(Ανανεωμένο) Ο λαός λέει «ο νεκρός δεδικαίωται». Όταν κάποιος πεθαίνει ασφαλώς τα περισσότερα που μπορεί κάποιος να πει είναι καλά. Αφήνει στην άκρη τα άσχημα, κρύβει τα «μαύρα», ασχολείται με την προσφορά του νεκρού κι όχι με τη ζημιά που έκανε.
Ως εκ τούτου ο θάνατος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη δεν προσφέρεται για τη σφοδρή κριτική που ασκούσαμε κι εμείς εδώ από το Antinews.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μητσοτάκης ήταν ο τελευταίος εκ των μεγάλων πολιτικών που σημάδεψαν τη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου. Όχι μόνο γιατί έζησε έναν αιώνα ταραγμένο, όχι μόνο γιατί έβγαλε δύο παιδιά πολιτικούς πρώτης γραμμής. Όχι μόνο γιατί αποφάσεις του ιδίου καθόρισαν την πορεία της Ελλάδας. Αλλά και γιατί αν θέλουμε να λέμε την αλήθεια, πολιτικοί σαν τον Μητσοτάκη, σαν τον Καραμανλή ή σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου σπανίζουν.
Δεν κάνουμε καμιά εξομοίωση. Ο καθένας έχει τους οπαδούς του, τους εχθρούς του, τους επικριτές του. Ήταν, όμως, μεγάλοι πολιτικοί γιατί τόλμησαν να πάρουν και μεγάλες αποφάσεις, όχι σαν τα σημερινά μειράκια της πολιτικής που τρέμουν τον ίσκιο τους ή που τσακώνονται για το ποιος θα έχει καλύτερη θέα από τα καφέ του Κολωνακίου. Και πολιτικοί σαν τους τρεις παραπάνω και βεβαίως παλαιότερα τον Βενιζέλο, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Πλαστήρα, τον Παπάγο, τον Κανελλόπουλο, τον Στεφανόπουλο δεν υπάρχουν σήμερα. Σκιές είναι, σκιές θα μείνουν όσο δεν τολμούν να γίνουν ηγέτες στις κρίσιμες στιγμές της πατρίδας.
Τι να πει κανείς π.χ. για τον Τσίπρα; Πώς μπορεί να συγκριθεί ακόμη και με τον Μητσοτάκη; Ιεροσυλία…
Ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ φεύγει πλήρης ημερών και αισθανόμενος όπως ο ίδιος έλεγε, δικαιωμένος. Πίστευε ότι αν είχε ακουστεί περισσότερο την περίοδο 1990-1993 όταν κι έγινε πρωθυπουργός, αν είχαν γίνει οι μεταρρυθμίσεις που ο ίδιος πίστευε δεν θα έφτανε η Ελλάδα στη σημερινή κατάντια. Και ίσως να είχε δίκιο, όμως, η ιστορία δεν γράφεται με αν.
Ο Μητσοτάκης είχε επίσης το θάρρος να παραδεχθεί ότι έκανε το μεγάλο λάθος της ζωής του με την Αποστασία. Με τα περίφημα Ιουλιανά που έστρωσαν το δρόμο στην πολιτική ανωμαλία και τη Χούντα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε πει ότι αν γύριζε το χρόνο πίσω θα έκανε διαφορετικά πράγματα, θα έπαιρνε άλλες αποφάσεις. Είχε πει ότι προχώρησε στην Αποστασία γιατί πίστευε ότι θα έσωζε έτσι τον τόπο. Ας μείνουμε σ’ αυτό και στο γεγονός ότι η πολιτική του διαδρομή σημαδεύτηκε από εκείνα τα γεγονότα τα οποία τον εμπόδισαν να γίνει νωρίτερα πρωθυπουργός.
Στα θετικά θα πρέπει να του χρεωθεί η μεγάλη προσπάθεια που έκανε για να μην αιματοκυλιστεί η Κρήτη στα χρόνια του Εμφυλίου. Συνέβαλε τα μέγιστα για τη συνεννόηση με την τότε Αριστερά ώστε στη Μεγαλόνησο να μη σκοτώσει ο αδερφός τον αδερφό.
Η περίοδος από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ και μετά σημαδεύτηκε από το άσβεστο μίσος του Μητσοτάκη με τον Παπανδρέου. Δύο διαφορετικοί κόσμοι συγκρούστηκαν αλλά για να λέμε την αλήθεια μια σύγκρουση που θα μείνει στην κοινοβουλευτική ιστορία αν συγκριθεί με τις σημερινές ανόητες και βαρετές συνεδριάσεις της Βουλής και τις πολιτικές σκιαμαχίες χωρίς λόγο και αιτία.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία ως ένας καλός πρωθυπουργός που ήθελε να κάνει μεταρρυθμίσεις και ρήξεις, αν δεν συμβιβαζόταν με το κατεστημένο. Με τη διαπλοκή κάθε είδους που είχε αρχίσει να διαφεντεύει τον τόπο. Η ειρωνεία είναι ότι ο Μητσοτάκης πέθανε μόλις μερικές ημέρες μετά τον Αριστείδη Αλαφούζο ο οποίος τον είχε κατηγορήσει για απαιτήσεις να δίνει εκατομμύρια ευρώ στον ίδιο και το κόμμα μέσω της περίφημης υπεράκτιας εταιρείας Mayo. Η πρωθυπουργία του θα μείνει επίσης ιστορική για τη ρήξη με τους Σταμουλοκολλάδες των αστικών λεωφορείων, για την πώληση της ΑΓΕΤ Ηρακλής, για την οποία έχουν ακουστεί τόσα πολλά, για τις παρακολουθήσεις τηλεφώνων στο πρώτο μεγάλο σκάνδαλο τέτοιου είδους.
Και θα μείνει στην ιστορία και για τη στάση του στο «Μακεδονικό», την υποχωρητικότητά του η οποία έφερε ουσιαστικά και τη δημιουργία ενός κράτους – μαϊμού. Η ιστορική του φράση ότι κανείς δεν θα θυμάται σε 10 χρόνια το θέμα της ονομασίας, τον στοίχειωσε.
Η αποχώρησή του από την πολιτική δεν σημαδεύτηκε και από την αποχώρησή του από το παρασκήνιο το οποίο ήθελε να ελέγχει, όπως έκαναν άλλωστε και οι εκπρόσωποι του Καραμανλισμού στη ΝΔ. Θέλησε να επιβάλει για αρχηγό του κόμματος και πιθανότατα για πρωθυπουργό τη Ντόρα, αλλά του χάλασε τη μαγιά ο Σαμαράς. Ευτύχησε να δει πρόεδρο της ΝΔ τον Κυριάκο, δεν πρόλαβε όμως να τον δει πρωθυπουργό.
Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και όλοι οι αμφιλεγόμενοι έχουν θετικά και αρνητικά. Η ιστορία θα τον κρίνει…
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου