από τον "Ριζοσπάστη"
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ
Πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών δικαιωμάτων
 |
«Πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων προχωράει η επανεκκίνηση των έργων και της καπιταλιστικής ανάπτυξης» τονίζει στην ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας, με αφορμή την προχτεσινή «φιέστα» που έστησε η κυβέρνηση στην «Ολύμπια Οδό» για την επανέναρξη των έργων των οδικών αξόνων.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας έχει ως εξής:
«Τα πανηγύρια της τρικομματικής κυβέρνησης, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, για την επανεκκίνηση των έργων κατασκευής οδικών αξόνων δεν πρέπει να ξεγελάσουν κανέναν άνεργο, κανέναν εργαζόμενο.
Εχουν στόχο να πείσουν τους εργαζόμενους, ότι οι θυσίες έπιασαν τόπο, ότι ξεπερνιέται η ανεργία, αρχίζει η ανάπτυξη.
Εχουν στόχο να κτυπήσουν τη γραμμή του ταξικού εργατικού κινήματος, ότι τάχα είναι αδιέξοδη, ότι οι αγώνες δε φέρνουν αποτελέσματα, αλλά αντίθετα αποτελεσματική είναι η γραμμή του συμβιβασμού, της ηττοπάθειας, της αποδοχής να πληρώσει ο λαός το μάρμαρο της κρίσης.
Αλήθεια, για ποια ανάπτυξη, για ποιες θέσεις εργασίας μιλάνε;
Οι οδικοί άξονες, που κατασκευάστηκαν και θα κατασκευαστούν, τα αεροδρόμια και άλλα ανάλογα έργα, είναι για να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής του λαού ή για να οικονομήσουν οι κατασκευαστικές εταιρείες, οι όμιλοι και οι τραπεζίτες;
Ο λαός διπλοπλήρωσε τα έργα και τώρα πληρώνει και πανάκριβα διόδια για να κονομάνε τα αρπακτικά.
Η κατασκευή των οδικών αξόνων είχε παγώσει μονομερώς από τις κατασκευαστικές εταιρείες παραβιάζοντας τα συμβόλαια που είχαν με το κράτος, απαιτώντας να συνάψουν νέα, πιο συμφέροντα, με καλύτερους όρους.
Η κυβέρνηση έκλεισε τα μάτια στη μη τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων των κατασκευαστικών εταιρειών και ικανοποίησε τις απαιτήσεις τους με νέα συμβόλαια, με πιο κερδοφόρους όρους, για τις τράπεζες και τις κατασκευαστικές εταιρείες, που πίεζαν με τη δικαιολογία του περιορισμού της κίνησης των διοδίων, λόγω της αύξησης της βενζίνης.
Διαψεύδονται οι κυβερνητικές τυμπανοκρουσίες
Η κατάσταση στον κλάδο των κατασκευών δε βελτιώνεται με μπαλώματα. Τα στοιχεία είναι αμείλιχτα και διαψεύδουν τις τυμπανοκρουσίες της τρικομματικής κυβέρνησης.
- Τους τελευταίους 36 μήνες στον κλάδο των κατασκευών χάνονται κάθε μήνα 4.361 θέσεις εργασίας.
- Οι άνεργοι οικοδόμοι σήμερα περνούν τις 160 χιλιάδες.
- Στον κλάδο των επιστημονικών τεχνικών δραστηριοτήτων οι μισθωτοί μειώθηκαν από 106 χιλιάδες το 2009 σε 83.000 το 2012, μείωση που περνά το 22%.
- Ο προϋπολογισμός για Δημόσια έργα το 2011 ήταν κατά 5,8 και 7,3 δισ. ευρώ μειωμένος σχετικά με το 2005 και 2006, αντίστοιχα.
- Οι άνεργοι εργάτες δεν μπορούν πλέον να θεωρήσουν ούτε το βιβλιάριο ασθενείας.
- Το επίδομα ανεργίας για όσους έχουν τις προϋποθέσεις έχει μειωθεί στα 360 ευρώ και μόνο για 110 μέρες το χρόνο.
- Οι μισθωτοί τεχνικοί δεν μπορούν να μπουν στο Ταμείο ανεργίας γιατί δουλεύουν με μπλοκάκι.
- Η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας έχει εξασφαλίσει φθηνούς εργάτες για τις κατασκευαστικές εταιρείες, με 25 - 35 ευρώ μεροκάματο και χωρίς δικαιώματα.
Αυτή είναι η κατάσταση στον κλάδο των κατασκευών και εθελοτυφλούν όσοι κάνουν ότι δεν τη βλέπουν.
Λένε ψέματα ότι θα δημιουργηθούν 25 χιλιάδες θέσεις εργασίας. Είναι στους πάντες γνωστό ότι στην κατασκευή αυτών των έργων χρησιμοποιούνται περισσότερο μηχανήματα και λιγότερη χειρωνακτική εργασία.
Αυτή είναι η ανάπτυξη που υπόσχονται. Κέρδη για το κεφάλαιο και συνεχώς χειρότερη θέση για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.
Η εργοδοσία είναι εξοπλισμένη με το νομικό οπλοστάσιο όλων των αντεργατικών νόμων, των μνημονίων και των βάρβαρων μέτρων, που έχουν ψηφιστεί για να δημιουργηθεί νέο, πιο ευνοϊκό πεδίο, για τη διασφάλιση και διεύρυνση της κερδοφορίας της.
Οι οικοδόμοι να μη σκύψουν το κεφάλι
Καλούμε τους οικοδόμους, ιδιαίτερα τους συναδέλφους που θα βρεθούν στα εργοτάξια των έργων που θα επανεκκινηθούν, να μη σκύψουν το κεφάλι.
Να μη συμβιβαστούν με τα ψίχουλα που προσφέρει η εργοδοσία και τα ονομάζει μεροκάματο.
Να παλέψουν μαζί με την Ομοσπονδία Οικοδόμων για να βάλουμε φρένο στις ορέξεις της μεγαλοεργοδοσίας.
Να στηρίξουν μέσα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, σε κάθε χώρο, τον αγώνα για υπογραφή ΣΣΕ που να ικανοποιεί τις ανάγκες των οικογενειών των οικοδόμων.
Μέσα στις δυσκολίες γεννιούνται και δυνατότητες. Δυνατότητες που μπορούν να αξιοποιηθούν στο δυνάμωμα του αγώνα με επίκεντρο τα συμφέροντα των εργατικών λαϊκών οικογενειών. Το μέλλον των εργατών δεν είναι η σαπίλα και τα αδιέξοδα της εξουσίας των μεγαλοεργολάβων, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών, αλλά εκείνος ο δρόμος που θα κάνει τους εργάτες κυρίαρχους του πλούτου που παράγουν, εκείνη η κοινωνία που θα οργανώσει την ανάπτυξή της με επίκεντρο τις εργατικές, λαϊκές ανάγκες.
Αυτός ο στόχος παραμένει επίκαιρος και ρεαλιστικός για τους εργάτες και αυτός ο στόχος, αυτή η προοπτική πρέπει να ενισχυθεί.
Αυτή η ανάπτυξη, που είναι κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου, θα γεννήσει ξανά νέα και μεγαλύτερα βάσανα για τους εργαζόμενους. Από αυτή την ανάπτυξη έχουν συμφέρον να πανηγυρίζουν μαζί με την κυβέρνηση μόνο οι όμιλοι, οι κατασκευαστικές εταιρείες και οι τραπεζίτες».
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Για τις κόντρες στο G20
Για άλλη μια φορά είδε το φως της δημοσιότητας η έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΔΝΤ-Γερμανία, στη Σύνοδο του G20, ουσιαστικά ανάμεσα σε ΗΠΑ-Γερμανία για το μείγμα της πολιτικής που πρέπει να εφαρμοστεί στην ευρωζώνη, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Δηλαδή, να περάσει η καπιταλιστική οικονομία της ευρωζώνης από την κρίση στην ανάκαμψη. Λέγεται ότι η αντιπαράθεση ανάμεσα στη δεύτερο στην ιεραρχία μετά την Κρ. Λαγκάρντ Αμερικανό Τζακ Λιου και τον Β. Σόιμπλε, υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, ήταν σφοδρή. Ποιο το περιεχόμενο; Να μειώσουν στην ευρωζώνη την πολιτική της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής, να αντιμετωπίσουν τα χρέη με ευρωομόλογο, δημιουργώντας συνθήκες με τη χαλάρωση της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής αύξησης των λαϊκών εισοδημάτων ώστε να τονωθεί η ζήτηση, άρα να «επανεκκινήσει η οικονομία». Κάποιοι οικονομικοί αναλυτές αλλά και δημοσιολόγοι, ερμήνευσαν αυτή την πίεση του ΔΝΤ, ως πίεση για εφαρμογή κεϋνσιανής πολιτικής. Αυτή η όξυνση έρχεται αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση της 6μηνιαίας έκθεσης του ΔΝΤ που δείχνει ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση βαθαίνει διεθνώς και εκτιμά ότι «βραχυπρόθεσμα, οι κίνδυνοι προέρχονται κατά κύριο λόγο από τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη, κυρίως από τις εξελίξεις στην Κύπρο και την πολιτική κατάσταση στην Ιταλία». Αναθεωρεί προς τα κάτω την πρόβλεψή του για το παγκόσμιο ΑΕΠ, που υπολογίζει ότι θα φτάσει το 3,3%, αντί για 3,5% που είχε προβλέψει το Γενάρη. Και προβλέπει ότι η χώρα που είναι στην πλέον επικίνδυνη ζώνη είναι η Γαλλία, δεύτερη σε μέγεθος οικονομία της ευρωζώνης, εκτιμώντας ότι φέτος αναμένεται συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 0,1%, ενώ στις προηγούμενες προβλέψεις του, το ΔΝΤ εκτιμούσε ότι θα κατέγραφε ανάπτυξη 0,3%. Κάνει δε εκτίμηση για το ποιες χώρες της Ευρωζώνης αναμένεται να παρουσιάσουν συρρίκνωση του ΑΕΠ αναφέροντας τις: Ολλανδία -0,5%, Ιταλία -1,5%, Ισπανία 1,6%, Σλοβενία -2%, Πορτογαλία -2,3%, Ελλάδα -4,2% και η Κύπρος (για την οποία λόγω των εξελίξεων δεν υπήρχαν ακόμη διαθέσιμα στοιχεία για ακριβή πρόβλεψη). Το ΔΝΤ κάνει λόγο για «κούραση που συνδέεται με τη λιτότητα», εκτιμώντας ότι η επιδείνωση της κρίσης στην ευρωζώνη «θα μπορούσε να επηρεάσει τις ΗΠΑ μέσω των εμπορικών συναλλαγών και των χρηματοπιστωτικών αγορών», κυρίως στην περίπτωση που οι ανησυχίες των επενδυτών οδηγήσουν σε νέα άνοδο του δολαρίου σε σχέση με το ευρώ.
***
Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν κόντρα στη Γερμανία για αλλαγή μείγματος πολιτικής διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη. Από το 2010 και μετά, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα έκανε αλλεπάλληλες παρεμβάσεις για χαλάρωση της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής. Είναι επίσης χαρακτηριστική η απάντηση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών στο Γιούρογκρουπ του Ιούνη του 2012 προς τον Αμερικανό ομόλογό του σε μια ανάλογη παρέμβασή του με τη φράση, «αυτά να τα λες στην Αμερική».
Η όξυνση αυτής της αντιπαράθεσης αποκαλύπτει την οξύτητα των ανταγωνισμών στο όνομα του μείγματος πολιτικής για τη διαχείριση της κρίσης. Βεβαίως, η εκτίμηση του ΔΝΤ ότι μπορεί να υπάρξει άνοδος του δολαρίου έναντι του ευρώ σημαίνει φόβο για μείωση των εξαγωγών των ΗΠΑ στην ΕΕ. Υπάρχει και το δεδομένο ότι το ΔΝΤ συμμετέχει στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη άρα εδώ οξύνονται οι ανταγωνισμοί για τον επιμερισμό των ζημιών στις διάφορες χώρες από τη διαχείρισης της κρίσης. Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σοβαρή.
***
Ουσιαστικά η κρίση επιδρά σε ανακατατάξεις στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, επιδρά και στα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Αυτό τα ενδιαφέρει και από την άποψη της ισχύος στο διεθνή ανταγωνισμό για το μοίρασμα αγορών, ενεργειακών πηγών και πηγών πρώτων υλών, των δρόμων μεταφοράς τους, τις συμμαχίες με χώρες που έχουν γεωστρατηγική σημασία. Σ' αυτό τον αδυσώπητο ανταγωνισμό έχουν μπει ανερχόμενες καπιταλιστικές οικονομίες, (Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Βραζιλίας κ.λπ.). Ανάλογες διεργασίες γίνονται και στο εσωτερικό των καπιταλιστικών κρατών μεταξύ των διαφορετικών τμημάτων του κεφαλαίου σε σχέση με τις ιδιαίτερες συμμαχίες με τμήματα του κεφαλαίου ισχυρών καπιταλιστικών κρατών. Γενικά η καπιταλιστική οικονομία της Γερμανίας φαίνεται να ωφελείται από τη σκληρή δημοσιονομική πολιτική. Ταυτόχρονα, τους απασχολεί η αρνητική εξέλιξη σε Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, δηλαδή στις δεύτερη, τρίτη και τέταρτη σε μέγεθος καπιταλιστική οικονομία της Ευρωζώνης, οι τεράστιες δυσκολίες στη διαχείρισή της κρίσης που βαθαίνει σ' αυτές τις οικονομίες, με την αδυναμία ανάκαμψης των καπιταλιστικών οικονομιών με τη νέα συρρίκνωση. Τους απασχολεί η ενδεχόμενη διάσπαση της ευρωζώνης και μια πιθανή ισχυροποίηση της Γερμανίας με μικρότερη Ευρωζώνη και ενίσχυση των συμμαχιών της με Ρωσία, Κίνα κλπ. Δε νοιάζονται για τους λαούς της ΕΕ οι Αμερικάνοι.
***
Οσο για την «κεϋνσιανή πολιτική» που αποδίδουν κάποιοι στο ΔΝΤ, ερμηνεύοντας έτσι την παρέμβασή του, ότι τάχα η ζήτηση θα ανακάμψει την οικονομία, αφ' ενός αποπροσανατολίζουν, αφ' ετέρου κρύβουν ότι μια αύξηση των μισθών π.χ. έρχεται σε αντίθεση με την ανταγωνιστικότητα, την ανάγκη γοργών και μεγάλων κερδών. Ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας σημαίνει επενδύσεις. Και αν δεν πιάσει πάτο η κρίση, δηλαδή κι άλλη καταστροφή κεφαλαίου και εργατικής δύναμης, για να οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη συγκεντροποίηση κεφαλαίου. Αλλά και η πολιτική του ΔΝΤ δεν είναι «κεϋνσιανή». Ενα μείγμα ισορροπίας μεταξύ αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής και της χαλάρωσής της ψάχνουν. Για παράδειγμα, οι ΗΠΑ, που τάχα εφαρμόζουν «χαλαρή πολιτική» πήραν δημοσιονομικά μέτρα ύψους 85 περίπου δισ. δολάρια.
Απ' όλα τα παραπάνω συνεπάγεται ανελέητος άγριος αντεργατικός αντιλαϊκός πόλεμος. Ο λαός να συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα να μη συνταχτεί με διαφορετικά μείγματα πολιτικής διαχείρισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου, δηλαδή με τους αστούς, αλλά να βγει στην αντεπίθεση.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου