ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
34. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ (20-26 ΟΚΤ. 2024)
Ο Χριστός συναντά στη χώρα των Γαδαρηνών κάποιον άνθρωπο που κατεχόταν όχι από ένα, αλλά από λεγεώνα, πλήθος ολόκληρο πονηρών πνευμάτων. Η κατοχή από τους δαίμονες είχε φέρει τον άνθρωπο αυτόν σε άθλια κατάσταση. «Ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο και εν οικία ουκ έμενεν, αλλ’ εν τοις μνήμασιν». Ο σατανάς τον είχε υποδουλώσει από πολλά χρόνια. Τον έδεναν με αλυσίδες και σιδερένια δεσμά στα πόδια, αλλά όλα τα έσπαζε και ωθούμενος από τη δαιμονική ενέργεια πλανιόταν στις ερήμους, πλήρως απομονωμένος από την ανθρώπινη κοινωνία. Ο Χριστός τον θεράπευσε, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος, ελευθερωμένος πια, ιματισμένος και σωφρονισμένος, να μην επιθυμεί να απομακρυνθεί από τα πόδια του σωτήρα του (Κυριακή ΣΤ΄ Λουκά).
Η δαιμονική κατοχή όμως δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τον δαιμονισμένο. Ο κάθε άνθρωπος είναι υπό την κατοχή αυτή. Όλοι μας, στον βαθμό που υποκείμεθα στα πάθη και υποσκελιζόμαστε από την αμαρτία, είμαστε σε κατάσταση κατοχής και δουλείας από τον διάβολο. Λέει ο απόστολος Πέτρος: «Ω γαρ τις ήττηται, τούτω και δεδούλωται» (Β΄ Πέτρ. 2, 19). Αν νικηθούμε από κάποιο πάθος, έχουμε ήδη υποδουλωθεί σ’ αυτό. Η τέλεση της αμαρτίας γεννά την κακή έξη μέσα μας, την υποδούλωση στον διάβολο, που υποκινεί έτσι αοράτως τα πάθη μας.