https://enromiosini.gr/arthrografia/ti-17i-toy-aytoy/
ΑΒΡΑΑΜ Ε. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ
Στο μαρτυρολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας υπάρχουν και οι γυναίκες μάρτυρες που έδειξαν το ίδιο ανδρικό φρόνημα με τους άνδρες μάρτυρες. Γι’ αυτό και τιμώνται το ίδιο λαμπρά με εκείνους. Μια τέτοια μακαρία κόρη και καλλιπάρθενος Μάρτυς, είναι και η Αγία Μαρίνα. Η Αγία Μαρίνα καταγόταν από την Αντιόχεια της Πισιδίας και έζησε τον 3ο μ.Χ. αι., στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Γεννήθηκε το έτος 255 μ.Χ. Οι γονείς της ήταν επιφανείς. Ο πατέρας της ονομαζόταν Αιδέσιος και ήταν ειδωλολάτρης, επίσημος ιερέας των ειδώλων, γνωστός σε όλους στην πόλη τους. Η μητέρα της πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννηση της μονάκριβης κόρης της Μαρίνας. Ο πατέρας της τότε αναγκάσθηκε να εμπιστευθεί το βρέφος σε μια γυναίκα που κατοικούσε περί τα τρία χιλιόμετρα έξω από την πόλη, για να το θηλάζει. Η γυναίκα αυτή ήταν κρυφή και ένθερμη χριστιανή. Τούτο ήταν οικονομία του Θεού, γιατί μακριά από το ειδωλολατρικό περιβάλλον του πατέρα της, καθώς μεγάλωνε άκουγε οι γύρω της να μιλούν για το Χριστό, να διηγούνται τα θαύματά Του, τα παθήματά Του, τον Σταυρικό θάνατο που υπέστη και τη θαυμαστή Ανάσταση και Ανάληψή Του στον Ουρανό.
Η παιδική ψυχή της συγκινείτο από όλα αυτά και ρωτούσε και προσπαθούσε να μάθει όλο και περισσότερα για τη νέα πίστη. Άκουγε ότι οι ειδωλολάτρες καταδίωκαν τους χριστιανούς και τους βασάνιζαν, για να τους αναγκάζουν να θυσιάσουν στα είδωλα, αλλά εκείνοι αντιμετώπιζαν με θάρρος τα μαρτύρια και έμεναν πιστοί στον αληθινό Θεό. Μέσα της άρχισε να αυξάνει ο θαυμασμός της γι’ αυτούς τους Μάρτυρες και όταν μεγάλωσε και έφθασε στα 15 της χρόνια, δεν δίσταζε να φανερώνει την πίστη της στον Χριστό και να μιλά για τον αληθινό Θεό, που έγινε άνθρωπος και πέθανε για τη σωτηρία μας. Ο ειδωλολάτρης πατέρας της όταν τα πληροφορήθηκε αυτά, δεν ήθελε καν να αντικρύσει το πρόσωπο της κόρης του, την μίσησε ολόψυχα και την αποκλήρωσε. Λυπόταν η ευλαβής κόρη το κατάντημα του πατέρα της να υπηρετεί ψεύτικους θεούς και να μη θέλει να ανοίξει τα μάτια του στο αληθινό Φως, στον Χριστό. Όσο δε την αποστρεφόταν ο επίγειος σαρκικός της πατέρας, τόσο ο ουράνιος και αιώνιος την δεχόταν, τον οποίο και αυτή αγαπούσε με όλη της την καρδιά. Με τον καιρό γιγάντωσε ο πόθος της, αν χρειασθεί να μαρτυρήσει κι αυτή για τον Χριστό, όπως τόσοι άλλοι μάρτυρες και ομολογητές της πίστης.
Έπαρχος το έτος 270 μ.Χ. στα μέρη εκείνα ήταν ο Ολύβριος, που ήταν γνωστός για την αγριότητά του και το μίσος του εναντίον των χριστιανών, που τους θεωρούσε επικίνδυνους για την αυτοκρατορία. Όταν κάποτε επισκέφθηκε την Αντιόχεια, κατά τύχη είδε στον δρόμο την καλλιπάρθενο Μαρίνα που πήγαινε στο πατρικό της ποίμνιο. Βλέποντας την ομορφιά της και την ωραιότητά της, τρώθηκε η καρδιά του από σαρκικό έρωτα και σκέφτηκε να την πάρει σύζυγο. Έμαθε ότι ήταν η κόρη του επισήμου ιερέα των ειδώλων και ότι ήταν χριστιανή και παρασύρει και άλλους στην πίστη της. Διέταξε να την συλλάβουν και να την οδηγήσουν μπροστά του. Η αγνή κόρη προσευχόταν στο δρόμο να της δώσει ο Κύριος δύναμη και σοφία να κρατήσει την πίστη της μέχρι τέλους και να αντέξει τα βασανιστήρια. Όταν έφθασαν στο παλάτι, ο Έπαρχος τη ρώτησε να πει το όνομά της και ποιον θεό πιστεύει. Η χριστιανή κόρη με θάρρος του απάντησε: «Μαρίνα με λένε, και είμαι γέννημα και θρέμμα της Πισιδίας, τέκνο ελευθέρων γονέων και εύχομαι να γίνω δούλη του Θεού και Σωτήρος μου Ιησού Χριστού, ο οποίος έκαμε όλο τον κόσμο». Ο Έπαρχος ξαφνιάστηκε για την παρρησία της νέας και όταν είδε ότι με τις συμβουλές και τις υποσχέσεις δεν μπορούσε να της αλλάξει τις πεποιθήσεις της, άρχισε τις απειλές και τα μαρτύρια.
Επί ημέρες βασάνιζαν την αφοσιωμένη στον Χριστό αγνή κόρη. Κατά τη διάρκεια της ημέρας υπέφερε τα απάνθρωπα βασανιστήρια και τη νύχτα την έκλειναν στη φυλακή χωρίς τροφή. Εκεί στο σκοτεινό κελί αντιμετώπιζε με θάρρος τις επιθέσεις του σατανά, που επεδίωκε «ως λέων ωρυόμενος» να την εκφοβίσει. Αλλά είχε την παρηγοριά και την ενίσχυση του Τιμίου Σταυρού, που ακτινοβολούσε ουράνιο φως και ιαματική χάρη. Η Μάρτυς υπέφερε με γενναιότητα τους ραβδισμούς με αγκαθωτά ραβδιά, το ξέσχισμα του σώματός της με σιδερένια νύχια, το κρέμασμα στο ξύλο, τα καψίματα στις πλευρές και στο στήθος της με μεγάλες αναμμένες λαμπάδες, το βούτηγμα στο μεγάλο καζάνι και τόσα άλλα, που μετάτρεψαν το εφηβικό της σώμα σε μια αιμορροούσα πληγή. Η μάρτυς υπέφερε ανδρείως τους πόνους και ούτε στέναξε, ούτε δάκρυσε, ούτε καν σχήμα σκυθρωπότητας έδειξε. Αλλά σαν να βασανιζόταν κάποιος άλλος και αυτή να παραστεκόταν, έτσι στερεά έστεκε η αήττητος, βλέποντας τον Ουρανό. Με την καρδιά της δε, επικαλούνταν τον γλυκύτατο Χριστό να έρθει σε βοήθεια και με την δύναμη Αυτού υπέφερε τις πληγές με θαυμαστή ανδρεία. Προσευχόταν και ευχαριστούσε τον Χριστό που την αξίωνε ο Κύριος να βασανιστεί για την αγάπη του. Βλέποντας ο φθονερός και μισόκαλος διάβολος ότι δεν μπορεί να νικήσει μια τρυφερή κόρη, μεταμορφώθηκε σε σχήμα μεγάλου δράκοντος που θέλησε να καταπιεί την Αγία. Όμως με την προσευχή της η Αγία διέλυσε και εξαφάνισε τον δράκοντα. Αλλά και πάλι μετά ο διάβολος μεταμορφώθηκε σε ένα άγριο μαύρο σκυλί που φοβέριζε την Αγία Μαρίνα. Τότε η Αγία το άρπαξε από τις τρίχες και αφού βρήκε ένα σφυρί το κτύπησε στο κεφάλι και στη ράχη και το ταπείνωσε. Η Αγία προσευχόταν όλη τη νύχτα αγαλλόμενη και δοξάζουσα τον Θεό.
Τα πλήθη των ανθρώπων που παρακολουθούσαν τα μαρτύριά της με ποικίλα αισθήματα αναρωτιόντουσαν. Πού εύρισκε τη δύναμη το δεκαπεντάχρονο αυτό κορίτσι να τα αντιμετωπίζει με τόση ηρεμία και καρτερία όλα αυτά και επί πλέον να ευχαριστεί τον Θεό που την αξιώνει για την αγάπη Του να υποφέρει! Την απάντηση την πήραν την τελευταία ημέρα του μαρτυρίου της. Όταν την έφεραν από τη φυλακή και την έστησαν και πάλι μπροστά στον Έπαρχο, δεν πίστευαν στα μάτια τους. Μα είναι αυτή η ίδια που μέχρι την προηγούμενη ημέρα της ξέσχιζαν το πρόσωπό της και ολόκληρο το σώμα της; Πώς δεν βλέπουν ούτε ίχνη από τις πληγές της; Κατάπληκτοι ακούν σε λίγο με παρρησία να αποκαλύπτει στον ηγεμόνα το τι συνέβη. «Μάθε ότι ο αληθινός και μόνος Θεός, που θεραπεύει ψυχές και σώματα, με θεράπευσε». Και σαν επιβεβαίωση των λόγων της, φοβερός σεισμός έσεισε τον τόπο και ακούστηκε φωνή από τον ουρανό, που καλούσε την μάρτυρα να απολαύσει τον στέφανο της αφθαρσίας στα ουράνια σκηνώματα. Το πλήθος συγκλονίστηκε απ’ όσα έβλεπε και άκουγε και πίστεψαν στον Χριστό χιλιάδες, που τον ομολογούσαν ως Θεό τους και διεκήρυτταν ότι ήταν και αυτοί έτοιμοι να θυσιαστούν για τον Χριστό.
Ο Έπαρχος πανικοβλήθηκε και πήρε την πιο απάνθρωπη απόφαση. Διέταξε τον στρατό του να φονεύει χωρίς άλλη διαδικασία όποιον λέγει ότι πιστεύει τον Χριστό ως Θεό και δεν δέχεται να θυσιάζει στα είδωλα. Στον γενικό αυτό διωγμό, στην Επαρχία της Πισιδίας, μαρτύρησαν δέκα πέντε και πλέον χιλιάδες άνδρες, χωρίς τις γυναίκες που δεν τις μέτρησαν. Η Εκκλησία μας δέχθηκε το ειδικό αυτό Βάπτισμα του αίματός τους, τους κατέταξε στη χορεία των Αγίων Μαρτύρων και τους εορτάζει την 16ην Ιουλίου, παραμονή της εορτής της Αγίας Μαρίνας. Επί πλέον, ο Έπαρχος πρόσθεσε και ένα ακόμη κακούργημά του. Από φόβο μήπως αν παραταθεί η ζωή της Μαρίνας αυξηθεί ακόμη περισσότερο ο αριθμός των χριστιανών, έδωσε διαταγή να αποκεφαλισθεί. Έτσι με αυτό τον τρόπο, δια της αποτομής της μακαρίας της κεφαλής, η Μεγαλομάρτυς παρέδωσε την ψυχή της στον Νυμφίο της Χριστό, που ήρθε με πλήθος Αγίων αγγέλων να παραλάβει την μακαρία της ψυχή. Το δε μαρτυρικό πάναγνο σώμα της το ενταφίασαν κρυφά οι χριστιανοί με βαθιά ευλάβεια. Αργότερα τα ιερά Λείψανά της μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη.
Θα αναφέρουμε ένα θαύμα της Αγίας Μαρίνας που έγινε στα χρόνια μας. Πολλές φορές στην ζωή μας, σαν συνειδητοί Χριστιανοί, επικαλούμαστε τον Θεό και τους Αγίους Του. Αυτό λοιπόν έκανε και μια οικογένεια από την Κύπρο, για την εξεύρεση δότη προκειμένου να βρεθεί μόσχευμα για εγχείρηση στο μικρό παιδί τους, τον Ανδρέα που έπασχε από λευχαιμία. Μόσχευμα βρέθηκε και οι γονείς ετοιμάσθηκαν για να ταξιδεύσουν στις ΗΠΑ, όπου θα γινόταν η λεπτή χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης μυελού. Πριν λοιπόν ξεκινήσει η οικογένεια του Βάσσου Βασιλείου από τη Λεμεσό της Κύπρου για την εγχείρηση, οι γονείς άκουσαν για τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας και πήραν την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσουν στο μοναστήρι τής Αγίας Μαρίνας στην Άνδρο και να ζητήσουν την ευλογία Της. Στο τηλέφωνο ο ηγούμενος της Μονής υποσχέθηκε πως θα προσευχηθεί στην Αγία και ευχήθηκε στους γονείς να έχει το παιδί την Αγία Μαρίνα στο χειρουργείο για βοήθεια. Πράγματι με την ευχή του ηγουμένου και με ακράδαντη την πίστη για τη βοήθεια της Αγίας Μαρίνας οι δύο γονείς και ο μικρός Ανδρέας μετέβησαν στις ΗΠΑ. Μετά τις καθιερωμένες προκαταρκτικές εξετάσεις προετοιμασίας ο μικρός Ανδρέας εισήλθε για την πραγματικά πολύ σοβαρή και λεπτή εγχείρηση. Λίγη ώρα πριν το χειρουργείο παρουσιάστηκε στον ιατρό που θα χειρουργούσε τον μικρό Ανδρέα μία γυναίκα. Είπε πως είναι γιατρός και παρακάλεσε να παρακολουθήσει την εγχείρηση, επειδή ήταν προσωπική ιατρός του μικρού Ανδρέα. Η συζήτηση της γυναίκας με τον χειρουργό έδειχνε πως κατείχε την ιατρική επιστήμη και δεν άφηνε καμιά αμφιβολία στο χειρουργό να σκεφτεί πως δεν είναι ιατρός. Εκείνος πάντως της είπε πως δεν επιτρέπεται να βρίσκεται στο χειρουργείο ξένος ιατρός και πως αποτελούσε πρακτική της ιατρικής του ομάδας να μην μετέχουν άλλοι στις λεπτές αυτές εγχειρήσεις. Η επιμονή όμως της γυναίκας έκαμψε την αρχική αδιαλλαξία του χειρουργού. Της ζήτησε να αφήσει τα στοιχεία της στη γραμματεία και να εισέλθει στη συνέχεια στο χειρουργείο μαζί του. Έτσι και έγινε.
Η άγνωστη ιατρός εισήλθε στο χειρουργείο και όχι απλώς παρακολουθούσε αλλά συμμετείχε ενεργά στην εγχείρηση του μικρού Ανδρέα. Αρκετές φορές μάλιστα έδωσε τις κατευθύνσεις για το πώς έπρεπε να προχωρήσει η επέμβαση. Όλα πήγαν καλά και ο γιατρός αφού την ευχαρίστησε εξήλθε του χειρουργείου. Το ζεύγος Βασιλείου έτρεξε να πληροφορηθεί για το πώς πήγε η εγχείρηση.
-«Όλα πήγαν πολύ καλά», τους είπε. Και πρόσθεσε: «Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πως είχατε μια τέτοια γιατρό για το παιδί σας και ήλθατε σε μένα;»
Οι γονείς έκπληκτοι του απάντησαν ότι δεν είχαν φέρει κάποια γιατρό και δεν γνωρίζουν κάτι σχετικό. Ο χειρουργός όμως επέμενε και τους είπε πως όταν εξήλθε από το χειρουργείο η γιατρός του μικρού Ανδρέα, παρέμεινε για λίγο μέσα με την υπόλοιπη ιατρική ομάδα. Ως εκ τούτου κάπου εκεί γύρω έπρεπε να είναι και τους προέτρεψε να τη συναντήσουν. Μάταια όμως έψαχναν να τη βρουν. Η γιατρός είχε εξαφανισθεί… Σκέφθηκαν πως θα έφυγε και πήγαν μετά την προτροπή του ιατρού στη γραμματεία να ζητήσουν τα στοιχεία της προκειμένου να την ευχαριστήσουν. Πίστευαν πως ίσως κάποια γιατρός από την Ελλάδα, ή την Κύπρο ευαισθητοποιήθηκε και ταξίδευσε στις ΗΠΑ για να συμβάλλει στην λεπτή χειρουργική επέμβαση. Με έκπληξη διαπίστωσαν πως η άγνωστη γυναίκα ιατρός είχε υπογράψει με το όνομα Μαρίνα από την Άνδρο (Marina from Andros). Δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Στέκονταν επί αρκετή ώρα αμήχανοι μπροστά στο θαύμα της Αγίας Μαρίνας. Τα δάκρυα ευγνωμοσύνης και χαράς πλημμύρισαν τα μάτια τους. Θυμήθηκαν αυτό που τους είχε πει ο σεβαστός γέροντας και ηγούμενος της ομώνυμης Ιεράς Μονής. ” Πηγαίνετε στην Αμερική και εύχομαι η Αγία Μαρίνα να είναι μέσα στο χειρουργείο “. Ουδέποτε λοιπόν απουσίασαν τα θαύματα των Αγίων από τη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, και είθε ο Πανάγαθος Θεός, ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, να μας ενισχύει την πίστη μας με τα θαύματα των Αγίων μας.
Ταις της Αγίας Μαρίνας της Μεγαλομάρτυρος και Πανευφήμου Νύμφης του Χριστού, πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς, Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου