Είσαι τρέλα με τα ★★★★★★ στη φανέλα!

http://www.gazzetta.gr/article/item/192322-eisai-trela-me-ta-%E2%98%85%E2%98%85%E2%98%85%E2%98%85%E2%98%85%E2%98%85-ste-phanela

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ!!!

Ο ΚΟΡΙΟΣ: Με τόσα αστέρια, δικαίως ο Παναθηναϊκός μοιάζει με άτλαντα του σύμπαντος!

Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία, ούτε τέσσερα, ούτε πέντε! Τόσα ήταν μέχρι το απόγευμα. Γιατί μόλις ο τελικός του Palau Sant Jordi με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ έληξε, ο Παναθηναϊκός έβγαλε κλωστή και βελόνα για να ράψει το έκτο αστέρι στη φανέλα! Η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, του Δημήτρη Διαμαντίδη και των άλλων παιδιών επικράτησε με 78-70 κι έκανε αυτό που ξερεί καλύτερα από κάθε άλλον τις τελευταίες τρεις δεκαετίας: το (ξανα)σήκωσε!

Η ισραηλινή ομάδα δεν ήταν ούτε αυτή ικανή να μπει εμπόδιο στο δρόμο του κι εδώ και λίγες ώρες το «τριφύλλι» μετρά μία εξάδα ευρωπαϊκά τρόπαια. Όσα έχει κι η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, πίσω από τη Ρεάλ Μαδρίτης των οκτώ. Αλλά με τη φόρα που έχουν οι «πράσινοι» θα πρέπει να προσέχει! Οι εξάκις πρωταθλητές Ελλάδος, όπως προσφωνούνται από σήμερα, 8/5/11, αποχαιρετούν τη Βαρκελώνη με τις καλύτερες αναμνήσεις κι ετοιμάζονται... για την Κωνσταντινούπολη, όπου θα διεξαχθεί η επόμενη τελική φάση!

His name is DIAMANTIDIS

Δύο συμπαίκτες στην Εθνική Ελλάδος, ο Ιάν Βουγιούκας και ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης, πήδηξαν στο τζάμπολ του μεγάλου τελικού ανάμεσα σε Μακάμπι και Παναθηναϊκό, με τον νικητή να «πιάνει» την ΤΣΣΚΑ στα 6 κύπελλα και να πλησιάζει τη Ρεάλ των 8 τροπαίων… Ο Ομπράντοβιτς ξεκίνησε με Διαμαντίδη, Καλάθη, Σάτο, Φώτση και Βουγιούκα, ενώ ο Μπλατ της τυπικά γηπεδούχου Μακάμπι προτίμησε του Πάργκο, Πνίνι, Έιντσον, Ελιάχου και Σχορτσανίτη.

Στο πεντάλεπτο του τελικού, οι «πράσινοι» προηγούνται με 11-8, ενώ ο Μάριτς, που δεν πάτησε λεπτό στο παρκέ στον ημιτελικό με τη Σιένα, μπήκε από νωρίς στον αγώνα, εξαιτίας των 2 φάουλ του Ίαν Βουγιούκα, όσα έχει και ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης, που έχει αντιμετωπιστεί άψογα από την άμυνα του Παναθηναϊκού.

Με τον Διαμαντίδη να συνεργάζεται άψογα με τον Μπατίστ (7 πόντοι, 3/3 δίποντα, 2 ριμπάουντ) να αποδεικνύει γιατί είναι κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη (6 πόντοι (3/3 δίποντα), 4 ασίστ, 1 κλέψιμο και 1 ριμπάουντ σε 10 λεπτά), ο Παναθηναϊκός προηγείται με 15-22 της Μακάμπι, ελέγχοντας πλήρως τον ρυθμό σε άμυνα (1/12 δίποντα η Μακάμπι) και επίθεση, ενώ μεγάλο κέρδος για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι το γεγονός ότι ο Σχορτσανίτης και ο Χέντριξ έχουν ήδη με 2 φάουλ, όσα και ο Βουγιούκας.

Αστοχίας το ανάγνωσμα

Η Μακάμπι με τον Έιντσον να φτάνει στους 12 πόντους (3/4 δίποντα, 2/3 τρίποντα), βρίσκει λύσεις απέναντι στην άμυνα του Παναθηναϊκού, και μειώνει σε 24-27 μετά από 5 λεπτά στην 2η περίοδο. Ο Παναθηναϊκός σουτάρει με 1/6 από τη γραμμή των 6,75 και έχει χάσει ήδη 4 αμυντικά ριμπάουντ, γεγονός που αναγκάζει τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να καλέσει timeout, ενώ ο Διαμαντίδης περνά για πρώτη φορά στον πάγκο μετά από 15 λεπτά στο παρκέ.

Η Μακάμπι με το εκπληκτικό 6/12 από τη γραμμή του τριπόντου και μειώνει στον πόντο (30-31), ένα λεπτό πριν το τέλος του ημιχρόνου «βόμβα» του Μπλου (8 πόντοι, 2/4 τρίποντα), με τον Σάτο να απαντά, πατώντας τη γραμμή των 6,75 για το 33-30 υπέρ του Παναθηναϊκού μετά από τα πρώτα 20 λεπτά στον μεγάλο τελικό. Ο Παναθηναϊκός έχει πετύχει στην πλήρη εξουδετέρωση του Πάργκο (2 πόντοι, 3 ασίστ) και του Σχορτσανίτη (0 πόντοι, 2 φάουλ, 2 ασίστ), ενώ έχει υποχρεώσει την «Ομάδα του Λαού» να σουτάρει με 4/21 δίποντα (σε αντίθεση με τα 14/21 του Παναθηναϊκού), όμως τα 7 επιθετικά των Ισραηλινών σε συνδυασμό με το 13% στα τρίποντα (1/8), έχουν κοστίσει στους παίκτες του Ομπράντοβιτς, που αδυνατούν να παγιώσουν μια διαφορά +7 πόντων και να μεταφέρουν την πίεση στη Μακάμπι. Αξιοσημείωτο ότι οι δύο ομάδες έχουν σουτάρει συνολικά 6 βολές (2/2 η Μακάμπι και 2/4 Ο Παναθηναϊκός).

Σάτοοοοο για τρείειειειειειεεις!!!

Η αστοχία του Παναθηναϊκού στα –ελεύθερα- τρίποντα συνεχίζεται (1/10), αλλά τα 3 φάουλ του Έιντσον και του Σχορτσανίτη είναι μεγάλο κέρδος για τους «πράσινους», που βλέπουν την Μακάμπι να παίρνει προβάδισμα στο σκορ με 36-35 στο 23ο λεπτό του τελικού. Ο Παναθηναϊκός γυρίζει με υπομονή την μπάλα στην επίθεση και με τον Σάτο να αναλαμβάνει δράση με δύο συνεχόμενα τρίποντα (8 πόντοι με 2/4), πετυχαίνει σερί 8-0 και στέλνει τη διαφορά στο +7 για τον Παναθηναϊκό (36-43) στα μισά του δεκαλέπτου.

Ο Φώτσης κάνει το κάρφωμα της… ζωής του, για το 40-51, κάνοντας τους 4.500 φιλάθλους του Παναθηναϊκού να τραγουδήσουν το γνώριμό «όταν το κύπελλο σηκώσω», με τον πάγκο του Παναθηναϊκού να τινάζεται στον αέρα για να πανηγυρίσει το +11 (με επιμέρους σκορ 4-16), που είναι η μεγαλύτερη διαφορά στον τελικό, 1:50 πριν τη λήξη της 3ης περιόδου. Το δεκάλεπτο τελειώνει με 43-54, με τον Νίκολας να ευστοχεί στο πρώτο του τρίποντο (4/5 συνεχόμενα σουτ από τα 6,75 ο Παναθηναϊκός) και τον Έινστον να τον μιμείται αλλά το σουτ να κρίνεται σωστά ως εκπρόθεσμο. Ο Παναθηναϊκός περιόρισε τη Μακάμπι στους 13 πόντους στο δεκάλεπτο, ενώ ο Ζοτς βλέπει τον Σάτο να παίρνει φωτιά από το τρίποντο, ευστοχώντας σε τρία συνεχόμενα σουτ, που έκαναν τη διαφορά υπέρω των πράσινων.

ΕΞΑΣΤΕΡΟΣ

Μετά από 3 λεπτά στην τελευταία περίοδο με τον Νίκολας να έχει φτάσει τους 12 πόντους (3/5 τρίποντα, όσα και ο Σάτο, που έχει 11 πόντους), ο Παναθηναϊκός έχει επιβάλλει το δικό του ρυθμό και προηγείται με 14 πόντους (47-61), με τον Διαμαντίδη (11 πόντοι, 7 ασίστ, 3 ριμπάουντ) και τον Μπατίστ (10 πόντοι με 4/4 δίποντα και 4 ριμπάουντ) να οδηγούν με ασφάλεια τον Παναθηναϊκό στο… 6ο αστέρι.

Η Μακάμπι κάνει την ύστατη προσπάθεια να «κλέψει» το αγώνα και μειώνει σε 56-63, 4:30 λεπτά πριν το τέλος του αγώνα, εκμεταλλευόμενη την έλλειψη ψυχραιμίας των παικτών του Παναθηναϊκού, που επέτρεψαν στον Ελιάχου να βάλει 5 εύκολους πόντους σε 3 λεπτά συμμετοχής. Παρά το ανακάτεμα της τράπουλας από τον Μπλατ (ο Μπλου και 4 κοντοί), ο Παναθηναϊκός έχει φάει με το κουτάλι αγώνες σαν τον σημερινό και δεν είναι δυνατό να επιτρέψει στην Μακάμπι να πιστέψει (όσα ελεύθερα σουτ κι αν χάσει ο Μπατίστ…) ότι μπορεί να διεκδικήσει το 6ο της τρόπαιο και με τον Διαμαντίδη να βάζει 2/2 βολές, (13 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 8 ασίστ), στέλνει τη διαφορά στο +12, δύο λεπτά πριν τη λήξη του τελικού. Το ρεσιτάλ «παιδικών» λαθών του Παναθηναϊκού συνεχίζεται και η Μακάμπι μειώνει σε 64-69, καθώς οι παίκτες του Ομπράντοβιτς, βιάζονται για την απονομή, ξεχνώντας ότι απέναντί τους έχει απέναντι μια ομάδα με 5 ευρωπαϊκά κύπελλα στην τροπαιοθήκη της.

Κάπου εκεί αναλαμβάνει δράση ο Διαμαντίδης, που φτάνει τους 15 πόντους (με 5 ριμπάουντ και 9 ασίστ) για το 74-66, και βάζει τις καθοριστικές βολές που στέλνουν τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού στον ράφτη για το… 6ο αστέρι στην πράσινη φανέλα. Ο Ελιάχου μείωσε στους 4 (70-74), 30 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, αλλά ο τελικός έχει ήδη τελειώσει. Με σκορ 70-78, ο Παναθηναϊκός παίρνει το κύπελλο και είναι και επισήμως... Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ!

Τα δεκάλεπτα: 15-22, 30-33, 43-54, 70-78
Μακάμπι (Μπλατ): Πάργκο 12, Χέντριξ, Σαρπ, Μπλου 14 (3), Ελιγιάχου 12, Πνίνι 8 (2), Μπουρστάιν, Έιντσον 17 (2), Μάτσβαν 3, Σχορτσανίτης 4
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Τέπιτς, Μάριτς 2, Περπέρογλου 2, Μπατίστ 18, Φώτσης 5, Σάτο 13 (5), Νίκολας 14 (2), Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 16 (1), Βουγιούκας 4, Καλάθης 4, Καϊμακόγλου

Photo Gallery

Ο Παναιτωλικός στην Α Εθνική: Οι πρώτοι πανηγυρισμοί -Δύο από τα γκολ(vid)

http://www.agrinionews.gr/?p=11022

Θαν. Βέγγος> Tότε που μου είχαν πάρει το σπίτι οι δικαστικοί κλητήρες

http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=5828

Από τον Γιάννη Ζουμπουλάκη

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=399564&h1=true

Αποσπάσματα από δύο εξομολογητικές συνεντεύξεις του, οι οποίες δημοσιεύθηκαν το 1971 και το 1978, αντίστοιχα

Στις ταινίες του ο Θανάσης Βέγγος μιλούσε διαρκώς. Θρυλικές οι ατάκες του. «Ξέρεις από βέσπα;» («Τρελός, παλαβός και Βέγγος»).

«Η ζωή εισερχόμενη από την πόρτα,ο θάνατος παραμονεύει στο παράθυρο» («Ο ατσίδας»). Στη ζωή του ωστόσο η ατάκα που του ταίριαζε περισσότερο ήταν από την ταινία «Βοήθεια, ο Βέγγος φανερός πράκτωρ “000”»: «Δεν μιλάω! Κρατώ το στόμα μου κλειστό!» λέει ο πράκτωρ ΘΒ.

Εδώ και πολλά χρόνια ο Βέγγος δεν έδινε συνεντεύξεις. Δεν ήθελε να μιλάει για τον εαυτό του. Ισως επειδή, όπως είχε πει, δεν μπορούσε να συνεννοηθεί εύκολα με τους ανθρώπους αν δεν του ενέπνεαν εμπιστοσύνη. Τα τελευταία χρόνια οι φράσεις του που γίνονταν δημοφιλείς ήταν μέσα από τους λόγους που έβγαζε σε αφιερώματα προς τιμήν του: «Στη γαλέρα της ζωής μου τράβηξα άγριο κουπί, αλλά δεν μετανιώνω για τίποτε». Και ποτέ δεν έχασε το χιούμορ του.

Πέρυσι στην Πάτρα, για παράδειγμα, όταν το πανεπιστήμιο της πόλης τον είχε τιμήσει για την προσφορά του στον κινηματογράφο ονομάζοντας «Θανάσης Βέγγος» την αίθουσα προβολής του, ο Βέγγος παρέστη παρά το ατύχημα που είχε λίγο ημέρες νωρίτερα. Σε όποιον του έλεγε ότι έδειχνε μια χαρά, ο Βέγγος απαντούσε: «Πού το είδες αυτό;Ολο τούμπες τρώω.Για δες το μέτωπό μου». Η πλήρης απομάκρυνσή του από τα ΜΜΕ έπαιξε ρόλο στη διατήρηση του μύθου του. Ο Βέγγος προτιμούσε να αφήνει το έργο του να μιλάει για εκείνον. Και το έργο του δεν έπαψε ποτέ να μιλάει σε όλους.

Ακόμη και στο ντοκυμαντέρ του Γιάννη Σολδάτου «Ενας άνθρωπος παντός καιρού», στηριγμένο στην ομότιτλη μονογραφία (εκδόσεις Αιγόκερως), ο Βέγγος ήταν πολύ φειδωλός στο μοίρασμα των συναισθημάτων του. Ολα αυτά τα χρόνια της παρουσίας του στον χώρο του θεάματος δύο είναι οι συνεντεύξεις-σταθμοί της καριέρας του: στον κριτικό κινηματογράφου και μετέπειτα σκηνοθέτη Τάκη Παπαγιαννίδη στο περιοδικό «Σύγχρονος Κινηματογράφος» (τεύχ. 13, Μάρτιος- Απρίλιος- Μάιος 1971) και στον δημοσιογράφο του «Βήματος» Ανδρέα Δεληγιάννη η συνέντευξη του οποίου δημοσιεύθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1978. Από τις δύο αυτές συνεντεύξεις επιλέξαμε τα σημαντικότερα αποσπάσματα.

Επιπλέον, δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από ρεπορτάζ του «Βήματος» το 1998.

H χρεοκοπία και το βόλεμα

Σύμφωνα με τις δύο συνεντεύξεις του Βέγγου στον Παπαγιαννίδη και στον Δεληγιάννη,η δυσκολότερη περίοδος της επαγγελματικής καριέρας του,η οποία τον οδήγησε στη χρεοκοπία,άρχισε όταν οΠάνος Γλυκοφρύδηςκαι οΕρρίκος Θαλασσινός, οι δύο άνθρωποι με τους οποίους ως ένα σημείο ένιωθε ήσυχος,απομακρύνθηκαν από κοντά του.

>> «Μια μέρα ο Γλυκοφρύδης μου είπε ότι ήταν αδύνατον να συνεχίσει μαζί μου,γιατί δεν πίστευε πως οι ταινίες που γυρίζαμε ανταποκρίνονταν στις απόψεις που είχε για το σινεμά.Η επιτυχία του “Με τη λάμψη στα μάτια” σιγούρεψε τη στάση του.Λίγο κατόπιν οι δουλειές του Θαλασσινού δεν του άφηναν περιθώρια να ασχοληθεί μαζί μου.

Τότε βρέθηκα σε δύσκολη θέση.Δεν είχα εμπιστοσύνη σε άλλον άνθρωπο και,το χειρότερο,πίστευα πως δεν υπήρχε άλλος άνθρωπος που να με καταλαβαίνει.Ετσι πέρασα στη σκηνοθεσία.Πάλεψα όσο μπόρεσα, το αποτέλεσμα ήταν 4.000.000 δρχ.χρέος.

Αυτή ήταν η αμοιβή μου.Τρεις κλητήρες κάθε πρωί έξω από την πόρτα μου και από ολόκληρη την εταιρεία έμεινε μονάχα ένα τηλέφωνο».

(«Σύγχρονος Κινηματογράφος»,1971)

Για να ξεφύγει από αυτή την τραγική κατάσταση ο Βέγγος εκχώρησε όλες τις ταινίες του στονΦίνο.Το χρέος του μειώθηκε γύρω στα 2 εκατομμύρια δραχμές και άρχισε να γυρίζει ταινίες αντί του χρέους για τον Φίνο.

>> «Στην περίοδο του μεγάλου χτικιού μου,όταν χρωστούσα τα εκατομμύρια,όταν μου είχαν πάρει το σπίτι και όταν στην πλατεία του θεάτρου που έπαιζα- τον «Τρελό του λούνα παρκ»- οι δεκαπέντε από τους θεατές ήταν δικαστικοί κλητήρες, ένιωθα πιο άνετα! Κάποια στιγμή θα “βολευτώ”.

Φοβάμαι λοιπόν ότι θα πάρω την κάτω βόλτα.

Από τη στιγμή που θα είμαι βολεμένος θα πάψει να υπάρχει ο Βέγγος.Το φοβάμαι αυτό το βόλεμα.Από τώρα έχουν αρχίσει να με ζώνουν τα φίδια.Κάτι δεν πάει καλά σε μένα.Αυτό το βόλεμα, η σκέψη ότι σε λίγο θα έχω τακτοποιηθεί,με ενοχλεί.Οντας βολεμένος,με δικό μου σπίτι,φοβάμαι πως θα πάψω να λειτουργώ σαν Βέγγος,που με ξέρει ο καθένας.Αλλά είπαμε,υπάρχει η οικογένεια και χρειάζομαι χρήματα για να επανέλθω.Και θα επανέλθω οπωσδήποτε σαν παραγωγός των ταινιών μου.Ναι,φίλε μου,θα επανέλθω.Θα ξανακρεμάσω την ταμπέλα: “Θανάσης Βέγγος,ταινίες γέλιου”».(«Το Βήμα»,1978)

«Δεν φέρθηκα ωραία στον Βέγγο»

«Ξέρω καλά ότι πολλοί, μα πάρα πολλοί έχουν επωφεληθεί από την υπόθεση Βέγγος. Εγώ ελάχιστα. Εγώ δεν έχω φερθεί ωραία στον Βέγγο. Είμαι καλός επαγγελματίας, αλλά δεν ήμουν ποτέ καλός οικογενειάρχης. Οχι, δεν υπήρξα καλός οικογενειάρχης. Στον Βέγγο δεν έχω φερθεί καθόλου καλά. Τον ταλαιπωρώ συνέχεια με τον πιο βάναυσο τρόπο χρόνια ολόκληρα. Ξέρεις κάτι; Εχω έναν ειδικό τρόπο να βρίσκομαι πάντα μπερδεμένος στις δουλειές μου. Να, αυτή η ταινία που παίζεται τώρα («Από πού πάνε για τη χαβούζα;») με έχει μουδιάσει. Δεν τη χαίρομαι την επιτυχία. Δεν νιώθω όπως ένιωθα στο “Θανάση, πάρε τ΄ όπλο σου” και στο “Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;”. Οχι, δεν χαίρομαι.

Φοβάμαι, σου λέω. Πού θα πάει το πράγμα; Δώστε μου εσείς την απάντηση. Η ευθύνη όλη γι΄ αυτό που συμβαίνει σήμερα βαραίνει άλλους. Ποτέ δεν τη ζήτησα αυτή την επιτυχία. Ποτέ δεν έτρεξα πίσω από την επιτυχία. Δεν μου ταιριάζει, βρε αδελφέ, η επιτυχία αυτή.

Αλλιώς ξεκίνησα και αλλιώς βρίσκομαι σήμερα... Χτυπιέμαι γιατί η ταινίατο ξαναλέω- δεν αξίζει τα εισιτήρια που έχει κάνει. Ο Σταματίου έχει δίκιο που έγραψε στα “Νέα”: “Οχι, Θανάση!”. Και δεν έχει δίκιο ο Πάρλας που έγραψε στο “Βήμα” ότι δεν έχασα ίχνος από τη ζωντάνια και την ταχύτητά μου. Βρίσκομαι στη μισή μου ταχύτητα». («Το Βήμα», 1978)

>> «Είμαι δύσκολος στις σχέσεις μου. Δεν είμαι κοινωνικός τύπος. Ούτε μπορώ να ζω, όπως η Λάσκαρη, με δύο δημοσιογράφους στο κατόπι. Είναι η πρώτη συνέντευξη που δίνω, ας πούμε, γύρω από τη δουλειά και αυτό φανερώνει πως δεν μπορώ να συνεννοηθώ εύκολα με τους ανθρώπους αν δεν μου εμπνέουν εμπιστοσύνη. Κατά τ΄ άλλα, προσπαθώ να τελειώνω τις δουλειές μου πριν με πάρουν είδηση. Κανένας μέχρι τώρα δεν με έχει πει “κύριε Βέγγο”. Για όλους είμαι ο Θανάσης». («Σύγχρονος Κινηματογράφος», 1971)

>> «Ποτέ μου δεν αισθάνθηκα έτοιμος, ποτέ. Σε ό,τι και αν έκανα. Μια ζωή στην τσίτα ήμουν. Δεν ηρεμώ ποτέ. Είμαι της... αγχωτικής κωμωδίας εγώ. Οπως μου το είχε γράψει ο Γιάννης Σολδάτος. Το άγχος είναι η σπεσιαλιτέ μου. Σήμερα πλέον ο κόσμος δεν γελάει με τίποτε. Εχει πολλά προβλήματα. Δεν γελάει όπως γελούσε. Εχει ανάγκη να γελάσει, και μεγαλύτερη από παλιά, αλλά δεν γελάει. Είναι πικραμένος ο κόσμος. Του δίνουμε αυτό που χρειάζεται του κόσμου; Δεν νομίζω». («Το Βήμα», 1998)

H φάτσα, η τελειομανία και ο «καλός άνθρωπος»

>> «Αν δεν συναντιόμασταν στον Στρατό με τονΝίκο Κούνδουρο, δεν θα υπήρχε στο πανί ούτε Θανάσης ούτε Βέγγος.Δούλευα σε ένα πατάρι τα δέρματα.Στον Στρατό μαζευτήκαμε μια ομάδα για να σκαρώσουμε μια παράσταση.Ο Κούνδουρος ήταν σκηνογράφος.Μια μέρα μου λέει: “Θανάση, όταν απολυθούμε από τον Στρατό,θα παίξεις σε μια ταινία που θα φτιάξω”. Γύρισα στο πατάρι και ούτε που το θυμόμουνα.

Ετσι,όταν ήρθε να με βρει,δεν είχα καμία διάθεση πια και αρνήθηκα.Η επιμονή του όμως ήταν τέτοια που στο τέλος με κατάφερε.Γυρίστηκε η “Μαγική πόλη” και βρέθηκα μέσα σε έναν καινούργιο κόσμο,που ταυτόχρονα αποτελούσε λύση στο οικονομικό μου πρόβλημα.Επαιζα τρίτους ρόλους και δούλευα σαν φροντιστής για ένα κομμάτι ψωμί.Αυτή είναι η αρχή.Χειρότερες μέρες δεν θυμάμαι στη ζωή μου».

(«Σύγχρονος Κινηματογράφος»,1971)

>> «Δεν είναι θέμα ταλέντου ό,τι γίνεται.Το έχω πει επανειλημμένα ότι δεν είναι θέμα ταλέντου,αλλά αυτός ίσως ο πρωτογονισμός που έχω μέσα μου.Πώς γίνεται και ο κόσμος με ανέχεται τόσα χρόνια; Το ξαναλέω.Είναι θέμα φάτσας και όχι ταλέντου.

Και κάτι άλλο.Ο θεατής αντιλαμβάνεται ότι πάνω στον Βέγγο υπάρχει μια εντιμότητα, ότι ο Βέγγος δεν έχει προσπαθήσει ποτέ να τον κοροϊδέψει.Πίσω από κάθε προσπάθεια υπάρχει η ηθική προσπάθεια που με καταβάλλει».(«Το Βήμα»,1978)

>> «Δεν είμαι σωστός καλλιτέχνης.Δεν είμαι δηλαδή επαγγελματίας ηθοποιός.Καθαρά και ξάστερα.Είμαι ερασιτέχνης.Ενας ερασιτέχνης που είναι παθιασμένος με τη δουλειά του.Είμαι ένας άνθρωπος που δίνεται ολόκληρος σε αυτό που κάνει.Και πάθος για την τελειότητα.Την τελειότητα που πολλές φορές δεν χρειάζεται...Δεν χρειάζεται να ξεσκονίζω το ντεκόρ πριν από το γύρισμα ενός πλάνου.Εγώ το ξεσκονίζω.Κάποτε έβαλα όλο το συνεργείο να ξεσκονίσει τις Θερμοπύλες.Ναι,μα τον Θεό.Ξεσκονίσαμε τις Θερμοπύλες».(«Το Βήμα»,1978)

>> «Δουλεύω με το ένστικτο,δεν έχω ταλέντο κανένα,μόνο αυτή τη φάτσα που,κοίταξέ την,κοίταξέ την καλά και διάβασε.

Εδώ είναι αποτυπωμένη όλη η μιζέρια,όλη η δυστυχία,όλος ο πόνος του ασήμαντου Ελληνα.Κάποιο βράδυ με πλησιάζει έξω από το σινεμά ένας γέρος.“Καλέ μου άνθρωπε”, μου λέει,“είμαι συνταξιούχος και βλέπω με τη γυναίκα μου τις ταινίες σου.Σ΄ ευχαριστώ.Μόλις βγαίνω από το σινεμά έχω ξαλαφρώσει για τρεις μέρες”. Αυτό το “καλέ μου άνθρωπε” έγινε σήμα κατατεθέν του Θανάση.Ετσι,αγαπητέ,φτιάχτηκε σιγά-σιγά ο Θανάσης.Παρατηρώντας τους ανθρώπους μέσα στον χώρο που κινούνται.Στις λαϊκές αγορές,στις γειτονιές,στο σινεμά κ.α.».

(«Σύγχρονος Κινηματογράφος»,1971)

Τρεις σκηνοθέτς αποχαιρετούν τον «καλό τους άνθρωπο»

Νίκος Κούνδουρος: «Υπερασπίστηκες την απελπισία ενός ολόκληρου λαού»

«Τέσσερα χρόνια στο Μακρονήσι μας πλούτισαν τον νου και την ψυχή με ανεκτίμητα δώρα. Από τα πρώτα-πρώτα δώρα ήταν εκείνη η αίσθηση της αδικίας. Και επίσης από τα πρώτα δώρα ήταν η νοσταλγία για μια δημοκρατία που δεν γευτήκαμε. Και αυτό ακόμη περισσότερο:τον πόθο για μια ζωή χωρίς αστυφύλακες, χωρίς γραφεία ανακριτών, χωρίς τη βία και χωρίς την απαξίωση ενός έθνους. Γιατί σε όλη σου τη ζωή υπερασπίστηκες το δικαίωμά σου να είσαι άνθρωπος.

Υπερασπίστηκες στις ταινίες σου και με την παρουσία σου το δικαίωμά σου να μιλάς·υπερασπίστηκες τη φτώχεια της μάνας σου και την απελπισία της φαμίλιας σου. Την απελπισία ενός ολόκληρου λαού επίσης.Υπερασπίστηκες το δικαίωμά σου για τη δημοκρατία που μας στερήσανε.Ησουν ξεκάθαρος σαν κρύσταλλο, είπες τα σύκασύκα και τα μήλα-μήλα.Ησουν μια λαϊκή φωνή που γέμισε ανακούφιση και ένα είδος ευδαιμονίας που ήταν δικό σου προνόμιο».

Θόδωρος Αγγελόπουλος: «Στο “Βλέμμα του Οδυσσέα”, θυμάμαι, του είχα βάλει τις φωνές»

«Τον ήξερα από την εποχή της δικτατορίας και κάπου - κάπου αναζητούσα μια ευκαιρία για τον Θανάση. Η πεποίθησή μου είναι ότι πολύ συχνά ένας κωμικός ηθοποιός όταν παίζει έναν δραματικό ρόλο βγάζει μια πολύ ιδιαίτερη συγκίνηση.Είχα την εμπειρία του Παπαγιαννόπουλου στο “Ταξίδι στα Κύθηρα”.

Στο “Βλέμμα του Οδυσσέα” ο Θανάσης είχε βέβαια τις ανασφάλειές του, γιατί με ακολουθεί το ότι είμαι δύσκολος- τουλάχιστον τότε με ακολουθούσε πολύ.

Ο Θανάσης είχε μια συστολή·ήταν και το κρύο, ήταν και ο Καϊτέλ. Αισθανόταν λίγο περίεργα.Αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω μια μέθοδο λίγο πιεστική, κατά κάποιον τρόπο να τον προκαλέσω.Θυμάμαι, είχα βάλει τις φωνές. “Επιτέλους, θυμήσου τον Βέγγο!” του είχα πει.

Κάποιος άλλος θα είχε θυμώσει. Εκείνος όχι μόνο δεν θύμωσε, αλλά η φιλοτιμία του ήταν τέτοια που το έβγαλε από την άλλη πλευρά, τη συγκίνηση. Και η σκηνή εκείνη στο πεζούλι είναι ένα αποκορύφωμα. Οταν φωνάζει:“Μωρή φύση, μόνη σου είσαι,μόνος μου είμαι κι εγώ!Πάρε ένα μπισκότο!”.Εύχομαι όμως ότι αυτό που έπρεπε επίσης να πει στην ταινία- και είπε-,το “η Ελλάδα πεθαίνει”,να ήταν ένας εξορκισμός και όχι μια αλήθεια».

Παντελής Βούλγαρης: «Στο ατέλειωτο τρεχαλητό σου δεν ξέχασες κανέναν»

«Αρκετά χρόνια πριν. Ανοιξιάτικο πρωινό στο γραφείο παραγωγής. Αφορμή της συνάντησής μας η συνεργασία μας στις “Ησυχες μέρες του Αυγούστου”. Ανοιξες το κουτί με το ζεστό γαλακτομπούρεκο. Είχες επιλέξει το “σωστό” ζαχαροπλαστείο. Στάση του ηλεκτρικού στον Αγιο Νικόλαο. Πριν αρχίσουμε την κουβέντα μας, ζήτησες να τηλεφωνήσεις κάπου επειγόντως. Ανοιξες το ημερολόγιό σου. Τακτοποιημένα κίτρινα αυτοκόλλητα χαρτάκια. Οι δουλειές της ημέρας. Χρέη,ψώνια απ΄ την κεντρική αγορά. Πριν δουλέψω μαζί σου χάζευα τις ντάνες με τις κόπιες των ταινιών σου που έφευγαν πρωί πρωί ταξίδι για τους κινηματογράφους της επαρχίας. Ταινίες γεμάτες ταλέντο, γέλιο και ανθρωπιά. Ηξερα τις ιστορίες σου που κυκλοφορούσαν στις παρέες μας. Αθώος άρχοντας, διπλασίαζες τις αμοιβές των ηθοποιών σου. Μοίραζες ποσοστά πριν τελειώσουν τα γυρίσματα στους τεχνικούς σου. Πώς να αφήσεις χωρίς δώρο-ποσοστό το παιδί του ηλεκτρολόγου που μόλις είχε γεννηθεί; Νέος, πόσο ήθελα να βρεθώ στην παρέα των συνεργατών σου! Δίπλα στον Ντίνο Κατσουρίδη, τον Μιχάλη Λαμπρινό, τον Τάσο Ζωγράφο, τον Γιάννη Σαμιώτη, τη Σάσα Βενιέρη, τον Λάκη Αντωνάκο, τον Θανάση Αρβανίτη, τον Παύλο Φιλίππου, τη Νίκη Λαγκαδινού,τον Τάκη Γιαννόπουλο κ.ά.

Η ζωή σου όλη το γύρισμα της ταινίας. Σχολαστικά χρονομετρημένες οι κινήσεις σου. Σκέτη ψιλοβελονιά. Αμέτρητα τρεχαλητά, σφαλιάρες, τζαμαρίες αληθινές που έπρεπε να διαπεράσεις. Και μαζί σκηνές ανθρωπιάς και συγκίνησης. Κουβάλησες με το ταλέντο σου τον Ρωμιό όπως τον βίωσες στις περιπέτειες της ζωής σου. Διέσωσες την ομορφιά και την ποίηση του λαϊκού κόσμου. Φαντάστηκες και δημιούργησες την πιο τρυφερή “Σχολή πρακτόρων” που γνώρισε ο τόπος μας. Πού να ήξερες τη συνέχεια!

Δώσε χαιρετίσματα και την αγάπη μου στους Τάσο Ζωγράφο, Δήμο Σακελλαρίου, Αριστείδη Καρύδη-Φουκς ,Παναγιώτη Γλυκοφρύδη, Σωκράτη Καψάσκη».

ΓΑΠ-1991: συμμετέχει στο κλείσιμο Εθνικής Οδού μαζί με εργαζόμενους της ΕΒΟ. Τώρα η κυβέρνησή του την ξεπουλάει...

http://citypress-gr.blogspot.com/2011/05/1991.html

Μεθυσμένη πολιτεία το Αγρίνιο…

http://www.agrinionews.gr/?p=11021

Ντελίριο στο Αγρίνιο. Στιγμές που θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη των Αγρινιωτών διαδραματίζονται καθώς ο Παναιτωλικός, συνεπής στο ραντεβού με την ιστορία, σφράγισε την άνοδο στη Super League.
Nίκησε 3-0 τον Διαγόρα μέσα σε μια ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα, σε μια γιορτή που στήθηκε πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα και η οποία αναμένεται να διαρκέσει τις επόμενες ώρες και ημέρες στο Αγρίνιο.
Ο Παναιτωλικός επιστρέφει μετά από 34 χρόνια στα «σαλόνια» του ελληνικού ποδοσφαίρου καθώς οι ποδοσφαιριστές έπραξαν το καθήκον τους απέναντι στο Διαγόρα.
Η ομάδα του Παναιτωλικού είχε τον επιθετικό μονόλογο και με σκόρερς τους Καραμαλίκη (20΄), Θεοδωρίδη (50΄) και Μπουμάλ (89΄) σφράγισε και μαθηματικά την άνοδο. Διεκδικεί ακόμη και το πρωτάθλημα στην τελευταία αγωνιστική.
Οι σκηνές στο γήπεδο απλώς δεν περιγράφονται με λόγια…Η εικόνα ήταν γιορτινή από το πρωί στο Αγρίνιο και οι φίλαθλοι από νωρίς το κατέκλυσαν το γήπεδο. Με σημαίες ο καθένας και τον ξεχωριστό τόνο που έδωσαν οι οργανωμένοι, δημιούργησαν εικόνα αξέχαστη ενώ παράλληλα όλα κύλισαν ομαλά και στο φίλαθλο πνέυμα που ζήτησε η Διοικηση. Για λίγα λεπτά μετά τον αγώνα στον αγωνιστικό χώρο παρέμειναν μόνο οι ποδοσφαιριστές που με τον τρόπο τους και τα χαρακτηριστικά «ολε» ενώπιων το φιλάθλων γιόρτασαν την άνοδο. Ο πρόεδρος Φώτης Κωστούλας, κατά την έαρξη και μετά το τέλος του αγώνα απευθύνθηκε στους φιλάθλους και έδωσε τον τόνο: «Τα καλύτερα έρχονται…». Παράλληλα ανακοίνωσε ότι το επίσημο γλέντι ξεκινά αύριο το πρωί έξω από το γήπεδο όπου και θα στηθούν οι ψησταριές!
Τώρα οι δρόμοι του Αγρινίου έχουν πλημμυρίσει από φιλάθλους σε αυτοκίνητα. Κορναρίσματα, σημαίες, βεγγαλικά και πανηγύρι έξω απο το γήπεδο το οποίο θα κορυφωθεί τις επόμενες ώρες θυμίζουν ότι μόνο το ποδοσφαιρο μπορεί να προσφέρει τέτοιες στιγμές.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (Σε 33 αγώνες)

1. ΠΑΣ Γιάννινα 74

2. Παναιτωλικός 72

__________________________

3. ΟΦΗ 66

4. Τρίκαλα 57

5. Λεβαδειακός 57

6. Δόξα Δράμας 53

__________________________

7. Διαγόρας 52

8. Βέροια 44

9. Πανθρακικός 44

10. Πιερικός 41

11. Ιωνικός 37

12. Αγροτικός Αστέρας 37

__________________________

13. Ηλιούπολη 36

14. Εθνικός Αστέρας 35

15. Θρασύβουλος 33

16. Εθνικός 32

__________________________

17. Αναγέννηση Καρδίτσας 30

18. Καλλιθέα 19

Η αγωνιστική (33η)

Παναιτωλικός-Διαγόρας 3-0
(19’ Καραμαλίκης, 51’ Θεοδωρίδης πεν., 90’ Μπουβάλ)

Ηλιούπολη-Εθνικός 0-0

Τρίκαλα-Ιωνικός 4-0
(8’, 84’ Έλινγκτον, 23’ Ενόκ, 76’ Μανουσάκης)

Αγροτικός Αστέρας-Πανθρακικός 2-0
(64’ Τσουκαλίδης, 68’ Μπεκιάρης)

Λεβαδειακός-Καλλιθέα 3-0
(5’, 86’ Ντιμπαλά, 78’ Μπάρκογλου, )

Πιερικός-ΟΦΗ 1-1
(90’ Κοντέων – 51’ Καμπάνταης)

Θρασύβουλος-Αναγέννηση Καρδίτσας 0-0

ΠΑΣ Γιάννινα-Εθνικός Αστέρας 3-0
(11’, 82’ Μπακαγιόκο, 65’ Σιαλμάς)

Βέροια-Δόξα Δράμας 1-3
(34’ Καλτσάς -10’ Μαρκόφσκι, 24’ Χατζηπαντελίδης, 90’ Ρούτσης)

Η επόμενη αγωνιστική (34η)

Ηλιούπολη – Παναιτωλικός
Διαγόρας – Τρίκαλα
Εθνικός – Αγροτικός Αστέρας
Ιωνικός – Λεβαδειακός
Πανθρακικός – Πιερικός
Καλλιθέα – Θρασύβουλος
ΟΦΗ – ΠΑΣ Γιάννινα
Αναγέννηση Καρδίτσας – Δόξα Δράμας
Εθνικός Αστέρας – Βέροια

Τα τελευταία λεπτά του θριάμβου της ΑΕΚ!

http://www.aek365.gr/a-119142/ta-teleutaia-lepta-tou-thriambou.htm

Το πρωτάθλημα του αιώνα! Πρωταθλήτρια στο χάντμπολ η ΑΕΚΑΡΑ!

Τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του αθλήματος πέτυχαν οι μάγκες της ΑΕΚΑΡΑΣ μέσα στη Μίκρα - Με γκολ του Μπακαούκα στο τελευταίο δευτερόλεπτο η ΑΕΚ κέρδισε 22-23 τον ΠΑΟΚ και πήρε το πρωτάθλημα μέσα σε ένα γήπεδο κόλαση και με κόντρα διαιτησία!

http://www.aek365.gr/a-119081/paok-aek-live-15-00.htm

Μια ΑΕΚ να την πιείς στο ποτήρι κατάφερε να γράψει την πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία του τμήματος χάντμπολ μέχρι σήμερα και να πάρει το πρώτο πρωτάθλημα μέσα στη Μίκρα απέναντι στον ΠΑΟΚ με 22-23. Σε ένα γήπεδο που πέρα από το ότι αποδείχθηκε κόλαση είχε και να αντιμετωπίσει και τα κατά της σφυρίγματα. Αυτή η ομάδα απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο πως έχει ΜΑΓΚΕΣ στο ρόστερ της με όλα τα γράμματα κεφαλαία αφού παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν όλη την χρονιά ήθελαν να αποδείξουν ότι μπορούν να δώσουν μια μεγάλη χαρά στους οπαδούς τους με την κατάκτηση του πρωταθλήματος Αυτό το πρωτάθλημα όπως παραδέχθηκε και ο μαέστρος της ομάδας στις χθεσινές του δηλώσεις στο aek365.gr απλά επιβεβαιώσει την κυριαρχία του τμήματος.

Μοναδικός στόχος πλέον για τους μάγκες είναι η κατάκτηση του Κυπέλλου στις 15 Μαΐου στα Χανιά όπου θα διεξαχθεί το Φάιναλ Φορ της διοργάνωσης ώστε να καταφέρουν να κάνουν το ντάμπλ και να δώσουν μια νέα χαρά στους οπαδούς τους που όλη αυτή τη χρονιά τους στήριζαν με όλη τους την δύναμη. Σε αυτή την περίπτωση η ΑΕΚ θα έχει γράψει ακόμα μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του συλλόγου αφού αυτό θα είναι το πρώτο νταμπλ μετά το 1978 όπου τα κατάφερε στο ποδόσφαιρο.

Το ματς

Απόλυτη κυριαρχία είχε η ΑΕΚ σε όλη τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου με όλους τους παίκτες της να σκοράρουν σημαντικά γκολ και να δείχνουν μια υπέροχη εμφάνιση δίνοντας ελπίδες για ανάλογη συνέχεια. Έτσι αν και το ματς πήγαινε χέρι- χέρι με τις δύο ομάδες να μην ξεφεύγουν στο σκορ η Ένωση κατάφερε να πάρει προβάδισμα και «χτίσει» μια διαφορά που τις έδινε προβάδισμα ενόψει του ημιχρόνου. Έτσι η ομάδα του Γιάννη Αρβανίτη μπήκε στα αποδυτήρια με το σκορ να είναι υπέρ της με 12-14.

Η συνέχεια στο δεύτερο ημίχρονο δεν ήταν ανάλογη με την ΑΕΚ να μην εκμεταλλεύεται κάποια αρνητικά σημεία του ΠΑΟΚ αλλά και το γεγονός ότι δεν έβρισκε δίχτυα. Έτσι οι γηπεδούχοι φρόντισαν να μειώσουν την διαφορά και μάλιστα λίγο αργότερα πάρουν και προβάδισμα με δύο γκολ κάτι που τους έδινε μεγάλη σιγουριά λίγο πριν το τέλος του παιχνιδιού. Η ΑΕΚΑΡΑ απέδειξε όμως για ακόμα μια φορά ότι είναι ικανή για μεγάλα πράγματα αλλά και το ότι έχει ψυχή και πάθος και αυτό το πρωτάθλημα δεν θα χαθεί με τίποτα. Έτσι κατάφεραν κι έκαναν μια επική ανατροπή αφού όλα τα παιδιά το είχαν πιστέψει αρκετά και μπόρεσαν λίγα δευτερόλεπτα πριν την λήξη να φέρουν το παιχνίδι στα ίσια. Την στιγμή ειδικά που ο Μεγαλοοικονόμου σκόραρε και έφερε την Ένωση με ένα γκολ μπροστά έγινε χαμός (!) στον «κιτρινόμαυρο» πάγκο. Η ακύρωση του βέβαια, λόγω του ότι είχε ζητηθεί ταιμ αουτ απέφερε αισιοδοξία στον ΠΑΟΚ αφού ακόμα και με ισοπαλία θα ήταν αυτός ο πρωταθλητής. Η ΑΕΚ όμως δεν είχε πει την τελευταία της κουβέντα. Μετά την λήξη του ταιμ αουτ μπήκε στον αγωνιστικό χώρο αποφασισμένη να γράψει ιστορία και κατάφερε. Στα 10 δευτερόλεπτα της αναμέτρησης κι ενώ ο χρόνος κυλούσε υπέρ των «ασπρόμαυρων» ο Μπακαούκας έφερε τα πάνω κάτω και βρήκε δίχτυα δίνοντας στην ΑΕΚ το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της και βυθίζοντας τους οπαδούς του ΠΑΟΚ στην θλίψη και την απογοήτευση αφού φώναζαν ρυθμικά στο ταιμ αουτ και επιζητώντας το πρωτάθλημα. Είχαν υπολογίσει όμως χωρίς τον ξενοδόχο.

Όλα τα παιδιά της ομάδας και το τεχνικός επιτελείο αξίζει τα συγχαρητήρια όλων που σε ένα γήπεδο κόλαση κατάφεραν να δοξάσουν την ΑΕΚ, δείχνοντας για ακόμα μια φορά πως δεν ... μασάει από κόντρα διαιτησίες και «λανθασμένες» αποφάσεις.

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:

ΠΑΟΚ: Κόμινεκ, Μισυρλής 2, Παλάσκας 3, Γουργούμης, Σαουλίδης 2, Κοκκώνης 5, Αποστολίδης 2, Πετρίδης 1, Ιωαννίδης, Ναουμίδης, Τσακίρης 1, Καράγγελος, Σεβαστίδης 3, Μαραγκός 2

ΑΕΚ: Καφφάτος, Μπακαούκας 7, Μεγαλοοικονόμου, Γεωργιάδης 1, Μάνιτς 7, Βακάλης 1, Κουλούρης, Παπαδόπουλος 1, Κόντης, Συγκάρης , Ασαρίδης 1, Τσαούσης 1, Τούτσης, Πάρχανιουκ 4

Ο ΓΑΠ και τα ΜΑΤ στη Λευκάδα...

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2011/05/blog-post_4494.html

Από τον Νίκο Καββαδά

http://mylefkada.gr, μέσω "press-gr"

Το βίντεο του My Lefkada είναι εδώ : http://www.youtube.com/watch?v=vZa7pPWZmGo

Ντίνος Κατσουρίδης (συνέντευξη): «Απόλυτη εµµονή του, η τελειοµανία»

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4629895

Του ∆ηµήτρη ∆ανίκα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Ο σκηνοθέτης που από το 1967 µέχρι το 1983 συνεργάστηκε µε τον Θανάση Βέγγο σε δεκατέσσερις ταινίες, γνώριζε όσο λίγοι τον αγαπηµένο κωµικό. Και µιλάει για τη ζωή, την τελειοµανία και τη... σκοτεινή πλευρά του
Αν κάποιος δικαιούται να µιλάει σαν να είναι το alter ego του Θανάση Βέγγου αυτός είναι ο Ντίνος Κατσουρίδης. Επονοµαζόµενος και Ανθρωπος - Ορχήστρα. Οσο µπόι τού λείπει τόσο νιονιό και εργαλεία κατέχει. Και παραγωγός και σκηνοθέτης και διευθυντής φωτογραφίας και µοντέρ και σεναριογράφος και τα πάντα. Απίστευτος τύπος. Εχεις Ντίνο; Εχεις ταινία! Εγώ λοιπόν για σαράντα πέντε λεπτά είχα Ντίνο. Εποµένως είχα Βέγγο. Τη «φωνή» του. Το βάσανό του. Την τελειοµανία του. Τις εµµονές του. Το Μακρονήσι του. Την αποµόνωσή του. Την καθηµερινή διαδροµή του. Σπίτι - γύρισµα. Γύρισµα - Σπίτι. «Πώς το λένε; Σπιτόγατος. Μοναδική, αποκλειστική, σχεδόν µανιακή, η προσήλωσή του στην οικογένειά του. Το σπιτάκι του. Η Μίνα του και τα δύο παιδιά του. Ο Βασίλης και ο Χάρης».

Μίνα, ποια Μίνα;
Η γυναίκα του. Οταν τον πρωτογνώρισα στα γυρίσµατα της «Μαγικήςπόλης»του Νίκου Κούνδουρου,το1954,µαζί του ήταν και η Μίνα. Από τη Μακρόνησο, στην αγκαλιά αυτής της γυναίκας. Μέχρι το τέλος της ζωής του. Ισως ο πιο φανατικός µονογαµικός στην ιστορία του ελληνικού σινεµά.

Τίποτα άλλο, κάποιο φλερτ, κάποια γνωριµία, κάποια θηλυκή γατούλα;

Τίποτα απολύτως.∆εν κάνω την αγιογραφίατου, την αλήθεια λέω.

Ο Κατσουρίδης το 1954 είχε ανοίξει την εργαλειοθήκη του να βοηθήσει τον Κούνδουρο. Ο Βέγγος µε το µεράκιτου ήταν κάτι σαν την ορντινάντσα του Κούνδουρου. Λογικό. Γιατί ήταν συνταξιδιώτες και οι δύο στην κόλαση της Μακρονήσου. Γιατί εκεί σ' αυτό το κολαστήριο ο Κούνδουρος ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε το ταλέντο του Βέγγου. Τώρα που το ξανασκέφτοµαι, ο Θανάσηςθα ήταν ακόµα καλύτερος από τον Ηλιόπουλο στον «∆ράκο». Τέλος πάντων. Η καταβεβληµένη φωνή του Ντίνου µε προσγειώνει απότοµα. Κι εγώ στη θέση τουκοµµάτια θα γινόµουν. Από το 1967και µέχρι το 1983 µαζί σε δεκατέσσερις ταινίες. Ανάµεσά τους, οι δύο αντιχουντικές που έσπασαν τα ταµεία. Πρώτα «Τι έκανες στον πόλεµο Θανάση» του 1971. Υστερα, το σίκουελ «Θανάση, πάρε τ' όπλο σου».

Πόσα εισιτήρια;
Για την πρώτη κόπηκαν επτακόσιες χιλιάδες, καταµετρηµένες σε Αθήνα - Πειραιά. Περίπου τρία εκατοµµύρια θεατές στην επικράτεια. Θρίαµβος.

Και η αµοιβή του;
Πάνω στην κορύφωσή του καµιά τριακοσαριά χιλιάρικα. ∆ραχµές εννοείται. Το ένα τρίτο του προϋπολογισµού της ταινίας. Που περίπου ήταν ένα εκατοµµύριο δραχµές. ∆ηλαδή τριάντα χιλιάδες ευρώ. Οσο σήµερα κοστίζουν τα ουίσκι, οι συνεδριάσεις και τα τσιγάρα στα γυρίσµατα ενός διαφηµιστικού σποτ.

Παρά το γεγονός ότι ήταν ικανός να διασκεδάσει ακόµα και τον πιο αδιάφορο άνθρωπο στον κόσµο, ο ίδιος στην προσωπική του ζωή ήταν αγέλαστος

Εποµένως έκανε πολλά λεφτά...

∆εν ξέρεις τι λες. Τα χιλιάρικα γλιστρούσαν από τα δάχτυλά του όπως η άµµος. Τίποτα. Οταν πρωτογνωριστήκαµε τον βρήκα καταχρεωµένο µέχρι τ' αυτιά. Ο αθεόφοβος είχε αναλάβει την παραγωγή και τη σκηνοθεσία επτά, αν θυµάµαι καλά, ταινιών του.

Οπως;
«Φαλακρόςπράκτωρ», «Επιχείρησηγηςµαδιάµ». Ταινίεςπου απότη µιαέσκιζαν στα ταµείακαι από την άλλη άδειαζαν τιςτσέπες του ακόµα και από τις πενταροδεκάρες. Σκέτη µούρλια. Γιατί; Επειδή πριν να ολοκληρωθεί το «πακέτο» της ταινίας, πουλούσε ποσοστά. Ολα τα ποσοστά. Ακόµα και το 120% της ταινίας. Ζουρλοµανδύας. Ετσι, έτρεχε να ξεπληρώσει τους δανειστές του. Ετσι, έφτασε στο σηµείο να πουλήσει κοψοχρονιά το πρώτο σπιτάκι του που έφτιαξε µε τον ιδρώτα του. Για να πληρώσει τοκογλύφους και αετονύχηδες. Κοντά σ' αυτά και επειδή ήταν τελειοµανής...

Τι εννοείς;
Αυτό που λέει η λέξη. Τε-λει-οµα-νής. Σαν αυτόν ουδείς άλλος. Τελεία και παύλα. Πρώτος ερχόταν στις πρόβες και τα γυρίσµατα. Τελευταίος έφευγε. Ο ζωντανός ορισµός τού απόλυτου επαγγελµατία. Φαντάρος. Τέτοιο πράγµα. Ο,τι του έλεγε ο σκηνοθέτης το αφοµοίωνε στον αέρα και το ενσάρκωνε στο πλατό. Μοναδικός. Και το ξανάκανε. Αγόγγυστα. Πρώτη εµµονή του ήταν η τελειοµανία του. Την πλήρωσε ακριβά. Φτάσαµε στο σηµείο να γυρίζουµε το ίδιο πλάνο ακόµα και τριάντα φορές. Οταν ήταν παραγωγός, σταµατούσε το γύρισµα µερικά δευτερόλεπτα πριν από την ολοκλήρωση της σκηνής και φτου από την αρχή. Τότε ήταν που πλακωθήκαµε για πρώτη φορά. Θανάση, του είπα, είσαι τρελός, Τρέχεις στον γκρεµό. Ξετινάζεις τον προϋπολογισµό. Τελειοµανία αυτοκαταστροφική.

Και ύστερα; Μετά; Από τις ταινίες που παίζονται και ξαναπαίζονται στα κανάλια έπαιρνε κάποια λεφτά;

Μόνο τα δικαιώµατα ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Τα δικαιώµατα της παραγωγής και της εκµετάλλευσης που είναι και τα χοντρά λεφτά τα είχε αγοράσει ο Τάσος Παπανδρέου. Ετσι είναι το σύστηµα. Αλλος εµπνέεται, κοπιάζει, πληρώνει. Αλλος αγοράζει και κερδίζει.

Η δεύτερη εµµονή;
Το κουσούρ ι της καθαριότητας. Με τον µοναδικό κόκκο σκόνηςτον έπιανε τεταρταίος πυρετός. Η βρώµα από την Μακρόνησο τον είχε στοιχειώσει. Ολα όσα είδε, έζησε, βίωσε στην εξορία τον καθόρισαν και τον ακολούθησαν µέχρι την τελευταία του πνοή. Παράδειγµα; Μία ώρα πριν από τα γυρίσµατα σε µια µικρή πλατεία έξω από τα παλιά στούντιο της Finos Film στην Λιοσίων είχε σκουπίσει και «γλείψει» κάθε πόντο του δρόµου. Παράδειγµα; Οποτε χρειάστηκε να χρησιµοποιήσουµε το σπίτι του για το γύρισµα κάποιας σκηνής, την εποµένη ο Θανάσης ήταν άρρωστος µε τις πατηµασιές, τις γόπες και την ανακατωσούρα του συνεργείου. Παράδειγµα; Πήγαινε στον τόπο των γυρισµάτων µία ώρα πιο πριν να ξεσκονίσει και το τελευταίο ίχνος σκόνης και στη συνέχεια, όταν το συνεργείο έφτανε, εκείνος τους έλεγε «Τώρα βρωµίστε το». Η καθαριότητα ήταν το ναρκωτικό του. Η τελειοµανία του ήταν ο παντοτινός έρωτάς του. Φαντάσου. Οταν κατάφερε να αποκτήσει έναεξοχικό, άρχισε να γκρεµίζει και να ξανακτίζει κάθε γωνιά από την αρχή. ∆έκα φορές αν δεν µε ξεγελάει η µνήµη µου.

Ηταν γενναιόδωρος, δάνειζε τους φίλους του;

Ποτέ δεν του περίσσευε δραχµή. Αυτός και τα λεφτά, δύο στρατόπεδα εχθρικά.

Η τρίτη εµµονή του;
Η αγοραφοβία του. ∆εν ήθελε παρέες, συντροφιές. Σπανίως έβγαινε έξω. Κυρίως όταν πηγαίναµε στην επαρχία για τις ανάγκες κάποιας ταινίας. Ερµητικά κλειστός. Παρά το γεγονός ότι ήταν ικανός να διασκεδάσει ακόµα και τον πιο αδιάφορο άνθρωπο στον κόσµο, ο ίδιος στην προσωπική του ζωή ήταν αγέλαστος.

Σοβαρός. Μετρηµένος. Σου είπα.

Η Μακρόνησος τον στοίχειωσε.

Το Α και το Ω της καθηµερινότητάς του ήταν η οικογένειά του.

Οµως, ∆ιάολε, θα µιλούσε για την πολιτική, θα σχολίαζε τα κακώς κείµενα, θα είχε εξοργιστεί µε τη χούντα...
Ποτέ δεν τον άκουσα να µιλάει για την πολιτική και να σχολιάζει τους πολιτικούς. Ούτε κιχ. Ο φόβος της εξορίας; Μπορεί. Ο τρόµος που έζησε; Μπορεί. Τι να πω. Η Μακρόνησος λειτούργησε πάνω του σαν ηλεκτροσόκ. Αλλωστε, εξ όσων γνωρίζω, στη Μακρόνησο βρέθηκε εξαιτίας των πολιτικών πεποιθήσεων και της αντιστασιακής δράσης του πατέρα του. Επαιξε σε αντιχουντικές ταινίες, όµως λέξη εναντίον της χούντας. Το απωθηµένο του. Ποτέ δεν άνοιξε το στόµα του.

Εβλεπε ταινίες;
Σπάνια. Οταν άρχισε να παίζει σε ταινίεςτου Βούλγαρη και του Αγγελόπουλου, πήγαινε πιο συχνά στον κινηµατογράφο.

Πρέπει να καταλάβεις κάτι ουσιώδες σχετικά µε τον Θανάση. Η πρώτη, µεγαλειώδης αρετή του ήταν το τεράστιο, πηγαίο ταλέντο του. Πώς έγραφαν τραγούδια ο Τσιτσάνης και ο Βαµβακάρης;

Ετσι. Αυθόρµητα. Παρορµητικά. Σαν κάποια αόρατη δύναµη να τους οδηγούσε. Από µέσα του, από το κύτταρό του δηµιουργήθηκε ο προσωπικός κώδικας της ερµηνείας του. Χωρίς καµία, µα καµία, επιρροή και από δάνεια κάποιου άλλου. Η προσωποποίηση της αυθεντικότητας. Ενα επικών διαστάσεων ακατέργαστο ταλέντο. Αυτός µόνος του ανακάλυψε τη ρότα της θεόµουρλης κωµωδίας. Κουρδισµένος να την υπηρετεί από τα νύχια µέχρι την κορυφή. Οταν, ας πούµε, αναγκάστηκε να βάλει φρένο στο τρεχαλητό για τις ανάγκες της δικής µου σκηνοθεσίας στο «Τι έκανες στον πόλεµο Θανάση», είχε µεγάλο πρόβληµα. Αργησε να προσαρµοστεί. Οµως ως τέλειος επαγγελµατίας προσπαθούσε, µοχθούσε και τελικά το κατάφερε να µπει στο πετσί του ρόλου. Γιατί η αφοµοιωτική του ικανότητα ήταν µοναδική. Για να καταλάβεις, όταν γύριζα ένα πλάνο τεσσάρων - πέντε λεπτών µε τη µηχανή στο χέρι, χωρίς ήχο και όταν στη συνέχεια έπρεπε να ηχογραφήσω τα λόγια, ο Θανάσης τα αποστήθιζε µε τη µία. Με την ίδια εκφραστικότητα, µε το ίδιο ύφος που είχε στο πρώτο βουβό πλάνο της ίδιας σκηνής. Τέτοιο πράγµα δεν ξανάγινε όχι µόνο στην Ελλάδα ούτε στην Αµερική.

Ποια η βασική αιτία αυτού του απέραντου θαυµασµού σε ολόκληρη τη χώρα; Αυτή η συγκίνηση, σαν να χάθηκε ο αδελφός µας, ο πατέρας µας, η µάνα µας;

Μα θέλει και ρώτηµα; Η αυθεντικότητα του ταλέντου του. Ο θεατής ταυτίζεται µε εκείνον τον Θανάση στο πανί. Κάθε θεατής. Ολων των εποχών. Ολων των ηλικιών. Η αυθεντικότητα και η σεµνότητα. Οι χαµηλοί τόνοι. Και ο κινηµατογραφικός Θανάσης και ο ιδιωτικός Θανάσης εκφράζουν µε τον πιο απόλυτο τρόπο την ψυχή, το βάσανο, την καθηµερινότητα, την πονηριά του µέσου, απλούΕλληνα. Αυτό.

∆ηλαδή το µέγιστο αγαθό που σπανίως κάποιος καλλιτέχνης δικαιούται µε την πολιτεία του να περηφανευθεί πως έζησε σαν τον Βέγγο σε ολόκληρη την προσωπική του ζωή.

Τα χιλιάρικα γλιστρούσαν από τα δάχτυλά του όπως η άµµος.
Αυτός και τα λεφτά, δύο στρατόπεδα εχθρικά

Οι φίλοι θυµούνται τον Θανάση Βέγγο

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4629896

Των Νικόλα Ζώη, Διονυσίας Μαρίνου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Οι κινηµατογραφιστές τον γνώριζαν µέσα από τον φακό των ταινιών στις οποίες συµµετείχε. Οι γείτονες τον συναντούσαν στον µικρόκοσµο της Αγίας Παρασκευής, όπου έµενε τα τελευταία χρόνια. Από το κατάστηµα ψιλικών της γειτονιάς του µέχρι το ξενοδοχείο της Φλώρινας στο οποίο έµεινε για τις ανάγκες γυρισµάτων, άγνωστοι φίλοι και συνεργάτες θυµούνται µία εικόνα από τον Θανάση Βέγγο

ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΙΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

Οπερατέρ στο «Ψυχή Βαθιά»
Το σκονισµένο αυτοκίνητο
Στα γυρίσµατατου «Ψυχή βαθιά» µάς τίµησε µε την παρουσία του για µια µέρα, η οποία έθεσε το ύψος του πήχυγια όλητηνταινία.Ηρθεπρώτος στον χώρο του γυρίσµατος και έφυγε τελευταίος. Δεν παραπονέθηκε για τίποτα, δεν γκρίνιαξε ποτέ, παράτη βροχή και το κρύο. Η µεγαλύτερή του αγωνία δεν ήταν άλλη από το να µη δώσει την παραµικρή αφορµή να καθυστερήσει το γύρισµα. Μακάρι να µπορούσα να περιγράψω το δέος που αισθάνονταν και τα σαράντα άτοµα του συνεργείου εκείνη την ηµέρα. Ολοι ήταν πιο ήσυχοι, πιο αθόρυβοι. Ο επαγγελµατισµός, το ήθος και η αγάπη του Θανάση για την τέχνη του µας έκανε όλους να κοιτάξουµε λίγο περισσότερο µέσα µας για ναδούµε από τι είµαστε φτιαγµένοι...Δεν µπορώ να µη θυµηθώ µεχαµόγελο, πριν από µερικάχρόνια,τον Θανάση µε κουβά και σφουγγάρι να πλένει ένα παρκαρισµένο αυτοκίνητο, καθώς περιµέναµε ναφύγουν τα σύννεφα για να αρχίσουµε τα γυρίσµατα ενός διαφηµιστικού. Εµείς απολαµβάναµε την αναπάντεχη ευκαιρία γιατεµπελιάκαι αυτός έπλενε σβέλτα, µε εύθυµο µουρµουρητό. Λίγη ώρα αργότερα, ξεπρόβαλε ο ιδιοκτήτης, ο οποίος αντίκρυσε άναυδος τον Θανάση Βέγγο να του πλένει το αµάξι. Ο Θανάσης γύρισε προς αυτόν και του φώναξε: «Ητανβρώµικο, καλέ µου άνθρωπε!»

ΑΓΝΗ ΝΤΟΥΤΣΗ

Σκηνικά - κοστούµια στους «Αχαρνής», 1998
Το φράκο της υποµονής
Μέσα στα διάφορα κοστούµια που είχε να φορέσει στους «Αχαρνής»υπήρχε και ένα φράκο το οποίο, σύµφωνα µε τις απαιτήσεις της παράστασης, έπρεπε να είναι επιτηδευµένα επίσηµο. Θα το συνδύαζε µε ένα παλιό καιτριµµένο παντελόνι και για να φανεί η αντίθεση το είχα φτιάξει έντονο, λες και ήταν «χτισµένο». Οταν λοιπόν ήρθε η ώρα να το δοκιµάσει, σαν να ταράχτηκε λιγάκι. «Αγνή µου, θα πεθάνωαπό τη ζέστη εδώ µέσα!» είπε µε το µοναδικό ύφος του. «Μην ανησυχείς», απάντησα εγώ, «θα σου φτιάξω και ένα δεύτερο ελαφρύτερο, χωρίς επένδυση, για τις πολύ ζεστές µέρες». Με ευχαρίστησε, χωρίς να έχει αποφασίσει τι θα κάνει τελικά. Από τότε όµως κάθε φορά που θα µε συναντούσε, είτε στην περιοδεία είτε σε διάφορες εκδηλώσεις, ερχόταν και µου θύµιζε χαρούµενος: «Δεν το έχω βάλει ακόµα! Σε προστατεύω! Θα τα καταφέρω!» έλεγε, αποδεικνύοντας ότι στήριζε τη δουλειά τού συνεργάτη του µε όλες του τις δυνάµεις.

ΛΑΜΠΡΟΣ ΔΡΑΚΩΤΟΣ

γείτονας
Παρά λίγο ταγκό
Η σκηνή που θα µου µείνει αξέχαστη ήτανπριν από περίπου τρία χρόνια, όταν ο Θανάσης επιστρέφοντας από το φαρµακείο σκόνταψε και έπεσε µπροστά από τηνείσοδο της πολυκατοικίας του. Ετυχε να βγαίνω εκείνη τη στιγµή και τον είδα πεσµένο. Τοπρόσωπό του ήταν µατωµένο, ήταν κατακίτρινος και κράταγε ένα τσαντάκι µε τα φάρµακά του, τα οποία είχαν σκορπιστεί στο πεζοδρόµιο. Τον ρώτησα τι έπαθε και µου απάντησε «Βοήθησέ µε, καλέ µου άνθρωπε». Ετσι αποκαλούσε τους πάντες. Πήγα να τον σηκώσω αλλάµε σταµάτησε και µουέδωσε συγκεκριµένες οδηγίες για το πώς να το κάνω γιατί προφανώς είχε ξαναπέσει στο σπίτι.Μου έδωσε λοιπόν το δεξί του χέρι και εγώ του έδωσα το αριστερό µου και όπως σηκώθηκε, µε έπιασε από τη µέση και µου είπε:«Τώρα δενµας λείπει τίποτα άλλο παρά να χορέψουµε ταγκό».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΡΕΤΖΟΣ

διευθυντής φωτογραφίας στο «Ολα είναι δρόµος»
Με τους φαντάρους
Στη διάρκειατων γυρισµάτων στον Εβρο, το κινηµατογραφικό συνεργείο της ταινίας έµενε σε ένα ξενοδοχείο στις Φέρες. Η γύρω περιοχή ήταν γεµάτη µε φυλάκια στρατιωτών, οι οποίοι µε κάποιον τρόποείχαν µάθει ότι εκεί βρίσκεται ο Θανάσης Βέγγος. Ηλπιζανότι θα περάσει να τους δει, και αυτό κάποια στιγµή το έµαθε και ο ίδιος. Από τότε, κάθε φορά, και ενώ επιστρέφαµε οδηγώντας εξαντληµένοι, µου έλεγε «Γιώργο, θα πάµεκαιαπότουςφαντάρους;». Κατάκοπος εγώ,όλο το ανέβαλλα, «καλύτερα αύριο», τού έλεγα, «ή κάποια άλλη φορά». Μέχρι που ένα βράδυ, µπαίνοντας στο αυτοκίνητο έπειτα από ένα δύσκολο ολοήµερο γύρισµα, γυρίζει και µου λέει: «Γιώργο, δεν γυρίζω στο ξενοδοχείο αν δεν περάσουµε πρώτα από τουςφαντάρους». Οπως και έγινε. Πήγαµε στο φυλάκιο, και παρ' όλη την κούρασή του, ο Θανάσης Βέγγος έλαµπε. Οπως µε κάθε ένανπου συναντούσε, έτσι και µετους στρατιώτες, έγινε για εκείνους πατέρας, φίλος και αδελφός. «Πώς περνάτε εδώπαιδιά;», τους ρωτούσε, και εκείνοι, εξίσου κουρασµένοι, του απαντούσαν το ίδιο γελαστοί.

ΓΙΩΡΓΟΣ ∆ΟΥΚΑΣ
φούρναρης
«Είµαι καλά, όταν είµαι χτικιασµένος»
«Οταν είχε πρωτοέρθειεδώ στην Αγία Παρασκευή, είχε ζητήσει από τον πατέρα µου, που είχε τότε τον φούρνο, να στείλει να παίξουν τα παιδιά του µε τα Βεγγάκια. Τον θυµάµαι να µαζεύει όσα παιδιά της γειτονιάς έπαιζαν στους δρόµους και να τα κερνάει γλυκά. Αργότερα επισκεπτόταν τακτικά το αρτοποιείο µας και αγόραζε το αγαπηµένο του ψωµί, µέχρι πριν από δύο χρόνια όταν σταµάτησε να βγαίνει συστηµατικά. Κάποια φορά τον ρώτησα αν ήταν καλά και µου απάντησε πως ήταν καλά όταν ήταν χτικιασµένος».

ΙΟΥΛΙΑ ΣΤΑΥΡΙ∆ΟΥ
σκηνικά - κοστούµια στο «Ολα είναι δρόµος»
Η ανυπόφορη γκάιντα
Ηταν εξαιρετικός. Τόσοκαλή συνεργασία, µαζί µε τόσηανθρώπινη ζεστασιά, δεν έχω ξανασυναντήσει στον χώρο του κινηµατογράφου. Ηταν όµως και ένας άνθρωπος που την ίδια στιγµή µπορούσενα έχει τις προτιµήσεις του και να είναι καταπληκτικός επαγγελµατίας. «Παντελή, το µόνο όργανο που δεν αντέχω είναιη γκάιντα», έλεγε στον σκηνοθέτη λίγο πριν από τα γυρίσµατα της ιστορίας «Η τελευταία Νανόχηνα» στη Θράκη. ∆ενσυµπαθούσεκαθόλου τηχροιά της, και όταν άκουγε τραγούδια τηςπεριοχής, έλεγεότι νιώθει«σαν να µου φεύγει το µυαλό από το κεφάλι». Φυσικά δεν µαςταλαιπώρησε καθόλου. Στη σκηνή που έπρεπε να χορέψει έναν παραδοσιακό σκοπό, του «βγήκε» ανθρώπινα και αυθεντικά. ∆εν ακολούθησε απλώς σωστά τα βήµατα, αλλά απέδωσε τον χορό όσο καλύτερα γινόταν. Με έναν τρόπο σχεδόν διονυσιακό.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ
βοηθός σκηνοθέτη στο «Βλέµµα του Οδυσσέα»
Το πλάνο που δεν χωρούσε το φιλµ!
Ταξιδεύοντας µαζίµετην ΝτόραΒολανάκηκαι τον Χάρβεϊ Καϊτέλ για την Αλβανία, όπου θαγυρίζονταν κάποιες σκηνές. Τολεωφορείο έπεσε σε χιονοθύελλα και κινδύνευσε να µείνει από καύσιµα. Αφού φτάσαµε χωρίςάλλα προβλήµατα, πήγαµεσε ένα εστιατόριο για φαγητό. Οταν οι πελάτες τον είδαν να µπαίνει, σηκώθηκαν αυθόρµητα και άρχισαν να τον χειροκροτούν, γιατί γνώριζαν τις ταινίες του που παίζονταν και εκεί, ταυτίζονταν µαζί του καιτον είχαν σαν λαϊκό ήρωα. Ο Καϊτέλ, που τότε ήταν στα πάνω του, έµεινε για λίγο «παγωµένος»,ενώ ο Βέγγος, αν και συνηθισµένος σε τέτοιες υποδοχές, τους αντιµετώπισε όλουςµε πολλή σεµνότητα. Στις µέρες που ακολούθησαν, θα έδειχνε επίσης τον επαγγελµατισµ ό αλλά και τον αυθορµητισµό του. Μια µέρα, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος προσπαθούσε να του δώσει οδηγίες για ένα από τα χαρακτηριστικά µεγάλα πλάνα του: «Θα σταθείς στην πλατεία, θαπροχωρήσεις προςτο ταξί, θα µπεις µέσα, θα βάλεις µπροστά-». «Και µετά Θόδωρε; “Κατ”;». «Οοοοχι Θανάση, θα βάλεις µπροστά, θαξεκινήσεις, θα βγεις στονδρόµο, και-». «Και µετά Θόδωρε; “Κατ”;»,συνέχιζε ο Βέγγος απορηµένος. «Οοοοχι, θαοδηγήσεις στο χιόνι, θα σταµατήσετε, θακατεβείς, θα ανοίξεις την πόρτα-». «Μα Θόδωρε, θα µας τελειώσει το “σασί”», απαντούσε γελαστός ο Βέγγος. «Τέτοιο πλάνο, δεν θα το χωρέσει το φιλµ!».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ
ιδιοκτήτης εστιατορίου «Παράδεισος», Παλαιά Επίδαυρος
Το πιάτο «Αµαρτία»
Το 2001 εµφανιζότανµε την «Ειρήνη» τουΑριστοφάνη στο αρχαίοθέατρο. Εναβράδυ, µπαίνει στο µαγαζί µετη συνοδεία του, χωρίς να τον περιµένει κανείς. Ο κόσµος άρχισε να λέει«ο Βέγγος, ο Βέγγος», και εµείς, εστιάτορες και σερβιτόροι, βγήκαµε έξω να δούµε τι συµβαίνει. Αυτός κάθησε στο τραπέζι να φάει αφού πρώτα µπήκε στην κουζίνα και χαιρέτησε απότη γυναίκα που έπλενε τα πιάτα µέχρι τους µαγείρους,τους σερβιτόρους και στο τέλος τους ιδιοκτήτες. Παράγγειλε µια δική µας σπεσιαλιτέ πουτου έκανε εντύπωσηγιατί την είχαµε ονοµάσει «Αµαρτία». Οταν έπειτα από λίγα χρόνια επέστρεψε, το εστιατόριο είχεµεταφερθεί κοντά στην παραλία, ο Βέγγος όµως το εντόπισε. Μπήκε πάλι στην κουζίνα, χαιρέτησε τις γυναίκες, τους µαγείρους, τους σερβιτόρους, εµένα και – κάπως κουρασµένος αυτήν τη φορά – επέλεξε ένα τραπέζι στην άκρη. Αφού κάθησε, ζήτησε το πιάτο που του είχε αρέσεικαι εκείνη την πρώτη φορά.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΑΝΤΑ
βοηθός σκηνοθέτη και script supervisor στο «Βλέµµα του Οδυσσέα»
Η σκηνή µε την τραγιάσκα
Εκείνη τη µέρα είχαµε το γύρισµα της περίφηµης σκηνής µε τον Χάρβεϊ Καϊτέλ και τον Θανάση Βέγγο, που οδηγώντας το ταξί, σταµατάει στο τέλος του χιονισµένου δρόµου και µιλάει στη φύση. Το κρύο ήταν τροµακτικό και ο άνεµος πολύ δυνατός. Σε µια λήψη, ο αέρας τού πήρε την τραγιάσκα, εκείνος όµως κατάφερε να την κρατήσει. «Αυτή θα κρατήσουµε», είπαµε όλοι, και έτσι ακριβώς έγινε. Στο µεταξύ, είχαν συγκεντρωθεί άνθρωποι από τα γύρω χωριά, φέρνοντας µαζί τους τρόφιµα και ρακόµελο για να ζεσταθούµε. Μόλις τέλειωσε η σκηνή, όλοι αυτοί τον αποθέωσαν, τον σήκωσαν ψηλά στα χέρια τους, επευφηµώντας τον. Τον αγκάλιαζαν και τον χαιρετούσαν για ώρα, µέχρι που εκείνος, ξέσπασε σε λυγµούς. Οσο ο κόσµος του έδινε το χέρι και τον ευχαριστούσε τόσο εκείνος δεν µπορούσε να σταµατήσει να κλαίει ακατάπαυστα. Ηταν σαν µικρό παιδί που δεν µπορεί να κρύψει τη χαρά του.

ΜΑΡΙΑ ΚΥΡΙΑΖΗ
γείτονας
Καραµέλες για τα παιδιά
«Εχω ένα κατάστηµα ψιλικών στη γειτονιά και τον έβλεπα- παλιότερα βέβαια - να περνάει πολλές φορές την είσοδό µας. Η τελευταίαφορά που τον είδα ήταν πριν από περίπου δύο χρόνια. Φαινόταν αρκετά καταβεβληµένος εξαιτίας των προβληµάτων υγείας που αντιµετώπιζε. Η εικόνα όµως που κρατάω για µένα είναι από τα παιδικά µου χρόνια. Μάζευε όλα τα παιδιά της γειτονιάς και µας αγόραζε τσίχλες, καραµέλες, σοκολατάκια».

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΡΩΜΠΑΠΑΣ
πρώην ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου «Λύγκος» στη Φλώρινα, όπου γυρίστηκαν σκηνές από το «Βλέµµα του Οδυσσέα»
Ενα «ευχαριστώ» για κάθε επισκέπτη
Το συνεργείο έµεινε στο ξενοδοχείο για περίπου µια βδοµάδα. Αν και πάνε πάνω από δεκαπέντε χρόνια, θυµάµαι ακόµα ότι ο Θανάσης Βέγγος ήταν πολύ απλός άνθρωπος. Ολη µέρα άκουγε σαν στρατιώτης τις οδηγίες του σκηνοθέτη και στη συνέχεια καθόταν ήσυχος για λίγο στην αίθουσα της ρεσεψιόν, µέχρι να αποσυρθεί. Κάποια στιγµή, οι κάτοικοι της Φλώρινας έµαθαν πού µένει, και ότι µπορούν, αν θέλουν, να τον επισκεφθούν. Ηταν βράδυ, εκείνος καθόταν σε µια καρέκλα, ενώ έρχονταν να του µιλήσουν και να του σφίξουν το χέρι, άντρες, γυναίκες, γέροι και νέοι, από κάθε γειτονιά της πόλης. Εκείνος αν και κουρασµένος, παρέµενε µε όλους καλός και βολικός. ∆εν γινόταν να µη θαυµάσεις το πόσο προσιτός ήταν. Σηκωνόταν για κάθε επισκέπτη ξεχωριστά, έλεγε συγκινηµένος «σας ευχαριστώ πάρα πολύ που µε αγαπάτε τόσο», και ξεκουραζόταν για πολύ λίγο, µέχρι να έρθει ο επόµενος και να αφήσει πρόθυµα την καρέκλα του.

Έτσι γεννιέσαι Έλληνας

http://logioshermes.blogspot.com/2011/05/blog-post_879.html

Μου πήρες την ελπίδα, σε ευχαριστώ, γιατί ταυτόχρονα μού πήρες και τον φόβο. Καταπάτησες τα όρια της προσωπικής μου πατρίδας, σε ευχαριστώ, γιατί ταυτόχρονα έσπασες τις αλυσίδες που κρατούσαν στο μπουντρούμι της Κοινωνικής Ηθικής την Ελευθερία μου, ανόητε Κρατούντα. Ήρθε η ώρα να σε ευχαριστήσω που μου τα στέρησες όλα και κατανόησα μετά από πολλά χρόνια ..τα λόγια του Έλληνα Καζαντζάκη.

Έχοντας την Ελπίδα ότι ό,τι έχεις θα ανδρωθεί και αν δεν έχεις θα το αποκτήσεις, γεννιέται ασυνείδητα ο φόβος της απώλειάς τους. Παράλληλα με αυτόν και ο φόβος να αντιδράσεις σε όποιον τα απειλεί. Η ελπίδα σε κάνει να οπισθοχωρείς όταν δέχεσαι επιθέσεις παντός τύπου. Και ήρθες, εσύ Κρατούντα, και τα πήρες όλα με τη μία θεωρώντας ότι ο φόβος θα είναι ο ίδιος με αυτόν που με διακατείχε τόσα χρόνια. Ότι θα κλειστώ και πάλι στο καβούκι μου λέγοντας : «Αύριο ξημερώνει άλλη μέρα». Ξημέρωσε όμως η άλλη μέρα. Και είμαι εδώ με τις τσέπες της ψυχής μου τρύπιες και την οργή του Άδικου να έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. Στο επίπεδο της ανέλπιδης μάχης.

Τώρα πια, μικρόνοε Κρατούντα, δεν έχω τίποτε άλλο να χάσω. Ό,τι με έκανε να νιώθω περήφανος το έχεις κάνει ψίχουλο να ταΐσεις τις κότες της πολιτικής σου αυλής και τους ξεφτιλισμένους πουλημένους τεμπέληδες της δημόσιας στρατιάς σου. Δεν υπάρχουν μέσα μου πλέον αμυντικά κύτταρα να σταθούν στρατιώτες στις επόμενες επιθέσεις σου. Δεν υπάρχει ούτε μία πέτρα όρθια στο κάστρο της ηθικής του συνόλου που είχα φτιάξει να προστατεύω αναμνήσεις και «πρέπει». Και όλα αυτά, ηλίθιε Κρατούντα, τα κατάφερες από μόνος σου.

Δεν θα πέσουν απειλές σε αυτόν τον πόλεμο που μου κήρυξες άνευ λόγου. Ούτε καν υποχθόνιες ματιές χολιγουντιανού τύπου. Δεν θα υπάρξει ούτε μία διαπραγμάτευση μεταξύ μας. Και ναι, αν ο Έλληνας Καζαντζάκης εννοούσε ότι μόνο νεκρός είσαι Ελεύθερος, τότε κατανοώ απόλυτα τι σημαίνει ζωντανός χωρίς Ελπίδα. Κατανοώ την έννοια του ανέλπιδου χωρίς Πατρίδα. Ανθέλληνα Κρατούντα, μέσα στην υπεροψία της ψηφοΛογικής δημοκρατίας σου δεν υπολόγισες ότι σκοτώνοντας τον Φόβο για την διατήρηση της Ελπίδας, γεννάς έναν Ελεύθερο. Δηλαδή, έναν Έλληνα.

Πηγή

Η ΑΠΟΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ Η' ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΤΑΔΙΟ;

http://anti-ntp.blogspot.com/2011/05/blog-post_7715.html

Πολλά έχουν γραφτεί,πολλά έχουν υποθει,για την απομείωση του πληθυσμού που σχεδιάζουν τα υψηλής κλιμακας” think tanks”,για την “επομενη μερα”του είδους...μια είδηση που πέρασε στα ψιλά λοιπόν είναι η παρακάτω,αλλά στα “ψιλα”τις περισσότερες φορές είναι και το “ζουμι”....προτείνω να παρακολουθήσετε πρώτα τα παρακάτω βίντεο και μετά το κείμενο/είδηση που παραθέτω.....








Αποψη: Ο πλανήτης δεν «αντέχει» 10 δισ. ανθρώπους
Από τον Μάρτιν Χάτσινσον

Οι επόμενες γενιές θα έχουν δέκα δισεκατομμύρια στόματα να θρέψουν. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αγγίξει αυτά τα επίπεδα έως το 2100.

Σε σύγκριση με την τελευταία απόπειρα πρόβλεψης του ΟΗΕ πριν από δύο χρόνια, οι νέες εκτιμήσεις παρουσιάζουν αυξημένο τον παγκόσμιο πληθυσμό, ωστόσο, το έτος καμπής στο οποίο ο παγκόσμιος πληθυσμός θα κορυφωθεί και έπειτα θα αρχίσει να μειώνεται μετατοπίστηκε από το 2070 στο 2100.

Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Ακόμη και με την αναμφισβήτητη επινοητικότητα του ανθρώπου, οι φυσικοί πόροι και τα οικοσυστήματα του πλανήτη δύσκολα θα μπορέσουν να καλύψουν τις ανάγκες ενός τέτοιου πληθυσμού, ειδικά εάν αυξηθεί ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σύμφωνα με τα πρότυπα του ανεπτυγμένου κόσμου, όπως είναι το αυτοκίνητο, το καζανάκι και ο κλιματισμός.

Επιπλέον, η εκτιμώμενη αύξηση του πληθυσμού προέρχεται κατά κύριο λόγο από τα φτωχότερα κράτη, όπου υπάρχουν ήδη σοβαρές ελλείψεις σε νερό, τρόφιμα και άλλους φυσικούς πόρους - για να μην αναφέρουμε τα μέσα μετακίνησης και άλλου είδους υποδομές. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ο πληθυσμός της Αφρικής το 2100 θα ανέρχεται σε 3,6 δισεκατομμύρια, δηλαδή στο 1/3 του πληθυσμού της Γης, ενώ στη Νιγηρία ο πληθυσμός θα αυξηθεί στα 730 εκατομμύρια από 155 εκατομμύρια που είναι σήμερα και 39 εκατομμύρια που ήταν το 1960.

Η ιστορία έχει δείξει ότι ο ραγδαίος ρυθμός αύξησης του πληθυσμού μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά για την οικονομική ανάπτυξη, καθώς οι ανάγκες για στέγαση, εκπαίδευση και υποδομές ξεπερνά τα περιορισμένα διαθέσιμα κεφάλαια. Για παράδειγμα, το 2100 οι πολίτες της Νιγηρίας θα είναι φτωχότεροι απ' ό,τι είναι σήμερα. Παρότι οι εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών υπόκεινται σε μικρές αλλαγές, η τελευταία πρόβλεψη υπογραμμίζει την ανάγκη να ληφθούν σοβαρά οι δημογραφικές τάσεις. Εκτός από τις οικονομικές επιπτώσεις, η αύξηση του πληθυσμού συνοδεύεται από αύξηση της ρύπανσης με ενδεχόμενη συνέπεια την επίσπευση της υπερθέρμανσης.

Η αμφιλεγόμενη πρακτική ελέγχου των γεννήσεων που ισχύει στην Κίνα θέσει τις βάσεις για τη μείωση του πληθυσμού κατά ένα τρίτο το 2100 -στα 941 εκατομμύρια. Η πολιτική αυτή, όμως, έχει τεράστιο κοινωνικό κόστος. Ένας πιο αποδεκτός τρόπος ελέγχου των γεννήσεων θα ήταν η αύξηση των δαπανών στην παιδεία, ιδίως για τα κορίτσια. Τα πλουσιότερα κράτη θα μπορούσαν, επίσης, να χρηματοδοτήσουν τα προγράμματα συνταξιοδότησης των πολύ φτωχών οικονομιών, μειώνοντας έτσι το κίνητρο για δημιουργία μεγάλων οικογενειών. Εάν με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να αποφευχθεί η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού στα 10 δισεκατομμύρια, τα χρήματα αυτά θα έπιαναν τόπο.

REUTERS BREAKINGVIEWS

panos kapoios

Όλα είναι δρόμος - Η Τελευταία Νανόχηνα (video)

http://egersis2.blogspot.com/2011/05/video_1844.html
Πολλοί μπορεί να θυμούνται το Θανάση Βέγγο για τις κωμικές ατάκες του. Βίντεο με αυτές έχουμε δει όλοι και ακόμα γελάμε. Όμως ο τεράστιος Θανάσης Βέγγος μπορεί να έγινε γνωστός την ικανότητά του να χαρίζει απλόχερα το γέλιο αλλά η ικανότητές του δεν περιοριζόταν μόνο εκεί. Αξίζει να προβάλουμε την άλλη πλευρά του ηθοποιού που στη παρακάτω μικρή σε μέγεθος ταινία του Παντελή Βούλγαρη δίνει ρεσιτάλ ηθοποιίας και καθηλώνει.

Δείτε την...