Στην αναφορά του για τις λιγοστές συναντήσεις του με τον Μάνο Χατζιδάκι, ο Μανώλης Ρασούλης γράφει: «Στο Φεστιβάλ της Κέρκυρας, στο δικό του φεστιβάλ, το ’81, εμφανίστηκα με τα φούξια και τη μάλα του Osho κατάκεντρα. Κάποια στιγμή και σε μια ομήγυρη, ο Μάνος, γελώντας, αστειεύτηκε: “Θα ήθελα να δω τον Γασούλη με φγάκο (χα χα χα χα)”. Γελάσαμε, όντως. Και σκέφτηκα, κάποια στιγμή να βάλω ένα φράκο και να πάω να του εναποθέσω κάποια άνθη».
Σε άλλο σημείο αναφέρει: «Οριακή στιγμή αντεπίθεσης και αθλιότητας ήταν όταν με τον Μάνο (Λοΐζο) γράψαμε το “Τίποτα δεν πάει χαμένο” και πήγαμε στην Ιερά Εξέταση της “Odeon” να το παίξουμε για να το “εγκρίνουν”. Σαν ακούστηκε το άσμα, λέει η κ. Μάτσα: “Μάνο, αυτό το τραγούδι έχει μια ωραία μελωδία, δεν αλλάζουμε τα λόγια να το κάνουμε ένα ερωτικό τραγούδι;”. Κι ο Μάνος με 25 πίεση: “Τυχαίνει να είμαστε και αριστεροί”».
Αλλού: «Γιατί ο λόγος μου ήταν λαϊκός, αγαπησιάρικος, κοινωνικός, πολιτικός, σαφής, βαθύς, ανάλαφρος, διεισδυτικός, βατός, φρέσκος και για πρώτη φορά ο στίχος έπαιζε τον κύριο ρόλο. Αυτό ήθελαν να χτυπήσουν εταιρίες και κόμματα και μετά από πολλά το κατόρθωσαν και οδήγησαν το ελληνικό τραγούδι στο βούρκο».
«Όσο γι’ αυτούς με των οποίων τις ατασθαλίες, τους εκτροχιασμούς και τους εγωκεντρισμούς τους φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, θέλω να πω ότι δεν φταίνε ολοκληρωτικά για το σημερινό αδιέξοδο. Το αδιέξοδο ήθελε να έρθει και ζήτησε τη συνεργασία του Matrix.
So was written, so was to be done.
Τελειώνω την εισαγωγή αυτή και χαιρετώ σας και φιλώ σας κι ο θεός βοηθός».
Με αυτόν τον τρόπο τελειώνει η εισαγωγή-εξαγωγή του Μανώλη Ρασούλη στο βιβλίο του «Εδώ είναι του Ρασούλη» (Εκδόσεις Ιανός – 2007). Όλα τα αποσπάσματα είναι απ’ αυτό το βιβλίο.
Νοστράδαμε, Νοστράδαμε
τα όσα είδες τα ‘δαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου