ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ;> 🆘"ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΡΙΑΝΔΡΙΑ;"🆘 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ✝️ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΚΕΛΛΙΩΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

 

                                                                                 Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 4//17.2.2023.

                                                                                                         Ἁγίου Ἰσιδώρου Πηλουσιώτη καί

                                                                                     Ὁσίου Νικολάου τοῦ Στουδίτη καί Ὁμολογητῆ.

                                                                 

                

        Ἀντικατάσταση Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους ἀπὸ τριανδρία ;

                       « Ἑκατοντάχειρες»¹ κατὰ  Ἁγίου  Ὄρους ;

 

                                                          

                          

                                                                                 «Ἔθος ἐγχρονίζον, εἰς νόμον τελεῖ»².

                                                                                          (Συνήθεια ποὺ χρονίζει στὸ τέλος γίνεται νόμος).

 

 

 

Στὴν εἴσοδο τῆς πάλαι ποτὲ διαλαμψάσης «Λαύρας τῶν Καρεῶν»³ δεσπόζει μὲ πολὺ κομπασμὸ ἡ ἐπιγραφή «ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ».

Ὀλιγωρία, ἀμέλεια ἢ ἐσκεμμένη προδοσία ἔφερε τὸ σημερινὸ ἀποτέλεσμα ;  Μὲ τὴν πρόσφατη ἐκ θεμελίων κατασκευὴ τοῦ κτιρίου ποὺ στεγάζεται ἡ ὑπηρεσία ἐκπροσώπησις τῆς Πολιτείας στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀναπαράχθηκε καὶ αὐτὴ ἡ παραπλανητικὴ ἐπιγραφή, ἡ ὁποία σείει ἀλαζονικὰ τὸν δείκτη τῆς χειρός, ὅτι ^. «ἰδοὺ ἡ Νέα Διοίκησις τοῦ Ἁγίου Ὄρους» !

Ἐὰν πλέον ἡ διοικοῦσα ἀρχὴ στὸ Ἅγιον Ὄρος δὲν εἶναι ἡ Ἱερὰ Κοινότης τότε ἔχει χαλκευθεῖ κάτι πολὺ ἀνόσιο. Τὸ αὐτοδιοίκητο τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἔχει πληγεῖ καίρια καὶ ἀπειλεῖται μὲ κατάρρευση. Ἐὰν δὲν ἀποτιναχθῇ ἡ ραστώνη ἀπὸ τοὺς ὑπευθύνους, ἐὰν δὲν «ἐξοριστεῖ» ὁ ὡχαδελφισμὸς καὶ δὲν παρθοῦν ψύχραιμες δυναμικὲς ἀποφάσεις ἀπὸ τοὺς Καθηγουμένους καὶ τοὺς Ἀντιπροσώπους τῶν Ἱερῶν Μονῶν, τότε θὰ ὑπερισχύσει τὸ ὀλέθριο δόγμα «σήκω ἐσὺ νὰ κάτσω ἐγὼ»⁴ καὶ οἱ φόβοι θὰ γίνουν φρικτὴ πραγματικότητα. Ἡ Ἱερὰ Κοινότης θὰ ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ ἄλλη «ἀρχή»; Πρὸς τὸ παρὸν «οὐδεὶς ὁ βοηθῶν οὐδὲ ὁ ἀκροώμενος».⁵ «Τὸ ἀσεβὲς ἔθος ὡς νόμος ἐφυλάχθῃ».⁶

Τὸ ξεφύλλισμα τῆς ἱστορίας φέρει πρὸ ὀφθαλμῶν καὶ εὐθυνῶν τὴν ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανούς , (τὸ 1861), ἀπόπειρα ἐπιβολῆς καὶ ριζικῆς ἀλλαγῆς τῆς διοικήσεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἡ ἐπὶ αἰῶνες ὑπεύθυνη καὶ ἁρμόδια διοικητικὴ ἀρχὴ ποὺ ἦταν ὁ Πρῶτος καὶ τὸ Ἰεροκοινοτικὸ Σῶμα, θεαματικὰ καὶ περιφρονητικὰ καταργεῖται. Στὴ θέση της ἐγκαθίσταται ἡ λεγόμενη τριανδρία, μὲ πρόεδρο τὸν… καϊμακάμη. Ἡ τριανδρία ἀποτελεῖτο ἀπὸ Ἁγιορεῖτες ἐκλεγομένους ἐκ τῶν ἀντιστοίχων Μονῶν ^. Βατοπεδίου, Ἰβήρων, Ξηροποτάμου.  Αὐτὸς εἶναι ὁ περίφημος «Καταστατικὸς Χάρτης τοῦ Χουσνί». Ἐμεῖς ἀπευχόμεθα τὴν ἐπανάληψη τοιούτου γεγονότος, ὅμως ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται ὅταν ὑπάρχει ἐφησυχασμὸς ἢ προδοσία ἢ τυραννία.

Ὁ πολὺς στὴ Θεολογία Ἅγιος Γρηγόριος στηλιτεύει τά περὶ Ἰουλιανοῦ τοῦ αὐτοκράτορος καὶ διώκτου τῆς πίστεως μας στὸν Α΄ πρὸς αὐτὸν λόγο του. Ἀναφέρει ὅτι τὰ ἀξιώματα δὲν ἐδίδοντο στοὺς πιὸ ἀγαθούς, ἀλλὰ σὲ ἀπανθρώπους, καὶ ἕνα κριτήριο ἐλαμβάνετο κατὰ τὴν ἀπονομὴ τῶν ἀξιωμάτων, ἡ παράβασις. Οἱ περὶ τὰ ἀνάκτορα τότε, τόσο πολὺ ὑπερέβαλλαν σὲ ληστεῖες καὶ ἀπληστίες, ὥστε ξεπέρασαν  τοὺς  ἄλλοτε μυθικοὺς ἑκατοντάχειρες γίγαντες, τοὺς κεραυνοφόρους θεούς, τὸν Βρυάρεω, τὸν Κότο καὶ τὸν Γύγη.⁷ Σήμερα μεθοδεύεται ἡ ἐγκατάσταση μιᾶς παράνομης καὶ ἀντισυνταγματικῆς «ἀρχῆς» μὲ τὴν ἐπωνυμία Α.Α.Δ.Ε.( Ἀνεξάρτητη Ἀρχὴ Δημοσίων Ἐσόδων). Χαλκεύεται μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο νέα προσπάθεια ἐπιβολῆς, καταλήστευσης καὶ κατάργησης τοῦ αὐτοδιοίκητου τοῦ Ἀγιωνύμου τούτου Τόπου, μὲ ἐξαιρετικὰ δυσμενῆ ἀπώτερα ἐπακόλουθα.  Πολλὲς δημοσιεύσεις ἄρθρων ⁸ ἔχουν δεῖ τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας ποὺ καταφέρονται ἐναντίον τῆς συγκεκριμένης ἑκατοντάχειρης ἀρχῆς (Α.Α.Δ.Ε.) καὶ καταγγέλουν τὴν ἀντισυνταγματικὴ ὕπαρξή της. Ὅλα αὐτὰ ὡς ἐκ τούτου τὴν ἀποδεικνύουν ἀντισυνταγματικὴ καὶ ἀνύπαρκτη. Τὸ συνταγματικὸ νομοθετικὸ πλαίσιο εἶναι ξεκάθαρο^. «Κάθε διάταξη νόμου ἢ διοικητικὴ πράξη μὲ κανονιστικὸ χαρακτῆρα, ποὺ εἶναι ἀντίθετη πρὸς τὸ Σύνταγμα, καταργεῖται ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς ἰσχύος του».⁹

 

Ἡ ἱστορία καὶ πάλι μᾶς ἀφυπνίζει, μᾶς διδάσκει ^.

Στὶς  4 Ἰανουαρίου 1917 εἰσέρχεται στὸ Ἅγιο Ὄρος - Ἄθω ὁ στρατὸς τῆς Ἀντάντ. Ἡ Ἱερὰ Κοινότης ὑποδεχόταν ἐναλλὰξ  Ἄγγλους καὶ Γάλλους διοικητὰς ποὺ ἐφέροντο αὐστηρὰ ἕως καὶ βάναυσα. Ἐπέβαλλαν λογοκρισία στὴν ἀλληλογραφία, καθὼς καὶ σὲ κάθε ἔντυπο. Οἱ ὅποιες ἄδειες ποὺ ἔπρεπε νὰ παρθοῦν ἔκαναν τὸν βίο ἀβίωτο τῶν  Ἁγιορειτῶν Μοναχῶν.

 

Συνεχῶς συνεκέντρωναν στοιχεῖα, ἄνοιγαν φακέλους γιὰ κάθε μοναχό. Πιὸ βάναυσοι ἦταν οἱ Γάλλοι, όχι ότι οἱ Ἄγγλοι δὲν ὑστεροῦσαν σε βαναυσότητα. Ἀπειλοῦσαν μὲ φυλακὴ καὶ ἐξορία κάθε Ἁγιορείτη ποὺ θὰ τολμοῦσε νὰ ἐλέγξει τίς πράξεις τους. Ἐξόρισαν τὴν Ἱερὰ Ἐπιστασία μὲ τὸν τότε Πρῶτο, καὶ 80 (ὀγδοήκοντα) μοναχούς, τοὺς  ἐπιλέκτους. Ἕνας ἄλλος διοικητής, ὁ Georges Six «ἥρπασε βία» ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ζωγράφου, τὴν 5.3.1917, ἕνα χρυσοκεντημένο λάβαρο, ἐπισημότατο κειμήλιο, δῶρο τοῦ βοεβόδα Μολδαβίας Μεγάλου Στεφάνου στὴ Μονὴ τὸ 1.500, καὶ τὸ «ἀπέστειλεν εἰς Γαλλίαν».¹⁰ Αὐτά, τότε.

Ἄς ἔλθουμε στὸ σήμερα. Πρὸ μηνῶν κάποιοι «ἑκατόγχειρες» ἐπιχείρησαν νὰ ἐπιβάλλουν ἐπὶ τὸν τράχηλον τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, χωρὶς φυσικὰ τὴ σύμφωνη γνώμη τους, πλέον τῶν ἑκατὸν ἀστυνομικῶν. ( Τί περίεργο ! Πάλι ἐδῶ τὸ ἑκατό-ἑκατοντάχειρες...).... Γιὰ ποιό λόγο τέτοια ἀστυνόμευση ; Θὰ ἐπαναληφθοῦν τὰ τότε; Τώρα τί ;  Ἐξορίες μοναχῶν μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες ; Καὶ σὲ ἀριθμό ; Πάνω ἀπὸ 80 (ὀγδοήκοντα) καὶ 100 (ἑκατό) ;

 

Ἐὰν δὲν ληφθοῦν σοβαρὰ τὰ προαναφερθέντα, θὰ ἐπακολουθήσουν συμφορὲς ἀπρόβλεπτες στὸν Ἅγιο αὐτὸ Τόπο^.  ἡ καταπίεση πού αὐξάνεται καθημερινὰ καὶ θὰ ὀξυνθῇ μελλοντικά, θὰ εἶναι ἀφόρητη. Θὰ ἀποσυντονίσει τοὺς μοναχοὺς ἀπὸ τὸ κύριο ἔργο τους, ποὺ εἶναι ἡ προσευχή... Μήπως ἐπιδιώκουν καὶ αὐτὸ; Τὴν ἀποπνευματικοποίηση, ἄρα καὶ τουριστικοποίηση τοῦ Ἀγίου  Ὄρους;

«Γίγαντες ἑκατοντάχειρες» ὑπῆρξαν κατὰ καιρούς. Μὲ δριμύτητα καταγγέλει ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης ἕναν σύγχρονό του ^. «Ὁ ἀσεβέστατος Γιγάντιος ἀπέδωσε στοὺς ἐξαθλιωμένους ἀγρότες εὔσχημη συκοφαντία, ποὺ ἀφοροῦσε τάχα κλοπὴ κάποιων φόρων καὶ εἰσφορῶν».¹¹ Ἐμεῖς, σὰν Ἁγιορεῖτες Πατέρες, δὲν μποροῦμε νὰ περιμένουμε ἀπὸ ξενόφερτες «ἀρχές» (ὅπως  ἡ Α.Α.Δ.Ε.) κάτι ὠφέλιμο γιά τόν Τόπο. Δὲν μποροῦμε νὰ περιμένουμε κάτι καλὸ ἀπὸ τοὺς Χριστιανοκατήγορους.¹² Ἀναφέρουμε ὡς παράδειγμα πραγματικὸ γεγονὸς ποὺ φορολογούμενος πλήρωσε πρόστιμο περίπου διακοσίων πεντήκοντα εὐρώ, διότι κατέθεσε στὴ συγκεκριμένη «ἀρχή» ( Α.Α.Δ.Ε.) μισὸ εὐρώ ( ! ) παραπάνω ἀπ' ὅτι ἔπρεπε!!! Ἡ ἐποχὴ ( καὶ ἡ ... «ἀρχή») τοῦ παραλόγου σ' ὅλο της τὸ μεγαλεῖο !!! Οἱ «ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες» αὐτὲς εἶναι ἀχόρταγες, «πίθος τετρημένος» (πιθάρι τρύπιο) πού ποτέ δέν γεμίζει.¹³. Εἶναι σύγχρονες Σολομώντειες βδέλλες, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ποῦν ποτὲ «ἱκανόν» (φθάνει).¹⁴ Τί ἔχουν νὰ πάθουν οἱ Ἁγιορεῖτες Μοναχοὶ ἐὰν ἀναγκαστοῦν νὰ διατηροῦν λογιστικὰ κατάστιχα ( ὅπως τιμολόγια κ.ἄ. ) γιὰ πενταροδεκάρες ; Ἄς ἀναλογιστοῦμε τί περιμένει τὸν Τόπο, ἂν τελικῶς οἱ ὑπεύθυνοι ἐν Ἁγίῳ Ὅρει συγκατατεθοῦν μὲ τὴν ἐγκατάσταση ἐνταῦθα, αὐτοῦ τοῦ συνταγματικῶς ἀνύπαρκτου μορφώματος.

 

Σύμφωνα μέ  τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος μὲ ἐπικορωνίδα :

«Εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδας» καὶ τὸ

Ἄρθρο 105, «Καθεστὼς τοῦ Ἁγίου Ὄρους»,  διασφαλίζεται τὸ Αὐτοδιοίκητο τοῦ Αγίου Ὄρους, τὸ ὁποῖο ἀναλύεται καὶ ἐκφράζεται μέσῳ τῶν 188 ἄρθρων τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους  (Κ.Χ.Α.Ο) τοῦ 1924, τό ὁποίο  καὶ ἐπικυρώθηκε ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Πολιτείᾳ  μέ τό Νομοθετικό  Διάταγμα  (   τῶν 44 ἄρθρων )   τῆς 10^ης   Σεπτεμβρίου 1926.

 Ἐκ τοῦ Νομοθετικοῦ Διατάγματος, στὸ Κεφάλαιο Α΄ :

«Πλεονεκτήματα καὶ ἀσυδοσίαι  Ἁγίου Ὄρους»,

Ἄρθρο 2 ἀναφέρεται κατὰ λέξη ὅτι : «Τὸ Ἅγιον Ὄρος κέκτηται πλεονεκτήματα τελωνειακὰ καὶ φορολογικά».

α) Τὰ τελωνειακὰ συνίστανται.......Ὁ ἔλεγχος τῆς ἀτελείας ταύτης καθορισθήσεται....μεταξὺ τοῦ Ὑπουργείου.... καὶ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος,

β) Τὰ φορολογικὰ πλεονεκτήματα τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι τὰ ἀκόλουθα:

1) Τὰ ἐν Ἄθῳ παραγόμενα προϊόντα ἀπαλλάσσονται παντὸς φόρου ἐγγείου καθαρᾶς προσόδου ἢ ἅλλου ἀμέσου τοιούτου,

2) Ἡ μεταβίβασις καὶ τὰ εἰσοδήματα πάσης περιουσίας, εὑρισκομένης ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, ἀπαλλάσσονται παντὸς φόρου. Τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπολαύσουσι καὶ οἱ χειροτέχναι (σ.σ. ἐργόχειρα Ἁγιορειτῶν μοναχῶν)),...... ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους,

3) Οἱ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἐγκαταβιοῦντες μοναχοὶ ἀπαλλάσσονται φόρων.....  καθορισθήσεται ...... μεταξὺ τοῦ Ὑπουργείου .... καὶ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος και

4) Πᾶσαι αἱ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει συμβάσεις αἱ ἀφορῶσαι.......ἀπαλλάσσονται τελῶν χαρτοσήμου.

Στὸν Κ.Χ.Α.Ο., Τμῆμα Α΄, Γενικόν, Κεφάλαιον Α'

«Σύστασις τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ σχέσεις αὐτοῦ πρὸς τὴν Πολιτείαν καὶ Ἐκκλησίαν»,

Ἄρθρο 4, ἀναφέρεται:  «Οὐδέποτε οὐδὲν τῶν ἐν τῷ Ἄθῳ Ἱερῶν Σκηνωμάτων δύναται νὰ ἐκτραπῇ τοῦ ἀρχικοῦ αὐτοῦ προορισμοὺ καὶ μετασχηματισθῇ ταῖς κοσμικαῖς χρείαις». Ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἀπαγορεύεται ρητῶς νά μετασχηματισθούν  μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο οί Ἁγιορείτες  Μοναχοί  σὲ  κοσμικούς ἐμπόρους .... (σ.σ. δηλαδή συναλλαγὲς μὲ κρατικὲς οἰκονομικὲς ὑπηρεσίες, λογιστές, χρήσῃ τιμολογίων , φορολογικῶν δηλώσεων κ.λπ.).

 Ἐπίσης, τὰ ἄρθρα 12, 13 ἐπισφραγίζουν νομικῶς τὰ ὡς ἄνω τεθέντα καὶ συγκεκριμένα: Ἄρθρο 12 : «Τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀπολαύει, κατὰ τὰ ἀνέκαθεν κρατοῦντα, εἰδικῶν προνομίων καὶ ἀσυδοσιών, ὡς ταῦτα συγκεκριμένως διατυποῦνται ἐν διατάξεσι τοῦ παρόντος Καταστατικοῦ Χάρτου», καί  

Ἄρθρο 13 : «Ἡ διαχείρισις τῆς καθόλου περιουσίας τῶν ἱερῶν μονῶν ἀνήκει τῇ ἐπιμελείᾳ τῆς ἐν ἑκάστῃ τούτων μοναζούσης ἀδελφότητος». Ἐπίσης, ἄξιο μνείας καὶ τό

Ἄρθρο 168, Κεφάλαιον ΙΑ΄, Γενικαί Διατάξεις : «Πάντα τὰ ἐξαγόμενα ἐξ Ἁγίου Ὄρους δασικὰ προϊόντα καὶ μή, ἐξάγονται ἄνευ φορολογίας ὑπὸ τοῦ Κράτους» και «Ἐπιτάξεις ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἐνεργοῦνται μόνον ἀποφάσει τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος».

 Ἰδιαίτερης βαρύτητας εἶναι, ἐπίσης, καὶ τὰ ἄρθρα 170, 181, 187 και 188.  Συγκεκριμένα :

Ἄρθρο 170 : «Ἡ ἁλιεία ἐν Ἁγίῳ Ὄρει διὰ τὴν συντήρησιν τῶν μοναχῶν αὐτοῦ εἶναι ἐλευθέρα καὶ ἀπηλλαγμένη πάσης φορολογίας»,

Ἄρθρο 181 : «Πᾶσα ἡ ἀκίνητος περιουσία τῶν ἱερῶν Μονῶν εἷναι ἀπολύτως ἀναπαλλατρίωτος ὡς πρᾶγμα θείῳ δικαίῳ»,

 Ἄρθρο 187 : «Πᾶσα διάταξις, ἀντικειμένη εἰς τὸν παρόντα καταστατικὸν χάρτην, δὲν δύναται νὰ ἔχῃ ἰσχὺν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει» και

 Ἄρθρο 188 : «Ὁ παρὼν καταστατικὸς χάρτης τίθεται ἐν ἰσχύϊ ..... Ἀπορρέει δὲ ἐκ τῶν αὐτοκρατορικῶν χρυσοβούλλων τε καὶ τυπικῶν, Πατριαρχικῶν Σιγιλλίων, Σουλτανικῶν Φιμανίων, ἰσχυόντων Γενικῶν κανονισμῶν καὶ ἀρχαιοτάτων Μοναχικῶν θεσμῶν καὶ Καθεστώτων…..».

Κλείνουμε μὲ τὴν παράγραφο 4 τοῦ

Ἄρθρου 120 τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος , Ἀκροτελεύτια διάταξη: «…..Ἡ τήρηση τοῦ Συντάγματος ἐπαφίεται στὸν πατριωτισμὸ τῶν Ἑλλήνων, ποὺ δικαιοῦνται καὶ ὑποχρεοῦνται νὰ ἀντιστέκονται μὲ κάθε μέσο ἐναντίον ὁποιουδήποτε ἐπιχειρεῖ νὰ τὸ καταλύσει μὲ τὴ βία».

 

Ἄς θυμηθοῦμε καὶ τὸ θλιβερὸ παράδειγμα τῆς ἰδιόκτητης νήσου ποὺ ἀνήκει στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας, τῆς «Κυρά-Παναγιᾶς» ( ἢ «Πέλαγος»). Τὸ νησὶ αὐτὸ εὑρίσκεται στὶς Βόρειες Σποράδες, δίπλα ἀπὸ τὴν Ἀλόννησο. Τὸ εἶχε ἀγοράσει ὁ κτίτορας τῆς Μονῆς Ἅγιος Ἀθανάσιος γιὰ λογαριασμό της. Τὸ ἀγοραστήριο συμβόλαιο ὑπάρχει ἕως σήμερα. Δυστυχῶς, πρὸ ἐτῶν συνεφώνησαν οἱ Λαυριῶται στὴ γνώμη πολιτικῶν παραγόντων, νὰ χαρακτηρισθεῖ ὡς «οἰκολογικό πάρκο» ( δίκτυο Natura ), μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς προστασίας του. Ἔκτοτε ξεκίνησε ἡ ἀπίστευτη περιπέτεια, ἡ ταλαιπωρία καὶ ὁ διασυρμὸς στὰ δικαστήρια τῆς κυριάρχου Μονῆς. Πλειάδα «αὐτεπαγγέλτων» μηνύσεων καὶ ἀγωγῶν ἀπὸ διάφορες ὑπηρεσίες (Λιμεναρχεῖο, Ἀρχαιολογία, κ.ἄ.), «σὰν σφῆκες ποὺ ξεχύνονται χωρὶς νὰ τίς πειράξει κανεὶς,  χτυποῦσαν μὲ τὸ πικρὸ κεντρί τους»¹⁵, (τίς μηνύσεις τους), τούς ἀδικημένους μοναχούς, καταταλαιπώρησαν τὸ Μοναστήρι γιὰ πολλὰ χρόνια. Αἰτίες καὶ ἀφορμὲς ἦταν μικρές, ἁπλές, ἀσήμαντες, ἀλλὰ ἀναγκαῖες μικροεπεμβάσεις ἀποκατάστασης (οἰκοδομικὲς ἐργασίες) ὑπό τῆς κυριάρχου Μονῆς. Ἔτσι τὸ ἕως πρότινος ἰδιόκτητο νησί, ἔγινε ὁ τιμωρὸς τῆς κυριάρχου του (Μονῆς), ἡ ὁποία ἀπεμπόλησε καὶ δὲν σεβάστηκε τὸ προηγούμενο ἰδιοκτησιακὸ καθεστώς, ἐμπιστεύτηκε τοὺς ἄθεους καὶ ἀντίχριστους, οἱ ὁποῖοι χρησιμοποιοῦν τίς λέξεις  μὲ ἄλλη ἔννοια. Ἡ πολυδιαφημιζόμενη ἀπ' αὐτοὺς λέξη «προστασία», μεταφράζεται στὰ ἀντίθετά της ^. δουλεία, ἐπικυριαρχία, ἐκμετάλλευση, ἁρπαγὴ περιουσιῶν, κειμηλίων καὶ ἀρχαιοτήτων. Θὰ πρέπει νὰ μὴν ξεχνᾶμε ὅτι στὴ γλῶσσα τῆς διπλωματίας τὸ ναὶ σημαίνει ἴσως καὶ τὸ ἴσως ἰσοδυναμεῖ μὲ τὸ ὄχι.  Ἄς  θυμηθοῦμε ^.  Ἔλεγαν «Εἰρηνευτικὴ ἀποστολή στὸ Κόσσοβο». Ἡ πραγματικότητα καὶ ἡ κατάληξη : ἀπάνθρωποι βομβαρδισμοὶ στὴν ὁμόδοξη Σερβία !

Τὰ ἴδια, δυστυχῶς, θὰ ὑποστεῖ τὸ Ἅγιον Ὄρος ἐὰν παραχωρηθεῖ ἢ ὑποκύψει στὶς ὁποιεσδήποτε ξενόφερτες, ὕποπτες «ἀρχὲς» μὲ ἠχηρὰ ὀνόματα ὅπως τῆς Α.Α.Δ.Ε. ἢ τῆς Οὐνέσκο. Δυστυχῶς καὶ ἐνταῦθα ὑπάρχουν «οἱ μὲν ἀνοίγοντες τὰ βλέφαρα...οἱ δὲ πονηροὶ κλείοντες τοὺς ὀφθαλμούς».¹⁶  Τοὺς δέ τελευταίους, ἴσως «ξυπνήσει», ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, ὁ τῆς Θεολογίας ἐπώνυμος ^. «παραμέρισε τὴν προβειὰ καὶ κύτταξε τὸν λύκο ποὺ κρύβεται ἀπὸ κάτω».¹⁷

 

Ἐν κατακλεῖδι ἀναφέρουμε τὰ μείζονος σημασίας θέματα μὲ τὰ ὁποῖα ἀσχοληθήκαμε  :

α) Θὰ πρέπει ἡ ἐπιγραφὴ τοῦ κτιρίου ἐκπροσώπησης  τῆς Πολιτείας στὶς Καρυὲς νὰ γίνει ὅπως εἶναι τὸ σωστό : «Πολιτικὴ διοίκηση  Ἁγίου Ὄρους», ἐν ἀντιδιαστολῇ πρὸς τὴν κύρια -βάσει Κ.Χ.Α.Ο.-  διοίκηση τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ εἶναι ἡ Ἱερὰ Κοινότης, καὶ σὲ ἔκτακτα καίρια θέματα, οἱ Καθηγούμενοι τῶν Μονῶν μὲ τοὺς ἀντιπροσώπους αὐτῶν ( ἡ λεγόμενη Διπλὴ Σύναξις). Ἄς προστεθεῖ ὅτι ὁ Πολιτικὸς Διοικητὴς, ὅταν προσκληθεῖ σὲ κάποια Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος, δὲν ἔχει ψῆφο ἐπὶ τῶν θεμάτων ποὺ τίθενται.*

 

β) Ἡ ἐπὶ πλέον τῶν ἑκατὸ ἀστυνομικῶν παρουσία ἐν Ἁγίῳ Ὄρει μόνο προβλήματα θὰ συσσωρεύσει παρὰ θὰ ἐπιλύσῃ.

γ) Ἡ ἐμφάνιση καὶ ἡ δολίως ἐπιχειρούμενη ἐγκατάσταση τῆς νέας «ἀρχῆς» (Α.Α.Δ.Ε.), καὶ ἡ τυχὸν ἐπιβολὴ  τῆς Οὐνέσκο ἐπὶ τοῦ Ἄθωνος, θὰ εἶναι ὁ παρ' ἀρχαίοις ὀλέθριος λάβυς, ὁ διπλοῦς ἀμφίστομος πέλεκυς, καταφερόμενος ἐπὶ τοῦ τραχήλου τοῦ Ἁγίου τούτου Τόπου, τὸν ὁποῖον θὰ φέρει σὲ κατάσταση κατάρρευσης καὶ πνευματικῆς παρακμῆς....

 

Οἱ μέχρι τοῦδε προφορικὲς διαμαρτυρίες μας εὐελπιστοῦμε νὰ τελεσφορήσουν πρὸς ὄφελος τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Διά νὰ μὴν εἴμεθα συνυπεύθυνοι ἐνώπιον τῆς Κυρίας μας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας  καὶ τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως, καθώς  καὶ τῆς ἱστορίας τοῦ Ἁγίου Τόπου μας, προβήκαμε σ' αὐτὴ τὴ γραπτὴ ἐναγώνια διαμαρτυρία.

 

Ποιοῦμε ἔκκληση πρός τους ἰθύνοντες, ὅπως λάβουν  ὑπόψιν σοβαρὰ καὶ ὑπεύθυνα τά ἀνωτέρῳ προβλήματα, πρὸς ἀποφυγὴν χειροτέρων ἐπιπτώσεων ἐπὶ τοῦ Ἀγιώνυμου Τόπου.

 

Εὐχόμεθα ὁ ἦχος τῶν λόγων μας νὰ συναντήσει εὐήκοους ἀποδέκτες. Νὰ μὴν εἶναι ὑστερόφωνος ἀντίλαλος, φωνή ποὺ χτυπᾶ στὰ βράχια καὶ ἐπιστρέφει ἄπρακτος.¹⁸

 

 

 

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΕΛΛΙΩΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

 

 

 

 

 

__________

* Νομοθετικὸ Διάταγμα τῆς 10 Σεπτ. 1926, Περὶ Καταστατικοῦ Χάρτη Ἁγίου  Ὄρους, Κεφ.Β΄,

Ἄρθρο 4 :  «Ὁ Πολιτικός Διοικητὴς τοῦ Ἁγίου Ὄρους…..  παρακάθηται δὲ εἰς τὰς συνεδριάσεις τῆς Κοινότητος, ὁσάκις κληθῇ ὑπ᾿ αὐτῆς,…… ἀλλ᾿ ἔχει συμβουλευτικὴν  μόνον  ψῆφον».

 

 

 

 

 

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

 

1. Ἁγίου Γρηγ.Θεολ. ΕΠΕ, Τόμ.3 σελ.210.	2. ἔ.ἀ. 10,92.
3.Δωροθέου μοναχού. Το Ἅγιον Ὄρος.Ἐκδόσεις Τέρτιος, Τόμ.Α΄, σελ.36.	4. Ἀλεξάνδρου Λαυριώτου. Ἀγῶνες καί θυσίες 1850-1855. Ἔγγραφα σελ.23.
5. ἔ.ἀ.	6.Σοφ.Σολ.14,16.
7.Ἁγ.Γρηγ.Θεολ.ΕΠΕ 3ος σελ.210 και 164.	8. https://www.protothema.gr/greece/article/681660/adisudagmatiki https://www.konstantakopoulos.gr/7493/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%B7- , http://www.konstantakopoulos.gr/7490/%ef%bb%bf%ce%b7-
9. Ἄρθρο 111 τοῦ  Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, παρ.1	10.Δωροθ.μον.Τό  Ἅγ. Ὄρος ἔ.ἀ.σελ.193-194
11. Ἁγ. Ἰσιδ.Πηλουσ., Βιβλίο 1, σελ.429.	12. Ἁγ.Γρηγ.Παλαμᾶ, ΕΠΕ Τόμ.2, σελ.595.
13.Πρβλ.Παροιμ.23,27	14. Παροιμ.24,50 (30,12)
15.Ἁγ.Γρηγ.Παλαμᾶ, ΕΠΕ Τόμ.11, σελ.67	16.Ἁγ.Γρηγ.Παλαμᾶ, ΕΠΕ, Τόμ.1, σελ.461
17.Ἁγ.Γρηγ.Θεολ.ΕΠΕ, Τόμ.10,σελ.175	18.Πρβλ. Ἁγ.Γρηγ.Θεολ.,ΕΠΕ,Τόμ11, σελ.53.