Πνεύμα θεατρικό 138 (Α.Πολιτκόφσκαγια: ανεπίδεκτη διόρθωσης) - Από την Ηρώ Μητρούτσικου

Ποιά είναι ανεπίδεκτη διόρθωσης;

 

Από την Ηρώ Μητρούτσικου                                                                                     22.11.2014

http://attikipress.gr/poia-einai-anepidekti-diorthosis/

Κάθε Σάββατο στην free press «Αττική Περιφέρεια»

 

Η αληθινή ιστορία της δημοσιογράφου που έδωσε τη ζωή της 

για την ελευθερία του λόγου, σε μια ιδιαίτερη παράσταση, σε έναν ιδιαίτερο χώρο, που κάποτε υπήρξε χώρος επισκευής, αλλά και δημιουργίας τηλεοράσεων! Πόσο ταιριαστός ο χώρος με το θέμα...

 

Η ηρωίδα

Η Άννα Πολιτκόφσκαγια γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη (1958) από διπλωμάτες γονείς, Ουκρανούς. Σπούδασε δημοσιογραφία στη Μόσχα. Συγγραφέας και δημοσιογράφος, μέσα απ' τα γραπτά της εξέθετε τη βαρβαρότητα του Κρεμλίνου, υπό την ηγεσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, για τον πόλεμο κατά της Τσετσενίας, ερχόμενη σε ρήξη μαζί τους. Ταξίδεψε πάνω από 40 φορές στην Τσετσενία για ανταποκρίσεις και συνεντεύξεις.

Έλεγε: «Δε γράφω ούτε σχόλια, ούτε γνώμες, ούτε προσωπικές απόψεις. Πάντα πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω ότι ο ρόλος μας δεν είναι να κρίνουμε. Είμαι δημοσιογράφος, όχι δικαστής. Αρκούμαι στο να διηγούμαι τα γεγονότα. Τα γεγονότα όπως συμβαίνουν, όπως είναι». Το 2002 ήταν η διαπραγματεύτρια προς τους Τσετσένους αντάρτες, όταν αυτοί κατέλαβαν το θέατρο Dubrovka της Μόσχας, με 800 ομήρους, σκορπώντας τρόμο στην πόλη, πράξη που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους. Οι ίδιοι οι αντάρτες ζήτησαν να διαπραγματευτούν με τη δημοσιογράφο. Οι Τσετσένοι σέβονταν την Πολιτκόφσκαγια για τον τρόπο με τον οποίο κάλυπτε τον πόλεμο στην Τσετσενία.  Οι σχέσεις των Τσετσένων με την κυβέρνηση της Μόσχας δεν υπήρξαν ποτέ αρμονικές, όμως η κατάσταση έγινε ανεξέλεγκτη μετά τη διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991.

Το 2004, η δημοσιογράφος, επιχείρησε να μεταβεί από τη Μόσχα στο βόρειο Καύκασο για να καλύψει τη δραματική κατάληψη του σχολείου στο Μπεσλάν. Υπέστη σοβαρή δηλητηρίαση όταν ήπιε τσάι στο αεροπλάνο και μεταφέρθηκε σε σοβαρή κατάσταση στο νοσοκομείο. Η ίδια είχε αποδώσει τότε τη δηλητηρίαση αυτή στις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες.  

Η Πολιτκόφσκαγια εργαζόταν σε μικρής κυκλοφορίας αντιπολιτευόμενη εφημερίδα της Μόσχας. Κάθε της αποκάλυψη εξέθετε τις κυβερνητικές πρακτικές στο θέμα της Τσετσενίας και μέσα από τα ρεπορτάζ της ασκούσε κριτική στον Πούτιν για την πολιτική του σε αυτόν τον πόλεμο. Ειδικευόταν σε θέματα διαφθοράς και καταπάτησης πολιτικών δικαιωμάτων. Ενοχλούσε συχνά την εξουσία και την κυβέρνηση με τα άρθρα της. Ο ίδιος ο Πούτιν την είχε χαρακτηρίσει ως «προδότρια των συμφερόντων του ρωσικού λαού». Ήταν η πρώτη που αποκήρυξε δημόσια σοβαρά κρούσματα διαφθοράς στο ρωσικό στρατό.

Τους ενοχλούσε πολύ και το πλήρωσε με τη ζωή της. Δολοφονήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2006, στην είσοδο της πολυκατοικίας της, στη Μόσχα, ανήμερα των γενεθλίων του Πούτιν, λίγο πριν δώσει στη δημοσιότητα μία έρευνα για τις πρακτικές βασανισμού σε Τσετσένους. Το όπλο της δολοφονίας ήταν το χαρακτηριστικό όπλο των κατά παραγγελία δολοφονιών στη Ρωσία. Η έρευνα, ωστόσο, της υπόθεσης ανατέθηκε σε εισαγγελέα που ήταν μέλος της ομάδας που έφερε μαζί του στη Μόσχα ο Πούτιν, όταν ανήλθε στην εξουσία...

Την κηδεία της την ακολούθησαν 1.000 άτομα, αλλά κανένας πολιτικός εκπρόσωπος! Στη Ρωσία σήμερα τη θυμούνται σαν μια ηρωίδα-μάρτυρα..

Με τη δολοφονία της Πολιτκόφσκαγια άνοιξε ένας κύκλος δολοφονιών των υπερασπιστών των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Από την δεκαετία του '90 καταγράφονται 5-10 δολοφονίες δημοσιογράφων το χρόνο, ενώ 21 συνολικά δημοσιογράφοι δολοφονήθηκαν στη Ρωσία επί προεδρίας Πούτιν και ούτε ένας φόνος δεν έχει εξιχνιαστεί! Η δολοφονία της, όμως, ήταν αφορμή να γίνουν γνωστές άπειρες περιπτώσεις συναδέλφων της που εξαφανίστηκαν, φιμώθηκαν, βασανίστηκαν, απειλήθηκαν, όχι μόνο στη Ρωσία... 

 «Ήταν ένας άνθρωπος με βαθιά μόρφωση, κοφτερό νου, αίσθηση προσωπικού χρέους απέναντι στον άνθρωπο. Θέλοντας να πει την αλήθεια, να διηγηθεί αντικειμενικά τα γεγονότα, βούτηξε τόσο βαθιά μέσα τους, που έγινε η ίδια γεγονός.»

Το βιβλίο της Πολιτκόφσκαγια «Αξίζει να πεθαίνεις για τη δημοσιογραφία;» κυκλοφόρησε το 2011.

Τον Ιούνιο που μας πέρασε (2014) το δικαστήριο της Μόσχας αποφάσισε να επιβάλει ισόβια κάθειρξη στον άντρα που σχεδίασε την εκτέλεση της Ρωσίδας δημοσιογράφου καθώς και στον ηθικό αυτουργό της δολοφονίας. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου είχε αποφασίσει η δίκη να έχει δημόσιο χαρακτήρα, αλλά η απόφαση άλλαξε την τελευταία στιγμή. Η διεθνής κοινότητα, μέχρι σήμερα, οκτώ χρόνια μετά, δεν έχει πειστεί για το ποιός βρίσκεται πίσω από τη δολοφονία της. Πιστεύουν ότι ο άνθρωπος που διέταξε την εκτέλεση παραμένει άγνωστος. 

Ο συγγραφέας

Ο Stefano Massini (1975) είναι βραβευμένος θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης και συνεργάτης στο Piccolo Teatro. Τα έργα του μεταφράζονται και παίζονται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το 2007, ολοκλήρωσε το έργο: «Ανεπίδεκτη διόρθωσης, θεατρικό αφιέρωμα στη μνήμη της Άννα Πολιτκόφσκαγια», που ανέβηκε σε σημαντικά θέατρα της Ευρώπης και διασκευάστηκε για τη μεγάλη οθόνη από τον Felipe Cappa (2009). Έπειτα ακολούθησαν το «Αφρικανικό Ρέκβιεμ» για το φαύλο κύκλο των παθών της αφρικανικής ηπείρου, κατόπιν το «Balkan Burger» για το χάος στην πρώην Γιουγκοσλαβία και πρόσφατα μια τριλογία για την κατάρρευση της Lehman Brothers, που βασίζεται στην αληθινή ιστορία έντεκα γυναικών σε ένα κλωστοϋφαντουργείο στη Γαλλία...

Ο ίδιος λέει: «Το θέατρο είναι ένα από τα αρχαιότερα όπλα της Δημοκρατίας, έχει μια πολιτική αποστολή. Δεν γίνεται να κάνεις στο θέατρο πράγματα χωρίς κοινωνικό υπόβαθρο».

Το «Ανεπίδεκτη διόρθωσης» εκτός του ότι κάνει πανελλήνια πρεμιέρα στο Κ.Ε.Τ., είναι και το πρώτο έργο του που παρουσιάζεται στην Ελλάδα. Ο δραστήριος αυτός συγγραφέας συνθέτει με ελλειπτική γραφή ένα θεατρικό παζλ, με αφορμή τα γραπτά, τις συνεντεύξεις, την ίδια τη ζωή της ανταποκρίτριας και την πορεία της προς τον προδιαγεγραμμένο θάνατό της. Ένα αποσπασματικό έργο με κάποια κομμάτια πιο ποιητικά, άλλα σαν συνεντεύξεις, άλλα με τη μορφή ντοκιμαντέρ. Ο τίτλος «Ανεπίδεκτη διόρθωσης», είναι ο χαρακτηρισμός που έδωσαν οι ρώσικες μυστικές υπηρεσίες στην έκθεσή τους για την Πολιτκόφσκαγια!

 

Η πρωταγωνίστρια

Η Τάνια Παλαιολόγου έγινε γνωστή στο κοινό σε ηλικία 11 ετών, μέσα από το ρόλο της στο «Τοπίο στην Ομίχλη» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Έχει πάρει μέρος σε άλλες δυο ταινίες του Θ.Αγγελόπουλου και σε πολλές αξιόλογες παραστάσεις.

Η δράση της δημοσιογράφου της είχε κινήσει το ενδιαφέρον πριν από τη δολοφονία της, από το 2004. Διάβαζε τα κείμενα της και γοητεύτηκε ολοκληρωτικά από την προσωπικότητά της. Τον επόμενο χρόνο (2007) της δολοφονία της, άρχισε να σκέφτεται να κάνει μια παράσταση για την Πολιτκόφσκαγια. Ξεκίνησε να αναζητά υλικό για να το δώσει στον Δημήτρη Αλεξάκη να γράψει ένα έργο, όταν, στο Παρίσι, ανακάλυψε το κείμενο του Μασίνι. Ένα έτοιμο έργο για την Πολιτκοφσκιαγια!

Έτσι, ο Δ.Αλεξάκης, συνδημιουργός του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων στην Κυψέλη, ανέλαβε την μετάφραση και λέει: «Η αποστολή των καλλιτεχνών είναι να υπενθυμίζουν ποιά είναι η πραγματική επικαιρότητα. Δηλαδή να μας βγάζουν από τη συνεχή ροή των ειδήσεων και να μας επιτρέπουν να έρθουμε αντιμέτωποι με το πραγματικό πρόσωπο της εποχής. Κάτι σαν μια αντίσταση στην υπερπληροφόρηση, που μας ναρκώνει τελικά».

Η Τ.Παλαιολόγου λέει: «Η ελευθερία του λόγου έχει πληγεί με προκλητική χυδαιότητα στις μέρες μας, με ενδεικτικές στο χώρο της δημοσιογραφίας τις πολύ πρόσφατες υποθέσεις των Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου, Νικόλα Λεοντόπουλου και Κώστα Βαξεβάνη. Ποιός, επίσης, μπορεί να ξεχάσει τη μαύρη οθόνη της ΕΡΤ;»

Φέτος το καλοκαίρι, λοιπόν, και με την όλη πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, θεώρησε ότι ήρθε η ώρα για μια παράσταση-φόρο τιμής στην δολοφονημένη Άννα Πολιτκόφσκαγια. Το αποτέλεσμα είναι ένα θέατρο κάθε βράδυ γεμάτο!

Η παράσταση “Aνεπίδεκτη διόρθωσης”

Το σκηνικό (Μαρίζα Σουλιώτη) απλό, αυστηρό και κατάλευκο. Η Τάνια Παλαιολόγου, ως Πολιτκόφσκαγια με άσπρη μπλούζα, κολλάει στον τοίχο. Πάνω σε αυτόν και στην μπλούζα της προβολές από τον προτζέκτορα. Καταλαβαίνεις πόσο «μικρή» είναι η Πολιτκόφσκαγια σε σχέση με ότι συμβαίνει γύρω της. Τοίχοι ανοίγουν και κλείνουν, πολλαπλοί χώροι δημιουργούνται και στο τέλος αποκαλύπτεται και ο τοίχος της Πολιτκόφσκαγιας γεμάτος σημειώσεις!

Οι προβολές (Ειρ.Στείρου) κυριαρχούν σε αυτή την παράσταση: βιντεοπαιχνίδια του ’90 όπου ο ήρωας-χρήστης σκοτώνει τους κακούς, ιστορικές αναδρομές, γράμματα. Υπέροχη η σκηνή που η ακτινογραφία προβάλλεται πάνω σε μπλούζα!

Ο Ρώσικος στρατός έχει και ελέγχει τα πάντα. Η Πολιτκόφσκαγια, δεν είναι καθόλου προνομιούχα στην Τσετσενία! Φαγητό, τηλέφωνα μόνο ο στρατός έχει. Επίσης, ο στρατός προμηθεύει τους μισθοφόρους του με βιντεοπαιχνίδια πολέμου. Οι Τσετσένοι για τους μισθοφόρους είναι απλώς αριθμοί, όπως στα παιχνίδια... Το πλαφόν για κάθε Ρώσο στρατιώτη είναι δέκα νεκροί την ημέρα. Οι άνθρωποι μπαίνουν σε λάκκους σκουπιδιών, δεν έχουν ονόματα.

Συνεντεύξεις της με έναν ρώσο στρατιώτη και έναν τσετσένο γιατρό, τον αρχηγό των ανταρτών στο θέατρο Ντουμπρόβκα, έναν ανώτατο αξιωματικό, η απαγωγή της και η δηλητηρίαση, γραπτά, σκέψεις και εξομολογήσεις της. Σε ένα τηλεφώνημα ο γιος της την πληροφορεί ότι δολοφόνησαν στην πολυκατοικία τους μια γυναίκα που της μοιάζει. Ούτε αυτό, όμως, την πτοεί. Δεν είναι, εξάλλου, η πρώτη απόπειρα δολοφονίας της!

Η Τ.Παλαιολόγου, εντελώς αλλαγμένη (έχει κόψει τα μαλλιά της και τα έχει γκριζάρει), υποδύεται την Πολιτκόφσκαγια ήρεμα, απλά και ειλικρινά. Δίπλα της, ο σκηνοθέτης, Μιχάλης Κοιλάκος, ερμηνεύει ποικίλους ανδρικούς ρόλους με επιβλητική παρουσία. 

Το ίδιο απλή, ειλικρινής και με μέτρο είναι και η παράσταση. Τίποτα υπερβολικό, αλλά συνάμα γρήγοροι ρυθμοί, όπως οι χτύποι της καρδιάς της Πολιτκόφσκαγιας...

Μια κοινωνικοπολιτική παράσταση, όπου η θεατρικότητα δεν χάνει, παρ΄όλο τον καταιγισμό πληροφοριών.

 

Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων  Κ.Ε.Τ

Κύπρου 91^Α και Σικίνου, Κυψέλη
213-0040496 (λόγω μεγάλης προσέλευσης απαραίτητη η κράτηση)
Δευτερότριτα στις 9 μ.μ. 

μέχρι 2/12/2014 (αν υπάρξει και 2^η παράταση, οι μέρες θα αλλάξουν)
Την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου, 21:00, μια ειδική παράσταση για την αλληλεγγύη: 

Αντί εισόδου: τρόφιμα (ρύζι, όσπρια, αλεύρι, γάλα μακράς διάρκειας, ζάχαρη, τσάι, καφέ), τα οποία θα διανεμηθούν στις 400 οικογένειες που στηρίζει το δίκτυο αλληλεγγύης της 6^ης διαμερισματικής κοινότητας «Το Μυρμήγκι».

 

 

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:

 

Τα “must”:            *If only,                 Bios

*Ρωμαίος & Ιουλιέτα για 2,                   Θησείον

*Ακαταμάχητοι λεβέντες,                      ΕπιΚολωνώ

*Μπετονένια παραλία,                         Skrow

Φεύγουσα κόρη,                                  Φούρνος

Κόλχαας,                                                Διέλευσις

Γέρμα,                                                    Βικτώρια

Αβελάρδος και Ελοΐζα/Σταματία,      Θ. Ν.Κόσμου

Το αμάρτημα της μητρός μου,           Θησείον

Ρωμαϊκό Λουτρό,                                 ΑποΜηχανής

Αστερισμοί/Ρομαντική Ιστορία,         Θ. Ν.Κόσμου

Η Αρχή - Αθήνα 1895 - Υλικό Ροΐδης,     Φούρνος

Ελάτε σ’ εμάς για έναν καφέ,             Φούρνος

Πατριδογνωσία,                                   Αλκμήνη

Η μεγάλη Χίμαιρα,                               Πορεία

Η πόρνη από πάνω,                             Βρετάνια

Τα λουλούδια στην κυρία, ΑποΜηχανής

Το φιλί της γυναίκας αράχνης,           104

Ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα,    Ίδρυμα Μ.Κακογιάννης

Βροχή,                                                    104

Theatre case, Πνιγμονή                      Vault

Βόυτσεκ,                                                Άττις

H εκδοχή του Μπράουνινγκ,             Εμπορικόν

Ο Έλλην Βρυκόλαξ,                              Μουσείο Μπενάκη

Τα ραδίκια ανάποδα,                           EliArt

 

 Με ελεύθερη συνεισφορά :

Interview,                                              Βικτώρια

Το βαλς των βρώμικων δρόμων,       Quilombo Centro Cultural

Μαύρη Τσαρίνα,                                  Δυναμό

Ο Πολύτιμος Λίθος… (συγκινητική, διδακτική ιστορία)

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/48083-%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CE%BF%CF%82%E2%80%A6

Μια σοφή γυναίκα που ταξίδευε στα βουνά ανακάλυψε τυχαία σε ένα ρέμα έναν πολύτιμο λίθο.
Κοντοστάθηκε, τον μάζεψε και συνέχισε το δύσκολο ταξίδι της.

Την επόμενη μέρα συνάντησε έναν άλλο ταξιδιώτη πεινασμένο και εξαντλημένο. Η γυναίκα βλέποντας τον έτσι ταλαιπωρημένο, αποφάσισε να μοιραστεί μαζί του το φαγητό της. Καθώς όμως άνοιξε το σακίδιο της, ο ταξιδιώτης είδε τον πολύτιμο λίθο και εντυπωσιάστηκε. Παρακάλεσε λοιπόν τη γυναίκα να του τον χαρίσει. Εκείνη χωρίς δισταγμό ή δεύτερες σκέψεις πήρε τον πολύτιμο λίθο και του τον έδωσε.
Ο ταξιδιώτης έφυγε ενθουσιασμένος, μακαρίζοντας την καλή του τύχη. Αυτός ο λίθος ήταν ανεκτίμητης αξίας και θα τον εξασφάλιζε για το υπόλοιπο της ζωής του. Κι άρχισε να κάνει σχέδια για το μέλλον του που διαγραφόταν λαμπρό, γεμάτο ανέσεις και πολυτέλειες. Μετά από μερικές μέρες όμως επέστρεψε αναζητώντας τη σοφή γυναίκα.
«Σκέφτηκα πολύ αυτές τις μέρες» ομολόγησε μόλις τη βρήκε. «Ξέρω πόσο πολύτιμος είναι ο λίθος που μου χάρισες. Θα μπορούσα με τη βοήθεια του να ζήσω μια άνετη, παραμυθένια ζωή. Παρόλα αυτά δεν τον θέλω. Αποφάσισα να στον επιστρέψω με την ελπίδα ότι θα μου δώσεις κάτι άλλο, κάτι πραγματικά πολύτιμο. Δώσε μου κάτι που υπάρχει μέσα σου, δώσε μου αυτό που σε έκανε να μου χαρίσεις το λίθο».

Όταν εύχεται κανείς για τον πλησίον του (Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη)

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/48067-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85

“Όταν εύχεται κανείς για τον πλησίον του, μια καλή δύναμη βγαίνει απ’ αυτόν και πηγαίνει στον αδελφό και τον θεραπεύει και τον δυναμώνει και τον ζωογονεί.”
Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του.

Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Πρέπει να βλέπομε το καθετί με αγαθό τρόπο. Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους. Κι ένα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας. Και η ελάχιστη αγανάκτηση κάνει κακό. Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη· αυτά να μεταδίδομε.
Να προσέχομε να μην αγανακτούμε για τους ανθρώπους που μας βλάπτουν· μόνο να προσευχόμαστε γι’ αυτούς με αγάπη. Ό,τι κι αν κάνει ο συνάνθρωπος μας, ποτέ να μη σκεπτόμαστε κακό γι’ αυτόν. Πάντοτε να ευχόμαστε αγαπητικά. Πάντοτε να σκεπτόμαστε το καλό.
Δεν πρέπει ποτέ να σκεπτόμαστε για τον άλλο ότι θα του δώσει ο Θεός κάποιο κακό ή ότι θα τον τιμωρήσει για το αμάρτημά του. Αυτός ο λογισμός φέρνει πολύ μεγάλο κακό, χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε.
Πολλές φορές αγανακτούμε και λέμε στον άλλο: «Δεν φοβάσαι τη δικαιοσύνη του Θεού, δεν φοβάσαι μη σε τιμωρήσει;». Άλλη φορά πάλι λέμε: «Ο Θεός δεν μπορεί θα σε τιμωρήσει γι’ αυτό που έκανες» ή «Θεέ μου, μην κάνεις κακό σ’ αυτόν τον άνθρωπο γι’ αυτό που μου έκανε» ή «Να μην πάθει αυτό το πράγμα ο τάδε».
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχομε βαθιά μέσα μας την επιθυμία να τιμωρηθεί ο άλλος. Αντί, όμως να ομολογήσομε το θυμό μας για το σφάλμα του, παρουσιάζομε με άλλον τρόπο την αγανάκτησή μας και, δήθεν, παρακαλούμε τον Θεό γι’ αυτόν. Έτσι, όμως, στην πραγματικότητα καταριόμαστε τον αδελφό.
Κι αν, αντί να προσευχόμαστε, λέμε, «να το βρεις απ’ τον Θεό, να σε πληρώσει ο Θεός για το κακό που μου έκανες», και τότε πάλι ευχόμαστε να τον τιμωρήσει ο Θεός. Ακόμη και όταν λέμε, «ας είναι βλέπει ο Θεός», η διάθεση της ψυχής μας ενεργεί κατά ένα μυστηριώδη τρόπο, επηρεάζει την ψυχή του συνανθρώπου μας και αυτός παθαίνει κακό.
Όταν κακομελετάμε, κάποια κακή δύναμη βγαίνει από μέσα μας και μεταδίδεται στον άλλο, όπως μεταφέρεται η φωνή με τα ηχητικά κύματα, και όντως ο άλλος παθαίνει κακό. Γίνεται κάτι σαν βασκανία, όταν ο άνθρωπος έχει για τους άλλους κακούς λογισμούς. Αυτό γίνεται απ’ τη δική μας αγανάκτηση. Εμείς μεταδίδομε μυστικώ τω τρόπω την κακία μας. Δεν προκαλεί ο Θεός το κακό αλλά η κακία των ανθρώπων. Δεν τιμωρεί ο Θεός, αλλά η δική μας κακή διάθεση μεταδίδεται στην ψυχή του άλλου μυστηριωδώς και κάνει το κακό. Ο Χριστός ποτέ δεν θέλει το κακό. Αντίθετα παραγγέλλει: «Ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς …».
Η βασκανία είναι πολύ άσχημο πράγμα. Είναι η κακή επίδραση που γίνεται όταν κανείς ζηλέψει κι ορεχθεί κάτι ή κάποιον. Θέλει μεγάλη προσοχή. Η ζήλια κάνει πολύ κακό στον άλλο. Αυτός που βασκαίνει δεν το βάζει καν στο νου του ότι κάνει κακό. Είδατε τι λέει και η Παλαιά Διαθήκη: «Βασκανία γαρ φαυλότητας αμαυροί τα καλά».
Όταν όμως ο άλλος είναι άνθρωπος του Θεού και εξομολογείται και μεταλαμβάνει και έχει πάνω του τον Σταυρό, δεν τον πιάνει τίποτα. Όλοι οι δαίμονες να πέσουν πάνω του δεν καταφέρνουν τίποτα.
Μέσα μας υπάρχει ένα μέρος της ψυχής που λέγεται «ηθικολόγος». Αυτός ο «ηθικολόγος» όταν βλέπει κάποιον να παρεκτρέπεται, επαναστατεί, ενώ πολλές φορές αυτός που κρίνει έχει κάνει την ίδια παρεκτροπή. Δεν τα βάζει όμως με τον εαυτό του αλλά με τον άλλο. Κι αυτό δεν το θέλει ο Θεός… Λέμε παραδείγματος χάριν: «Έπρεπε να κάνεις αυτό· δεν το έκανες, να τι έπαθες!». Στην πραγματικότητα, επιθυμούμε να πάθει ο άλλος κακό. Όταν σκεπτόμαστε το κακό, τότε μπορεί πράγματι να συμβεί.
Κατά ένα μυστηριώδη και αφανή τρόπο μειώνομε στον άλλο τη δύναμη να πάει στο αγαθό, του κάνομε κακό. Μπορεί να γίνομε αιτία ν’ αρρωστήσει, να χάσει τη δουλειά του, την περιουσία του κ.λπ. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν κάνομε κακό μόνο στον πλησίον μας αλλά και στον εαυτό μας, γιατί απομακρυνόμαστε απ’ την χάρι του Θεού. Και τότε προσευχόμεθα και δεν εισακουόμεθα. «Αιτούμεν και ου λαμβάνομεν». Γιατί; Το σκεφθήκαμε ποτέ αυτό; «Διότι κακώς αιτούμεθα». Πρέπει να βρούμε τρόπο να θεραπεύσομε την τάση που υπάρχει μέσα μας να αισθανόμαστε και να σκεπτόμαστε με κακία για τον άλλο.
Είναι δυνατόν να πει κάποιος, «έτσι που φέρεται ο τάδε θα τιμωρηθεί απ’ τον Θεό», και να νομίζει ότι το λέει χωρίς κακία. Είναι, όμως, πολύ λεπτό πράγμα να διακρίνει κανείς αν έχει ή δεν έχει κακία. Δεν φαίνεται καθαρά. Είναι πολύ μυστικό πράγμα τι κρύβει η ψυχή μας και πώς αυτό μπορεί να επιδράσει σε πρόσωπα και πράγματα.
Δεν συμβαίνει το ίδιο αν πούμε μετά φόβου ότι ο άλλος δεν ζει καλά και να προσευχόμαστε να τον βοηθήσει ο Θεός και να του δώσει μετάνοια· δηλαδή ούτε λέμε, ούτε κατά βάθος επιθυμούμε να τον τιμωρήσει ο Θεός γι’ αυτό που κάνει.
Τότε όχι μόνο δεν κάνομε στον πλησίον κακό, αλλά του κάνομε και καλό. Όταν εύχεται κανείς για τον πλησίον του, μια καλή δύναμη βγαίνει απ’ αυτόν και πηγαίνει στον αδελφό και τον θεραπεύει και τον δυναμώνει και τον ζωογονεί. Μυστήριο πως φεύγει από μας αυτή η δύναμη. Όμως πράγματι αυτός που έχει μέσα του το καλό στέλνει την καλή αυτή δύναμη στους άλλους μυστικά και απαλά. Στέλνει στον πλησίον του φως, που δημιουργεί έναν κύκλο προστασίας γύρω του και τον προφυλάσσει απ’ το κακό. Όταν έχομε για τον άλλο αγαθή διάθεση και προσευχόμαστε, θεραπεύομε τον αδελφό και τον βοηθάμε να πάει προς τον Θεό.
Υπάρχει μία ζωή αόρατη, η ζωή της ψυχής. Αυτή είναι πολύ ισχυρή και μπορεί να επιδράσει στον άλλον, έστω κι αν μας χωρίζουν χιλιόμετρα. Αυτό γίνεται και με την κατάρα, η οποία είναι δύναμη που ενεργεί το κακό. Αν, όμως, πάλι με αγάπη προσευχηθούμε για κάποιον, όση απόσταση κι αν μας χωρίζει, μεταδίδεται το καλό. Άρα και το καλό και το κακό δεν τα επηρεάζουν οι αποστάσεις. Μπορούμε να τα στείλομε σε αποστάσεις απέραντες.
… Ο θρούς της ψυχής μας φθάνει μυστηριωδώς κι επηρεάζει τον άλλον, έστω κι αν δεν εκφράσομε ούτε μια λέξη. Και χωρίς να μιλήσομε, μπορεί να μεταδώσομε το καλό ή το κακό, όση κι αν είναι η απόσταση που μας χωρίζει απ’ τον πλησίον. Αυτό που δεν εκφράζεται έχει συνήθως περισσότερη δύναμη απ’ τα λόγια.
Η κακή δύναμη δεν έχει φραγμούς, δεν εμποδίζεται ούτε από κλειδαριές ούτε από αποστάσεις. Η κακή δύναμη μπορεί και το αυτοκίνητο αν το γκρεμίσει χωρίς να υπάρχει καμιά βλάβη.
Καταλάβατε, λοιπόν πώς οι κακές μας σκέψεις, η κακή μας διάθεση επηρεάζουν τους άλλους; Γι’ αυτό πρέπει να βρούμε και τον τρόπο να καθαρίσομε το βάθος του εαυτού μας από κάθε κακία. Όταν η ψυχή μας είναι αγιασμένη, ακτινοβολεί το καλό. Στέλνομε τότε σιωπηλά την αγάπη μας χωρίς να λέμε λόγια.
Βέβαια αυτό στην αρχή είναι λίγο δύσκολο.
Πρώτα ήταν ανίκανος να κάνει το καλό, (ο απόστολος Παύλος) μετά που ήλθε ο Χριστός μέσα του έγινε ανίκανος να κάνει το κακό. Και φώναζε μάλιστα: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός». Το έλεγε, το κήρυττε με καύχηση, ότι «έχω τον Χριστό μέσα μου», ενώ πρωτύτερα έλεγε: «Ήθελα να κάνω το καλό, αλλά δεν μπορούσα».
Έτσι θ’ αποσπάσομε την χάρι του Θεού, θα καταστούμε ένθεοι. Άμα δοθούμε κατά κει, άμα δοθούμε στην αγάπη του Χριστού, τότε όλα θα μεταβληθούν, όλα θα μεταστοιχειωθούν, όλα θα μεταποιηθούν, όλα θα μετουσιωθούν. Ο θυμός η οργή, η ζήλεια, ο φθόνος, η αγανάκτηση, η κατάκριση, η αχαριστία, η μελαγχολία, η κατάθλιψη, όλα θα γίνουν αγάπη, χαρά, λαχτάρα, θείος έρως. Παράδεισος!

Τά καλά καί συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν…παρά τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα. Ποιά εἶναι τά «καλά και συμφέροντα»;

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/11/blog-post_864.html


Τα συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών. Τα καλά και συμφέροντα πού ζητούμε από τον Κύριο, δεν είναι εκείνα που οι κοσμικοί άνθρωποι ονομάζουν «καλά και συμφέροντα». Διότι «για τούς πιστούς είναι άλλος ο χαρακτήρας των συμφερόντων, όχι αυτός πού νομίζει ο πολύς κόσμος». Ο χριστιανός γνωρίζει ότι υπάρχει ψυχή και άλλη ζωή, και βλέπει τα πάντα με το πρίσμα της αιωνιότητος. Ωστόσο, επειδή οι χριστιανοί πολλές φορές δεν γνωρίζουμε το συμφέρον τής ψυχής μας, παρακαλούμε τον Χριστό να μας δίνη ό,τι Εκείνος κρίνει ως συμφέρον. Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος:…

«Δεν γνωρίζεις εσύ εκείνα που σε συμφέρουν, όπως τα γνωρίζει ό Θεός πολύ καλά. Πολλές φορές ζητάς βλαβερά και επικίνδυνα πράγματα, ο Θεός όμως που ενδιαφέρεται περισσότερο για την σωτηρία σου δεν προσέχει την αίτηση, αλλά σε κάθε περίπτωση φροντίζει για το συμφέρον σου». Έτσι ο πιστός δεν θλίβεται εάν δεν λάβει εκείνο που ζήτησε, διότι πιστεύει ότι ο Κύριος είναι ο βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οικονόμων και το συμφέρον πάσιν απονέμων. Και είτε λάβει απάντηση στο αίτημα του είτε όχι, ευχαριστεί και δοξολογεί την αγάπη Του. Εάν δεν λαμβάνουμε από τον Θεό ό,τι ζητούμε, είναι επειδή ζητούμε λίθο και όχι τον Αρτο της ζωής. «Ας είναι πνευματικά όλα τα αιτήματα σου, και θα λάβεις οπωσδήποτε», τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος. Ο ίδιος ο Κύριος μας προτρέπει να μην ζητούμε ασήμαντα πράγματα, διότι, όπως μας διαβεβαίωσε, ενός έστι χρεία. Κι εμείς στην θεία Λειτουργία ζητούμε από τον θεό τον ουράνιο Αρτο, τον Χριστό. Αυτός είναι το Έν το οποίο μας συμφέρει: Μας φέρει όλους μαζί κοντά στον ουράνιο Πατέρα.

Ιερομονάχου Γρηγορίου, «Η Θ.Λειτουργία», Αγιο Όρος, 2006

Αγ.Πορφύριος: Θα 'ρθούν δύσκολοι καιροί και ο κόσμος θα χρειασθεί φροντίδα από τα Μοναστήρια.

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/11/blog-post_617.html

«Την άνοιξη του 1985,
(αφηγείται η Γερόντισσα Θεοδοσία, Ιερά Μονή των αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων) ευρισκόμενη εις την Μονήν των αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων, μία νύχτα περίπου 2:30 πρωϊνή, άκουσα λίγο πιο πέρα από το παράθυρο του κελλιού μου, στην αυλή της Μονής, κάποιον να σκάβει. Για να βεβαιωθώ, έσβησα το φως του κελλιού μου και κοίταξα από το παράθυρο. Είδα ότι αναβόσβηνε ένας φακός. Τότε έκανα μία προσευχή στους θαυματουργούς Αγίους μας να μας προστατεύσουν.

Ήλεγξα τα παράθυρα και τις σαθρές πόρτες προς την αυλή της ερειπωμένης Μονής, μήπως εισχωρήσουν στο εσωτερικό της, και αφού διεπίστωσα ότι επικρατούσε ησυχία στο χώρο αυτό, επέστρεψα στο κελλί μου.

Το πρωΐ είχαμε μία ιδιωτική λειτουργία. Την ώρα πού ετοιμαζόμουν να πάω στην Εκκλησία, ώρα 5:55 πρωϊνή, χτύπησε το τηλέφωνο. Σκέφτηκα μήπως κάποια πονεμένη ψυχή έχει κάποιο πρόβλημα – κάτι άλλωστε πού συνέβαινε συχνά – και σήκωσα το τηλέφωνο. Προς μεγάλη μου έκπληξη άκουσα:
- «Άκου παιδάκι μου, είμαι ο Γέροντας Πορφύριος. Μη βγεις έξω που ακούς και σκάβουν, θα σε χτυπήσουν. Διαβολεμένοι άνθρωποι γυρίζουν στο Μοναστήρι σου».
- Τον ερωτώ: «Γέροντα, γιατί σκάβουν; Βρήκαν τίποτα;»
- Απαντά: «Όχι παιδάκι μου, τα έχουν πάρει άλλοι νωρίτερα».
- Τον ερωτώ πάλι: «Γέροντα έχετε έλθει στο Μοναστήρι μας;»
- Μου απαντά: «Όχι παιδάκι μου, αλλά τώρα είμαι εκεί. Ρώτα με ότι θες».

Παίρνοντας λοιπόν αφορμή από το λόγο του αυτό, τον ρώτησα για την ιστορικής σημασίας σπηλιά του Μοναστηριού μας…
– Με ερωτά: «Ποια σπηλιά; Γιατί είναι δύο σπηλιές κοντά σας. Αυτή πού κάθισαν οι πρώτοι μοναχοί;»
- Του απαντώ: «Ναι Γέροντα».

Μου λέει: «Καλό είναι, παιδάκι μου, να το κάνης αυτό, γιατί η σπηλιά είναι αγιασμένη. Αλλά θα σε αφήσουν οι χωρικοί; Θα αντιδράσουν».

Έμεινα με το ακουστικό στο χέρι, χωρίς να μιλάω από την έκπληξη μου, γιατί μου μιλούσε για γεγονότα. Ας σημειωθεί ότι όντως υπάρχουν δύο σπηλιές, αλλά εμείς δεν την είχαμε δει τη δεύτερη σπηλιά, καίτοι είχαμε εγκατασταθεί στη Μονή περισσότερο από ένα χρόνο. Μας το είχαν πει όμως οι βοσκοί της περιοχής, ότι υπάρχει και δεύτερη σπηλιά.

Την ώρα λοιπόν που είχα μείνει αμίλητη με το ακουστικό στο χέρι, ακούω το Γέροντα να μου λέει: «Ψάρια, Γερόντισσα, Ψάρια!».
- Τον ερωτώ: «Τι ψάρια, Γέροντα;»
- «Παιδάκι μου», μου λέει, «το νερό από τους κούτουλες δεν είναι κατάλληλο για ψάρια; Βάλε λοιπόν ψάρια να φάει ο κόσμος. Θα έρθουν δύσκολοι καιροί!».
Και όντως, όταν είχαμε εγκατασταθεί στο Μοναστήρι, εξήτασα στο Χημείο των Πατρών το νερό, που τρέχει άφθονο από τους δύο κούτουλες (πηγή) στην αυλή της Μονής, αν είναι πόσιμο και παράλληλα αν είναι κατάλληλο για ψάρια, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες της Μονής και των φιλοξενουμένων προσκυνητών της. Όντως το νερό απεδείχθη καθαρό και κατάλληλο για ιχθυοτροφείο… (από τις σελ. 60, 62).

Την παρουσία του Γέροντα (Πορφύριου) την αισθανόμεθα έντονα, γιατί σε κάθε δίλημμα μας εκείνος επικοινωνούσε μαζί μας και μας έδινε λύση. Μια φορά, μου είχε πει τηλεφωνικώς:
- «Παιδάκι μου, έχεις μεγάλο αγώνα, αλλά μη φοβάσαι, εγώ κάθε βράδυ κάνω μαζί σας προσευχή».

Ας σημειωθεί ότι με τον Γέροντα δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ, ούτε τον είχα δει ποτέ, μόνον είχα ακούσει για το προορατικό του χάρισμα από άλλους, ούτε ποτέ είχα τηλεφωνικώς επικοινωνήσει μαζί του. Απόρησα λοιπόν. Πώς ήξερε εμάς και τα προβλήματα μας; Πού βρήκε το τηλέφωνο μας; Για το λόγο αυτό πήρα τηλέφωνο μία ηγουμένη άλλου Μοναστηριού, πού γνώριζε τον Γέροντα, και την ρώτησα: «Μήπως, Γερόντισσα, δώσατε τον αριθμό του τηλεφώνου μας στον Γέροντα Πορφύριο;»

Μου απαντά: «Είναι ανάγκη να του τον δώσω; Το μυαλό του πατρός Πορφυρίου είναι τηλεόραση».

Κάποτε επεσκέφθην με μερικές αδελφές της Μονής μας ένα άλλο Μοναστήρι. Ο Γέροντας Πορφύριος, επειδή υπήρχε ένα επείγον και σημαντικό θέμα, πήρε εκεί τηλέφωνο, με ζήτησε και μου είπε:
«Παιδί μου, τους πέντε ανθρώπους πού θέλουν να καταθέσουν ως μάρτυρες για τα όρια της Μονής σας, να τους αφήσεις να προσέλθουν στο δικαστήριο. Πρέπει να ακουστεί η αλήθεια και να
υπερασπισθείς ό,τι ανήκει στη Μονή, γιατί θα ρθούν δύσκολοι καιροί και ο κόσμος θα χρειασθεί φροντίδα από τα Μοναστήρια».

Πραγματικά, πέντε γηραιοί άνθρωποι, πού ήσαν ευγνώμονες στο Μοναστήρι, μου ζητούσαν επιμόνως να πουν την αλήθεια σε μια αδικία πού είχε γίνει εις βάρος της Μονής. Έτσι κι έγινε και η Μονή
δικαιώθηκε. (Από τις σελ. 63, 64).

Από το βιβλίο «Ο Γέρων Πορφύριος, ο Πνευματικός Πατέρας και Παιδαγωγός»

Πορεία στην Παναγία την Προυσιώτισσα με νέους, μέσα στη νύχτα - Ένα συγκλονιστικό Προσκύνημα!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/11/blog-post_260.html


Ὁδοιπορικό μέ τούς νέους στήν «Κυρά τῆς Ρούμελης»

Τοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη


Μιά ἰδέα καρφώθηκε στό μυαλό μας ἕνα πρωϊνό γιά ἕνα ὁδοιπορικό στήν Κυρά τῆς Ρούμελης, στήν Παναγία τήν Προυσιώτισσα! Μέ τά πόδια ἀπό τό Καρπενήσι ἔως ἐκεῖ, τί λέτε; Νά πᾶμε, ἀπάντησαν τά παιδιά, εὐλογία θά εἶναι! Ὅλα τότε, σιγά-σιγά, ἄρχισαν νά ὀργανώνονται καί κυρίως, νά σχεδιάζονται μέσα στήν καρδιά μας. Οἱ μέρες περνούσαν καί τά παιδιά ρωτούσαν τό πῶς θά πᾶμε, τί θά κάνουμε κτλ. Ἡ ἀπάντηση σχεδόν στερεότυπη, θά δεῖτε, θά μᾶς ὁδηγήσει σέ ὅλα ἡ Παναγία. Θά ὁδοιπορήσουμε νύχτα καί γιά περίπου ἔξι ἔως ἐπτά ὤρες. Τό βράδυ ἐκεῖνο δέν θά τό ξεχάσουμε ποτέ!

Συνάντηση στίς δέκα τό βράδυ, ἔξω ἀπό τό δημαρχεῖο τοῦ Καρπενησίου. Περίπου 35 νέοι ἄνθρωποι μέ φακούς, μπαστούνια, σκουφιά, ἀναγκαία, βέβαια, ὅλα αὐτά γιά τήν ὁλονύχτια προσπάθεια. Τό κρύο τσουχτερό! Ξεκινᾶμε, λέγοντας τό ἀπολυτίκιο τῆς Παναγίας καί ὁ Θεός βοηθός! Ἡ ὤρα ξεκίνησε νά περνᾶ καί ταυτόχρονα, τό κρύο νά δυναμώνει ὅσο πιό πολύ προσεγγίζαμε στά ποτάμια. Ἡ μιά ἔκπληξη διαδεχόταν τήν ἄλλη. Ἕνα σκυλί ἀπό τό «πουθενά» ἐμφανίζεται μπροστά μας καί γίνεται ὁ φύλακά μας, ὁ φύλακας ὅλων τῶν παιδιῶν. Γύριζε γύρω ἀπό τόν καθένα, ὁδηγοῦσε τήν πορεία, πήγαινε στό τέλος καί ἐνίσχυε αὐτούς πού βρέθηκαν ἀπό κούραση πιό πίσω. Τό μόνο πού δέν εἶχε, ἦταν ἀνθρώπινη λαλιά. Σέ λίγο, καί μιά γάτα βρέθηκε μαζί μας, μέσα στό βουνό! Τί φοβερό, ὅλη ἡ δημιουργία, ἄνθρωποι, ζῶα, ἡ κτίση ὁλόκληρη, πορεύονται ἀρμονικά, γιά νά προσκυνήσουν τήν μητέρα τοῦ πλαστοῦ καί δημιουργοῦ! Καί εἶναι βέβαιο ὅτι καί ἄγγελοι βρίσκονταν στήν ἱερή αὐτή ἀκολουθιά! Ἡ πορεία συνεχιζόταν μέ δυνατά ψαλσίματα, ἀφού κανέναν δέν μποροῦσε νά ἐνοχληθεῖ, ὁ μόνος πού ἄκουγε σέ ἐκείνη τήν ἐρημιά ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Θεός! Καί ὅμως νομίζαμε ὅτι ἦταν ἔτσι τά πράγματα. Ὑπηρχε ἕνα σπίτι στά ἀπόμερα στό ὁποῖο, μόλις ἡ γυναίκα κατάλαβε ὅτι μέσα στή νύχτα, κάποιοι περνοῦν, σηκώθηκε μᾶλλον φοβισμένη! Βγαίνοντας, ὅμως, στό μπαλκόνι φώναξε: «βοήθειά σας παιδιά» καί ἔσκυψε μέ μιά ἁπλότητα καί ταπείνωση τό κεφάλι της. Ἀνταποδώσαμε τόν χαιρετισμό, διδαχθήκαμε ἀπό τήν σύντομη εὐλάβειά της καί συνεχίσαμε. Τά πρώτα δείγματα κοπώσεως κάνουν τήν ἐμφάνισή τους. Οἱ κουβέντες μεταξύ μας ἀρχίζουν καί ἀραιώνουν, γιατί ὁμιλία καί βάδισμα δέν πηγαίνουν μαζί.

«Στάση θά γίνει στά Πατήματα τῆς Παναγίας»! Τί στάση εὐλογημένη ἦταν ἀλήθεια αὐτή; Ψάλλαμε μέ τήν καρδιά μας, ὅλοι μαζί, πράγματι «ἐν ἐνί στόματι καί μιά καρδία». Τό ψῦχος γινόταν ὅλο καί πιό δυνατό, γιατί βρισκόμασταν πλέον παράλληλα στό ποτάμι, πού εἶχε ξεκινήσει μιά συναυλία παφλασμῶν. Ἡ κούραση σέ λίγο δέν ἔδινε πλέον καμμία δυνατότητα γιά συζήτηση. Ὁ καθένας μόνος, δεόμενος, δίνοντας κουράγιο στόν ἑαυτό του, προχωρούσε. Στά τελευταία χιλιόμετρα μιά ἀνηφόρα πού δέν εἴχαμε ὑπολογίσει. Ἔβαλαν ὅλοι, ὅλες τίς δυναμείς τους καί κάποια στιγμή, τό αὐτοκίνητο πού μᾶς συνόδευε, εἴδε στήν ἔνδειξη τοῦ ταμπλό τόν τερματισμό τῆς ἀπόστασης, λέγοντας: «δύο χιλιόμετρα ἀκόμα». Πήραμε θάρρος! Προχωρούσαμε μέσα στό ἀπόλυτο σκοτάδι. Ἔχουν δημιουργηθεῖ τώρα πολλές ξεχωριστές ὁμάδες, ἄλλοι, βέβαια, ἐντελῶς μόνοι, ἀνάλογα μέ τίς ἀντοχές του ὁ καθένας. Σέ λίγο, ἀκούσαμε ψαλμωδίες, ἦταν ἀπό τά μεγάφωνα τῆς μονῆς. Δέν ἄργησε νά δοῦμε καί τό μοναστήρι μέσα στή χαράδρα. « Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλο σου ἐν εἰρήνη, ὅτι εἴδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριον σου…». Φθάσαμε, στό προαύλιο τῆς μονῆς καί κάποιος πρότεινε: «Πάμε μπούσουλα στήν Παναγία;».

Λοιπόν, ὁ ἕνας πίσω ἀπό τόν ἄλλο σέ σειρά, κουρασμένοι ἀλλά γεμάτοι, ἀτενίσαμε τό πρόσωπο τῆς Παναγίας πού ὀμορφότερο δέν ὑπάρχει. Τότε ξεκουραστήκαμε! Τά ὑπόλοιπα ἔχουν νά κάνουν μέ τήν ψυχή τοῦ καθενός καί μέ τήν Παναγία…

ΠΗΓΗ 

Η συγκυβέρνηση που θα αποτελειώσει τον Έλληνα και έπειτα η εθνικη καταστροφη. Αυτο θέλει το Βερολινο

http://olympia.gr/2014/11/22/%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7/

Αυτό είναι το παλικάρι απο την Σερβία που έσφαξαν οι τούρκοι χθές πριν το μάτς

http://online-pressblog.blogspot.gr/2014/11/blog-post_828.html

Ενας 25χρονος οπαδός του Ερυθρού Αστέρα δολοφονήθηκε στην Κωνσταντινούπολη κατά τη διάρκεια επεισοδίων σε αγώνα μπάσκετ της ομάδας του με τη Γαλατάσαραϊ.

Οπως ανακοίνωσε ο Σέρβος πρόξενος Ζόραν Μάρκοβιτς, ο νεαρός Μάρκο Ίβκοβιτς πέθανε από ακατάσχετη αιμορραγία αφότου δέχθηκε αλλεπάλληλα πλήγματα με μαχαίρι.

Συνολικά περίπου 400 οπαδοί του Αστέρα ταξίδεψαν στην Κωνσταντινούπολη για να δουν τον αγώνα, αλλά δεν τους άφηναν να μπουν στο στάδιο παρότι είχαν εισιτήρια. Οι οπαδοί του Ερυθρού Αστέρα προσπάθησαν να εισβάλουν στο «Αμπντί Ιμπεκτσί» με αποτέλεσμα να συγκρουστούν με την τουρκική αστυνομία. Στα επεισόδια ενεπλάκησαν και οπαδοί της Γαλατάσαραϊ με αποτέλεσμα να προκύψει σύρραξη και τελικά ένας από τους εκδρομείς οπαδούς της ομάδας του Βελιγραδίου να δολοφονηθεί.

Ο Μάρκοβιτς κατηγόρησε ανοιχτά τις τουρκικές αρχές για ελλειπή αστυνόμευση: «Αυτή είναι μια εχθρική χειρονομία σε μια εποχή που η Σερβία δέχεται μαχαιριές απ' όλες τις πλευρές.... Η Τουρκία κατάφερε μια μαχαιριά στην καρδιά των σέρβων οπαδών. Η εκδήλωση ήταν τραγική, σοκαρίστηκα» και πρόσθεσε: «Η οργάνωση βρισκόταν στο ελάχιστο δυνατό επίπεδο. Εδώ και δύο ημέρες είχαμε προειδοποιήσει ότι αυτή η αθλητική συνάντηση ήταν υψηλού κινδύνου και μπορεί να οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση... Εργαζόμαστε τώρα για να διασφαλίσουμε ότι όλοι οι οπαδοί θα εγκαταλείψουν με ασφάλεια το τουρκικό έδαφος το συντομότερο δυνατόν»

Συλλυπητήρια ανακοίνωση εξέδωσε και ο Ερυθρός Αστέρας για το θάνατο του νεαρού: «Οπαδός του Ερυθρού Αστέρα (25 ετών) σκοτώθηκε στην Κωνσταντινούπολη μετά από τραύματα από μαχαιριές. Ο άτυχος νεαρός ταξίδεψε στην Τουρκία για το παιχνίδι των "ερυθρόλευκων" με τη Γαλατασαράι, αλλά μετά από επίθεση με μαχαίρι των Τούρκων χούλιγκανς έχασε τη ζωή του. Ο Ερυθρός Αστέρας εκφράζει τα συλληπητήριά του στην οικογένεια, συγγενείς και φίλους του θύματος»

 ΠΗΓΗ

#CarmenSeQueda - ΕΞΩΣΗ 85χρονης γεροντισσας στην Ισπανία απο τα κτήνη του Ράιχ. Τα ίδια κτήνη που αγοράζουν τα κόκκινα δανεια απο τους «επαναστάτες τραπεζιτες» του Ψυχαρη…

http://olympia.gr/2014/11/22/carmensequeda-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%83%CE%B7-85%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CF%83%CF%80/

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ;
Αυτη ΔΕΝ ειναι η Ευρωπη του Αριστοτελη, του Πλατωνα, του Παλαιολόγου, του Ρήγα, αλλά το φέουδο του Κεμαλ, του Χιτλερ, του Μουσολινι, των Ουκρανών ναζι.

Αυτη ΔΕΝ ειναι η δικη μας Ευρωπη του δικαίου, της προστασίας του αδύναμου απο την βουλιμία του ισχυρού.
Αυτη η Ευρωπη ή θα γυρίσει στις αξίες όσων την δημιούργησαν ή θα καταστραφεί ως νεος Άξονας.

Με το πιστόλι στον κρόταφο έχουν την Ελλάδα οι συμμορίες της Ευρώπης, που οι ντόπιοι δουλόφρονες επιμένουν να αποτελούν «εταίρους και δανειστές»...

http://online-pressblog.blogspot.gr/2014/11/blog-post_664.html

Πρόκειται για κατάντια μιας χώρας που την παραδίδουν συνειδητά οι προσκυνημένοι ηγέτες της, αξιοποιώντας προς τούτο και την απάθεια του πελαγωμένου λαού της.

Υπεύθυνο γι αυτή την κατάντια, είναι το πολιτικό προσωπικό της χώρας στο σύνολό του. Ταπεινωμένοι διαχειριστές, αντιπολιτευόμενοι αβανταδόροι, αλλά και αμπελοφιλοσοφούντες απρόθυμοι, συνθέτουν το πάζλ των ολίγιστων πρωταγωνιστών, σε μια εποχή που ο τόπος έχει ανάγκη από εμπνευστές και ηγέτες.

Σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση αποκαθηλώθηκε. Σε μια ύστατη κίνηση αυτοταπείνωσης με λαγό όπως πάντα το κ. Σταθάκη, προσχώρησε και τυπικά στο στρατόπεδο του κατοχικού διαχειριστή, πράγμα που ουσιαστικά την καθιστά κόμμα - δηλωσία, με τον ηγέτη της να διεκδικεί επάξια το ρόλο του Τσιριμώκου στο μελλοντικό πολιτικό σκηνικό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από μια πορεία αλλεπάλληλων κλυδωνισμών και πολιτικών ταλαντεύσεων, πέταξε και το τελευταίο φύλο συκής, παρέχοντας επί της ουσίας ψήφο εμπιστοσύνης στη συγκυβέρνηση των ανδρεικέλων, και...
μέσω αυτής (και δια στόματος Σταθάκη) διεμήνυσε στους ευρωσυμμορίτες την πρόθεσή του να στηρίξει εμμέσως αλλά με απόλυτη σαφήνεια το βρώμικο κατοχικό σχέδιο σε βάρος της χώρας, διεκδικώντας έτσι το δικό του θλιβερό ρόλο σ αυτό το πέτρινο πολιτικό σκηνικό.

Η απάντηση βεβαίως δεν άργησε να έρθει από τους χορογράφους του Βερολίνου.Έχοντας πλήρη επίγνωση για τον υπερσυνωστισμό προθύμων να τους υπηρετήσουν από το ελληνόφωνο πολιτικό προσωπικό, προέβησαν πριν από λίγο σε μια θεαματική κίνηση καθολικού ξεβρακώματος όλων.
Η προειδοποίησή – εκβιασμός που εξέπεμψαν ήταν σαφής: «Είτε συμφωνείτε με την τρόικα μέχρι την άλλη εβδομάδα είτε θα έχετε Μνημόνιο όλο το 2015».

Αυτή η εξέλιξη δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, (δείτε πως προειδοποιούσαμε σε χρόνο ανύποπτο από την εποχη της ΔΕΘ) και όλα δείχνουν πως μπαίνουμε ολοταχώς σε μια κρίσιμη περίοδο ραγδαίων αλλαγών και απρόβλεπτων πολιτικών εξελίξεων.

Ο ελληνόφωνος πρωθυπουργός συνειδητοποιεί, πως τα αφεντικά στα οποία προσκύνησε, είναι πλέον αποφασισμένα να τον πετάξουν σαν την τρίχα από το προζύμι. Βλέπει θορυβημένος να του τσαλακώνουν αδίστακτα κάθε επικοινωνιακή πρωτοβουλία που αποσκοπεί στη διασφάλιση της προσωπικής πολιτικής του επιβίωσης, και επιχειρεί απεγνωσμένα να διατηρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής ανασφάλειας, ο δικός του λαγός (και μιλάμε για τον Άδωνη Γεωργιάδη), επεχείρησε χθες να κανιβαλίσει στρεφόμενος κατά του συνενόχου και συνεταίρου του στον κυβερνητικό θίασο, χρεώνοντας σε ατολμίες του ΠΑΣΟΚ τις όποιες καθυστερήσεις έχουν παρουσιαστεί, στη καθολική θεσμική ανατροπή την οποία βάφτισαν «πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων».

Ο Βενιζέλος από την άλλη έχοντας πλήρη επίγνωση για το που πάει το πράγμα, και κυριευμένος από ανησυχία για το δικό του πολιτικό μέλλον μέσα στην εξουσιοπαραφροσύνη του, επιχειρεί βεβιασμένα επαναπροσεγγίσεις τόσο με το Σημίτη όσο και με τον Παπανδρέου, στην προσπάθειά του να χτίσει ένα μέτωπο αλληλέγγυων με τους ολετήρες και συνενόχους του για την καταστροφή του τόπου. Σύνθημά του: «ή μαζί θα επιβιώσουμε ή και οι τρείς μαζί θα καταστραφούμε».

Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε πως οι εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα μετά το «δόσιμο» του Καρατζαφέρη και την παραπομπή του σε δίκη, χτυπούν και για τους τρεις καμπανάκι συναγερμού.

Η τριανδρία του αίσχους, έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για το ποιος θα είναι ο επόμενος, αφού και οι τρείς έχουν χεσμένη τη φωλιά τους.

Απ όλα τα παραπάνω βεβαίως, δε θα πρέπει να αποσυνδέσουμε ούτε το φυλλορρόημα της ομάδας των «ανεξαρτήτων» βουλευτών, ούτε φυσικά και την ολοκληρωτική αποδόμηση του κόμματος του Καμμένου.

Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν, η προχθεσινή πρωτοβουλία του λαγού Αλέξη Μητρόπουλου, δεν είναι διόλου αποσυνδεδεμένη από τη σημερινή ξεφωνημένη στάση του έτερου λαγού (του κ. Σταθάκη), και ήδη μπαίνουμε πλέον στον αστερισμό ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων.

Το πολιτικό σύστημα έχει ξεβρακωθεί. Οι επιμέρους συντελεστές του, είναι δεμένοι χειροπόδαρα, αφού με το βίο και την πολιτεία τους έχουν καταφέρει να τους έχουν όλους στο χέρι τα επιτελεία της κομαντατούρ, επομένως το να δηλώνουν παντιοτρόπως πρόθυμοι να υπηρετήσουν το εφιαλτικό της σχέδιο, είναι μάλλον μονόδρομος σ αυτές τις συνθήκες.

Οι «εταίροι και δανειστές» ρίχνοντας και πάλι τη μάσκα τους, αποδεικνύουν γι ακόμη μια φορά αυτό για το οποίο επιμένουμε εδώ στο «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ», ότι δηλαδή δεν είναι ούτε εταίροι, ούτε δανειστές.

Είναι μια αδίστακτη συμμορία εκβιαστών τοκογλύφων, μαφιόζικα οργανωμένων που τα υποτιθέμενα δημόσια χρέη τα φόρτωσαν στις πλάτες των λαών της Ευρώπης διασφαλίζοντας τη σωτηρία των τραπεζιτών, και τα χρησιμοποιούν εκ του ασφαλούς και χωρίς να ρισκάρουν τίποτε, ως εργαλείο εκβιασμού των λαών, ως μέσο χειραγώγησης των δουλικών κυβερνήσεων, ως πολιορκητικό κριό καθυπόταξης της εθνικής κυριαρχίας κάθε χώρας.

Είναι τραγικό που μετά από αυτή την προκλητική εξέλιξη, ο πρωτεργάτης του προδοτικού PSI, συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερος, επιμένοντας να έχει κολλημένη στη μούρη του τη μάσκα του σωτήρα.

Μέσα σ αυτές τις συνθήκες ο ελληνικός λαός, βουτηγμένος μέχρι το λαιμό στις ψευδαισθήσεις, στην πολιτική παραμύθα και στην ανυπαρξία οράματος, παρατηρεί τη ζωή και την πατρίδα του να αφυδατώνονται, μην τολμώντας καν να δει τι έρχεται την επόμενη μέρα.

Κι ενώ αυτή τη μαύρη εποχή, η χώρα παραπαίει χωρίς προοπτική και με ανύπαρκτη στρατηγική στόχευση σε ένα ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον, οδηγούμενη από γενίτσαρους που σφετερίζονται την πολιτική εξουσία στο κρεβάτι του Προκρούστη για τον καθολικό της διαμελισμό, η παραδοσιακή Αριστερά που θα μπορούσε εν δυνάμει να αποτελέσει τον εμπνευστή του πολιτικού ξεσηκωμού και τον οργανωτή της γενικευμένης και στοχευμένης εξέγερσης, παραμένει μοιραία και άβουλη, αρκούμενη σε νουθεσίες και σε αναθέματα για την "αντιλαϊκότητα των μέτρων", έχοντας ουσιαστικά παραιτηθεί από το ρόλο της και την κοσμοϊστορική της αποστολή.

Τραγικό... Μα ακόμη τραγικότερος θα είναι ο απολογισμός όλων μας, όταν ρειαστεί να κοιτάξουμε κατάματα την ιστορία.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

http://www.pentapostagma.gr/2014/11/%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%83.html#.VHA5f8nNmo4

Μια απ’ τις πιο μεγαλοφυείς πολιτιστικές επινοήσεις του ανθρώπου είναι το Αλφάβητο και η Γραφή. Η συμβολή της είναι τεράστια στην ταχύτερη ροή του πολιτισμού, αλλά και στην καταπληκτική του εξέλιξη, ιδίως κατά τους τελευταίους αιώνες οπότε συμπληρώθηκε η γραφή με την τυπογραφία. Απ’ τον 19º αιώνα το βιβλίο και το έντυπο έγινε κτήμα όλων των ανθρώπων.
Κι όμως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι γνώριζαν τη γραφή από την Ε’ π.Χ. χιλιετία· λίγο μετά οι Σίνοι (Κίτρινη φυλή της ανατ. Ασίας). Οι κάτοικοι γύρω απ’ τον Ινδό ποταμό και γύρω απ’ τον Τίγρη και Ευφράτη (Μεσοποταμία) απ’ τις αρχές της Δ’ π.Χ. χιλιετίας· από την ίδια αυτή εποχή και οι λαοί γύρω απ’ την Ανατολική Μεσόγειο και οι Κρήτες και οι Αιγαίοι και οι Μυκηναίοι.
Παρ’ όλα αυτά φυλαγόταν απόρρητη απ’ τους λίγους, ιερείς, βασιλείς, ανώτατους άρχοντες και μυημένους επί χιλιάδες χρόνια. Λειτουργούσαν κατά τους αιώνες εκείνους μυστηριακές οργανώσεις, ως ιδρύματα με το όνομα: Μυστήρια, Μαντεία, (43 λειτουργούσαν στον ελληνικό χώρο), Ασκληπιεία και κοινά ιερά. Αυτά επί χιλιάδες χρόνια λειτουργούσαν ως κέντρα πνευματικής και ηθικής διαπαιδαγώγησης αλλά και επιστημονικής έρευνας. Από κει προέρχονται οι πρώτες πηγές του ανθρώπινου πολιτισμού.
Τον άθλο της αναζωπύρωσης της ροής του πολιτισμού με τη μεταφορά της μάθησης και της γραφής έξω απ’ τα άδυτα, τον ανέλαβαν πρώτοι και μόνοι οι Έλληνες περί το 1000 π.Χ.
Η ελληνική φυλή προικισμένη από εξαίρετα σωματικά, πνευματικά και ψυχικά χαρίσματα, μετέτρεψε τη μακρά μυσταγωγική της αγωγή σε δυναμισμό, σε δραστηριότητα και κυρίως σε απέραντη αγάπη στον άνθρωπο και τη φύση που τον περιβάλλει.
Εισχώρησαν οι ευφυέστεροι απ’ τους Έλληνες, οι Μύστες στα άδυτα του ανθρώπινου εγώ και αποκάλυψαν πολλές πτυχές του και τις αποτύπωσαν στα απαράμιλλα ποιητικά δημιουργήματα και στα αιώνια πρότυπα του πεζού λόγου· απ’ αυτούς έγινε ιεράρχηση των Αξιών πάνω στις οποίες έπρεπε να βασίζεται και να οργανώνεται η ζωή των ανθρώπων: Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Ευσέβεια, Πατρίδα, Οικογένεια, Πολιτεία, Νόμοι. . .).
Χάρισαν οι Έλληνες στην ανθρωπότητα τη βασίλισσα των επιστημών, τη Φιλοσοφία αφού ίδρυσαν και κόσμησαν το θρόνο της με τα εκλεκτότερα πνευματικά επινοήματα.
Στράφηκε έπειτα η ευαίσθητη ελληνική ψυχή προς το περιβάλλον τη φύση. Τη θαύμασε· ενθουσιάστηκε· αποτύπωσε τον ένθεο ενθουσιασμό της στα αριστουργήματα της τέχνης· τους περίφημους αυτούς κανόνες αρμονίας, συμμετρίας, ρυθμού, μέτρου. Μελέτησαν οι Έλληνες τη διφυή φύση των όντων, την Αισθητή και Νοητή και άνοιξαν το δρόμο προς την επιστημονική έρευνα.
Το ψυχικό όμως μεγαλείο των Ελλήνων και η ζώσα αγάπη στον άνθρωπο εκδηλώθηκε με το να μη κρατούν απόρρητα, όπως λ.χ. οι Αιγύπτιοι, τα πνευματικά επιτεύγματα, τα ηθικά βιώματα και τα καλλιτεχνικά αριστουργήματά τους αλλά να τα προσφέρουν, να τα διαδίδουν, να τα επιβάλλουν ως κτήμα όλων, αδιακρίτως όλων, αυτών που μπορούν να τα δεχτούν, να τα κατανοήσουν και να συγκινηθούν.
Έχει επικρατήσει να χαρακτηρίζεται, η χρονική περίοδος από του 1000 ή 1100 και μέχρι περίπου του 700 π.Χ. από τους ειδικούς, (αρχαιολόγους, ιστορικούς, φιλόλογους) Έλληνες και ξένους, ως “Μεσαίωνας” της αρχαιότητας “Σκοτεινοί Χρόνοι” και με άλλους βαριούς χαρακτηρισμούς. Όπως, από όσα εκθέτουμε παρακάτω καταδεικνύεται, πρόκειται για πλάνη· για ιστορική ανακρίβεια. Η περίοδος αυτή ανήκει σε μια απ’ τις πιο σημαντικές, τις περισσότερο παραγωγικές, όχι μόνο της ελληνικής ιστορίας αλλά και της ανθρωπότητας.
Είναι περίοδος προπαρασκευής, καλλιέργειας, σποράς, αναμονής βλάστησης του γιγαντόκορμου δέντρου με την πλούσια άνθηση και τους χυμώδεις καρπούς “του Χρυσού Αιώνα του Περικλή”. Γιατί όσο πιο άφθονη η παραγωγή, τόσο μικρότερη η προετοιμασία· κανένα θαύμα· φυσικό ξεχείλισμα πολιτισμού μέχρι και τον Πλάτωνα από το 700 π.Χ. περίπου, με ισόχρονη περίοδο που προηγήθηκε, αναγκαία για τη συρροή των όσων παραγόντων απαιτούντο. Το κέντρο της ύψιστης ακμής το κατέχει ο Πλάτων, ο οποίος χαρακτηρίζεται επιγραμματικά από το μαθητή του Αριστοτέλη ως “προτέρημα φύσεως” (= γεννημένη μεγαλοφυΐα), ο οποίος ευτύχισε να γεννηθεί και να ενηλικιωθεί κατά το τελευταίο τέταρτο του Ε’ και να δράσει κατά το πρώτο μισό του Δ’ π.Χ. αιώνα.
Περί το 1000 ή 1100 π.Χ. χρονολογία – ορόσημο της ελληνικής και πανανθρώπινης ιστορίας – άρχισε η προετοιμασία για την έκτακτης δημιουργικότητας πολιτιστική άνθιση κατά τους ΣΤ’ Ε’ και Δ’ π.Χ. αιώνες.
Αξιοθαύμαστο γεγονός και ανεξήγητο φαινόμενο, κυρίως για τους Ανατολικοασιάτες, παρουσιάζεται “ο Χρυσούς αιών του Περικλέους” όπως αποκαλείται η παραπάνω περίοδος. Να ένα παράδειγμα:
Ο διάσημος Ιάπωνας καθηγητής Hide ki Yukawa (του πανεπιστημίου του Κιότο, βραβείο Νόμπελ 1949, μέλος της Ακαδημίας της Ιαπωνίας από το 1946), μιλώντας από την Πνύκα κατά τη συνάντηση των Αθηνών (των σοφών) την 5η Ιουνίου 1964, είπε στην αρχή: “Ως φυσικός έχω πλήρη συναίσθηση του χρέους μου προς τους Έλληνες, οι οποίοι εγκαινίασαν τον μεγάλο σκοπό να αποκαλύψουν την αλήθεια, που είναι κρυμμένη βαθιά μέσα στη Φύση”, (στη γλώσσα των Σίνων η αντίστοιχη λέξη “Φύση” σημαίνει: “αυτό το οποίο είναι έτσι από τον εαυτό του, όπως είναι). Αφού τόνισε έπειτα ότι, από πέντε ετών ο παππούς του κι ο πατέρας του (καθηγητής κι εκείνος του πανεπιστημίου του Κιότο), άρχισαν να του διδάσκουν τα κλασικά κινέζικα κείμενα των μαθητών του Κομφούκιου (551 – 479 π.Χ.). Δέκα τριών ετών πήρε απ’ τη βιβλιοθήκη του πατέρα του και διάβασε βιβλία περί Ταοϊσμού του Λάο Τσε και του Τσουάγκ Τσε (365 – 290 π.Χ.) και συνεχίζει: “βαθιά ήταν η εντύπωση που δέχτηκα απ’ τη φιλοσοφία τους για την αρχαία Ελλάδα”. Τον Δ’ π.Χ. αιώνα, βεβαιώνει ο Ιάπωνας καθηγητής ήταν γνωστή στην Κίνα η ελληνική φιλοσοφία. Ο Τσουάγκ Τσε, νεότερος απ’ τον Πλάτωνα, 65 περίπου χρόνια, σε ακμή ηλικίας όταν ο Μ. Αλέξανδρος έφτασε στον Ινδό ποταμό. “Με τέτοιο υπόβαθρο, λέει ο Ιάπωνας, μπήκα στον κόσμο της σύγχρονης επιστήμης, η οποία βασιζόταν στην κληρονομιά των αρχαίων Ελλήνων. Από τότε και από καιρό σε καιρό με καταδίωκε ένα ερώτημα το οποίο με καταδιώκει ακόμη. Το ερώτημα είναι: “γιατί η επιστήμη έφτασε στο υψηλό της επίπεδο αρχίζοντας μόνο από την Ελλάδα και όχι από πουθενά αλλού;”. . . “από κάποια αιτία, η αρχαία Κίνα δεν μπόρεσε να παρουσιάσει έναν τέτοιο τύπο μεγαλοφυΐας όπως ο Πυθαγόρας και ο Δημόκριτος. . . ο Πυθαγόρας ο οποίος συνέλαβε τους φυσικούς νόμους ως απλές και ορισμένες σχέσεις μεταξύ αριθμών και ο Δημόκριτος, ο οποίος σκέφθηκε την ύπαρξη των αόρατων μικρών ατόμων μαζί με την αφηρημένη έννοια του κενού”.
Δεν γνωρίζουμε αν ο Ιάπωνας σοφός, Yukawa, πήρε ικανοποιητική απάντηση εδώ στην πόλη των φώτων, την Αθήνα, απ’ τους Έλληνες σοφούς συναδέλφους του. Για μας τους Έλληνες δεν υπάρχει ερώτημα, υπάρχει κανονική ροή πολιτιστικής εξέλιξης· η ροή έχει συνοπτικότατα ως εξής:
Περί το 1000 π.Χ. κατά το μέσο μιας απ’ τις μεγαλύτερες αποικιακές μετακινήσεις των Ελλήνων, (δεν είναι η πρώτη, προηγήθηκαν πολλές άλλες) άρχισαν να συντελούνται πνευματικές, πολιτικές, κοινωνικές, συναισθηματικές, οικονομικές αλλαγές τέτοιας και τόσης σημασίας ώστε να δοθεί νέα κατεύθυνση στη ροή όχι μόνο του ελληνικού, αλλά και του πανανθρώπινου πολιτισμού. Δεν αρχίζει “μεσαίωνας” αλλά προπαρασκευή.
Γιατί από το 1000 π.Χ. περίπου άρχισε η διάδοση της γραφής για πρώτη φορά. Αν και χιλιάδες χρόνια πριν επινοήθηκε, παρέμενε ως αυστηρά απόρρητη στα Μυστήρια και στα Ανάκτορα.
Από το 1000 περίπου πρώτοι οι Έλληνες, την έθεσαν σε κοινή χρήση. Το φως του νου, η εκπαίδευση βγαίνουν από τα άδυτα· μια ευφυέστατη επινόηση μπαίνει στην υπηρεσία των ανθρώπων, των πολιτών και όχι των νομιζόμενων εκλεκτών και μόνο, για την απροσμέτρητη ωφέλεια της ανθρωπότητας. Η πείρα, οι γνώσεις, η σοφία, οι επινοήσεις, τα παραδείγματα, κάθε πνευματικό και ηθικό αγαθό δεν χάνεται αλλά διατηρείται πηγαίο και διαιωνίζεται από γενιά σε γενιά. Με τη γραφή συσσωρεύονται γνώσεις· καλλιεργείται η σκέψη· οξύνεται ο νους· αφυπνίζεται η φιλομάθεια· προκαλείται η φιλοσοφική διάθεση· η παρατήρηση, η έρευνα, η μελέτη, η διείσδυση στα άδυτα της αλήθειας αξιοποιούνται· ανοίγει ο δρόμος συστηματικής άμιλλας για επιστημονική εργασία σε μεγάλο πλήθος ταυτόχρονα, ευφυών φιλομαθών ερευνητών της αλήθειας.
Η θεοκρατική βασιλεία καταργείται· διατηρήθηκε στη χώρα του Ήλιου, του Yukawa· στην Κίνα μέχρι τον προηγούμενο αιώνα. Καταργείται η θεοκρατική βασιλεία, η μονολιθική, η αυταρχική, η συγκεντρωτική, η θεοποιημένη: ως εξουσία, ως νόμος, ως αρετή, ως πηγή γνώσης, ως παράδειγμα, ως ζωή και εκθρονίζεται από το νομιζόμενο απροσπέλαστο θρόνο πρώτα απ’ τους Έλληνες. Αντικαθίσταται από άρχοντες πλησιέστερους στο πλήθος για να καταλήξει στους εκλεγμένους απ’ το ίδιο το πλήθος. Η πολιτειακή αυτή αλλαγή οδήγησε σε πολύ ευεργετικά αποτελέσματα· άνοιξε νέους ευρύτατους ορίζοντες στην ανθρώπινη δράση· καταργεί θεσμούς παμπάλαιους οι οποίοι καταδυνάστευαν το σώμα και το πνεύμα των ανθρώπων. Αφήνεται ελευθερία στις σκέψεις, στους λόγους, στη δράση· σφυρηλατούνται νέοι θεσμοί, αρχές, αξιώματα, μέθοδοι, κατ’ εξοχήν ανθρωπιστικές προσφορές και κατάλληλες για την καθιέρωση προοδευτικών εκπολιτιστικών στοιχείων.
Στην πολιτειακή και κοινωνική αυτή αλλαγή συντέλεσαν οι γνωστοί απ’ τον Όμηρο και Ησίοδο μέχρι τον Πλάτωνα, μεγάλοι Έλληνες νομοθέτες, σοφοί, ποιητές, ιστορικοί, καλλιτέχνες.
Διευρύνεται ο ελληνικός χώρος σ’ όλα τα παράλια της Μεσογείου, Μικράς Ασίας, Ευξείνου, Θράκης, Μακεδονίας, Κάτω Ιταλίας και Σικελίας (Μεγάλη Ελλάς), Μασσαλίας (Γαλλίας), Β. Αφρικής. Η εμπορική και ναυτιλιακή κυριαρχία και θαλασσοκρατία των Ελλήνων κατά την εποχή αυτή στη Μεσόγειο συσσώρευσαν στην ελληνική φυλή πλούτη, υλικά αλλά και πείρα και μάθηση και συναίσθηση της υπεροχής τους και ορμή για εξαίρετη δημιουργική δράση.
Η πνευματική ακινησία, η δουλοπρέπεια, η δεισιδαιμονία, η άγνοια και η αμάθεια, η τυπολατρία, η λατρεία του θεού στο πρόσωπο του βασιλιά έπαψαν. Πήραν τη θέση τους και μπήκαν στην υπηρεσία του εγώ, το φως του νου για την έρευνα και την αποθησαύριση της γνώσης, η ελευθερία, η λατρεία της θεότητας όχι δι’ αντιπροσώπου δηλ. του βασιλιά, σπανιότατα στο “μέγαρο ανδρών” όπως πριν το 1000 π.Χ. περίπου, αλλά σε μεγαλοπρεπείς ναούς με τη συμμετοχή όλων “ελευθέρα βουλήσει και εν ισότητηι”· ο νόμος δεν είναι δώρο και συγκατάθεση και κρίση του ενός, αλλά θέληση και διασφάλιση και συμφέρον και προστασία του συνόλου.
Η αλλαγή αυτή, την οποία σε λίγες γραμμές εκθέσαμε, συντελέστηκε στην αρχή με βραδύτητα, έπειτα εκ των άνω σαν ξεχείλισμα, σαν συνέπεια μακράς προπαρασκευής και απ’ τη μάθηση και πείρα που συσσωρεύτηκαν κρίθηκε αναγκαία η διοχέτευση απ’ τα περισσεύματα, τρόπον τινά και στους πολλούς. Ο μυθικός θάνατος του τελευταίου βασιλιά της Αθήνας, του Κόδρου (χρονικά τοποθετείται λίγο πριν το 1000 π.Χ.), που αυτοθυσιάστηκε υπέρ της προόδου, υπέρ των νέων θεσμών, τούτο έχουμε τη γνώμη, ότι σημαίνει· ότι η Αθήνα ανοίγει το δρόμο νέας εποχής και πρόκειται να αποβεί το πνευματικό κέντρο της Ελλάδας και της ανθρωπότητας.
Η αλλαγή έγινε απ’ τα απόρρητα, απ’ τα μυστήρια αφέθηκαν ακτίνες πνευματικού και ηθικού φωτός· ήσαν ικανές να ερεθίσουν ευαίσθητο έδαφος και βλάστησαν εκεί, στο νου των Ελλήνων στοχαστών και άνθησε θεσπέσιο άνθος το οποίο έκοψε ο Πλάτωνας και το μετουσίωσε στο θείο δώρο, τη φιλοσοφία, το ευγενές, το πιο λεπτό και το πιο καλό επίτευγμα της ανθρώπινης διάνοιας.
Μέχρι τον μεγαλοφυή φιλόσοφο αλλά και επιστήμονα Πλάτωνα υπολογίζονται περίπου τετρακόσιοι οι μεγάλοι Έλληνες διανοητές. Πλουσιότατη η ηθική και κυρίως η πνευματική και η καλλιτεχνική παραγωγή τους· και συνεχίζεται η παραγωγή αυτή και κατά τους μετέπειτα αιώνες με τον μεγάλο αρχηγέτη της επιστημονικής έρευνας, τον μαθητή του Πλάτωνα, Αριστοτέλη.
Άρθρο του Α. Π. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
πηγή: περιοδικό ΛΑΜΨΙΣ , τεύχος 9

ΠΗΓΗ

Καλημέρα Παναγία μου!

http://www.agioritikovima.gr/diafora/panagia/item/48063-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CF%85

Κάποιος κύριος, πνευματικοπαίδι μου, μεγάλος κάπως στην ηλικία, οδηγούσε ένα πρωινό το αυτοκίνητο του και σε κάποιο σημείο του δρόμου είδε ένα προσκυνητάρι.
Επειδή λόγω της ηλικίας του οδηγούσε σχετικά αργά, πρόλαβε να δει μέσα στο προσκυνητάρι την εικόνα της Παναγίας.

Τότε σκύβοντας ελαφρώς και απευθυνόμενος προς την εικόνα της Παναγίας είπε:
- Καλημέρα, Παναγία μου!
Και αμέσως η Παναγία βρέθηκε μπροστά του, ολόσωμη, ολοζώντανη, ολόλαμπρη και του απάντησε με γλυκύτητα: Καλημέρα, παιδί μου!
Όταν συνήλθε, βρισκόταν έξω από το αυτοκίνητο του, στη μέση του δρόμου, γονατιστός και γεμάτος δάκρυα.
Από τότε κάθε φορά πού βλέπει εικόνα της Παναγίας κατανύσσεται και τα μάτια του γεμίζουν δάκρυα.
ΒΙΒΛΙΟΓ. ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ. ΠΑΤΗΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Όταν πρόκειται να γίνει σεισμός… τα ζώα μας προειδοποιούν! Αυτά είναι τα σημάδια που μας δείχνουν…

http://www.makeleio.gr/?p=214321


Για μια εβδομάδα ο σκύλος μου έκλαιγε δίχως λόγο και αιτία. Ώσπου πριν λίγα 24ωρα… ταρακουνηθήκαμε όλοι για τα καλά. Οι αλλαγές τις συμπεριφοράς των ζώων όταν έρχεται σεισμός, παρατηρούνται λίγα λεπτά πριν από τον σεισμό (από 2 έως και 5 λεπτά νωρίτερα) με εξαίρεση τα κουνούπια και τα έντομα που μπορεί να παρατηρηθεί η αλλαγή πολλές ώρες νωρίτερα, όπως αναφέρει και το pinkgouinos.gr

– Τα Τζιτζίκια (όταν είναι καλοκαίρι) σταματούν ξαφνικά να τραγουδούν.

– Τα Κουνούπια (όταν είναι καλοκαίρι) δεν τσιμπούν.

– Όλα τα έντομα που ζουν κάτω από την γη καθώς και τα φίδια, βγαίνουν ξαφνικά και ξέφρενα στην επιφάνεια της γης.

– Η Γάτα τινάζεται ξαφνικά από την θέση της και τρέχει αλαφιασμένη να κρυφτεί.– Οι Σκύλοι ουρλιάζουν όλοι μαζί και ξαφνικά.

– Τα Πουλιά τινάζονται ξαφνικά όλα μαζί από εκεί που κάθονται και πετούν ψηλά αλαφιασμένα αλλά χωρίς θόρυβο.

– Τα Ψάρια κολυμπούν κοντά στην επιφάνεια και μερικά πηδούν συνέχεια πάνω από αυτή.

– Μέλισσες & Σφήκες βγαίνουν ξαφνικά όλες μαζί έξω από την φωλιά τους.

Σε περίπτωση που ακολουθεί μετασεισμός, όλα τα ζώα παραμένουν έξω από τις φωλιές τους ή μέσα στις κρυψώνες τους.

Οι Σκύλοι και οι γάτες, αν τύχει και βγουν από τις κρυψώνες τους (πράγμα μάλλον απίθανο) τότε περπατούν αργά, προσεχτικά και σχεδόν «έρπουν».