Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο Antinews στις 26 Φεβρουαρίου 2010 με τον τίτλο “Το πέταγμα της πεταλούδας και η αποτυχία της Ευρώπης”
Όταν στις ΗΠΑ ξεκίνησε η κρίση με τη Fannie May και τη Freddy Mack, ρώτησαν ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της Lehman Brothers, αν ανησυχεί για την τράπεζά του και για το τραπεζικό σύστημα γενικότερα. Με το πιο ειρωνικό του ύφος απάντησε: «Η Lehman είναι η προσωποποίηση του αμερικανικού ονείρου (οι αδερφοί Lehman ήταν γερμανοί μετανάστες και ξεκίνησαν από ένα μικρό μαγαζί στην Αλαμπάμα) και επιβίωσε της κρίσης του 1929! Τι το χειρότερο μπορεί να μας συμβεί!»
Όταν αργότερα η κρίση γενικεύτηκε, πολλοί άρχισαν να θυμούνται εκείνη την ..πεταλούδα του Αμαζονίου. Για την τύχη της Lehman γνωρίζετε, ενώ τον Ιανουάριο ο Ομπάμα ανακοίνωσε την, εκ βάθρων, αναδιοργάνωση του τραπεζικού συστήματος των ΗΠΑ. Ποιος να το πίστευε πριν λίγα χρόνια…
Όταν το Φθινόπωρο του 2009, εξελέγη η λαοπρόβλητη κυβέρνηση, «λεφτά υπάρχουν», Γιώργου Παπανδρέου, κανένας στην Ελλάδα δεν υπέθετε το μέγεθος της κρίσης. Ο ίδιος ο Παπανδρέου μάλιστα, σε μια απίστευτη έξαρση ανευθυνότητας και λαϊκισμού, μοίρασε 1.5. δις για επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης, ενώ κατήργησε και ορισμένες άλλες ρυθμίσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, που όλο και κάτι θα απέφεραν στον κρατικό κορβανά (ημι-υπαίθριοι, φορολογία στα σκάφη κ.ο.) Κανενός η ζωή δε βελτιώθηκε ουσιαστικά με το επίδομα και όλοι θα τα είχαν καταφέρει και χωρίς αυτό, αλλά δείτε τώρα τι χρειάζεται για να μαζέψουμε 1.5. δις.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου, επειδή προφανώς είχε εμπειρία με τη δημιουργική λογιστική, μικροπολιτικά σκεφτόμενος, είπε να «φουσκώσει»
λίγο το έλλειμμα, να καταλογίσει ευθύνες στην «επάρατη δεξιά», για να φανεί μεγαλύτερο το δικό του επίτευγμα την επόμενη χρονιά. Ο κ. Ανωμερίτης στον ΟΛΠ, επειδή και αυτός ήξερε το θέμα, είπε να μοιράσει μερικές δεκάδες εκατομμύρια σε καμιά τριακοσαριά νοματαίους για να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Τα έβλεπαν αυτά στην Ε.Ε. και έτριβαν τα μάτια τους! Στην Ελλάδα, υπήρχαν λεφτά!
Επειδή, όμως, δεν είναι κάθε μέρα πασχαλιά, όταν στη συνέχεια παρουσιάσαμε τα νέα στοιχεία στην Ε.Ε. , απηυδισμένοι με τις μεθοδεύσεις μας, μας έβγαλαν στη σέντρα.
Έκανε και ο Τρισέ εκείνη την περίφημη δήλωση για τα ελληνικά ομόλογα και όλοι ξαφνικά άρχισαν να μιλάνε για το «ελληνικό πρόβλημα». Γίναμε πια παγκόσμιο θέμα.
Η πεταλούδα του Αμαζονίου είπε να έρθει κατά Ευρώπη μεριά.
Η κυβέρνηση αιφνιδιασμένη, που το καλό σενάριο έτεινε να αποβεί εφιαλτικό, άρχισε να μιλάει πια για εντατικές, για μειωμένη εθνική ανεξαρτησία και άλλα επικίνδυνα, επιτείνοντας τον πανικό. Και πάνω στον πανικό τους, τυφλωμένοι από τις κομματικές τους παρωπίδες, άφησαν κρίσιμο χρόνο να περάσει και η ατολμία τους επέτεινε την κρίση.
Έτσι άρχισαν οι υποβαθμίσεις.
Έτσι μπήκαν στη ζωή μας και τα spreads!!! Έγιναν εκθέσεις ιδεών στα …νηπιαγωγεία και προσφιλές θέμα συζήτησης στους ανά την επικράτεια καφενέδες.
Τότε ήρθε η Goldman Sachs για να μας «ξαναλύσει» το πρόβλημα, με τη γνωστή μέθοδο, αλλά για κάποιους λόγους το προξενιό δεν έγινε.
Με το ελληνικό πρόβλημα μπορούσε ν’ αρχίσει το ντόμινο
Η αποτυχία της Ευρώπης
Το χρέος μας περίπου 320 δις ευρώ και οι δανειακές μας ανάγκες, περίπου 65 δις ευρώ εφέτος, για τους καρχαρίες του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι ένα εξαιρετικά επικερδές προϊόν!
Υπολογίστε μόνο τις προμήθειες 1-1.5% για να αντιληφθείτε τι παίζεται!
Το ζήτημα, λοιπόν, που συζητείται τους τελευταίους μήνες είναι ποιος θα μας σώσει;
Η Ευρώπη ή η Αμερική.
Η κρίση του δημοσιονομικού προβλήματος της Ελλάδος ανέδειξε τις εγγενείς αδυναμίες της Ευρωζώνης. Αίφνης αντιλήφθηκαν ότι έχουμε μεν μια Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, η οποία όμως απέχει πολύ από το να λειτουργεί ως Κεντρική Τράπεζα. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, δεν προβλέπεται διαδικασία αποβολής κράτους-μέλους από την ΟΝΕ! Τέλος η Ε.Ε. δεν έχει μέσα διαχείρισης τέτοιων κρίσεων! Προφανώς, δεν είχαν σκεφτεί τις κακές μέρες!
Τα μέλη της Ε.Ε. φοβούμενα μήπως η κρίση φτάσει και στη δική τους αυλή, άρχισαν να αναθέτουν την διαχείριση του θέματος στους τεχνοκράτες των Βρυξελλών, οι οποίοι έβλεπαν αριθμούς. Οι τεχνοκράτες επικράτησαν των πολιτικών.
Αν από το Φθινόπωρο η Ε.Ε. με τρόπο σαφή, κατηγορηματικό και μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση, εξεδήλωνε την πολιτική της αλληλεγγύη προς την Ελλάδα και ο Τρισέ επιβεβαίωνε ότι ηΕυρωπαϊκη Κεντρική Τράπεζα θα εγγυάται τα ελληνικά ομόλογα όσο θα διαρκέσει το πρόγραμμα σταθεροποίησης, η Ελλάδα θα μπορούσε να δανείζεται με ευνοϊκότερους όρους και σε βάθος χρόνου να βάλει σε τάξη τα του οίκου της.
Αντί όλων αυτών των αυτονόητων οι ηγέτες της Ε.Ε. και μέρους του ευρωπαϊκού κατεστημένου, επιχείρησαν σε μια περίοδο κρίσης να τιμωρήσουν ένα κακό σύμμαχο γιατί νόμιζαν ότι θα τον συμμορφώσουν και θα τον υποχρεώσουν να πάρει τα επώδυνα μέτρα.
Ξέχασαν ότι άμα πάρει φωτιά το αυθαίρετο του γείτονα, μπορεί να κινδυνεύσει και η δική τους πολυτελής έπαυλη!
Περιττή υπενθύμιση: Στη Ελλάδα έχουμε μια άτολμη, αναποφάσιστη και ελάχιστη για τις περιστάσεις κυβέρνηση.
Κώστας Ροδινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου