Η μοίρα των πρωτοπόρων και ο Γάλλος διανοητής Βολταίρος (Toυ πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Η μοίρα των πρωτοπόρων και ο Γάλλος διανοητής Βολταίρος

(1694-1778)

Έγραφε ο φιλόσοφος: «Το δύστυχο το γένος μας είναι φτιαγμένο έτσι ώστε αυτοί που βαδίζουν σε δρόμο πατημένο ρίχνουν πέτρες σ’ εκείνους που διδάσκουν ένα καινούριο δρομολόγιο» («Φιλοσοφικά Δοκίμια», εκδ. «Αναγνωστίδη», Αθήνα χ.χ. σελ. 94).

Τι υπέροχη κοινωνιολογική και ιστορική διεισδυτική διαπίστωση.

Πάντοτε και παντού όσοι χαράσσουν νέους δρόμους στην πορεία της ανθρωπότητος αντιμετωπίζουν την εχθρότητα και το πετροβόλημα των υπολοίπων που γατζώνονται στο σήμερα και τρέφονται απ’  αυτό.

Είναι αυτοί οι απειροελάχιστοι που μπορούν και τολμούν ν’ ανοίξουν νέους δρόμους και νέους ορίζοντεςστον κόσμο.

Είναι αυτοί που αποτελούν την πυρινική γόμωση της κοινωνικής εξέλιξης και είναι αυτοί που ανασύρουν το ανθρώπινο γένος από τις κοινωνικές κατακόμβες.

Έγραφε ο Γερμανός Κοινωνικός φιλόσοφος και ψυχαναλυτής Έριχ Φρομ (1900-1980): «Αν δεν υπήρχε η μειοψηφία οι άνθρωποι θα ζούσαν ακόμη στην εποχή των σπηλαίων» (βλ. το έργο του: «Η υγιής κοινωνία», εκδ. «Μπουκουμάνη», Αθήνα 1973, σελ. 419).

Αλήθειες διαχρονικές και πανανθρώπινες, που όμως έχουν ολέθριες συνέπειες για τους πρωτοπόρους– κατά κανόνα – όπως μας το είπε και ο νομπελίστας Γ. Σεφέρης, όταν έφτασε στο αεροδρόμιο από τη Σουηδία, το Δεκέμβριο του 1963, όπου τον…. υποδέχθηκαν μόνο δύο γυναίκες. Τότε, λοιπόν, ο νομπελίστας απάγγειλε το ποίημα: Ευριπίδης ο Αθηναίος που προσπάθησε να τρυπήσει τα δίχτυα και τον φάγανε τα σκυλιά (βλ. το ομότιτλο άρθρο μου στα «Πολιτικά Θέματα» της 28-11-2003).

Ναι, αυτή – κατά κανόνα – είναι η μοίρα των πρωτοπόρων: Το πετροβόλημα και τα σκυλιά.

Στη ζωή κυριαρχούν συνήθως τ’ ανθρωπάκια, τα τίποτα και οι μέτριοι και γι’  αυτό σ’ εκείνο το οργισμένο κείμενό μου, παρέθετα και τούτους τους στίχους της Ελευθερίας Παπαγαρυφάλλου:

«Οι γνώσεις οι πολλές

οι ιδέες οι μεστές

και οι προσπάθειες οι δημιουργικές

είναι απειλές για των μετρίων τις ορδές.

Οι μέτριοι τη γνώση ποτέ δεν θα δεχθούν

πάντα την πολεμούν κι’  όπως είναι πολλοί

βάζουν φραγμούς στην εξέλιξη την κοινωνική.

Στα πόστα τους γατζώνονται

τους ειδήμονες καμώνονται

τους καινοτόμους δεν ανέχονται

ύπουλα τους αποστρέφονται

τους εαυτούς τους μόνο παραδέχονται

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  . . . . . . . .

Νόμος πανάρχαιος και οικουμενικός

ο κόσμος των μετρίων

είναι της στασιμότητας ο αμφιτρύων»

(Ολόκληρο το ποίημα δημοσιεύθηκε στην ποιητική της Συλλογή: «Σκόρπιες Εικόνες», εκδ. «Πολιτικά Θέματα», Αθήνα 2003, σελ. 124).

Εκείνο το κείμενό μου κατέληγε: «Ο κόσμος των μετρίων αποτελεί τις μολυβένιες μπάλες στα πόδια των κοινωνιών, εμποδίζοντας την προς τα  εμπρός πορεία τους φρενάροντας έτσι και την ταχύτητα της κοινωνικής εξέλιξης».

Έτσι, δυστυχώς, λειτουργεί η ζωή και η ιστορία και αυτό το γεγονός, που συνιστά σύμφυτο ανθρώπινο στοιχείο, δεν αλλάζει!

Αυτή είναι η μοίρα του γένους μας, όπως τη διέγνωσε και ο Βολταίρος.

Αθήνα 23/03/2016

Πολιτικές υποθήκες:

Από το έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία»

Κ. Πόππερ: «Ο Πλάτων είναι ο προάγγελος της πολιτικής και κοινωνικής ουτοπίας με την «Πολιτεία» του».

Φ. Σατομπριάν: «Το παλαιό ευρωπαϊκό καθεστώς ξεψυχάει. Οι σημερινές έριδές μας θα φανούν στα μάτια των γενεών του μέλλοντος παιδαριώδεις».

Ο ίδιος: «Η πλήρης ισότητα που προϋποθέτει την πλήρη υποταγή θα αναγεννούσε την πιο σκληρή δουλεία».

Π. Παπαγαρυφάλλου: «Οι κοινωνίες των ανθρώπων… δεν καταφέρνουν ν’ αποκολληθούν από τον μύθο, το όνειρο, την ουτοπία, που είναι σύμφυτο στοιχείο του ανθρώπινου γένους».

Κ. Μανχάϊμ: «Ουτοπική είναι η συνείδηση η οποία δεν βρίσκεται σε συμφωνία με το «είναι» που την περιβάλλει».

Ο ίδιος: «Δυνατότητα αντιδράσεως στις αδόκιμες και άδικες κοινωνικές καταστάσεις έχουν μόνο τα άτομα εκείνα που είναι αποφασισμένα να διασπάσουν τη δεδομένη κοινωνική δομή».