό τους καταδίκασε στη συνείδηση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μετά από άπειρες υποκριτικές "συγνώμες" βγήκαν και πάλι με τα γνωστά τους χαρακτηριστικά. Μόλις ανέκτησαν τις δυνάμεις τους, άρχισαν τα "γνωστά" τους παιχνίδια ...Οι "Έλληνες" είναι άχρηστοι, είναι τεμπέληδες, είναι κλέφτες κλπ..

Γιατί όμως επιδίδονται σε αυτήν την οργανωμένη και βέβαια άδικη για τους Έλληνες δυσφημιστική εκστρατεία; Για πολλούς λόγους ασήμαντους, αλλά και σημαντικούς ...Λόγους, οι οποίοι έχουν σχέση με απλές ψυχολογικές ανάγκες των κομπάρσων, αλλά και λόγους με μεγάλη πρακτική σημασία για τους πρωταγωνιστές. Ασήμαντοι λόγοι, οι οποίοι να συνδέονται με το ανθελληνικό συναίσθημα των γερμανικών ηγεσιών, υπάρχουν πολλοί. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Άλλωστε αποτελεί σύνηθες φαινόμενο να στοχοποιούνται πάντα οι διάσημοι και ικανοί και τέτοιος στο επίπεδο των λαών είναι και ο ελληνικός λαός. Όπως λέει και ο Πέρσης ποιητής ..."μόνον τα δένδρα που έχουν καρπούς "πετροβολούν"".

Είναι, δηλαδή, θέμα καθαρό ψυχολογικό που οι Γερμανοί αντιδράνε τόσο δεκτικά απέναντι σε οτιδήποτε αρνητικό αφορά την Ελλάδα. Αυτοί οι λόγοι μάλιστα είναι και οι πιο χρήσιμοι στις αναλύσεις, γιατί συνήθως είναι και οι πιο αποκαλυπτικοί. Γιατί; Γιατί συνδέονται με το συναίσθημα και τις ενστικτώδεις αντιδράσεις ...Τις αντιδράσεις εκείνες, οι οποίες δεν προλαβαίνουν να "φιλτραριστούν" από ψευδοπολιτισμικά φίλτρα politically correct συμπεριφορών. Είναι αντιδράσεις οι οποίες συνδέονται με τον φθόνο και αυτός --όταν υπάρχει σαν "ελατήριο"-- αποκαλύπτει και άλλα πράγματα.

Κατά την άποψή μας λοιπόν το σημερινό ανθελληνικό μένος, που διακρίνει τους σημερινούς Γερμανούς ηγέτες της πλάκας, είναι φυσικό. Διαχειριζόμενοι ένα κράτος με την πλέον άσχημη και αποκρουστική ιστορία στην Ευρώπη, προσπαθούν να απαξιώσουν όποιον θεωρούν πως έχει τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά. Επιπλέον είναι και το προσωπικό θέμα. Γιατί; Γιατί οι περισσότεροι από αυτούς τους ηγέτες είναι πρώην σταλινικοί και αυτοί μισούν τους εφευρέτες της Δημοκρατίας. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι "ευνουχισμένοι" λογιστές και γραφειοκράτες και άρα αναλώσιμα της ιστορίας και δεν μπορούν να αποφύγουν τον πειρασμό να "πετροβολήσουν" τα αθάνατα μεγέθη της. Όταν είσαι ανύπαρκτος, είναι κέρδος ακόμα και να συνδεθείς με ένα αθάνατο μέγεθος, έστω και βρίζοντάς το.

Ούτε στον ύπνο της μια "λατέρνα" με το όνομα Μέρκελ δεν θα φανταζόταν ότι θα είχε στη μίζερή ζωή της την ευκαιρία να κουνάει το δάκτυλο και να νουθετεί τον ελληνικό λαό. Είναι προφανές ότι ηδονίζεται κάθε φορά που χρησιμοποιεί τη λέξη Griechenland. Είναι προφανές ότι ηδονίζεται αυτό το "μπάζο" κάθε φορά που μαλώνει αυτούς, οι οποίοι λάτρευαν την Αφροδίτη και ύμνησαν την ανθρώπινη ομορφιά. Ο λόγος είναι απλός. Πάντα οι ευνούχοι φθονούν τους επιβήτορες. Πάντα οι τελευταίοι φθονούν τους πρώτους. Πάντα οι απολύτως αποτυχημένοι προσπαθούν να διαβάλουν τους απολύτους επιτυχημένους. Δεν χρειάζεται να το εξηγήσουμε αυτό πιο πολύ. Το εξηγεί καλύτερα από εμάς ο Γερμανός Νίτσε.

Όμως, οι σημαντικοί λόγοι της εκδήλωσης αυτής της οργανωμένης ανθελληνικής υστερίας, που επικρατεί στη Γερμανία, είναι άλλοι. Έχουν σχέση με τις πραγματικές ανάγκες των πραγματικών αφεντικών και όχι με τα ψυχολογικά προβλήματα των κομπάρσων. Οι Γερμανοί μπορεί να βγάζουν "χολή" εναντίον της Ελλάδας, αλλά δεν είναι αυτοί οι οποίοι θα τολμούσαν να στραφούν με τόση ωμότητα εναντίον της Ελλάδας. Είναι πολύ Ευρωπαίοι για να τολμήσουν να "επιτεθούν" στη "μήτρα" της Ευρώπης.

Στην πραγματικότητα οι Γερμανοί είναι το πρώτο και απλά το πιο θερμό "ακροατήριο" αυτής της ανθελληνικής υστερίας. Άλλοι όμως είναι αυτοί οι οποίοι πραγματικά παραληρούν εναντίον των Ελλήνων. Τα αφεντικά των Γερμανών είναι αυτοί οι οποίοι παραληρούν και όχι οι Γερμανοί, οι οποίοι απλά παριστάνουν τα "ευήκοα ώτα" ...Δυστυχισμένοι πρόθυμοι ακροατές. Οι λίγοι Γερμανοί, οι οποίοι ως άτομα εμφανίζονται να κατηγορούν τους Έλληνες, απλά τρέχουν για το "μεροκάματο". Τρέχουν για το "μεροκάματο", όπως εκείνος ο κακόμοιρος ο υιοθετημένος Αντικαγγελάριος. Όλοι αυτοί έχουν αφεντικά να υπηρετήσουν και αυτών τις εντολές εκτελούν.

Γιατί όμως οι Εβραίοι έχουν προκαλέσει αυτήν την ανθελληνική υστερία; Οι "πορθητές" της Ευρώπης έχουν έναν φόβο ...Τον φόβο των Ελλήνων ...Τον φόβο εκείνων, οι οποίοι κάποτε όχι απλά αντιστάθηκαν επιτυχώς στην "άλωση" της Ευρώπης, αλλά ανασυντάχτηκαν και νίκησαν τους πρώην εχθρούς τους. Αυτούς τους Έλληνες φοβούνται οι Εβραίοι ...οι ασιάτες Εβραίοι, εφόσον δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι γνήσια παιδιά της Βαβυλώνας, η οποία επιτέθηκε στην Ευρώπη και ηττήθηκε από τους Έλληνες. Αυτούς τους Έλληνες έχουν ως στόχο οι ασιάτες Εβραίοι και απλά οι Γερμανοί, ως οι πιο πιστοί ευρωπαίοι δούλοι τους, είναι "υποχρεωμένοι" να κατηγορούν τους προαιώνιους εχθρούς τους. Πληρωμένη δουλειά είναι για τους Γερμανούς να κατηγορούν τους Έλληνες.

Γιατί έχουν πρόβλημα οι Εβραίοι με τους Έλληνες; Γιατί έχουν εγκλωβιστεί σε αδιέξοδο. Ενώ σε πρώτη φάση "πέρασαν" επιτυχώς από την ελληνική "στενωπό", τώρα έχουν ν’ αντιμετωπίσουν χειρότερη κατάσταση ...Μια κατάσταση, η οποία θα τους φέρει σε νέα αντιπαράθεση μ’ αυτούς ...Μια αντιπαράθεση πολύ χειρότερη και πιο επικίνδυνη από την προηγούμενη. Γιατί; Γιατί οι Εβραίοι γνωρίζουν τους Έλληνες. Τους γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα, εφόσον είναι συνοδοιπόροι τους για χιλιάδες χρόνια. Γνωρίζουν πότε αυτοί γίνονται επικίνδυνοι. Γνωρίζουν πως δεν μπορείς να τους δουλέψεις δύο φορές με τον ίδιο τρόπο και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Γνωρίζουν επίσης πως η "πίεση" είναι το "οξυγόνο" των Ελλήνων. Γνωρίζουν πως γίνονται επικίνδυνοι, όταν αναγκάζονται ν’ αγωνιστούν με την "πλάτη" στον τοίχο.

Θα βοηθούσε τον αναγνώστη να καταλάβει τη δυσκολία τους, αν είχε δει την κινηματογραφική ταινία με τον τίτλο "το Κτήνος του πολέμου". Τίποτε δεν περιγράφει με καλύτερο τρόπο τη σημερινή κατάσταση από εκείνη την έξυπνη ταινία. Πώς πρέπει να φανταστεί ο αναγνώστης την κατάσταση; Οι Εβραίοι, επικεφαλής του πανίσχυρου "άρματος" της Νέας Τάξης, πέρασαν σε πρώτη φάση πολύ εύκολα την ελληνική "στενωπό". Με τη γνωστή αλαζονεία και την υπεροψία που τους διακρίνει, όχι απλά δεν τους σεβάστηκαν, αλλά προσπάθησαν να τους εξευτελίσουν. Θεώρησαν πως δεν θα τους έκανε μεγάλη ζημιά να τους προσβάλουν, περνώντας στην κυριολεξία από "πάνω" τους. Είχαν όλα τα όπλα στη διάθεσή τους και δεν δίσταζαν να τα χρησιμοποιήσουν με τον πιο προκλητικό τρόπο. Όλα τούς πήγαιναν καλά και δεν φοβούνταν τίποτε.

Όμως, δεν είχαν προβλέψει ένα πράγμα ...Το βασικότερο ...Ότι πίσω από την ελληνική "στενωπό" υπήρχε αδιέξοδο. Δεν είχαν προβλέψει το ενδεχόμενο ο σχεδιασμός τής Νέας Τάξης να μην λειτουργεί. Δεν είχαν προβλέψει το χειρότερο από τα ενδεχόμενα που θα μπορούσε να τους συμβεί ...Το ενδεχόμενο να μπουν σε αδιέξοδο και αφού θα έχουν καταστρέψει τους Έλληνες, να πρέπει να ξαναγυρίσουν στα δικά τους "μέρη" ...Να είναι υποχρεωμένοι να ξαναπεράσουν από τη "στενωπό" τους και μάλιστα με τους Έλληνες σε μια έξαλλη κατάσταση. Αυτό τους τρομάζει και γι’ αυτόν τον λόγο σταθήκαμε στο γεγονός ότι γνωρίζουν αρκετά καλά τους Έλληνες. Γνωρίζουν πως, όταν θα τους ξανασυναντήσουν, τα πράγματα θα είναι όχι απλά δύσκολα, αλλά εφιαλτικά.

Στην πραγματικότητα είναι ήδη "χαμένοι". Σε αυτήν τη μάχη δεν ισχυριζόμαστε ότι ΘΑ νικήσουν οι Έλληνες ...Η νίκη δεν υφίσταται καν ως διακύβευμα ...Οι Έλληνες έχουν ήδη νικήσει ...Νίκησαν όταν ξεκίνησε η μάχη ...Όταν οι "στρατηγοί" τους αντιλήφθηκαν τι συμβαίνει και ανέλαβαν μόνοι τους τη διαχείριση της κατάστασης. Δεν έχει σημασία τι γνώριζαν ή τι δεν γνώριζαν οι απλοί Έλληνες πολίτες. Σημασία έχει τι γνώριζαν αυτοί, οι οποίοι θα αναλάμβαναν να διαχειριστούν την τότε διαφαινόμενη μελλοντική κρίση. Αυτό έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν η Νέα Τάξη Πραγμάτων εκδήλωνε την παγκόσμια επίθεσή της ...Όταν οι Εβραίοι μεθόδευαν την εισβολή τού γιου τού Πρέσκοτ Μπους στο Ιράκ ...Όταν οι Εβραίοι περνούσαν την ελληνική "στενωπό", βάζοντας τον Σημίτη και τον Παπαδήμο να κάνουν τα γνωστά swaps της Goldman Sachs.

Όμως, εκείνοι οι καιροί πέρασαν ανεπιστρεπτί. Οι Εβραίοι εξακολουθούν να βρίσκονται "καβάλα" στο "άρμα" του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, αλλά αυτό το "άρμα" δεν είναι πλέον τόσο ισχυρό όσο κάποτε ήταν ..."Σέρνεται" με χιλιάδες προβλήματα και πρέπει να περάσει "μέσα" από την Ελλάδα ...Να "περάσει" είτε με πολιτικές της Τρόικας είτε με PSI. Τα "όπλα", τα οποία τότε δεν μπορούσαν να το καταστρέψουν, σήμερα μπορούν. Τα όπλα όμως είναι τα ίδια. Τα νικηφόρα όπλα είναι τα ίδια από τότε που "κατασκευάστηκαν", άσχετα αν τότε δεν είχαν την ανάλογη "εμβέλεια" ή αποτελεσματικότητα, επειδή οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Τα "όπλα" υπάρχουν ήδη και οι Εβραίοι τοκογλύφοι όχι απλά δεν μπορούν να "απομακρυνθούν", αλλά είναι υποχρεωμένοι να "επιστρέψουν". Επιστροφή όμως γι’ αυτούς σημαίνει ήττα. Απλά αυτή δεν είναι ορατή μέχρι τώρα. Δεν είναι ορατή από τους αδαείς, αλλά είναι κάτι παραπάνω από σίγουρη για τους μυημένους. Τη νίκη τη δίνει η γνώση και οι Έλληνες την έχουν ήδη στα χέρια τους. Απλά πράγματα. Ένα παιδί γεννιέται όταν βγαίνει από τη μήτρα της μάνας του και όχι όταν το δει η γειτονιά. Τι σημαίνει αυτό στην προκειμένη περίπτωση; Ότι δεν έχει σημασία πότε θα μάθει ο κόσμος γι’ αυτήν την εξέλιξη και άρα πότε θα διεξαχθεί τυπικά η μάχη. Σημασία έχει ότι οι Έλληνες έχουν ήδη νικήσει, ακόμα κι αν αυτήν τη στιγμή δεν το έχουν καταλάβει ούτε οι ίδιοι. Η Νέα Τάξη είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσει και η ανθρωπότητα να μπει στην Νέα Εποχή ...Στην Νέα Εποχή, που δυστυχώς για τα "Ορκ" είναι υδροχοϊκή, ανθρωπιστική και ως εκ τούτου ελληνική.

Θέμα χρόνου είναι να "δει" ο Πλανήτης τη μεγάλη μάχη μεταξύ δύο κορυφαίων παραγόντων της ανθρώπινης ιστορίας, όπως είναι οι Έλληνες και οι Εβραίοι. Μια μάχη με τεράστιες συνέπειες, εφόσον από την έκβασή της θα εξαρτηθεί ο τρόπος λειτουργίας του παγκοσμίου συστήματος. Από την έκβασή της θα εξαρτηθεί ο τρόπος με τον οποίο θα ζει στο μέλλον ολόκληρη η ανθρωπότητα και όχι μόνον η Ευρώπη. Τώρα μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης τον λόγο για τον οποίο είναι τόσο κρίσιμο το έτος 2012 για όλους τους αποκρυφιστές του κόσμου. Μπορεί να καταλάβει τον λόγο για τον οποίο ο "Αρμαγεδδών" με τις παγκόσμιες συνέπειες θα διεξαχθεί στην ανατολική "γωνιά" της Μεσογείου.

Σύντομα πολλές γλώσσες θα "δαγκωθούν" και πολλά στόματα θα "σφραγιστούν", που τόλμησαν να εκστομίσουν τα μη πρέποντα. Την ακλόνητη και αιώνια αξιοκρατία της ιστορίας δεν μπορεί να την αμφισβητήσει ο κάθε καραγκιόζης, επειδή έτσι τον συμφέρει. Η ιστορία θα επαναληφθεί σε πολύ μεγαλύτερες κλίμακες και άρα με πολύ μεγαλύτερα κέρδη για τους πρωταγωνιστές της. Αν οι αρχαίοι Έλληνες νίκησαν τη βαρβαρότητα της Ανατολής υπέρ της Ευρώπης, τότε οι σύγχρονοι Έλληνες είναι αυτοί οι οποίοι προορίζονται να νικήσουν τη βαρβαρότητα Ανατολής και Δύσης υπέρ του ανθρώπου. Ο κόσμος έχει γίνει ένα μικρό "χωριό" και σε αυτό το "χωριό" είναι γνωστό το ποιόν των πάντων.

Οι Γερμανοί προδότες της Ευρώπης μαζί με τους ασιάτες Φοίνικες μπορεί να "κατέβασαν" την Ευρώπη από την "πλάτη" του ελληνικού "ταύρου", αλλά να δούμε πώς θα ξεμπλέξουν με τον ίδιο τον "ταύρο".

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’