Ο ενικός των «απολίτιστων» Αρχαίων Ελλήνων και ο πληθυντικός των σημερινών… πολιτισμένων! (Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Ο ενικός των «απολίτιστων» Αρχαίων Ελλήνων και ο πληθυντικός των σημερινών… πολιτισμένων!

Το έγραψα και άλλοτε. Ο δήθεν πολιτισμένος πληθυντικός μεταξύ των νεοραγιάδων Ελλήνων, αποτελεί μίμηση ξεπερασμένων αστών των Παρισίων, τους οποίος ξεμπροστιάζει ο Μπαλζάκ στα έργα του.

Κρυσταλία Πατούλη – Είναι αυτό που είπε και ο Γκάντι: «Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις». (Συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη)

http://fractalart.gr/krystalia-patouli/

«Δεν αρκεί οι γονείς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους για να τους παρέχουν τα αναγκαία. Πρέπει να τους εμφυσούν και αρετές όπως τον σεβασμό στον άλλον, τα όρια, τη συμμετοχή στον πολιτισμό και στην εξέλιξη του είδους. Και να τους τονίζουν ότι δεν είναι αρκετό να μην κάνουν κακές/άδικες πράξεις αλλά να μην μένουν και απαθείς απέναντι σε αυτές. Γιατί η μεγαλύτερη βία όπως είπε η κλινικός ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια Ελένη Νίνα, είναι κυρίως το να μην κάνουμε. Να μην κοιτάζουμε εν ολίγοις μόνο τη …δουλίτσα μας, σαν τον νοικοκύρη Κυρ Παντελή, που η μετεμφυλιακή Ελλάδα τον έκανε πρότυπό της». Υποστηρίζει η Σύμβουλος Ανθρωπίνων Σχέσεων και δημοσιογράφος Κρυσταλία Πατούλη, η συγγραφέας του βιβλίου «Η έρευνα για την κρίση 2010 – 2014», εξετάζοντας ποιες ήταν οι αιτίες μας έφεραν ως εδώ και τι πρέπει να κάνουμε.

Προσευχή στη Παναγία μας: "Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, Δέσποινα"!

http://www.agioritikovima.gr/proeuchi/item/54715-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BF%CF%86%CE%B8%CE%B1%CE%BB%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%85,-%CE%B4%CE%AD%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%B1

Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, Δέσποινα, τους ψυχικούς, ίνα βλέψω και κατίδω τους εχθρούς τους νοητούς, Βάθος των ανομιών μου και πταισμάτων τας σειράς, πράξεις δε μου τας ατόπους, πράξεις μου τας ρυπαράς, Γύμνωσιν, ήνπερ υπέστην, γύμνωσιν την της ψυχής, και φροντίσω ενδυθήναι μέσω θείας προσευχής.
Δος μοι μετανοίας τρίβον, άγουσαν εις ουρανούς, και Φωτός του θείου λάμψιν, που καθαίρεται ο νους.

 Έλεος αιτώ, Παρθένε, έλεος του σου Υιού και μεσίτην σε προβάλλω, ίνα τύχω του σκοπού. Ζέσιν θείας μετανοίας και δακρύων τας πηγάς δώρησαι καμοί, Παρθένε, ίνα πλύνω τας πληγάς.
Ήμαρτον εγώ ο τάλας, και κατέστην μισητός, εβδελύχθη με ο κόσμος, μ’ εγκατέλιπε ο Θεός. Θρήνος των αγγέλων πέλω και δαιμόνων η χαρά, με προσμένουσι κολάσεις και θανάτου τα δεινά. θέλω να μετανοήσω, και ν’ αγωνισθώ ξανά.
Ίλαθι, Παρθένε Κόρη, μίαν χάριν σου ζητώ, δια να με δυναμώσης, μήπως πάλιν και ψευστώ. Κόλασιν την αιωνίαν τρέμω, του ασβέστου του πυρός, και τα βάσανα του άδου και την στέρησιν Φωτός.
Λήθαργος της ακηδίας μ’ έχει σφίξει ασφυκτικώς, δεν μ’ αφίνει να ξυπνήσω και να προχωρήσω εμπρός. Μάνα και προστάτις πέλεις πάντων των χριστιανών, και το στήριγμα παρθένων, μα προ πάντων μοναχών.
Νίκην κατά των εχθρών μου, των εχθρών των νοητών, εξαιτούμαι σε, Παρθένε, και αγάπην 'ς τον Θεόν. Ξένος εγενόμην κόσμου, για την μέλλουσαν χαράν, και φοβούμαι αντί ταύτης, μήπως πέσω 'ς την αράν.
Όλην μου η ξενιτεία, ύπουλη κι απατηλή και προς δόξαν των ανθρώπων, και εμέ δεν ωφελεί. Παύσον όλους τους πολέμους και προ πάντων τους αισχρούς, ένδυσόν με τους χιτώνας της αγνείας τους λαμπρούς. 'Ρέπω προς την αμαρτίαν, μα την αρετήν ποθώ, θέλω να 'βρω ένα τρόπον, να μπορέσω να σωθώ. Σύντριψον κάθε παγίδα, που μου στήνει ο εχθρός, δεν μπορώ να προχωρήσω, εμποδίζει με αυτός.
Τήρησόν μου την καρδίαν καθαράν και φωτεινήν, ίνα όψωμαι την Δόξαν, Δόξαν λέγω Θεϊκήν. Ύμνον σοι προσφέρω, Κόρη, και παράκλησιν ομού, θέλω να με οδηγήσης εις τον δρόμον του Θεού. Φλόγα έρωτος, Παρθένε, έρωτος του σου Υιού, δώρησαί μοι, για να νοιώσω την αγάπην του Θεού. Χάρισαί μοι πένθος,
Κόρη, πένθος το χαροποιόν, να εκπλύνω μου τον ρύπον, ρύπον των ανομιών. Ψάλλω και βοώ απαύστως τ’ όνομα του Ιησού, άμα των αγίων πάντων και ονόματος του Σου. Ω! Πανύμνητε Παρθένε, θέλω να σε αγαπώ, ως την ώραν του θανάτου, και κοντά Σου να σταθώ! Αμήν.

Η Θεία Κοινωνία τη Μεγάλη Σαρακοστή

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/02/blog-post_613.html


Το γνώρισμα της Μεγάλης Σαρακοστής δεν είναι μόνο η νηστεία αλλά και η προσευχή και η συχνότερη συμμετοχή στη Θεία Κοινωνία. Πώς αλλιώς θα γινόταν άλλωστε, αφού είναι το «στάδιο των αρετών»; Όταν κανείς αγωνίζεται για να πετύχει κάτι μεγάλο, χρειάζεται εφόδια, δυνάμεις. Κι όσο πιο σπουδαίος και σημαντικός είναι ο στόχος, τόσο και οι ενισχύσεις θα πρέπει να είναι σημαντικές.

Την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής καλούμαστε να πορευτούμε πιο δυναμικά από το θάνατο τής αμαρτίας στη ζωή του Θεού. Αυτή η αλλαγή, η μετάβαση, ονομάζεται, στη γλώσσα της Εκκλησίας, μετάνοια. Άλλο η μεταμέλεια κι άλλο η μετάνοια. Το πρώτο σημαίνει συνειδητοποίηση του λάθους, το δεύτερο αλλαγή νοοτροπίας. Το πρώτο αναγκαίο για το δεύτερο αλλά δεν σημαίνει ότι πάντα οδηγεί στη μετάνοια, που είναι μια συνεχής πορεία προς την ατέλευτη τελειότητα, που είναι το γνώρισμα κάθε χριστιανού για όλη τη ζωή του και κυρίως για την Εκκλησιαστική περίοδο που διανύουμε.

Επειδή στην πορεία της Μεγάλη Σαρακοστής είναι απαραίτητη η συμπόρευση του Θεού μας, η συμμετοχή μας στη Θεία Κοινωνία γίνεται πηγή Ζωής. Γιατί η Θεία Κοινωνία δεν είναι βραβείο για την όποια πιθανή αρετή μας, δεν είναι επιβράβευση του αγώνα μας, αλλά είναι «εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον». Γι’ αυτό, όσο πιο συχνά συμμετέχει κανείς τόσο πιο πολλή αίσθηση έχει της αφέσεως των αμαρτιών του και της αιωνίου ζωής, εφόσον η «αιώνια ζωή» είναι, κατά το λόγο του Κυρίου, η εμπειρική γνώση του Θεού (Ιω. 17,3).

Την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής τελούνται τρεις λειτουργίες: Του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, του Μεγάλου Βασιλείου και των Προηγιασμένων Δώρων. Η πρώτη, που είναι η πιο γνωστή, τελείται κάθε Σάββατο και την Κυριακή των Βαΐων. Η δεύτερη, τις πέντε Κυριακές της Μεγάλης Σαρακοστής, τη Μεγάλη Πέμπτη και το Μεγάλο Σάββατο. Των Προηγιασμένων Δώρων, τελείται συνήθως Τετάρτη και Παρασκευή αλλά μπορεί και να τελεστεί από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή μόνο τη Μεγάλη Σαρακοστή.

Ο λόγος που τελείται η λειτουργία των Προηγιασμένων, είναι γιατί η περίοδος αυτή έχει πένθιμο χαρακτήρα – γι’ αυτό και η νηστεία. Η κανονική Λειτουργία, όπως του Χρυσοστόμου και του Βασιλείου, έχει χαρούμενο χαρακτήρα, εφόσον επαναλαμβάνεται η ζωή του Χριστού. Ενώ στην Προηγιασμένη, είναι αγιασμένος ο άρτος και ο οίνος από την προηγούμενη κανονική Λειτουργία, γι’ αυτό και λέγεται των Προηγιασμένων Δώρων.

Έτσι τη Μεγάλη Σαρακοστή, που ’ναι κατεξοχήν περίοδος μετάνοιας, ο Χριστός, με τη συχνή Θεία Κοινωνία, γίνεται συνοδοιπόρος, «βοηθός και σκεπαστής», οικείος και Κύριός μας, ανάλογα με τη δεκτικότητα και τη μετάνοια του καθενός.

Αλήθεια, μέσα στον κυκεώνα που ζούμε, με τις αντιπαλότητες, τα συμφέροντα, τα πάθη και τα μίση του κόσμου, δεν είναι σημαντικό να έχουμε το Χριστό μέσα μας; Δεν είναι ωραίο το Φως Του να γεμίσει την ύπαρξή μας και να γινόμαστε και ’μεις για τους γύρω μας ένα κερί που θα δείχνει την εικόνα Του; Το εύχομαι!

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους
isagiastriados.com
xristianos.gr

Μια διδακτική ιστορία για τη Σαρακοστή από τον Αγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/54693-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF-%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82

Οι διά Χριστόν σαλοί διακρίνονται από μια σπάνια έλλειψη φόβου.
Ο μακάριος Νικόλαος έτρεχε ανάμεσα στους δρόμους του Πσκώφ προσποιούμενος τον τρελό, ελέγχοντας τους ανθρώπους για τις κρυφές αμαρτίες τους και προφητεύοντας εκείνα που επρόκειτο να τους συμβούν.

Όταν ο Ιβάν ο Δ΄ ο Τρομερός κατέφθασε στο Πσκώφ, ολόκληρη η πόλη διασαλεύτηκε από τον τρόμο για το φοβερό τσάρο. Γιά να τον υποδεχθούν οι κάτοικοι τοποθέτησαν στην είσοδο κάθε σπιτιού ψωμί και αλάτι, αλλά οι ίδιοι, φοβισμένοι, δεν εμφανίστηκαν. Όταν ο κυβερνήτης της πόλης πρόσφερε στον τσάρο ψωμί και αλάτι σ’ ένα δίσκο, ο τσάρος έσπρωξε μακριά τον δίσκο, με αποτέλεσμα να πέσουν καταγής το ψωμί και το αλάτι.
Τότε εμφανίστηκε μπροστά του ο όσιος Νικόλαος: ντυμένος με ποδήρη χιτώνα, δεμένο με σκοινί στη μέση, χοροπηδούσε γύρω του μ’ ένα μπαστούνι, σαν παιδί. Τού φώναζε: «Ιβάνουσκα, Ιβάνουσκα, φάε ψωμί κι αλάτι και μην τρως ανθρώπινο αίμα». Οι στρατιώτες έτρεξαν να τον πιάσουν, όμως εκείνος τους ξεγλίστρησε και κρύφτηκε. Ο τσάρος ζήτησε να μάθει για το μακάριο Νικόλαο –ποιός ήταν και τι ήταν– και τον επισκέφθηκε στo φτωχικό του. Ήταν τότε η πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ο Νικόλαος, μόλις πληροφορήθηκε ότι ερχόταν ο τσάρος για να τον επισκεφθεί, φρόντισε να εξασφαλίσει ένα κομμάτι ωμό κρέας. Όταν λοιπόν κατέφθασε ο Ιβάν ο Τρομερός, ο όσιος έβαλε μετάνοια και του πρόσφερε το κρέας λέγοντας «Φάε, Ιβάνουσκα, φάε!». Οργισμένος ο τσάρος του απάντησε:
«Είμαι χριστιανός και δεν τρώω κρέας τη Σαρακοστή γιατί νηστεύω!». Ο άνθρωπος του Θεού μονομιάς τον αποστόμωσε «Κάνεις πολύ χειρότερα: τρέφεσαι με σάρκα και αίμα ανθρώπων, ξεχνώντας όχι μόνον τη Σαρακοστή, αλλά και τον ίδιο τον Θεό!». Το μάθημα αυτό μπήκε βαθιά μέσα στην καρδιά του τσάρου Ιβάν· ντροπιασμένος έφυγε αμέσως απ’ το Πσκώφ, όπου αρχικώς είχε έλθει με την πρόθεση να κατασφαγιάσει τον πληθυσμό.
Απόσπασμα από τον Πρόλογο της Αχρίδος του Αγίου Νικολάου Βελιμόροβιτς που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αθως.

Τι είναι η Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων;

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/02/blog-post_676.html


Μπορούμε να ονομάσουμε χωρίς υπερβολή τη λειτουργία αυτή, μαζί με τα λειτουργικά χειρόγραφα, «Λειτουργία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής», γιατί πραγματικά αποτελεί την πιο χαρακτηριστική ακολουθία της ιεράς αυτής περιόδου. Το όνομά της η Λειτουργία αυτή το πήρε από την ίδια τη φύση της. Είναι στην κυριολεξία λειτουργία «προηγιασμένων δώρων». Δεν είναι δηλαδή λειτουργία όπως οι άλλες γνωστές λειτουργίες του Μεγάλου Βασιλείου και του ιερού Χρυσοστόμου, στις οποίες έχομε προσφορά και καθαγιασμό τιμίων δώρων.

Τα δώρα είναι καθαγιασμένα, προηγιασμένα, από άλλη λειτουργία, που ετελέσθη σε άλλη ημέρα. Τα προηγιασμένα δώρα προτίθενται κατά την λειτουργία των Προηγιασμένων για να κοινωνήσουν απ’ αυτά και να αγιασθούν οι πιστοί. Με άλλα λόγια η λειτουργία των προηγιασμένων είναι μετάληψις, δηλαδή κοινωνία. Για να κατανοήσουμε την γενεσιουργό αιτία της λειτουργίας των Προηγιασμένων πρέπει να ανατρέξουμε στην ιστορία της.

Οι ρίζες της βρίσκονται στην αρχαιοτάτη πράξη της Εκκλησίας μας. Σήμερα έχουμε τη συνήθεια να κοινωνούμε κατά αραιά χρονικά διαστήματα. Στους πρώτους όμως αιώνες της ζωής της Εκκλησίας οι πιστοί κοινωνούσαν σε κάθε λειτουργία, και μόνον εκείνοι που είχαν υποπέσει σε διάφορα σοβαρά αμαρτήματα απεκλείοντο για ένα ωρισμένο χρονικό διάστημα από την μετάληψη των αγίων Μυστηρίων.

Ο Μέγας Βασίλειος μαρτυρεί ότι οι χριστιανοί της εποχής του κοινωνούσαν τακτικώς τέσσερες φορές την εβδομάδα, δηλαδή την Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Αν πάλι δεν ήταν δυνατόν να τελεσθή ενδιαμέσως της εβδομάδος η θεία λειτουργία, τότε οι πιστοί κρατούσαν μερίδες από την θεία κοινωνία της Κυριακής και κοινωνούσαν μόνοι τους ενδιαμέσως της εβδομάδος. Το έθιμο αυτό το επιδοκιμάζει και ο Μέγας Βασίλειος. Στα Μοναστήρια και ιδιαίτερα στα ερημικά μέρη, όπου οι μοναχοί δεν είχαν την δυνατότητα να παρευρεθούν σε άλλες λειτουργίες εκτός της Κυριακής, έκαμαν ο,τι και οι κοσμικοί.

Κρατούσαν δηλαδή αγιασμένες μερίδες από την Κυριακή η το Σάββατο και κοινωνούσαν κατ’ ιδίαν. Οι μοναχοί όμως αποτελούσαν μικρές η μεγάλες ομάδες και όλοι έπρεπε να προσέλθουν και να κοινωνήσουν κατά τις ιδιωτικές αυτές κοινωνίες. Έτσι αρχίζει να διαμορφώνεται μία μικρά ακολουθία. Όλοι μαζί προσηύχοντο προ της κοινωνίας και όλοι μαζί ευχαριστούσαν τον Θεό, που τους αξίωσε να κοινωνήσουν. Αν υπήρχε και ιερεύς, αυτός τους προσέφερε την Θεία κοινωνία. Αυτό γινόταν μετά την ακολουθία του εσπερινού η της Θ' ώρας (δηλαδή κατά της 3 μ.μ.), γιατί οι μοναχοί έτρωγαν συνήθως μία φορά την ημέρα, μετά τον εσπερινό.

Σιγά -σιγά θέλησαν να εντάξουν την κοινωνία τους αυτή στα πλαίσια μίας ακολουθίας, που να υπενθυμίζει την θεία λειτουργία. Κατά τον τρόπο αυτό διαμορφώθηκε η ακολουθία των Τυπικών (δηλαδή κατά τον τύπον της θείας λειτουργίας), προς το τέλος της οποίας κοινωνούσαν. Αυτή είναι η μητρική μορφή της Προηγιασμένης. Ας έλθουμε τώρα στην Τεσσαρακοστή. Η θεία λειτουργία κατά την περίοδο αυτή ετελείτο μόνον κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές.

Παλαιό έθιμο επικυρωμένο από εκκλησιαστικούς κανόνες απαγόρευε την τέλεση της Θείας Λειτουργίας κατά τις ημέρες της εβδομάδος, γιατί αυτές ήσαν ημέρες νηστείας και πένθους. Η τέλεσις της θείας λειτουργίας ήταν κάτι το ασυμβίβαστο προς τον χαρακτήρα των ημερών αυτών. Η λειτουργία είναι πασχάλιο μυστήριο, που έχει έντονο τον πανηγυρικό, τον χαρμόσυνο, τον επινίκο χαρακτήρα. Αυτό όμως γεννούσε ένα πρόβλημα. Οι χριστιανοί έπρεπε να κοινωνήσουν δύο φορές τουλάχιστον ακόμη κατά την εβδομάδα, το λιγότερο δηλαδή κατά τις ενδιάμεσες ημέρες, την Τετάρτη και την Παρασκευή, που μνημονεύει και ο Μέγας Βασίλειος.






ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ - Ευλογία Κυρίου και Έλεος


€7.00


Η λύσις ήδη υπήρχε: Οι πιστοί θα κοινωνούσαν από προηγιασμένα άγια. Οι ημέρες αυτές ήταν ημέρες νηστείας. Νηστεία την εποχή εκείνη σήμαινε πλήρη αποχή τροφής μέχρι την δύσι του ηλίου. Η κοινωνία λοιπόν θα έπρεπε να κατακλείσει την νηστεία, να γίνει δηλαδή μετά την ακολουθία του εσπερινού. Στο σημείο αυτό συνδέεται η ιστορία με την σημερινή πράξη. Η λειτουργία των Προηγιασμένων είναι σήμερα ακολουθία εσπερινού, στην οποία προστίθεται η παράθεσις των δώρων, οι προπαρασκευαστικές ευχές, η θεία κοινωνία και η ευχαριστία ύστερα από αυτήν. Η διαμόρφωσίς της μέσα στο όλο πλαίσιο της Τεσσαρακοστής της έδωσε ένα έντονο «πενθηρό»,, κατά τον Θεόδωρο Στουδίτη, χαρακτήρα (Ερμηνεία της θείας λειτουργίας των Προηγιασμένων).

Με τον εσπερινό συμπλέκονται τροπάρια κατανυκτικά, οι ιερείς φέρουν πένθιμα άμφια, η αγία τράπεζα και τα τίμια δώρα είναι σκεπασμένα με μαύρα η μοβ καλύμματα, οι ευχές είναι γεμάτες ταπείνωση και συντριβή. «Μυστικώτερα εις παν η τελετή γίνεται», κατά τον ίδιο Πατέρα. Καιρός να ρίξουμε μία ματιά σ’ αυτήν την ίδια την λειτουργία των Προηγιασμένων, στη μορφή που ύστερα από μακρά εξέλιξη αποκρυσταλώθηκε και κατά την οποία τελείται σήμερα στους Ιερούς μας Ναούς. Ήδη επισημάναμε τα δύο λειτουργικά στοιχεία που την συνθέτουν: την ακολουθία του Εσπερινού και την Θεία Κοινωνία.

Το πρώτο μέρος της αποτελεί ο συνήθης εσπερινός της Τεσσαρακοστής με μικρές μόνο τροποποιήσεις. Ο ιερεύς κατά την ψαλμωδία της Θ ὥρας ενδύεται την ιερατική του στολή και θυμιά. Η έναρξις γίνεται με το «Ευλογημένη η βασιλεία» κατά τον τύπο της Θείας Λειτουργίας. Αναγινώσκεται ο προοιμιακός, ο 103ος δηλαδή ψαλμός, που περιγράφει το δημιουργικό έργο του Θεού «Ευλόγει, η ψυχή μου τον Κύριον Κύριε ο Θεός μου εμεγαλύνθης σφόδρα...». Είναι το προοίμιο του εσπερινού, αλλά και όλης της ακολουθίας του νυχθημέρου, που αρχίζει, ως γνωστό, κατά τον εβραϊκό τρόπο, από την εσπέρα πρώτο μέρος του εικοσιτετραώρου θεωρείται η νύκτα. Ύστερα ο διάκονος, η εν απουσία του ο ιερεύς, θέτει στο στόμα των πιστών τα αιτήματα της προσευχής

«Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν»,, δηλαδή τα ειρηνικά. Ακολουθεί η ανάγνωσις του ΙΗ' καθίσματος του Ψαλτηρίου «Προς Κύριον εν τω θλίβεσθαι με εκέκραξα και εισήκουσέ μου...» (Ψαλμοί 119-133). Είναι το τμήμα του Ψαλτηρίου που έχει καθορισθεί να αναγινώσκεται κατά τους εσπερινούς της Τεσσαρακοστής. Ο ιερεύς εν τω μεταξύ ετοιμάζει στην Πρόθεση τα Προηγιασμένα. Από την λειτουργία του προηγουμένου Σαββάτου η της Κυριακής- Τίμια Δώρα. Αποθέτει τον Άγιο Άρτο στο Δισκάριο, κάμνει την ένωση του οίνου και του ύδατος στο Άγιο Ποτήριο και τα καλύπτει. Ο εσπερινός συνεχίζεται με την ψαλμωδία των ψαλμών του λυχνικού και των κατανυκτικών τροπαρίων των εκάστοτε ημερών, που περιλαμβάνονται στους τελευταίους στίχους των ψαλμών αυτών και γίνεται η είσοδος. Διαβάζονται δύο αναγνώσματα από την Παλαιά Διαθήκη, ένα από την Γένεση και ένα από το βιβλίο των Παροιμιών. Θα σταθούμε για λίγο στην κατανυκτική ψαλμωδία του

«Κατευθυνθήτω», του δευτέρου στίχου του 140ου ψαλμού. Ψάλλεται μετά από τα αναγνώσματα έξι φορές, από τον ιερέα και τους χορούς, ενώ ο ιερεύς θυμιά την Αγία Τράπεζα. «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή». Κατόπιν γίνεται η εκτενής δέησις υπέρ των τάξεων των μελών της Εκκλησίας, των Κατηχουμένων, των ετοιμαζομένων δια το άγιον Βάπτισμα, «των προς το φώτισμα ευτρεπιζομένων»,, και των πιστών. Και μετά την απόλυση των Κατηχουμένων, έρχεται το δεύτερο μέρος, η κοινωνία των μυστηρίων. Την μεταφορά των Προηγιασμένων Δώρων από την Πρόθεση στο Θυσιαστήριο, που γίνεται με άκρα κατάνυξη, ενώ οι πιστοί προσπίπτουν «μέχρις εδάφους» συνοδεύει η ψαλμωδία του αρχαίου ύμνου «Νυν αι δυνάμεις των ουρανώνσυν ημίν αοράτως λατρεύουσιν ιδού γαρ εισπορεύεται ο βασιλεύς της δόξης. Ιδού θυσία μυστική τετελειωμένη δορυφορείται.

Πίστει και πόθω προσέλθωμεν, ίνα μέτοχοι ζωής αιωνίου γενόμεθα. Αλληλούϊα». Η Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων είναι μία από τις ωραιότερες και κατανυκτικότερες ακολουθίες της Εκκλησίας μας. Αλλά συγχρόνως και μία διαρκής πρόσκλησις για την συχνή κοινωνία των θείων μυστηρίων. Μία φωνή από τα βάθη των αιώνων, από την αρχαία ζωντανή παράδοση της Εκκλησίας. Φωνή που λέγει ότι ο πιστός δεν μπορεί να ζει την ζωή του Χριστού αν δεν ανανεώνει διαρκώς την ένωσή του με την πηγή της ζωής. Το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Διότι ο Χριστός είναι «η ζωή ημών» ΑΜΗΝ.


πηγή

«Ιησούς» ήταν η τελευταία λέξη των 21 Αιγύπτιων χριστιανών που αποκεφάλισε η ISIS στη Λιβύη!

http://www.agioritikovima.gr/diethni/item/54726-%C2%AB%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D%CF%82%C2%BB-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B7-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-21-%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%B9%CF%89%CE%BD-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%B5-%CE%B7-isis-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CF%8D%CE%B7

Όταν το Ισλαμικό Κράτος κυκλοφόρησε το βίντεο με την άγρια ​​δολοφονία των 21 Κοπτών Χριστιανών στη Λιβύη στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας, ένας καθολικός επίσκοπος παρατήρησε κάτι εκπληκτικό.

«Κατά τη στιγμή της βάρβαρης εκτέλεσης τους ... Το όνομα του Ιησού ήταν η τελευταία λέξη στα χείλη τους», είπε ο επίσκοπος Αντώνιος Αζίζ Μίνα της Γκίζας.

«Το αίμα των χριστιανών αδελφών μας είναι μια μαρτυρία που φωνάζει για να ακουστεί ... Δεν κάνει καμία διαφορά εάν αυτοί είναι Καθολικοί, Ορθόδοξοι, Κόπτες ή Προτεστάντες. Είναι χριστιανοί! Το αίμα τους είναι ένα και το αυτό. Το αίμα τους ομολογεί τον Χριστό», ανάφερε ο Πάπας, σύμφωνα με το περιοδικό The Economist, ο οποίος χαρακτήρισε μάρτυρες τα 21 θύματα*.
«Οι αδελφοί Κόπτες, των οποίων οι λαιμοί σκίστηκαν για τον μοναδικό λόγο ότι ήταν Χριστιανοί... ο Κύριος τους καλωσορίζει ως μάρτυρες», είπε σε προσευχή την επόμενη μέρα.
«Εμπιστεύθηκαν τους εαυτούς τους σε Αυτόν που θα τους δεχθεί αμέσως μετά. Αυτό το όνομα, που ψιθύρισαν τις τελευταίες στιγμές, ήταν σαν την σφραγίδα του μαρτυρίου τους», λέει ο Μίνα.
Οι Κόπτες Χριστιανοί είναι μειοψηφία και βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο στη Μέση Ανατολή από άλλους Χριστιανούς.
Με αφορμή την βάναυση δίωξη, ο επίσκοπος Giovanni Martinelli της Τρίπολης στη Λιβύη, λέει ότι «Λίγοι από εμάς έχουν απομείνει». Εκείνοι που παραμένουν στην περιοχή είναι ως επί το πλείστον Φιλιππινέζοι νοσηλευτές οι οποίοι επιθυμούν να συνεχίσουν να παρέχουν βοήθεια, ενώ τα νοσοκομεία στην περιοχή έχουν εκκενωθεί.

*Σχόλιο ΚΟ: Πρόκειται περί του επιχειρήματος «οικουμενισμός του αίματος», όπως το είπε ο ίδιος ο Πάπας. Σε συνέντευξή του σε ιταλική εφημερίδα τον Δεκέμβριο του 2013, είχε πει:
«Για μένα, ο Οικουμενισμός είναι μια προτεραιότητα. Σήμερα, έχουμε τον οικουμενισμό του αίματος. Σε ορισμένες χώρες, σκοτώνουν τους Χριστιανούς επειδή φορούν σταυρό ή έχουν μια Βίβλο, και πριν από τη θανάτωσή τους δεν τους ρωτάνε εάν είναι Αγγλικανοί, Λουθηρανοί, Καθολικοί ή Ορθόδοξοι. Το αίμα είναι ανακατεμένο».

«ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ» ΞΑΝΑ Η ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ (Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης)

http://online-pressblog.blogspot.gr/2015/02/blog-post_496.html

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 

Την «ανάδυση» και μάλιστα κάτω από τις ακτίνες του ηλίου, νέων χρυσών ψηφιδωτών με μεγάλη θρησκευτική αξία τα οποία μέχρι σήμερα βρίσκονταν κρυμμένα από παλαιότερες παρεμβάσεις στον ναό του Παντοκράτορος της Κωνσταντινούπολης, που σήμερα είναι το Molla Zeyrek τζαμί, ανακοίνωσαν οι δημοτικές αρχές της Πόλης. 

Η ανακάλυψη αυτή προκαλεί μεγάλη αίσθηση, καθώς εδώ και λίγο καιρό έχουν αρχίσει καινούργιες εργασίες συντήρησης του τζαμιού με απανωτές εκπλήξεις για τους Τούρκους. 

Όλο και νέα ελληνορθόδοξα σύμβολα έρχονται στο φως της δημοσιότητας, τονίζοντας τον ελληνορθόδοξο χαρακτήρα αυτού του ιστορικού μεγαλοπρεπούς κτίσματος της βασιλεύουσας.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Yeni Şafak, ο Üzlifat Canav Özgümüş, καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών και Σχεδίου του πανεπιστημίου Dogüş της Κωνσταντινούπολης, δήλωσε πως κατά την διάρκεια των εργασιών συντήρησης και ανακαίνισης του Molla Zeyrek Camii, ανακαλύφθηκαν χρυσά ψηφιδωτά απ την εποχή του Βυζαντίου και κατά πάσα πιθανότητα από την εποχή του αυτοκράτορα Ιωάννη Κομνηνού και της αυτοκράτειρας Ειρήνης την ιστορία των οποίων, όπως φαίνεται, γνωρίζουν πολύ καλά οι Τούρκοι. 

Το εντυπωσιακό του γεγονότος αυτού είναι, όπως αποκαλύπτει και ο Τούρκος καθηγητής, ότι τα ψηφιδωτά ήρθαν στο φως κατά την ανατολή του ηλίου, (gün ışığına), στο μέρος που βρίσκονταν συσκοτισμένα θυμίζοντας μας το παρόμοιο γεγονός της αποκάλυψης πριν από τέσσερα χρόνια του αγγέλου της αγίας Σοφίας στον τρούλο του ναού που αποκαλύφτηκε όταν το μέρος όπου βρίσκονταν φωτίστηκε από τις ακτίνες του ηλίου.
Την περίοδο του Ιωάννη Κομνηνού, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Τούρκος καθηγητής, η μονή του Παντοκράτορος ήταν το επίκεντρο ενός μεγάλου κτιριακού συγκροτήματος που αποτελείτο από τα κελιά των μονάχων, το καθολικό της μονής, νοσοκομείο που προσέφερε ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες του στους κατοίκους της Πόλης, φαρμακείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο και νεκροταφείο. Λίγο μετά την άλωση της Πόλης, όπως είναι γνωστό, η μονή έγινε τζαμί και πήρε την ονομασία Molla Zeyrek Cami. Πλησίον του κτίσματος οι Τούρκοι έκτισαν και ένα μεντρεσέ, δηλαδή ισλαμικό κατηχητικό σχολείο. 

Παρ’ όλα αυτά η ελληνορθόδοξη ταυτότητα του ναού ποτέ δεν λησμονήθηκε και από τους ίδιους τους Τούρκους. Σύμφωνα με τον Üzlifat Canav Özgümüş, κατά την διάρκεια του δεκάτου ογδόου αιώνα, την περίοδο που ήταν σουλτάνος ο Μουσταφά ο τρίτος και κατά τη διάρκεια του δεκάτου ενάτου αιώνα, την περίοδο του σουλτάνου Αμπντούλχαμίτ του δεύτερου, έγιναν διάφορες εργασίες ανακαίνισης του κτίσματος. 

Από τότε λέγετε ότι είχε γίνει αναφορά για διάφορα υάλινα δοχεία, κανάτες, κασέλες και μπρίκια, από τη περίοδο του Ιωάννη Κομνηνού τα οποία, όπως αναφέρεται, πρέπει να ανήκαν στο φαρμακείο της μονής και τα οποία σήμερα συλλέχτηκαν και τοποθετήθηκαν σε ιδιαίτεροι χώρο. 

Υπήρχε δηλαδή ένα οργανωμένο φαρμακείο με όλες τις προδιαγραφές για την αντιμετώπιση των ασθενειών της εποχής, την ίδια περίοδο που στην υπόλοιπη Ευρώπη ο κλάδος της ιατρικής βρίσκονταν σε πρωτόγονη κατάσταση. Επίσης παράλληλα με τα καινούργια ψηφιδωτά κατά την διάρκεια των εργασιών ανακίνησης, ανευρέθηκαν και κάποια ιερά δισκοπότηρα, καθώς και καντήλια, που βρίσκονταν στο ιερό καθολικό ναό της μονής.
Η μονή του Παντοκράτορα είναι μετά την μονή της Αγίας Σοφίας η πιο εντυπωσιακή των σωζόμενων βυζαντινών εκκλησιών της Πόλης. 

Η τοποθεσία της είναι άνω της «Πύλης των Αλεύρων», στην δεξιά πλευρά της λεωφόρου που πηγαίνει από την πύλη αυτή ως το υδραγωγείο του Ουάλεντος. Κείτεται σε τεχνητό λόφο. 

Στα ανατολικά είναι χτισμένα απόκρημνα τείχη πολλών μέτρων ύψους, που συγκρατούν το έδαφος. Πάνω στον λόφο βρίσκονται μαρμάρινοι κίονες και τεράστιοι λίθοι, κλασικο δειγμα βυζαντινής αρχιτεκτονικής. 

Στον βορά βρίσκονταν επίσης τείχη, τα οποία κατεδαφίστηκαν και έχουν μείνει ερείπια. Μεταγενέστερες περιγραφές για την μονη έχουμε από τον Γάλλο Chevallier και τον Γερμανό Χάμμερ. 

Μπροστά από τον ναό βρίσκεται μια μεγάλη αρχαία λάρνακα με ίχνη σταυρών που χρησιμεύει ως κρήνη. Η μονή έχει έναν μεγαλοπρεπή νάρθηκα. 

Η αξιοθαύμαστη βασιλική πύλη είναι κτισμένη με μονόλιθους παραστάδες από πολύτιμο ερυθρό στικτό μάρμαρο. Στο εσωτερικό του ναού δεν υπάρχουν βυζαντινά κοσμήματα, ο χώρος του όμως είναι φωτεινότατος. Σχεδόν 150 βήματα κάτω από την μονή υπάρχει το κτίριο της βιβλιοθήκης της μονής.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Τρομοκρατημένη η παγκόσμια ελίτ…εγκαταλείπει το πλοίο! Ποιος είναι ο άγνωστος κίνδυνος που κρύβουν σκόπιμα;; (βίντεο)

http://www.hellasforce.com/blog/%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CF%84-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%B1/

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Ακραία καιρικά φαινόμενα, οικονομικό χάος, πολεμικές προετοιμασίες και συζητήσεις για επερχόμενες συγκρούσεις…
Πλέον δεν περνάει ούτε μέρα χωρίς να συμβεί κάτι συνταρακτικό. Μάλιστα ολοένα πληθαίνουν τα σημεία που δείχνουν ότι η ανθρωπότητα οδεύει προς ένα συγκλονιστικό γεγονός.
Σύμφωνα με την Αποκάλυψη, ο φόβος θα γιγαντωθεί τις «έσχατες ημέρες» και οι καρδιές των ανθρώπων θα πλημμυρίσουν από πανικό.
Η παγκόσμια υπερεθνική ελίτ, οι Κροίσοι και οι ολιγάρχες γνωρίζουν τον κίνδυνο που έρχεται και έχουν αρχίσει να προετοιμάζονται. Αγοράζουν ολόκληρες εκτάσεις σε απομονωμένες περιοχές και υπερπολυτελή υπόγεια καταφύγια. Ποιος είναι όμως ο άγνωστος κίνδυνος, τον οποίο σκόπιμα κρύβουν από τους ανθρώπους;
Δείτε το αποκαλυπτικό βίντεο:
 

Η οικονομική ολιγαρχία της χώρας πρέπει να χάσει τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας. (του Πέτρου Χασάπη)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2015/02/blog-post_239.html

Μέσα από τις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις που είχαμε τα τελευταία πέντε χρόνια της χρεοκοπίας της χώρας, οι Έλληνες δηλώνουν συνεχώς τη βούλησή τους να μην φύγουμε από το ευρώ. Αυτό φυσικά δένει τα χέρια σε οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση και ταυτόχρονα εκχωρεί την εθνική μας κυριαρχία στα κέντρα λήψης αποφάσεων των Βρυξελλών.

Είναι βέβαιο πως το εθνικό νόμισμα θα έδινε

περισσότερη ευελιξία αντιμετώπισης μια οικονομικής κρίσης. Όμως, έτσι όπως εμείς συνεχίζουμε να πορευόμαστε, ούτε με ευρώ ούτε με δραχμή μπορούμε να σταθούμε. Ζούμε σε μια τεράστια παγκόσμια αγορά και αν δεν έχουμε ανταγωνιστικό προϊόν να πουλήσουμε, απλά θα εξαφανιστούμε. Χρειάζεται λοιπόν να καθίσουμε και να δούμε τι ανταγωνιστικό προϊόν μπορούμε να παράγουμε και να πουλήσουμε στην παγκόσμια αγορά. Για κάθε προϊόν υπάρχει και ο αντίστοιχος αγοραστής. Απλά εμείς δεν παράγουμε, αλλά και ό,τι παράγουμε το κάνουμε εντελώς απρογραμμάτιστα με τεράστιο κόστος και στο τέλος είτε δεν κερδίζουμε τίποτα είτε τα κέρδη είναι πενιχρά.

Υπάρχει κάποιος φταίχτης γι’ αυτό; Ναι, είναι η ελληνική οικονομική ολιγαρχία η οποία ελέγχει και την πολιτική εξουσία. Είναι παρασιτική και αρπακτική χωρίς εθνικό ή έστω λαϊκό προσανατολισμό. Αυτό με ένα τρόπο μόνο διορθώνεται. Με άνοιγμα του πολιτικού συστήματος στο λαό ώστε να χάσει τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας η ελληνική οικονομική ολιγαρχία. Πως όμως να το κάνεις όταν αυτό πρέπει να γίνει μέσα από το πολιτικό σύστημα, το οποίο όμως ελέγχεται από την οικονομική ολιγαρχία; Φαύλος κύκλος που μας τραβάει διαχρονικά στον πάτο.

Αν και τώρα, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, δεν ανοίξει το πολιτικό σύστημα στο λαό, τότε μέλλον δεν πρόκειται να υπάρξει γι’ αυτόν εδώ τον τόπο.

ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΔΑΝΕΙΖΑΝ ΜΕ ΔΟΛΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ, ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΑΡΜΟΝΙΑ ΜΕ ΤΑ ΞΕΝΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ

http://attikanea.blogspot.gr/2015/02/blog-post_409.html

Από πολύ νωρίς αξιωματούχοι του ΔΝΤ έχουν αναλύσει την φούσκα των δανείων στην Ελλάδα. 

Αυτή είναι η αιτία και όχι το PSI που περνούν έντεχνα στη μάζα. 

Ακόμα και τα ασφαλιστικά ταμεία είχαν χρεοκοπήσει πολύ νωρίς όταν αγόραζαν μετοχές σε τιμές πάνω από την στρατόσφαιρα ! 

Το κούρεμα με το PSI είναι ψίχουλα μπροστά στα τρις δρχ που έγιναν καπνός αγοράζοντας ALTEC, ΔΟΛ και ότι άλλη σαβούρα υπήρχε συμπεριλαμβανόμενων και των ελληνικών τραπεζών. 

Ξέχασε ο Έλληνας τα παπαγαλάκια που φλόμωναν την κοινωνία για να ξεφορτώσουν τα κωλόχαρτα τους οι βασικοί μέτοχοι μαζί με τους μαφιόζους παρέα.  

Τα καθάρματα οι τραπεζίτες μπούκωσαν την ελληνική κοινωνία με δάνεια που γνώριζαν εκ των προτέρων ότι δεν θα αποπληρωθούν ποτέ. Για αυτό και τα επιτόκια τους ξεπερνούσαν ακόμα και αυτά του Γούκου. Με δόλο ενεργούσαν πάντα. 

Όταν αυτά τα καθάρματα ήταν ανάδοχοι στα τυροπιτάδικα (βλέπε Γρηγόρης) και στους κυλοτάδες μαφιόζους βιτρίνα (βλέπε SEX FORM) γνώριζαν ότι η αξία τους δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι τα απίστευτα δις δρχ. Και όμως με δόλο έβαζαν υπογραφή για την είσοδο τους στο Χ.Α. με δόλο τους φόρτωναν με δις δρχ δάνεια για να εξαγοράσουν βιοτεχνία με κυλόττες στο Αιγάλεω. 

Μην γελάτε αυτά έχουν συμβεί.

Τα καθάρματα οι τραπεζίτες ξυπνούν και κοιμούνται πάντα με ένα σκεπτικό. 

Πως θα τα αρπάξουμε από το μαλάκα. 

Και αυτή την νοοτροπία την πέρασαν παντού. 

Σε όλους τους υπαλλήλους τους.

Δώστε δάνεια θα πάρετε bonus !!!

Συνεχίζεται…

Πηγή