Το Συμβούλιο της Επικρατείας και η αρνησιδικία του «λόγω κλίματος» (Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Τα όσα συμβαίνουν στο θεσμό της δικαιοσύνης τούτο τον τελευταίο καιρό, επιβεβαιώνουν ότι κι’ αυτή βιώνει την βαθιά και πολυεπίπεδη κρίση, η οποία ενδημεί από χρόνια στην Ελλάδα. Ο Πρόεδρος του ΣτΕ αγνοεί το γεγονός κάτω από το οποίο το Ειδικό Δικαστήριο, το οποίο το 1989 διεξήγαγε τη δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου. Δεκάδες χιλιάδες πολιτικοί Αυστραλοπίθηκοι -οπαδοί-ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ωρύονταν στη Λ. Αλεξάνδρας έξω από το μέγαρο του δικαστηρίου στο οποίο ακούγονταν οι κραυγές: «Κάτω τα χέρια απ’ τον Ανδρέα»! Παρ’ όλα αυτά το δικαστήριο «δίκασε» την αμαρτωλή υπόθεση και «αθώωσε» τον Ανδρέα με τα «πιτσικαρισμένα pampers από πεντοχίλιαρα» της τράπεζας Κρήτης (το γιατί και το πως μας το γράφει το μέλος του Ειδικού Δικαστηρίου Σπ. Σπύρου στο βιβλίο του: «Να, γιατί αθωώθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου και χρεωκόπησε η Ελλάδα», εκδ. «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2010). Οι σαπιοπασόκοι χαρακτήρισαν αυτή τη δίκη ως «βρώμικο ‘89»!!! Το σημερινό «Κοινωνικό κλίμα», μπροστά στον τότε αγοραίο φανατισμό, φαντάζει εκκλησίασμα, αφού ο «κυρίαρχος» λαός παραιτήθηκε απ’ αυτή την ιδιότητα. Έγινε ικέτης των ισχυρών και συσσιτοδίαιτος. Ο γράφων, από το 1975, με την ψήφιση του τότε Συντάγματος αμφισβητούσε την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και γι’ αυτό το λόγο ασκούσε κριτική στην επιλογή της ηγεσίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων από το Υπουργικό Συμβούλιο (Οι πάντες σιωπούσαν επί δεκαετίες). Έκτοτε η Δικαιοσύνη άλλαζε εξαρτήσεις με την αλλαγή των κυβερνήσεων και μάλιστα τόσο κυνικά ώστε να μας πει προ διετίας περίπου και τηλεοπτικά, ο εκδότης της «Αυριανής» Γ. Κουρής ότι: «Εγώ διόρισα τρείς προέδρους του Αρείου Πάγου». Χωρίς οι δικαστές της Ελλάδας να βγάλουν άχνα, (αυτά έγιναν επί απολύτου μοναρχίας του Ανδρέα Παπανδρέου). Σιωπή, απόλυτη σιωπή και άρα ενοχή και συνενοχή! Γι’ αυτούς τους λόγους – και όχι μόνον- ο γράφων επί δεκαετίες γράφει πως ζηλεύει την Ιταλική Δικαιοσύνη που είχε έναν εισαγγελέα Φαλκόνε – τον δολοφόνησαν τελικά οι μαφιόζοι – και έναν Ντι Πιέτρο που ξεπάτωσε το σάπιο πολιτικό σύστημα, κλείνοντας στη φυλακή και τον χριστιανοδημοκράτη πρωθυπουργό Αντρεότι για διαφθορά! (Άλλο το θέμα, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα των Ελλήνων χριστιανών, το κατά πόσον ένας που δηλώνει φανατικός χριστιανός μπορεί ταυτόχρονα να είναι και διεφθαρμένος) ή να ψηφίζει διεφθαρμένους! Ούτως εχόντων των πραγμάτων θε έλεγα ότι πολύ κακώς και ανεπιτρεπτώς η ηγεσία της Ελληνικής Δικαιοσύνης πήγε στο Πρωθυπουργικό Γραφείο να συζητήσει μισθολογικά ζητήματα κατά τρόπο επιλεκτικό! Μέγιστο θεσμικό ατόπημα. Γνωρίζουν οι ίδιοι ότι, όπως καταγράφεται στα δικαστικά χρονικά, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ως πρωθυπουργός κάλεσε τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου Ζηλίμονα να πάει στο γραφείο του, ο δικαστής -ήταν δικαστής ο άνθρωπος- αρνήθηκε ευγενικά, λέγοντας: Το δρομολόγιον του Προέδρου του Α.Π. είναι Γραφείον-σπίτι-σπίτι Γραφείον. Έτσι αναγκάστηκε ο πρωθυπουργός να πάει αυτός στον Α.Π. όπως επεβάλλετο θεσμικά. (το γεγονός το κατέγραψε ο νομομαθής Γ. Σταρατζής, με επιστολή του στην εφ. «Η Καθημερινή»). Αν δεν επρόκειτο για το «Μαξίμου» αλλά για κάποιο άλλο πρωθυπουργικό γραφείο, θα μπορούσε κάποιος κακεντρεχής να χαρακτηρίσει αυτή τη συνάντηση ως κομματική «Γιάφκα». Υπό τις συνθήκες αυτές και οι πολλές παραγραφές και αθωώσεις γύρω από βοώσες υποθέσεις, είναι εύλογο να δημιουργούν στη σκεπτόμενη κοινή γνώμη πολλές αμφιβολίες ως προς την ανεξαρτησία και το κύρος της Δικαιοσύνης. Είναι γεγονός ότι έκπαλαι η Ελληνική Δικαιοσύνη επιβεβαιώνει αυτό που είπε ο φιλόσοφος Ανάχαρσις στον Σόλωνα: «Οι νόμοι σας Σόλωνα, μου φαίνονται σαν τον ιστό της αράχνης. Τα μικρά έντομα πιάνονται πάντα σ’ αυτόν, ενώ τα μεγάλα πάντα τον τρυπούν και περνούν» (Πλούταρχος, Σόλων 5,4). Τρανή απόδειξη η πολύχρονη καταδίκη καθαρίστριας στη Λάρισα για πλαστογράφηση απολυτηρίου δημοτικού (;) ενώ όπως καταγγέλλουν οι υπουργοί υπάρχουν χιλιάδες με πλαστά πτυχία στα Υπουργεία! Εδώ ή γελάμε ή κλαίμε! Επειδή όμως το ζήτημα της απονομής ορθής δικαιοσύνης είναι θεμελιώδες για την ύπαρξη και λειτουργία ενός στοιχειωδώς Κράτους Δικαίου, δεν είναι ούτε για γέλια ούτε για κλάματα. Είναι κάτι πολύ πιο μεγάλο. Είναι η εκκωφαντική απραξία της Δικαιοσύνης σε χρονίζοντα γοερά σκάνδαλα τα οποία ή παραγράφονται ή παραμένουν στα συρτάρια ή οδηγούν σε περίεργες δίκες και αθωώσεις κατά την έννοια του Ανάχαρσι. Τα όσα αποκαλύφτηκαν και το Σαββατοκύριακο της 8 και 9 Οκτωβρίου στην εκπομπή του βουλευτή Ν.Νικολόπουλου «Το Μαξίμου ακούει» (στο «Contra»), επιβεβαιώνουν αυτή την απραξία και ατολμία των Ελλήνων δικαστών, διαπράττοντας έτσι αυτό το οποίο ο Πλάτων στον «Γοργία» (479d) χαρακτήριζε ως μέγιστη αδικία όλων: την ατιμωρησία, η οποία οφειλόταν σε πλείστους λόγους αλλά και στο γεγονός ότι: «Οι δικαστές δεν αρνιόνταν να υποχωρήσουν στις κομματικές παρορμήσεις τους, οπότε η μεροληψία μεταμφιεζόταν σε δικαιοσύνη» (βλ. G.Glotz: «Η Ελληνική Πόλις», εκδ. «Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης», 1989, σελ. 259). Αυτό που έγραφε στα 1928, ο Γερμανός ιστορικός για τη δικαιοσύνη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, υπάρχει σήμερα η διάχυτη εντύπωση στην ελληνική κοινή γνώμη ότι ισχύει σε εντονότερο βαθμό, στον τρόπο απονομής της. Καταλήγω με το ζητούμενο αυτονόητο: Μια Ελλάδα που σφαδάζει κάτω από το πέλμα της ανομίας, και ιδιαιτέρως των εκάστοτε ασκούντων την εξουσία, έχει απόλυτη ανάγκη από πολλούς Τερτσέτηδες και Πολυζωήδηδες και όχι από εισαγγελείς που γίνονται πολιτικάντηδες βουλευτές και υπουργοί. Αθήνα 08/11/2016

Υποθήκες από το πολίτευμα της Σπάρτης: -«Ο Λυκούργος δίδασκε πως μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη της ανδρείας έχουν τη συνήθεια, η παιδεία, το μάθημα και ο τρόπος ζωής». -«Ο Αριστοτέλης έγραφε για τους Σπαρτιάτες πως δεν επιτρέπεται να θεωρεί κανείς ότι ένας πολίτης ανήκει στον εαυτό του, αλλά όλοι πιστεύουν πως όλοι ανήκουν στο κράτος, αφού ο καθένας είναι μέρος του και η φροντίδα για τον ένα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τη φροντίδα για το σύνολο». -«Όλη η φροντίδα των Σπαρτιατών επικεντρωνόταν στην εκπαίδευση των νέων και αυτό το έκαναν για το καλό του κράτους». -«Η καλλιέργεια της φυλετικής καθαρότητας και η παιδεία ήταν αλληλοσυμπληρούμενες και αδιαχώριστες μεταξύ τους έννοιες».   ΣΗΜ. Τα παραθέματα αντλούνται από το έργο του Γερμανού καθηγητού T. Brake: «H πολιτική εκπαίδευση των Σπαρτιατών» εκδ. β’ από “Το αντίδοτο”, Καλαμάτα 2014.