Σήμερα γιορτάζει η κρατικιστική ΝΔ και όλη η κομματική της πελατεία. (του Πέτρου Χασάπη)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2014/10/blog-post_93.html

Όπου μπαίνει το ΔΝΤ, πριν ακόμα πει “καλημέρα”, φεύγουν τουλάχιστον 300.000 δημόσιοι υπάλληλοι, δηλαδή πέφτουν αμέσως οι κρατικές μισθολογικές δαπάνες και μετά αρχίζουν οι επιμέρους διαρθρωτικές αλλαγές. Εδώ δεν έγινε κάτι τέτοιο, γιατί απλούστατα θα κατέρρεε αμέσως το σάπιο πελατειακό πολιτικό σύστημα. Εδώ προτίμησαν να μεταφέρουν την ανεργία που θα δημιουργούταν από τη μείωση του δημοσίου τομέα, στον ιδιωτικό τομέα που είναι έξω από την κομματική πελατεία και έτσι δεν άνοιξε μύτη, ούτε ανατράπηκε το σύστημα.

Παρότι αυτό δεν έγινε, το μνημόνιο που υπογράφηκε στη συνέχεια δεν μιλάει για

αύξηση των φόρων (τουλάχιστον σε αυτή την τεράστια έκταση που εφαρμόζεται), αλλά για μείωση των δαπανών. Δεν μιλάει δηλαδή για διατήρηση του μέρους εκείνο του κράτους που είναι στην ουσία άχρηστο, αλλά για μείωσή του. Το πολιτικό σύστημα όμως και πάλι, αντί να θίξει την κομματική του πελατεία, αντίθετα, προτίμησε να αρπάξει (ως ισοδύναμο) τις περιουσίες των ιδιωτών μέσω της φορολογίας, φτάνει να καταφέρει να διατηρήσει την κομματική πελατεία στο δημόσιο ανέπαφη.

Σήμερα έχουμε τη γιορτή της ίδρυσης της ΝΔ προ 40 ετών. Όμως σήμερα βλέπουμε ένα υποτίθεται φιλελεύθερο αστικό κόμμα, να προτιμά να δημεύει την ακίνητη περιουσία των πολιτών, να κατάσχει τραπεζικές καταθέσεις και γενικά να διαλύει τον ιδιωτικό τομέα και τη μεσαία τάξη, κόντρα στην ιδεολογία της, αντί να περιορίσει το άχρηστο και αντιπαραγωγικό μέρος του κράτους. Αλλά και όπου μειώνει τις δημόσιες δαπάνες, προτιμά να το κάνει μέσω της μείωσης των μισθών, των συντάξεων, της Υγείας, της Παιδείας, της Άμυνας κ.λ.π. και όχι μέσω της μείωσης της κομματικής της πελατείας. Δηλαδή προτιμά την εξαθλίωση όλου του λαού, αρκεί να αισθάνεται ασφαλής η εκλογική της πελατεία…

Προφανώς, όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, λογικά πρέπει να περιμένουμε ακόμα πιο μεγάλη γιγάντωση του άχρηστου κράτους (δηλαδή διατήρηση της παλιάς κομματικής πελατείας συν την καινούργια δική του) σε βάρος και των υπόλοιπων ιδιωτικών περιουσιών και ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

ΥΓ. Πόσοι άραγε Έλληνες είναι σήμερα ευτυχισμένοι που αυτό το ίδιο σάπιο και υπεύθυνο πολιτικό σύστημα (όλα τα συστημικά κόμματα) εξακολουθεί να είναι στο τιμόνι της χώρας;  Προφανώς αυτοί που το ψηφίζουν και το στηρίζουν. 

Μας σώζει η Αγάπη!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_83.html

Μερικὲς φορὲς φοβούμαστε ν” ἀκούσουμε προσεκτικὰ κάποιο πρόσωπο, διότι τὸ ν” ἀκούσεις σημαίνει ν” ἀνταποκριθεῖς κι ὄχι μόνο γιὰ ἕνα λεπτὸ ὅσο ἡ καρδιὰ εἶναι συγκινημένη καὶ μὲμιὰ περαστικὴ σκέψη ἀλλὰ γιὰ πάντα. Μὲ τὸν τρόπο ποὺ ὁ Χριστὸς ἀνταποκρίθηκε στὴν ἀνθρώπινη θλίψη καὶ τὴφρίκη τῆς στέρησης τοῦ Θεοῦ κι ἔγινε γιὰ πάντα ἄνθρωπος.

Δὲ σωζόμαστε ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀγωνιζόμαστε καὶ πετυχαίνουμε κάποιου εἴδους ἀποτέλεσμα, σωζόμαστε ἀπὸ τῆς ψυχῆς μας τὸν πόθο ποὺ μᾶς τραβᾶ στὸ ζωντανὸ Θεό, ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ μᾶς τραβᾶ στὸ Χριστό. Καὶ ὅταν ἀκόμα ἀποτυγχάνουμε – καὶ αὐτὸἰσχύει καὶ στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις -δὲν πρέπει νὰ ξεχνοῦμε ὅτι ἀκριβῶς, ὅπως καὶ ὁἌπ. Πέτρος ἀφοῦ εἶχε ἀρνηθεῖ τὸ Χριστὸ ἦταν ἱκανὸς νὰ ἀπαντήσει τὴν τριπλῆ ἐρώτησή του, μποροῦμε νὰ ποῦμε: «Κύριε, ἐσὺγνωρίζεις τὰπάντα, γνωρίζεις τὴν ἀσθένειά μου, τὶς ἐκτροπές, τὴν ἀβεβαιότητα, τὴν ἀστάθειά μου, γνωρίζεις ὅμως καὶ ὅτι σὲ ἀγαπῶ, ὅτι αὐτὸεἶναι τὸ τελευταῖο, τὸ βαθύτατο πράγμα μέσα μου».

Κανεὶς δὲν μπορεῖ ν” ἀγαπᾶ ἕναν ἀόρατο Θεὸ ἂν πρῶτα δὲ μάθει ν” ἀγαπᾶ τὸ συγκεκριμένο, ζωντανό, πραγματικὸ πρόσωπο τὸ ὁποῖο ἔχει ἀπέναντί του. Πρὶν λοιπὸν θέσουμε τὸ ἐρώτημά τοῦ πῶς θὰ φτάσουμε στὸ Θεό, ἂς ρωτήσουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας ποιὰ εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στὸν πλησίον μας· ἂν ἡκαρδιὰ μας εἶναι κρύα, ἐπιφυλακτικὴ καὶ κλεισμένη, ἂν μᾶς τρομοκρατεῖ ἀκόμη καὶ ἡ ἰδέα ὅτι ὁ πλησίον μας μπορεῖ νὰἀπαιτήσει τὴν καρδιὰ καὶ τὴζωή μας δὲν ὑπάρχει κανένας λόγος νὰ ἐπιζητοῦμε συνάφεια μὲ τὸΘεό. Θὰ πρέπει πρῶτα νὰ μάθουμε τὸ πῶς ν” ἀποκτήσουμε μιὰ καρδιὰ ζεστή, μιὰ καρδιὰ ζωντανή, μιὰ καρδιὰ ποὺ νὰ ἀνταποκρίνεται στὸν πλησίον μας καὶ ἡ καρδιὰ ἐκείνη τότε, ἀνοιγμένη, μὲ τὴν καθαρότητά της θὰ δεῖ τὸ Θεό.

Ἡ ἀγάπη δὲ γνωρίζει ὅρια. Δὲν εἶναι ποτὲ δυνατὸ νὰ ποῦμε ὅτι ἔχουμε ἀγαπήσει, ὅτι ἔχουμε κάνει πράξη τὴν κάθε παρακίνηση τῆς καρδιᾶς μας, ὅτι ἔχουμε ἀγαπήσει μὲ τρόπο τέλειο γιατί τέλεια ἀγάπη ἦταν ἐκείνη μὲ τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς ἀγάπησε τοὺς μαθητές Του. Μὲ τὰλόγια τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Εὐαγγελιστῆ (Ἰω. 15.13): «μείζονα ταύτης ἄγαπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ».

Πρὶν δοκιμάσουμε νὰ ζήσουμε μὲ μόνη βάση τὴν ἀγάπη ἂς κάνουμε μιὰ προσπάθεια, ἂς δοκιμάσουμε νὰ ζήσουμε σύμφωνα μὲ τὸ νόμο, νὰ μὴν παραβλέπουμε δηλαδὴ τὶς ἀπαιτήσεις τοῦ νόμου: τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν εἰλικρίνεια, ὅλες τὶς ἀπαιτήσεις τῆς φύσης ὅσον ἀφορᾶ τὸν τομέα τῶν σχέσεων ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Τότε μόνο θὰ εἶναι δυνατὸ νὰ φτάσουμε σ” ἕνα τέτοιο ἀνάστημα, ποὺ ἔχοντας προχωρήσει πέρα ἀπὸ τὸ νόμο θ” ἀγαπᾶμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά, μὲ ὅλη μας τὴν ψυχή, ὅλη τὴ δύναμη καὶ τὸ εἶναι μας, μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸ θάνατό μας.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπέραντη καὶ βαθειὰ καὶ ἀγκαλιάζει τοὺς πάντες. Αὐτὸ τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ ἀλλάξει στὴν ἀγάπη αὐτὴ εἶναι μία κάποια ἐσωτερικὴ ἰδιότητά της: ὁ Θεὸς μπορεῖ ἀγαπώντας νὰ χαίρεται ἤ ἀλλοιώτικα νὰ πληρώνει τὸ τίμημα τῆς ἀγάπης Του πάνω στὸ σταυρό.

Πρέπει νὰ πάρουμε φωτιὰ μὲ ὁλόκληρο τὸ εἶναι μας, μὲ μυαλὸ καὶ καρδιὰ καὶ θέληση καὶ σῶμα καὶ νὰ γίνουμε ἡ καιόμενη βάτος τὴν ὁποία εἶδε ὁ Μωυσῆς νὰ καίγεται ὁλόκληρη χωρὶς νὰ ἀναλίσκεται.

Μόνο ἂν ἡ ἀνθρώπινη ἀγάπη φωτιστεῖ μὲ τὸ θεϊκὸ μυστήριο θὰ πάψει νὰ καταναλίσκει τὸ ὑλικὸ τὸ ὁποῖο τὴν τρέφει. Ἡθεϊκὴ ἀγάπη καίει, κάνει τὸ κάθε τι μιὰ ζωντανὴ φλόγα, δὲν τρέφεται ὅμως μὲ τὸὑλικό της: καταστρέφει αὐτὸ ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει στὴν αἰωνιότητα• αὐτὸποὺ μένει εἶναι μία καθαρὴ φλόγα ἡ ὁποία μεταμορφώνει τὸν ἄνθρωπο σὲ Θεό.

ΠΗΓΗ

Τα σα εκ των σων

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/44447-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%B1-%CE%B5%CE%BA-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%89%CE%BD

Κάποια φορά, πηγαίνοντας ο Κύριος στην Ιερουσαλήμ, θέλησε να σταματήσει σ' ένα χωριό Σαμαρειτών. Έστειλε αγγελιοφόρους να προετοιμάσουν τον ερχομό του.
Όμως οι Σαμαρείτες δεν τον δέχτηκαν, γιατί πήγαινε στην Ιερουσαλήμ. Μετά, όταν Τον είδαν, του είπαν οι μαθητές του Ιάκωβος και Ιωάννης:

-Κύριε, θέλεις να πούμε να πέσει φωτιά από τον ουρανό και να τους κάψει, όπως έκανε και ο Ηλίας;
Ο Ιησούς τότε τους επέπληξε λέγοντας:
-Δεν γνωρίζετε, ποιό πνεύμα εκπροσωπείτε εσείς• ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε, να καταστρέψει ψυχές, αλλά για να τις σώσει (Λου. 9, 53-56).
* * *
Συνεπώς, πολλές φορές, ενώ νομίζουμε ότι ενεργούμε κατά το θέλημα του Θεού, στην πραγματικότητα κάνουμε τραγικό λάθος: και ζητάμε πράγματα αντίθετα στο θέλημά Του. Καί αν οι απόστολοι την έπαθαν τότε πόσο πιο πολύ κινδυνεύουμε εμείς!
Γι' αυτό, είναι απολύτως αναγκαίο να γνωρίζουμε, κάθε φορά:
• Τι ζητάμε από τον Χριστό και πως το ζητάμε.
• Τι προσφέρομε στον Χριστό και πως Τού το προσφέρομε!
Στην μέση της θείας Λειτουργίας, ο ιερέας, λίγο πριν ευλογήσει τον άρτο και τον οίνο για να μεταβληθούν σε σώμα και αίμα Χριστού, εκφωνεί:
-Τα σα εκ των σων Σοί προσφέρομεν κατά πάντα και διά πάντα.
Τα λόγια αυτά σημαίνουν:
-Τα δώρα (άρτος και οίνος) είναι δικά Σου• από δικά Σου δημιουργήματα (ολόκληρο τον κόσμο). Σού τα προσφέρομε σύμφωνα με όλα όσα μας εδίδαξε ο Υιός σου (κατά πάντα)• και για όλα όσα έχεις κάνει Συ για μας (διά πάντα)!
Δεν αρκεί, λοιπόν, να προσφέρουμε τα δώρα μας στον Θεό, σαν να βγάζουμε μία υποχρέωση! Γιά κάτι που μας έκαμε! Ή για να Τού ζητήσουμε κάτι.
Προσφέρουμε δώρα στο Χριστό:
• Γιά να Τού εκφράσουμε την ευχαριστία-ευγνωμοσύνη μας για όλα όσα έκαμε, αλλά και έπαθε για μας• και κυρίως για τον Σταυρό Του• την Ταφή Του και την Ανάστασή Του.
• Καί σύμφωνα με τις εντολές Του και οδηγίες Του.
Ο Κύριος λέγει: Προηγείται η καταλλαγή, η συμφιλίωση με εκείνον που έχει κάτι εναντίον μας. Μετά έρχεται η υλική ή πνευματική προσφορά στον Χριστό. Η προσευχή που βγαίνει από μνησίκακη καρδιά δεν ανεβαίνει στον ουρανό.
Η συμμετοχή μας στην θεία Λειτουργία απαιτεί αγώνα: για διόρθωση των παθών μας• και για συμβουλή από ιερέα-πνευματικό πατέρα. Μόνον τότε θα μπορούμε να ζητούμε κάτι από τον Χριστό ευάρεστα ενώπιόν Του• με θάρρος• και με παρρησία.

Νίκων Κουτσίδης (Αρχιμανδρίτης)

Κάποτε, ένας πατέρας…

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/44370-%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5,-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82%E2%80%A6

«Κάποτε, ένας πατέρας, από μία πολύ εύπορη οικογένεια, θέλησε να δώσει στον πρωτότοκο γιο του μία ευκαιρία να συνειδητοποιήσει το πόσο πλούσιοι ήτανε και, συγχρόνως, να του δείξει το πώς ζούνε αντίστοιχα οι φτωχοί άνθρωποι.

Τον πήρε, λοιπόν, και πήγαν να περάσουν λίγες μέρες σε μία συγγενική τους φτωχική οικογένεια, που ζούσε σε μία αγροτική περιοχή της χώρας.

Οι μέρες πέρασαν και, καθώς άρχισε το ταξίδι του γυρισμού στην πόλη, ο πατέρας θέλησε να μάθει τις εντυπώσεις και τα συμπεράσματα του παιδιού του.
Ακολούθησε ο πιο κάτω διάλογος:

- Λοιπόν, πως σου φάνηκε αυτή η επίσκεψη, παιδί μου;

- Ήταν υπέροχα, πατέρα.

- Είδες πως ζούνε αυτοί οι άνθρωποι;

- Ναι, βέβαια, πατέρα.

- Πες μου λοιπόν, τι κατάλαβες από όλα αυτά που είδες;

Το παιδί φάνηκε να συγκεντρώνεται για λίγο και μετά, σαν να απαριθμούσε με τη σειρά τις σκέψεις του, άρχισε να λέει:

- Είδα, πατέρα ότι: Εμείς έχουμε έναν σκύλο και αυτοί έχουν τρεις. Εμείς έχουμε μία πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου μας και αυτοί έχουν ένα ποτάμι που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις από πού αρχίζει και που σταματάει. Το βράδυ στην αυλή τους έχουν χιλιάδες αναμμένα άστρα που δεν έχω δει ποτέ στον δικό μας κήπο, αν και φωτίζεται από εκείνα τα στρογγυλά φώτα. Το δικό μας οικόπεδο έχει φράχτη γύρω-γύρω, ενώ τα δικά τους χωράφια είναι ανοικτά και ελεύθερα, για να βλέπουν ως πέρα τον ορίζοντα.

Εμείς έχουμε υπηρέτες που μας φροντίζουν, αλλά συχνά κάνουν εσένα να φωνάζεις και τη μαμά να παραπονιέται ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, ενώ αυτοί χαίρονται να φροντίζουν και να περιποιούνται ο ένας τον άλλον, όπως και εμάς τους φιλοξενούμενους. Εμείς πρέπει να αγοράζουμε όλα αυτά που τρώμε, ενώ αυτοί τα έχουν όλα από δικά τους, από αυτά που έχουν στη δική τους αυλή και στο κοτέτσι τους. Εμείς όλο νοιαζόμαστε για το πότε λήγουν τα τρόφιμα που έχουμε στα ψυγεία μας, ενώ αυτοί τα έχουν όλα φρέσκα κάθε μέρα.

Εμείς, τον παππού και τη γιαγιά τους βλέπουμε μόνο λίγες μέρες το χρόνο. Αυτοί τους έχουν κοντά τους και τα παιδιά έχουν χορτάσει από ωραία παραμύθια, ενώ εμένα τι παραμύθι να μου πει η καημένη η Λάκια από τις Φιλιππίνες; Εμείς σπάνια τρώμε μαζί, γιατί και εσύ και η μαμά έχετε πάντα τόσες δουλειές και υποχρεώσεις, ενώ αυτοί περνούν τόσο ωραία όλοι μαζί γύρω από το βραδινό τραπέζι. Αυτοί είδες πως γύρισαν χαρούμενοι όλοι μαζί την Κυριακή το πρωί από την εκκλησία, ενώ εμείς ξυπνάμε συνήθως με το ζόρι και με γκρίνια, όταν κοντεύει μεσημέρι…

Ο πατέρας είχε μείνει άφωνος. Ο μικρός, βλέποντας την έκφραση που είχε πάρει το πρόσωπο του πατέρα του, πήρε το χέρι του και πρόσθεσε: ''Δεν πειράζει όμως, πατέρα, μη στενοχωριέσαι. Εγώ θέλω να σε ευχαριστήσω που, τώρα που βλέπεις πως μεγαλώνω, μου έδωσες την ευκαιρία να καταλάβω το πόσο φτωχοί είμαστε ε μ ε ί ς, εκεί στην πόλη που ζούμε…''.

Γέρων Παΐσιος - Η βοήθεια των Αγίων

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_57.html

- Γέροντα, πώς αισθάνεται ο Άγιος Αρσένιος τώρα που απέκτησε ναό;

- Χαρά αισθάνεται, γιατί απέκτησε μαντρί και έβαλε μέσα τα πρόβατά του, για να τα προστατεύη.

- Ο κόσμος, Γέροντα, ύστερα από την αναγνώριση ενός Αγίου βοηθιέται περισσότερο;

- Φυσικά βοηθιέται. Οι Άγιοι, όταν αναγνωρίζωνται από την Εκκλησία, αισθάνονται υποχρέωση να μας βοηθούν? αναγκάζονται κατά κάποιον τρόπο να βοηθούν περισσότερο, αλλά και ο Θεός τους στέλνει να βοηθούν τον κόσμο.

- Μπορεί, Γέροντα, ένας Άγιος να ζητήση από τον Θεό να τιμούν οι άνθρωποι την μνήμη του;- Όχι, οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα. Δεν λένε στον Θεό: «Θεέ μου, να τιμούν οι πιστοί την μνήμη μου, για να τους βοηθάς», ή «όσους τιμούν την μνήμη μου, αυτούς μόνο να βοηθάς», αλλά λένε: «Θεέ μου, επειδή τιμούν την μνήμη μου, αντάμειψέ τους».

- Γέροντα, στον Ευαγγελιστή Ιωάννη νιώθω περισσότερη ευλάβεια παρά στην Αγία μου.

- Η Αγία σου πάντως δεν ζηλεύει, γιατί αγαπάς και ευλαβείσαι περισσότερο τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο? όχι μόνον επειδή πρέπει να τον ευλαβήσαι ως Προστάτη του Ησυχαστηρίου, αλλά και Προστάτης σας να μην ήταν , η Αγία σου, όπως και όλοι οι Άγιοι, χαίρονται, όταν είμαστε συνδεδεμένοι με οποιοδήποτε Άγιο, για να βοηθιώμαστε.

Οι Άγιοι είναι άγιοι και δεν έχουν ανθρώπινα πάθη, ανθρώπινες μικρότητες. Ο καθένας μας όπως νιώθει, έτσι και βοηθιέται. Μπορεί κάποιος να ζητάη κάτι από έναν μεγάλο Άγιο και να βοηθιέται, μπορεί κάποιος να ζητάη κάτι άλλο από έναν μικρό Άγιο και πάλι να βοηθιέται , γιατί η δύναμη του Θεού είναι που ενεργεί.

- Γέροντα, όταν κάποιος έχη ευλάβεια σε έναν Άγιο, τι έχει συμβή;

- Για να έχη ιδιαίτερη ευλάβεια σε κάποιον Άγιο, πρέπει ο Άγιος να του έχη μιλήσει μέσα του με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Καθένας από κάποιο γεγονός που του έχει συμβή με την βοήθεια ενός Αγίου, έχει και μια ιδιαίτερη αγάπη στον Άγιο αυτόν. Μπορεί να είναι σοβαρό αυτό το γεγονός, μπορεί να είναι και απλό. Να, εγώ επειδή από μικρός πήγαινα στο Εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, εκεί στην Κόνιτσα, έχω σε μεγάλη ευλάβεια την Αγία Βαρβάρα.

Η Αγία με βοήθησε και στον στρατό, όταν με πήραν στους ασυρματιστές, ενώ ήμουν αγράμματος? με βοήθησε ύστερα και στο Σανατόριο μετά την εγχείριση στους πνεύμονες. Τότε οι γιατροί μου είχαν πει ότι, μόλις θα καθάριζε οι πνεύμονας, θα αφαιρούσαν τα λάστιχα και το μηχάνημα. Και ενώ θα τα έβγαζαν σε πέντε μέρες , είχαν περάσει είκοσι πέντε μέρες και δεν τα είχαν αφαιρέσει, και υπέφερα πολύ. Το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου περίμενα τους γιατρούς , για να με ελευθερώσουν από το μαρτύριο αυτό, αλλά δυστυχώς δεν φάνηκαν.

Την Κυριακή το πρωί, που ήταν η μνήμη της Αγίας Βαρβάρας, λέω: «Αν ήταν να βοηθήση η Αγία, έπρεπε να είχε βοηθήσει. Οι γιατροί έφυγαν. Σήμερα, Κυριακή, αποκλείεται να έρθουν. Τώρα ποιος θα μου βγάλη τα λάστιχα;». Είπα και κανα-δυό λόγια με παράπονο: «Εγώ άναβα τα καντήλια τόσες φορές στο Εκκλησάκι τα καντήλια της Αγίας, τί καντηλήθρες, τί λάδια πήγαινα, ,το καθάριζα, το βόλευα. Δυό λάστιχα να μη μου βγάλουν;». Μετά όμως σκέφθηκα: «Φαίνεται, θα λύπησα την Αγία Βαρβάρα, και γι’ αυτό δεν φρόντισε να μου τα βγάλουν». Ξαφνικά ακούω θόρυβο. «Τι γίνεται; λέω, κάποιος έπαθε κάτι;». «Έρχονται οι γιατροί», μου λένε. Δεν ξέρω τι τον έπιασε τον διευθυντή και είπε στους γιατρούς πρωί-πρωί: «Να πάτε να βγάλετε τα λάστιχα του καλόγερου!». Μπαίνουν στον θάλαμο και μου λένε: «Έχουμε εντολή να βγάλουμε τα λάστιχα». Της … κακοφάνηκε της Αγίας Βαρβάρας, γιατί είπα κανα-δυό λόγια με παράπονο! Πρέπει να γκρινιάξης λίγο! Αλλά καλύτερα είναι να μην γκρινιάζης ?έχει αρχοντιά, άμα δεν γκρινιάζης.

Βλέπεις, ένας Άγιος άλλοτε δίνει αμέσως ό,τι του ζητάμε και άλλοτε το δίνει αργότερα. Άλλοτε ακούει τον προσευχόμενο, γιατί βρίσκεται σε καλή πνευματική κατάσταση, και άλλοτε, γιατί κλαίει και γκρινιάζει σαν μικρό παιδί.

- Γέροντα, μπορεί ένας Άγιος να με αποστραφή λόγω της άσχημης πνευματικής μου καταστάσεως;

- Όχι, ευτυχώς οι Άγιοι δεν το κάνουν αυτό. Αλλοίμονό μας , αν το έκαναν. Αν δεν μας βοηθούσαν , θα ήμασταν χαμένοι. Σκεφθήτε? εκείνοι είναι επάνω στον Ουρανό και αγάλλονται, κι εμείς είμαστε εδώ κάτω και ταλαιπωρούμαστε . Έτσι, όταν ζητάμε κάτι, είναι λίγο… άδικο να μη μας ακούν!

- Αν, Γέροντα, κάνουμε προσευχή και ζητήσουμε την βοήθεια των Αγγέλων και όλων των Αγίων, όλοι μαζί πρεσβεύουν στον Θεό για μας; Ενώνονται οι προσευχές τους;

- Καθένας βοηθάει, αν χρειάζεται να βοηθήση, αν μας ωφελή δηλαδή.

- Γέροντα, όταν βοηθιέμαι από έναν Άγιο , να το λέω στις αδελφές;

- Όχι, μόνο στην Γερόντισσα να το λες και να νιώθης πολλή ευγνωμοσύνη. Δεν έχει δικαίωμα ένας Άγιος να σου προσφέρη κάτι; Πως σας οικονομούν οι Άγιοι! Από πόσα βραχυκυκλώματα σας γλυτώνουν!

- Τι είδατε , Γέροντα, και το λέτε αυτό;

- Θα μπορούσα να σας πω πολλά, αλλά είναι πολλά! Ένα μόνο σας λέω, ότι οι Άγιοι έχουν βαλθή να μας παλαβώσουν!

Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ ζ΄

Σ’ ένα νεαρό για τη μοναξιά και την αληθινή επικοινωνία. (ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ)

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/44401-%CF%83%E2%80%99-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BD%CE%B5%CE%B1%CF%81%CF%8C-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1

Μη φοβάσαι δεν είσαι μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό ακόμα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του.
Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε- όπως και τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι βαρετά». Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλοίδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου.

Άκουσε πώς ο μεγάλος Παύλος , ο απόστολος της οικουμένης, ήταν κάποτε εγκαταλελειμμένος απ’ όλους, και πώς μιλά: «᾿Εν τῇ πρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοι συμπαρεγένετο, ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον· μὴ αὐτοῖς λογισθείη· ὁ δὲ Κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέ με, ἵνα δι' ἐμοῦ τὸ κήρυγμα πληροφορηθῇ καὶ ἀκούσῃ πάντα τὰ ἔθνη· καὶ ἐρρύσθην ἐκ στόματος λέοντος.» ( Β’ Τιμ. 4, 16-17 ) .
Βλέπεις, λοιπόν, πόσο άγια σκέφθηκε και μίλησε ο δούλος του Χριστού Παύλος σ’ εκείνες τις πρώτες μέρες, όταν στον κόσμο δεν υπήρχε ακόμα ούτε ένας χριστιανικός ναός, ούτε ένας χριστιανός άρχοντας! Ενώ σήμερα όλη η γη είναι στολισμένη με χριστιανικούς ναούς και οι χριστιανοί απαριθμούνται σε κάτι εκατοντάδες εκατομμύρια.
Μη λυπάσαι, λοιπόν, επειδή αισθάνεσαι μοναξιά στον δικό σας τόπο. Αν αισθάνεσαι σαν να είσαι στην έρημο, όπως γράφεις, γνώριζε ότι πολλοί στην έρημο σώθηκαν. Αλλά όλοι αυτοί οι ερημίτες του Θεού ανήλθαν στη μεγάλη κοινωνία του Θεού και των αγγέλων του Θεού. Υπήρχαν άνθρωποι που για πενήντα ολόκληρα χρόνια δεν είδαν ανθρώπινο πρόσωπο και όμως δεν έλεγαν «είμαστε μόνοι»! Αφού ο Θεός ήταν μαζί τους και αυτοί με τον θεό. Μπορείς να ζήσεις χωρίς κανέναν και χωρίς τίποτα∙ χωρίς τον Θεό όμως δεν μπορείς. Αυτή είναι η δική τους μαρτυρία που την παρέδωσαν στην Εκκλησία ως κάποιο κεφάλαιο δικό της.
Δεν είναι γνωστό εάν κάποιος άθεος μπόρεσε να επιζήσει επί πενήντα χρόνια σε πλήρη μοναξιά στην έρημο. Αυτό δεν έχει σημειωθεί στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Δεν είναι σε θέση ένας άθεος να πράξει κάτι τέτοιο. Σ ε κάποιον σαν αυτόν είναι βαρετό να ζει μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων και ακόμα πιο μονότονο- ακόμα και αδύνατο- έξω από την κοινωνία.
Διότι ο άθεος αναζητά τους ανθρώπους για να τους κεντρίσει την καρδιά με την αθεΐα του και να θρέψει τον εαυτό του με τον πόνο τους. Αλλά στην έρημο ποιόν να βρει να φάει παρά μόνον τον ίδιο του τον εαυτό; Και με ποιανού τον πόνο να τραφεί παρά με τον δικό του;
Γι’ αυτό απογείωσε τις σκέψεις σου στα πνευματικά ύψη όπου κατοικεί Εκείνος που μόνος Του είναι η μεγαλύτερη και τρυφερότερη κοινωνία από κάθε ανθρώπινη κοινωνία . Εκείνον να υπηρετείς, μ’ Εκείνον να συναναστρέφεσαι, σ’ Εκείνον να μιλάς , για Εκείνον αγωνίσου, Εκείνον αγάπα με όλη σου την καρδιά, με όλον τον νου σου.
Εκείνος θα βρει τρόπους να ανοίξει τα μάτια των γειτόνων σου και την καρδιά τους, ώστε να εμφανίσει σ’ αυτούς τη ζωντανή πίστη σ’ Αυτόν. Τότε στον τόπο σου θα ψάλλεται η δόξα του Θεού όχι μόνον από έναν σολίστ, όπως τώρα, αλλά από μία χορωδία.
Ειρήνη και υγεία από τον Θεό.
Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
Δεν φτάνει μόνο η πίστη…
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Β΄» εκδόσεις «εν πλω»

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας με τα επτά σπαθιά

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_70.html

Σ’αυτήν την λίγο ασυνήθιστη εικόνα η Παναγία εμφανίζεται με την καρδιά διαπερασμένη από επτά σπαθιά.Στον πιο συνηθισμένο εικονογραφικό τύπο βλέπουμε τεσσερα σπαθιά στα αριστερά και τρία στα δεξιά.
Επειδή οι καθολικοί έχουν υιοθετήσει τη λατρεία της ”καρδιάς της Θεοτόκου”κάποιοι θεώρησαν ότι είναι καθολικής προελεύσεως.
Στην πραγματικότητα η εικόνα έχει σχέση με την προφητεία του Αγίου Συμεών του Θεοδόχου την οποία καταγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς:…καί σού δέ αυτής τήν ψυχήν διελεύσεται ρομφαία…»(Λουκ. 2.35).
Εδώ αναφέρεται στον πόνο που θα ένοιωθε η Παναγία κατά τη στιγμή του χωρισμού από τον αγαπημένο της Υιό,όταν μπροστά στα μάτια της Τον εσταύρωσαν.
Η εικόνα αυτή βρισκόνταν στο κωδωνοστάσιο μιας εκκλησίας κοντά στον ποταμό Τόσιν.
Με το πέρασμα του καιρού,χωρίς να ξέρουμε γιατί,η εικόνα ήταν με το πρόσωπο προς τα κάτω και χρησίμευε σαν μια απλή…σανίδα.
Ο Θεός δεν επέτρεψε για πολύ καιρό αυτήν την κατάσταση και ένας κάτοικος της περιοχής, ο Καντίκωφ,ο οποίος υπέφερε από πολλές ασθένειες είδε στον ύπνο του ότι έπρεπε να ψάξει στο κωδωνοστάσιο για μια εικόνα και να προσευχηθεί σ’αυτήν για να γίνει καλά.
Πράγματι πήγε,αλλά οι υπεύθυνοι δεν του έδωσαν μεγάλη σημασία.Αφού πήγε τρεις φορές και επέμενε πολύ,τον άφησαν να ψάξει,βρήκε την εικόνα,την καθάρισε,την προσκύνησε και θεραπεύτηκε.

Το 1830 στην πόλη Βολόγκντα υπήρχε επιδημία χολέρας.Τότε λιτάνευσαν την εικόνα της ”Παναγίας με τα επτά σπαθιά” και η αρρώστια κατέπαυσε.
Ακολούθησαν πολλά θαυματα και σε κάποιες στιγμές δύσκολες για τον λαό δάκρυσε,όπως στις 12 Αυγούστου 2000,όταν είχαμε την τραγωδία με το υποβρύχιο Κούρσκ και στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 όταν κατέρευσαν οι δίδυμοι πύργοι.Η εικόνα είναι γνωστή και με την ονομασία ”Η προφητεία του Δικαίου Συμεών”ή ”Το γαλήνεμα των κακών ψυχών”.
Η εικόνα τιμάται στις 13(26)Αυγούστου.

ΠΗΓΗ

ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ: Ολόκληρη η βιντεοσκόπηση του συμποσίου της 10.9.14 στο Πολεμικό Μουσείο

http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=880:31014-10914-&catid=28:2009-07-31-01-41-51

Σωματεῖον «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» Ἕδρα: MOYΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ Τηλ. 0030 2103254321-2,    fax 210-3236978 e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr Ἀριθ. Ἀποφ. Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν 3079/2008 ΑΦΜ 998406487 ΔΟΥ Ψυχικοῦ

ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 10.9.14

                                   

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΗΣΙ ΤΟΥ

ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ

 

ΒΡΑΒΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΠΕΛΑΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΡΙΑ

ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗ ELKHOURYKAI

ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΣ TV

                                    

                                                                                                                           3.10.2014

 

Χιλιάδες ἱστοσελίδες τοῦ ἐσωτερικοῦ καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἐφημερίδες, περιοδικὰ καὶ λοιπὰ Μ.Μ.Ε., μέχρι καὶ ἀραβικῶν χωρῶν, περιγράφουν ἀκόμη τὴν κοσμοπλημμύρα.

 

Ἡ Ἐφημερίδα «Δημοκρατία» τὴν 4.10.2014 θὰ ἔχῃ τὸ 3ο δημοσίευμα της γιὰ τὴν ἐκδήλωσί μας.

 

Ἔτσι εὐελπιστοῦμε νὰ συγκινηθοῦν καὶ νὰ ραῒσουν οἱ καρδιὲς καὶ τῶν ἰθυνόντων Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας, νὰ σταματήσουν ἐπὶ τέλους τὶς προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις καὶ τὶς κωλυσιεργεῖες καὶ νὰ ἀφυπνισθοῦν γιὰ τὸ καλὸ τῆς Κοινωνίας, τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας.

 

Μέχρι τώρα ἐνημερώσαμε τοὺς φίλους ἐπί μέρους.

Τώρα ἀναρτοῦμε τὴν πλήρη βιντεοσκόπισι, μὲ ὅλη την ἐκδήλωσι, ποὺ μᾶς τὸ ἔστειλε καθυστερημένα τὸ καὶ πάλι εὐγενῶς προσφερθὲν ΑΧΕΛΩΟΣ TV.

 

Καθυστέρησαν λόγῳ τῆς εἰς Κύριον ἐκδημήσεως τοῦ ἐκ τῶν ἰδιοκτητῶν τοῦ ΑΧΕΛΩΟΣ TV, μεγάλου κοινωνικοῦ, ἐθνικοῦ καὶ ὀρθόδοξου μαχητοῦ ἀειμνήστου ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΠΟΚΑ. Δυστυχῶς ὁ Κύριος μᾶς τὸν ἐπῆρε πρόωρα εἰς τὰς αἰωνίους μονάς του. Ἐλπίζουμε ἀπὸ εκεῖ νὰ συνεχίσῃ νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ κάθαρσι κοινωνίας, ἐκκλησίας καὶ πολιτείας καὶ νὰ μεσητεύῃ εἰς τὸν Κύριον ὑπὲρ ἡμῶν.

                                               ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΟΥ

 

 ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥς ἐπαναλαμβάνουμε :

 

Ὅλα τὰ ἔξοδα γιὰ τὴ πραγματοποίησι του τὰ ἀναλαμβάνουμε ἐμεῖς. Οἱ καθ’ ὕλην ὑπόχρεοι Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας νὰ μὴ δώσουν οὔτε μία δεκάρα.

 

Τὸ μόνον ποὺ ζητᾶμε εἶναι :

A) ἡ μὲν Ἐκκλησία νὰ πρωτοστατῇ εὐλογοῦσα,

B) ἡ δὲ Πολιτεία νὰ νομοθετῇ διευκολύνουσα

 

Θὰ εἶναι μέγιστο αἶσχος γιὰ τὴν Πολιτεία καὶ Ἐκκλησία νὰ ἀγκαλιάζουν τῆν βιομηχανία ,,Καμικάζι,, καὶ τζιχαντιστῶν καὶ νὰ πολεμοῦν ἐμμέσως τὸ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.

 

Μόνον τοιουτοτρόπως θὰ σταματήσουν νὰ τρίζουν τὰ ὀστὰ τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ, Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, τοῦ ἀνεπανάληπτου Κυβερνήτη Ἰωάννη Καποδίστρια καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας.

 

Δὲν τὸ ὀνομάζουμε πλέον Τάμα τοῦ Ἔθνους, διότι ἀνεγκέφαλοι, ψευδοδιανοούμενοι καὶ ἀνιστόρητοι ταγοὶ τῆς Πολιτείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀναισχύντως καὶ ἀνερυθριάστως συνεχίζουν νὰ μᾶς κατατάσσουν στὰ κατάλοιπα τῆς χούντας, παρ’ ὅλον ποὺ ἔχουμε μὲ χιλιάδες σελίδες ἀποκρούσει αὐτὴ τὴν λασπολογία καὶ τὴν αἰσχροτάτη δυσφήμησί μας ἀλλὰ τὸ «παίζουν» κουφοί.

Ἡ λαϊκὴ παροιμία λέει «δὲν ὑπάρχει κουφότερος ἀπὸ αὐτὸν ποὺ δὲν θέλει νὰ ἀκούσῃ». . .

 

Μὲ τὴν πραγματοποίησι αὐτοῦ θὰ ἀναζωογονηθῇ καὶ θὰ ἀναπτερωθῇ τὸ κατατρωθὲν ἠθικὸ καὶ ἐθνικὸ σθένος τῶν Ἑλλήνων. Ἔτσι θὰ γλυτώσουμε ἀπὸ τὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου ποὺ μᾶς κατήντησαν οἱ ἀνεγέφαλοι ἰθύνοντες.

 

Ὅσοι διατείνονται ὅτι ἐμφοροῦνται ἀπὸ Ὀρθόδοξες καὶ Ἐθνικὲς ἀρχές, ἄς διαφωτίζουν καὶ τοὺς ἰθύνοντες, βομβαρδίζοντας τους μὲ τηλεφωνήματα, ε μαιλ, φάξ ἐπιστολές γιὰ νὰ σταματήσουν νὰ συνεχίζουν νὰ μᾶς ἐμπαίζουν.

 

Μόνον ἔτσι θὰ συνειδητοποιήσουν τὴ λαϊκὴ παροιμία ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ

Τα επεισόδια στον ποδοσφαιρικό αγώνα Ιταλίας - Τουρκίας στην Αθήνα και η πολιτική εκμετάλλευση τους (20 Μαΐου - 6 Ιουνίου 1949)

http://www.istorikathemata.com/2014/10/football-game-Italy-Turkey-and-political-implications-May-1949.html

γράφει ο Φιλίστωρ

Πρόλογος - Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις την περίοδο 1922-1949

Μετά την καταστροφή του 1922, οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις πέρασαν από πολλές διακυμάνσεις. Στα πρώτα χρόνια μετά την καταστροφή της Σμύρνης και τις ακρότητες εις βάρος των Ελλήνων της περιοχής, επικράτησε μια αμοιβαία εχθρότητα μεταξύ των δύο λαών. Αυτή τροφοδοτήθηκε από την κακομεταχείρηση των Ελλήνων αιχμαλώτων του Μικρασιατικού μετώπου που επέστρεφαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους έχοντας υποφέρει τα πάνδεινα, την απέλαση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως το 1925 και την συστηματική δίωξη της Ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, χάρις τον περίφημο Τουρκικό νόμο για τους "etabli". Στην Ελλάδα τα νέα για τις διώξεις και την απέλαση του Πατριάρχη ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών, η επίσημη Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε στους διεθνείς οργανισμούς της εποχής (Κ.Τ.Ε.) ενώ ακούστηκαν και φωνές όπως του Θόδωρου Πάγκαλου που πρότεινε εκδίκηση και επανάληψη του πολέμου με την Τουρκία στην Θράκη.
Υποτίθεται ότι οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις βελτιώθηκαν θεαματικά την τετραετία 1928-1932 χάρις την πρωτοβουλία Βενιζέλου και την υπογραφή συμφώνων φιλίας και συνεργασίας με την Τουρκία (με θυσία των αποζημιώσεων των Μικρασιατών που εκκρεμούσαν από την συνθήκη της Λοζάννης)

Ινονού - Τσαλδάρης- Μάξιμος

και συνεχίστηκε από τους Τσαλδάρη και Μεταξά με την υπογραφή των Βαλκανικών συμφώνων αλλά και με απευθείας διμερείς επαφές που διεξάγονταν σε άριστο κλίμα. Κατά την γνώμη μας, υπάρχουν πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι Τουρκικές πιέσεις στην Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης δεν σταμάτησαν ούτε κατά αυτή την περίοδο, όμως μάλλον ήταν πιο διακριτικές και συγκεκαλυμμένες.

Κατά την διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, η Τουρκία παρέμεινε ουδέτερη με μια φανερή ευμένεια προς τους Άγγλους, κάτι που μάλλον πρέπει να θεωρηθεί ως μεγάλη επιτυχία της Γερμανικής εξωτερικής πολιτικής και του φον Πάπεν προσωπικά. Όταν η Ελλάδα κατελήφθη από τους Γερμανούς, η Τουρκία εξαπέλυσε νέο οικονομικό διωγμό στην Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης με τον περίφημο "κεφαλικό φόρο" που διήρκεσε για δύο χρόνια (1941-1943) εξουθενώνοντας οικονομικά πολλούς Έλληνες μειονοτικούς. Ο "κεφαλικός φόρος" έπαψε μόνο χάρις την Διεθνή κατακραυγή και τις διπλωματικές ενέργειες των Η.Π.Α. Αργότερα o Churchil έκανε μια σκέψη να δοθούν εδαφικά ανταλλάγματα στην Τουρκία (πιθανότατα τα Δωδεκάνησα που θα αφαιρούνταν από τους Ιταλούς η μέρος αυτών) για την έξοδο της στον πόλεμο, σχέδιο όμως που ευτυχώς για την Ελλάδα απέρριψαν οι Τούρκοι μετά την απρόσμενη ήττα των Συμμάχων στην περιοχή το καλοκαίρι του 1943. Μετά το τέλος του πολέμου οι Τούρκοι προσπάθησαν (αποτυχημένα) να διεκδικήσουν τα Δωδεκάνησα, ενώ ήδη από το 1946 είχαν ξεκινήσει διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη κατά την απόδοσης της Κύπρου στην Ελλάδα που τότε έμοιαζε ιδιαίτερα πιθανή. Στην περίοδο αυτή ως το 1949 μέρος του Τουρκικού τύπου εκφραζόταν εχθρικά για την Ελλάδα υπενθυμίζοντας τις ήττες του Ελληνικού στρατού στην Μικρά Ασία, ενώ το 1947 σε αθλητικούς αγώνες στην Κωνσταντινούπολη είχαν αποδοκιμαστεί και υβριστεί οι Έλληνες αθλητές.

Η ποδοσφαιρική διοργάνωση "κύπελλο της ανατολικής Μεσογείου"και τα επεισόδια στο Παναθηναϊκό στάδιο

Τον Μάιο του 1949 φιλοξενήθηκε στην Αθήνα η διοργάνωση του "κυπέλλου ανατολικής

Η πρώτη Εθνική Ελλάδας μεταπολεμικά

Μεσογείου" η αλλιώς "κύπελλο φιλίας" με συμμετέχουσες τις εθνικές ομάδες της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Τουρκίας και της Αιγύπτου. Τα αθλητικά γεγονότα εκείνη την μεταπολεμική εποχή είχαν ένα χαρακτήρα εορτασμού για τον λαό που έβγαινε από μια τραυματική περίοδο και τέτοιου είδους γεγονότα αποτελούσαν μιας πρώτης τάξεως φτηνή μαζική διασκέδαση που συγκέντρωνε το ενδιαφέρον του κόσμου. Οι θεατές ασχολούνταν περισσότερο με το άθλημα αυτό καθαυτό και λιγότερο ασχολούνταν με την υποστήριξη μιας ομάδας όπως γίνεται σήμερα, για τον λόγω αυτό άλλωστε δεν υπήρχε διαχωρισμός μεταξύ των φιλάθλων αναλόγως της ομάδας που υποστηρίζουν. Οι συγκεκριμένοι αγώνες παρουσίαζαν το πρόσθετο ενδιαφέρον ότι θα παρουσιαζόταν μπροστά στο φίλαθλο Ελληνικό κοινό η Εθνική ομάδα της Ιταλίας μόλις 9 χρόνια μετά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και την Ιταλική εισβολή.

Το Ελληνικό κοινό υποδέχτηκε τους Ιταλούς με εκδηλώσεις αγάπης και σεβασμού, όπως ακριβώς και τις αποστολές των υπολοίπων ομάδων. Αντικειμενικά η Ιταλία ήταν το "φαβορί" των αγώνων, τόσο λόγω υψηλής τεχνικής όσο και φυσικής κατάστασης και οργάνωσης. Στους πρώτους αγώνες κέρδισαν η Ιταλία την Ελλάδα και η Τουρκία την Αίγυπτο, ενώ η υποδοχή που έγινε στους Τούρκους ποδοσφαιριστές από το Ελληνικό κοινό ήταν ζεστή, καθώς χειροκροτήθηκαν οι παίκτες τους, φοιτητές κρατούσαν Ελληνικές και Τουρκικές σημαίες σε ένδειξη φιλίας, ενώ ακολούθησε και δεξίωση προς τιμήν της Τουρκικής αποστολής με συμμετοχή Ελλήνων ιθυνόντων.  Το σκηνικό άλλαξε άρδην όμως, όταν στις 20 Μαΐου 1949 έγινε ο κορυφαίος αγώνας Τουρκίας-Ιταλίας στο Παναθηναϊκό στάδιο που θα έκρινε και την ομάδα που θα κατακτούσε το τρόπαιο. Ο αγώνας ήταν ιδιαίτερα αμφίρροπος καθώς οι Τούρκοι αν και κατώτεροι σε τεχνική, έπαιξαν με σκληρότητα έναντι των αντιπάλων τους και διεκδίκησαν μέχρι τέλους την νίκη. 

Τελικά η Ιταλία επικράτησε με 3-2, αλλά ο αγώνας ήταν ιδιαίτερα επεισοδιακός καθώς οι Ιταλοί διαμαρτύρονταν συνεχώς για τα σκληρά μαρκαρίσματα των αντιπάλων τους και αρκετά συχνά συμπλέκονταν με αυτούς. Όταν οι Ιταλοί πέτυχαν το τρίτο γκολ και αγκάλιασαν την νίκη, οι Τούρκοι παίχτες αποφάσισαν να αποχωρήσουν από το γήπεδο ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την αδικία του Έλληνα διαιτητή εις βάρος τους. Είναι σίγουρο ότι η Ελληνική διαιτησία ήταν κακή, αλλά μάλλον όχι μονόπλευρη, καθώς σε κάποιες φάσεις αδικήθηκαν και οι Ιταλοί οι οποίοι δεν προστατεύθηκαν από το σκληρό παιχνίδι των Τούρκων. Οι Έλληνες φίλαθλοι που είχαν κατακλείσει τις κερκίδες του γηπέδου δεν εκτίμησαν ιδιαίτερα την αθλητική συμπεριφορά των Τούρκων αθλητών, τους οποίους αποδοκίμασαν έντονα και κατά τη διάρκεια, αλλά και στο τέλος του αγώνα. Δεν φαίνεται να σημειώθηκαν άλλα επεισόδια εις βάρος των Τούρκων, ούτε κάποιος να χειροδίκησε εναντίον τους, αλλά η εν γένει συμπεριφορά του κόσμου είχε αλλάξει σημαντικά από την φιλική ατμόσφαιρα της πρεμιέρας.

Οι αντιδράσεις στην Τουρκία

κεντρική αρτηρία στην Κωνσταντινούπολη το 1949

Τα γεγονότα των Αθηνών αναμφίβολα είχαν την σημασία τους, αλλά μεγενθύνθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τους Τούρκους. Τόσο ο Τουρκικός τύπος, όσο και άλλοι Τούρκοι ιθύνοντες, έδωσαν μια άλλη διάσταση στο γεγονός δημιουργώντας μια πολεμική ατμόσφαιρα στην Τουρκία εναντίον της Ελλάδας και ειδικά στην Κωνσταντινούπολη. Ο πρόεδρος της Τουρκικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας μίλησε για επεισόδια εις βάρος των Τούρκων αθλητών που καθοδηγήθηκαν από τις Ελληνικές Αρχές, Τουρκικές εφημερίδες έγραφαν ότι η Ελληνοτουρκική φιλία έπαψε πλέον να υφίσταται μετά τα έκτροπα των Αθηνών, η εφημερίδα Τζουμχουριέτ έγραψε ότι κακώς δεν μετετράπη το γήπεδο σε πεδίο μάχης καθώς έτσι οι Έλληνες θα ετρέποντο σε φυγή υπονοώντας την διάσπαση του μετώπου το 1922, η Χουριέτ έφτασε μέχρι και να ζητήσει αλλαγή των ελληνοτουρκικών συνόρων από την στιγμή που δεν ισχύει πλέον η Ελληνοτουρκική φιλία, ενώ άλλα έντυπα πρότειναν να σταματήσουν οι εξαγωγές τροφίμων προς την Ελλάδα για να πεινάσουν οι Έλληνες.

Στις 24 Μαΐου ο φοιτητικός σύλλογος της Κωνσταντινούπολης διεξήγαγε συλλαλητήριο για το ζήτημα στο οποίο συμμετείχαν οι περισσότεροι αθλητές που είχαν εν τω μεταξύ γυρίσει από την Αθήνα, οι οποίοι διαβεβαίωσαν το πλήθος για την αντιτουρκική ατμόσφαιρα που αντιμετώπισαν στην Αθήνα. Υπήρχαν φοιτητές με πλακάτ που έγραφαν ότι οι "Έλληνες είναι φίδια", Τούρκοι παλαιστές πήραν τον λόγο διαβεβαιώνοντας ότι στους επερχόμενους διεθνείς αγώνες που θα γίνονταν στην Κωνσταντινούπολη θα "περιποιούνταν καταλλήλως" τους Έλληνες αντιπάλους τους, αντιπροσωπείες κατέθεσαν στεφάνια στο ηρώο των πεσόντων των Ελληνοτουρκικών πολέμων, ενώ το πλήθος φωνασκούσε ότι δεν θα ανεχόταν ποτέ η Κύπρος να γίνει Ελληνική. Τέλος, αντιπροσωπεία των φοιτητών ζήτησε ακρόαση από τον Πατριάρχη για να τον ρωτήσει ποια ήταν η γνώμη του για τα γεγονότα των Αθηνών, αλλά αυτός δεν τους εδέχθη προφασιζόμενος ότι προσευχόταν την στιγμή που το πλήθος κύκλωσε το Πατριαρχείο και δεν μπορούσε να διακόψει.

Οι διαμαρτυρίες των Τούρκων δεν έμειναν μόνο σε φιλολογικό επίπεδο, καθώς κατατέθηκε επερώτηση στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση για το ζήτημα και στην σχετική συζήτηση πολλοί Τούρκοι βουλευτές εξέφρασαν άκρως ανθελληνικές απόψεις, ιδιαίτερα υποτιμητικές για τους Έλληνες. Ο πρέσβης της Τουρκίας στην Αθήνα συναντήθηκε με τον Έλληνα υπουργό εξωτερικών Κωνσταντίνο Τσαλδάρη και του επέδωσε διαμαρτυρία για την κακομεταχείριση των Τούρκων ποδοσφαιριστών. Ο Τσαλδάρης ανταπέδωσε τα πυρά, αρνούμενος ότι υπήρξαν ακρότητες από την μεριά των Ελλήνων, ενώ διαμαρτυρήθηκε έντονα για τον ανθελληνισμό του Τουρκικού τύπου και των Τούρκων βουλευτών όπως αυτός είχε εκφραστεί εκείνες τις ημέρες που υπονόμευε τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Οι Ελληνικές αντιδράσεις

Σοφοκλής Βενιζέλος - Μεντερές

Αρχικώς οι Ελληνικές επίσημες αντιδράσεις ήταν ιδιαίτερα ανεκτικές και χλιαρές, πιθανότατα γιατί αστυφύλακες που είχαν επιστρατευθεί για την ασφάλεια του αγώνα πρέπει να εξύβρισαν τους Τούρκους ποδοσφαιριστές. Επίσης η περίοδος λίγες μόλις ημέρες μετά την λήξη του εμφυλίου, ήταν πολύ κρίσιμη για την δοκιμαζόμενη Ελλάδα που δεν είχε την πολυτέλεια να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο προς ανατολάς όταν είχε τόσα προβλήματα με τους Βόρειους γείτονες της. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σοφοκλής Βενιζέλος προσπάθησε με δηλώσεις του την επομένη των γεγονότων να υποβαθμίσει το γεγονός χαρακτηρίζοντας "ολέθρια" την πιθανότητα να υπονομευτεί η ελληνοτουρκική φιλία που είχε οικοδομήσει ο πατέρας του δύο δεκαετίες πριν. Επίσης η κυβέρνηση δεν έδωσε άδεια σε Ελληνικό φοιτητικό σύλλογο για διεξαγωγή συλλαλητηρίου στην Αθήνα ως απάντηση στο αντίστοιχο Τουρκικό.

Η υπερβολική αντίδραση των Τούρκων όμως, εξερέθισε την Ελληνική κοινή γνώμη και σύντομα έκαναν την εμφάνιση τους στον Ελληνικό Τύπο άρθρα κατά της Τουρκίας, στα οποία υπενθυμιζόταν ότι κατά την περίοδο του μεγάλου Ελληνικού λιμού της Κατοχής οι Τούρκοι έστελναν χαλασμένα τρόφιμα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις Ελλήνων που προσπαθούσαν να διαφύγουν στην Μέση Ανατολή, οι επίσημες αρχές της Τουρκίας ζητούσαν λύτρα ανεπίσημα από την εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση και τους Άγγλους για να τους απελευθερώσουν. Λίγες μέρες μετά, στις 6 Ιουνίου έγινε σχετική συζήτηση στην Ελληνική βουλή όπου οι περισσότεροι ομιλητές επιτέθηκαν κατά των

Ναπολέων Ζέρβας

Τούρκων συναδέλφων τους και ιδιαίτερα του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Σαντάκ που υποστήριξε την επίθεση κατά της Ελλάδας. Μάλιστα ο υπουργός Δημοσίας τάξης Ναπολέων Ζέρβας έφτασε στο σημείο ακόμη και να απειλήσει την Τουρκία ότι θα μετανιώσει για την συμπεριφορά της έναντι της Ελλάδας.

Επίλογος - συμπέρασμα

 Φαίνεται πάντως ότι τα γεγονότα μεγεθύνθηκαν εσκεμμένα από τους Τούρκους καθώς λίγες μέρες μετά οι ίδιες οι Τουρκικές εφημερίδες παραδέχονταν ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές υπερέβαλαν για την έκταση των επεισοδίων, ενώ άλλοι δημοσιογράφοι έκαναν έκκληση να μην διαρραγεί το μέτωπο στην Ανατολική Μεσόγειο κατά του κομμουνισμού. Κάποιοι τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία μίλησαν για προβοκάτσια των κομμουνιστών που είχαν παρεισφρύσει στο πλήθος, άποψη που υποστήριξαν δημόσια και Τούρκοι ποδοσφαιριστές στο συλλαλητήριο. Αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ότι με αφορμή ένα ασήμαντο αθλητικό γεγονός φανερώθηκε η απλή αλήθεια ότι η ελληνοτουρκική φιλία που είχε εγκαινιαστεί την τετραετία 1928-1932 από τον Βενιζέλο και τους Κεμάλ και Ινονού, είχε μεν επιτευχθεί σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο, αλλά χωρίς αυτό να έχει επίδραση στους δύο λαούς των οποίων οι πραγματικές σχέσεις στο ενδιάμεσο διάστημα μέχρι το 1949, πρέπει να χαρακτηριστούν αν όχι εχθρικές τουλάχιστον εύθραυστες.

Επίσης σημαντικό είναι το γεγονός ότι έχουμε την δυναμική εμφάνιση στο προσκήνιο Τουρκικών εθνικιστικών οργανώσεων που θα πρωταγωνιστήσουν τις επόμενες δεκαετίες στον δημόσιο λόγο της Τουρκίας και θα πυροδοτήσουν επεισόδια εις βάρος όλων των εναπομείναντων μειονοτήτων με κορυφαία τα "Σεπτεμβριανά" το 1956 στην Κωνσταντινούπολη, όταν εν μια νυκτί ένα μαινόμενο Τουρκικό πλήθος κατέστρεψε τις ιδιωτικές περιουσίες των Ελλήνων. Το σοβαρό αυτό γεγονός που κατέστρεψε οριστικά τον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, δεν ήταν ούτε αυθόρμητο, ούτε ξαφνικό, αλλά είχε κυοφορηθεί στους κόλπους της Τουρκικής κοινωνίας επί μια δεκαετία τουλάχιστον.

Ι. Β. Δ. 

Πηγές

Cangül Örnek, ‎Çagdas Üngör, Turkey in the Cold War: Ideology and Culture, palgrave mcmillan editions

Εφημερίδες "Ελευθερία" και "Το Βήμα"

"ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ": ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ!!!

http://voithiastospiti.blogspot.gr/2014/10/blog-post.html

1Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΗΜΕΡΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ

Όσο μεγαλώνουμε, οι αγκαλιές μικραίνουν, λένε ορισμένοι. 

Για κείνους που έχουν στενοκοπιά στις καρδιές, ίσως.  Ο δικός μας ψυχικός χώρος ξέρει να πλαταίνει για κείνους που μετράνε χρόνους ζωής…

Σήμερα, πρώτη μέρα του Οκτώβρη, ημέρα αφιερωμένη στην “τρίτη ηλικία” όπως αποκαλείται, 

ας ανοίξουμε αγκαλιά προς εκείνους που μας χάρισαν πρώτοι 

το χάδι της τρυφεράδας, της στήριξης, της ασφάλειας, της αποδοχής. 

Είναι χρέος μας να τους στηρίξουμε.. να τους χαρίσουμε ότι μας χάρισαν αυτοί απλόχερα τόσα χρόνια...

Άλλωστε τους το χρωστάμε. 

Και επειδή ποτάμι είναι η ζωή και τρέχει, συντομότερα από ότι νομίζουμε...

 θα ευχόμαστε να κάνουν το ίδιο και τα παιδιά μας…

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΠΠΟΥ..!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΓΙΑ..! 

 

Η χωρα που δεν τρώει μονο τα παιδιά της, αλλά και τους πατέρες της. Συμπεράσματα ντροπής για την κόλαση των Ελλήνων της τρίτης ηλικίας.

http://olympia.gr/2014/10/03/%CE%B7-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82/

Το σκληρό της πρόσωπο δείχνει η Ελλάδα στους ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Δείκτη Γηρατειών, κατά τον οποίο η χώρα καταλαμβάνει την 73η θέση ανάμεσα σε 96 χώρες, σχετικά με το πόσο «φιλικό» είναι το περιβάλλον γήρανσης. Συγκεκριμένα, το 33% των ανθρώπων άνω των 65 ετών δεν λαμβάνει σύνταξη και το 8,6% ζει στο όριο της φτώχειας. Η Ελλάδα θεωρείται πλέον μία από τις χειρότερες χώρες διεθνώς για να γεράσει κανείς, ενώ στον αντίποδα τις πρώτες θέσεις καταλαμβάνουν η Νορβηγία και η Σουηδία. Αντίστοιχα, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 24η θέση για τις υπηρεσίες υγείας που παρέχει στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα και στην 28η για το συνταξιοδοτικό καθεστώς της.

Αμφίπολη: Κορυφώνεται η αγωνία – Τι είναι πίσω από την πόρτα!

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/10/blog-post_89.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+InfognomonPolitics+%28InfognomonPolitics%29#.VC5kORbNnmc

Οι πρώτες φωτογραφίες από την πόρτα του τάφου

Η αποκάλυψη μαρμάρινης θύρας δίνει τέλος στα σενάρια, αν το μεγαλοπρεπές μνημείο στον Τύμβο Καστά στην Αμφίπολη είναι τάφος η όχι.

Αναλυτικότερα, ανακοινώθηκε ότι στον τρίτο διαφραγματικό τοίχο μπροστά από την πύλη βρέθηκαν κομμάτια μαρμάρινης θύρας και καρφιά, χάλκινα και σιδερένια, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι είναι ταφικό μνημείο μακεδονικού τύπου, με στοιχεία Οικουμενικότητας.

Τα νέα ευρήματα επιβεβαιώνουν την αρχική εκτίμηση της χρονολόγησης ότι δηλαδή ο τάφος είναι του τελευταίου τετάρτου του 4ου αιώνα.

Σχετικά με το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των εργασιών έχει οριστεί ο ένας μήνας περίπου αλλά αυτό θα εξαρτηθεί κυρίως από τα ευρήματα που θα ανακύψουν στην πορεία για την ολοκλήρωση της ανασκαφής.

Δίφυλλη μαρμάρινη πόρτα

Σπασμένη δίφυλλη μαρμάρινη πόρτα βρέθηκε στο θύρωμα του τρίτου διαφραγματικού τοίχου που οδηγεί στον τρίτο θάλαμο.

Η δίφυλλη μαρμάρινη πόρτα, σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία, είναι πάχους 14 εκατοστών από μάρμαρο Θάσου και φέρει διακοσμητικά στοιχεία, εφηλίδες (κεφαλές καρφιών).

Η εκτίμηση της ανασκαφικής – διεπιστημονικής ομάδας είναι πως μετά το θύρωμα μέσα στον τρίτο θάλαμο υπάρχει κλίμακα (σκάλα) που κατεβαίνει σε βάθος ίσως και 2 μέτρων.

tribune 

Αμφίπολη: Οι πρώτες φωτογραφίες από την 

πόρτα του τάφου

Στην δημοσιότητα δόθηκαν οι πρώτες φωτογραφίες από την θύρα του τάφου στην Αμφίπολη.
«Η πόρτα που βρήκαμε ενισχύει την άποψή μας ότι πρόκειται για ένα τάφο και έχουμε ένα καταπληκτικό ταφικό συγκρότημα που ανήκει στο τελευταίο τέταρτο του 4ου π.χ αιώνα» τόνισε η αρχαιολόγος Κατερίνα Περιστέρη.
Η πόρτα του τάφου ήρθε στο φως μετά την αφαίρεση των χωμάτων στον τρίτο θάλαμο.
Πρόκειται για μαρμάρινη θύρα, από μάρμαρο Θάσου, όπως και οι Καρυάτιδες και τα υπόλοιπα ευρήματα στον τάφο.
Σύμφωνα με την αρχαιολόγο πλεόν μιλάμε με σιγουριά για ταφικό μνημείο και μάλιστα με τυπική μορφή μακεδονικού τάφου.
Στη θύρα βρέθηκε στροφέας, δηλαδή ο μεντεσές καθώς και καρφιά χάλκινα και σιδερένια.
«Εμείς προχωρούμε καλά. Η ανασκαφή προχωρεί πολύ καλά και ελπίζουμε να ξέρουμε όσο το δυνατόν πιο σύντομα, όταν θα τελειώσει η ανασκαφή και θα μπορούμε να σας πούμε περισσότερα πράγματα», συμπλήρωσε Κατερίνα Περιστέρη.
Όσο για το βασανιστικό ερώτημα «σε ποιον ανήκει ο τάφος» η κυρία Περιστέρη απάντησε ότι «είναι πολύ νωρίς. Αν δεν τελειώσει η ανασκαφή οι αρχαιολόγοι δεν μπορούν να πούνε ποιος είναι, ποιος δεν είναι μέσα».

 tribune

Αμφίπολη: Αυτή είναι η πόρτα πριν το μυστικό 

του τάφου (φωτογραφίες)

Διαβάστε την ενημέρωση προς τους δημοσιογράφους που έγινε την Πέμπτη στο Μουσείο στην Αμφίπολη.

Όπως σας έχουμε ενημερώσει και σε προηγούμενες αναρτήσεις μας, η αποκάλυψη μαρμάρινης θύρας δίνει τέλος στα σενάρια, αν το μεγαλοπρεπές μνημείο στον Τύμβο Καστά στην Αμφίπολη είναι τάφος ή όχι.

Αναλυτικότερα, ανακοινώθηκε ότι στον τρίτο διαφραγματικό τοίχο μπροστά από την πύλη βρέθηκαν κομμάτια μαρμάρινης θύρας και καρφιά, χάλκινα και σιδερένια, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι είναι ταφικό μνημείο μακεδονικού τύπου, με στοιχεία Οικουμενικότητας.
Τα νέα ευρήματα επιβεβαιώνουν την αρχική εκτίμηση της χρονολόγησης ότι δηλαδή ο τάφος είναι του τελευταίου τετάρτου του 4ου αιώνα.

Ακολουθεί η ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού:

1. Με την αφαίρεση των χωμάτων, χτες, αποκαλύφθηκαν τμήματα από μαρμάρινη θύρα, της τυπικής μορφής των μακεδονικών τάφων: Δηλαδή, έχουμε θύρα κατασκευασμένη από μάρμαρο Αλυκής Θάσου- όπως είναι κατασκευασμένο και όλο το ταφικό συγκρότημα- με εφηλίδες, οι οποίες μιμούνται την κεφαλή καρφιών, όπως είθισται στις ξύλινες πόρτες.



2. Στη δυτική πλευρά του θυρώματος διαπιστώθηκε ότι υπάρχει στροφέας. Ο στροφέας είναι το σημείο κρέμασης της θύρας από την παραστάδα.

3. Τα ανοίγματα Καρυάτιδων και Σφιγγών είναι ακριβώς 1,67μ. Το άνοιγμα του τρίτου θυρώματος είναι 1,50μ.
4. Κατά την ανασκαφή αποκαλύφθηκε η συνέχεια των πλευρικών τοιχωμάτων, η οποία δεν διαφέρει καθόλου από τους προηγούμενους χώρους, ήτοι ορθομαρμάρωση, όμοια με εκείνη που υπάρχει σε όλους τους χώρους του μνημείου.
5. Κατά την ανασκαφή, επίσης, βρέθηκαν, μπροστά από τη θύρα, πίσω από τις Καρυάτιδες, χάλκινα και σιδερένια καρφιά. Τονίζουμε ότι βρέθηκαν χτες και δεν είναι δεδομένο ότι «παραπέμπουν σε φορείο».

Θέλω, επίσης, να κάνω δύο γενικές παρατηρήσεις:
1. Επειδή διαβάζω σε δημοσιεύματα, υποθέσεις ότι δεν γίνεται η αρχαιολογική έρευνα σύμφωνα με την ανασκαφική μέθοδο, δηλαδή, αφαίρεση ανασκαφικών στρωμάτων με συστηματικό τρόπο, όπως προκύπτει από τα ημερολόγια της ανασκαφής, είναι προφανές ότι η εργασία γίνεται με τον πλέον ενδεδειγμένο επιστημονικό τρόπο.
2. Όσον αφορά στον τρόπο απομάκρυνσης των χωμάτων της ανασκαφής, μέσα από τον τάφο, σημειώνω το εξής: Προκειμένου να διευκολυνθεί η ανασκαφή και να προχωρήσει όσο το δυνατόν καλύτερα και ασφαλέστερα, χρησιμοποιείται ταινία μεταφοράς χωμάτων, όπως, άλλωστε, συνηθίζεται και σε άλλες ανασκαφές.

Τεχνικές εργασίες:

1. Το δάπεδο της επίχωσης πίσω από τις Καρυάτιδες έχει φτάσει ως την στέψη των βάθρων, επί των οποίων στηρίζονται οι Καρυάτιδες, δηλαδή περίπου στο 1,5 μ.
2.  Αυτή η επίχωση θα παραμείνει προσωρινά ως αντιστήριξη του τρίτου διαφράγματος. Θα αρχίσει να καταβιβάζεται σε συνδυασμό με την απομάκρυνση χωμάτων από τον τέταρτο χώρο.
3.  Να σημειώσω ότι στον χώρο, δηλαδή, πίσω από τις Καρυάτιδες ως τον τρίτο διαφραγματικό τοίχο, τοποθετήθηκε η δεύτερη φάση αντιστήριξης, με ισχυρές μεταλλικές κοιλοδοκούς.
4.  Επίσης, υποστηλώθηκε προσωρινά το θραυσμένο υπέρθυρο του τρίτου διαφράγματος, το οποίο θα απομακρυνθεί για να καθαριστεί και να συντηρηθεί.
5.  Στον τέταρτο χώρο -ο οποίος χαρακτηρίζεται από συνεχή ορθομαρμάρωση ίδιου τύπου μαρμάρου Αλυκής Θάσου, όπως και το σύνολο του μνημείου- υλοποιούνται ήδη από την Δευτέρα εργασίες αντιστήριξης των τοίχων και υποστύλωσης της θόλου για την ασφάλεια των εργαζομένων και του μνημείου. Εχει, λοιπόν, ήδη ολοκληρωθεί η αντιστήριξη στην στέψη των πλαϊνών τοίχων και έχει ξεκινήσει η τοποθέτηση της υποστύλωσης της θόλου, με μεταλικές σωληνωτές δοκούς.
6.  Λόγω της ευαίσθητης ισορροπίας στην οποία βρίσκεται η θόλος, οι τεχνικοί σύμβουλοι μαζί με το συνεργείο προσπαθούν, με λεπτές επεμβάσεις, να τοποθετήσουν την υποστύλωση χωρίς να διαταράξουν την ισορροπία που έχει δημιουργηθεί μετά τις εξωτερικές αποχωματώσεις.
7.  Να σημειώσω ότι η υποστύλωση έχει υλοποιηθεί στα δυο τρίτα της επιφάνειας της θόλου. Οι ευρισκόμενες εκεί εξωτερικές επιχώσεις επιτρέπουν να εξελιχθεί ασφαλέστερα η διαδικασία της υποστύλωσης. (φωτο 3,4).
8. Η υποστήλωση που χρησιμοποιείται είναι “παθητική” -δηλαδή, ενεργοποιείται μόνον στις περιπτώσεις που ένας θολίτης τείνει να μετακινηθεί-πράγμα που εξασφαλίζει την ελάχιστη δυνατή επίδραση στην υφιστάμενη ισορροπία της θόλου.
9. Θα έχετε αντιληφθεί ότι βρισκόμαστε στη δυσκολότερη φάση των εργασιών που ως τώρα έχουν πραγματοποιηθεί για την ασφάλεια εργαζόμενων και μνημείου.
10. Έχω αναφερθεί ότι η επίχωση έχει κλίση από Νότο προς Βορρά, με υψομετρική διαφορά πάνω από ένα μέτρο. Στον τέταρτο διαφραγματικό τοίχο έχει εντοπιστεί το άνοιγμα, στο οποίο έχω επίσης αναφερθεί, σε μεγαλύτερο βάθος από τα προηγούμενα ανοίγματα. Οδηγεί τους τεχνικούς στο συμπέρασμα ότι το δάπεδο του τέταρτου χώρου βρίσκεται βαθύτερα από το δάπεδο των προηγούμενων χώρων, πιθανώς κατά δύο μέτρα.
11. Φυσιολογικά, αυτό σηματοδοτεί την ύπαρξη σκάλας ή ράμπας η οποία ξεκινά πιθανώς μετά το θύρωμα του τρίτου διαφράγματος.
12. Συμπληρωματικά σας αναφέρω ότι έχει προχωρήσει το χωματουργικό έργο, που πραγματοποιείται στην δυτική πλευρά του μνημείου για ταπείνωση του ύψους και απάλυνση της κλίσης των πρανών.

Ερωτήσεις -Απαντήσεις

Ερώτηση: Γίνεται μεγάλη συζήτηση ότι το μνημείο ήταν γνωστό. Γιατί αποφασίσατε να σκάψετε ένα γνωστό μνημείο;

Απάντηση Κ. Περιστέρη: Μέγα λάθος. Ξεκινήσαμε το 2012 με την ανασκαφή του περιβόλου, ταυτίσαμε το λιοντάρι στην κορυφή του τύμβου και συνεχίσαμε με τον τάφο. Εμφανίζονται να μιλούν άνθρωποι που δούλευαν στην περιοχή σαράντα χρόνια και δεν είχαν ιδέα για το συγκεκριμένο μνημείο.

Ερώτηση: Υπάρχει χρονοδιάγραμμα από τη στιγμή που έχει αποκαλυφθεί μόνον το 5% του μνημείου;

Απάντηση Κ. Περιστέρη: Πολύ χονδρικά το βάζουμε. Η ανασκαφή θα απαντήσει.

Ερώτηση: Μετά τα νέα ευρήματα με τα καρφιά και τα κομμάτια της θύρας, ενισχύεται η χρονολόγηση;

Απάντηση Κ. Περιστέρη: Όταν εμείς χρονολογούμε το μνημείο στο τελευταίο τέταρτο του 4ουπ.Χ αιώνα, είμαστε απόλυτα σίγουροι τόσο για τον περίβολο, όσο και για τα ευρήματά μας. Το να έρχονται συνάδελφοι, που από φωτογραφία χρονολογούν, δεν γίνεται. Τα καρφιά δεν εμπλουτίζουν την χρονολόγηση. Σας δίνουμε όλα τα στοιχεία για να έχετε σαφή εικόνα. Ωστόσο, δεν μπορεί όλο το υλικό να βγαίνει σε ένα δελτίο τύπου.

Ερώτηση: Από τον Αύγουστο και μετά, έγιναν νέα γαιοσκαναρίσματα;

Απάντηση Κ. Περιστέρη: Δεν έχουν γίνει ποτέ εκεί που σκάβουμε τώρα. Εκεί είχε τα μπάζα Λαζαρίδη και ήταν αδύνατον να γίνει. Έχει γίνει στον φυσικό λόφο, όπου βρέθηκαν τάφοι εποχής σιδήρου και αρχαϊκών χρόνων.

Ερώτηση: Δεν έχει κάνει ανάλογη έρευνα η κ. Κουκούλη;

Απάντηση Κ. Περιστέρη:Δεν ξέρω τι έχει κάνει. Δεν έχω στο αρχείο της Εφορείας τίποτε σχετικό. Αυτά που λέει ο κ. Πολυμενάκος δεν ευσταθούν. Είχε έρθει το 1992 και έκανε έρευνα στον τάφο της αλεπούς και στους γύρω μακεδονικούς τάφους.

Ερώτηση: Υπάρχουν δημοσιεύματα που λένε ότι μετέχετε σε διαδικασία πολιτικής εκμετάλλευσης.

Απάντηση Κ. Περιστέρη: Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κάνω ανασκαφές πάνω από 30 χρόνια. Νιώθω λατρεία για τη δουλειά μου. Όλα αυτά είναι κακίες. Εκτός αν εννοούν τη στήριξη που μου παρέχει η πολιτική ηγεσία του ΥΠΟΟΑ στο οποίο υπηρετώ και ευχαριστώ γι αυτό.

Ερώτηση: Τι λέτε εσείς κ. Μενδώνη;

Απάντηση: Δεν καταλαβαίνω γιατί μιλάμε για πολιτική εκμετάλλευση. Καθοδήγησε κάποιος το εύρημα για να βρεθεί εκεί που βρέθηκε; Γιατί είναι πολιτική εκμετάλλευση, επειδή ο υπουργός Πολιτισμού επισκέπτεται το εύρημα ασκώντας τις αρμοδιότητες του; Από πότε είναι πολιτική εκμετάλλευση, το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός από ενδιαφέρον επισκέπτεται ένα σημαντικό μνημείο;

Ερώτηση: Η εξέλιξη της ανασκαφής επιβεβαιώνει την υπόθεση σας για μακεδονικό τάφο. Την ίδια ώρα μας λέτε ότι βρέθηκαν πεσμένα μάρμαρα. Ακούγεται από αρχιτέκτονες ότι η αποχωμάτωση έβλαψε τα μάρμαρα.

Απάντηση Κ. Περιστέρη: Δεν κάναμε αποχωμάτωση με μηχανήματα πάνω από τον τάφο. Όμως, το 1913 εδώ υπήρχε μια μονάδα βουλγαρικού στρατού και δίνονταν μάχες. Βρίσκουμε ακόμη οβίδες, που πιθανόν προκάλεσαν ζημιά. Ενώ τον 6 μ.Χ. αιώνα, είχαμε σεισμό 6,8 ρίχτερ, που άλλαξε και τον ρούν του Στρυμώνα, προκαλώντας, επίσης ζημιά και στον τάφο.

Ερώτηση: Έχουν μπει στον τάφο;

Απάντηση: Κ. Περιστέρη: Στα αρχαία χρόνια ίσως να είχαν μπει τυμβωρύχοι. Αλλά θα ήταν δύσκολο να έχουν φτάσει μέσα.
Λ. Μενδώνη: Η τυμβωρυχία ήταν σύνηθες φαινόμενο στην αρχαιότητα. Έχουμε ισχυρές ενδείξεις ότι στα αρχαία χρόνια έγιναν απόπειρες σύλησης. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε μέχρι πού έφτασαν.

Ερώτηση: Πότε θα είναι επισκέψιμος ο τύμβος; Ακούμε για υδροπλάνα;

Απάντηση: Κ. Περιστέρη:Θα είναι καλό να γίνει επισκέψιμος αλλά όταν θα έχουμε τελειώσει την εργασία μας. Χρειαζόμαστε χρόνο γιατί υπάρχουν πολλά στάδια.
Λ. Μενδώνη: Να σας θυμίσω ότι ο Ανδρόνικος ανάσκαψε το 1977 τη μεγάλη τούμπα στην Βεργίνα. Όμως η σημερινή μορφή του μουσείου ολοκληρώθηκε το 2002. Η Αμφίπολη δεν είναι μόνον ο τύμβος Καστά. Είναι από τις σημαντικότερες πόλεις του βορειοελλαδικού χώρου. Με αφορμή την ανασκαφή δίνεται η ευκαιρία να μπει η περιοχή στον αναπτυξιακό χάρτη. Το βαρύ πολιτιστικό απόθεμα, το πολιτιστικό τοπίο με το φυσικό περιβάλλον πρέπει να διατηρηθούν στο μέγιστο βαθμό.

tribune