Όχι μόνο συμπατριώτες μα συγχωριανοί και μερικώς συνάδελφοι αφού από το χωριό που γεννήθηκα και μεγάλωσα, την Άντισσα Λέσβου, από κει κατάγεται κι αυτός και προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στον εκπαιδευτικό τομέα και στη λογοτεχνία αμφότεροι.
Έλαχε, εκείνος στην Άρτα κι εγώ στα Χανιά, να γνωριστούμε πριν λίγα σχετικά χρόνια και να συνδεθούμε με φιλία.
Για τον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη ο λόγος, ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς Αντισσαίους, σπούδασε παιδαγωγικές επιστήμες και θεολογία, έκανε μεταπτυχιακά σε Αγγλία και Γερμανία και υπηρέτησε ως σχολικός σύμβουλος της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην Άρτα. Είναι άνθρωπος πολύ εργατικός, ανήσυχος, έξυπνος, με σπουδαία επίδοση σε όλες τις μορφές λογοτεχνίας. Ποίηση, δοκίμιο, διήγημα, μυθιστόρημα. Έχει εκδώσει πολλά βιβλία και συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά.
Έχει θα έλεγα μια αδυναμία ή ειδικότητα να επιλέγει λογοτέχνες συγγραφείς και να τους παίρνει συνέντευξη. «Ελπιδοφόρε, πόσες συνεντεύξεις έχεις κάνει», τον ρώτησα. «Πάρα πολλές», μου απάντησε.
Σειρά του λοιπόν, και δίκαιο, με την ευκαιρία της έκδοσης του τελευταίου του μυθιστορήματος «Η Λιτανεία», να μας δώσει λίγες πληροφορίες για να τον γνωρίσουμε καλύτερα.
Από πότε ασχολείστε με τη λογοτεχνία και ποια τα ενδιαφέροντά σας, στην καθημερινή σας ζωή;
«Ξεκίνησα το 1999. Το πρώτο βιβλίο μου είχε τον τίτλο “Η παράσταση” και ήταν πεζογράφημα. Αγαπώ τη λογοτεχνία, την ποίηση και την ιστορία. Μου αρέσει πολύ να διαβάζω και να περπατώ στον χώρο που ζω».
Τι ήταν εκείνο που κέντρισε το ενδιαφέρον σας να πάρετε τόσες συνεντεύξεις ;
«Όλα ξεκίνησαν τυχαία, όταν θέλησα να δοκιμάσω να κάνω μια σελίδα, η οποία θα φιλοξενούσε έναν συγγραφέα που θα μου αποκάλυπτε τα μυστικά της γραφής του. Ξεκίνησα με το περιοδικό “Προσανατολισμοί” στο Χαϊδάρι και συνέχισα στην Άρτα με τις έντυπες εφημερίδες της».
Το μυθιστόρημα «Η Λιτανεία» το διάβασα με πολύ ενδιαφέρον κι είδα έναν ασυνήθιστο τρόπο γραφής. Δυο παράλληλες ιστορίες που μου θύμισαν δυο σωστά οργανωμένες πτήσεις, οι οποίες ξεκινούν από διαφορετικές βάσεις και διαφορετικούς χρόνους κι ανταμώνουν με ακρίβεια στον ίδιο χώρο για ένα αίσιο τέλος. Πώς και καταπιαστήκατε με την ακροβασία αυτή ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν;
«Στη γραφή προσπαθείς να αφήσεις το συναίσθημα να σε κυριεύσει. Γνώριζα το θέμα μου, την ιστορία της Άρτας, και τα άλλα ήρθαν από μόνα τους. Ο νους σε οδηγεί στο να ακολουθείς τους κανόνες της συγγραφής. Επίσης, για να έχει ενδιαφέρον η πλοκή επιχείρησα να ακροβατήσω μεταξύ παρελθόντος και παρόντος».
Μια δύσκολη δουλειά με λογοτεχνική ευελιξία και καλό στήσιμο των σκηνικών, που σε κρατάει σε αγωνία να μάθεις τι απέγινε με τα πολιτικά πάθη, την εξέγερση των βασανισμένων πολιτών, την βρόμικη πολιτική σκακιέρα και τους φλογερούς έρωτες. Πόσο χρόνο σάς πήρε να ολοκληρώσετε το έργο σας;
«Έκανα μήνες για να το ολοκληρώσω σε πρώτη γραφή. Έπειτα για δυο χρόνια το επεξεργαζόμουν διαρκώς και το διόρθωνα. Ύστερα το άφησα για λίγο καιρό στο συρτάρι μου και κάποια στιγμή αποφάσισα να το στείλω στον εκδότη μου».
Ποιο από τα βιβλία που έχετε εκδώσει είναι το αγαπημένο σας;
«Αδυνατώ να κάνω μια διάκριση ανάμεσά τους, καθώς όλα τα έργα μου τα αγαπώ εξίσου. Τα έχω χωρίσει σε κατηγορίες ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να διαβάσει εκείνο που του προκαλεί περισσότερο το ενδιαφέρον».
Αναπολείτε καθόλου τη Λέσβο;
«Πολλές φορές αναπολώ το νησί μας, τη Λέσβο, και θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια. Οι μνήμες με ακολουθούν καθώς θυμάμαι το χωριό μας, την Άντισσα, και τις εξοχές της. Καμία φορά από τη βεράντα του σπιτιού μου βλέπω τον Αμβρακικό και νομίζω ότι είμαι πάλι στη θάλασσα του κάμπου. Τότε είναι που καταλαβαίνω ότι ο χρόνος περνά και παρασέρνει τα πάντα. Κάνω μια ευχή και όλα μου σκορπούν ως άνεμος που φυσά προς το μέρος της θάλασσας. Έτσι, νιώθω όμορφα που έχω την τύχη να κατοικώ σε ένα εξίσου όμορφο χωριό, σαν εκείνα τα γραφικά χωριά της Λέσβου».
Κύριε Ιντζέμπελη, ευχαριστώ πάρα πολύ κι εύχομαί σας καλή συνέχεια.
Γιώργος Καμβυσέλλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου