Τα «κουρέλια» του ΣΥΡΙΖΑ και η «κουρελού» της εξουσίας κρατάνε ακόμα...

http://www.antinews.gr/action.read/politiki/ta-kourelia-tou-suriza-kai-i-kourelou-tis-eksousias-kratane-akoma-/2.132794

Της Κρινιώς Καλογερίδου

Ένας νοήμων και αντικειμενικός παρατηρητής δε θα δίσταζε να αναγνωρίσει δια γυμνού οφθαλμού την οικονομική ζημιά που προκάλεσε στον τόπο η κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς Αριστερά (ζημιά που έχει αποτιμηθεί απ' τα πιο έγκυρα ευρωπαϊκά χείλη σε 200 δισ. ευρώ τουλάχιστον) διαβάζοντας αποκλειστικά και μόνο τα δημοσιευμένα οικονομικά στοιχεία της ΔΕΗ.

Εκεί θα έβλεπε με οδυνηρή έκπληξη πως το έλλειμμά της έχει φτάσει ήδη τα 903,7 εκ. ευρώ, πράγμα που δικαιολογεί απόλυτα την εικόνα κατάρρευσης την οποία παρουσιάζει λόγω της κακής διαχείρισης και του τεράστιου όγκου των προβληματικών δανείων.

Με το δεδομένο αυτό θα αντιλαμβανόταν και τη δυσκολία που έχει η ομαλή αποκρατικοποίηση του δημόσιου αυτού οργανισμού, αφού δύσκολα θα δεχθεί ένας αγοραστής να καλύψει το επενδυτικό κενό το οποίο έχει δημιουργηθεί και θέτει σε κίνδυνο εκτροχιασμού τον δημοσιονομικό σχεδιασμό της κυβέρνησης, υπό το πρίσμα των υποχρεωτικών πλεονασμάτων (ένα ακόμα επίτευγμα του κ. Τσίπρα) μέχρι το 2060...

Δυστυχώς, όμως, δεν είναι μόνο αυτά που θα έπεφταν αβίαστα στην αντίληψη ενός ουδέτερου παρατηρητή, αφού έγιναν από καιρό πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες κι άλλες ωρολογιακές βόμβες γύρω απ' την πώληση της ΔΕΗ. Έγινε γνωστό, για παράδειγμα, ότι οι λιγνιτικές μονάδες της Μελίτης (Φλώρινα) και της Μεγαλόπολης (Αρκαδία) παρουσιάζουν πτώση του τζίρου τους κατά 200 εκατ. ευρώ, πριν καν πουληθούν!..

Για το λόγο αυτό, άλλωστε, είχε βγάλει ανακοίνωση ο ορκωτός λογιστής τηςErnst&Young(EN) - προ του κινδύνου κατάρρευσής τους - να προειδοποιήσει και μάλιστα ενυπόγραφα, παρατηρώντας:

''Ύπαρξη ουσιώδους αβεβαιότητας, η οποία ενδεχομένως θα εγείρει σημαντική αμφιβολία σχετικά με τη δυνατότητα της εταιρείας και του ομίλου να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους''

Ωστόσο αυτά τα δυσοίωνα συμπεράσματα δε φαίνεται να θορύβησαν την κυβέρνηση η οποία ακούει μόνο ό,τι ηχεί ευχάριστα στα αυτιά της, έστω κι αν είναι κάτι πρόσκαιρο ή επιδερμικό που την κάνει, σε τελική ανάλυση, να στρουθοκαμηλίζει.

Ένα τέτοιο παράδειγμα, που εκτιμήθηκε υπέρ το δέον θετικά από τους κυβερνώντες, ήταν η ανάλυση τηςS&Pπου ''βλέπει'' ομαλή ρευστότητα για 12 μήνες, στην περίπτωση της ΔΕΗ, χωρίς ωστόσο να περιμένει σημαντική βελτίωση της οικονομικής της απόδοσης μέχρι το τέλος του έτους.

Αλλά όλα αυτά είναι λεπτομέρειες που προσδοκά να αντιμετωπίσει - εν ευθέτω χρόνω - ο κ. Τσίπρας. Και ο εύθετος χρόνος είναι αυτός μετά τις καλένδες, με νωπή εντολή ανανέωσης της αριστερής διακυβέρνησης!..

- Τι; Ξαφνιάζεστε; Μα γιατί;

Παρά τη δημοσκοπική κατηφόρα που προοιωνίζεται την απώλεια της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του ξορκίζουν το ενδεχόμενο της ήττας και συνεχίζουν να κάνουν όνειρα για μια νέα τετραετία!.. Μόνο που τους προβληματίζει ακόμη η κεντρική γραμμή της πολιτικής τους με βάση τα τελευταία δεδομένα.

Και τους προβληματίζει γιατί πέρασε ανεπιστρεπτί ο καιρός των αφηγημάτων και των καταγγελιών των κυβερνήσεων του παρελθόντος. Το πρόσχημα του ''αντιμνημονίου'' έληξε άδοξα από τα τέλη ακόμα του 2015, όπως έληξε και η μετέπειτα ''αντιπολιτική'' προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ, που κατηγορούσε ως κλέφτες τους πολιτικούς των παλιών αστικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία), έχοντας πετάξει προηγουμένως την ''αντισυστημική προβιά'', για να φορέσει τον μανδύα του Αμερικανόφιλου και του ρεαλιστή φιλοευρωπαίου...

Κάποιος θα έλεγε, λογικά, πως - έχοντας απωλέσει το μεγαλύτερο μέρος των ''πυρομαχικών'' τους και μετά τα ολέθρια λάθη που έκαναν - οι κυβερνώντες θα αντιμετώπιζαν σοβαρό πολιτικό πρόβλημα μετά τη διάλυση της συμμαχίας με τον Καμμένο, ο οποίος αποτελούσε τη συγκολλητική ουσία που κρατούσε δεμένη με την εξουσία την κυβέρνηση-''κουρελού'' του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Όμως τα λογικά αίτια δεν οδηγούν πάντα σε λογικά αποτελέσματα, ειδικά σε θέματα... ''μικροπολιτικής''. Με το ενδεχόμενο λοιπόν αυτό ως πιθανολογικό, βρεθήκαμε προ μιας ανεστραμμένης πραγματικότητας, προσαρμοσμένης θαυμάσια στη ρήση των στωικών φιλοσόφων ''ουδέν κακόν αμιγές καλού''...

Το ''κακό'' της διάλυσης της συμμαχίας Τσίπρα-Καμμένου αποκαταστάθηκε περιέργως γρηγορότερα του αναμενομένου. Κι αυτό γιατί το κόψιμο κάθε γέφυρας ικανοποίησε τους αριστερούς στην κυβέρνηση και το κόμμα, που δεν έκρυβαν από καιρό τη δυσανεξία τους στις διαφοροποιήσεις του Καμμένου σε κομβικής σημασίας για την Αριστερά θέματα.

Κάποιοι απ' αυτούς, μάλιστα, είχαν προτείνει δια των Μέσων - ως καλύτερη λύση - τη συμμαχία με την Κεντροαριστερά(Πάνος Σκουρλέτης, Δημήτρης Τζανακόπουλος, Νίκος Φίλης, Χριστόφορος Βερναρδάκης, Νίκος Βούτσης κλπ). Όμως αυτό έμεινε ''όνειρο θερινής νυκτός'', όνειρο που δεν καρποφόρησε λόγω της...''αδελφοποίησης'' του Τσίπρα με τον Καμμένο...

Και η πλειάδα ωστόσο των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος έδειξε μάλλον ν' ανακουφίζεται, ειδικά αυτοί που αυτοαποκαλούνται ''ριζοσπάστες'' και αιμοδοτούσαν χρόνια τον ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι που τον έφεραν στην εξουσία. Σ' αυτούς είναι ενταγμένοι οι ''αντιδεξιοί'' ψηφοφόροι που ψήφιζαν πάντα το αντίπαλο αριστερό δέος της Νέας Δημοκρατίας.

Με ''συμμάχους'' αυτούς ο Τσίπρας ξεπέρασε ομαλά το πρώτο διάστημα το μελόδραμα του διαζυγίου με τους ΑΝΕΛ κι έφτιαξε την καινούρια ''κουρελού'' του με τα ''κουρέλια'' που του απέμειναν. Ο Καμμένος, παρά τις αντιδράσεις του, του άφησε ''δώρο'' έξι βουλευτές του (Έλενα Κουντουρά, Β. Κόκκαλη, Κατερίνα Παπακώστα, Θαν. Παπαχριστόπουλο, Σπ. Δανέλλη και Κ. Ζουράρι), οι οποίοι - αφού έγιναν, στην αρχή, ανεξάρτητοι - ''προσχώρησαν'' στον ΣΥΡΙΖΑ και έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση για ανανέωση της κυβερνητικής της θητείας.

Η ''κουρελού'' της εξουσίας αποκαταστάθηκε γρήγορα σ' ένα πιο συμφιλιωτικό πλέγμα από ριζοσπάστες διεθνιστές, ορκισμένους μισοδημοκράτες, που τον Ιούνιο του '18 είχαν πανηγυρίσει έξαλλα τη ''συμφωνία των Πρεσπών'' σαν ''διεθνιστικό άθλο'', μαζί με μια πλατιά μάζα προοδευτικών (Μπίστης και σια...) του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ (κάποιοι απ' τους οποίους ήταν δηλωμένοι ρωσόφιλοι) απ' την εποχή της δεύτερης πρωθυπουργίας του Σημίτη ακόμα (2000-3).

Στην νέα κυβέρνηση Τσίπρα (''κυβέρνηση Πολάκη'', κατ' άλλους, ως προς το ήθος της) προστέθηκαν, αργότερα, οι συμπαθούντες τον ΣΥΡΙΖΑ φιλελεύθεροι ''αστοί'' του ''Ποταμιού'' (γνωστοί ως ''αντιεθνικιστές'', με αφορμή το ''Μακεδονικό'') και στελέχη από το ΚΙΝΑΛ (που εκδήλωναν μια μόνιμη γκρίνια για την προσέγγιση του κόμματός τους με τη Ν.Δ).

Στα στελέχη των ΑΝΕΛ (Κουντουρά, Κουίκ, Ζουράρις), που μπήκαν με το δεξί στην αριστερή νέα κυβέρνηση, προστέθηκαν μια καινούρια κι ένας παλιός, οι γνωστοί ''Καραμανλικοί'' Κατερίνα Παπακώστα (γνωστή ως ''αντιμετανάστρια'') και Δημήτρης Παπαγγελόπουλος (γνωστός για τις παρεμβάσεις του στη δικαστική ιεραρχία και τη διαμεσολάβησή του στον πρωθυπουργό για την τοποθέτηση της κ. Θάνου στην Επιτροπή Ανταγωνισμού)...

Με αυτά τα νέα δεδομένα και πλάτες που τον στηρίζουν ακόμα στη Βόρεια Ελλάδα (Ιβάν Σαββίδης) ώστε να τον βοηθήσουν να κατευνάσει μέχρι τις εκλογές τα οξυμένα πνεύματα των Μακεδόνων λόγω της προδοσίας στις Πρέσπες, ο Τσίπρας υποδέχτηκε τελευταία (ως νέο υπουργό Τουρισμού) τον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς Θανάση Θεοχαρόπουλο (ο οποίος διέσπασε προηγουμένως το ίδιο του το κόμμα, για να πάει στον ΣΥΡΙΖΑ).

Ο χαμαιλέων πρωθυπουργός, που δικαιούται να πάρει το Νόμπελ του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, της ψευτιάς και της πολιτικής εξαπάτησης, έδειχνε χαμογελαστός, ανακουφισμένος βλέποντας την κυβέρνηση-κουρελού να κρατάει ακόμα και ''να κάνει παιχνίδι'' μόνος του προσαρμοσμένο στα μέτρα του και τις κουτοπονηριές του.

Σε μια από αυτές, που ήρθε στο φως της επικαιρότητας με συνοδευτικά φωτογραφικάενσταντανέ του Αυγούστου απ' τη θαλαμηγό του εκλιπόντος εφοπλιστή Παναγόπουλου, εικονίζεταιο ηγέτης της πρώτης φοράς Αριστερά (που παριστάνει πως πολεμά τις ελίτ και ''υπερασπίζεται'' τους πολλούς σανοφάγους συμπατριώτες του), να ρεμβάζει το πέλαγο ανέμελος και χαμογελαστός μαζί με την οικογένειά του...

''Σίγουρα δείχνει ξένοιαστος, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να είναι πολυμήχανος και στις διακοπές του. Δεν αποκλείεται από τότε ακόμα να σκάρωνε το 'πράσινο όνειρο' της 'Προοδευτικής συμμαχίας', την ώρα που ο αέρας μύριζε θάνατο κι αποκαΐδια απ' την εκατόμβη στο Μάτι...'', σκέφτομαι με πικρό μορφασμό και γυρίζω σελίδα στο διαδίκτυο αηδιασμένη...