http://www.antinews.gr/2012/02/23/148963/ 
Μετά από μια δεκαετία, όπου όλες ανεξαιρέτως οι ευρωπαϊκές χώρες ζούσαν πέρα από τις δυνατότητες τους, τώρα όλες προσπαθούν με φρενήρεις ρυθμούς να διορθώσουν τις οικονομίες τους, ξεπουλώντας τα πάντα.
Αυτό που γίνεται σήμερα, πριν από κάποια χρόνια θα θεωρούνταν ως ένδειξη πανικού. Για παράδειγμα, ο Ιταλός πρωθυπουργός Mario Monti ακύρωσε την υποψηφιότητα της Ρώμης για τους Ολυμπιακούς του 2020, προκειμένου να εξοικονομηθούν €9.5 δισ, που η καταχρεωμένη Ιταλία αδυνατεί να πληρώσει.
Δεν βλέπουμε όμως μόνο σφίξιμο της ζώνης, αλλά και ξεπούλημα των πάντων. Η Ευρώπη περνάει μια περίοδο εκποίησης, άνευ προηγουμένου.
Η Ελλάδα είναι αυτή που βγάζει τα περισσότερα στο σφυρί. Υπολογίζεται ότι έχουν βγει προς πώληση περιουσιακά στοιχεία αξίας έως και €50 δισεκατομμυρίων.
Το ίδιο όμως κάνουν και άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα η Ιρλανδία, που άρχισε να συζητά την πώληση του ιστορικού λιμανιού του Δουβλίνου, ακόμη και την εθνική επιχείρηση εκτροφής αλόγων και επιβητόρων!
Από την πλευρά της, η Ισπανία σκέφτεται να μαζέψει χρήματα πουλώντας, μεταξύ άλλων, δυο κύρια αεροδρόμια, και μεγάλο ποσοστό του διάσημου εθνικού της λαχείου El Gordo (ο χοντρός).
Η Βρετανία σχεδιάζει να πουλήσει το ποσοστό που κατέχει το δημόσιο (49%) στις υπηρεσίες ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας, μαζί με το τηλεοπτικό κέντρο του BBC στο Λονδίνο, αλλά και την περίφημη αψίδα Admiralty στη πλατεία Trafalgar, που αναμένεται να φέρει £75 εκατ. στα δημόσια ταμεία, μετατρεπόμενη σε ξενοδοχείο.
Το υπουργείο Άμυνας, και το υπουργείο Εξωτερικών σκοπεύουν επίσης να προχωρήσουν σε εντυπωσιακές πωλήσεις περιουσιακών τους στοιχείων, προκειμένου να καλύψουν τρύπες στους προϋπολογισμούς τους. Και ας μη ξεχνάμε τις πολλές πωλήσεις που ήδη πραγματοποιήθηκαν, όπως αυτή της σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας μεταξύ του σταθμού Pancras, και της σήραγγας της Μάγχης, που ανήκει πλέον σε δυο καναδικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία την απέκτησαν τον Νοέμβριο του 2010 πληρώνοντας £2.1 δισ.
Αυτές οι κινήσεις απελπισίας θα μπορούσαν να θεωρηθούν φιλόδοξες σε εποχές παχέων αγελάδων, αλλά σήμερα οι εποχές κάθε άλλο παρά τέτοιες είναι. Τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη προσπαθούν να βάλουν σε τάξη τα λογιστικά τους βιβλία, και όλα αποφάσισαν να πουλήσουν τις περιουσίες τους … ταυτόχρονα.
Αυτό όμως σημαίνει ότι οι τιμές θα πέσουν κατακόρυφα. Για αυτό και υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των τιμών που αναφέρονται αρχικά, και των πραγματικών στο τέλος.
Για παράδειγμα, η Ελλάδα κατάφερε να συγκεντρώσει μέχρι στιγμής μόλις €180 εκατ. από τον αρχικό της στόχο των €50 δισ.
Κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει έλλειψη αγοραστών. Η Κίνα ψάχνει σε κάθε γωνία του πλανήτη για να επενδύσει τα συσσωρευμένα πλούτη της, ενώ οι διάφορες αραβικές κυβερνήσεις θέλουν κι αυτές να ξοδέψουν κάπου τα τεράστια έσοδα που διαθέτουν από το πετρέλαιο.
Είναι δύσκολο προς το παρόν να αποφασίσουμε αν θα πρέπει να χαιρόμαστε ή να λυπόμαστε με αυτές τις εξελίξεις. Από την μία, οτιδήποτε επιταχύνει την έξοδό μας από τα «κόκκινα», είναι ευπρόσδεκτο. Από την άλλη όμως, όταν πουλιούνται τα οικογενειακά κειμήλια, χάνονται για πάντα. Και όσο η βρετανική οικονομία περιθωριοποιείται από την ανάδυση της Κίνας και της Ινδίας, ένα είναι σίγουρο: ότι τα πράγματα ποτέ δεν θα είναι όπως ήταν παλιότερα.
Στην Ελλάδα, όλα βγαίνουν στο σφυρί, εκτός από την Ακρόπολη. Η κυβέρνηση προσπαθεί απεγνωσμένα να μαζέψει €50 δισεκατομμύρια πουλώντας ή νοικιάζοντας εθνικά περιουσιακά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένου του διεθνούς αερολιμένα της Αθήνας, καθώς και 38 άλλα αεροδρόμια, κρατικές επιχειρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, λιμάνια στη Θεσσαλονίκη και στον Πειραιά, τα ταχυδρομικά ταμιευτήρια, τις εθνικές οδούς, τον κρατικό ιππόδρομο, και 35 κρατικής ιδιοκτησίας κτίρια.
Η περιοχή του Ελληνικού, μια παραθαλάσσια έκταση τρεις φορές μεγαλύτερη από το Μονακό, που αποτελούσε κάποτε την έδρα του αεροδρομίου της Αθήνας, ξεπουλιέται. Επίσης πουλιούνται 44 στρέμματα στην Κέρκυρα, καθώς και διάφορες άλλες παραθαλάσσιες εκτάσεις.
Μάλιστα, συζητιέται σοβαρά και η πώληση του ελληνικού ηλιακού φωτός, με την Αθήνα να διαπραγματεύεται με το Βερολίνο αναφορικά με την εξαγωγή ηλιακής ενέργειας.
Μέχρι στιγμής, η κρατική υπηρεσία που ανέλαβε την διεκπεραίωση της πώλησης της δημόσιας περιουσίας, και την προσέλκυση επενδυτών, δεν τα πάει πολύ καλά, μάλλον εξαιτίας των φόβων για μια άτακτη χρεοκοπία της χώρας, ή εξόδου της από το ευρώ, κάτι δηλαδή που θα καθιστούσε άνευ αξίας τα περισσότερα περιουσιακά της στοιχεία.
The Independent
http://www.independent.co.uk/news/world/europe/everything-must-go-the-great-european-fire-sale-7079815.html
Απόδοση: S.A.
Μετά από μια δεκαετία, όπου όλες ανεξαιρέτως οι ευρωπαϊκές χώρες ζούσαν πέρα από τις δυνατότητες τους, τώρα όλες προσπαθούν με φρενήρεις ρυθμούς να διορθώσουν τις οικονομίες τους, ξεπουλώντας τα πάντα.
Αυτό που γίνεται σήμερα, πριν από κάποια χρόνια θα θεωρούνταν ως ένδειξη πανικού. Για παράδειγμα, ο Ιταλός πρωθυπουργός Mario Monti ακύρωσε την υποψηφιότητα της Ρώμης για τους Ολυμπιακούς του 2020, προκειμένου να εξοικονομηθούν €9.5 δισ, που η καταχρεωμένη Ιταλία αδυνατεί να πληρώσει.
Δεν βλέπουμε όμως μόνο σφίξιμο της ζώνης, αλλά και ξεπούλημα των πάντων. Η Ευρώπη περνάει μια περίοδο εκποίησης, άνευ προηγουμένου.
Η Ελλάδα είναι αυτή που βγάζει τα περισσότερα στο σφυρί. Υπολογίζεται ότι έχουν βγει προς πώληση περιουσιακά στοιχεία αξίας έως και €50 δισεκατομμυρίων.
Το ίδιο όμως κάνουν και άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα η Ιρλανδία, που άρχισε να συζητά την πώληση του ιστορικού λιμανιού του Δουβλίνου, ακόμη και την εθνική επιχείρηση εκτροφής αλόγων και επιβητόρων!
Από την πλευρά της, η Ισπανία σκέφτεται να μαζέψει χρήματα πουλώντας, μεταξύ άλλων, δυο κύρια αεροδρόμια, και μεγάλο ποσοστό του διάσημου εθνικού της λαχείου El Gordo (ο χοντρός).
Η Βρετανία σχεδιάζει να πουλήσει το ποσοστό που κατέχει το δημόσιο (49%) στις υπηρεσίες ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας, μαζί με το τηλεοπτικό κέντρο του BBC στο Λονδίνο, αλλά και την περίφημη αψίδα Admiralty στη πλατεία Trafalgar, που αναμένεται να φέρει £75 εκατ. στα δημόσια ταμεία, μετατρεπόμενη σε ξενοδοχείο.
Το υπουργείο Άμυνας, και το υπουργείο Εξωτερικών σκοπεύουν επίσης να προχωρήσουν σε εντυπωσιακές πωλήσεις περιουσιακών τους στοιχείων, προκειμένου να καλύψουν τρύπες στους προϋπολογισμούς τους. Και ας μη ξεχνάμε τις πολλές πωλήσεις που ήδη πραγματοποιήθηκαν, όπως αυτή της σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας μεταξύ του σταθμού Pancras, και της σήραγγας της Μάγχης, που ανήκει πλέον σε δυο καναδικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία την απέκτησαν τον Νοέμβριο του 2010 πληρώνοντας £2.1 δισ.
Αυτές οι κινήσεις απελπισίας θα μπορούσαν να θεωρηθούν φιλόδοξες σε εποχές παχέων αγελάδων, αλλά σήμερα οι εποχές κάθε άλλο παρά τέτοιες είναι. Τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη προσπαθούν να βάλουν σε τάξη τα λογιστικά τους βιβλία, και όλα αποφάσισαν να πουλήσουν τις περιουσίες τους … ταυτόχρονα.
Αυτό όμως σημαίνει ότι οι τιμές θα πέσουν κατακόρυφα. Για αυτό και υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των τιμών που αναφέρονται αρχικά, και των πραγματικών στο τέλος.
Για παράδειγμα, η Ελλάδα κατάφερε να συγκεντρώσει μέχρι στιγμής μόλις €180 εκατ. από τον αρχικό της στόχο των €50 δισ.
Κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει έλλειψη αγοραστών. Η Κίνα ψάχνει σε κάθε γωνία του πλανήτη για να επενδύσει τα συσσωρευμένα πλούτη της, ενώ οι διάφορες αραβικές κυβερνήσεις θέλουν κι αυτές να ξοδέψουν κάπου τα τεράστια έσοδα που διαθέτουν από το πετρέλαιο.
Είναι δύσκολο προς το παρόν να αποφασίσουμε αν θα πρέπει να χαιρόμαστε ή να λυπόμαστε με αυτές τις εξελίξεις. Από την μία, οτιδήποτε επιταχύνει την έξοδό μας από τα «κόκκινα», είναι ευπρόσδεκτο. Από την άλλη όμως, όταν πουλιούνται τα οικογενειακά κειμήλια, χάνονται για πάντα. Και όσο η βρετανική οικονομία περιθωριοποιείται από την ανάδυση της Κίνας και της Ινδίας, ένα είναι σίγουρο: ότι τα πράγματα ποτέ δεν θα είναι όπως ήταν παλιότερα.
Στην Ελλάδα, όλα βγαίνουν στο σφυρί, εκτός από την Ακρόπολη. Η κυβέρνηση προσπαθεί απεγνωσμένα να μαζέψει €50 δισεκατομμύρια πουλώντας ή νοικιάζοντας εθνικά περιουσιακά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένου του διεθνούς αερολιμένα της Αθήνας, καθώς και 38 άλλα αεροδρόμια, κρατικές επιχειρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, λιμάνια στη Θεσσαλονίκη και στον Πειραιά, τα ταχυδρομικά ταμιευτήρια, τις εθνικές οδούς, τον κρατικό ιππόδρομο, και 35 κρατικής ιδιοκτησίας κτίρια.
Η περιοχή του Ελληνικού, μια παραθαλάσσια έκταση τρεις φορές μεγαλύτερη από το Μονακό, που αποτελούσε κάποτε την έδρα του αεροδρομίου της Αθήνας, ξεπουλιέται. Επίσης πουλιούνται 44 στρέμματα στην Κέρκυρα, καθώς και διάφορες άλλες παραθαλάσσιες εκτάσεις.
Μάλιστα, συζητιέται σοβαρά και η πώληση του ελληνικού ηλιακού φωτός, με την Αθήνα να διαπραγματεύεται με το Βερολίνο αναφορικά με την εξαγωγή ηλιακής ενέργειας.
Μέχρι στιγμής, η κρατική υπηρεσία που ανέλαβε την διεκπεραίωση της πώλησης της δημόσιας περιουσίας, και την προσέλκυση επενδυτών, δεν τα πάει πολύ καλά, μάλλον εξαιτίας των φόβων για μια άτακτη χρεοκοπία της χώρας, ή εξόδου της από το ευρώ, κάτι δηλαδή που θα καθιστούσε άνευ αξίας τα περισσότερα περιουσιακά της στοιχεία.
The Independent
http://www.independent.co.uk/news/world/europe/everything-must-go-the-great-european-fire-sale-7079815.html
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου