http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=16519:eletheratos-nba&catid=71:dr-kinitopoiisis&Itemid=278
Στην Ελλάδα ουδείς ηττάται εκλογικά, εάν δεν αναγνωρίσουν την ήττα το «Μέγκα» και τινα εκ των λοιπών συγκροτημάτων του Τύπου και του αγωνιώδους «εθνικού» καρδιακού χτύπου. Από τη νύχτα της 25ης Μαίου καλείσαι να πιστέψεις ότι η «Ελιά» σχεδόν ... θριάμβευσε, επειδή ορισμένες δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το ποσοστό της θα μπορούσε να είναι κατά δυο ή τρεις μονάδες χαμηλότερο. Γιατί, τότε, δεν αναλύεται ενδελεχώς η ήττα της ... «Χρυσής Αυγής»; Τόσες δημοσκοπήσεις της «έδιναν» πάνω από 10%...
Όλα για πάρτη σου, χαϊδεμένη «κεντροαριστερά»... Για χάρη σου θεσπίζονται αλλόκοτοι γνώμονες αποτίμησης επιδόσεων, ανάλογοι των οποίων έως τώρα δεν είχαν βρει πεδία εφαρμογής, πουθενά. Τώρα που λανσαρίστηκαν, εάν επεκταθούν θα γίνουν καθολικό αγχολυτικό φάρμακο. Να, ας πούμε θα δηλώνει ο προπονητής της ομάδας που θα κατατροπώνεται σε τρίτο συνεχόμενο κρίσιμο ματς: «Χάσαμε με τέσσερα γκολ διαφορά αλλά δεν αποτύχαμε, εάν σκεφθείτε ότι αρκετοί μπουκμέϊκερς στοιχημάτιζαν ότι θα τα πηγαίναμε χειρότερα. Δώσαμε αποστομωτική απάντηση».
Δυστυχώς, ο κόσμος του αθλητισμού έως τώρα δεν έχει μελετήσει τον τρόπο, με τον οποίο ο Ευ. Βενιζέλος «αποδεικνύει» πόσο σχετική, «χαλαρή» έννοια είναι η αποτυχία. Και να πεις ότι δεν υπήρξαν ευκαιρίες... Να ας, πούμε, τον Ιούνιο του 2012 η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μόνο που δεν πανηγύρισε, επειδή η εκλογική συρρίκνωση του κόμματος ήταν αμελητέα, συγκρινόμενη με τη νίλα του Μαίου 2012. Το φαντάζεστε; Είναι σαν να συντρίβεσαι με 6-0, αλλά επειδή τα πέντε γκολ μπήκαν στο πρώτο ημιχρόνιο στο τέλος ο προπονητής σου να μιλά για θετικό αποτέλεσμα, που προοιωνίζεται επικές ανακάμψεις.
Αλλά, είπαμε, οι αθλητικοί παράγοντες αφήνουν αναξιοποίητη τη (φιλο)σοφία τόσο του κ. Βενιζέλου, όσο και των άφθονων δημοσιολογούντων «θεραπόντων ιατρών» που πασχίζουν να κρατήσουν εν ζωή τη διασωληνωμένη στην εντατική «κεντροαριστερά». Είναι κρίμα να θυμούνται τον «Μπένι» μόνο για την «ειδική εκκαθάριση» που έκανε ως υπουργός Πολιτισμού το 2001, επιτρέποντας σε 11 αθλητικές Ανώνυμες Εταιρείες να «καθαρίσουν» πληρώνοντας μόλις το 2,3% των συνολικών χρεών τους ύψους 51 εκ. ευρώ, προς Δημόσιο και «τρίτους». Κρίμα. Αυτοί χάνουν που τιμούν μόνο τον οικονομικό ευεργέτη «Μπένι» και υποτιμούν τον φιλόσοφο «Μπένι».
Αρέσει δεν αρέσει, η «Ελιά» έχασε το 1/3 της εκλογικής δύναμης που της είχε απομείνει. Αρέσει δεν αρέσει, η αποφυγή της πολιτικής εξαφάνισης δεν συνιστά και παραγραφή της νέας ήττας. Είναι άλλωστε λογικό το ΠΑΣΟΚ, με δεκαετίες διακυβέρνησης στο ιστορικό του, με ισχυρούς «φίλους» ακόμη στην ατζέντα του (συγκυβερνών, γαρ), με «θεράποντες» Ψυχάρηδες και Πρετεντέρηδες πάνω από το προσκεφάλι του, να μην απέρχεται από το πολιτικό σκηνικό τόσο γρήγορα, όσο εκείνη η δύσμοιρη μεταπολιτευτική Ένωση Κέντρου. Η σημερινή τεχνητή «ευφορία» για το 8% της «Ελιάς» δεν απορρέει μόνο από το χαμήλωμα του πήχη των προσδοκιών. Επιπροσθέτως και κυρίως απορρέει από την διάθεση των «θεραπόντων ιατρών» να βάλουν και κάμποσο «ευτυχώς δεν πάθαμε και τίποτε» στο ορρό που διοχετεύεται στον οργανισμό του ασθενούς. Ό,τι μπορούν βάζουν οι άνθρωποι...
Αρέσει δεν αρέσει, το σημερινό συνολικό ποσοστό της «κεντροαριστεράς» («Ελιά», «Ποτάμι» και ΔΗΜΑΡ) είναι κατά 2,7 μονάδες μικρότερο από το αντίστοιχο του Ιουνίου 2012 - τότε, ΠΑΣΟΚ συν ΔΗΜΑΡ. Η ανάλυση των «ποιοτικών χαρακτηριστικών» του σημερινού 15,8% δείχνει πόσο δύσκολο έργο έχουν αναλάβει οι «θεράποντες γιατροί» που οραματίζονται (για λόγους ευνόητους) μια «κεντροαριστερά» ανασυγκροτημένη. Το σημερινό «σχεδόν 16%» είναι ποσοστό μιας «κεντροαριστεράς» αρκούντως ενοχικής, που κατά βάση «παίζει κρυφτό»: βουτηγμένη στο «Ποτάμι» ανασαίνει με καλάμι, με καλάμι, όπως τραγουδούσε κάποτε κι ο - νυν «κεντροαριστερός»- Νιόνιος. Το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να πέφτει - και ως«Ελιά». Τίποτε δεν εγγυάται ότι τα υπολείμματα της ΔΗΜΑΡ θα παραμείνουν στο εν λόγω «μπλοκ».
Το κυριότερο: τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για το «Ποτάμι», που προεκλογικά καμάρωνε ότι τα γάργαρα νερά του ήταν αμόλυντα από «παλαιοκομματικά» απόβλητα και μετεκλογικά βρέθηκε στην ίδια ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου με τους «φρέσκους» και ... «τρέντι» σοσιαλδημοκράτες. Κατ' αναλογία των «ανεξάρτητων» υποψηφίων δημάρχων που όταν εκλέγονταν γίνονταν γαλάζιοι ή πράσινοι (εκλογές ήταν αυτές ή «Κίντερ έκπληξη»;).
Σηκώνει η εποχή μας κάποιου είδους εξελιγμένο «κωστοπουλισμό» και μεταλλαγμένη «ΠΑΣΟκίλα» των 90ς; Θα αντέξει το «Ποτάμι» την αναπόφευκτη υποχρέωση να αρχίσει να μιλά καθαρά, για όλα; Θα αντέξει, όταν θα φαίνεται κάθε φορά «με ποιον πάει και ποιον αφήνει»; Θα διαψεύσει την εικοσαετή (τουλάχιστον) παράδοση που υπαγορεύει ότι τα εκάστοτε νέα σχήματα, ακόμη και όσα εισέρχονται με εντυπωσιακό τρόπο στο πολιτικό προσκήνιο, ξεφουσκώνουν γρήγορα; Υπενθυμίζουμε: η ΠΟΛ.ΑΝ του Α. Σαμαρά πήρε 4,9% στις βουλευτικές του 1993 και 8,7% στις Ευρωεκλογές του '94. Τα αντίστοιχα ποσοστά του ΔΗΚΚΙ ήταν 4,4% (1996) και 6,8% (1999). Η συνέχεια αμφοτέρων των κομμάτων είναι γνωστή, όπως και κατάληξη της ΔΗΜΑΡ του 6,26%. Ουδείς μπορεί να απαντήσει από τώρα σε ερωτήματα όπως τα προαναφερθέντα, καθώς η καταρράκωση του παραδοσιακού συστήματος εμφανίζει και «ανεξερεύνητα» πεδία. Ούτε όμως μπορεί κανείς να παραβλέψει πόσο βασανιστικό και δύσκολο είναι το έργο της «κεντροαριστερής» ανασυγκρότησης.
Προς το παρόν, δοθείσης της κυβερνητικής πρόθεσης να αρχίσουν και τα «μαγειρέματα» του εκλογικού νόμου, περιμένουμε από τον Ευ. Βενιζέλο να εμπνευστεί από τον κόσμο του αθλητισμού- κι ας μην γίνεται επαρκώς το αντίστροφο. Γιατί, δηλαδή, να μη ρυθμιστεί το θέμα του μπόνους των 50 εδρών με τρόπο ανάλογο της ενίσχυσης των ομάδων του ΝΒΑ, του αμερικάνικου επαγγελματικού μπάσκετ;Στο ΝΒΑ, μεγαλύτερο πλεονέκτημα για την επιλογή των καλύτερων μη επαγγελματιών παικτών διαθέτουν οι ομάδες που κατά την προηγούμενη σεζόν είχαν άσχημες επιδόσεις. Όσο χειρότερα τα πήγε μια ομάδα, με τόσα περισσότερα μπαλάκια εκπροσωπείται στην κληρωτίδα που «αποφασίζει» ποιοι θα διαλέξουν τους καλύτερους.
Γιατί, παρακαλώ, να μη θεσπιστεί το ίδιο και για τις δικές μας 50 έδρες; Σε λοταρία, αλλά με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να διαθέτουν εικοσαπλάσιους ή τριανταπλάσιους λαχνούς από τον ΣΥΡΙΖΑ - υπολογίστε τις αυξομειώσεις των ποσοστών κάθε κόμματος από το 2009 και θα αντιληφθείτε το δίκαιο του πράγματος.
Αμέσως, τότε, θα σχηματιστεί μια σταθερή κυβέρνηση «ευθύνης» που θα εκπροσωπεί το 20% του λαού και η οποία θα αρχίσει τη θητεία της με ένα θεαματικό «κάρφωμα»: συμφωνώντας με την πρόταση του «Ποταμιού» και επαυξάνοντάς την, όπως απαιτούν οι κρίσιμοι καιροί μας, θα θεσμοθετηθεί η διεξαγωγή εκλογών ανά οκταετία. Έτσι, θα ηρεμήσουν οι δανειστές, οι αγορές και ο Ρογκάκος.
Άντε βρε Ευάγγελε, μην αργείς. Μια πειστική νομική επιχειρηματολογία χρειάζεται και λύνονται όλα τα προβλήματα. Τώρα που μπάλα καίει, κάν' το όπως το Εν Μπι Έι...
* Δημοσιεύθηκε στο "Πριν", την Κυριακή 1η Ιουνίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου