Η περί της θεότητος του Ιησού Χριστού διδασκαλία των Αποστολικών Πατέρων

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/47856-%CE%B7-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BD

Του Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα

Επειδή ορισμένοι αιρετικοί, για να δικαιολογήσουν τις κακοδοξίες τους, ισχυρίζονται ότι η Εκκλησία δήθεν στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο υιοθέτησε το Τριαδικό δόγμα, παραθέτουμε εδώ σχετικό κεφάλαιο από τον αείμνηστο Π. Τρεμπέλα, στο οποίο αποδεικνύει την ταυτότητα τής σημερινής πίστης τής Εκκλησίας προς τον Κύριο Ιησού Χριστό, με την πίστη τής Εκκλησίας τών πρώτων αιώνων, με πλήθος χωρίων τής εποχής.

1) Το περί του Κυρίου ως Υιού του Θεού και Θεού Λόγου Αποστολικόν κήρυγμα, το και εν τοις βιβλίοις της Κ.Δ. αποθησαυρισθέν, εξηχείται πιστώς και εν τοις συγγράμμασι των διαδεξαμένων τους μαθητάς του Κυρίου Αποστολικών Πατέρων. Όποιος επιστεύθη και εκηρύχθη υπό των Αποστόλων ο Ιησούς Χριστός, τοιούτος και ελατρεύθη και εδιδάχθη και υπό των μαθητών των Αποστόλων. Είναι δυσεξαρίθμητα τα χωρία των πρώτων μετά τας Αποστολικάς συγγραφών, εις τα οποία ο Ιησούς Χριστός ονομάζεται Κύριος, Θεός και Υιός του Θεού, και ως εκ τούτου δεν καθίσταται δυνατόν να παρατεθώσιν ενταύθα πάντα. Θα αρκεσθώμεν δια τούτο εις τα σπουδαιότερα και κατηγορηματικώτερα εξ αυτών.
2) Ούτω Κλήμης ο Ρώμης βέβαιων, ότι «δια του αίματος του Κυρίου Ιησού» «του δοθέντος υπέρ ημών» «λύτρωσις έσται», διακηρύττει, ότι εις τον «Ιησούν Χριστόν τον Κύριον ημών» ανήκει «η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων», αποκαλών αυτόν «το σκήπτρον της μεγαλωσύνης του Θεού», ήτοι το πρόσωπον, δια του οποίου ο Θεός ασκεί την βασιλείαν αυτού συμβασιλεύων μετ' αυτού ισοτίμως, ως εμφαίνεται και εκ του ότι και αλλαχού, ιδία όμως εν τω αυτώ κεφαλαίω, χρησιμοποιείται το όνομα Κύριος αδιαφόρως περί τε του Χριστού και του Θεού Πατρός. Διό και αλλαχού ο Κλήμης καλεί τον Χριστόν «υιόν» και «απαύγασμα της μεγαλωσύνης» του Θεού, του οποίου «ενοπτριζόμεθα την άμωμον και υπερτάτην όψιν» δια του «αρχιερέως των προσφορών ημών, του προστάτου και βοηθού της ασθενείας ημών» και καθήμενου «εκ δεξιών» του Πατρός Ιησού Χριστού [22].
3) Ο δε Ιγνάτιος ο θεοφόρος πλέον ή 15άκις ονομάζει τον Ιησούν Χριστόν Θεόν, πλειστάκις δε Κύριον. Κατ' αυτόν «ο Ιησούς Χριστός ο Κύριος ημών» είναι ο «εν σαρκί γενόμενος Θεός», «ος προ αιώνων παρά Πατρί ην και εν τέλει εφάνη», «Θεός ανθρωπίνως φανερούμενος», αλλά και «Θεός ημών εν Πατρί ων», «ο άχρονος, ο αόρατος, ο δι’ ημάς ορατός, ο αψηλάφητος, ο απαθής, ο δι’ ημάς παθητός», «ο μόνος Υιός» του Θεού, «ος εστίν αυτός Λόγος», ο «ηνωμένος ων» τω Πατρί, «ο Κύριος ο άνευ του Πατρός ουδέν ποιήσας». Αποθανών δε υπέρ ημών έχυσε το αίμα του υπέρ της σωτηρίας μας. Δια τούτο είναι «αίμα Θεού», εν τω οποίω «ανεζωπυρήθημεν», και η σαρξ του είναι «σαρξ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», «μία» ούσα και «έν ποτήριον εις ένωσιν του αίματος αυτού», μεταλαμβανόμενα υφ’ ημών εν τη θεία ευχαριστία. Ούτω και το πάθημά του είναι «το πάθος του Θεού» ημών. Και απέθανε μεν, δεν κατεπόθη όμως υπό του θανάτου, αλλ’ «ανέστησεν εαυτόν» [23].
4) Ο δε Πολύκαρπος εις την μόνην περισωθείσαν επιστολήν του προς Φιλιππησίους επανειλημμένως ονομάζει τον Ιησούν Χριστόν Κύριον ημών, «ος υπέμεινεν υπέρ αμαρτιών ημών έως θανάτου καταντήσαι», διό και ο Πατήρ ήγειρεν αυτόν «εκ νεκρών δους αυτώ δόξαν εκ δεξιών αυτού», και υπέταξεν αυτώ «τα πάντα επουράνια τε και επίγεια». «Και αυτός» είναι «ο αιώνιος αρχιερεύς, ο Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός», «ω πάσα πνοή λατρεύει, ος έρχεται κριτής ζώντων και νεκρών» [24]
5) Εν δε τη υπό το όνομα του Βαρνάβα φερομένη επιστολή ο Ιησούς Χριστός διακηρύττεται ως «ων παντός του κόσμου Κύριος, ω είπεν ο Θεός προ καταβολής κόσμου: Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν ημετέραν». Είπε δε τούτο «τω Υιώ» ως δημιουργώ, «έργον των χειρών» τού οποίου «υπάρχει και ο ήλιος». Αυτός ως δημιουργός «και αλλάξει τον ήλιον και την σελήνην», ως «Υιός δε του Θεού ουκ ηδύνατο παθείν», «αλλ’ έπαθεν, ίνα η πληγή αυτού ζωοποιήση ημάς». Είναι «ο ηγαπημένος» του Θεού και «ότε τους ιδίους Αποστόλους εξελέξατο, τότε εφανέρωσεν εαυτόν είναι υιόν του Θεού». Και εφανερώθη, ίνα «λυτρωσάμενος εκ του σκότους» ημάς «διάθηται εν ημίν διαθήκην λόγω». Ούτω δε των Ιουδαίων «συνετρίβη η διαθήκη, ίνα η του ηγαπημένου Ιησού εγκατασφραγισθή εις την καρδίαν ημών». Αυτός εστί και ο «μέλλων κρίνειν ζώντας και νεκρούς» είναι «ο Κύριος», όστις «απροσωπολήπτως κρίνει τον κόσμον» και παρά του οποίου «έκαστος, καθώς εποίησε, κομιείται»[25].
6) Αλλά και εν τω βιβλίω τω υπό την επιγραφήν Διδαχή των 12 Αποστόλων επανειλημμένως ο Ιησούς Χριστός ονομάζεται «ο Κύριος» και βεβαιούται, ότι «ήξει ο Κύριος και πάντες οι Άγιοι μετ' αυτού», και «τότε όψεται ο κόσμος τον Κύριον ερχόμενον επάνω των νεφελών του ουρανού». Προκειμένου δε περί της τελέσεως του βαπτίσματος εντέλλεται η Διδαχή «έκχεον εις την κεφαλήν τρις ύδωρ εις όνομα Πατρός και Υιού και Αγίου Πνεύματος»[26].
7) Τέλος εκ της προς Διόγνητον επιστολής δύναται να συναχθή εν ολίγοις στίχοις πλήρης η Χριστολογία. Πράγματι· κατ' αυτήν ο Ιησούς Χριστός είναι «ο Υιός του Θεού ο μονογενής», «ο Λόγος ο άγιος και απερινόητος ανθρώποις», «αυτός ο τεχνίτης και δημιουργός των όλων», «ω πάντα διατέτακται και διώρισται και υποτέτακται», προς τον οποίον «ο δεσπότης και δημιουργός των όλων Θεός» «εννοήσας μεγάλην και άφραστον έννοιαν», την περί της σωτηρίας ημών βουλήν, «ανεκοινώσατο μόνω τω παιδί» και κατά το πλήρωμα του χρόνου «απεκάλυψε και εφανέρωσε τα εξ αρχής ητοιμασμένα». Εφανέρωσε δε ταύτα, ότε «ως βασιλεύς πέμπων υιόν βασιλέα έπεμψεν, ως Θεόν έπεμψεν, ως άνθρωπον προς ανθρώπους έπεμψεν, ως σώζων έπεμψε». Και «τον ίδιον Υιόν απέδοτο λύτρον υπέρ ημών, τον άγιον υπέρ άνομων, τον άκακον υπέρ των κακών, τον δίκαιον υπέρ των άδικων, τον άφθαρτον υπέρ των φθαρτών, τον αθάνατον υπέρ των θνητών. Τι γαρ άλλο τας αμαρτίας ημών ηδυνήθη καλύψαι ή εκείνου δικαιοσύνη;» Αλλ’ εάν νυν «έπεμψεν αυτόν ως αγαπών», «πέμψει αυτόν και κρίνοντα, και τίς αυτού την παρουσίαν υποστήσεται;»[27].

Η περί της θεότητος τού Χριστού μαρτυρία των μέχρι και τον Ωριγένους εκκλησιαστικών συγγραφέων
1) Εις τα επακολουθήσαντα συγγράμματα των Απολογητών, ει και ταύτα, ως απευθυνόμενα προς ειδωλολάτρας, όπως αναιρέσωσι κρατούσας παρ' αυτοίς κατά του Χριστιανισμού προκαταλήψεις, δεν είναι εκθέσεις πλήρεις της Χριστιανικής διδασκαλίας, διαπιστούται όμως, ότι η πίστις εις την θεότητα του Ιησού Χριστού εξακολουθεί και κατά τον δεύτερον αιώνα άνευ διακοπής τινός να ομολογήται και να διακηρύττεται, ως και κατά την Αποστολικήν και την αμέσως μεταποστολικήν εποχήν.
Ούτως εν τη κατά τα μέσα του δευτέρου αιώνος συγγραφείση απολογία του Αριστείδου βεβαιούται, ότι «οι Χριστιανοί γενεαλογούνται από του Κυρίου Ιησού, ούτος δε ο Υιός του Θεού του Υψίστου ομολογείται εν Πνεύματι Αγίω απ’ ουρανού καταβάς δια την σωτηρίαν των ανθρώπων και εκ παρθένου αγίας γεννηθείς ασπόρως τε και αφράστως σάρκα ανέλαβε». Διακηρύττεται δηλαδή η υιότης και προΰπαρξις και η εν χρόνω άσπορος σάρκωσις εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου του Ιησού Χριστού.
Ως προς δε τους λοιπούς απολογητάς υπενθυμίζομεν, ότι εν τοις πρόσθεν παρεθέσαμεν μαρτυρίας αυτών αναφερόμενος εις τον Τριαδικόν Θεόν, εν αις διακηρύττεται και η θεότης του ενανθρωπήσαντος Λόγου. Ως εκ περισσού λοιπόν και ενταύθα επαναλαμβάνομεν, ότι κατά τον Ιουστίνον «ομολογούμεν Θεόν εκείνον τε (τον Πατέρα δικαιοσύνης και σωφροσύνης) και τον παρ' αυτού Υιόν ελθόντα και διδάξαντα ημάς», «τον σταυρωθέντα επί Ποντίου Πιλάτου Υιόν αυτού του όντος Θεού». Ούτος, ο «Υιός Θεού και Απόστολος Ιησούς Χριστός, πρότερος Λόγος ων και εν ιδέα πυρός ποτέ φανείς», «ποτέ δε και εν εικόνι ασωμάτω» «τω Μωυσεί και τοις ετέροις προφήταις, νυν δια Παρθένου άνθρωπος γενόμενος κατά την του Πατρός βουλήν υπέρ σωτηρίας των πιστευόντων αυτώ παθείν υπέμεινεν». Εντεύθεν οι πιστεύοντες εις αυτόν και βαπτιζόμενοι «αναγεννώνται επ' ονόματος του Πατρός… και του σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και Πνεύματος Αγίου»[28].
Ο δε Αθηναγόρας βεβαιοί, ότι «εστίν ο Υιός του Θεού Λόγος του Πατρός εν ιδέα και ενεργεία· προς αυτού γαρ και δι’ αυτού πάντα εγένετο». «Ο Λόγος» ούτος, «προελθών εκ της του Πατρός δυνάμεως» κατά τον Τατιανόν και «εν αρχή γεννηθείς, αντεγέννησε την καθ' ημάς ποίησιν» και εγένετο «ο πεπονθώς Θεός», «Θεός εν ανθρώπου μορφή». «Τούτον τον Λόγον έσχεν υπουργόν» ο Θεός Πατήρ «των υπ' αυτού γεγενημένων και δι’ αυτού τα πάντα πεποίηκε» κατά τον Θεόφιλον Αντιοχείας. Διό «ούτος λέγεται, ότι άρχει πάντων των δι’ αυτού δεδημιουργημένων»[29].
Και εν ολίγοις οι απολογηταί, οσονδήποτε και αν τινες εξ αυτών υπό την επίδρασιν της συγχρόνου των φιλοσοφίας διατελούντες παρεκκλίνουσι της ακριβείας εν τω καθορισμώ των σχέσεων του Υιού προς τον Πατέρα, έχονται πάντες στερρώς της τε προϋπάρξεως και θεότητος του Χριστού, χαρακτηρίζοντες αυτόν ως Λόγον του Θεού, διατελούντα εν εσωτερική, ουσιώδει και αχωρίστω σχέσει μετά του Θεού, Υιόν δε του Θεού ουχί υπό ηθικήν, αλλ’ υπό μεταφυσικήν και ουσιώδη έννοιαν. Παρά δε τον μνημονευθέντα εκ της φιλοσοφίας επηρεασμόν τινων εξ αυτών, πάντες ανεξαιρέτως εθεώρησαν τον Λόγον ως θείον πρόσωπον και ουχί ως τον Λόγον του κόσμου, όπως κατά πανθεϊζούσας εκδοχάς εξελάμβανον αυτόν οι σύγχρονοί των Στωικοί. Επί πλέον δεν εφρόνουν περί του Λόγου, ότι ήτο αποκλειστικώς και μόνον αρχή κοσμική, υπό της οποίας εδημιουργήθη και εκυβερνάτο ο κόσμος, αλλά διεκήρυττον ακόμη, ότι ήτο και το πρόσωπον, δι’ ού εγένετο εις τους ανθρώπους η τελεία θεία αποκάλυψις και συνήφθησαν νέαι σχέσεις των ανθρώπων προς τον δι’ αυτού καταλλαγέντα προς τούτους ουράνιον Πατέρα. Ο Λόγος «σαρξ εγένετο», ίνα σώση τον κόσμον. Η σωτηρία δε και η απολύτρωσις αυτή συνετελέσθη ου μόνον δια της θείας επιγνώσεως, εις την οποίαν ο ενανθρωπήσας Λόγος ωδήγησε την ανθρωπότητα δια της θείας διδασκαλίας του και του νέου ηθικού νόμου, τον οποίον εδωροφόρησεν εις αυτήν, αλλά και δια της εκχύσεως των χαρίτων του Πνεύματος, αίτινες απέρρευσαν από τον εξιλαστήριον θάνατον του.
2) Οι πρώτοι μετά τους απολογητάς συγγραφείς, και προ παντός o Ειρηναίος, εκαλούντο να υπερασπίσωσι την περί της θεότητος του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού διδασκαλίαν κατά των καταπολεμούντων αυτήν αιρετικών του β' και γ' αιώνος. Ήσαν δε μία μερίς τούτων ο Κήρινθος, σύγχρονος του ευαγγελιστού Ιωάννου, οι Εβιωνίται και διάφοροι Γνωστικοί, περί των οποίων ομιλούσιν, ιδία μεν ο Ειρηναίος, είτα δε και ο Ευσέβιος εν τη εκκλησιαστική ιστορία αυτού, καθώς και ο Επιφάνιος. Και οι μεν Εβιωνίται απέκλειον από την Χριστολογίαν αυτών την διδασκαλίαν του Ιωάννου και του Παύλου περί προϋπάρξεως και θεότητος του Χριστού, κατηγορούν δε και τον Παύλον ως αποστάτην και περιετέμνοντο, άγοντες βίον καθαρώς Ιουδαϊκόν και εν Ιεροσολύμοις λατρεύοντες τον Θεόν.
Ο δε Κήρινθος διετείνετο, ότι ο Ιησούς Χριστός εγεννήθη ως και οι λοιποί άνθρωποι εκ του Ιωσήφ και της Μαρίας και ότι μετά το βάπτισμα κατήλθεν επ’ αυτόν το Άγιον Πνεύμα και εγένετο ο Χριστός, ο οποίος όμως παρέμεινεν απαθής και πνευματικός, διότι εν τω παθήματι παρέμεινε μόνος ο Ιησούς, του Χριστού ανακληθέντος. Εκ δε των άλλων Γνωστικών ο μεν Καρποκράτης εδίδασκεν ότι ο Ιησούς εγεννήθη εκ του Ιωσήφ και υπήρξεν όμοιος προς τους λοιπούς ανθρώπους, κατά τούτο διαφέρων αυτών ότι είχε ψυχήν καθαράν και εμνημόνευσε τα οραθέντα υπ' αυτής ότε ήτο εν τη περιφορά του αγεννήτου Θεού, δι’ αυτό δε απεστάλη υπό του Θεού εις την ψυχήν αυτού δύναμις, ίνα δυνηθή να φύγη τους κοσμοποιούς αγγέλους.
Ο δε Μαρκίων διακρίνων τον Θεόν Πατέρα από του Δημιουργού, εξ ου προήρχετο η Π. Δ., εδίδασκεν, ότι εφανερώθη ο Θεός εν τω Ιησού, ίνα εξαγόραση τους ανθρώπους εκ του σκληρού δημιουργού, ούτω δε εφαίνετο ταυτίζων τον Πατέρα και τον Ιησούν Χριστόν. Τέλος οι Άλογοι, απέρριπτον το τέταρτον ευαγγέλιον και την αποκάλυψιν και δεν εδέχοντο, ότι οι Απόστολοι εκήρυξαν περί Λόγου, κατά τον Επιφάνιον όμως δεν φαίνεται ούτοι να ηρνήθησαν την περί Ιησού ως Υιού του Θεού διδασκαλίαν, αλλά μάλλον γενικώς ως προς αυτήν ήσαν σύμφωνοι προς την Εκκλησίαν[30].
3) Τας αιρέσεις ταύτας καταπολεμεί και ο Ειρηναίος διακηρύττων εξ ενός την πίστιν «εις ένα Θεόν Πατέρα παντοκράτορα» «και εις ένα Χριστόν Ιησούν, τον Υιόν του Θεού τον σαρκωθέντα υπέρ της ημετέρας σωτηρίας», «και εις Πνεύμα Άγιον» ως «παρά των Αποστόλων και των εκείνων μαθητών» παραληφθείσαν υπό της Εκκλησίας εξ ετέρου δε βεβαιοί, ότι ο Υιός του Θεού είναι αληθώς Θεός, ανακεφαλαιούμενος τα πάντα εν εαυτώ, «ίνα Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών και Θεώ και Σωτήρι και βασιλεί παν γόνυ κάμψη»· εις αυτόν, δι’ ου τα πάντα εγένετο, εποίησε Σωτήρα «ο Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», «όστις εστίν Υιός αυτού πάντοτε συνυπάρχων τω Πατρί και αποκαλύπτων αυτόν πάντοτε και εις τους αγγέλους» [31]. Αναιρών δε ρητώς και τους Γνωστικούς, και δη την διδασκαλίαν του Κηρίνθου, αποκαθιστά την ορθήν πίστιν επικαλούμενος τας μαρτυρίας των δύο συνοπτικών, καθώς και του Ιωάννου και του Παύλου, εν συνδυασμώ και προς τας εκ του Ψαλμ. οζ' 5-7, ρλα' 2, Ησαΐου θ' 6, Ιερεμ. λγ' 15 κλπ. προφητείας, και βεβαιών, ότι προς σωτηρίαν του ανθρώπου ήτο ανάγκη να ενανθρώπηση αυτός ο Θεός. «Ει μη συνηνώθη γαρ ο άνθρωπος τω Θεώ, ουκ αν ηδυνήθη μετασχείν της αφθαρσίας».
Αναιρών δε αλλαχού την πλάνην του γνωστικού Βασιλείδου, καθ' ην τον κόσμον εποίησαν οι άγγελοι, διακηρύττει ότι ο Θεός δια του Λόγου εποίησε τα πάντα, («Verbo condidit omnia et fecit»), ο Θεός εστίν ο Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού («Hic Deus est Pater Domini nostri Jesu Christι»). Ουδέ υπάρχει άλλος ο Πατήρ υπέρ τον Δημιουργόν, ως διετείνοντο οι Γνωστικοί, ούτε άλλος ο Μονογενής και άλλος ο Λόγος, ούτε άλλος ο Χριστός και άλλος ο Σωτήρ. «Ουκ άλλον δε Θεόν οι Απόστολοι κατήγγελλον· ουδέ άλλον μεν παθόντα και εγερθέντα Χριστόν, άλλον δε τον αναστήσαντα και απαθή διαμεμενηκότα, αλλ’ ίνα και τον αυτόν Θεόν και Σωτήρα και Χριστόν Ιησούν τον εκ νεκρών αναστάντα». Αλλά και ο Ιωάννης ένα και τον αυτόν εγνώρισε Λόγον Θεού, και τούτον Μονογενή και σαρκωθέντα δια την ημετέραν σωτηρίαν Ιησούν Χριστόν τον Κύριον ημών. Και ο Ματθαίος ωσαύτως και ο Παύλος και ο Μάρκος [32].
4) Εκτός όμως των ανωτέρω μνημονευθέντων αιρετικών υπήρξαν, ως και αλλαχού είπομεν, και οι λεγόμενοι Μοναρχιανοί ή Μοναρχικοί, οίτινες αρνούμενοι την Τριάδα εδίδασκον, είτε ότι ο Θεός Πατήρ ενηνθρώπησε και έπαθεν υπέρ ημών, και απεκλήθησαν δια τούτο ούτοι Πατροπασχίται (ο Νοητός και ο Πραξέας)· είτε ότι ο άνθρωπος Ιησούς έπαθε και υιοθετήθη κατ' ακολουθίαν υπό του Θεού, εξ ού και υιοθετισταί ωνομάσθησαν (Θεόδοτος ο Σκυτεύς και οι κατ' αυτόν). Κατά των Μοναρχιανών τούτων αντεπεξήλθαν ο Ιππόλυτος, συγγράψας το υπό του Ευσεβίου αναφερόμενον σύγγραμμα Κατά Αρτέμωνος ή Αρτεμά, καθώς και το «Εις αίρεσιν Νοητού», και τα δύο τελευταία βιβλία (IΧ και Χ) «Κατά πασών αιρέσεων έλεγχου»· ο Τερτυλλιανός δια του έργου αυτού Adversus Praxeam και ο Νοβατιανός εν τοις κεφ. XVIΙΙΧΧΙΧ του έργου του De Trinitate.
α) Και ο μεν Ιππόλυτος διακηρύττει, ότι ο Θεός «μόνος ων πολύς ην. Ούτε γαρ άλογος, ούτε άσοφος, ούτε αδύνατος, ούτε αδούλευτος ην», αλλά «των γινομένων αρχηγόν και σύμβουλον και εργάτην εγέννα Λόγον, αν είχεν εν εαυτώ». «Πάντα τοίνυν δι’ αυτού, αυτός δε μόνος εκ Πατρός», «πρωτότοκος τούτου γενόμενος», «δω και Θεός ουσία υπάρχων Θεού». «Τούτον τον Λόγον εν υστέροις απέστειλεν ο Πατήρ» «αυτοψεί φανερωθήναι», «εκ παρθένου σώμα ανειληφότα». «Ουκούν ένσαρκον Λόγον θεωρούμεν». «Γινώσκων δε ο πατρώος Λόγος την οικονομίαν του Πατρός» «αναστάς παρέδωκε τοις μαθηταίς λέγων: Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, δεικνύων ότι πας ος αν εν τι τούτων εκλίπη, τελείως Θεόν ουκ εδόξασε. Δια γαρ της Τριάδος ταύτης Πατήρ δοξάζεται, Πατήρ γαρ ηθέλησεν, Υιός εποίησε, Πνεύμα εφανέρωσεν»[33].
β) Ο δε Τερτυλλιανός καθορίζων την πίστιν των Χριστιανών παρατηρεί, ότι ημείς πιστεύομεν εις ένα Θεόν, υπό ταύτην όμως την οικονομίαν ίνα ή τω ενί Θεώ και Υιός Λόγος τούτου, όστις εξ αυτού προέρχεται, δι’ ου τα πάντα εγένετο και άνευ αυτού ουδέ έν γέγονε. Τούτον αποσταλέντα παρά του Πατρός εις την Παρθένον και εξ αυτής γεννηθέντα, άνθρωπον και Θεόν, Υιόν ανθρώπου και Υιόν Θεού και ονομασθέντα Ιησούν Χριστόν κηρύττομεν. Πριν γένωνται δε τα πάντα ο Θεός ήτο μόνος. Αλλά και τότε δεν ήτο μόνος. Διότι είχε μεθ' εαυτού εκείνον, τον οποίον είχεν εν εαυτώ, δηλαδή τον Λόγον αυτού. Διότι λογικός ο Θεός και ο Λόγος εν αυτώ πρότερον και ούτως εγένετο τα πάντα. Τούτον οι Έλληνες Λόγον λέγουσιν. Εγέννησε δε ο Θεός τον Λόγον ως η ρίζα τον θάμνον και η πηγή τον ποταμόν και ο ήλιος το απαύγασμα, διότι και αι προβολαί αύται εισί των αυτών ουσιών, εξ ων προέρχονται [34]. Αλλαχού δε πάλιν διακηρύττει, ότι ο Θεός έζησε μεταξύ των ανθρώπων, ίνα ο άνθρωπος μάθη να πράττη ό,τι είναι θείον. Ο Θεός ήλθεν εις σχέσιν μετά του ανθρώπου ως ίσος, ίνα ο άνθρωπος δυνηθή να έλθη εις σχέσιν μετά του Θεού ως ίσος. Ο Θεός ευρέθη ως τις σμικρότατος, ίνα ο άνθρωπος αποβή μέγιστος τις. Εάν απαξιοίς ίνα τοιούτον Θεόν, διερωτώμαι, εάν όντως πιστεύης εις Θεόν εσταυρωμένον[35].
5) Εκ των μετέπειτα συγγραφέων, των μέχρι της Α' Οικουμενικής συνόδου ακμασάντων, είναι αρκετόν να αναφέρωμεν αυτόν τούτον, τον μη εν πάσιν Ορθόδοξον κριθέντα Ωριγένην, όστις πιστεύει εις την Χριστιανικήν Τριάδα, ήτις αποκαλείται υπ' αυτού «Τριάς αγία», «Τριάς αιώνιος», «Τριάς αρχική», «Τριάς προσκυνητή». Παραδέχεται δε τον Υιόν του Θεού Θεόν και ονομάζεται υπ' αυτού «δεύτερος Θεός», ο Λόγος Θεός, ο Θεός Λόγος [36]. Επί πλέον ο Ωριγένης εχρησιμοποίησε πιθανώτατα πρώτος τον όρον ομοούσιος, καθώς και τον όρον Θεάνθρωπος [37].
6) Από του δευτέρου εξ άλλου αιώνος, ως εμφαίνεται εκ των επιγραφών του Αβερκίου και του Πεκτορίου, εκράτησεν εν τη Εκκλησία το σύμβολον του Ιχθύος, το οποίον δια των στοιχείων της λέξεως Ιχθύς ως αρχικών γραμμάτων των λέξεων Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ υπέκρυπτε πλήρη ομολογίαν περί της Θεότητος και της ανθρώπινης φύσεως του Κυρίου.
Ούτως εκ της ως άνω συντόμου ανασκοπήσεως αποδεικνύεται εξ ολοκλήρου ακριβής ο Μ. Αθανάσιος, όταν απευθυνόμενος προς τους διαμφισβητούντας την θεότητα του σαρκωθέντος Λόγου παρατηρεί εις αυτούς: «Ιδού ημείς μεν εκ Πατέρων εις πατέρας διαβεβηκέναι την τοιαύτην διάνοιαν αποδεικνύομεν· υμείς δε, ω νέοι Ιουδαίοι και του Καϊάφα μαθηταί, τίνας άρα των ρημάτων υμών έχετε δείξαι πατέρας; Αλλ’ ουδένα των φρονίμων και σοφών αν είποιτε. Πάντες γαρ υμάς αποστρέφονται»[38].

Σημειώσεις
22. Κλήμ. Ρώμ. Α' προς Κορινθίους ιβ' 7, κα' 6, ν' 7, ιστ' 2, λστ' (Β. 1, σελ. 18, 22, 33, 19, 27).
23. Ιγνατ. προς Εφεσίους ζ' 2, Μαγνησ. στ' 1, Εφεσίους ιθ' 3, Ρωμαίους γ' 3, Πολύκαρπ. γ' 2, Ρωμαίους προοίμιον, Μαγνησ. η' 2, ζ' 1, Εφεσίους α' 1, Φιλαδελ. δ΄ 1, Ρωμαίους στ' 3, Σμυρν. β΄ 1, Β. 2, σελ. 265, 269, 268, 275, 283, 270, 264, 277, 276, 280.
24. Πολυκάρπ. προς Φιλιπ. α' 2, β' 1, ιβ', β' 1, Β. 3, σελ. 15, 20.
25. Βαρνάβα ε' 5, στ' 12, ε' 10, ιε΄ 5, ζ' 2, γ' 6, ε΄ 9, ιδ' 5, δ΄ 8, ζ' 2, δ΄ 12, Β. 2, σελ. 230, 232, 240, 232, 228, 230, 239, 229, 232, 230.
26. Διδαχής η' 2, θ' 5, ιε΄ 4 κλπ. ιστ' 7-8, ζ' 3, Β. 2, σελ. 218, 220, 217.
27. Επιστ. προς Διόγνητον ι΄ 2, η' 7-11, ζ' 4, θ' 2-3, ζ' 5-6, Β. 2, σελ. 256, 255, 254, 255, 254.
28. Ιουστ. Α' Απολογ. ιε΄ 1, στ' 1, ιγ' 3, ξγ' 10 και 16, ξα' 3, Β. 3, σελ. 147, 164, 167, 196, 194, 178, 187, Παράβαλλε και Α' Απολ. 32 και 50, καθώς και Διάλογ. Προς Τρύφ. 40, 54, 111, 134, ένθα αναπτύσσεται, ότι η απολύτρωσις ημών συνετελέσθη υπό του Ιησού Χριστού.
29. Αθηναγ. Πρεσβεία 10, Β. 4, 288. Τατιανού λόγος προς Έλληνας 5, 13, 21, Β. 4, 245, 269, 256, Θεοφ. Β΄ Αυτόλ. 10 και 22, Β. 5, 27, 36, 37.
30. Ευσεβ. Εκκλησ. Ιστ. Γ' 27, 38, Μ. 273 και εξής, Επιφ. Αίρεσις 28, Μ. 41, 377, Ειρην. I 26, § 2, Μ. 7, 686-687, Θεοδ. Αιρετ. κακομ. Βιβλ. 2, κεφ. 1, Μ. 83, 388, Ειρην. I 25, 1, Επιφαν. Αίρεσις 27 § 2, Μ. 41, 364, Θεοδ. ενθ' αν. κεφ. 5, Μ. 83, 392, Tertul. Adver. Marc. I, 11, 14; IΙ 27; Ill 9; IV 7, m. 2, 259, 262, 326, 333, 369, Ειρην. I 27, § 2, M. 7, 688, Θεοδ. ένθ' ανωτ. κεφ. 24, Επιφαν. Αίρεσις 41-42, Μ. 41, 696, Του αυτού Αίρεσις 51, Μ. 41, 888 και εξής, Ειρην. ΙΙΙ 11, 9, Μ. 7, 890.
31. Ειρην. Έλεγχ. Ι 10, 1, ΙΙ 30, 9. Μ. 7, 549, 821, 823. «Hic Pater Domini nostri Jesu Christi per Verbum suum, qui est Filius ejus… Semper coexsistens Filius Patri, olim et ab initio semper revelat Patrum et Angelis et Archangelis… et omnibus quibus vult revelare Deus».
32. Ειρηναίου Έλεγχ. Ill, 16, 1, XVIII, 7-XIX 2, M. 7, 919, 937-940. Του αυτού αυτόθ. II, 2, § 4 και 6, 19, § 9, III, 12, 2 και 16, 2-3 και αλλαχού εν κεφ. 17-19.
33. Ευσεβ. Εκκλησ. Ιστ. V, 28, Ιππόλ. εις αίρεσιν Νοητού 10 και 11 και 12 και 14, Β. 6, σελ. 16, 17, 18. Του αυτού Έλεγχος 10, 33, Β. 5, σελ. 375, 376.
34. Τερτυλλιανού Adv. Praxeam c. 2, 5 και 8 m. 2, 179, 183, 186. «Nos unicum quidem Deum credimus, sub hac tamen dispensatione, quam oeconomiam dicimus, ut unici Dei sit et filius sermo ipsius, qui ex ipso processerit, per quern omnia facta sunt, et sine quo factum est nihil. Hunc missum a Patre in νirginem et ex ea natum, hominem et Deum, Filium hominis et Filium Dei et cognominatum Jesum Christum.» c. 2. «Ante omnia enim Deus erat solus… Ceterum ne tunc quidem solus; habebat enim secum, quam habebat in semetipso, rationem suam scilicet. Rationalis enim Deus et ratio in ipsum prius et ita ab ipso omnia. Hanc Graeci Λόγον dicunt. c. 5. Protulit enim Deus sermonem, sicut radix fruticem et fons fluvium et sol radium; nam et istae species probolae sunt earum substantiarum, ex quibus prodeunt;» c. 8.
35. Tertul. Advers. Marc. II 27 m. 2, 345: «Conversabatur Deus humane, ut homo divine agere doceretur. Ex aequo agebat Deus cum homine, ut homo ex aequo agere cum Deo posset. Deus pusillus inventius est, ut homo maximus fieret. Qui talem Deum dedignaris, nescio an ex fide credas Deum crucifixum».
36. Περί αρχών, Πρόλογος I, 1-4, Μ. 11, 115-121, απόσπασμα εις τον Ιωάννην 36, εις τον Ιωάν. Βιβλ 10, 23, Μ. 14, 384. Εις τον Ματθαίο Βιβλ 15, 31, Μ. 13, 1345, εις τον Ιωάν. Βιβ. 6, 17, Μ. 14, 257, εις τον Ιωάν. Βιβλ. 2, 2, Μ. 14, 108, Κατά Κέλσου Ε' 39 και Γ' 37, 41, ΣT' 61, Ζ' 17 κλπ. Μ. 11, 1244, 968, 970, 1392, 1445.
37. Εις την προς Εβραίους επιστ. απόσπασμα, Μ. 11, 1308: «Έν γαρ το θείον κύημα, είς ο θείος τοκετός και μία η γεννήσασα τον θεάνθρωπον», ομιλία 7η εις τον Λουκάν, έκδοσις Πρωσ. Ακαδημ. σελ. 48.
38. Επιστολή ότι η εν Νικαία σύνοδος… § 27, Μ. 25, 465.
*Δογματική τής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας.
Τόμος Δεύτερος. Αδελφότης Θεόλογων «Ο Σωτήρ».
Έκδοσις τρίτη. Αθηνα 2003.

Η Ιστορία του Τιμίου Ξύλου - Ομιλία Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη (video)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/11/blog-post_156.html


Ομιλία Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη με θέμα:

"Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΞΥΛΟΥ"

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καρέα την Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014.

Κάποτε, ένα μέρος τουλάχιστον (της Πόλης) δεν θα είναι πια της Τουρκίας.

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/11/blog-post_726.html

σχόλιο Γ.Θ : Κάτι παρόμοιο ειπώθηκε και στον Θανάση Ρακοβαλή από τον αγαπημένο μας Γέροντα.

ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΚΑΡΤΕΡΙΑ!

          Στο μεταξύ ο Μιχαλάκης όλο και στριφογύριζε στο δικό του κούτσουρο. Προσπαθούσε να διακόψει χωρίς αποτέλεσμα. Ώσπου κάποτε ακούγεται να ρωτάει.. κάπως πειραγμένος, ίσως που ήταν έξω από την κουβέντα:

• Γέροντα, έχω ακούσει πως τάχα ο Αντίχριστος λέει, είναι στο… κεφάλι κάποιου, που μόλις γίνει τριάντα χρονών θα κυβερνήσει τον κόσμο για τρία φοβερά χρόνια… Πόσα χρόνια μένουν ακόμη;..

Ο γέροντας Παΐσιος, σα να μην τον είχε ακούσει,  συνέχιζε το συλλογισμό του προς εμάς:

• Έτσι λοιπόν παιδιά μου, μας δοκιμάζει και μας προστατεύει σαν καλός και στοργικός πατέρας που είναι.. Αλλά σε πολύ λίγο καιρό θα γίνονται και στην πατρίδα μας τόσα πολλά και φοβερά εγκλήματα, που ο κόσμος θ’ αρχίσει ν’ αμφιβάλλει για την ύπαρξη και την αγάπη του!… Πάει, θα λένε, δεν υπάρχει Θεός!.. Αλλά, ακόμη και αν μοιάζει να κυβερνάει την ανθρωπότητα στ’ αλήθεια ο.. Αντίχριστος, κατά παραχώρηση του Κυρίου και Παντοκράτορα Χριστού, εμείς, ο πιστός λαός του, με πίστη με καρτερία, θα συνεχίζουμε το ανηφορικό μονοπάτι της ζωής μας και της δοκιμασίας μας, και ατομικά όπως είπαμε, αλλά και συνολικά σα πιστός λαός του Θεού!.. Και όσο επιμένουμε, τόσο θα πέφτουν στο κεφάλι μας η κεραυνοί!.

          Εκείνη τη στιγμή, μου φάνηκε πως με κοίταζε τόσο βαθειά, ώστε είχα την βεβαιότητα ότι τα μάτια του δεν ήταν καστανά, αλλά γαλάζια.. το χρώμα τ’ ουρανού!.. Συγχωρήστε μου να προσθέσω εδώ, ότι το βλέμμα εκείνο και τα λόγια του γέροντα για τις δοκιμασίες που μας περιμένουν, ήταν το στήριγμα μου στα δικαστήρια που ακολούθησαν για δήθεν παράβαση καθήκοντος, κάθε φορά που δεν μου επέτρεπαν οι “κληρωθέντες” δικαστές, ν’  αποδείξω το αντίθετο, ούτε σε μάρτυρες υπεράσπισης να μιλήσουν –φοιτητές, φοιτήτριες, συνάδερφοι καθηγητές και καθηγήτριες, παρά μόνο αυτούς της τάχα κατηγορίας, και μου αφαιρούσαν το λόγο ακόμη και την ιερή στιγμή και το.. Συνταγματικό δικαίωμα της απολογίας!..

          Πρωτοδικεία , εφετεία, συνεχείς αναβολές, ώσπου, μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια (!) και με την παρέμβαση του Αρείου Πάγου, σ’ ένα νέο εφετείο με τακτικούς εφέτες αυτή τη φορά, άκουσα επιτέλους από μία εισαγγελέα που με μεγάλη υπομονή άκουγε αυτά που είχα να πω στις αναλυτικές ερωτήσεις της, όπως όμως και τους μάρτυρες, που έδειχνε πως είχε μελετήσει όλα τα έγγραφα των φακέλων, άκουσα λοιπόν την πρόταση της – που μου έλυσε τα γόνατα και τα δάκρυα:

• Αθώος!

          Περιττό βέβαια να συμπληρώσω ότι καταδικάστηκαν σε επόμενο δικαστήριο οι συκοφάντες εκείνοι, σε δύο χρόνια φυλάκιση, αλλά σε νέο εφετείο, και παρά το γεγονός ότι δεν ζήτησαν συγνώμη,  βρήκα την δύναμη να ζητήσω την απαλλαγή τους, χωρίς καμιά φυσικά αποζημίωση για την ταλαιπωρία της υγείας μου όλα αυτά τα χρόνια, που συνέχιζα αδιαλείπτως τα διδακτικά   μου καθήκοντα, και τα πολλά – και παράλογα –  έξοδα των δικηγόρων, που καθυστέρησαν τις σπουδές της κόρης μου..

          Για να γυρίσουμε όμως στο διάλογο με τον γέροντα Παίσιο, ο Μιχαλάκης επέμενε να διακόπτει:

• Και τι θα γίνει γέροντα με τον πόλεμο στη Βοσνία; Αν οι Σέρβοι προχωρήσουν νότια προς τα Σκόπια και τους Αλβανούς που ζουν εκεί, δεν θα κινηθεί και ο ελληνικός στρατός βόρεια να ελευθερώσει τα παλιά χωριά της Μακεδονίας;…

Ο αγαθός γέροντας, πάντα με χαμόγελο απαντούσε:

• Πω, πω, τι στρατηγικό σχέδιο που έχεις καταστρώσει…

(θυμίζω πως ο Μιχαλάκης ήταν πράγματι γυιός Στρατηγού..) αλλά ο νεαρός.. ατίθασος, δεν περίμενε ν’ ακούσει,  συνεχίζοντας:

• Και τότε, αν μείνει η Θράκη αφύλακτη, αυτή δηλαδή που μας άφησαν, τι θα γίνει με τους Τούρκους: Δεν θα μπουν να πάρουν και την υπόλοιπη; Έτσι θα.. πάρουμε και την Πόλη;..

           Ένας από τους συναδέρφους καθηγητές που μας συνόδευαν βρήκε την ευκαιρία να ρωτήσει κι αυτός για την τύχη κάποιου από τους.. πολιτικούς μας, αλλά και όλων των.. πολιτικών αρχηγών που μένουν αμέτοχοι σχεδόν στα φλέγοντα γεγονότα που έρχονται!

          Και πάλι ο Μιχαλάκης ασυγκράτητος:

    – Τι θα γίνει γέροντα, δεν μας είπατε· θα την.. πάρουμε την Πόλη; (!)

Και ο γέροντας, πάντα με χαμόγελο:

• Να την πάρουμε, να την πάμε πού; καλά δεν στέκεται εκεί; πάντως, -συνέχισε- κάποτε, ένα μέρος τουλάχιστον δεν θα είναι πια της Τουρκίας, που θ’ αρχίσει να.. ροκανίζεται, να.. μαζεύει. Θα έρθουν οι λεγόμενες “μεγάλες” δυνάμεις, που τότε θα είναι.. πιο μεγάλες, και θα τους πουν, πως όταν οι λαοί της Βοσνίας ζητούσαν αυτοδιάθεση εσείς, χωρίς να συνορεύετε με αυτούς, τους υποστηρίξατε.. Τώρα ζητούν αυτοδιάθεση και περιοχές των Αρμενίων, των Κούρδων, δεν θα τους αφήσουμε να έχουν κι αυτοί μία δικιά τους πατρίδα;

          Ευτυχώς, ο Μιχαλάκης δεν σηκώθηκε να ρωτήσει τι θα γίνει και με τους.. Παλαιστίνιους, που και αυτοί ζητάνε μια ελεύθερη πατρίδα –και όπως άκουσα από μια εκπρόσωπό τους σε παγκόσμιο συνέδριο ποιητών που συμμετείχα, “θέλουμε δύο μέτρα ελεύθερα γης για κάθε νεκρό μας!”.

          Μας ανέφερε ακόμη ο γέροντας στην ζωηρή αυτή κουβέντα μας, για τις προσπάθειες των Ρώσων να καταλάβουν το Άγιο Όρος στο σύνολο του, να πάρουν το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο από την Κωνσταντινούπολη στη Μόσχα (την.. Τρίτη Ρώμη) και γενικά απευθυνόμενος στους φοιτητές ζήτησε ν’ ακούν τους Δασκάλους που θέλουν την προκοπή τους, και να προκόψουν με την αξία τους και μόνο.. γιατί αλλιώς βοηθούν στην καταστροφή της πατρίδας μας.. Πρόσθεσε ακόμη πως και οι πολιτικοί μας θ’ αλλάξουν και η Ελλάδα, θα γνωρίσει πάλι την αρχαία της δόξα.. χρειάζεται μόνο υπομονή και συνεχείς αγώνας.. πάντα με την βοήθεια της Παναγίας μας!…

http://www.pemptousia.gr/2014/11/mia-kouventa-me-to-ger-pa%CE%90sio/
http://hggiken.pblogs.gr/2014/11/ena-meros-toylahiston-den-tha-einai-pia-ths-toyrkias.html

Δεν μπορούμε μόνοι μας να «καθαρίσουμε» το ποδόσφαιρο;

http://www.antinews.gr/KOINONIA/den-mporoume-monoi-mas-na-katharisoume-to-podosfairo-/

Θα έρθει η Ιντερπόλ για να κάνει τι; Να ακούσει τον Μαρινάκη να κάνει καταγγελίες την ίδια στιγμή που και ο ίδιος είναι κατηγορούμενος για τα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Έλεος με την υποκρισία.

Ο επικεφαλής συνεργασίας της Ιντερπόλ με τη FIFA, κατά των στημένων αγώνων, Τζον Άμποτ, θα έρθει στην Αθήνα και θα έχει συνάντηση με: Εκπροσώπους από το σώμα δίωξης οικονομικού εγκλήματος, την ΕΠΟ, τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, τη Super League, τον ΟΠΑΠ, τον ΠΣΑΠ, την Επιτροπή Αντιμετώπισης της βίας, την εισαγγελία πρωτοδικών και τέλος την αρχή καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες.
Αναλυτικά η έκθεση της Ιντερπόλ:
«Οι αγώνες στο ελληνικό ποδόσφαιρο ανεστάλησαν επ’ αόριστον, καθώς αξιωματούχος της διαιτησίας νοσηλεύεται σε νοσοκομείο μετά από βίαιη επίθεση που δέχτηκε. Η αστυνομία ανέφερε ότι ο 45χρονος Χριστόφορος Ζωγράφος, αναπληρωτής πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας, ξυλοκοπήθηκε με ξύλινο ρόπαλο τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής, από δύο άνδρες σε μοτοσικλέτα σε περιοχή της Δυτικής Αθήνας.
Ο Ζωγράφος, που είναι πρώην διεθνής διαιτητής, λειτουργεί υπό τον Χιου Ντάλας, ο οποίος διορίστηκε επικεφαλής της ΚΕΔ, μετά τις συνεχείς εκκλήσεις των ελληνικών ομάδων για να αναλάβει ξένος το διοικητικό ρόλο στη διαιτησία, μετά από τα πολλά σκάνδαλα περί στημένων αγώνων τα τελευταία χρόνια.
Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Πειραιώς, Βαγγέλης Μαρινάκης, είπε ότι διαθέτει ζωτικής σημασίας πληροφορίες για την επίθεση στον Ζωγράφο, τις οποίες θα δώσει στην αστυνομία και στην ηγεσία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ενώ κάλεσε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη στο ελληνικό ποδόσφαιρο να βάλουν ένα τέλος στη βία».
Εκεί φτάσαμε. Να έρχεται η Ιντερπόλ για να ξεβρομίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Όμως, γιατί να έρθουν οι ξένοι; Νόμοι δεν υπάρχουν; Δικαστικές αρχές δεν υπάρχουν; Τι κάνει για παράδειγμα η δικαιοσύνη στην περίπτωση των διώξεων της εγκληματικής οργάνωσης στην οποία εμπλέκεται ο κ. Μαρινάκης και πολλοί άλλοι παράγοντες του ποδοσφαίρου;
Τι γίνεται με τα στημένα ματς που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα ότι πόνταραν εκατομμύρια κάποιοι επιτήδειοι;
Τι γίνεται με τις καταγγελίες για απειλές σε βάρος ποδοσφαιριστών και δημοσιογράφων από συγκεκριμένους παράγοντες; Τι λένε κάποιοι για τις αποκαλύψεις ότι υπάρχουν τηλέφωνα στο όνομα Πακιστανών που χρησιμοποιούν μεγαλοπαράγοντες του ποδοσφαίρου;
Θα έρθει η Ιντερπόλ για να κάνει τι; Να ακούσει τον Μαρινάκη να κάνει καταγγελίες την ίδια στιγμή που και ο ίδιος είναι κατηγορούμενος για τα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Έλεος με την υποκρισία.

Για τον Νεοκλή Σαρρή (τρία χρόνια μετά….)

Θεοφάνης Μαλκίδης: Για τον Νεοκλή Σαρρή (τρία χρόνια μετά….)

http://olympia.gr/2014/11/19/%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE-%CF%83%CE%B1%CF%81%CF%81/

 

Αγαπητέ μου Νεοκλή Υπήρξα ένας από τους χιλιάδες φοιτητές σου και συνδέθηκα, όπως άλλωστε το συνήθιζες, γιατί έτσι ήταν η παιδεία σου,  με δεσμούς (εκ)παίδευσης, εκτίμησης και φιλίας.
Είναι οι πολλές οι στιγμές, όπου πραγματοποιήσαμε συζητήσεις για απλά και σύνθετα ζητήματα που απασχολούν κάθε άνθρωπο και Έλληνα.
Οι ώρες που πέρασα μαζί σου μου άνοιξαν ένα διαφορετικό κόσμο σκέψης, λόγου και έργου. Τα χαρακτηριστικά σου αναλλοίωτα, Ελληνικά,  Ρωμαίικα, Οικουμενικά, του Γένους μας.
Με στήριξες, με βοήθησες, μου έδωσες τα εφόδια να κατανοήσω πολλά από αυτά που ο ίδιος και πρώτος είχες μιλήσεις και γράψει στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Είναι βέβαιο ότι στη ζωή κάθε ανθρώπου,  η γνωριμία με ορισμένους συνανθρώπους του, έχει σαν αποτέλεσμα να  αλλάξει την πορεία του. Διαμορφώνεται μία νέα στάση ζωής και αναδεικνύεται  λόγος και πράξη που μέχρι πρότινος ούτε καν είχε σκεφτεί η ανθρώπινη οντότητα. Και από τότε φανερώνεται ένας άλλος κόσμος  και ο σπόρος βγάζει καρπούς.
Για μένα  είσαι ένας από τους ανθρώπους  που άλλαξαν  τη ζωή μου, με τους οποίους άνοιξε μία νέα πραγματικότητα ιδεών και πολιτισμού, πολιτικής και ανθρώπινης δραστηριότητας.
Η γνωριμία με σένα,  με τον Κωνσταντινουπολίτη   δάσκαλο στα αμφιθέατρα, στις αίθουσες εκδηλώσεων, όπου πολλές φορές αξιώθηκα να μιλήσουμε μαζί σε κοινές επιστημονικές και άλλες συναντήσεις,   σε ανθρώπινες και φιλικές στιγμές, μου έδωσε τη δυνατότητα να  κατανοήσω πολλά από τα ζητήματα που απασχόλησαν και απασχολούν τους Έλληνες και τις Ελληνίδες εδώ αιώνες.  Η Κωνσταντινούπολη,  η Ίμβρος και η Τένεδος, η Μικρά Ασία, η Θράκη, ο Πόντος και  η Καππαδοκία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Οθωμανικό κράτος και η Τουρκία, η Γενοκτονία και η αναγνώριση, η ελληνική κοινωνία  και η συνέχεια του Ελληνισμού.Για κάθε ένα από τα παραπάνω θέματα είχες ολοκληρωμένη, τεκμηριωμένη, εμπεριστατωμένη άποψη και θέση, αλλά ταυτόχρονα άκουγες όπως όφειλε και οφείλει να κάνει κάθε επιστήμονας και άνθρωπος του μεγέθους σου.
Η επιστημονική σου κατάρτιση  συνδυαζόταν  με βαθιά ανθρώπινα και ελληνικά συναισθήματα.
Πολλά από αυτά βεβαίως, που ανέδειξες τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν έτυχαν ανάλογης αποδοχής της βαρύτητάς και της σπουδαιότητάς τους που τους είχες προσδώσει. Τι γίνεται άλλωστε σ΄ αυτόν εδώ τον τόπο γνωστό και αποδεκτό στην ώρα του;
Ιδιαίτερα σε ότι έχει σχέση με την Τουρκία αποτέλεσες τον επιστήμονα και κυρίως τον άνθρωπο εκείνο,  που συνέβαλλε με μοναδικό τρόπο, ώστε η γνώση για τη γειτονική χώρα να γίνει επιστήμη.
Η Τουρκολογία στην Ελλάδα σου οφείλει πολλά, όπως οφείλει πολλά και η μεγάλη κοινότητα των Κωνσταντινουπολιτών, για την οποία  και στην οποία ήσουν ο πρωταγωνιστής. Το φανερώνουν οι συνεχείς μνημονεύσεις της παρουσίας σου, σε εκδηλώσεις και αλλού. Ακόμη λένε και γράφουν, και θα λένε και θα γράφουν  «αυτό έλεγε ο Σαρρής» ή «έτσι έπραττε ο Σαρρής».
Η αναγνώριση του ανθρώπου και δασκάλου, όπως εσύ Νεοκλή Σαρρή, πέρασε από πολλές διακυμάνσεις και εμπόδια. Σήμερα πλέον είναι διαπιστωμένο ότι η εκτίμηση στο πρόσωπό σου είναι ολοκληρωμένη στον πυρήνα του ελληνικού λαού και στους στρατιωτικούς και πολιτικούς κύκλους της Τουρκίας, παρά στην ελλαδική ομάδα που χρησιμοποιεί λαθραία τον τίτλο «ελίτ».
Τα κείμενα, οι παρεμβάσεις και η δραστηριότητά σου,  έβαλαν το στίγμα τους σε πολλά κομμάτια της επιστημονικής και πολιτικής ανάλυσης για τεράστια ζητήματα   που αφορούν τον Ελληνισμό. Είναι όμως  χαρακτηριστικό των ανθρώπων της εμβέλειας όπως η δική σου,  η αποδοχή να έρχεται από μη  ομάδες και προσωπικότητες του συστήματος και του καθεστώτος, αλλά από το Λαό. Την πρωτογενή πηγή Δικαίου και Αντικειμενικότητας.
Ήταν ευλογία η γνωριμία μου με σένα Νεοκλή Σαρρή και σχέση που αναπτύχθηκε . Είναι αναρίθμητες οι ώρες διδασκαλίες σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο- πέρα από το αμφιθέατρο υπήρχε και το ανοιχτό γραφείο-  που αφιέρωσες για να μεταδώσεις τις ιδέες σου και τις γνώσεις σου. Η σχέση ήταν βαθιά, ανθρώπινη,  με σεβασμό και αγάπη. Όπως πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να είναι κάθε ανθρώπινη σχέση και κυρίως μεταξύ δασκάλου και μαθητή.
Εύχομαι οι φοιτητές σου, οι αμέτρητοι Έλληνες και Ελληνίδες που σε παρακολούθησαν στο αμφιθέατρο και σε αίθουσες, μιλώντας για την Τουρκία, την Κωνσταντινούπολη, τη Θράκη, τη Γενοκτονία, και μία σειρά από άλλα ζητήματα που καθόρισαν την ελληνική ιστορία και κοινωνία, να ακολουθήσουν τη στάση και την πορεία ζωής που είχες. Ειλικρίνειας, ευθύτητας, ανθρωπισμού, γνώσης, μετριοφροσύνης και σεμνότητας, ταπεινότητας και  ήθους.
Αγαπητέ Νεοκλή σε ευχαριστούμε για όλα αυτά που μας προσέφερες,
σε ευχαριστώ για όσα μου έμαθες.
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή σου και να χαρίσει παρηγοριά στην υπέροχη οικογένειά σου, η οποία σε αγαπά χωρίς όρια και προσεύχεται για σένα.
Καλή αντάμωση και Καλή Ανάσταση.

Antinews: Ήλθε η ώρα της ρήξης με τους δανειστές!

http://www.antinews.gr/Antitheseis/ilthe-i-ora-tis-riksis-me-tous-daneistes/

Του Μικρού Οδυσσέα

Ήλθε η ώρα να σηκώσουμε το (μικρό έστω) ανάστημα μας και να διαπραγματευτούμε τη μετάβαση στην πρότερη των Μνημονίων Εθνική Ανεξαρτησία και Αξιοπρέπεια.

Η τρόικα, αυτή η συντομογραφία του διεθνούς οικονομικού ελέγχου που ασκείται εδώ και μια πενταετία στη χώρα, παίζει τα ρέστα της.
Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται στο τέλος του χρόνου και ξέρουν ότι είναι η τελευταία τους ευκαιρία να πιέσουν ασφυκτικά, να εκβιάσουν αποφάσεις, να έχουν τον πρώτο λόγο σε εσωτερικά ζητήματα.
Βρισκόμαστε σε μια ευνοϊκή συγκυρία: Ο τραπεζικός τομέας πέρασε τα stress tests με επιτυχία, η χώρα ξαναείδε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης μετά από …τριάντα έξι τέρμινα, η κατανάλωση (ήτοι η ενεργός ζήτηση) αυξήθηκε, οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου κατρακυλούν.
Ήλθε η ώρα της ρήξης λοιπόν. Τόσο απλά, αλλά καθόλου απλοϊκά.
Τελειώνει το πρόγραμμα και ευχαριστούμε «δεν θα πάρουμε άλλο».
Χωρίς κουτσαβακισμούς, λεονταρισμούς και λοιπές νόσους του πολιτικού μας προσωπικού.
Να δεσμευτούμε ότι θα πάρουν τα χρήματα τους, να τους δώσουμε ένα ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα μεταρρυθμίσεων και «έξω από την πόρτα».
Να μας αφήσουν να ρυθμίσουμε τα του οίκου μας, μόνοι μας.
Έχουν πέσει έξω σε όλες τις προβλέψεις τους, εφάρμοσαν «πιλοτικές» πολιτικές τεράστιου κοινωνικού κόστους, ενώ αντίθετα έδειξαν μεγάλη επιμέλεια στην προώθηση ταξικών διευθετήσεων.
Διέλυσαν την αγορά εργασίας, πριόνισαν το ούτως ή άλλως προβληματικό κοινωνικό κράτος, εκβίασαν ληστρικές φορολογικές πολιτικές.
Έκαναν αναρίθμητα εκούσια ή ακούσια λάθη στις παρεμβάσεις τους στην ελληνική οικονομία, τόσα που έχουν δώσει πρωτογενές υλικό για τριάντα διδακτορικές εργασίες.
Οτιδήποτε λιγότερο από τη συντεταγμένη αποχώρηση της τρόικας δεν θα είναι απλά έγκλημα. Θα είναι λάθος!
Η επένδυση στο φόβο (θα κλείσουν οι τράπεζες, θα κοπεί το νερό, θα κάνει σεισμό) την οποία συνεχίζουν ορισμένοι (ο κύριος Άδωνις Γεωργιάδης για παράδειγμα) δεν είναι απλά προβληματική, δεν είναι μόνο ξεπερασμένη, αλλά κυρίως είναι επιζήμια.
Ήλθε η ώρα να σηκώσουμε το (μικρό έστω) ανάστημα μας και να διαπραγματευτούμε τη μετάβαση στην πρότερη των Μνημονίων Εθνική Ανεξαρτησία και Αξιοπρέπεια.
Έφτασε η στιγμή ο λαός να εισπράξει ένα μέρος από τις πρωτόγνωρες θυσίες του.

Γερμανικά Σχέδια Πολέμου με Ρωσία! Μετάλλαξη και καταλήστευση της Ευρωπαϊκής Ιδέας απο το νέο ράιχ.

http://olympia.gr/2014/11/19/%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84/

«Γερμανός Στρατηγός Σχεδιάζει Γυμνάσια Πολέμου Εναντίον της Ρωσίας.»

Αποκαλυπτικό άρθρο του Γιοχάνες Στερν, σε μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού 

Με τον παρά πάνω τίτλο,  αποκαλυπτικό άρθρο του Γιοχάνες Στερν στην επιθεώρηση WorldSocialist για την επιθετική επαναπροβολή του γερμανικού μιλιταρισμού, έρχεται να συμπληρώσει –εν είδει συμπτωματικής τριλογίας- την ακτινογραφία της σημερινής πραγματικότητας και το μέλλον που διανοίγεται για την «Ευρώπη υπό Γερμανική Κατοχή», κατά το προχθεσινό αφυπνιστικό άρθρο, με αναλυτικό πολιτικο-ψυχολογικό χάρτη, του Εμμάνουελ Τόντ (κορυφαίου σήμερα Γάλλου διανοητή) και την ανάλυση του υπογράφοντος, με τίτλο « Η Γερμανία σε Φάση Επιθετικού Ιμπεριαλισμού», που δημοσιεύθηκε στις 9 Νοεμβρίου.
Τα τρία άρθρα στοιχειοθετούν πέρα από αμφισβήτηση, ότι η χώρα του 3^ου Ράϊχ, αφού κεφαλαιοποίησε ονειρώδη εδαφικά και «ηθικά» κέρδη από τον Ψυχρό Πόλεμο και πέτυχε την υφαρπαγή, μετάλλαξη και καταλήστευση της Ευρωπαϊκής Ιδέας, κρίνει ήδη ότι περιττεύουν οι προσποιήσεις σεμνότητας και ότι μπορεί να προκαλεί την νικήτρια Βρετανία να φύγει από την ΕΕ, να διορίζει και απολύει πρωθυπουργούς  και υπουργούς στην Ευρώπη του Νότου, να σχεδιάζει ως ηγέτιδα δύναμη στο ΝΑΤΟ ποιες χώρες θα συμμετέχουν στην ταχυκίνητη δύναμη αιχμής- κατά της Ρωσίας- και να εξαπολύει διπλωματικές (προς το παρόν) εκστρατείες διαβολής και υπονόμευσης σε χώρες μέχρι του Καυκάσου.
Αλλά ιδού το αποκαλυπτικό άρθρο του Γιοχάνες Στερν, σε  μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού     
Πολεμικοί Σχεδιασμοί
«Εβδομήντα πέντε χρόνια από την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το γερμανικό γενικό επιτελείο προετοιμάζεται και πάλι για πόλεμο με την Ρωσία.
Αυτό γίνεται σαφές με άρθρο που δημοσιεύθηκε την περασμένη βδομάδα στην εφημερίδα Die Welt, όπου ο Γερμανός στρατιωτικός ηγέτης στο ΝΑΤΟ στρατηγόςXανς  Λόθαρ Ντομρόζε (Hans Lothar Domrose), ανώτατος στρατιωτικός διοικητής της  ενιαίας συμμαχικής στρατιωτικής διοίκησης, μιας από τις τρεις ομάδες διοίκησης των επιχειρησιακών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, διατυπώνει θέσεις που ισοδυναμούν με ανοικτή απειλή πολέμου εναντίον της Ρωσίας.

 The last time Germany tried this, it didn’t go so well…
Ο στρατηγός Ντομρόζε αναφέρει ότι, για πρώτη φορά, το ΝΑΤΟ προετοιμάζει μεγάλης κλίμακας στρατιωτικά γυμνάσια σε περιοχές πλησίον των συνόρων της Ρωσίας: «Μέχρι τώρα διεξήγαμε μείζονα γυμνάσια, 25.000 έως 40.000 ανδρών, μόνο  στα δυτικά κράτη του ΝΑΤΟ. Στο μέλλον -είμαι βέβαιος- ότι θα το κάνουμε στην Ανατολικήν Ευρώπη και στις Βαλτικές χώρες.» 
Εικοσιπέντε χρόνια από την διάλυση της Σοβιετικής ΄Ενωσης, το ΝΑΤΟ σχεδιάζει να συγκεντρώσει δεκάδες χιλιάδες στρατό κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Ουάσιγκτων και Βερολίνο σχεδίασαν ένα -με φασιστική ηγεσία- πραξικόπημα στο Κίεβο τον περασμένο Φεβρουάριο για να εγκαθιδρύσουν άλλο, δυτικόστροφο και φανατικά αντί-ρωσικό καθεστώς.
Τώρα οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ συνεχίζουν την στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας, μια πολιτική που συνεπάγεται τον πολύ πραγματικό κίνδυνο σύρραξης με μια πυρηνική δύναμη. Ακόμη και τμήματα του Δυτικού Τύπου, που επί μήνες προπαγάνδιζαν εναντίον της Ρωσίας, χαρακτηρίζουν αυτό το σχέδιο σαν «προκλητική ενέργεια  απέναντι στη Ρωσία» (Σπήγκελ).
« Θα δημιουργήσουμε μια Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ, από 5.000-7.000 άνδρες, που θα μπορεί να αναπτυχθεί σε δύο έως πέντε ημέρες σε μια περιοχή,» είπε ο Γερμανός στρατηγός. «Τα σχέδια μας προβλέπουν τη συμμετοχή αυτής της δύναμης  στα μεγάλα γυμνάσια «Περίσταση Τρίαινας» στην Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, τον Σεπτέμβριο του 2015. Αν όλα εξελιχθούν κατά το σχέδιο, η δύναμη ταχείας ανταπόκρισης θα είναι έτοιμη να αναπτυχθεί από τα τέλη του 2015.»
Ο Γερμανός επιτελάρχης του ΝΑΤΟ εξήγησε ότι μόνο κράτη που διαθέτουν εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας και εκπαιδευμένους στρατιώτες θα μπορούν να συμμετάσχουν σ’ αυτή τη ΝΑΤΟ-ϊκή δύναμη αιχμής, στην οποία η Γερμανία θα έχει ηγετικό ρόλο.
«Σχεδιάζουμε-είπε-το καθένα από έξη έως δέκα κράτη που θα σχηματίζουν την αιχμή του δόρατος θα διατηρεί την ηγεσία για ένα χρόνο. Κατά το ισχύον σχέδιο την ηγεσία σε κάθε κύκλο θα έχει ένα ηγετικό κράτος, που βεβαίως συμπεριλαμβάνει τη Γερμανία.
Αλλά αυτή η εξαιρετικά ευκίνητη δύναμη πρέπει να υποστηρίζεται από μεγάλη αεροπορική δύναμη για να μπορεί να φθάνει γρήγορα στις ζώνες επιχειρήσεων.» Και αυτή η ανάγκη μέσων ταχείας μεταφοράς αποτελεί –σημείωσε- μείζονα πρόκληση για τα κράτη του ΝΑΤΟ…
«Ανάγκη αύξησης στρατιωτικών δαπανών»
Εδώ ο στρατηγός Χανς Λόθαρ Ντομρόζε ξεκαθάρισε με ωμότητα πως τα σχέδια πολεμικής ετοιμότητας απαιτούν αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες και θα κοστίσουν πολύ χρήμα: « Η δύναμη αυτή πρέπει να είναι καλά οπλισμένη και εκπαιδευμένη-είπε. Πρέπει να είναι πάντα έτοιμη προς ανάπτυξη, ακόμη και τα Σαββατοκύριακα. Αυτό δεν γίνεται φθηνά. Θα απαιτηθεί υψηλότερη οικονομική επένδυση στην αμυντική ετοιμότητα του ΝΑΤΟ.»
Το ΝΑΤΟ θα πρέπει να εκσυγχρονισθεί, τόνισε ο Γερμανός επιτελάρχης. «Το ΝΑΤΟ πρέπει να είναι έτοιμο για έναν ενδεχόμενο πόλεμο στον 21^ο Αιώνα. Αυτό περιλαμβάνει άμυνα κατά συμβατικών επιθέσεων, αλλά και την ικανότητα απόκρουσης ηλεκτρονικών (cyber-attacks) επιθέσεων όπως και ελέγχου τοπικών κινήσεων αποσταθεροποίησης από εχθρικές ανατρεπτικές δυνάμεις δυσχερούς ταυτοποίησης.» (Σημ. Μετφ: Εδώ χωρεί κάθε λαϊκή εξέγερση, η ογκώδης διαδήλωση απειλητική για καθεστώτα Κουίσλιγκ.)
Ως δικαιολογία της προετοιμασίας για νέο πόλεμο, ο στρατηγός Ντομρόζε επικαλέσθηκε τη ρωσική αντίδραση στο δυτικο-κίνητο πραξικόπημα στην Ουκρανία. « Η προσάρτηση της Κριμαίας και η παραβίαση των διεθνών κανόνων μας αιφνιδίασε- είπε. Δεν το περιμέναμε. Διαπιστώσαμε ότι ο πρόεδρος Πούτιν έχει κάνει το ρωσικό στρατό πιο αξιόμαχο και ότι τα ρωσικά στρατεύματα είναι απίστευτα γρήγορα.»
Αυτές οι δηλώσεις ενός από τους κορυφαίους Γερμανούς στρατιωτικούς υπογραμμίζει τη συνέχεια στις παραδόσεις του γερμανικού γενικού επιτελείου και της Βέρμαχτ του Β’ Π.Π., που εξαπέλυσαν την χιτλερική επιχείρηση Μπαρμπαρόσα εναντίον της τότε Σοβ. Ένωσης, που στοίχισε τη ζωή σε 27 εκατομμύρια Ρώσους. Μετά την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας ο γερμανικός ιμπεριαλισμός υιοθέτησε πιο φιλειρηνική στάση, για μερικές δεκαετίες. Τώρα Γερμανοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί και στρατιωτικοί εξαπολύουν ακονίζουν την πολεμική ρητορική τους κατά της Ρωσίας.
Πιστοί στη παράδοση της Βέρμαχτ
Η οικογενειακή ιστορία του στρατηγού Ντομρόζε κάνει τις δηλώσεις περισσότερο δυσοίωνες. Ο πατέρας του υπηρέτησε στο τελευταίο πόλεμο ως διοικητής λόχου της Βέρμαχτ στο Ανατολικό Μέτωπο. Με τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας, επανεντάχθηκε στο στράτευμα και έκανε επιτυχή καριέρα. Το 1975 έγινε αρχηγός του γενικού επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων. Τώρα ο γιός του προφανώς ανέλαβε να ολοκληρώσει το έργο που ο πατέρας του δεν μπόρεσε να φέρει εις πέρας: Να καθυποτάξει τη Ρωσία.
Έχοντας συναίσθηση της ιστορικής βαρύτητας των δηλώσεων του στρατηγού Ντομρόζε, το γερμανικό υπουργείο των Εξωτερικών επιχείρησε διά του εκπροσώπου του την εκτόνωση των εντυπώσεων, δηλώνοντας κατευναστικά ότι γυμνάσια τέτοιας έκτασης δεν σχεδιάζονται για το άμεσο μέλλον και ότι «η διατήρηση εποικοδομητικών σχέσεων με τη Ρωσία λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψιν».
Πρόκειται βέβαια για υποκριτικά φληναφήματα.
Στην πραγματικότητα οι δηλώσεις του Γερμανού Επιτελάρχη εκφράζουν την νέα, επιθετική εξωτερική πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης και έχουν συζητηθεί στα υψηλότερα κλιμάκιά της.
Ο Ντομρόζε διατηρεί στενούς δεσμούς με τον Γερμανό Πρόεδρο Γιοακίμ Γκώκ, ο οποίος έπαιξε σημαίνοντα ρόλο στην αναβίωση του γερμανικού μιλιταρισμού. Στην περσινή επίσημη γιορτή της πρωτοχρονιάς στην προεδρική κατοικία στο Βερολίνο, ο στρατηγός πόζαρε στους φακούς δίπλα στον Γερμανό Πρόεδρο.
Λίγες βδομάδες αργότερα, στη Διάσκεψη Ασφαλείας στο Μόναχο, ο Γκώκ, ο υπουργός των Εξωτερικών Φρανκ- Βάλτερ Σταϊνμάγιερ και η υπουργός ΄Αμυνας Ούρσουλα Φον ντεν Λέϋεν ανακοίνωσαν το τέλος της γερμανικής στρατιωτικής αυτοσυγκράτησης.
Μετά το πραξικόπημα στην Ουκρανία, ακολούθησε η γερμανική στρατιωτική ανάμειξη στη Μέση Ανατολή. Και τώρα έχουμε ολοένα πιο απροκάλυπτες προετοιμασίες πολέμου εναντίον της Ρωσίας.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα Ντι Ζάϊτ ( Die Zeit), με τίτλο
«Η Αποχή Αποκλείεται», ο υπουργός των Εξωτερικών Στάϊνμάγερ προειδοποίησε :
«Θα πρέπει να προετοιμασθούμε για το γεγονός ότι οι κρίσεις θα γίνουν μια φυσιολογική κατάσταση στα ερχόμενα χρόνια» 
Όταν ο δημοσιογράφος του παρατήρησε πως « αντίθετα με την πολιτική «ελίτ», οι Γερμανοί πολίτες δεν θέλουν να ακούνε για διεθνείς υποχρεώσεις και ακόμη λιγότερο για στρατιωτικές επεμβάσεις», ο σοσιαλιστής (!) υπουργός Στάϊνμάγερ απάντησε: 
«Σε πείσμα αυτού (της λαϊκής αντίθεσης σε πολεμικές περιπέτειες), η αποχή δεν είναι επιλογή.
Η πεποίθηση πως μπορούμε να ζήσουμε σε μια νησίδα ειρήνης στην Ευρώπη και πως θα αφεθούμε σε ησυχία από τον κόσμο, δεν μπορεί να λειτουργήσει.» 
Y.Γ.   Το άρθρο του Γιοχάνες Στερν αναδημοσιεύεται από τη ρωσική επιθεώρηση «Στα Εσώτερα της Ρωσίας», με την ακόλουθη αναμνηστική φωτογραφία:

Ποιός σκότωσε το Στέλιο Καζαντζίδη; (του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/11/blog-post_18.html

Πάνε κάτι 24ωρα τώρα, που η άχρηστη σκέψη μου της ημέρας ήταν η εφεύρεση μιας περσόνας που καλλιτέχνιζε και έβγαζε στις μαρκίζες κατιτίς παραπάνω από τα προς το ζην φέροντας το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Καστράτος Διονυσίου και με διεμφυλική σκηνική παρουσία, τραγουδώντας Στράτο Διονυσίου με φωνή και ντύσιμο Conchitas.

Ο ήρωας μου σε αυτή την εν εγρηγόρσει ονειροφαντασία μου είχε άσχημο τέλος: αυτοδίκαιοι υπερασπιστές της «παράδοσης» του λαϊκού τον πιάσανε και τον ευνουχίσανε πραγματικά, του κόψανε τα αρχίδια.

Διαμαρτυρήθηκα και εγώ έντονα με αυτό το σενάριο που έπλασε το υποσυνείδητό μου: Γιατί δε με προειδοποίησε πχ για το χθεσινό σεισμό και μου σέρβιρε το άνοστο πιάτο του Καστράτου Διονυσίου που και μόνο το όνομα του θα μπορούσε να θεωρηθεί προσβολή μνήμης νεκρού, πόσο μάλλον το ρεπερτόριο του;

Δεν πέρασαν καλά καλά μερικές μέρες που το υποσυνείδητο μου βγαζε γλώσσα μέχρι να  πέσω στο δημοσίευμα «Εφημερίδας των Συντακτών» με τίτλο «Ο Καζαντζίδης ήθελε μαύρα και παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος» βασισμένο στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του κάποτε κραταιού της ελληνικής δισκογραφίας Μάκη Μάτσα «Πίσω από τη μαρκίζα, 40 χρόνια ελληνικής μουσικής όπως την έζησα» όπου σε αντίθεση με την αγιογραφική προσέγγιση που δεσπόζει στη «λαϊκή» κουλτούρα, περιγράφονται οι ιδιορρυθμίες του καλλιτέχνη και η τάση του να φορτώνει τις δικές του κακές επιλογές όπως τα καζίνο που τον γδάραν και τις συνέπειες της φοροδοτικής του στάσης ως μια μεταφυσική συνέχεια της Αδικίας των ισχυρών προς τους αδυνάτους και μια συνομωσία των «Εβραίων» εναντίον του, εναντίον της «Φωνής της Ελλάδας».

Το δημοσίευμα προκάλεσε τις οργίλες αντιδράσεις της δεύτερης και τρίτης γενιάς Καζαντζιδικών που το θεώρησαν ιερόσυλο.

Η ζωή του Καζαντζίδη, όπως οι ζωές τόσων άλλων ήταν γεμάτη ανακολουθίες. Παιδί μικρασιάτισας  προσφυγοπούλας από την οποία έμαθε το λυγμικό στοιχείο που τον βοήθησε να φτιάξει αργότερα το αντρικό μοιρολόγισμα που τον έκανε διάσημο, στα μικρατά του έκανε σκληρές δουλειές τύπου Βασιλάκη Καϊλα, μέχρι που κάποιοι τον ανακάλυψαν. Από τα ρεμπέτικα που ήταν κατ εμέ η τελευταία μορφή αυθεντικής λαϊκής μουσικής, άφησε τη μικρασιατική μουσική παράδοση και σιγά σιγά προσχώρησε στη μουσική βιομηχανία της εποχής που εκείνη την εποχή ανακάλυπτε το bollywood πολύ πριν το ανακαλύψει το Hollywood. Άλλωστε την ίδια εποχή και παρά τα αμίμητα υποκριτικά ταλέντα της, η βιομηχανία του νεοελληνικού κινηματογράφου ανακάλυπτε και το Hollywood από το οποίο ενίοτε έκλεβε σενάρια. Τα φασονατζίδικα στήθηκαν πρώτα στην τέχνη μαζικής κατανάλωσης και έπειτα βαπτίστηκαν ελληνικά.

Έτσι ο Καζαντζίδης γνωρίζει φοβερή επιτυχία με τα ελληνικότατα και λαϊκότατα καψουροτράγουδα τύπου bollywood Μαντουμπάλα και Ζιγκουάλα ενώ ήδη υπάρχουν κοινωνικές αναφορές στα τραγούδια του που στη συνέχεια και σε συνεργασία με ταλαντούχους μουσικοσυνθέτες και στιχουργούς της εποχής θα δημιουργήσουν τη δική τους μουσική σκηνή.

Οι ιδιορρυθμίες στο χαρακτήρα του Στέλιου μπορεί να σχετίζονται και με  την τραγωδία της απώλειας της αναπαραγωγικής ανικανότητας του που ακόμη και σήμερα μπορεί να πληγώσει και το πιο προοδευτικό αρσενικό Homo Sapiens Sapiens. Ο ίδιος την απέδιδε σε δύο διαφορετικές εκδοχές που ανήκουν στον ίδιο και αφορούν την στρατιωτική θητεία, σκληρή και απάνθρωπη συνήθως εκείνα τα χρόνια: Η μία, η προγενέστερη, θέλει το Στέλιο να τοποθετείται από αξιωματικό κατά στάβλο περιορισμό και να χάνει τον ανδρισμό του από κλοτσιά αλόγου ενώ η δεύτερη και μεταγενέστερη θέλει τον ίδιο τον αξιωματικό να ξυλοφορτώνει μετά μανίας το Στέλιο με τη γνωστή μοιραία συνέπεια.

Αφήνοντας λοιπόν τον Στέλιο στην αδικία της ζωής και το υποσυνείδητο μου δικαιωμένο να περιγελά τους πάντες για το εύρημα του «Καστράτου» ας πάμε ένα βήμα παρακάτω, στις κοινωνικές συνέπειες της παράδοσης που άφησε ο Στέλιος και της προσωπολατρείας του που επιβιώνει μέχρι και σήμερα.

Η φτωχολογιά, από μια αδήριτη πραγματικότητα μιας παλαιότερης εποχής έγινε το άλλοθι μιας άλλης. Ο πόνος ο καημός και ο βραχνάς, το κακό ριζικό, γίναν από το 1980 όλα σύμβολα μιας νέας τάξης ανθρώπων με λαϊκές ή όχι καταβολές που πλέον ανήκαν στη μέση αστική τάξη και ενίοτε στις ανώτερες οικονομικές τάξεις και χρησιμοποιούσαν τις πολιτικές και κοινωνικές καταβολές τους ως άλλοθι για την αμετροέπεια τους.

Το «αδικήθηκα και ήρθε τώρα η σειρά μου να αδικήσω, η αλλιώς γύρισε ο τροχός θα γαμήσει κι ο φτωχός» θα μπορούσε να είναι ο ύμνος αυτής της νέας τάξης αν είχε την οποιαδήποτε ειλικρίνεια.  

Το ΠΑΣΟΚ πχ πανηγύρισε τον εκλογικό του θρίαμβο στης Ρίτας Σακελαρίου και έκανε κι αυτό ότι μπορούσε για να μετατρέψει το λαϊκό σε λαϊκίστικο.

Αυτό ήταν το νέο παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ και επίτυχε εξόχως καταστροφικά σε όλους τους τομείς.

Ειδικά στη μουσική, τα μπουζούκια γίναν ξανά θεσμός αυτής της σχετικά διευρυμένης νέας τάξης προνομιούχων που έκλεβε τόσο από το παρελθόν αλλά και από το μέλλον για να καλοπεράσει στο παρόν ενώ η δισκογραφία σταδιακά έγινε απλά μηχανισμός προώθησης συγκεκριμένων μαγαζιών.χρυσορυχείων.

Το 1990 η κατάσταση κακοφόρμισε ακόμη περισσότερο. Μπορούσες να ακούσεις πλέον Στέλιο και Στράτο σε κωλόμπαρα με μπουκάλια ουίσκι και σαμπάνιας να ανοίγουν θριαμβευτικά μπροστά στα μπούτια και τα μπούστα κοριτσιών από το ανατολικό μπλοκ, ενώ οι χουβαρντάδες θαμώνες θα κλαψομούνιαζαν μέχρι θανάτου με καψουροτράγουδα για τις αχάριστες γυναίκες αλλά και την κοινωνική αδικία, χουφτώνοντας παράλληλα μέχρι αηδίας θηλυκούς οικονομικούς πρόσφυγες. Το λαϊκό κατάντησε συνοδευτικό μιας χυδαίας και «αυτοδίκαιας» εκτόνωσης και soundtrack του μαραζιού της χλιδής και της πολυτέλειας.

Η παλιά φτωχολογιά έγινε το άλλοθι για μια άνευ προηγουμένου σπατάλη χρημάτων και αισθητικής, έγινε το «νέο κανονικό». Η τάξη που καταπιεζόταν έγιναν οι ίδιοι καταπιεστές, οι εκμεταλλευόμενοι εκμεταλλευτές. Οι εργατικοί αγώνες έγιναν ιδεολογικό πλυντήριο για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, οι νεκροί του πολυτεχνείου έγινε «η γενιά του πολυτεχνείου» ενώ σήμερα είναι πιο εύκολο να αμφισβητήσεις το ότι υπήρχαν ηρωικοί νεκροί στο πολυτεχνείο από το να αμφισβητήσεις τη συμβολή του Στέλιου Καζαντζίδη στον πολιτισμό. Όπως κάνει πάντα, η κλεπτοκρατία θα έκλεβε και από παρελθόν και από το μέλλον αλλά αυτή τη φορά θα στόλιζε το παράδειγμά της με τα λαϊκά δίκια για να τα καταστρέψει εντελώς δύο δεκαετίες αργότερα.

Φυσικά, όπως πάντα, έχει ο καιρός γυρίσματα.

Ο εξευτελισμός κάθε έννοιας λαϊκού, το ξόδεμα των αδικιών του παρελθόντος σε γούστα και προνόμια, έχουν οδηγήσει σήμερα σε μια κατάσταση όπου ενώ η φτώχεια γίνεται σταδιακά το κυρίαρχο παράδειγμα, αδυνατούν να υπάρξουν γνήσιοι τραγουδιστές της γνήσιας νέας φτώχιας και των καημών του λαού ενώ οι φο μπιζού επίγονοι του «λαίκου τραγουδιού», μιας αφήγησης που συνέχισε παρότι είχε χάσει κάθε αντιστοιχία με τα αιτήματα και τις αιτίες της δημιουργίας της, συνεχίζουν να έλκουν πλούτο στα σκυλάδικα, έστω και με πολύ μικρότερες ταρίφες.

Τον γδάραν τον καημό και τον φορούσαν επιδεικτικά σαν ‘ταν γούνα και από όλες τις σπατάλες τις μεταπολίτευσης, αυτό το ξόδεμα το ηθικό ήταν η πηγή όλων των άλλων κακών.

Στο βιβλίου του Μάτσα, γίνεται επίσης αναφορά και στα ακραία χαρακτηριστικά που πήρε η προσωπολατρεία Καζαντζίδη. Όπως περιγράφεται στην Εφημερίδα των Συντακτών «Ο Καζαντζίδης κήρυξε ανένδοτο, ο Μάκης Μάτσας άρχισε να δέχεται απειλές. «Έχω δύο μήνες ζωής», του είπε στο τηλέφωνο ένας καρκινοπαθής, «αλλά πριν πεθάνω, έχω ορκιστεί στον εαυτό μου ότι θα σκοτώσω εσένα και τα παιδιά σου».

Τι είναι αυτό που έκανε και κάνει ανθρώπους να ταυτίζονται τόσο πολύ με ένα λαϊκό ίνδαλμα που να μη διστάζουν να δώσουν όχι μόνο τη ζωή τους αλλά και απειλούν να πάρουν τη ζωή άλλων και μάλιστα ακόμη και παιδιών;

Γιατί ο Καζαντζιδισμός αλλά και άλλες προσωπολατρίες έφτασαν στο επίπεδο ακόμη και του λεκτικού τζιχαντισμού;

Σε προηγούμενο άρθρο μας αναλύσαμε το παράδοξο της πίστης σε καταστροφικές αιρέσεις που ακόμη και όταν αυτές αναιρούνται ή καταστρέφονται, εκείνη τείνει ενίοτε να επιμένει.

Αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι πως η προσωπολατρία είναι θεμέλιος λίθος των περισσοτέρων θρησκειών. Ο εμπλουτισμός της με διάφορα μεταφυσικά στοιχεία δεν αλλάζει το βασικό της χαρακτήρα ακόμη και αυτός είναι τριαδικός, διαδικός, μοναδικός ή οτιδήποτε άλλο, παρότι το μεταφυσικό λούστρο επιτρέπει η πίστη ευκολότερα να μεταφερθεί από το πρόσωπο, ιστορικό ή και μη, στα λατρευτικά αντικείμενα, περνώντας από την προσωπολατρία στην ειδωλολατρία, είτε αυτή αφορά οργανωμένες θρησκείες είτε ακόμη ακόμη και την ποπ κουλτούρα όπου όχι σπάνια παρατηρούμε το φαινόμενο ευτελή προσωπικά αντικείμενα νεκρών σταρ να πουλιούνται στην τιμή αρχαίων θρησκευτικών κειμηλίων.  

Πρόκειται για ένα παλιό νοητικό δηλητήριο που περνάει συγκαλυμμένα από γενιά σε γενιά και από πολιτισμό σε πολιτισμό και απαρχές της έχει μάλλον βασιλικές δομές εξουσίας, που ούτως ή άλλως ενίοτε ενδύθηκαν θεϊκών ιδιοτήτων. Από τους Φαραώ μέχρι το βασιλιά Ήλιο Λουδοβίκο τον 14^ο, από την προσωπολατρία του Ανδρέα Παπανδρέου και την μεταφυσική του «Ανδρέα ζεις εσύ μας οδηγείς» μέχρι τη λατρεία προς τη «φωνή του Λαού» Στέλιο Καζαντζίδη, οι άνθρωποι θέλουν να πιστεύουν πως υπάρχει κάτι έξω από αυτούς, πάνω αυτούς που ορίζει δικαιωματικά τις ζωές τους, κάτι μεγαλύτερο από τη ζωή την ίδια.

Όταν αυτό το «έξω» βρίσκει δε σε μάζες και ψυχολογικό έδαφος ταύτισης, τότε η μονομανία της εξουσίας κάθε είδους, θρησκευτικής, καλλιτεχνικής, πολιτικής, σκοπίμως ή ακόμη και συμπτωματικά έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια νέα λαϊκή θρησκεία, που μοιράζεται χαρακτηριστικά από προηγούμενα στάδια αυτού του μηχανισμού επιβολής, με σημαντικότερο όλων την άνευ όρων αφοσίωση. Αυτή η μαζική προσωπολατρία μπορεί να αντλεί ή να προβάλει ισχύ  ακόμη και από/στο παράδειγμα της Πατρικής η Μητρικής εξουσίας, δομώντας ιεραρχικές δομές οριζοντίως, διαγωνίως και καθέτως.

Τα παραδείγματα προσωπολατρίας αφορούν ακόμη και πρόσωπα που θα έπρεπε να είναι αποτροπαϊκά: Οι ερωτικές επιστολές που έστελναν κορασίδες στον δράκο του Σέιχ Σου Παπαχρόνη και ο πρόσφατος γάμος του 80χρονου πλέον μακελάρη Charles Manson με μια ευπαρουσίαστη 26χρονη είναι μερικά μόνο από μια πληθώρα τέτοιου είδους παραδειγμάτων.

Όσο πιο ανολοκλήρωτη είναι μια προσωπικότητα τόσο περισσότερο ρέπει προς ολοκληρωτικά παραδείγματα στα οποία προβάλει τα απωθημένα της. Και όσο πιο ολοκληρωτικό και αν είναι το περιβάλλον το οποίο εμποδίζει την ανάπτυξη μιας περσόνας, σε τόσο πιο ανολοκλήρωτες περσόνες θα στρέψει η ίδια την καταπιεσμένοι λατρεία της καθώς οι ρητές και μη απαγορεύσεις δεν της επιτρέπουν να συνδεθεί με συνθήκες πλήρους εγκαρδιότητας με έναν «κοινό θνητό».

Το ίδιο ισχύει και για τις κοινωνίες.

Το λιγότερο και μάλλον ίσως και το περισσότερο που μπορούμε να κάνουμε για αυτά τα αταβιστικά κατάλοιπα είναι να τα περιγράφουμε και να αφήνουμε τους φορείς τους να εκδηλώνονται και να εκτίθενται.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com 18/11/2014

ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ> Σπουδαίες εκδηλώσεις φίλων

http://www.fotgrammi.gr/index.php/component/content/article/28-2009-07-31-01-41-51/889-18112014

Σωματεῖον «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» Ἕδρα: MOYΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ Τηλ. 0030 2103254321-2,    fax 210-3236978 e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr Ἀριθ. Ἀποφ. Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν 3079/2008 ΑΦΜ 998406487 ΔΟΥ Ψυχικοῦ

ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

18.11.2014

Ἐπειδὴ πρέπει νὰ πρυτανεύῃ τὸ σύνθημα «ἡ ἰσχύς ἐν τῇ ἐνώσει», εὐχαρίστως γνωστοποιοῦμε σὲ ὅλους τοὺς φίλους τῶν φορέων μας :

Σωματείου οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους,

Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν,

Διορθοδόξου Συνδέσμου ὁ Ἀπόστολος Παῦλος,

στοὺς ἐπισκέπτες τῆς δυναμικῆς ἱστοσελίδος μας www.fotgrammi.gr,

τῶν Facebook Oι Φίλοι του Τάματος του Έθνους καὶ Φωτεινή Γραμμή,

καὶ τοῦ Twitter @PANEL_TAMA

ὅτι τὶς προσεχεῖς ἡμέρες θὰ λάβουν χώρα οἱ ἀκόλουθες σπουδαιότατες ἐκδηλώσεις (συνημμένα) :

1. Τὸ τριήμερον 21-22-23.11.2014 θὰ πραγματοποιηθῇ Ἐπιστημονικὸ Συνέδριο (τὴν 21 καὶ 22.11.2014 στὴν αἴθουσα τοῦ ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ἀγρινίου καὶ τὴν 23.11.2014 στὴν Αἴθουσα Ἐκδηλώσεων Δημαρχιακοῦ Μεγάρου στὸ Θέρμο Ἀγρινίου) μὲ θέμα «Στὰ βήματα τοῦ Πατροκοσμᾶ: Ἀνακαλύπτοντας τὰ ἴχνη τῆς Βυζαντινῆς Αἰτωλοακαρνανίας, ἰχνηλατῶντας τὴν ἱστορία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μυρτιᾶς», ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας.

Εἴσοδος ἐλευθέρα.

2. Τὴν 24.11.2014 καὶ ὥραν 19.00 θὰ ὁμιλήσῃ εἰς τὸν «Φιλολογικὸν Σύλλογον Παρνασσὸς» ὁ συνεργάτης καὶ φίλος μας, μεγάλος ἐπιστήμων καὶ ἀνθρωπιστὴς Καθηγητὴς τῆς Χειρουργικῆς κ. Βασίλειος Κέκης μὲ τὸ σπουδαιότατον θέμα «Πόντος καὶ πόνος».

Εἴσοδος ἐλευθέρα.

3. Τὴν 24.11.2014 καὶ ὥρα 18.30 στὸ Πνευματικὸ Κέντρο Κωνσταντινουπολιτῶν (Δ. Σούτσου 46, Αμπελόκηποι), παρουσιάζεται
τὸ βιβλίο τοῦ Φουάτ Ντουντάρ "Ὁ Κώδικας τῆς Σύγχρονης Τουρκίας - Ἡ Μηχανικὴ τῶν Ἐθνοτήτων τῆς ΄Ἕνωσης καὶ Προόδου' 1913-1918" (συγγραφέως τοῦ βιβλίου "Οἱ μειονότητες στὴν Τουρκία) .

Γιὰ τὸ βιβλίο θὰ μιλήσουν οἱ:

Λιάνα Κανέλλη, Βουλευτής Α’ Ἀθηνῶν τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος Ἑλλάδος,

Ἀραξή Ἀπελιάν, Μέλος τῆς Ἀρμενικῆς Ἐθνικής Ἐπιτροπής Ἑλλάδος,

Νίκος Οὐζούνογλου, Πρόεδρος τοῦ Νέου Κύκλου Κωνσταντινουπολιτῶν.

Τὴν ἐκδήλωσι θὰ συντονίσῃ ἡ Λιάνα Μυστακίδου.

Εἴσοδος ἐλευθέρα.

4. Τὴν 26.11.2014, στην αίθουσα της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης καὶ ὥρα 18.00 πραγματοποιεῖται ἡμερίδα μὲ θέμα ''Ἰσλαμικὲς σπουδὲς στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Α.Π.Θ.» μὲ Προεδρεύοντες τὸν Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Ἄνθιμο καὶ τὸν Καθηγητὴ Ἰατρικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ. Ἀπ. Χατζητόλιου.

Εἴσοδος ἐλευθέρα.

Το Πολυτεχνείο… και ο μύθος του (Πολίτη Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου)

Το Πολυτεχνείο… και ο μύθος του

Αν ήξερα ότι οι «δημοκράτες» και οι κάθε λογής και μορφής σοσιαλιστές και κομμουνιστές θα μας έφταναν εδώ που μας έφτασαν θα έσπευδα να στηρίξω την 21 Απριλίου και δεν θα έπαιρνα το δρόμο της εξορίας. Ένας μύθος, έλεγε στα 1940 ο διανοητής Δ. Γληνός, είναι απαραίτητος για να ζει ο άνθρωπος τη ζωή του (βλ. την εισαγωγή του στον «Σοφιστή» του Πλάτωνος εκδ. «Ζαχαρόπουλος», Αθήνα 1940, σελ. 227). Πιο ρεαλιστής και πιο… ανθρώπινος ο Φλωρεντίνος πολιτικός φιλόσοφος Ν. Μακιαβέλλι θα διδάξει τούτο το αληθινό που εφαρμόζει ετούτα τα χρόνια της πολιτικής χολέρας η συντριπτική πλειοψηφία του σάπιου λαού:  «Αν θέλεις πάντα η τύχη να σου πηγαίνει δεξιά, πρέπει να πορεύεσαι ανάλογα με τον καιρό» (βλ. «Έργα Ν. Μαchiavelli», εκδ. «Κάλβος», Αθήνα 1984, σελ. 471) Tυχοδιώκτες όλης της Ελλάδος ενωθείτε, για να επιβεβαιωθεί  ο σαρκαστικός ποιητής Λασκαράτος που έλεγε: «Οι παλιάνθρωποι ενώνονται μεταξύ τους όπως οι σάπιες σταφίδες». Από τέτοιους, άμμος η Ελλάς της εκφυλισμένης… δημοκρατίας, η οποία κατάντησε συνώνυμη με την αρπαχτή και την κοπριτοκρατία. Όμως, υπάρχει και το όμως, το οποίο αποτελεί τη ζωογόνο αύρα της ζωής και της ιστορίας δηλαδή υπάρχει και εκείνη η μειοψηφία των ανθρώπων, χωρίς την οποία «οι κοινωνίες θα ζούσαν στην εποχή των σπηλαίων», όπως γράφει ο Αυστριακός κοινωνικός φιλόσοφος Ε. Φρομ (βλ. «Υγιής Κοινωνία», εκδ. «Μπουκουμάνη», Αθήνα 1973, σελ. 419). Είναι αυτές οι δυναμογόνες μειοψηφίες, που αρνούνται να χαβουζοχοποιηθούν και που με τη δική τους αντίσταση συντελούν σ’ αυτό που ο Γερμανός διανοητής Γκαίτε είπε: «Η ζωή προχωρεί γιατί υπάρχουν και εκείνοι που της αντιστέκονται». «Το Πολυτεχνείο» λοιπόν, υπήρξε μια μορφή αντίστασης αλλά όχι εξέγερση, γιατί, κατά το λεξικό, σημαίνει και επανάσταση. Συνεπώς εννοιολογικά δεν μπορεί να του δοθεί αυτός ο χαρακτήρας, γιατί αυτή δεν περιορίζεται μόνο σ’ ένα κτήριο. Συνεπώς, να μη δίνουμε ιστορικές διαστάσεις, τις οποίες δεν έχει. Λένε οι ένθερμοι θιασώτες του «ιστορικού γεγονότος» ότι σκοτώθηκαν άνθρωποι. Ναι, αλλά από προβοκάτορες ακροβοληστές. Τώρα που σκοτώνονται ομαδικά οι Έλληνες και θα σκοτώνονται για δεκαετίες τι θα πούμε; Στους κοινωνικούς αγώνες, διδάσκει η ιστορία, υπάρχει δάκρυ, πόνος και αίμα. Όλα τ’ άλλα είναι αγαπησιάρικα και υποκριτικά φληναφήματα των βολεμένων. Χωρίς αίμα δεν αλλάζει η ζωή και δεν κινούνται προς τα εμπρός οι χρονοδείκτες της ιστορίας.

 

Αθήνα 19/11/2014

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

-Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα

 θέματα, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Επιτροπής. (http://ethnikonthematon.blogspot.gr)

 

Μια εξήγηση του γράφοντος

Γράφω: Για να υπενθυμίζω στους εναλλασόμενους εξουσιαστές ότι δεν είμαι πολιτικός Αυστραλοπίθηκος.

Για να θυμίζω τη μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν άδικα για την Ελλάδα, που πρόδωσαν οι σύγχρονοι Εφιάλτες. Γιατί η σιωπή σημαίνει συνενοχή και έγκριση.

Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

Τελευταίες συγκλονιστικές αποκαλύψεις τού Γέροντος Εφραίμ της Αριζόνας

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/11/blog-post_92.html


Μάϊος 2014, Αριζόνα


Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βλέπετε την φωτογραφία αυτή του Γέροντα Ιωσήφ, του Ησυχαστή. Είχα μεγάλο Γέροντα, ήταν πυρ – πυρ, άνθρωπος φαινόμενο. Όλο τα επουράνια σκέπτονταν, μ’ αυτά ζούσε.

Δύο λέξεις μας έλεγε συνεχώς, υπομονή, υπομονή και προσευχή και εδώ μας βοηθάει, όσο του επιτρέπει η Πρόνοια του Θεού. Σαν υποτακτικοί του, ποτέ δεν μαλώσαμε μεταξύ μας. Άλλοι απέξω μας δημιουργούσαν προβλήματα, συκοφαντούσαν τον Γέροντα, τον κατηγορούσαν, αλλά ο Γέροντας Ιωσήφ έλεγε, « αυτοί ας λένε, εμείς να μην πούμε».
Συνομιλήτρια: Εμείς Γέροντα, είμαστε πολύ αδύνατοι σε όλα. Τι θα γίνει με εμάς;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Άλλα χρόνια είναι τώρα. Άλλα τα κριτήρια του Θεού, για σήμερα. Ο Γέροντας Ιωσήφ είχε το πνευματικό πανεπιστήμιο. Εγώ είμαι ευχαριστημένος να είστε εσείς ( ..δηλαδή τα πνευματικά του παιδιά ) στο πνευματικό λύκειο. Σήμερα υπάρχει τέτοια πνευματική σύγχυση. Μεγάλος ανεμοστρόβιλος παρασέρνει τα πάντα. Κρατείστε γερά την παράδοση που σας παρέδωσα και να ξέρετε ότι σήμερα είναι ομολογία να λέμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός μας. Αυτό δεν το θέλουν οι σκοτεινές δυνάμεις.
Συνομιλήτρια: Γέροντα, μετά από τόσα χρόνια αγώνα, τι σας έμεινε μέσα στη ψυχή σας;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Όλα είναι δεύτερα, όλα δεύτερα. Το πρώτο είναι το όνομα του Χριστού μας και τώρα , περνώντας τα χρόνια , είδα στη πράξη, ότι μόνο με την αγάπη κερδίζεται ο άνθρωπος. Η ζωή μου ήταν κόπος και πόνος, με την φτώχεια, με τους Γερμανούς, με την πείνα στη κατοχή, με τους πειρασμούς και τις θλίψεις στα μοναστήρια. Μεγάλος αγώνας. Μόνο το όνομα του Χριστού και της Παναγίας μας μ’ έβγαλε πέρα. Όποιος άνθρωπος δεν λέγει καθημερινά το όνομα του Χριστού και της Παναγίας μας, δεν είναι Χριστιανός.
Συνομιλήτρια: Δηλαδή η ευχή του Χριστού είναι το μέγιστο;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βεβαίως, γιατί είμαστε συνέχεια με τη μνήμη του Χριστού μας. Οι Άγιοι Πατέρες φωτίστηκαν και μας άφησαν αυτές τις προσευχούλες. Τρία και δύο γράμματα, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς» και «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς». Δεν είναι να διαβάσουμε εγκυκλοπαίδειες, ούτε πολλά βιβλία. Μ’ αυτές τις δύο προσευχούλες, σωζόμαστε όλοι οι Χριστιανοί. Οι μοναχοί που δεν έχουν τις μέριμνες των κοσμικών, προσεύχονται πολύ και φθάνουν ψηλά. Τους βοηθάει πολύ και η Παναγία μας. Είναι σαν να μιλούν στο αυτί του Χριστού μας, γιατί είναι αφοσιωμένοι στη προσευχή και αυτό είναι το κύριο έργο τους και όποιος έχει το δώρο της προσευχής στη καρδιά του, όταν πεθάνει δεν τον αγγίζουν τα τελώνια. Πηγαίνει μετά τον θάνατό του , κατευθείαν στο Χριστό μας. Δεν έχει εμπόδια, γιατί το όνομα του Χριστού έχει δύναμη. Είναι πυρ ο Θεός.
Συνομιλήτρια: Και οι χαιρετισμοί της Παναγίας μας είναι δυνατή προσευχή;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βεβαίως, όταν τους λέμε, έχουμε χαρά και φώτιση από την Παναγία μας. Πολύ με βοηθάει η παναγία μας. Με βγάζει από πολλά αδιέξοδα.
Συνομιλήτρια: Σήμερα πάσχουμε από απελπισία και ανυπομονησία.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Η απελπισία είναι πάντα από τον διάβολο και όποιος απελπίζεται χάνει τις δυνάμεις του. Η βάση της ζωής μας είναι η υπομονή. Όταν δεν την έχουμε διαλύεται η ζωή μας.
Συνομιλήτρια: Γέροντα, ο κόσμος, εμείς, είμαστε σε μια δύσκολη θέση με όλα αυτά που γίνονται και ακούμε. Υπάρχει φόβος.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι, διαισθανόμαστε ότι θα γίνουν καταστροφικά πράγματα και γίνονται καθημερινά, Γι’ αυτό τρέχουμε στα μοναστήρια και στις εκκλησίες, αλλά δεν πρέπει να έχουμε φόβο. Για σκεφτείτε , αν ένα τάγμα αγγέλων έγιναν δαίμονες και κάνουν τόση ζημιά, τι βοήθεια μας προσφέρουν τα εννέα τάγματα των αγγέλων. Μια φορά είδα τον Χριστό στο θρόνο του και δίπλα την Παναγία μας και τα τάγματα των αγγέλων και των αγίων. Περιμένανε το νεύμα του Χριστού μας για να βοηθήσουν την ανθρωπότητα στη νέα κατάσταση. Όταν γεμίζουμε συνεχώς την καρδιά μας με τον Χριστό καθημερινά δυναμώνει η πίστη μας και όλα τα αντιμετωπίζουμε. Η Παναγία μας, παρακαλεί για μας και δέεται συνεχώς, να έχουμε δύναμη και αισιοδοξία.
Συνομιλήτρια: Γέροντα σ’ αυτή την ηλικία που είστε, μπορείτε να προσεύχεσθε όπως πρώτα, ή διαφορετικά;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Προσεύχομαι καλύτερα από πρώτα. Βέβαια δεν έχω την ένταση της προσευχής του Γέροντα Ιωσήφ, του Ησυχαστή, αλλά έχω δυνατή προσευχή και αυτό παρηγορεί την ψυχούλα μου, τόσα που πέρασα και περνώ.
Συνομιλήτρια: Πολλές φορές τα άγια λείψανα ευωδιάζουν.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Είναι σαν να λένε είμαστε συγγενείς.
Συνομιλήτρια: Ο καρκίνος είναι διάχυτος σήμερα.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Οι καρκινοπαθείς είναι μάρτυρες. Προσπαθώ να τους ενισχύω με την προσευχή μου, με τις νουθεσίες και όταν μπορώ τους επισκέπτομαι.
Συνομιλήτρια: Πολλοί άνθρωποι περνούνε σκληρές δοκιμασίες, είτε από την κακία των άλλων, είτε από δικά τους παραπτώματα. Τόσο δύσκολα, σαν να ζουν τη κόλαση εδώ.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Όταν ζουν εδώ τη κόλαση .…. και αξιοποιήσουν αυτή τη κατάσταση, με πνευματικά κριτήρια, όταν πεθάνουν δεν θα δικαστούν καθόλου, αλλά θα πάνε , κατευθείαν στην αγκαλιά του Χριστού. Αν όμως δεν αξιοποιήσουν, με πνευματικά κριτήρια, τη κόλαση αυτή, τότε θα βασανίζονται και στην άλλη ζωή. Ήθελα να σας πω κάτι για τον Παράδεισο. Πριν από τα ογδόντα μου χρόνια, πήγαινα συχνά στον Παράδεισο. Και τώρα βέβαια, αλλά η ηλικία έχει τον ρόλο της. Μία φορά με πήρε ο Κύριος από το χέρι και μου έλεγε « ..εδώ έκανες εκκλησία, εδώ εξομολόγησες και σώθηκε η ψυχή, εδώ παρηγόρησες, εδώ νουθέτησες,.», μου έλεγε δηλαδή τα πάντα και μαζί με αυτό μου έδινε χαρά, συγχρόνως με το λόγο του, Τόσο πολύ χαρά που είπα. Χριστούλη μου, δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλο. Θα εκραγώ. Να με γυρίσεις πίσω. Και βρέθηκα πάλι στο δωμάτιό μου.
Άλλη φορά στον Παράδεισο, είδα έναν λεβέντη, θαυμάσιο. Είχε δίπλα του ένα άλογο με μια γυριστή ουρά, ωραιότατο. Μέσα μου το ζήλεψα. Ήθελα να το είχα εγώ αυτό το άλογο. Με φωνάζει και μου λέγει, ήτανε κάτι σαν διοικητής. « Να πας να πεις στο στράτευμα, ότι το πίσω μέρος το έχουν αφύλακτο και θα πάνε οι αντάρτες ( οι δαίμονες δηλαδή ) ». Και τρέχω και το λέγω. Και γύρισα τρέχοντας να πω ότι το έκανα. Εκείνος μ’ αγκάλιασε, με φίλησε και ανέβηκε στο άλογό του χαμογελαστός και έφυγε.
Συνομιλήτρια: Δηλαδή Γέροντα, γίνονται πολλά πίσω, που δεν τα πιάνουμε;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βεβαίως. Γι’ αυτό πρέπει από παντού να προσέχουμε. Προσοχή μεγάλη. Θα περάσουμε δικαστήριο φοβερό.
Συνομιλήτρια: Η κόλαση πώς είναι;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Πως είναι; Φρίκη, φρίκη. Ούτε πουλάκι να μην πάει εκεί. Όπως πνίγονται οι άνθρωποι στη θάλασσα, έτσι πνίγονται στα βάσανα της κόλασης, συντροφιά με τους δαίμονες. Να προσευχόμαστε για τους νεκρούς. Είναι μεγάλη ελεημοσύνη. Η μητέρα μου ήτανε πολύ ενάρετη γυναίκα. Στα λόγια της στήριζα την παιδική μου ζωή. Πριν πεθάνει ήτανε δύο χρόνια κατάκοιτη και έλεγε. «Πάτερ πες τον Θεό να με πάρει. Κουράστηκα». Αλλά πριν φύγει έδωσε μάχη.
Συνομιλήτρια: Μάχη με ποιους;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Τους δαίμονες.
Συνομιλήτρια: Τους βλέπατε;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι, όπως βλέπω τους ανθρώπους.
Συνομιλήτρια: Ο Αρχάγγελος δεν την βοηθούσε;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ήτανε πίσω από τη πλάτη της. Είχε υποχωρήσει. Να πολεμήσει μόνη της, να στεφανωθεί.
Συνομιλήτρια: Τόσα που ακούμε για καταστροφές, που έρχονται, εμείς που ζητάμε την βοήθεια του Θεού, τι θα γίνουμε;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Κατά το σχέδιο που έχει ο Θεός για κάθε άνθρωπο, θα κάνει και τις πράξεις του, για να σωθεί, αυτός ο άνθρωπος. Πω ! Πω ! Τι θα περάσουμε! Δυσκολίες μεγάλες. Η Αθήνα έχει κρυφούς Αγίους πολλούς, αλλά και το Άγιο Όρος με τον Άγιο Δημήτριο στηρίζουν τη Βόρειο Ελλάδα. Έχω ιδιαίτερη αγάπη στον Άγιο Δημήτριο. Με το Άγιο Μύρο του κοιμάμαι. Η Ελλάδα γύρισε τη πλάτη της στο Χριστό. Γι’ αυτό θα υποφέρει πολλά. Τα παιδιά στην Ελλάδα σήμερα είναι ή πολύ φωτισμένα, ή πολύ σκοτισμένα. Τα παιδιά των ενάρετων οικογενειών, είναι η μαγιά του Χριστού και το μέλλον της Ελλάδας.
Συνομιλήτρια: Πολλές γυναίκες υποφέρουν στις οικογένειες σήμερα.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ο Χριστός είναι πολύ κοντά στις ψυχές που περιφρονούνται.
Συνομιλήτρια: Μερικοί άνθρωποι έχουν ένα ιδιαίτερο πνευματικό χάρισμα. Πως γίνεται αυτό;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Αυτοί οι άνθρωποι, ή αδικήθηκαν πολύ, ή συκοφαντήθηκαν, ή εμβάθυναν σ’ αυτό τον τομέα και τους δόθηκε χάρισμα. Όπως κανοναρχούμε τον Θεό, έτσι και μας ψέλνει.
Συνομιλήτρια: Στα Ιεροσόλυμα, τα τελευταία χρόνια, γίνονται θαυμαστά πράγματα.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ήθελα και εγώ να τα έβλεπα. Εκεί είναι η βάση του Χριστού μας. Το Άγιο Φώς είναι κάθε ημέρα στον Πανάγιο Τάφο, αλλά το Πάσχα δίνεται γενικό δώρο σε όλους. Να πηγαίνετε στα Ιεροσόλυμα. Εκεί βλέπουμε τι υπέμεινε ο Χριστός για μας και εμείς , όσο μπορούμε να τον ευχαριστούμε και να ανταποκρινόμαστε στην αγάπη Του. Παλαιότερα είχα πάει και εγώ μερικές φορές.
Συνομιλήτρια: Πολλές φορές συμβαίνουν παρεξηγήσεις μεταξύ μας.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Αυτά είναι ανθρώπινα. Δεν θα λείψουν ποτέ. Να τα προσπερνάμε και να τρέχουμε στον Χριστό. Να σκεπτόμαστε τι μας έχει ετοιμάσει ο Χριστός, στο καλό – καλό παράδεισο, μετά την Δευτέρα παρουσία. Τώρα πηγαίνουμε στον νάρθηκα του Παραδείσου, Δεν χωράει νους ανθρώπου πως θα είναι ο καλός – καλός παράδεισος. Όλα φως ! Όλα ευωδία ! Χαρά ανεκλάλητη. Μακαριότητα. Τίποτε δεν θα είναι γερασμένο. Όλα νέα τα θέλει ο Χριστός στη Βασιλεία Του. Τίποτα παράταιρο. Όλα τέλεια. Η μητέρα μου πέθανε 95 ετών και εγώ την βλέπω στον παράδεισο τριάντα χρονών.
Στη κατοχή είχαμε κάτι γειτονόπουλα, που ήτανε λειψά στο μυαλό. Δύο παιδάκια ήτανε. Εμείς παίζαμε και αυτά ακόμη περπατούσανε να έρθουνε, ενώ είχαμε ξεκινήσει μαζί. Τα βρήκα στον Παράδεισο, γιατί πεθάνανε στη κατοχή από την πείνα, μικρά στην ηλικία. Τα λέγω : « Τι κάνετε εδώ ; Πως περνάτε ; ». Μου λένε: « Εφραίμ, εδώ δεν μιλάμε. Εδώ μόνον διαβάζουμε, έχουμε μελέτη ». Αυτά δεν ξέρανε να γράψουν το όνομά τους και στον παράδεισο μελετούσαν. Αυτό δείχνει την τελειότητα του παραδείσου.
Συνομιλήτρια: Πολλοί άνθρωποι βοηθάνε τα μοναστήρια, σε ανάγκες που έχουν.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ότι κάνουν όλα γράφονται στον ουρανό. Να έχουν ειρήνη και υγεία και ευλογία στα σπίτια τους.
Συνομιλήτρια: Στην εκκλησία ήμασταν άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Δηλαδή , τι ωραία Γέροντα, σαν τους Αγίους Αποστόλους είναι το έργο σας. « Μαθητεύσατε πάντα τα έθνη ».
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Είμαι ένα κούφιο καρύδι. Δεν έκανα τίποτα.
Συνομιλήτρια: Τι σκέπτεστε στην ηλικία που είστε;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Σκέπτομαι να στερεώσω το έργο μου εδώ, γιατί πολλοί άνθρωποι σώθηκαν, πολλές ψυχούλες. Και πως θα πάω να συναντήσω τον Κύριο; Που θα πάω ο ταλαίπωρος;
Συνομιλήτρια: Ο Κύριος θα στείλει τους αγγέλους του να σας πάρει.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Δεν το ξέρω αυτό, όπως κρίνει ο Κύριος. Το κεφαλάκι μου χωρούσε όλη την οικουμένη. Τώρα δεν με βοηθάει η υγεία μου, έχω γεράματα.
Συνομιλήτρια: Ο κ. Π…Γέροντα, πέθανε την ημέρα, ενός μεγάλου Αγίου.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Αυτός του άνοιξε την πόρτα του παραδείσου να μπει μέσα. Όταν κάποιος πεθαίνει και σώζεται η ψυχούλα του, ο Άγιος που γιορτάζει εκείνη την ημέρα, τον υποδέχεται στον παράδεισο, γιατί είναι η ημέρα δική του, η εορτή του δηλαδή.
Συνομιλήτρια: Πολλούς ανθρώπους ξαφνικά τους βρίσκει ο θάνατος.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι. Κάθε ημέρα να είμαστε με το εισιτήριο στο χέρι. Δεν γνωρίζουμε τι θα μας συμβεί. Κάποτε εξομολόγησα κάποιον στο νοσοκομείο με τα νεύματα και σε λίγο πέθανε. Κάτι καλό έκανε στη ζωή του και σώθηκε τελευταία στιγμή. Στη ζωή μου πέρασα πολλές ταλαιπωρίες και είδα ότι η Θεία Πρόνοια, κατευθύνει τα πάντα προς το καλό του ανθρώπου. Να μην μας φεύγει η μνήμη του θανάτου. Να διαβάζετε από το Γεροντικό, την συνομιλία του Αγίου Μακαρίου με το κρανίο. Κάποτε σε όραμα είδα τον εαυτό μου ντυμένο πολύ ωραία. Με άμφια, όπως στις γιορτές και ήμουνα ψηλά σε εξέδρα και πιο κάτω ήτανε κοπέλες, που είχα εξομολογήσει και φωνάζανε « Γέροντα …. Γέροντα. Θέλουμε και εμείς να έρθουμε αυτού », αλλά δεν τους επιτρεπότανε. Αυτό δείχνει την ευθύνη μου και την χάρη της ιεροσύνης, Γι’ αυτό, να προσεύχεστε για μένα. Να έχετε τάξη και προσοχή. Να αγωνίζεστε κάθε μέρα, όσο μπορείτε. Ο Χριστός μας αγαπάει την τάξη των μοναχών, γιατί είναι οι στρατιώτες του.
Συνομιλήτρια: Γέροντα, όταν πάτε στον παράδεισο και έχετε αυτήν την επικοινωνία με τον Κύριο, δεν του μιλάτε και για μας τους μοναχούς σας και τις μοναχές και για τους ανθρώπους που θέλουν την βοήθειά σας;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βεβαίως του μιλάω.
Συνομιλήτρια: Τι σας απαντά;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Εντάξει. Θα φροντίσω. Ο.Κ.
Συνομιλήτρια: Όταν εσείς Γέροντα πεθάνετε και εάν τυχόν εμείς ζούμε, εσείς μη μας ξεχάσετε, που θα καλοπερνάτε με τον Χριστό μας και εμείς εδώ θα παλεύουμε.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: (Γελώντας) Όχι, αυτό δεν γίνεται.
Συνομιλήτρια: Αύριο φεύγουμε Γέροντα (..από την Αριζόνα ). Πέστε μας έναν τελευταίο λόγο.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Καλό και ευλογημένο ταξίδι να έχετε. Να έχετε την ευχή μου. Να έχετε υγεία και να έρχεστε. Ο καθένας ξέρει τι έχει στον τρουβά του, αλλά η Διαθήκη που σας αφήνω είναι να γνωρίσετε το Άγιο Πνεύμα. Να το εργαστείτε και να το χτίσετε μέσα σας, τηρώντας τις εντολές του Ευαγγελίου και έχοντας ειρήνη στη ψυχή σας, Να έχετε αγάπη, ομόνοια και να φωνάζετε το όνομα του Χριστού και της Παναγίας μας. Οι άγγελοι να σας συντροφεύουν.
Πως λένε αυτούς που παντρεύονται παράνομα εδώ;
Συνομιλήτρια: Μήπως εννοείτε τους ομοφυλόφιλους;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι αυτούς. Η Παλαιά Διαθήκη λέγει : « δεν θα μείνει το πνεύμα μου στους ανθρώπους, γιατί είναι σάρκες ». Αυτό ισχύει για σήμερα. Τα Σόδομα κάηκαν, το ίδιο …τα πυρηνικά. Δεν ανέχεται αυτές τις αμαρτίες ο Χριστός. Παντού λατρεύεται η αμαρτία της σάρκας. Δεν υπάρχει μετάνοια. Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία μετανόησε. Όλοι οι ομοφυλόφιλοι θα εξαλειφθούν. Όλα χώμα …Τα πυρηνικά …Όλα χώμα. Ο πόλεμος θα γίνει για τις αμαρτίες.

(Απομαγνητοφωνημένο υλικό μοναχών, πνευματικών παιδιών του Γέροντος από την Ελλάδα, που τον επισκέφθηκαν στην Ελληνορθόδοξη Ιερά Μονή του Αγίου Αντωνίου, στην Αριζόνα της Αμερικής)