Το επικοινωνιακό «αμπαλάζ» ήταν τέλειο. Η σύντομη δήλωση του πρωθυπουργού για τα θαλάσσια πάρκα στα αγγλικά -άγνωστο σε ποιους απευθυνόταν- «ντυμένη» με εντυπωσιακά πλάνα από τον βυθό (στον οποίο εσχάτως συχνάζει η κυβέρνηση) ήταν έμπλεη λυρισμού. Ο κύριος Μητσοτάκης χαρακτήρισε τη θάλασσα «σιωπηλή δύναμη της Ελλάδας», παρέπεμψε στο ντοκιμαντέρ «Οcean» που τον ενέπνευσε, έκανε μια αμφίσημη δήλωση για την «καλύτερη διαχείριση της θάλασσας» και επισήμανε περιέργως ότι «θα επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας μαζί της όχι ως ιδιοκτήτες αλλά ως θεματοφύλακες» (;), καταλήγοντας με το βαρύγδουπο «αν προστατεύσουμε τον εαυτό μας, θα προστατεύσουμε και το δικό μας μέλλον». Η ειδυλλιακή εικόνα για την τολμηρή πρωτοβουλία της κυβέρνησης συμπληρώθηκε από την αντίδραση της Άγκυρας, η οποία, μολονότι αμφισβητεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο κεντρικό Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο και απαιτεί συνδιαχείριση στις κλειστές ή ημίκλειστες θάλασσες, στην Αθήνα έγινε δεκτή (μαζί με τα επιθετικά πρωτοσέλιδα του τουρκικού Τύπου) με πανηγυρισμούς. «Αδιάσειστη απόδειξη» ότι επιτέλους η κυβέρνηση έκανε κάτι πατριωτικό.
