Ήταν 3 Μαΐου του 1802, όταν διαδόθηκε το τραγικό νέο στη Σμύρνη. Ο Ιωάννης τούρκεψε! Κανείς χριστιανός δεν μπορούσε να πιστέψει ότι το δεκαεπτάχρονο αγόρι, ο εργατικός γιος του κυρ Γιαννακού του τσαγκάρη, αλλαξοπίστησε. Κανείς χριστιανός δεν φανταζόταν ότι εκείνη τη μέρα, όταν ο Ιωάννης θα έφευγε για το σπίτι του πλούσιου Τούρκου Αραστά, για να του παραδώσει ένα ζευγάρι παπούτσια, δεν θα γύριζε ποτέ πια πίσω. Ο Ιωάννης δεν λεγόταν πια Ιωάννης, αλλά Μεχμέτ.
Μεγάλος θρήνος απλώθηκε στην οικογένεια του κυρ Γιαννακού. Τα ξαδέρφια του αποφάσισαν να τον διαγράψουν μέσα τους. Όταν τον έβλεπαν στον δρόμο γύριζαν το κεφάλι τους με λύπη. Τι θα μπορούσαν πια να πουν με έναν άνθρωπο που πια δεν γνώριζαν, που τους ήταν πια ξένος;
Όμως αυτό που δεν ήξεραν είναι ότι ο Ιωάννης είχε πέσει θύμα συνομωσίας. Οι Τούρκοι τον είχαν ξεγελάσει. Αυτός ήταν άλλωστε κι ο λόγος που δεν είχαν αφήσει τον πατέρα του εκείνη τη νύχτα που τούρκεψε να τον δει, παρά τον έδιωξαν με πέτρες και ξύλα.
Όμως ο νέος δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του κουβέντα. Είχε διαβάσει τους βίους των αγίων, φυλούσε τον χριστιανισμό βαθιά μες στην καρδιά του, έπαιρνε θάρρος από τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού. Σκεπτόμενος όλα αυτά, πήρε τη γενναία απόφαση. Θα μαρτυρούσε για τον Χριστό.
Η αιώνια εχθρότητα της Δύσης ως πολιτικός και πολιτισμικός φορέας, κατά της «Καθ’ Ημάς Ανατολής» η οποία διαιωνίζεται μέχρι σήμερα, κράτησε άγνωστες τις συνέπειες αυτού του παγκοσμίου εγκλήματος, της «εγκατάλειψης» της Πόλις στους Οθωμανούς, που κράτησε εκατομμύρια ανθρώπων (τη Ρωμηοσύνη) στο σκοτάδι της κατοχής, για αιώνες ώστε να μπορέσουν οι δυτικές δυνάμεις να προχωρήσουν ξεπερνώντας την «Ρωμανία», της οποίας την πρόοδο σε όλα τα επίπεδα (Οικονομία, Επιστήμη, Υγεία, Πολιτική, Κοινωνία, Στρατός, Δίκαιο και αλλού) δεν μπορούσαν ούτε να πλησιάσουν, αλλά σπίλωσαν και σπιλώνουν μέχρι σήμερα.
Το News 24/7, επιστρέφει στα χρόνια που διαμόρφωσαν την προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Η Κρήτη, η σύζυγός του Μαρίκα, η αντίσταση, οι συλλήψεις και τα πρώτα βήματα στην πολιτική
Λίγο πριν συλλάβει η βαυαρική αντιβασιλεία τον «προδότη» του Έθνους, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο Άρμανσπεργκ, θέλοντας να τον δοκιμάσει, του είπε: -Έχεις πολλούς εχθρούς, στρατηγέ.
(Ανανεωμένο) Ο λαός λέει «ο νεκρός δεδικαίωται». Όταν κάποιος πεθαίνει ασφαλώς τα περισσότερα που μπορεί κάποιος να πει είναι καλά. Αφήνει στην άκρη τα άσχημα, κρύβει τα «μαύρα», ασχολείται με την προσφορά του νεκρού κι όχι με τη ζημιά που έκανε.
Ανεξαρτήτου προελεύσεως και σκοπιμότητας, το χτύπημα κατά του Παπαδήμου τρόμαξε. Και τρόμαξε πολύ περισσότερο γιατί σήκωσε μαύρα, πηχτά σαν πίσσα κύματα μίσους στα κοινωνικά μέσα.
Έσκυψα
προσεκτικά στη «γυάλινη σφαίρα» και το
«ΕΙΔΑ ΤΟΣΟ ΚΑΘΑΡΑ» όσο φαίνεται και ο
Λευκός Πύργος μας μετά από ένα δυνατό
Βαρδάρη που πάντα «καθαρίζει» την
πνιγηρή ατμόσφαιρα της πόλης μας, της
πάλαι ποτέ «νυφούλας του Θερμαϊκού»:
Μεταξύ
15ης
και 24ης
Ιουνίου θα υπάρξει… ΣΥΜΦΩΝΙΑ με την
τρόικα!...