Επειδή στην πολιτική ιστορία επικράτησε η άποψη ότι πρώτος διατύπωσε τη θεωρία του «Κοινωνικού Συμβολαίου» ο Γαλλοελβετός φιλόσοφος Ζ.Ζ.Ρουσσώ (1712-1778), που θεωρείται και ως εκπρόσωπος τουΔιαφωτισμού, παραθέτω τούτο το παράθεμα από τους θεμελιωτές της κοσμοθεωρίας του ιστορικού και Διαλεκτικού Υλισμού, που έγραφαν το εξής σχετικό: «Στον Επίκουρο βρίσκομαι για πρώτη φορά την ιδέα μιας σύμβασης που να δένει αμοιβαία τους ανθρώπους, ένα κοινωνικό συμβόλαιο (συνθήκη) που να χρησιμεύει για θεμέλιο στην πολιτεία» (βλ. Κ. Μαρξ και Φ. Ένγκελς: «Η Γερμανική ιδεολογία», τομ. Α’, εκδ. «Αναγνωστίδη», Αθήνα χ.χ. σελ. 156).
Είναι προφανές ότι αυτοί οι δύο διανοητές θα είχαν ασφαλώς υπόψιν τους και το «Κοινωνικό Συμβόλαιο» του Ζ. Ρουσσώ, το οποίο είχε προηγηθεί μερικές δεκαετίες και δεν είχαν κανένα λόγο να μην το αναγνωρίσουν. Προς ενίσχυση αυτού του επιχειρήματος-ότι δηλαδή ο Επίκουρος πρωτοδιατύπωσε τηθεωρία του Κοινωνικού Συμβολαίου –προσθέτω ότι ο Μαρξ ήταν βαθύς γνώστης της επικούρειας φιλοσοφίας, αφού διάβαζε τα αρχαία ελληνικά από το πρωτότυπο και αφού ασχολήθηκε ιδιαίτερα μ’ αυτήστη διδακτορική του διατριβή η οποία είχε ως θέμα: «Διαφορά της δημοκρίτειας και επικούρειας φυσικής φιλοσοφίας» (εκδόθηκε στην Αθήνα του 1983).
Το γεγονός της βαθιάς μελέτης και γνώσης της επικούρειας φιλοσοφίας από τον Κ. Μαρξ, προκύπτει απ’ αυτή τούτη τη διατριβή του, στην οποία είχε ως μόττο τούτη τη φράση του Έλληνα φιλοσόφου Επικούρου (341-270 π.Χ.): «Δεν είναι ασεβής εκείνος που απορρίπτει τη γνώμη του πλήθους για τους θεούς αλλά εκείνος που δέχεται τη γνώμη του πλήθους για τους θεούς». Αυτή η σπουδαία κοινωνιολογική τοποθέτηση υποδηλώνει ότι και οι δύο φιλόσοφοι δεν έδιναν και τόση σημασία στη γνώμη των αδαών μαζών (περισσότερα στο έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», εκδ. β’ «Πελασγός» -Γιαννάκενας- Αθήνα 2013).
ΣΗΜ. Μια γεύση από την επικούρια διδασκαλία μας δίνει, η πρόσφατη έκδοση από την εφ. «Το Βήμα», του έργου: «Επίκουρος. Ηθική. Η θεραπεία της ψυχής» (με εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια, του Γιώργου Ζωγραφίδη). Γράφοντας αυτά αναρωτιέμαι: Μήπως εμπίπτουν στο χώρο του… ρατσισμού;
Σε μια άρρωστη Ελλάδα όλα μπορούν να συμβούν.
Αθήνα 19/04/2016
Προς: «Κυρίαρχο» λαό!
Υποθέτω ότι αρχίζεις να συνειδητοποιείς πως το χυδαίο συμμοριακό και οικογενειακό πολιτικό σύστημα ΜΑΣ ΠΑΕΙ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΓΙΑ ΨΟΦΟ.
Ερωτάσαι: Θα εξακολουθείς να περπατάς στα τέσσερα και να ψοφάς βαθμιαία ή θα τολμήσεις να σηκωθείς, ν’ αντισταθείς και να ζήσεις;
Εσείς που ψολαρμενίζετε με τα νέα κόμματα και τα νέα συντάγματα, τι λέτε; Υπάρχει καιρός για τέτοιες πολυτέλειες;
Όταν ο φαύλος λαός οδηγείται σε ψόφο τι νόημα έχουν οι αρχιτέκτονες των κομμάτων που επιδιώκουν να μπουν στο χαλκείον της διαφθοράς; Ο στρατός τι λέει; Ανησυχεί; Σκέπτεται να δράσει;Γιατί καθυστερεί θανασίμως;
Salus populi suprema lex esto, διακηρύσσει το άρθρο 120 του Συντάγματος το οποίο κάποτε θα πρέπει να το υπερασπιστούμε με έργα, απ’ αυτούς που διαχρονικά το ξεσκίζουν.
Σύνθημά μας: Δεν κάνουμε επιλογή νεκροθαφτών. Όλοι οι νεκροθάφτες κάνουν την ίδια μακάβρια εργασία.
Αθήνα 19/04/2016
Υποθήκες από το πολίτευμα της Σπάρτης
- «Ο Λυκούργος για να καταπολεμήσει την απληστία και να εξαλείψει τη δίψα για πλούτο, εισήγαγε τον τρίτο και πιο κατάλληλο κανόνα, δηλαδή τα δημόσια γεύματα (συσίτια)».
- «Όλοι οι πολίτες έπρεπε να συγκεντρώνονται και να τρώνε μαζί τα προβλεπόμενα γεύματα».
- «Κανένας όμως πολίτης δεν μπορούσε να τρώει στο σπίτι του επάνω σε ακριβά καθίσματα και τραπέζια».
- «Συνήθως συγκεντρώνονταν γύρω στα 10-15 άτομα και κάθε ομοτράπεζος συνέβαλε κάθε μήνα με ένα μέδιμνο κριθαρένιο αλεύρι, 24 λίτρα κρασί, 5 μνες (1 μνα = 45 γραμμ.) τυρί, τρεισήμισυ μνες σύκα και λίγα χρήματα για την αγορά των άλλων τροφίμων».
ΣΗΜ Τα παραθέματα αντλούνται από το έργο του Γερμανού καθηγητού Τ. Brake: «Η πολιτική εκπαίδευση των Σπαρτιατών», εκδ. β’ από «Το Αντίδοτο», Καλαμάτα 2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου