Το Αντίδωρο και τι πρέπει να γνωρίζουμε για αυτό

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_49.html

Ο Ιερός Καβάσιλας μας λέει: «Ο άρτος που διανέμεται ως αντίδωρο, έχει από πριν αγιασθεί, επειδή προσφέρθηκε στον Θεό. Όλοι οι εκκλησιαζόμενοι χριστιανοί τον δέχονται με ευλάβεια μέσα στην δεξιά κυρτή τους παλάμη και ασπάζονται το δεξί χέρι του Ιερέως που πριν από λίγο ακούμπησε και κομμάτιασε το πανάγιο Σώμα του Σωτήρος Χριστού. Επειδή αγιάσθηκε ολόκληρο, γιαυτό πιστεύεται από την Εκκλησία μας ότι το χέρι του λειτουργού μεταδίδει αυτόν τον αγιασμό σε όσους το αγγίζουν και το ασπάζονται»

Βασικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για το αντίδωρο:

Πρέπει να μοιράζεται μέσα σε ησυχία και τάξη

Το παίρνουμε από το χέρι του Ιερέα και όχι από το παγκάρι

Τοποθετούμε το δεξί μας χέρι πάνω στο αριστερό και με ανοιχτή την παλάμη

Οι ιεροψάλτες ψάλλουν ύμνους κατά την διάρκεια της διανομής

Πρέπει να είμαστε νηστικοί για να το φάμε.[8ωρες]

Το καταναλώνουμε όλο και δεν το πετάμε πουθενά.[ουτε ψιχουλο]

Μην ξεχνάμε ότι δίνεται αντί-δώρου δηλαδή αντί για το μεγάλο δώρο που είναι η Θεία Κοινωνία, αλλά και ως επιπλέον δώρο για αυτούς που κοινώνησαν.

Εδώ πρέπει να διευκρινιστεί ότι ουδεμία σύγκριση πρέπει να γίνεται μεταξύ του αντιδώρου και της Θ. Κοινωνίας ή να θεωρηθεί το αντίδωρο ως “ισάξιο” της Θ.Κοινωνίας.

α. Το αντίδωρο βγαίνει από τα πρόσφορα, που προσεκόμισαν και προσέφεραν οι πιστοί, προκειμένου να τελεσθεί η Θ.Λειτουργία. (γι’αυτό και η ονομασία “πρόσφορο”, από το ρήμα προσφέρω). Το πρόσφορο ζυμώνεται με προσευχές και θυμιάματα και σφραγίζεται με τα σύμβολα του Χριστού μας ΙC XC ΝΙΚΑ. Γι’αυτό ήδη από την παρασκευή του ενέχει ευλογία, δεν είναι κοινός άρτος. Με το που προσφέρεται στο Αγιο Βήμα, αποκτά ακόμη μεγαλύτερο αγιασμό.

Τελικά, αμέσως μετά τον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, όπου το τμήμα του προσφόρου, που προσκομίσθηκε στο Αγιο Δισκάριο και την Αγία Τράπεζα, έγινε Σώμα και Αίμα Χριστού, παίρνει ο Λειτουργός τα κάνιστρα με το Αντίδωρο ένα-ένα και τα υψώνει εμπρός από την Αγία Τράπεζα λέγοντας “Μέγα το Όνομα της Αγίας Τριάδος”.

Αυτό είναι μιά προσομοίωση της πράξεως που προηγήθηκε στο “τα σα εκ των σων”, όπου ο Λειτουργός ύψωσε και σχημάτισε στον αιθέρα το σχήμα του Τιμίου Σταυρού, δοξολογώντας ευγνωμονικά τον Πλαστουργό μας. Έτσι το Αντίδωρο αποκτά και μιά ακόμη ευλογία. Επίσης ωρισμένοι Ιερείς λέγουν και μιά άλλη σύντομη ευχή (όχι απαραίτητη – η ευλογία κατέρχεται με τη Δοξολόγηση του εν Τριάδι Προσκυνητού και Λατρευτού Θεού μας): “ευλόγησον, Κύριε, τους άρτους τούτους και τους εξ αυτών μεταλαμβάνοντας αγίασον”.

Ομοίως, άλλοι Λειτουργοί προσθέτουν έναν Θεομητορικό Ύμνο: “η το Χαίρε δι’Αγγέλου δεξαμένη και τεκούσα τον Κτίστην τον ίδιον, Παρθένε σώζε τους σε μεγαλύνοντας”.

Τούτο, πραγματικά, έχει τη θέση του, διότι το Αντίδωρο συμβολίζει το σώμα της Αειπαρθένου. Είναι τμήμα του προσφόρου, απ’όπου προήλθε ο Αμνός του Θεού.

β. Καλό είναι το Αντίδωρο να υπάρχει σε ένα κάνιστρο κοντά σε όσους κοινωνούν, ώστε αμέσως μετά τη Θ.Μετάληψη να λαμβάνουν ένα κομμάτι.

γ. Μερικοί αποζητούν το λεγόμενο “Ύψωμα”. Αυτό είναι Αντίδωρο, αλλά τέτοιο κομμάτι που να διατηρεί τη σφραγίδα του Κυρίου (IC XC ΝΙΚΑ) πάνω του. Και το θεωρούμε πιό τιμητικό.

Τούτο όμως δεν πρέπει να καταλήγει να γίνεται αφορμή ξεσυνέργιας ή παρεξηγήσεων. Ίδια είναι η ευλογία που παίρνουμε. Ακόμη και με τα ψίχουλα που απέμειναν στο κάνιστρο!! Κι’όσο πιό ευλαβική και κατανυκτική και ανώτερη και εύτακτη είναι η ψυχή μας, τόσο πιό πολύ ωφελούμεθα..

δ. Παίρνοντας το αντίδωρο από το χέρι του Ιερέα, συγχρόνως και επικοινωνούμε μαζί του. Τον προσεγγίζουμε. Έκείνος λουσμένος στην ιερότητα και τη θεΪκή Χάρη κι’οι εκκλησιαζόμενοι, που μέχρι τώρα ήταν απέναντι, κάπως απόμακροι, να έρχονται και να τον εγγίζουν, σα να εγγίζουν τον ίδιο το Χριστό μας.

ε. Αρκετές φορές από τα πρόσφορα που έφεραν οι πιστοί περίσσεψαν πολλά. Είναι ευλογία αυτό. Δείχνει πόσο οι πιστοί συμμετέχουν στο μεγάλο γεγονός της Θ.Λειτουργίας. Οι Ιερείς τα κρατούν γιά να λειτουργήσουν ενδιαμέσως της εβδομάδος.

ΠΗΓΗ

Περί των επτά προσευχών του ημερονυκτίου

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/45680-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%AC-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%85%CE%BA%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85

Έκαστος χριστιανός, είτε κληρικός, είτε λαϊκός, οφείλει να προσεύχεται πάντοτε κατά το υπό του Κυρίου λεγόμενον, «γρηγορείτε και προσεύχεσθε...» (Μάρκ. ιδ' 38), και όπως ο Απόστολος Παύλος λέγει: «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντι ευχαριστείτε» (Α' Θεσσαλ. ε' 17, 18). Τούτο δε επιτυγχάνεται διά της καθορισθείσης υπό της Εκκλησίας ημερονυκτίου προσευχής ως ακολούθως.

Η εκκλησιαστική ημέρα της προσευχής αρχίζει από του Εσπερινού της μιας ημέρας και λήγει την επομένην με την Απόλυση της Θ' 'Ωρας της ημέρας ταύτης, ή οποία κατά το τυπικόν της Μεγάλης Εκκλησίας είναι το τέρμα, ήτοι η σφραγις της ήδη εκκλησιαστικώς ληγούσης ημέρας, ήτις ήρξατο από του χθεσινού Εσπερινού.
Ώστε εκκλησιαστική ημέρα θεωρείται το χρονικό διάστημα από του Εσπερινού της μιας ημέρας μέχρι της Απολύσεως της Θ' Ώρας της επομένης και ούτω καθεξής.
Αί ώραι της ακολουθίας της ημέρας, κατ' αλληλοδιάδοχον μορφή ανακυκλούμεναι εν πάσαις ταις ημέραις του ενιαυτού, προσδιορίζονται τυπικώς και εκκλησιαστικώς ως ώραι προσευχής και αναγωγικώς ορίζουσι την έννοια και την σημασία αυτών και την πνευματικην συνάρτησιν αυτών προς τον καθολικόν πνευματικό σκοπό.
Ιστέον, ότι οι θείοι και ιεροί υμνογράφοι και υμνωδοί της εκκλησίας συνέθεσαν και εμελοποίησαν τη εμπνεύσει του Αγίου Πνεύματος τας ακολουθίας του ημερονυκτίου, περιλαμβάνοντες τους διαφόρους ψαλμους και τα διάφορα τροπάρια, κανόνας κλπ., τα οποία όντως ανταποκρίνονται συμβολικώς προς τα εν εκάστη προσευχή και εν εκάστη ημέρα ιστορούμενα περιστατικά και προς τον δι' αυτής επιδιωκόμενον σκοπό και την επιζητουμένην ωφέλειαν υπό πάντων των προσευχομένων.
Λαμβανομένης λοιπόν ούτω μιας ημέρας ως παραδείγματος δύναται να διακριθη απολύτως η θρησκευτική αναγκαιότης και η ωφελιμότης αυτών.
Η Δευτέρα π.χ. ως εκκλησιαστική ημέρα λογίζεται από του Εσπερινού της Κυριακής μέχρι και της Θ' Ώρας της Δευτέρας, οπότε και αι προσευχαί διακρίνονται ως εξής:
1) Πρώτη προσευχή είναι, ως είρηται, ο Εσπερινός όστις αρχίζει με τον Προοιμιακόν ψαλμόν, ο οποίος είναι η μεγαλοπρεπεστέρα δοξολογία προς τον 'Υψιστον Θεόν, τον Δημιουργόν του σύμπαντος, και ο οποίος προοιμιάζεται, ήτοι αρχίζει τήν προσευχην της επομένης ημέρας, ενταύθα της Δευτέρας. `Ο Εσπερινός συμβολίζει την Αποκαθήλωσιν του Κυρίου υπό του Ιωσήφ και Νικοδήμου, ως και την εμφάνιση του Κυρίου ανασταντος εις τους Μαθητας του το εσπέρας της Κυριακής της Αναστάσεως και του Θωμα. Και παρατηρείται, κατά τον Άγιον Μάρκον τον Ευγενικόν, ότι η ανάγνωσις ή η ψαλμωδία ψαλμών, τροπαρίων κλπ. συναδει εν πολλοίς προς τον εσπερινόν ως το «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου' έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή» (Ψαλμ. ΡΜ' 2).
2) Δευτέρα προσευχή είναι το το Απόδειπνον, το οποίον αναγινώσκεται, εν μεν τη εκκλησία μετά τον Εσπερινόν, ήτοι μετά την δύσιν του ηλίου, κατ' οίκον δε προ της κατακλίσεως προς ύπνον, προσαγομένης δεήσεως προς τον Κύριον, όπως το στάδιον της νυκτός διέλθη εν ησυχία και ασφαλεία.
Το Απόδειπνον διακρίνεται εις Μέγα, αναγινωσκόμενον κατά τας νηστησίμους ημέρας, και εις Μικρόν αναγινωσκόμενον καθ' όλον το έτος και εν τη περιόδω της Μεγ. Τεσσαρακοστής εκάστην Παρασκευήν εις τους Χαιρετισμούς, και Σάββατον και Κυριακήν.
3) Τρίτη προσευχή είναι το Μεσονυκτικόν, το οποίον λέγεται το μεσονύκτιον κατά τον ψαλμικον στίχον «Μεσονύκτιον εξεγειρόμην του εξομολογείσθαί σοι, επί τα κρίματα της δικαιοσύνης σου» (Ψαλ. ΡΙΗ' 62). Συμβολίζει δε την οφειλομένην υφ' ημών εγρήγορσιν, καθ' όσον ο Νυμφίος Χριστός μέσης νυκτός παρεγένετο ταις φρονίμοις παρθένοις.
Συμβολίζει επίσης και την ημών έγερσιν εκ του ύπνου, ως περιόδου του σκότους και της πλάνης, εις την φωτεινήν ζωήν, την όποιαν από του μεσονυκτίου, ως απαρχής της νέας ημέρας, αρχόμεθα να διάγωμεν πιστεύοντες και λατρεύοντες τω Θεώ.
4) Τετάρτη προσευχή είναι ό Όρθρος προς τον οποίον επισυνάπτεται και η Α' Ώρα, και αποτελούσι, αμφότεραι την εωθινήν προσευχή της Εκκλησίας. Όρθρος, λέγεται το χρονικού διάστημα το διαρρέον από της βαθείας σχεδόν χαραυγής «όρθρου βαθέος» μέχρι και του τοιούτου περί την χαραυγήν, ήτοι την προ της ανατολής ώραν, ως λέγει και ή Ωδή «εκ νυκτός ορθρίζει το πνευμά μου προς σε ο Θεός, ότι φως τα προστάγματά σου επί της γης» (Ησαΐου κς' 9).
Η επισυναπτομένη εν τω 'Ορθρω Α ' Ώρα το πάλαι ανεγινώσκετο μίαν ωραν μετά την ανατολήν του ήλίου, ήτοι περί την 7ην πρωινή.
5) Πέμπτη προσευχή η Γ' Ώρα, η όποία κανονικώς ανεγινώσκετο την τρίτην ώραν της ημέρας, ήτοι την 9ην πρωινή.
Κατα την ώραν ταύτην επεδήμησε το Πνεύμα το Άγιον εν είδει πυρίνων γλωσσών επί τους Αγίους Αποστόλους (Πράξ. β' 15) ως υμνολογεί και ή Εκκλησία «Κύριε ο το Πανάγιόν σου Πνεύμα εν τη τρίτη ώρα τοις Αποστόλοις σου καταπέμψας...».
6) Έκτη προσευχή είναι η ΣΤ' Ώρα, δηλαδή η μεσημβρία. Κατ' αυτήν απεφασίσθη ό θάνατος και εσταυρώθη ο Κύριος επί του Γολγοθά (Ματθ. κζ' 26 κ.ε.). Δι' αυτό και αρμόδιον είναι το τροπάριοντης ώρας ταύτης «`Ό εν έκτη ήμέρα τε και ώρα τω Σταυρω προσηλώσας...».
7) Εβδόμη προσευχή είναι η Θ' Ώρα, ήτοι ή 3η απογευματινή περίπου, καθ' ην o Ιησούς παρέδωκε το πνεύμα, ως υμνολογεί ή Εκκλησία «`Ό εν τη ενάτη ώρα δι' ημάς σαρκί του θανάτου γευσάμενος...».
Ούτω συμπληρούνται αι επτα ώραι ή επτά σταθμοί των προσευχών, κατά το ψαλμικού ρητού «επτάκις της ημέρας ήνεσά σε επί τα κρίματα της δικαιοσύνης σου» (Ψαλ. ΡΙΗ' 118), ως και αλλαχού η ψαλμική δέησις «εσπέρας και πρωί και μεσημβρίας διηγήσομαι και απαγγελλώ και εισακούσεται της φωνής μου» (Ψαλμ. ΝΔ' 18).
Περί των αναφερομένων Ωρών του ημερονυκτίου σημειούνται τα εξής. Εις το Άγιον Όρος είναι εν χρήσει δύο ώραι, εκτός της νέας λεγομένης Ευρωπαϊκής τοιαύτης.
Πρώτη είναι η λεγομένη Βυζαντινή Ώρα, καθ' ήν πρέπει, όταν δύη ό ήλιος, εις όλας τάς εποχάς του έτους, το ωρολόγιον να δεικνύη 12 και εκείθεν να καταμετρώνται μία ώρα, δύο ώραι της νυκτός μετά την δύσιν κλπ..
Δευτέρα είναι η λεγομένη Ιβηριτική ώρα, η οποία έχει εις την ανατολήν του ήλίου ώρα 12 καί αρχίζει πρώτη, δευτέρα ώρα της ημέρας μετά την ανατολήν του ηλίου και ούτω καθεξής. Όσον δε αφορά την Ελλάδα αύτη χρησιμοποιεί την Ευρωπαϊκήν ώραν από μεσονυκτίου εις μεσονύκτιον.
Οκτώηχος, Εκδόσεις Βας. Ρηγόπουλου, 1988, Θεσσαλονίκη.

Τι σημασία έχει η λέξη "Αμήν";

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_21.html

Τη δοξολογητική εκφώνηση του ιερουργού στην αρχή της Θείας Λειτουργίας με το: «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων», έρχεται στη συνέχεια ο λαός δια του ιεροψάλτου να την επιβεβαιώσει και να την επικυρώσει με το «αμήν». Η λέξη αυτή είναι εβραϊκή και αμετάφραστη συχνά απαντάται στα αγιογραφικά και λατρευτικά κείμενα. Στον ευαγγελικό λόγο ο Κύριος Ιησούς κάμνει χρήση αυτής της λέξης στην επικοινωνία που έχει με το λαό. Αρχίζει συχνά τη διδαχή Του με το «αμήν» στη φράση: «αμήν λέγω υμίν» με τη σημασία του επιρρήματος «αληθώς», που ισοδυναμεί με τη φράση «σας διαβεβαιώ». Όταν πάλιν ήθελε να βγάλει κάθε δισταγμό και αμφιβολία από τους ακροατές Του και να ενισχύσει την επιβεβαίωσή Του, το επαναλαμβάνει το «αμήν» στη φράση: «αμήν αμήν λέγω υμίν». Συνοδευόμενο με το ρήμα «λέγω» αποτελεί έντονη επιβεβαίωση: «αληθινά σας διαβεβαιώ».

Στα λειτουργικά κείμενα, ως λειτουργική έκφραση, το «αμήν» αποτελεί αντιφώνηση του λαού στην εκφώνηση και ευχή του λειτουργού και έχει σημασία βεβαιωτική δηλαδή (αληθώς, ναι, είναι) και άλλοτε έχει σημασία ευχετική (γένοιτο, είθε να γίνει). Εν προκειμένω στην εκφώνηση της έναρξης της Θείας Λειτουργίας με τη δοξολόγηση της Βασιλείας του Τριαδικού Θεού το «αμήν» του λαού, που σήμερα για πρακτικούς λόγους απαντάται από τον ιεροψάλτη, κατά την εκτίμηση των περισσοτέρων ερμηνευτών έχει σημασία επιβεβαιωτική.

Ο λαός με το στόμα του ιεροψάλτη διαβεβαιώνει πως όντως η Βασιλεία του Θεού είναι δοξασμένη από τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες. Κατά την ερμηνεία όμως άλλων αυτό το «αμήν», συγχρόνως έχει και ευχετική σημασία. Πάντα, και στην εποχή μας, υπάρχουν άνθρωποι με εναγώνιες αμφιβολίες και επιφυλάξεις σχετικές με την ύπαρξη η ανυπαρξία του Θεού και κατ’ επέκταση της Βασιλείας Του. Ο λαός του Θεού με το «αμήν» του επεύχεται και είναι ωσάν να λέγει: «Ναι αληθώς, η Βασιλεία του Θεού είναι αναμφισβήτητη πραγματικότητα για τους πιστούς». Για όσους προβληματίζονται και ταλαιπωρούνται από μεταφυσικά προβλήματα, χωρίς να αισθάνονται ικανοποιημένοι από τις απαντήσεις της Εκκλησίας, το «αμήν» των πιστών πέραν της επιβεβαιωτικής σημασίας, έχει και ευχετική σημασία. Εύχονται οι πιστοί να ανοίξει ο δρόμος των αληθειών της Εκκλησίας σε όσους, έχουν τις επιφυλάξεις τους η και τις αρνήσεις τους και να γίνει και γι’ αυτούς πραγματικότητα η δοξολόγηση της Βασιλείας του Τριαδικού Θεού. Στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας η χρήση του «αμήν» από μέρους του λαού φανερώνει και μία βασική λειτουργική αλήθεια. Ανάμεσα στο λειτουργό και το εκκλησίασμα υπάρχει επικοινωνιακή σχέση σε μορφή διαλόγου. Ο ιερουργός εκφωνεί ευχές, δεήσεις, αιτήματα, δοξολογίες και ο λαός με το στόμα των ιεροψαλτών απαντά ανάλογα. Στις διάφορες απαντήσεις το «αμήν» με την έννοια της διαβεβαίωσης η της ευχής έχει κυρίαρχη θέση. Μάλιστα δεν είναι απλώς μία τυπική και συμβατική συμμετοχή του λαού. Η βαθύτερη έννοια του «αμήν» εκφράζει την ενεργητική ανταπόκριση του λαού στα εκφωνηθέντα του ιερουργού. Έτσι επισφραγίζονται και επιβεβαιώνονται οι εκφωνήσεις του ιερουργού και με τη συγκατάθεση του εκκλησιάσματος. Το λαϊκό στοιχείο κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας δεν είναι απλώς «οι παρακολουθούντες» τα τελούμενα, αλλά οι μετέχοντες ενεργώς σ’αυτά. Με το «αμήν» επιβεβαιώνεται και συναποδέχεται το εκκλησιαστικό πλήρωμα τα υπό του λειτουργού εκφωνηθέντα και ως δικά του αιτήματα και αναφορές. Με τον τρόπο αυτό η ενότητα του Σώματος του Χριστού, που είναι η ζωντανή Εκκλησία, γίνεται πιο αισθητή στο κοινό έργο, στην κοινή ιερουργία του λαού και του κλήρου. Ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, που έζησε τον 14ον αιώνα και υπήρξε ένας από τους πιο αξιόλογους ερμηνευτές της Θείας Λειτουργίας, στο έργο του: «Εις την Θείαν Λειτουργίαν», γράφει: «Ειπόντος γαρ εκείνου και δοξολογήσαντος, οι πιστοί πάντες το «αμήν» επιλέγουσι, και τούτο το ρήμα βοήσαντες οικειούνται πάσας τας εκείνου φωνάς» (1). Δηλαδή, αφού ο ιερουργός εκφωνήσει αυτή τη δοξολογία, όλοι οι πιστοί επιλέγουν το «αμήν», και αναφωνώντας αυτή τη λέξη, γίνονται μέτοχοι σ’ όλες τις εκφράσεις του ιερουργού. Δε συμφωνούν τυπικά με τον λειτουργό, αλλά εκφράζουν μίαν ενεργητική και δημιουργική αποδοχή και έτσι επισφραγίζουν και επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά του. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος, που μας άφησε, ανάμεσα στα πολλά συγράμματά του, και τον εξαίρετο σχολιασμό του στη Θεία Λειτουργία, αναφέρει: «Το «Αμήν» είναι λέξη εβραϊκή, που πέρασε στη λατρεία της Εκκλησίας. Λέγεται πάντα από το λαό και έχει μία διπλή σημασία. Ο λαός απαντά στην εκφώνηση και η επιβεβαιώνει πως αυτό που κάθε φορά λέει ο ιερέας είναι ένα πραγματικό γεγονός η εύχεται να γίνει πραγματικό. Φαίνεται εδώ αμέσως από την αρχή η ενότητα του Σώματος της Εκκλησίας και ότι η Θεία Λειτουργία είναι κοινό έργο του κλήρου και του λαού. Η σύναξη των πιστών, για να τελέσουν τη Θεία Λειτουργία, εκφράζει την Εκκλησία. Δεν συναγόμαστε δηλαδή στο ναό για προσευχηθούμε ατομικά, αλλά για να εκφράσουμε το μυστήριο της Εκκλησίας. Στην αρχαία εποχή όλοι που ήσαν μέσα στο ναό αντιφωνούσαν το «Αμήν», και ήταν σαν και να ακουγότανε βροντή από τον ούρανό» καταλήγει ο μακαριστός Μητροπολίτης. (2)

(1) «Εις την Θείαν Λειτουργίαν» του αγίου Νικολάου Καβάσιλα. Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος Παλαμάς» σελ. 94(2) «Η Θεία Λειτουργία» κυρός Διονυσίου Ψαριανού, Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης σελ. 15-16

Πηγή: agapienxristou.blogspot.ca

Αμφίπολη: Κοντά στο νεκρικό θάλαμο οι αρχαιολόγοι

http://www.antinews.gr/KOINONIA/amfipoli-konta-sto-nekriko-thalamo-oi-arxaiologoi/

(Ανανεωμένο) Μεγαλώνει η αγωνία στην Αμφίπολη για την ανεύρεση του νεκρικού θαλάμου κι ενώ φουντώνουν οι φήμες και τα σενάρια για το τι μπορεί να κρύβεται στα έγκατα της γης του λόφου Καστά.

(Ανανεωμένο) Μεγαλώνει η αγωνία στην Αμφίπολη για την ανεύρεση του νεκρικού θαλάμου κι ενώ φουντώνουν οι φήμες και τα σενάρια για το τι μπορεί να κρύβεται στα έγκατα της γης του λόφου Καστά.
Ολο το Σαββατοκύριακο συνεχίστηκε η αποχωμάτωση με την αρχαιολογική ομάδα να επιχειρεί να φτάσει στην επόμενη «πόρτα», την είσοδο για τον τέταρτο χώρο. Η ομάδα είναι επιφυλακτική, αλλά η υπόθεση ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει τέταρτος θάλαμος εμφανίζεται όλο και πιο ισχυρή.
Μπορεί να είναι θύρωμα, μπορεί όμως, να πρόκειται για έναν απλό σχηματισμό από μάρμαρο, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για αφιερώματα ή να οδηγεί σε κρύπτη.
Μιλώντας στο Βήμα ο ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας Πέτρος Θέμελης αναφέρει ότι είναι «ένας μακεδονικός τάφος, που ξεφεύγει όμως από τη γενική εικόνα αυτού του τύπου τάφων, έχοντας μεταξύ άλλων περισσότερους θαλάμους, πέρα από τη σκάλα εισόδου, που είναι ο δρόμος προς τον τάφο».
Επικρατεί «κλιμάκωση εντυπώσεων» στη διάταξη του μνημείου, υπογραμμίζει ο αναπληρωτής καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ και ανασκαφέας της Βεργίνας Παναγιώτης Φάκλαρης, ο οποίος επιμένει στη «θεατρικότητα» της διάταξης, όπως συμβαίνει με τους συμβολισμούς του ψηφιδωτού, «για να κορυφωθεί στον επόμενο θάλαμο».
Ο κ. Θέμελης ανασυνθέτει την... πορεία του αρχιτεκτονήματος ως τον αναμενόμενο να βρεθεί νεκρικό θάλαμο, με έμφαση στην ένταση που δημιουργεί η κλιμάκωση της κατασκευής. Από ένα βοτσαλωτό, απλό μωσαϊκό δάπεδο χωρίς παραστάσεις, με τις σφίγγες στην είσοδο, με φράγμα, φτάνουμε σε μια «πύλη» ανοιχτή, επίσης με φράγμα, και με τις ανάγλυφες καρυάτιδες να δεσπόζουν. Και βλέπουμε ένα «χαλί», το δάπεδο με το βοτσαλωτό ψηφιδωτό που αναπαριστά την αρπαγή της Περσεφόνης. Πατάς το «χαλί» με τα χρώματα και τους συμβολισμούς του.

Ο κ. Φάκλαρης μας αναφέρει ότι «είναι πιθανό στον επόμενο θάλαμο να έχουμε ένα ακόμα ψηφιδωτό, αυτή τη φορά με παράσταση που να αντανακλά τη ζωή του ίδιου του νεκρού». Οπως εξηγεί, ο νεκρικός θάλαμος «παραλληλίζεται με τον "ανδρώνα", το επίσημο δωμάτιο συμποσίων όπου εν ζωή ο νεκρός καλούσε φίλους, βίωνε στιγμές όσο ζούσε». Θυμίζει ότι ψηφιδωτά δάπεδα με παραστάσεις έχουν βρεθεί σε προθαλάμους και σε ανδρώνες οικιών στην Πέλλα. Για τους Μακεδόνες, λέει, επιβράβευση του ενάρετου ήταν τα αιώνια συμπόσια των μακάρων μετά θάνατον, γι' αυτό οι θάλαμοι των τάφων έχουν κοινά στοιχεία με τους ανδρώνες, που είναι χώροι συμποσίων - τα κυριότερα κτερίσματα στους θαλάμους των μακεδονικών τάφων είναι αγγεία συμποσίων, ενίοτε δε βρίσκονται και κλίνες συμποσίου.
«Θα περιμέναμε, λοιπόν», εξηγεί, «καθώς οι μέχρι στιγμής ερευνηθέντες χώροι του τάφου της Αμφίπολης έχουν ψηφιδωτά δάπεδα ή μαρμαροθέτημα, να υπάρχει παράσταση με ψηφιδωτό στον κυρίως θάλαμο. Ευχής έργον θα ήταν να απεικονίζεται ο νεκρός. Στα Λευκάδια, ας πούμε, υπάρχει ζωγραφική παράσταση με έφιππο εταίρο μακεδόνα που επιτίθεται σε έναν Πέρση».
Σε νεκρικό θάλαμο, παρατηρεί ο κ. Θέμελης, δεν έχουν βρεθεί παραστάσεις, παρά μόνο στην πρόσοψη. «Ποτέ ως τώρα στον κυρίως θάλαμο. Μόνο μίμηση ανωδομής ενός επίσημου δωματίου-ανδρώνα απαντάται. Μια διακόσμηση ενός είδους ορθοστάτη και πιο πάνω παραστάδες με κενά (πανό) που πλαισιώνουν χωρίς εικονογραφική παράσταση» εξηγεί ο κ. Θέμελης.
Μια τρελή θεωρία
Υπάρχει όμως και μια θεωρία που μοιάζει με τρελή. Σύμφωνα με την σεισμική τομογραφία που είχε γίνει πρόσφατα στο λόφο Καστά, ο τάφος έχει πολλούς χώρους οι οποίοι ακόμη δεν έχουν αποκαλυφθεί. Υπάρχουν κοιλότητες οι οποίες δεν μπορεί να έμειναν αναξιοποίητες από τους κατασκευαστές του μνημείου.
Κι αν υπάρχει ένας τόσο μεγάλος υπόγειο χώρος γιατί χρησιμοποιήθηκε και τι μπορεί να κρύβει. Πολλοί δεν αποκλείουν τη σύνδεση του μνημείου με την ευρύτερη περιοχή. Η Αμφίπολη ήταν πόλη του χρυσού, έκοβε νομίσματα στα χρόνια μεταξύ 350 και 300 π.χ. ενώ ήταν και σημαντικό λιμάνι. Οι Αθηναίοι έφτιαξαν αυτή την πόλη για να εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα της ευρύτερης περιοχής.
Αν λοιπόν το μνημείο κατασκευάστηκε για να υμνήσει ολόκληρη την πόλη; Τη δύναμή της, τον πλούτο της; Μήπως τότε στους υπόγειους και μη προσβάσιμους μέχρι στιγμής χώρους, υπήρχε ενός είδους… θησαυροφυλάκιο της Αμφίπολης; Αν είχαν τοποθετήσει εκεί μέρος από τα κοιτάσματα χρυσού και οι τυμβωρύχοι είχαν βάλει στο στόχαστρο από τα παλιά χρόνια το μνημείο;
Πρόκειται περί εικασιών καθώς τα μέχρι στιγμή δεδομένα δείχνουν ότι πρόκειται για έναν μοναδικό μακεδονικό τάφο που μπορεί να έχει συληθεί, μπορεί και όχι. Αν δεν βρεθεί ο νεκρικός θάλαμος, οι φήμες θα φουντώνουν.
imerisia.gr

To άτιμο παιγνίδι της Ευρώπης με τα ελληνικά-κυπριακά πετρέλαια

http://kourdistoportocali.com/post/38810/atimo

Η ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥΣ Κ. ΣΟΥΛΤΣ

 

Από τον Θανάση Μαυρίδη
Η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση για την Ελλάδα, για την Οικονομία της και τη μελλοντική γεωπολιτική της αξία. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η Τουρκία τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας αποδεικνύει ότι η επίκληση του διεθνούς δικαίου δεν είναι ικανή από μόνη της για να γίνει το σωστό και νόμιμο. Αν και εφόσον σκοπεύουμε να εκμεταλλευτούμε τον πλούτο μας, αυτό δεν μπορεί να συμβεί μόνο με καλές δημόσιες σχέσεις.

Υπάρχουν δύο απόψεις για την ολοένα αυξανόμενη επιθετικότητα της Τουρκίας. Η πρώτη υποστηρίζει ότι σχετίζεται με τη στάση της στη συριακή κρίση και τις αντιδράσεις που προκαλεί η πολιτική της. Η δεύτερη είναι ότι η Τουρκία θεωρεί ότι με τον άλφα ή βήτα τρόπο δικαιούται μερίδιο από τα κυπριακά και ελληνικά κοιτάσματα και ότι θα τα διεκδικήσει με κάθε τρόπο.

Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα για ποιο λόγο το κάνει, εκείνο που ισχύει οπωσδήποτε είναι ότι η συμπεριφορά της μας δείχνει ότι η στάση της εξακολουθεί να είναι επιθετική, τυχοδιωκτική και επικίνδυνη.

Μεταξύ των δύο "σεναρίων" θα προτιμούσαμε το δεύτερο, χωρίς αυτό να αποκλείει ότι συγκυριακά μπορεί να εξυπηρετούνται και άλλοι στόχοι. Αν πάντως έχουμε δίκιο, τότε θα πρέπει να περιμένουμε πολλές προκλήσεις στο επόμενο χρονικό διάστημα κι όχι μόνο τις κρουαζιέρες που πραγματοποιούν πλοία του τουρκικού πολεμικού ναυτικού στα ελληνικά νησιά.

Η Ευρώπη δεν έχει παίξει τίμια σε αυτό το παιγνίδι. Δεν έχει προστατεύσει, ως όφειλε, τα δύο κράτη μέλη της. Από τη μία η Ελλάδα και η Κύπρος θα πρέπει να υπακούουν στις εντολές των Βρυξελλών, αλλά από την άλλη η Ευρώπη δεν έχει καν την διάθεση να βγάλει έστω μία ανακοίνωση στήριξης για την προάσπιση του δικαίου. Κάτι που έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και η Ρωσία! Για την ιστορία, η σχετική ανακοίνωση του Ευρωκοινοβουλίου μπλοκαρίστηκε από τους σοσιαλιστές και τον αρχηγό τους κ. Σουλτς. Να το θυμηθούν αυτό στις επόμενες συναντήσεις μαζί του οι κ.κ. Βενιζέλος και Θεοδωράκης. 

Λένε ότι αν δεν έχει κανείς νύχια να ξυστεί δεν θα πρέπει να περιμένει από άλλους να τον ξύσουν. Κι αυτό είναι απόλυτα σωστό. Το κακό είναι ότι είμαστε εξαιρετικά αδύναμοι, λόγω των συνεπειών της οικονομικής κρίσης. Δεν είναι εύκολο να αυξήσουμε τις δαπάνες για πολεμικό υλικό στον βαθμό που θα επιθυμούσαμε. Και δεν είναι δυνατόν να μας κουνούν το δάκτυλο για κάθε τι που θεωρούν ότι δεν το κάνουμε σωστά και την ίδια ώρα να μπλοκάρουν ακόμη και ψηφίσματα στην Ευρωβουλή. Να μην φανταστούμε, δηλαδή, να ζητήσουμε από την Ενωμένη Ευρώπη να στείλει πλοία στις κυπριακές ΑΟΖ...

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr

Η ομιλία μου στην εκδήλωση του "ΠΡΑΤΤΩ" για την αναθεώρηση του Συντάγματος. (Του Πέτρου Χασάπη)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2014/10/blog-post_246.html

Χθες το βράδυ έγινε εκδήλωση στη Στοά του Βιβλίου, από την πολιτική κίνηση πολιτών «ΠΡΑΤΤΩ», με θέμα: «Δημοκρατία και Συνταγματική αναθεώρηση». Στην εκδήλωση στην οποία μίλησαν οι καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Σωτηρέλλης, Διονύσιος Φιλίππου και Ηλίας Νικολόπουλος, είχα κληθεί κι εγώ να κάνω παρέμβαση, ως εκπρόσωπος της κίνησης πολιτών «Πρωτοβουλία για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή».

Η παρέμβασή μου είχε ως εξής:

"Η Ελλάδα χρεοκόπησε. Η χρεοκοπία αυτή δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι

χρεοκοπία καθολική, τόσο στην οικονομία, όσο και στους θεσμούς. Δεν μπορούμε να λέμε ότι χρεοκόπησε οικονομικά η χώρα, ότι εξαθλιώνεται ο κόσμος, αλλά όμως παρόλα αυτά, έχουμε μια υγιέστατη δημοκρατία. Δεν το μπορούμε. Για να λέμε μάλιστα την αλήθεια, η θεσμική χρεοκοπία προηγήθηκε της οικονομικής και είναι η αιτία της.

Και τώρα τι; Τι πρέπει να γίνει, ώστε να βγει η χώρα μας από αυτή την πολύμορφη κρίση;

Εδώ δυστυχώς υπάρχει ένα αδιέξοδο που αν δεν το ξεπεράσουμε, δεν πρόκειται να κάνουμε τίποτα.

Προκειμένου να βγει η χώρα μας από την κρίση, χρειάζεται την ενεργοποίηση και συμμετοχή όλου του λαού. Η Ελλάδα τώρα, μας χρειάζεται όλους. Τόσο στο οικονομικό γίγνεσθαι όσο όμως και στο πολιτικό γίγνεσθαι. Χωρίς μια τέτοια γενική ενεργοποίηση και συμμετοχή, η Ελλάδα δεν πρόκειται να σταθεί αυτοδύναμα στα πόδια της.

Όμως (και εδώ είναι το αδιέξοδο) το δικό μας πολιτικοοικονομικό σύστημα, όχι μόνο δεν ενεργοποιεί την κοινωνία, αλλά ήταν και εννοεί να παραμένει ελιτίστικο, δηλαδή αυστηρά ολιγαρχικό, κλειστό και αυτονομημένο. Θέλει την κοινωνία στο περιθώριο, σε ένα ιδιόρρυθμο ρόλο ιδιώτευσης. Οδηγούμαστε λοιπόν σε αδιέξοδο. Οι νέες ορμητικές δυνάμεις της κοινωνίας καταπνίγονται και είτε αδρανοποιούνται, είτε παρατηρούμε το φαινόμενο της φυγής στο εξωτερικό, προκειμένου, πέραν της επιβίωσης, να διασώσουν τουλάχιστον την αξιοπρέπειά τους.

Σε ότι αφορά την οικονομική ελίτ, πριν λίγες μέρες δημοσιεύτηκε μια έρευνα της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse, από την οποία προκύπτει ότι το 1% και μόνο κάποιων Ελλήνων κατέχει το 56,1% του συνολικού πλούτου της χώρας!!! Πέρυσι πάλι δημοσιεύτηκε έρευνα της εταιρίας Wealth-X, από την οποία προκύπτει ότι 505 μόνο Έλληνες (που προφανώς ανήκουν στο πιο πάνω 1%) αυξάνουν τον πλούτο τους μέσα στην κρίση, κατά 37 περίπου εκατομμύρια ευρώ (κρατηθείτε παρακαλώ) το 24ωρο!!!

Σε ότι αφορά την πολιτική ελίτ τώρα, ο προηγούμενος πρωθυπουργός ο κ. Παπανδρέου ήταν ο τρίτος κατά σειρά πρωθυπουργός της ίδιας οικογένειας. Ο παππούς του Γεώργιος Παπανδρέου, γεννήθηκε το 1888 και ο εγγονός του κυβέρνησε τη χώρα το 2009. Τρεις αιώνες η ίδια πολιτική οικογένεια. Ούτε μεγάλες αυτοκρατορίες δεν είχαν τόσο μακρόχρονες δυναστείες. Και δεν είναι φυσικά η μόνη πολιτική οικογένεια. Το πολιτικό μας σύστημα ήταν και είναι γεμάτο από πολιτικές οικογένειες. Η πολιτική εξουσία κληρονομείται ως περιουσιακό στοιχείο, από τον πατέρα στο γιό και από το γιό στον εγγονό κ.λ.π. Είναι άραγε αυτό υγιής λειτουργία θεσμών; Είναι αυτό ανοιχτή δημοκρατία;

Έχουμε λοιπόν διαχρονικά, μια υπερσυγκέντρωση πλούτου, δύναμης και εξουσίας, αφενός σε μια μικρή οικονομική ολιγαρχία, βασικά μεταπρατική και εν πολλοίς παρασιτική και κρατικοδίαιτη και αφετέρου σε μια κλειστή οικογενειοκρατική πολιτική ελίτ. Θα ήταν δε αφύσικο (δεν νομίζω να διαφωνεί κάποιος), αν αυτές οι δύο διαχρονικές ελίτ, δεν έβρισκαν μεταξύ τους δίαυλους επικοινωνίας, για τις προϋποθέσεις εκείνες που καθορίζουν το κοινό τους μέλλον.

Αυτή η πολιτικοοικονομική ολιγαρχία δεν θέλει με τίποτα, ούτε να ανοίξει η πολιτική εξουσία στο λαό (μέσω των κατάλληλων θεσμικών αλλαγών), ούτε να μεταφερθεί η οικονομική ανάπτυξη στη βάση της κοινωνίας (μέσω του ανοίγματος των στροφίγγων χρηματοδότησης και άρσης των γραφειοκρατικών εμποδίων). Γιατί; Γιατί απλούστατα, έτσι θα ξεπεταχτούν νέες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις που αμέσως θα αμφισβητήσουν την κατεστημένη ελίτ και τα συμφέροντά της. Ποιος εξουσιαστής θα το ήθελε αυτό; Όμως η πατρίδα μας, έχει ανάγκη από αυτές τις νέες δυνάμεις και από φρέσκιες ιδέες και όχι από τη φορμόλη του κατεστημένου συστήματος.

Μέσα σε όλα αυτά, ο λαός βιώνει το σύμπτωμα του καναπέ. Γιατί έγινε αυτό; Είναι πολλά τα αίτια. Είναι φυσικά το γενικότερο διεθνές σύμπτωμα, της ταχύτατης απομαζικοποίησης της μέχρι τώρα μαζικής και οργανωμένης κοινωνίας, είναι η άνοδος της παγκοσμιοποίησης και η υποχώρηση του εθνικού κράτους, είναι η κατάρρευση του πολιτικού χάρτη Αριστερά – Δεξιά, είναι η ανάπτυξη του διαδικτύου κ.λ.π. Είναι όμως και κάτι άλλο ειδικά στη δική μας περίπτωση:

Ο ελληνικός λαός, βρέθηκε ξαφνικά να είναι φυλακισμένος μέσα σε τέσσερις τοίχους μιας φυλακής από την οποία τον έχουν πείσει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση για να ξεφύγει. Αν όμως ένας από αυτούς τους τοίχους καταρρεύσει, τότε ο λαός θα απελευθερωθεί.

Ο ένας τοίχος είναι το τεράστιο δημόσιο χρέος. Ο δεύτερος είναι το ευρώ. Ο τρίτος τοίχος είναι ο κίνδυνος εθνικής περιπέτειας και ενδεχομένως εθνικού ακρωτηριασμού, αν εξεγερθούμε και γκρεμίσουμε έναν από τους δύο προηγούμενους τοίχους (χρέος ή ευρώ). Ο μπαμπούλας της Τουρκίας επισείεται συνεχώς.

Ο τέταρτος τοίχος είναι οι αλλαγές που πρέπει αναγκαστικά να γίνουν. Ο λαός έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούμε να πάμε έτσι όπως πηγαίναμε. Θα πρέπει επομένως να γίνουν αλλαγές.

ΠΡΟΣΕΞΤΕ όμως τι συμβαίνει με τις αλλαγές. Έρχεται και πάλι έξυπνα η ελίτ της χώρας και στην ουσία (χωρίς βέβαια να το λέει ανοιχτά) λέει στους πολίτες. Ναι πρέπει να γίνουν αλλαγές, αλλά θα αλλάξετε μόνο εσείς, όχι εγώ.

Καθορίζει η ίδια, σε συνεργασία με τους δανειστές τις αλλαγές, τις οποίες τις έχουν περιλάβει σε ένα μνημόνιο και τις ονομάζουν διαρθρωτικές. Απολύσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων, αύξηση της φορολογίας, διάλυση των επαγγελμάτων, δήμευση περιουσιών, κατασχέσεις, περιορισμό ή και κατάργηση πολλών ελευθεριών κ.λ.π. Στην ουσία αυτές οι αλλαγές που κατατείνουν;  Κατατείνουν, στην αύξηση των δημοσίων εσόδων και στη μείωση των δημοσίων δαπανών, για την εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά ταυτόχρονα διευκολύνουν την οικονομική ολιγαρχία του 1% για περισσότερα κέρδη.

Με αυτές όμως τις στοχευμένες διαρθρωτικές αλλαγές, που αφορούν μονόπλευρα το λαό και όχι το υπεύθυνο  πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, όχι μόνο δεν γκρεμίζεται ο τέταρτος τοίχος και δεν απελευθερώνεται ο λαός, αλλά αντιθέτως εξασφαλίζεται η μόνιμη φυλάκισή του σε μια ιδιότυπη «αποικία χρέους» και η διαρκής εξάρτησή του από τη βούληση της ντόπιας και ξένης ελίτ. Ενώ φυσικά, ο τέταρτος τοίχος των αλλαγών, είναι ο μόνος που μπορεί να γκρεμιστεί εύκολα χωρίς άλλες συνέπειες, απελευθερώνοντας το λαό. Οι αλλαγές πρέπει να γίνουν, αλλά να γίνουν και προς τις δύο κατευθύνσεις (λαού και ελίτ), διαφορετικά δεν κάνουμε τίποτα.

Θα γκρεμιστεί ή όχι αυτός ο τέταρτος τοίχος, μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος;

Ίσως πολλοί να μην το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά το ισχύον Σύνταγμα δεν έχει καμία σχέση με το λαό. Δεν συμμετείχε ο λαός στη διαμόρφωσή του, ούτε φυσικά συμμετέχει στις αναθεωρήσεις του. Με λίγα λόγια, το Σύνταγμα της Ελλάδας, είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του πολιτικού προσωπικού και όχι του λαού. Επομένως και πάλι αυτό θα αλλάξει (όταν αλλάξει), στο μέτρο και προς την κατεύθυνση που θα εξυπηρετεί την πολιτικοοικονομική ελίτ. Ας μην τρέφουμε λοιπόν αυταπάτες….

Εμείς, ως Πρωτοβουλία, έχουμε ξεκάθαρη πρόταση. Όχι αναθεώρηση του Συντάγματος από το πολιτικό προσωπικό. Πλήρης αλλαγή του Συντάγματος με τη δημιουργία Νέου, από τον ίδιο το λαό με Λαϊκή Συντακτική Εθνοσυνέλευση. Μόνο έτσι θα υπάρξει ενεργοποίηση της αποθαρρυμένης λαϊκής βάσης, ένα νέο ξεκίνημα και ένα νέο όραμα.

Αφού όμως, άσχετα με το τι προτείνουμε εμείς ή με το τι θέλει ο λαός, το πολιτικό προσωπικό θα προχωρήσει (όταν το κάνει) μόνο σε αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος, ας δούμε τι είδους αλλαγές μπορούν και πρέπει να γίνουν, ακόμα και μέσω της αναθεώρησης, με ένα ποσοτικό παράδειγμα, αποφεύγοντας τις λεπτομέρειες:

Υποθέτουμε λοιπόν πως η δημοκρατία είναι εκείνο το πολίτευμα που παίρνει τη συνολική ποσότητα πολιτικής εξουσίας που υπάρχει σε ένα κράτος και τη διαιρεί σε τόσα ίσα μερίδια, όσοι είναι και οι πολίτες, δίνοντας από ένα ίσο μερίδιο στον καθένα. Με αυτό το μερίδιο εξουσίας, ο κάθε πολίτης συμμετέχει ο ίδιος προσωπικά στην πολιτική αγορά, δηλαδή στο πολιτικό γίγνεσθαι.

Τι γίνεται όμως σήμερα;

Κάθε τέσσερα χρόνια, ο πολίτης πηγαίνει στην κάλπη και καταθέτει το σύνολο του μεριδίου της πολιτικής εξουσίας που έχει στα χέρια του σε έναν αντιπρόσωπο, στον οποίο ταυτόχρονα δίνει (κατά το ισχύον Σύνταγμα), την εξουσιοδότηση, να κάνει χρήση αυτής της εξουσίας κατά συνείδηση.

Για όλο όμως το υπόλοιπο χρονικό διάστημα, μέχρι τις επόμενες εκλογές, ο πολίτης μένει πολιτικά «γυμνός», χωρίς καμία εξουσία στα χέρια του, ανήμπορος να αντιδράσει, σε ό,τι και αν κάνει και ό,τι και αν αποφασίζει η πολιτική ελίτ. Αυτό θα πρέπει να αλλάξει.

Πρέπει, οι αλλαγές που θα γίνουν στο Σύνταγμα μέσω της ανεθεώρησης, να αφαιρούν ένα τμήμα από το σύνολο του μεριδίου της εξουσίας που σήμερα ο πολίτης καταθέτει στον αντιπρόσωπό του και το οποίο τμήμα θα επιστραφεί στον πολίτη. Ο πολίτης δεν πρέπει να καταθέτει όλο το μερίδιο της εξουσίας του στην κάλπη, αλλά να διατηρεί ένα μέρος της μόνιμα στα χέρια του, ώστε καθ’ όλη τη διάρκεια της τετραετίας να έχει θεσμικές δυνατότητες παρέμβασης στα πολιτικά πράγματα και όχι να κάθεται ανήμπορος στον καναπέ.

Ενδεικτικά, τέτοιες αλλαγές μπορούν να είναι:

1. Εκλογή ΠτΔ από τον πολίτη και όχι τον πολιτικό

2. Δημοψηφίσματα (γενικά και τοπικά με λαϊκή πρωτοβουλία)

3. Προτάσεις νόμων με λαϊκή πρωτοβουλία.

4. Αξιοποίηση της ψηφιακής τεχνολογίας για συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων.

5. Λαϊκή πρωτοβουλία για αναθεώρηση του Συντάγματος.

6. Εκλογή ξεχωριστά της κυβέρνησης και ξεχωριστά της Βουλής.

7. Συνταγματικό Δικαστήριο.

8. Δημοκρατική οργάνωση των κομμάτων.

9. Δικαίωμα ανάκλησης του αντιπροσώπου.

10. Εκλογή διαφορετικά του Δημάρχου κ.λ.π. και διαφορετικά των συμβούλων.

Τοπικές συνελεύσεις.

11. Απλή αναλογική

12.  Αδειοδότηση και κοινωνικός έλεγχος στα ΜΜΕ.

 13. Δίκαιο φορολογικό σύστημα εισόδων – εξόδων, που θα αναδιανέμει τον πλούτο κ.λ.π..

Σε κάθε περίπτωση φίλοι μου, έτσι όπως πάμε, δεν πάμε πουθενά. Όχι μόνο δεν προχωράμε με ένα καινούργιο όραμα, αλλά ούτε κάν να βγούμε από την κρίση για το υπόλοιπο αυτού το αιώνα δεν θα καταφέρουμε. Έτσι θα σερνόμαστε.

Ο 21ος αιώνας ξεκίνησε πολύ άσχημα για την Ελλάδα.

Μπορούμε όμως να κάνουμε αυτόν τον αιώνα, τον δεύτερο Χρυσό Αιώνα της ελληνικής ιστορίας.

Μπορούμε να μπούμε ξανά στην πρωτοπορία της παγκόσμιας ιστορίας, φτάνει να το θελήσουμε.

Η απόφαση ανήκει στον καθένας μας".

Antinews: Κυβερνητική αποσύνθεση!

http://www.antinews.gr/POLITIKE/kubernitiki-aposunthesi/

Μπορεί να αντέξει η κυβέρνηση τους κραδασμούς που θα φέρει ένα νέο ασφαλιστικό ή ένα νέο εργασιακό που θα απαιτήσει η τρόικα;

Νέα σημάδια αποσύνθεσης της κυβέρνησης, αποτελούν οι κόντρες που ξέσπασαν μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για το ενιαίο μισθολόγιο. Τι περίεργο; Το ΠΑΣΟΚ δημιουργεί θέμα για ένα νόμο που και το ίδιο έχει ψηφίσει, που έχει απόλυτη γνώση του τι συμβαίνει και που εν πάση περιπτώσει δεν θα έπρεπε να φωνάζει για τα «πελατάκια» του, τους δημοσίους υπαλλήλους.
Που ήταν τόσα χρόνια που ο μισθός στον ιδιωτικό τομέα είναι σε επίπεδα κάτω από 600 ευρώ (με 14 μισθούς βεβαίως); Που ήταν το ΠΑΣΟΚ όταν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ αφεντικού και υπαλλήλου;
«Δήλωσε ότι παίρνεις τον βασικό, μην αναφέρεις ότι είσαι παντρεμένος και έχεις παιδιά και άμα σου αρέσει. Αν όχι πήγαινε να βρεις αλλού δουλειά». Αυτό λένε σε χιλιάδες υπαλλήλους αλλά το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είπαν κουβέντα. Τρέχουν να υπερασπιστούν και πάλι την ιερή αγελάδα. «Κάντε υπομονή έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και θα σωθείτε» είπε ο εργατολόγος Αλέξης Μητρόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ, αυτός που έκανε καριέρα και λεφτά με τις χιλιάδες ομαδικές αγωγές.
Έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ να σώσει το δημόσιο από τη λαίλαπα και ο ιδιωτικός τομέας ας πάει στον αγύριστο. Ποιος νοιάζεται γι' αυτούς; Αυτοί δεν μπήκαν με το μπιλιετάκι του κομματάρχη.
"Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι ότι εμείς ουδέποτε έχουμε κληθεί να συζητήσουμε συγκεκριμένο σχέδιο. Δεν έχουμε δει σχέδιο, το βλέπουμε στις εφημερίδες. Ε, αυτό το σχέδιο ορθώς λέμε στον κόσμο ότι δεν το ξέρουμε και δεν το έχουμε αποδεχθεί", τόνισε ο Χρήστος Πρωτόπαππας. Ο αιώνιος συνδικαλιστής που έγινε βουλευτής και υπουργός. Ο ίδιος είναι...
Κι έτσι, η κυβέρνηση εισέρχεται σε νέο κύκλο εσωστρέφειας με αντιπαραθέσεις που προφανώς κάποια στιγμή θα κληθούν να λύσουν οι Σαμαράς και Βενιζέλος. Όμως, η σύγκρουση για το θέμα αυτό είναι ένα δείγμα για τη δύσκολη διαπραγμάτευση με την τρόικα που πλησιάζει. Οι δανειστές ζήτησαν να ανοίξει ξανά το θέμα του ενιαίου μισθολογίου που μόνο ενιαίο δεν είναι αφού καμιά 60αριά χιλιάδες παίρνουν περισσότερα και αυτούς αγγίζει το θέμα που άνοιξε ο Μητσοτάκης. Και βεβαίως του πρωτοδιόριστους που θα παίρνουν 680 ευρώ.
Το θέμα αυτό είναι ένα από τα κρίσιμα που θα ανοίξουν το Νοέμβριο και που θα δοκιμάσουν τη συνοχή της κυβέρνησης. Άραγε, πέρα από τα φθηνά κόλπα του κόμματος του 3% με το ζόρι, του ΠΑΣΟΚ δηλαδή, η κυβερνητική πλειοψηφία θα μείνει αρραγής;
Μπορεί να αντέξει η κυβέρνηση τους κραδασμούς που θα φέρει ένα νέο ασφαλιστικό ή ένα νέο εργασιακό που θα απαιτήσει η τρόικα;
Εδώ δε μιλάμε για την αξιολόγηση που πρέπει να γίνει έτσι κι αλλιώς. Μιλάμε για περικοπές μισθών, την ώρα που η κυβέρνηση θέλει να περάσει το μήνυμα της αποκατάστασης των αδικιών. Γι' αυτό τα σημάδια αποσύνθεσης θα ενταθούν τους επόμενους μήνες και κανείς δεν είναι σίγουρος πώς θα πάει αυτός ο συνασπισμός μέχρι τις Προεδρικές εκλογές με την τρόικα να πιέζει για άσχημα μέτρα και να επισείει τον μπαμπούλα των αγορών που θα διαλύσουν τα πάντα.
Κανείς δε θέλει να δει την Ελλάδα να καταρρέει υπό το βάρος των αγορών. Όλοι κατάλαβαν ότι η περασμένη εβδομάδα ήταν πρόβα τζενεράλε. Όμως και κανείς δεν είναι σίγουρος αν μπορεί το πολιτικό σύστημα να αντέξει τη θηλιά που περνά η τρόικα στην Ελλάδα. Και όταν εννοούμε πολιτικό σύστημα αναφερόμαστε και στον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη κι όταν γίνει κυβέρνηση πώς θα αντέξει τις ασφυκτικές πιέσεις. Και μιλάμε για ερασιτέχνες που μπορεί να κάνουν το λάθος σε μια στιγμή.
Δυσοίωνα τα μηνύματα για το μέλλον της χώρας.

ΕΥΡΩΠΑΡΑΦΡΟΝΕΣ! Μετά την στήριξη των ναζί στην Ουκρανία, τώρα στο πλευρό των ισλαμοφασιστών του ISIS!

http://olympia.gr/2014/10/21/%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%83-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BD/

Μόνο οργή προκαλεί το δημοσίευμα του Bloomberg σύμφωνα με το οποίο οι παράφρονες της ΕΕ αποφασίζουν να επιβάλλουν εμπάργκο στο καύσιμο αεροσκαφών για την Συρία! Δηλαδή ο μοναδικός τακτικός στρατός που μάχεται κατά των τουρκοκίνητων ισλαμοφασιστών, “ξαφνικά” χάνει την δυνατότητα των αεροπορικών χτυπημάτων κατά των κτηνών. Με Ευρωπαϊκή ντιρεκτίβα!

Γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι η Ευρώπη από λίκνο του πολιτισμού έχει πέσει στα χέρια των ηττημένων του Β’ ΠΠ μέσω της… Μέρκελ και του άφθονου μαύρου χρήματος που έχει πέσει από την τουρκία. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Μετά την στήριξη των ουκρανών ναζί, την επιβολή κυρώσεων στην Ρωσία (που έκαναν την τουρκία πλούσια) και τώρα αυτή την απίστευτη αβάντα στους ισλαμοφασίστες, η πολιτισμένη Ευρώπη θα πρέπει να αντιδράσει. Κατά αυτών των σκοτεινών λόμπι που την εκφασίζουν και οδηγούν λαούς στον όλεθρο. Μην τρέφετε αυταπάτες, αυτοί ακριβώς είναι και οι αυτουργοί της Ελληνικής τραγωδίας.

Απομένει να δούμε πόσοι ακέραιοι έχουν απομείνει σε αυτό που κάποτε ονομαζόταν “Ευρωπαϊκή Ένωση”

ΞΑΝΘΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ - Μήνυμα ενότητας για την άμυνα της Περιφέρειας κατά του Κέντρου (γράφει ο κ. Γεώργιος Εμ.Δημητράκης)

ΞΑΝΘΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ

Μήνυμα ενότητας για την άμυνα της Περιφέρειας κατά του Κέντρου

Η Ξάνθη πρόσφατα εόρτασε με μεγαλοπρέπεια την 95^η Επέτειο της απελευθέρωσης της από τα στρατεύματα των Συμμάχων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου την 4.Οκτ 1919 και την τελική της ένταξη εις την ελληνική επικράτεια δια της συνθήκης του Νεϊγύ. Βάσει της συνθήκης η Ξάνθη κατελήφθη, τον μήνα Μάϊο του 1920, από την 9^η Ελληνική Μεραρχία και κατέστη τμήμα του Ελληνικού Κράτους.

Η ιστορία της Ξάνθης αντικατοπτρίζει ακριβώς την ελληνική ιστορία. Υπάρχουν περίοδοι μεγάλης δόξης και περίοδοι καταπτώσεως. Τα Άβδηρα ιδρύθηκαν το 650 π.Χ. ως αποικία της ιωνικής πόλεως των Κλαζομενών, καταστράφηκαν όμως από βαρβαρικά φύλα και επανιδρύθηκαν το 545 π.Χ και πάλιν με την βοήθεια των Ιώνων.

Τα Άβδηρα, εις την περιοχή του σημερινού Νομού της Ξάνθης, απετέλεσαν ένα από τα κέντρα της μεγάλης Ιωνικής Φιλοσοφικής Σχολής, εκπρόσωποι της οποίας, ως ο Λεύκιππος, ο Ανακρέων, ο Πρωταγόρας, ο Ανάξαρχος, ο Δημόκριτος, ο Εκαταίος και πολλοί άλλοι αναγνωρίζονται μέχρι σήμερον ως πρωτοπόροι  της φιλοσοφίας και  τα έργα των διδάσκονται εις όλο τον κόσμο. Το 376 π.Χ. τα Άβδηρα κατεστράφησαν και πάλιν από τους βαρβάρους και έκτοτε περιέπεσε ολόκληρος η περιοχή εις αφάνεια, κυρίως διότι κατέστη τμήμα μεγάλων πολιτικών ενώσεων και Κρατών, ως ήσαν το Κράτος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το Βυζάντιο και, τέλος, η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Κατά την διάρκεια του Βυζαντίου η Ξάνθη πλέον, απετέλεσε σπουδαίο προμαχώνα της Κωνσταντινουπόλεως, της Πρωτευούσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά και της Θράκης . Οι επιδρομείς, είτε προήρχοντο από βορρά, είτε από την θάλασσα,  έπρεπε να περάσουν δια της Θράκης, δια να βαδίσουν προς την Κωνσταντινούπολη, ή, τουλάχιστον δεν μπορούσαν να αγνοήσουν την Θράκη εις τα νώτα των.

Η σημερινή Ξάνθη ανεδείχθη και πάλιν εις την ιστορία κατά τα τέλη του 18^ου αιώνα. Πρόκειται  για μία πόλη εις τις όχθες του ποταμού Κόσυνθου, η οποία απέκτησε γρήγορα φήμη και πλούτο χάρις της εργατικότητας των κατοίκων και της άριστης ποιότητας των καπνών της, ως ένα από τα πρώτα σε προηγούμενες εποχές  εξαγωγικά προϊόντα της Εθνικής Οικονομίας. Συγχρόνως η Ξάνθη έγινε αντικείμενο φυλετικού ανταγωνισμού Ελλήνων και Βουλγάρων. Η περίοδος αυτή υπήρξε πολύ σκληρή για την Ξάνθη μας και για ολόκληρη την Θράκη. Το ελληνικό στοιχείο της περιοχής μας υπέστη διώξεις και αντιμετώπισε πολλούς κινδύνους. Αντιστάθηκε όμως και τελικώς πέτυχε την ένωση της Θράκης  με την Μητέρα Ελλάδα.  Μόλις δύο χρόνια αργότερα έγινε αποδέκτης μεγάλου αριθμού προσφύγων από την Μ.Ασία και τον Πόντο, οι οποίοι και αυτοί με την εργατικότητά τους συνέβαλαν σημαντικά εις την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής.

Καίτοι όλη η περιοχή της Βορειοανατολικής Ελλάδος επί δεκαετίες είχε παραμεληθεί και εγκαταλειφθεί  τελείως από το Κράτος των Αθηνών, η συνεισφορά της Ξάνθης και της Θράκης γενικότερα εις την Εθνική Οικονομία παρέμεινε σημαντική. Το εξαγωγικό της εμπόριο πριν την σημερινή κρίση ήταν  ανεπτυγμένο, αν και μέχρι τώρα περιορίζεται, κυρίως, εις τα αγροτικά προϊόντα. Πρέπει όμως να παραδεχθούμε, ότι έχουν δοθεί  σημαντικά ποσά για την βιομηχανική ανάπτυξη και της Ξάνθης αλλά και της Θράκης γενικότερα. Δυστυχώς το Κράτος των Αθηνών φρόντισε να τα δώσει σε «ημέτερους» του  Αθηναϊκού Κατεστημένου, οι οποίοι φρόντισαν από τα διατεθέντα μέσα  π.χ. δάνεια να γίνουν και βίλες και καταθέσεις εις την Ελβετία.

Παρά το γεγονός αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι η Ξάνθη, όπως και άλλες επαρχίες της Βορείου Ελλάδος, παραγκωνίζονται και σήμερα από το Κέντρο. Η σοβαρότερη συνέπεια του παραγκωνισμού αυτού είναι η σταδιακή μείωση, λόγω αποδημίας, του γηγενούς πληθυσμού της Θράκης. Τούτο οφείλεται εις την οικονομική απραξία του θρακικού διαμερίσματος. Αυτό αποτελεί μεγάλη και επικίνδυνη παράλειψη του Κέντρου, διότι η Θράκη έχει γίνει «πέρασμα» παντοειδών λαθρομεταναστών, οι οποίοι αλλοιώνουν την εθνική σύνθεση του πληθυσμού της. Ουδείς Θρακιώτης παραγνωρίζει το γεγονός, ότι τελευταία εντείνονται οι δήθεν «αλυτρωτικές»  τάσεις των διαφόρων γειτόνων. Το Κράτος των Αθηνών κάνει μεγάλο λάθος αν υποτιμά τις τάσεις αυτές, ή αν  αναγνωρίζει ότι για την ούτως δημιουργημένη κατάσταση δεν έχει ευθύνες.  Το πρόβλημα είναι τεράστιο, και  θα επανέλθομε.

Εν όψει της καταστάσεως αυτής και των προσεχών βουλευτικών εκλογών όλοι οι Θρακιώτες ψηφοφόροι και υποψήφιοι, νικητές και ηττημένοι, ο λαός όλος πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις των και αναλάβουν από κοινού πρωτοβουλίες ολοκληρωτικής απεξάρτησης της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, της Θρακικής Κοινωνίας από τα δεσμά του Κέντρου. Η Ξάνθη και η Θράκη μας πρέπει να γίνουν το ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ μιας πανεθνικής σταυροφορίας υπέρ  της άμυνας της Περιφέρειας, την οποία τόσο παραγνωρίζει το φαύλο Κράτος των Αθηνών. Ο αγώνας πρέπει να συσπειρώσει όλες τις πολιτικές και πνευματικές δυνάμεις, ανεξαρτήτου κομματικής τοποθετήσεως. Είναι αγώνας εθνικός και δημοκρατικός. Γνωρίζουμε όλοι οι Θρακιώτες, ότι εις τον αγώνα αυτό θα συμπράξει και το τμήμα της μουσουλμανικής μειονότητας που δεν είναι  και δεν πρέπει να είναι υποχείριο του τουρκικού Προξενείου, το οποίον επιδιώκει να μεταβάλει την Θράκη σε τουρκική Ανατολία, όπως έγινε με το βόρειο τμήμα της Κύπρου, παρά τις αντιδράσεις των Τουρκοκυπρίων. Αυτοί τώρα φυλακίζονται και διώκονται από τον Ντερβίς Έρογλου με την βοήθεια  40.000 Τούρκων στρατιωτών….!

Γεώργιος Εμ.Δημητράκης

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.

Φώτης Αλεξόπουλος : Η Κρίση «έβαλε φρένο» στην Υπέρ κατανάλωση .

Φώτης Αλεξόπουλος : Η Κρίση «έβαλε φρένο»  στην Υπέρ κατανάλωση .

Άρθρο 20/10/2014  

 

 Θα θυμάστε ότι χτυπούσε το τηλέφωνο στο σπίτι μας  και στην άλλη γραμμή ήταν ο  υπάλληλος  της Χ τράπεζας όπου μας ανακοίνωνε ότι το δάνειο μας εγκρίθηκε και όποτε θέλουμε μπορούμε να πάμε να το πάρουμε .

Θα θυμάστε άλλωστε ότι μας επέτρεπαν  να πάει  κάποιος άλλος , να πάρει τα χρήματα , σε περίπτωση που εμείς  είχαμε « ραντεβού»  για  Πεντικιούρ, μανικιούρ, καθαρισμό  πρόσωπου ,  η λείπαμε σε ταξίδι στην Αίγυπτο καβάλα σε «Αιγυπτιακές Καμήλες» κάτω από τον καυτό Ήλιο της Σαχάρας .

 Ξέρω ότι δεν είναι εποχές για χιούμορ αλλά  από τα παραπάνω που σας ανέφερα  θέλω να θυμηθούμε όλοι μας   πόσο την τελευταία δεκαετία είχαν ξεφύγει τα πράγματα  και πόσο εύκολα άκουγες ζευγάρια να λένε : Έλα  μωρέ θα τα καταφέρουμε .

Δυστυχώς όμως δεν τα καταφέραμε .

Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε .

Στα «Πράσινα» δάνεια που έγιναν «Κόκκινα» .

Στην «Πράσινη Ανάπτυξη» που έγινε «Κόκκινη»  και στα «Πράσινα Άλογα» που έγιναν «κόκκινα».

Και όλα αυτά γιατί πότε μας  μέχρι και σήμερα , δεν έχουμε πιάσει στα χέρια μας  χαρτί και μολύβι για να κάνουμε λογαριασμό . Όλα στο «Κουτουρού» .

 Πότε μας δεν καταλάβαμε ότι ένα νοικοκυριό είναι μια μικρή επιχείρηση με έξοδα και έσοδα .

Φυσικά ένα είναι το ζητούμενο:  ότι  όταν ξεπερνάς τα έξοδα από τα έσοδα έρχεται η πτώχευση .

Και ήρθε ο Νόμος 3869/2010 ( Νομός Κατσελη).

Ιδιωτική Πτώχευση που κατατίθεται στα αρμόδια ειρηνοδικεία από   πολίτες- καταναλωτές  που πριν λίγο καιρό έτρεχαν για διακοπο-  δάνεια, εορτο -δάνεια και ότι άλλης λογής δάνεια μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους .

Για να ζήσουν το American Dream .

Kαι σήμερα ζουν αρχαία ελληνική Τραγωδία .

Δεν θα ξεχάσω πότε όταν  μια μέρα στο γραφείο μου επί της οδού Γ Σεπτεμβρίου ( ΙΝΚΑ) ήρθε  μια κοπέλα 22 ετών και 45 κιλών για  να μου καταγγείλει ότι έχει πρόβλημα με τις τράπεζες και για όλα αυτά φταίει ένα ινστιτούτο αισθητικής που την έβαλε με δόλιο τρόπο να υπογράψει για δάνεια άνω των 16.000 ευρώ .

Πάνω στην συζήτηση που αναπτύχτηκε την ρώτησα  πόσα κιλά έπρεπε να χάσει,  σκεπτόμενος φυσικά  ότι θα ήταν ιδιαίτερα  παχουλή κατά το παρελθόν .

 Η Δεσποινίς όμως   μου εκμυστηρεύτηκε ότι πάντα ήταν σε αυτά τα κιλά( 45)  και πότε δεν είχε πρόβλημα πάχους .

Και τα κόκκαλα πήγες να χάσεις κοπέλα μου της είπα με απορία?

Σας ανέφερα ένα μικρό περιστατικό για να φανταστείτε όλοι την κατάσταση ( Αμόκ) που επικρατούσε   στην δεκαετία της μεγάλης υπέρ καταναλωτικής κρίσης ,……………… μια κρίση χειρότερη από την σημερινή .

Ελπίζω μόνο να βοηθήσει ο θεός και να σκεφτούμε  όλοι με σύνεση και υπομονή  και να ανακαλύψουμε τα λάθη μας .

Ναι καλά ακούσατε .

Μέσα από αυτήν την Κρίση να θυμηθούμε τα λάθη μας για να μην τα ξανακάνουμε στο μέλλον .

Για να μπει ένα τέλος στην κρίση της Υπέρ κατανάλωσης .

Και να γίνουμε καλύτεροι από πριν .

 

Φώτης Αλεξόπουλος

Γραμματέας ΙΝΚΑ Γενικής Ομοσπονδίας Καταναλωτών Ελλάδος

ΤΟ ΜΙΝΤΙΑΚΟ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ ΤΟΥ ΚΟΥΡΗ

http://www.flogasport.net/2014/10/kontranews-to-megalytero-psema-stin-istoria-twn-mme-fylarouxas_20.html

Γιατί Αιμίλιε δεν τον ρωτάς τι απέγιναν οι εργαζόμενοι στις εφημερίδες «Αυριανή» και «Φίλαθλος»;

Τους λόγους για τους οποίους αποχώρησε από την kontranews αποκαλύπτει ο φυλαρούχας απαντώντας στα ερωτήματα των αναγνωστών και άλλων που δεν μπορούν να διαβάσουν πλέον την στήλη της εφημερίδας «Κόντρες και τάκλιν στα αποδυτήρια».

Πέσαμε στα σκατά. Αυτό ακριβώς που διαβάζεις. Ο Γιώργος Κουρής υποσχέθηκε στον φυλαρούχα ότι δεν θα παρεμβαίνει στο έργο του, γι' αυτό και αποδέχτηκα να γράφω στην εφημερίδα του, από την πρώτη μέρα της έκδοσης. Όλα τα καλά, όμως, κρατούν λίγο.

Τα εμπόδια. Όσοι διαβάζουν τον φυλαρούχα γνωρίζουν ότι δεν μασάει τα λόγια του. Θα τα πει και από την καλή και από την ανάποδη. Πολλοί, λοιπόν, ενοχλήθηκαν από το ύφος και τις αποκαλύψεις μου στην kontranews και πλάκωσαν τα τηλέφωνα...

Κόντρα σε όλους, κόντρα σε όλα. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ψέμα που έχει ειπωθεί στην ιστορία των ΜΜΕ. Πολύ χειρότερο τόσο από τον κομματικό, όσο και από τον οπαδικό Τύπο. Τουλάχιστον εκεί υπάρχει ειλικρίνεια. Εδώ μιλάμε για τον απόλυτο εμπαιγμό. Ξεφτίλα.

Ξεκίνησαν οι πιέσεις. Ο φυλαρούχας ανήκει στην Φλόγα, όπερ σημαίνει ότι κινείται σταθερά και αμετάβλητα στις αξίες της αδέσμευτης και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ δημοσιογραφίας. Από τις πρώτες μέρες, αρχισαν οι οχλήσεις. Αποθέσατε, αρμ!

Ποιους πειράζουμε. Γιατί όταν αποκαλύπτεις, κάποιους πειράζεις, κάποιους ενοχλείς. Εκείνους, που δεν θέλουν να διαρρεύσει το γεγονός που περιγράφεις. Θίγεις συμφέροντα. Δέχτηκα, λοιπόν, να συνεργαστώ με τον Κουρή, επειδή μου είπε «δεν υπολογίζω κανέναν». Καλά.

Πρόσεχε ποιον βαράς. Μετά από λίγο καιρό, λοιπόν, με πιάνει ο αντ' αυτού διευθυντής της εφημερίδας  και μου λέει «δεν βαράμε τον Μαρινάκη». Μετά από λίγο, μου λέει «δεν βαράμε ούτε τον Μελισσανίδη». Και μετά «δεν βαράμε ούτε τον Αλαφούζο». Ε, όχι...

Κόντρα, προσκύνημα. Οι «οχλήσεις» συνεχίστηκαν για αρκετό καιρό, διότι ο φυλαρούχας έγραφε στα φρύδια του όλες αυτές τις ...κατευθύνσεις. Έπιανε τα παπάρια του κάθε φορά που του έλεγαν για τα παράπονα όσων «πειράχθηκαν». Ρε, ουστ!

«Είναι φίλος μου...». Αυτή την απάντηση μου έδωσε ο Γιώργος Κουρής όταν τον ρώτησα για κάποιον από αυτούς που στράβωσαν. Και όταν κλώτσησα, μου είπε σε έντονο ύφος «την γραμμή της εφημερίδας την καθορίζω εγώ, κι όχι εσύ». Φόλα, η κόντρα.

Φίλος μέχρι και ο Αλαφούζος. Ο καναλάρχης κινήθηκε νομικά εναντίον του Κουρή γι' αυτά που έλεγε περί σκανδάλων στο ΑΛΤΕΡ και έγραφε με μεγάλα πρωτοσέλιδα στην Αυριανή, κι εκεί ο Κεφαλονίτης έκανε την μεγάλη κωλοτούμπα. Οι «κοπέλες» που πηγαίνουν στα δικαστήρια, όπως τους χαρατήριζε διαρκώς ο Κουρής, τον ξεγύμνωσαν.

Μέχρι εδώ, όλα καλά, συμβαίνουν πάνω-κάτω, σε όλα τα ΜΜΕ. Συνέχισα απερίσπαστος να γράφω στην εφημερίδα του, για να μην χάσω και το μεροκάματο. Αν δεν με θέλουν, ας με διώξουν, είπα.

Η αποκάλυψη του σκανδάλου. Κατόπιν έμαθα γι' αυτό που έγινε εις βάρος των εργαζομένων της Κουρής ΕΠΕ, η οποία εξέδιδε τις εφημερίδες «Αυριανή» και «Φίλαθλος». Το έψαξα κιόλας και αντιλήφθηκα τι ακριβώς συμβαίνει. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι...

Συνένοχος, ο εξυγιαντής. Πως να γράφεις, λοιπόν, για τέτοια πουλημένα τομάρια που φωνάζουν κιόλας δήθεν για το καλό του τόπου και ολόκληρου του λαού, αλλά ουσιαστικά νάχουν συμβάλει τα  μέγιστα στο κράτος της διαφθοράς. Δεν μου ταιριάζει. Τα μπογαλάκια μου και δρόμο.

Kontranews. Μία εφημερίδα κακέκτυπο της Αυριανής που την παίρνει ο κόσμος επειδή κοστίζει μόνο 50 λεπτά. Στον Κουρή δεν κοστίζει τίποτα, διότι τυπώνει στον αδελφό του Μάκη. Και ούτε ένσημα στους εργαζομένους, ούτε αγγελιόσημο πληρώνει, τίποτα.

Καλό παιδί, ο Λιάτσος. Δεν λέω, το παλικάρι που έκανε για χρόνια στο μνημονιακό MEGA, αλλά και στην ΕΡΤ, μου ξηγήθηκε εξ αρχής. «Δεν θα γράφεις στην Κυριακάτικη γιατί δεν θα βάλω αθλητικά». Λες και ο φυλαρούχας γράφει μόνο αθλητικά. Τέλος πάντων.

Επιλεκτικές ερωτήσεις. Γιατί, όμως, αγαπητέ Αιμίλιε, δεν ρωτάς τον Κουρή τι απέγιναν οι εργαζόμενοι στις εφημερίδες Αυριανή και Φίλαθλος;

Η επόμενη μέρα. Αν υπάρχει κάποια εφημερίδα που να μην επηρεάζεται από τα μεγάλα συμφέροντα, εδώ είμαι να συζητήσουμε για την στήλη. Προς το παρόν, θα τα λέμε μόνο μέσα από την Φλόγα που με αφήνει να γράφω ελεύθερα.

Λυπάμαι μόνο, όσους συνεχίζουν να βρίσκονται μέσα σε αυτό το μιντιακό προτεκτοράτο του Ταύρου. Αλλά τι να κάνουμε; Τους κρατάει από τα φρύδια ο Κουρής, στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί. Πολλά χαιρετίσματα σε όλους και γερό στομάχι. Με τα σκατά, τελείωσα.

Ο Φυλαρούχας

Ιστορικοί Βαλκανίων: Η Μεγάλη Αλβανία είναι σε εξέλιξη - με την υποστήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/10/blog-post_453.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29#.VEZCWRby8TA

Οκτώβριος 20, 2014. Ο χάρτης της Μεγάλης Αλβανίας που παρουσιάσθηκε στο στάδιο του Βελιγραδίου, είναι μια επικίνδυνη πρόκληση με μήνυμα, προς τα κράτη που ανάγουν τη δημιουργία τους, κατά τον 19^ο αιώνα στα Βαλκάνια, όπως προειδοποιούν οι ιστορικοί των βαλκανικών χωρών, σύμφωνα με τη σερβική εφημερίδα ‘Blic’.

Έλληνας ιστορικός

«Τέτοιες προκλήσεις είναι αναμενόμενες στον (ποδοσφαιρικό ανταγωνισμό). Και εδώ στην Ελλάδα έγινε ένα τέτοιο περιστατικό πέρυσι. Ένας Αλβανός παίκτης φορούσε ένα μπλουζάκι που είχε τη σημαία με το χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας και έγραφε το σήμα UCK. Ο παίκτης αργότερα όταν ρωτήθηκε, είπε ότι δεν γνώριζε τι σήμαιναν αυτά που έγραφε το μπλουζάκι που φορούσε, αυτό είπε ο Σπυρίδων Στέφας ιστορικός, αναπληρωτής καθηγητής της Ιστορίας στο  Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο  Θεσσαλονίκης.

Η ιδέα της ενοποίησης όλων των διάσπαρτων Αλβανών σε ένα κράτος προέκυψε με τη Λίγκα του Πρίζρεν τον 19^ο αιώνα, σε αντίθεση με άλλες ιδέες της εποχής, των Μεγάλων Εθνών, που παρήκμασαν  ( Μεγάλη Ελλάδα, Μεγάλη Σερβία, Μεγάλη Βουλγαρία), αυτή η ιδέα, στους Αλβανούς,  παρέμεινε μέχρι τις μέρες μας και παρουσιάζεται εκ νέου.

Πριν από μερικά χρόνια εμφανίζεται πάλι η ιδέα αυτή της Μεγάλης Αλβανίας, ιδιαίτερα με το διαχωρισμό του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, τότε τέθηκε και τίθεται το ζήτημα της ένωσης του Κοσσυφοπεδίου με την Αλβανία.

«Δεν υπάρχουν, στην ουσία σύνορα μεταξύ της Αλβανίας , του Κοσσυφοπεδίου  και των δυτικών περιοχών του νοτιοσλαβικού κράτους. Δημιουργείται, ήδη, ένας ενιαίος οικονομικός χώρος», θα επισημάνει ο Στέφας. 

Μαυροβούνιος ιστορικός

Ο ιστορικός του Μαυροβουνίου, ο Τζόργκε Μποροζάν (Ѓорге Борозан), που θεωρείται  ένας από τους καλύτερους εμπειρογνώμονες  για την ιδέα και την πρακτική του μεγαλοϊδεατισμού θα τονίσει:

«Το περιστατικό στο Βελιγράδι είναι μια δύσκολη και τραγική υπόδειξη του οδυνηρού παρελθόντος. Το μόνο που μας λέει είναι ότι στην περιοχή των Βαλκανίων υπάρχει εν ζωή ο Μεγαλοεθνικισμός, το χειρότερο για τα Βαλκάνια και το μεγαλύτερο κακό», επισημαίνει ο Μποροζάν.

Επισημαίνει ακόμη ότι τα γεγονότα στο στάδιο του Βελιγραδίου επηρέασαν  και τους Αλβανούς του Μαυροβουνίου, «δημιουργώντας προκλήσεις μετά το περιστατικό του Βελιγραδίου».

Ο Μποροζάν θα πει:  «Οι Αλβανοί λένε ότι  είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που περιβάλλεται  αποκλειστικά από τον ίδιο το λαού τους-τους Αλβανούς Κοσσυφοπεδίου- Μαυροβουνίου – Σκοπίων.

«Το θέμα κατευθύνεται από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, στηρίχθηκε από την Αυστροουγγαρία  και αργότερα από τη φασιστική Ιταλία και το Γ΄ Ράιχ. 

Σέρβοι ιστορικοί

Υπάρχουν έγγραφα στην Ουάσιγκτον, που επιβεβαιώνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες γνώριζαν  το 1940 ότι η ιταλική προπαγάνδα  χρησιμοποίησε τη ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας κατά της Γιουγκοσλαβίας», σημειώνει ο ιστορικός της Σερβίας Μίλε Μπιέλαγιατς-  Миле Бјелајац. 

Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι το περιφερειακό σχέδιο «Μεγάλη Αλβανία» είναι σε εξέλιξη. 

«Η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη, εδώ και πολύ  καιρό, όχι από χθες. Και αυτή στηρίζεται, κυρίως, από τις μεγάλες δυνάμεις. Η Αλβανία, η σημερινή, έχει την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, ορισμένων ευρωπαϊκών και μουσουλμανικών χωρών. Η Σερβία βρίσκεται σε μια δύσκολη θέση. 
Ωστόσο, σε πιο ευάλωτη στάση είναι η πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία της Μακεδονίας», θα συνοψίσει ο Σέρβος ακαδημαϊκός Ντράγκολιουμπ  Ζιβοϊνόβιτς (Драгољуб Живојиновиќ), σύμφωνα με την εφημερίδα ‘Ρεπούμπλικα’ των Σκοπίων.

--

The Hellenic Information Team

© Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Μέγα σκάνδαλο με ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και Γιώργο Κουρή

http://www.flogasport.net/2014/10/skandalo-megatonwn-sto-etap-mme.html

Σκάνδαλο μεγατόνων κλονίζει το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, τον ασφαλιστικό φορέα συνταξιοδότησης των δημοσιογράφων!

Θύτης ο δήθεν εξυγιαντής του πολιτικού σκηνικού της χώρας Γιώργος Κουρής και θύματα οι 30 και πλέον δημοσιογράφοι της ιστορικής εφημερίδας «Φίλαθλος» και άλλοι τόσοι και περισσότεροι της «Αυριανής» που παραμένουν σε επίσχεση εργασίας λόγω μη καταβολής των οφειλομένων από την εταιρεία ΚΟΥΡΗΣ ΕΠΕ, η οποία εξέδιδε τα δύο φύλλα.

Το θέμα έχει ως εξής: Από τις πρώτες μέρες της επίσχεσης εργασίας, ο Γιώργος Κουρής είχε θεωρήσει τους εργαζομένους του «Φίλαθλου» ως παραιτημένους. Το ΕΤΑΠ ΜΜΕ αναγνώρισε κάποιο διάστημα ενσήμων στους δημιοσιογράφους της εφημερίδας, άλλους εννέα μήνες, άλλους έναν χρόνο, ανάλογα με το διάστημα του μισθολογίου δίνοντάς τους μάλιστα αντ' αυτού (του Κουρή) κάποιο επίδομα το οποίο βαπτίστηκε «επίσχεσης».

Στη συνέχεια, το ΕΤΑΠ ΜΜΕ, το δημόσιο αυτό ασφαλιστικό ταμείο, σταμάτησε να απαιτεί, ως όφειλε, από την ΚΟΥΡΗΣ ΕΠΕ τις εισφορές των συγκεκριμένων εργαζομένων που «επιδοτήθηκαν» αποδεχόμενο ουσιαστικά τον ισχυρισμό του εκδότη ότι παραιτήθηκαν.

Την ίδια ώρα οι περισσότεροι από αυτούς έχουν στα χέρια τους τελεσίδικες αποφάσεις δικαστηρίων για την καταβολή των οφειλομένων, οι οποίες δεν εκτελούνται ποτέ από την ΚΟΥΡΗΣ ΕΠΕ, που συνεχίζει και λειτουργεί ανενόχλητη, παρά το γεγονός ότι έχει πάψει να εκδίδει κάποιο φύλλο.

Το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ εξακολουθεί να δέχεται λίστες ασφαλιζομένων από την ΚΟΥΡΗΣ ΕΠΕ, από τους οποίους έχουν εξαιρεθεί παράνομα και παράτυπα όλα τα ονόματα των εργαζομένων από τις εφημερίδες «Αυριανή» και «Φίλαθλος» που εξακολουθούν να βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας λόγω μη καταβολής των οφειλομένων.

Μιλάμε για σκάνδαλο μεγατόνων που αφορά έναν ΔΗΜΟΣΙΟ ασφαλιστικό φορέα και καταδεικνύει τις πλάτες που γίνονται στους καρχαρίες των media.

Ο βασικός όρος για την ασφάλιση εργαζομένων στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ σύμφωνα με τον κανονισμό του ταμείου είναι πως η εταιρεία που ασφαλίζει είτε εκδίδει κάποια εφημερίδα, είτε έχει ένα ραδιοφωνικό σταθμό ή, κανάλι. Η ΚΟΥΡΗΣ ΕΠΕ, λοιπόν, δεν έχει τίποτα από αυτά, οπότε το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ αποδέχεται παρανόμως τις λίστες ασφαλιστικών εισφορών από την συγκεκριμένη εταιρεία, μονάχα με 10 ονόματα ασφαλιζομένων.

Συν τοις άλλοις, ο Γιώργος Κουρής δεν έχει πληρώσει ΠΟΤΕ το ΕΤΑΜ-ΜΜΕ γι' αυτές τις ασφαλιστικές εισφορές. Ο εκδότης χρωστάει πάνω από 1εκ. ευρώ, όμως το ταμείο των δημοσιογράφων εξακολουθεί να αποδέχεται την εταιρεία του και ουσιαστικά να την πληρώνει από τις τσέπες του ελληνικού λαού!

Ενός λαού τον οποίο επικαλείται κάθε τόσο ο Γιώργος Κουρής για τα βάσανα που περνάει από την κυβέρνηση και την τρόικα, ενώ την ίδια ώρα εκείνος είναι ο χειρότερος όλων! Γνωστά είναι βέβαια όσα έγιναν και στην υπόθεση με τους εργαζομένους του ALTER, οι οποίοι κέρδισαν τουλάχιστον την ένδικη διαμάχη τους σε σχέση με την κάλυψη των ενσήμων μέσω πτώχευσης της ΑΕ που είχε ιδιοκτησιακά το κανάλι με βασικό μέτοχο τον Γιώργο Κουρή. 

Αν υπάρχει ακόμα κράτος δικαίου θα πρέπει άμεσα να παρέμβει κάποιος εισαγγελέας, αν υπάρχει κανείς να τα βάλει με τον Γιώργο Κουρή, για να διατάξει έλεγχο από ορκωτούς λογιστές στο αρχείο του ΕΤΑΠ ΜΜΕ για να διαπιστώσει και από μόνος του όλα τα παραπάνω, όπως και στο λογιστήριο της ΚΟΥΡΗΣ ΕΠΕ, το οποίο εξακολουθεί να λειτουργεί κανονικά στην οδό Δήμητρος 31 στον Ταύρο. Εκεί, όπου εκδίδονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι εφημερίδες «Αυριανή» και «Φίλαθλος», οι οποίες τώρα έχουν αντικατασταθεί με τα «μαγικά Κουρή» από την πολιτική εφημερίδα kontranews και το κακέκτυπο filathlos.gr.

Τα δύο media, βέβαια, εκδίδονται από άλλες εταιρείες, η πρώτη από την ΚΟΝΤΡΑ ΙΚΕ και το δεύτερο από την εταιρεία ΦΙΛΑΘΛΟΣ ΙΚΕ, η οποία αρχικά είχε δημιουργηθεί για την επανέκδοση του φύλλου. Θα επανέλθουμε σύντομα με περισσότερες λεπτομέρειες περι του θέματος, αλλά και σχετικά και με την στάση της ΕΣΗΕΑ σε όλη την διάρκεια του αγώνα των εργαζομένων δημοσιογράφων του «Φίλαθλου» και της «Αυριανής» κυρίως της νομικής της υπηρεσίας, η οποία δεν έκανε καν το αίτημα πτώχευσης της εταιρείας ΚΟΥΡΗΣ ΕΠΕ εκ μέρους των εργαζομένων όπως της είχε ζητηθεί επειδή «δεν καταφέραμε να βρουμε οικονομικά στοιχεία της εταιρείας».

Ο μοναδικός φορέας που έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων μέχρι στιγμής είναι ο ΕΔΟΕΑΠ που προς τιμήν της διοίκησής του εξακολουθεί να ασφαλίζει όλους τους δημοσιογράφους της ΚΟΥΡΗΣ ΕΠΕ ανεξαιρέτως στον κλάδο υγείας, κι εκείνους δηλαδή που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας. 

Την ίδια ώρα ο Γιώργος Κουρής συνεχίζει να το παίζει εκδότης, αλλά και καναλάρχης, αφού είναι το αφεντικό στο Kontra Channel και εκδίδει την kontranews. Kάθε Σαββατοκύριακο, βέβαια, πηγαίνει στην Κεφαλονιά για να χαίρεται τα σπίτια και τα χωράφια του που τα έχει μπόλικα.

Σύμφωνα, όμως, με την προϊστάμενη της νομικής υπηρεσίας της ΕΣΗΕΑ, οι εργαζόμενοι της Αυριανής και του Φίλαθλου δεν μπορούν να διεκδικήσουν τίποτε από όλα αυτά, διότι η εταιρεία στην οποία τυπικά παραμένουν εργαζόμενοι είναι περιορισμένης ευθύνης (ΕΠΕ).

Ευτυχώς για τους ταλαιπωρημένους εργαζομένους της ΚΟΥΡΗΣ ΕΠΕ, οι αποφάσεις βγαίνουν από δικαστές και όχι από δικηγόρους.