Πνεύμα Θεατρικό: Kατ.Λούρα+Σωτ.Μπέλλου+Αυλή Θαυμάτων - της Ηρώς Μητρούτσικου

23.3.2012                                                                                                               στην free press "ATTIKH ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ"

 

Ανοιχτή ακρόαση + Ορέστης-Ηλέκτρα 0-1

Η performance της Κατερίνας Λούρα «Ανοιχτή ακρόαση» (η οποία δημιουργήθηκε το 2004 για φιλανθρωπικό σκοπό και έκτοτε έχει παρουσιαστεί σε πολλά θέατρα και φεστιβάλ) παίχτηκε, τώρα, για δύο βράδια μόνο, στο υπόγειο του bios  και κυκλοφόρησε από στόμα σε στόμα ότι πρόκειται για κάτι εξαιρετικό. Κι έτσι ήταν! Μια νέα ηθοποιός αυτοσκηνοθετείται και παίζει όλους τους μεγάλους ρόλους, όλους τους μονολόγους που θα ήθελε κάθε γυναίκα ηθοποιός να παίξει, ακόμα και μονόλογους που γράφτηκαν για τον ίδιο ήρωα από διαφορετικούς συγγραφείς (Ηλέκτρα, Μήδεια του Ευριπίδη και του Heiner Muller, Iουλιέτα του Shakespeare και από το «Η Τρίτη Μνήμη», Αντιγόνη του Ευριπίδη και του Αισχύλου, Ελένη του Ευριπίδη και του Γιάννη Ρίτσου, Σαλώμη)! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να κάνει και διάλογο, ερμηνεύοντας και τους δύο ρόλους, κάνοντας τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις η ίδια! Φορώντας μόνο τα απαραίτητα, και έχοντας ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα, κατάφερνε να σε μαγέψει με την υποκριτική της. Μόνη μου διαφωνία το σημείο με τα μακαρόνια (και μόνο αυτό!). Το βρήκα υπερβολικό. Κρατήστε το όνομα Κατερίνα Λούρα. Είμαι σίγουρη ότι σε μερικά χρόνια όλοι θα μιλάμε για αυτή την Κύπρια ηθοποιό!

Μία ώρα μετά το τέλος του solo της, η Κ.Λούρα, έχοντας μπανιαριστεί, έπαιζε, στον ίδιο χώρο, την κωμωδία «Ορέστης-Ηλέκτρα 0-1» μαζί με τον Δημήτρη Κουρούμπαλη (τον οποίο όλοι γνωρίζουμε από το «10’κηρυγμα»). Η σκηνοθεσία ήταν του γνωστού Κώστα Φιλίππογλου και σε αυτή την περφόρμανς παρακολουθούμε τους δύο ηθοποιούς να αυτοσχεδιάζουν, απαντώντας σε προσωπικές ερωτήσεις  που θέτει αυστηρά ο ένας στον άλλον, να αυτοσαρκάζονται, να κάνουν χιούμορ και με ειλικρίνεια να φωτίζουν τα δικά τους σύνδρομα, που άλλωστε βρίσκονται μέσα σε όλους μας. Κι όλο αυτό το παιχνίδι να λειτουργεί ως έναυσμα για να υποδυθούν τα δύο τραγικά αδέρφια, Ορέστη και Ηλέκτρα, σε κάποιους μονολόγους τους από τις γνωστές τραγωδίες. Η παράσταση ήταν καλή, αστεία, γλυκιά και φρέσκια, αλλά νομίζω ήθελε περισσότερη δουλειά. Η σύνδεση με τους μονολόγους δεν ήταν ισχυρή και έτσι δεν φάνταζε και αναγκαία. Η παράσταση τέλειωσε, αλλά ελπίζω, και εύχομαι, να δουλευτεί ξανά και να παρουσιαστεί τελειοποιημένη!

 

 Σωτηρία Μπέλλου-Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας

Το τελευταίο βράδυ, στο νοσοκομείο, πριν την εγχείρηση που θα της στερήσει τη φωνή, η Σωτηρία Μπέλλου περνάει μπροστά από τα μάτια της όλη τη ζωή της. Στιγμές τραγικές αλλά και κωμικές, τους συνεργάτες, τους έρωτες, την γκόμενα της (όπως έλεγε κι η ίδια), την Αριστερά, τους γονείς της, τις φυλακές που έκανε, το πάθος της για τα χαρτιά και το τσιγάρο.

Η Ντίνα Κώνστα δεν θα μπορούσε παρά να είναι καλή σε αυτόν τον ρόλο που της πάει γάντι. Επίσης, καλή κι η Εφη Κόντα στον ρόλο της νοσοκόμας. Δυστυχώς, όμως, το κείμενο δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο, η σκηνοθεσία αδιάφορη και η ροή του μονολόγου διακοπτόταν συνέχεια από τραγούδια της Μπέλλου στη διαπασών. Έχοντας, πολύ πρόσφατα, όλοι στο μυαλό μας, την τεράστια επιτυχία της εξαιρετικής παράστασης ''Ευτυχία Παπαγιανοπούλου" με την Νένα Μεντή, δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε ότι αυτή η παράσταση έγινε, ίσως, λόγω εκείνης την επιτυχίας! Ο μονόλογος «Σωτηρία Μπέλλου» (Δευτερότριτα, Θέατρο Κάππα, Βικτώρια), παρόλα αυτά, δεν είναι κακή παράσταση, αλλά, δυστυχώς, περίμενα πολύ περισσότερα.

 

Η αυλή των θαυμάτων

Στο σημαντικότερο έργο της μεταπολεμικής ελληνικής δραματουργίας, ο συγγραφέας, Ιάκωβος Καμπανέλλης, κατορθώνει να ξεπεράσει τον σκόπελο της ηθογραφίας και να διεισδύσει βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή, δείχνοντας, παράλληλα, θεμελιακά στοιχεία της Ελληνικής κοινωνίας. Μιλάει για σκληρά θέματα, φτώχεια, εκμετάλλευση, καταπίεση ή εκμετάλλευση της γυναίκας, ανεργία και μετανάστευση, έλλειψη σταθερότητας και σιγουριάς. Θέματα που απασχολούν την κοινωνία και σήμερα, απλά, με λίγο διαφορετική μορφή.

Ἐτσι, ο Γιάννης Κακλέας αποφάσισε να μεταφέρει αυτό το έργο της μετεμφυλιακής Ελλάδας της δεκαετίας του ’50, στη σύγχρονη εποχή και καλά έκανε. Ένα πλήθος καλών ηθοποιών υποδύονται τους λαϊκούς χαρακτήρες που ζουν και αναπνέουν μέσα σε μια εσωτερική αυλή στον Βύρωνα. Φοβάμαι, όμως, ότι αυτό το πνεύμα της κλειστής αυλής δεν φάνηκε ιδιαίτερα στο έργο. Ας πούμε, μια τέτοια αυλή έχει πολλά σπιτάκια και μια και μόνη έξοδο, προς το δρόμο, ενώ στην συγκεκριμένη παράσταση υπήρχαν τρεις έξοδοι που δεν βοηθούσαν στη ιδιαίτερα στο οικογενειακό, ως κουτσομπολίστικο, κλίμα της αυλής! Το σκηνικό (Μ. Παντελιδάκης) προσπαθούσε να είναι μίνιμαλ και αφαιρετικό, χωρίς ωστόσο να το καταφέρνει! Από τη μία ήταν σχετικά μπουκωμένο, κι από την άλλη σχεδόν δεν υπήρχαν σπίτια, ενώ κάποια του σημεία μιμούνταν τα κτίρια που βρίσκονται ακριβώς απέναντι από το κτίριο του Εθνικού. Μάλιστα, στο διάλειμμα προβαλλόταν βίντεο από την πλατεία που βρίσκεται απέναντι στην οποία συχνάζουν ξεριζωμένοι.... Ενδιαφέρουσα ιδέα, αλλά θεωρώ ότι δεν λειτούργησε καθόλου. Επίσης, η οικογένεια του Ιορδάνη, που έχει ξεριζωθεί πάμπολλες φορές, μένει σε κάτι σαν τροχόσπιτο ή βαγόνι κι όχι σε σπίτι με θεμέλια, άρα, αυτό, σχεδόν ακύρωνε τον, για ακόμα μία φορά, ξεριζωμό τους!

Παρόλα αυτά, η παράσταση είναι συγκινητική και η μουσική του εξαιρετικού Στ. Γασπαράτου, μοντέρνα και ενδιαφέρουσα. Μεγάλη παραφωνία η εμφάνιση, στο τέλος, των ΜΑΤ για να κατεβάσουν, απλά, έναν γέρο και ανήμπορο άνθρωπο από την ταράτσα!!!! Νομίζω ήταν μια επιφανειακή πολιτικοκοινωνική αναφορά με μόνο στόχο είτε να προκαλέσει, είτε να εκμαιεύσει την συμπαράσταση των θεατών, λόγω τον γεγονότων των τελευταίων χρόνων με τα ΜΑΤ, και την γενική κατακραυγή του κόσμου.

Unemployed

Η πολύ καλή παράσταση «Unemployed» με τις 10 ιστορίες Ελλήνων συγγραφέων για την ανεργία, για την οποία έγραψα στο προηγούμενο φύλλο, τελικά πήρε παράταση και συνεχίζεται στον πολυχώρο bios.

irit/item/3677-%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C

 ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ  ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ  από τα προηγούμενα άρθρα:

 «Το τέλος & η αρχή»  Φούρνος

«Αγαπητέ αγαπημένε...»  Sui Generis

«Αν αργήσω, κοιμήσου»  104 Θέατρο Κέντρου Λόγου & Τέχνης

«Κοπεγχάγη»  Άλφα

«Φόνισσα»  Οδού Κεφαλλήνιας

«Κατσαρίδα»  Αθηνών

«Αμερικάνικος Βούβαλος»  Πορεία

«Unemployed»  Bios

«I am my own wife»  Bios

«Ο Ιβάν και τα σκυλιά»  Αμιράλ

«Την Τρίτη στο σούπερ μάρκετ»  Από μηχανής θέατρο

«Ερωτόκριτος»  Ακροπόλ

«Caveman»  Coronet

«Ωχ... τα νεφρά μου»  Studio Κυψέλης